장음표시 사용
261쪽
tatorem exercitati,nis. Cassantis autem lib, m. instituri qui est de si ritu Cenodoxia, erebro rcci liastici gladus ambitum Monachos pulselle advertit, his verbis : Nonnkntuam vet. Clericatusaragum, in desidenhm Presbyteri , vel Di .iconisus immittit. ( cenodoxia ) leuem si vel invitui fui Dei advius ,
tanta expleturum fan itate ae rigore depingit, ut caeteris quoque Sacerdotibus , pretere potuerit findi tuam exempla: d in miatos non Ibium conversationis forma , verum etiam doctrina sua , sermone uetabathrum. Facit etiam infiniame,vel in cellula commorantem , diversorum domos ae mena IIeria circeismire ET =I rimorum conversiones , Ab incitamento imaginaria exhortationis acquirere. Haec Ossa.
nus e p. NIV. Sed lepidum prorsus quod sequenti cap. refert cuiusdain Monachi deliramentum, qui solus intra septa cubiculi Sacra faciens, 1 suodam seniorum est deprehensus. Hanc autem narrationem quam lectori jucundam fore putamus, ex ipsis Cassiani verbis integram subjicimus. Memini cinquit icujusdam sonis cum in eremo Se thia commorarer qaei cum ad cellam caesusam fratris , gratia visitationis admoniens ostio approximas et , audisietque eum quidquam obmurmurantem intrinsecus , pauli iam sub irit , cognoscera volem quisnam de Scripturis tegeret, vel , sicut es merit , operam memeriter reo censeret. Cumque piis mus explirator , taure diligenter applicita , curiosius auscultaret et ita eum reperit bis ius stultus impugnatione pellectum , ut in Ecclesia facere ' crederet exhortatorium plebi sermonem. umqe se si ras seneae a-iset eum finiisse tradiatum, or mutato rursum Oscio , celebrare velist Diaconum Cathecumenis Misam , tune demum pulsavit ostium et seu i egressus , occurrensque Seni veneratione solita , introducensque eum , et am olim venerit , cogitationum 'arum conscientia remorden e , perquirit, ne Hlicet diutius stans ad ostium , injuriam pertulisset ; joculariter senex grateque resso'dii : modo , tu tuitus , veni, quando tu misiam Cathecumenti celebrabas. Inde Cassianus, in cujus senioris personiloquitur , prolixiorem tractatum , hic Patrum ut habet, permanente hucusque sententia , claudit et Aronachis Episcopos perinde ae mulieret e se vit .insos; quod scilicet non magis ex mulierum consuetu-
diue id libidinem, quam ex Praesulum similiaritate ad cenodoiciani &Clericatus desideria provocarentur. Potro adversus nimiam illam Ecclesiastieorum munerum appetentiam se ciens convenientque et atrepagulum, quae praeire debebat Abbatum petitio: se enim non ambitiosos, sed humiles, non elatos, sed infima appetentes, ad Episcopos, ordinationis ergo deducebant. Illud praecavit D. B nedictus ea . LNII. suae regulae dum ita prauatur et Si Pit Abba. sibi Urest terum aut Dialonum ordinari petierit , de seu eligat q-i gign-s ii Sacerdotio fungi et Orsina: M autem caveat elationem, aut f pe, Dam. Vult itaque praestans ille Caenobiarcha, ut ad Abbatis postulatum & electionem Monachi Ordinem accipiant: atque illis regulis Canones Eccleliae deinceps consensere. Videriitque Synodi Apatentis sub S. Caesario Arelatenti, ean. I. ad hanc Concilii istius Aie latentis ordinationem re rexi illa, quandoquidem ex ejus verbis prope conflatus est in hunc modum : Si neces fuerit Clerie .. Monachis