Quaestiones Herodianeae

41쪽

Ultimum quoque Castoseae caput, quo do spiritibus Herodianus git, non, ut XI priores libri, ad litorariini serioni,

sed nullo sero ordine eoni positu in suis;r e epit Oina dent OnStrat.

Accedit quod Suidas de Plii lippo quodam sophista dicit s. v.):

quibus verbis probabilius fortasse sit, ipsum Herodianum non κατα aeto seu seripsisse. Neque difficile est causam liuius rei perspicere. Cum enini Herodianus in componendis prioribus libris accentuum doctrinam continentibus necessario coaetus esset permulta β ρὐ Vinv πυευματω inserem nam haec saepe inter se contingunt), ea quae in his libris ibiti

exposuisset in postrema parto omnia repeter noluit, sed ea tantuni ibi colluuerit, quae aut in illis non docuit aut, quae separatim iterunt pro serientur, certas ob causas digna tabuit. In

scribendo igitur lio e XX libro, qui potius supplementa prioruni quam plenam aliquam periectumque doctrinam continuit, certum ordinem sibi non curandum esse censuit. Qua ratione id quoque bene intellegimus, cur accentus XIX. libris, tempo' et spiritus uno tantum ii vetaverit. Posterioribus iure id incommodum visum: ac propterea Philip lium illum caput περι γευματ i, in corium

ordinem redegisse videmus Is autem tractatus, qui Ηρti δ αυρυπῖρὶ et Δυμα ztu inseri litus in Odie Florentino exstat Bandini catal. 2 p. 3383. non in Od nomine Herodianeo, sed ne Om-mmioratione quid Di isInu' PsS; videtur.

De pros0diis Atticoruin dialecto propriis Ierodianus, ut ante eum Trypho, postea Pacatus, commentatus est in libro cuius inscripti orat 'Amκ, τρυο υνα Scliol. r. q. 487 sive περ 'A κ μ προ ,δu , inti m. 80ι, ii). Idem opus etiam περ 'Am κ tuum appellatur loco corrupto qui est in cram An. Par. 4 p. 182. Ibi enim de liti voca

tanti argumcnti 10v0β j Lu appellari arbitror et multo facilius locus ita restitui potest: beto, καὶ Ηρωδιαυο lv et , πῖρι' ται tivo, εἰλυς se non Aud. καὶ ιε μηρεται καλ. In Aule Prosodia multa fuisse quae omissa essent in Catholica,

42쪽

liaud crediderim, cum an hoc opere componendo Onanium

dialectorum rationen haberet grammaticus dis entissimus utilitatis tantum gratia os, quae illic dispersa erant, lii collecta coniunxisse videtur. Tria vocabula, de quibus in Attio Pros in eum egisse scimus, etiam in Catholio tractata fuisse Arcadius doces. Do maturiae distribuenda ratione nihil eon pertum habemus ut Herodianum potius do unius cuiusque vocabilli prosodiis egisse, quam generales leges protulisse a

bitrentur, res ipsa siuidet Jam late in post luani de trit, iis operibus prosodiacis crinitas,

dua alia librorum inscriptiones ad prosodiam spectantes nobis delenda sunt Quarum una est Herodiani taui: ια et προοι ,riet, talis in El. m. 146, 14 Qua si recte sese haberet, cogitandum nobis esset de per quodam eas prosodias, quae ab analogianiquo consuetudine discedant, exponento. Ac talo consilium satis nitruim esse nemo negabit est oro aliud quod multo cortilis nos de eo cogitari vetat. Si ea scripta quibus somno Herodianon paene integer servatus est libros TSpi litiva 'υυς Aletat , et πε' ὁ χρυum fraginentaque rosodiae Iliaca dico, perlustramus, inveniemus, nunquam Herodianum do robus

CL exempli gratia t. ni. 29, t. Apparet hisce vocabulis mininis prorsus unam eandemque rem significari vertim adcuratas eorum differentias exponere non in animo est.