orsinari, eum censensu oe voluntate Abbatis, presumat Episcopis . Nolier autem et nerua istopui ex Iaica multitudine Clericum , nisi Abbate petente , prasumet.ss Cleriei ad o sinationem Episcopi. J Qui lira verbis ( inquit D. Hallerius in litatu Commentarii, o .nditur te Mona tria elecIos ad Claricatism, ad immediatam Epis oparum peni'aeisse subjectionem , e. mog. quo lis ei as Abbati,M peregerent, qui fas Abbatis tro', paterno regimina in AIonasteriis deg-ίaui. Hae ille. Igitur rationabilis plenaque justitiae visi tum constitutio, ut Clerici ad ordinationem Epi: copi pati subjectione respicerent , qui laici ex Abbatis dispositio pendebant. Quae ut planiora fant ol,lervare convenit, eos qui ex Monacbis ordinabantur, quin tamen monasteriis tanquam titulo Ecclesiastico adscriberentur, alicu i Ecclesiae ad Episcopi praescriptum mancipatos fuisse , a sui citra imitus consensum discedere, tam eisdem , quam Clericis nefas fuisse docet ratiquae distiplinae notitia: Hine S. Paulinus Galliae nostrae decus singulare, cum post susceptum baptismuin ad agrum Barchin nensem, Monasticae pro sessionis ergo secessistet, ibique repentina vi multitudinis, ut ait, Presbyteratu initiatus fuisset i Lampio Episcopo et ea tamen tendi: itine, inquit, consecrari adluctis fum , uti si Erat ae non alligarer, in Sacerdotium tantum Domini , non in totum Etel a degitatis . Haec Pauliniis DF. VI ad Severum, EA . m. ad Ah i in . Similia habet S. Hieronymus Eris. F. I ad Pammaebium, in qui se in ordinatione sua protestatum fuisse tradit: n. Ee i me dierum tribui ut M.- n. telis. tolleretur. Voluit itaque ordinari S. Hieronymus, non ut in Ecclesia offerret, ipsi ue alligatus ministiat et, seci ut iii Monasterio, seu in agris eae solitudinibus ago sientia peccata c ut habeto Iessere per seruerans tarim misericordiam de cieret. At exceptionibus istis summorum virorum iis uita iactis, magis, qnod aiunt , firmatur retula, qui, de more, Monachi ad Clericatus offcia assumpti certae Ecclesiae addicebantur , ut explicarius testatur idem S. Hieronum us Epist. ad Austicum nostra, et Cum, inquit, ad persectam etatem ventrii , si tam o vita comes fuerit, or te vel populis. . vel P tre
262쪽
ECCLESIA FORO JULIENSIS . et a
rictu Ci,itatis in Cterum elegerit, age qua sunt clerici , et inrer ipsos sectare m liores. Quibus patet Cleticos cum primum ad Clericatum promotos, que Clericorum erant deinceis, non Monacliorum instituta sectatos suisse; adeoque de certae Ecclesii addictos, Dicecelano spirecso morem pestille. Consulendus etiam S. Augustinus epis . L rex L ad Evidoviam Abbatem , Monacho in uia Capraria Sed nec in eandem rem pittet mittendum Concilij Agathensis constitutum , quod . sub nobilio hino olim Monas et ii Lirinensis Archimandrita, tunc S. Atelatensis Metropoleos Episcopo, S lacti Consessus moderatore promulgatum fuit , quo voluerunt Patres, ut Abbatum accedente consensuros lent Episcopi, cum Ecclesiae necessitas illud expeteret, Monachos ad Clericale Osucium proveherer ita enim ean. , VI I. Si necesses erit Clericum de Monachis ordinari, eum consensu in voluntate Asbatu praesumat Episco M. Hic enim non a itur, nisi de Monachis Ecclesiae indigentis ministerio per Clericatum addicendis, quo in casu , voluit etiam Gregorius Papa in Concilio Romano , ut cum Monachi abundantes essent ad celebrandas Dei laudes, de his qui superessent, offerret Abiai ad Ct ricatus ossicium , quos dignos nosset , hac tamen adhibita conditione: ut quisquis eae Menaserio ad Ecclesiasticum ordinem per renifiet, ulterius iate habitandi, nee potestatem aliquam , nec licentiam haberet. Quod nimirum, ut praenotavimus, horum distincta essent ofiicia, & sui erant in Monasterio Abbatibus, qui Ecclesiae ministerio addicti Episcopis obtemperarent. Sed ex his meo judicio singularis Eccletiae Foroiul ensis praerogativa consignanda venit, quae cum intra suae ditionis limites, tanto si ricundata Litium lium partu foret, vel occurente necessitate , vel ex Abbatum devotione, vel ex sodalium copia , cum utique ad divinas laudes celebrandas abundantes essent, erant autem jugiter , sola beatos illas Ascetas sacro minis letio addicere poterat. Quot igitur , Deus bone, ex ea Insula Rectores evocati Quot in suburbanis Paroeciis constituti Pastores Quot Matricis Ecclesia Maulionarii N pti inarii Cletici selectit inoi Episcopali ossicio humeris Angelicis formidando Coadjutores pio pol tii Certe cum,teste S. Caesario, haec ea leni praestanti limo pereannes Provincias Sacerdotes ergaret, de Massiliensis Ecclesiae secundis etiam subselliis secundissimum Salvianum, vasonenti S. inuidium, Aventonensi sorteneat statum Agricolum ( Forojuliensium, ut par erat,praecedente consensi di dedei it rquisuam nostros eo usque vecordes existimaverit,ut alienis Sedibus egregios omnique virtutum & literarum genere spectabiles ministros permittentes, vel pares, vel excellentiores etiam, si reperiti sus suisset, in sua non retinuerint uis, inquam, libi talia persuaserit i nisi cui vel saeculi illius disciplina formitissima, vel Tneodoti, Asterii., Victorini, Ex pectat i , aliorumque consequentium Antilii tum , pro ejus eminstautatione ( quae semper in ministrorum delectu versata suit variis, ad Concilia in hanc rem celebrata, legationibus suscepti labores, erunt prorsus incogniti. Eratu hi sapientissimi Praesules, quos siluarum virginum exemplum ulla in re secutos esse suspicio esse nullatenus potet .s6. AI furam ae litaram Abbatu pruri Late patens Abbatis ordinata auctoritas , quam ab antiquo non obtinuisse, exindeque sensim Regularium privilegia accrevisse sitis patet et lilius namque prorogativae concessione , Bysacenae Provinciae in Africa Monachi libertatem suam in Concilio Carthaginiensi sub Bonifacio an. DNA . non infeliciter tuiti sunt , adversus Liberatum eiusdem B iacetiae Provinciae Primatem, Episcopalia jura in hanc Congregationem sibi vendicantem. Exhibuit ii quidem Petrus Abbas Synodi hujusce nostrae Arelatensis exelli plar, publiceque in secundi sellione lectitati postulavit, moxque a Patribus obtinuit et iv Nonas reta a Corieorum einsitione litera ferent sibitant m et Deo placentia e quae etiam innovata suerunt in posteriori Concilio sub Reparato Catilia- fiuiens post annos novem celebrato; in quo etiam cause omnes Monasticae , tanquain majores, ad Primates remissae sunt , ex fragmento relato in I. Tomo Anaiact. viii dotiissi in i D. Io. Mabit oui: si
scandalum perseveraverat, ad Primates uniuscujusque Provincia Mniversa causa Nonas erimum jis,l.