43쪽

22, 26. 27, 5. 20. 24 28, 28. 29, 2. l. d. 30,6 13. 38, 5. 29. 39, 34. 41 33. 46, 9 47, 7. iovo I 210. P 190. ξε, ζει 725

Γ 182. 2 18. διχρ. 288, 14. 18. 22. 290, 23. 299, 24 Mon. 7, 2b iis 14, 8 21. 26, 24 33. 7, 9 2S 9, 4. 2s,i9.22, id 23, 4. 24, 25 30 31, 6 29. 32, 18. 29. 33, 1. 17. I9.2i. 34, i

35,7 26. 36, 17. 37, 1 s. 38, 12 34. 39, 4. 40, 8 4l, b. b. 42, 14. 25. 33. 43, 3. 44, T. artavio I 447. Λ 385. II l. Mon. 4, 26 29. 33 5, 1. 25. σπατιυὶ Λ 409 Ilon. 4, 20. bazεζαtρυυμauticis 6. Π 7 ὐπεααλνιεvo M 146. 7254 2 310 δ χρ 287 l0 289 6. 298 14 20. χαιρόπιν Mon. 7, 3. Id autoria, quod in tanta varietate verborum iniquam viωνιῶ et dicit, ain tribuere nemo audebit. Nam ipsius vocabuli usum non aspernatus est: obicit Alistarcho tam μαλια, i. e. inconstantiam, in distinguen dis Meentu nominibus propriis ad uos b); aspernatus est solum in rebus grammatteis. Neque huius rei causa nos latet. Huc uim ortinere puto uuc prooemii πεο 116v λέε. lacum

44쪽

eSplicasse ii vocabula illa singillaro quoddam genus efficerent J. - litor Sextus Empiricus, qui linguae inconstantiam quandan αυωμαλ et appellat adu math. b3.

Num igitur quisquam putaverit, Herodianum vocem, cuius usum operi vitat, in libri inscription adhibuisse Vix credo Unde autem inseriptio orta sit, dissicito est exploratu, variae- quo huius erroris causa cogitari possunt Iaceat tamen mihi coni iuram de ea re proferre. Agitur illo Etymologie loeo

in libi is tapi παθ tu sus coni meritatus esse videtur Et m.

143 533. Neque tamen Arna incola a mendico Ithacensi accentu distinguebatur, quod cum lege supra proposita non congruere sine dubio Herodianus ad illum Odysseae locum adnotavit. Itaque posteris temporibus nonne epitomala doliae me ita loqui potuit: Ἐρωδιανυς πιωlμαλο πῖ προπο δία Nis i. o. aliis huius noris non aequalem A-'0ου - Ο m πρυπωδ α Undo acissime ea oriri poterant, quae nunc in tymologico exstant. )i CL Sisintha Gesch. d. SpracbW. n. 'res omnino do his aeden im inutationibus esim M. p. 273 sqq. - Usum vocabuli ne postremis quidem emporibus exstinctum suisse demonstrat tractatus περὶ ἀν-- ων ρημάτων in Aldi Thes. Cor

45쪽

Altera quam dita inscriptio est μερικὴ π=0a 'δια, quam in vita Apollonii tes Ierodiani stipi a connueniorata limenimus.

Quae si recte s habes, statuendum nobis est, scriptorem ore opera significare voluisso quae, cum partes tantum prosodiaceontinerent, Catholicae quasi opposita essent atque haec erant, quoad nos scimus, opera o prosodi Homerica et de Attida. Num autem quaeso veri est simile, hosce duos ilibros an divorsi

argumenti uno nomino a quoquaminiisso conlpreliens v quod quidem nonion alteri saltem ni Iaim lipturi est nana cortinientarius, quo loci poeto propter prosodia rati non dissifilo aut dubii xplicantur oraeque eorum prosodin constituuntur,

ea pars pros iae vix potest appellari: Nonno niuit pmbabilius ost grammaticum illum praeter Catholicam id opus nominatim commemorasse, quod, si libros περὶ παθῶν exeipias, post Catholicam saeti omnium notissimum atque celeberrinium erat, prosodiam uomericum dico Accedit quod μερ κῆ s lum apud Aldum et, qui cum eo congruit Sylbiugium legitur; et eodex Parisinus et Taurinsensis laetρ κὴ praebent. Quaro niihi quidem non audacius, Sed catilius osse videtur, si locum levi corruptela aste tum essesnr iitramur ot iam in liaud pauca vitia in illo tractatu insunt et pro laiρικὴ vel 1 τρικην

cum Osanno Oμηρικὴ restituitams, quam si novo atque iniiudito titulo nomina libroriim Herodiani augemus.

Iam transimus ad ea opera, quibus II erodianus de orationis par'tilius Onuuentatus est atquc initium in imus a libris docilominibus, lios Prosodiam IIomericani et ante Calliolicani

compositis, quos ipso ξρὶ λ aavi ὀ 0ριαet ad I 529. tuo. 286, 7. Mon. 10, 21 sivo breviter Ut volam ad E . 26M grammatio Byzantini u0ματα , oppellaverunt. Vox ianum enim, cum duobus illis nominationibus utatur, non duo opera quae est Lehrsi senientia, Her. p. 419), sed unum signiscare, ex eo colligo, quod et iis ipsis loris, in παρι volu et u dicit, do declination agitur, t ex Onomatico, quod ab

46쪽

nire constat, quaedana affera natur, quae ad declinationem non

. et Apollonius complura de hoc argumento opero, Servatus nobis os tractatus brevissimus, cuius inscriptio est ramio et ovis 30ματοὶ log. vclietzsκo,v χα vim εχ τολ' Ηρ ωο αυρυ sinam. n. Ox 4 p. 333ὶ eiusque xordium dis rentias, quibus diversae nominiini classes Mimantur, enumerans ex onomatici prooemio fluxisse Lehimius satis probabili

κἄ. Herodianus igitur, aliam ni Dionysius Thrax rationem semius, prius reta' an irin, dein πῖ' ioco egit; cuius rei causas eo quem citavi loe Choeroboscus profert. Quo vero alio loco περὶ et u παρεπ0li ivv οὐ λυγια et detisse putandus est nisi in xistat librorum περὶ uniuem,' In eodem pro0emio do et et vocabulo Herodianum egisso o Clioerobosco p. 28l,

14 coia ipseritia us. Quod sino dubio uilla in ob aliam causam secit nisi quin votoros utium t noni P PSSe nn Pronomon, dubitabant e G olus ad Mon. 9, 1); talibus nutum quaesti ,-nibus tractandis prooemium sano aptissimus locus erat. Si

vo μαθηaυl1Ξθα, vereor, ut iure hoc statuerit. Cum enim Choeroboscus quaestiones eiusdem generis instituerit in prol Choeri p. a. t. m. 779, 30. s. Hunniectura praes Poll. p. 35. Diuitia ' Corale

47쪽

appellentur, naulto veri similius osse videtur, Chooroboscum sua ipsius imi Nomena dicere, quibus adnotationes in Im,odiani regulus de nominibus instruxit; nam eum ro Vora -- mentarios in Ierodianum seripsisse docet Eustathius ad L

p. 276, 3 cs ad Od. 4. 313, 10.