eande perducantur. Unde nec disi tendum, ex tunc saltem in Astica uis retionibus, plus Monastica privilegia, quam in nostris aliisque ampliata suisse ; aliquibus enim, teste eodem Petro Abuate , indu tum erat, ut ex aliis Provinciis, etiam Transmarinis c quod Adrumetinis Mouathis singulare o Prisse terum , vel Abbatem si Cnstituerent, re rio Episcopo praetermisse , ab alio conflationem accipes rent et quod in nostris, omnimodis prohibitum observavimus. Porro re ad Lirinense privilegium rursus videtur respexiiset Bettest idus Ambianentis Episcopus in charta immanitatis Monas 'b Corteieetsi an . VII. Regni Chlotatij III. ubi haec habet: ne nos hoe propriae Aliberationis instituto, posteritas estimet decrevise , cum etiam antiquiora , vel in novo tempore Monaseria , propria privilegia sint coxis cuta. Nam or Agaunense , quod velut ud , Aegio est munere ditatam, oe Lirinensium , vel A Irca, dic. hoc videntur habere eonte m. Quibus plane ii milia, diligens sermularum collector Marculi huid iachus renestido' Ucro: repraesentat in sua formula I. de pri , legio, in qua Moliasteris Lia
263쪽
rinensis, reliquis 3c findatione de immunitate antiquiorix primum meminit, his verbis: Et ne n. . aliquis detraharado, eminet in id nova gerernere carmina , d is ab arati ruitis. , jax: a constitutione- Pharificam De Nega eis sa et utorum Minis tria sanctarism Liri ut i ii , Aga,utusis , dec. sub libertatis privi egi, mi imbre, stere. Hec erant, ut eides, immunitarum formulatia , in quibus cum omnium prima Lirinensium exemptio recenseretur, non a vero abludet, qui dixerit , ab ea, tanquam ab vera originet, dispensationes omnes emana se ; adeoque & Patrum Atelatentium prolatum, recto quidem line, judicium , fid decurrentibas saeculis c ut est aetas parentum pejot avis ad laxiores interpretationes, cupiditate & dominandi dei detio diductum, plurium iu Ecclesia malorum seminat tum excit te. Sed N illus disciplinae excidium , aliena prorsus a prioribus mente, ab poster loris ditatis Monachis attentatum , auctoribus suis infaustum fuisse notant plerique, ex iterato etiam primae sedis Oraculo: Nan pie Hadrianus II. Santiis senus Pontifex D 3I. A A a III. ad Carolum Calvisma tantorum Regem, omne Manasterium in potestate Episcopi despre consi pere lincere profitetur Et quia , i. iquit , irae es 3 tr insire sum , lato pl*rima Monas Ma habrntur destris Na. Doluit mellifluur Doctor S. Beniat lus, Monachorum selectorum parens, Abbatum infelicem ambitum, qui sua maxime aetate, i immo studio exemptiones undique corrogabant , in quorum etiam damnationem haec pro- untiavit E sol. NE II. ad metricis Semnensem e Certis fum ego Monachisis di Monachorum quali set meat A bis, si mei quaniorue Pontificii excistere a proprii, e rvieibui jurum tenta ero , quod Satana in x ior anuisi me ipsum subjicio. Haec Bernardus. Quo plane lenta Falbertus, & ipse , ante su ceptum Episcopatum Cainotensem , Monachus, Eristola ag Iasiis. Abbatem , ita de hujusce- incidi privilegiis mentem suam aperuerat: ego , inquit, nee e legem , neque modum ratiocinationis inlini re rura , qui n)s a, jura Ab emouis abflv.it : at si, i aliis indituisse fateatur , nodium id an Ahetorem de Cato magis cerisisse , quam descensisse cresideriis.
r. Quem sibi ipsi Himerit. J Novum etiam privilegium a Leontio , vel forte a Concilio ptimum Cougrellationi Licinosum attributum , ut citra Foroiuliensis Episcopi conscientiam . Abbatem ex suis polient deligere. Iuxta quam ordinationem alterum Lirinensis Coenobii Columen S. Caesarius Ate alensi Monassetium virginam a se sandarum hac praerogativa communivit, ex tabulis testamen latiis , t e enim habent. Tt hae Orcialiter vale, re ita, Domine Archiepiscope, 3recor, sive pro visorem ad M,negirium , sive Pre dierum ad Basilicam S. Maria , n-rt-m a Iium haleat Congregatio sane a , nisi e .m ipsa elegerit, v I ordinari petierit. Namque rem aliter ab initio suisse in aperto est ; ut quid enim tanderi cui Parisiensis xliiive Praesules, enixis Regum Procerumque precibus, ta jurit Monasteriis suis concessi selit, si eos, illo antea gaudete contigisset Certe dum S. Gregorius Respectae Massiisti iss Monasterii Abbitissae similem tacultatem impartitur, tanquam merum liberaleque privilegium noscit Lib. VI. Di p. xII. Proinde , inquit , M.nasi virio S. Cassioni juxta petitionem filiorumn strarum Donam ij, &e. hae privilegia pravidimus insitetra : constita entes ut obeunte ante isti Mon Dry Albatissa , 'a' extranea , s .i quam Contregatio de suu elegerit ordinetur. It post aliqua. Pra-i rea Laue Upiscop, plicitu itum flatuimu/ as,isere, ut si aliquam de irre habitant ibis, exigente culpa, . e , tuerit ultioni f. bmitti irae juxta sacrorum Canonum nigerem modis omnis- debeat vindieare.