De ii Oinatici consilio ac ἔilion probo sciremus si fidestiis tu nil esset libberto. Is cnim pro tu, Ruit, non latico a Cli DEI Otiose in pitoniani esse redactoni suae in editi in iis

braiSsordiana p. 26-ου exstarct rhoin Mus 1 p. 4 13. Sed, ut mihi quidoni videtur, hoc salsum est et argumentis emit. Et primum quidem, si de audiore tractatus illius quaerimus, videndum est, num codex Coistinianus, quem Gaisso dius editione sua typis exprimendum euravit, do hac re nos certiores faciat. Atquo is eum in initio Choerobosci prologomena in dictata habeat, ipsa dictata liae non statinarii. 19 ταυτα oua εἰ iu is πρυλεῖομευοις excipiunt, scd p. 88dem una sequuntur. POS prologomena autem primunt legitur

initium libelli Ioannis Charadis de inclinandis accentibus p. 19-2l. 14 sq. Bevh.); tum, postquam extrema priam gomenon particula repetita est. p. 2 sq.), tractatus ille quem Lubbortus dicit sequitur. Apparet igitur, eum, si codicis auctoritatem respicimus, vix maior iure quam Chalineis libellum Choerobose attribui posse. Praeterea autem no munimam quidem probabilitatis speciem habet, ullum hominem, etiam grammaticum Bygantinum dico, inter protegomena et ipsum quoddam opus alia interponere, si maiorem corum partem in per repetitium sit et protegomena eum opero artissimo cohaereant Neque vero mulium nostra reseri, quis sit epitomator, dummodo re ora pro pilam onomatici libellus sit babendus. Iam igitur, ut a levioribus incipiam, id oblivionis potius ostquam erroris, quod Lubbertus quasi de toto nomatico loqui,

tur amatorem eius partem dicero debuit; nam, si pauca qua

48쪽

dam an transcursu allata praeterinitum , de nonaimbus ima culinis tantummodo et conainunibus sermo est. Nequo id premere

in animo est quod . o 20 anoni nominum in ζας exeuntium additur: ταυ υτι Ἐρωδιαυι ολω inutivitat ratum: haec enim res frequens apud opitomaiores; si iii Catholicae epitoma legimus p. 06, 1 et da ruet tueta 1i οξ ει Ἐρυ-

Oxu , p. 83, 28 Theodosius, p. 87, 31 88, 18 Ioannes bara citantur, graviusque etiam, quod p. 32, 2 sententia posteriorem grammaticorum Horodianum impugnantium asseriure p. 3b, 3 Mus locus exstat de diserepantia quadam inierHerodiani qui serebantur Epimerismos et Onomaticon. Mirahae profecto in Onomatici epitonia, cui id quoquo parum

convenit, quod eius proOculi uni li. 22-26 aperte ex certitum est e Choei obosci prologonienis in dictata. Quod vero Sum-nnun ad quaestionem nostra iii monaentum 2ffert, iocisSt. b Oe-roboscus diserto dicit, Theodosium in o ab IIcrodiano discoS-sisse, quod vocabula in εος exeuntia post ea, quorum G terri 'nati est, poneret Uerodiani enim ordinem hunc esse: a ceu m ac tum demum et quorum ultimum, etsi non additur, tamen o tot rerum connexu apparot Id autem propterea ab Herodiano ita institutum osso, quia ε vocalis quae si in diphthongis ει ot ευ), non , postis locum haberet p. 97,

15ὶ Neque ulla os causa, cur hoc testimonium in suspiti Oriona adducamus nam Choeroboscum, si Oi iliti grum Onomaticon, ad certe bonam eius epitomam in manibus habuisso

compluribus locis evincitur. Quid igitur tractatus noster, quem Lubbertus pro Herodiandi operis epitoma habuit Simpliciter servat cum ordinem quem canones hcodosiani exhibent: i Q ις ως. Neque aliis κανυνξ illi votismo supra an is commemorati atque hanc praeeipue ob causam Lebrati illi sententiae fragmentum do nominum disserentiis his canonibus praemissum ex nomatici prooemio sumptuni esse non nisi lubitanter astipulatus Ut n. Ceterum si evicisse mihi videor illainam . . et0υ νηιατυς ita Diuitiae by Corale

49쪽

epitoniam non esse: ta in ' nainime nego, et quaecimque bona

in ea insiliit ex Herodiano quamquam per e plures manus)fluxisse' et singulos canones eadem seire ratione ab Herod ano fuisse propositos ). At tu id in eo quod huius rationis

exemplum ii bbortiis sibi sum lisit, Diasculina in , exeuntia dico. tiam probabilius fit propter congruentiarii cum TireO-gnosto, liti copiis Herodiἱ in eis diligenter usus est. Quapropter si quis rationem in singulis sit Ierodiano adhibitam cognoscere velit, uni nil Lubberti dissertationem relegar me posse arbitror. De totius autem peris compositione duo tantum habeo uno proferam. Quorum prius est Choerob et testimonium iam allatum; quocum e gruit id quod Stephonus

liat alvor cilc Ocuna crini natione tertius noniatici liber citi tui , concludo, quinque illas noni in uni classes inlac a b c a et tribus

primis libris tractatas fuisse, sertasse etiam plures. Amplius autem de librorum numero ex ea re quid tuam colligere non licet nescimus enim, utrum masculina et seminina coniunctim an separatim tractata suerint, et id quoque incerium est, num Herodianus libris de declinatione alios quosdam ad alias quaestiones spectantes addiderit. Contra id scimus, de quibusdam

nominibus propior singulares forma notabilibus 16vo' 'λα sivo peculiares comnielitationes eum scripsisse quo pertinent libellus περὶ τυ Gm' et πεο τυυ θωρ 10vci 'ho '). Neque praetermittendum milii est hoc loco lativo: Ru περὶ κυρ:ω και Tlθε vii καὶ προπιγ70ρ' in 'in quo de iis nominibus quac simul sit,

' Ad idem excerptorum geniis fortasso pertinent quae in codie Lau; rentiano exstant Bi,nd. 2 p. 2623 'u=πιδιανο mepi τῶν προ γως

50쪽

. 45

stantiva et adiectiva aut substantiva et propria vehi Mis in in adiectio et propria vestit civi . sunt deque eorum usu, differontiis, stimandi ratione cum egisse creditulo est. Maioroius libri pars cccssario in accentuum disterentiis est vorsata;

sod uniculii liod superest raminentum demonstiat, virum doctissi ilium occasione data etiam viliorum rationem habuisso. Commentaritis πιο ὁημ.άτω Sivo Tasse priuatuc nsili milum

qua ration compositus fuerit nobis incognitum est, sed etiam nescimus, num omnino Ierodianus cum persererit. Neque enim usquam eum quasi iam editum commemorat, ne quo quisquam posteriorum granumaticorum eum itat, quod in hac materia non possum non mirari. Choeroboscus in dietatis donominibus ad Herodiani 'πιατι- saepe provoeat; do verbo autem gens Herodianum quidem citat sol quia negaverit, in

ceteris quoquo eius scriptis iuria iusti ad DIllum spectasse γ), nequo tamen huius, sed Apollonii Tiliaetlχυ nominat. Atquo animo milii orbene emngor liossunt. II erodian uni per iamltos annos in elaborandam do verbis docti inam incubuisse ac saepe

ad opus eam complectens, etsi nondum perseeetit, in libris iam persectis provocasse, neque tamen ad finem pervenisse. Cogites quaeso, quant0pere nec doctrina leges de nominibus matena amplitudine et dissicultato superaverit, praesertim eum omnia verba otiam Κυα, ad a 222. Mon. 44, 24 tractare grammaticus sibi proposueriti liber tro et i, εἰ sit ad

336 utrunt pro parte niagni huius de verbi operis an pro peculiari libro habondus sit nesciinus. Ἀ rte librum at 3 t, ' urt uv

πῖμι παθητικω aperte vitiosa scriptura sit pro Tip παθω, ), idem etiam in eum locum, qui sano re vera de lassiva quadam forma agit Et m. 6, 2', adero potius arbitror, quam