Hic S. Pontifex. Ex quibus ei iam colligere datur, hanc de eligenda Abbatissi potestatem sectam , tu quam in reliquis Episcopi jura coarctasse, sed potius confirma se. unde ut plurimum privilegia qiue tam a Romanis, quam aliis inserioribus Episcopis concessa saete, haec duo solum complectebant ut , et nimirum Abbatem sibi possent eligere Molochi: bonaque sua , quae olim ut Ecclesiastica ad Pontificis dispensat onim spectabant, libere administrarent : quod videbatur rationi & aequitat i apprimEconsonum & ad pacem servandam necessarium. Sed neque ab istis discrepant, nec quid sevotabilius edicunt Concilii Romani sub Gregorio Magno , in Monasteriorum libertatem celebrati, Constitiit Atque hine cuique iudicare in promptu erit, quam immerito Beatissimus Pouti sex privilegiorum Monasticorum au stor afferatur, qui constantissime loci, innumeris Mon chorum erga Epistopos subiectioneni praecipit & inculcat. Quam etiam auctoritatem ita Pontificali regimini nativam juxta ac necessariam esse professus est , ut proprio Episcopo decedente, ad alienum etiam , cui ad tempus v duatam Ecclesiam committebat, Monasteriorum curam, atque omnimodam dispositionem c quod albo notandum calculo transire juberet. Cuius ordinationis solenne exemplum praesert eiusdem. Epistola lis. m. I. . ai Petrum Episcopulis es, ruminum , cui Arunsusis, Liviis, atque Gaariapoli, Diaceston vistationem iniungit : Asia fria autem cinquit si e a fiant in earum Parochristodi rata fas tua cura dis dissio rerue, et o Due illic fuerit proprius Episcopua rdinatis, esse concedimu/, t f. Irrae adiuu tua vigilamia , pr tonio A. congrua Deo adjudiante respondiant. videmia etiam Erise
264쪽
ECCLESIAE FORO IU LlEN SI S. et ro
strata rum III. lib. II. Ins. i. ad Di . . um Schicitanum, in qua , quo reto armatus, oppres o :e... Monachorum reprehendit, eodem Episcopum , ut in eorum virum moresque, vigilant:am ct an inadversionein adhibeat, hortatur. Quod est salictissimum conlilium de Sanctissimo Potit: licedignum. Si enim ad Ptaesulum curam tum spectabat in Monachotum vitam animadvertere ( quo jure et lainnum gaudent circa delicta extra claustra Perpetrata ) eorundem gloriae intererat, semperque liuet esse debet Monachos adversus injurias de oppressionem defendere, ut qui vocari. vocati s n. ,
digni am,olent. In quod , S. Leontii exemplo , soli ire intenderunt insanes Episcopi, qui uon alio sue privilegia quaedam concesserunt, quam ut ab omni molestiae timore libeti, illi soli placere stude,
rent, cui se probaverant. Et id sat e per multa tacula aequa lauda cxhuci stiric, di exequia uita permulti; queis adeo merito debentur cncomia, iptaque libertates, quibus donati sunt Abbates ad Monachi illi, in Concilio II. removicensi, his verbis egregie commendati : Annaserra Monachorum rerutaria , quia diligentius o nisi ii 1 omnia ad cultum aliarii procurant, in Abbatum suorum ax-bitrio , de his, sicui ke alii. regulis 3 rmittim M. Illi mim nostim Ieribui constringi nen delent, artii ultra nos per ari am in angustam portam vita ingredi appetum , et-i voluntatem propriam frangunt, qui Episcoporum iussis Ammopere in omnisu. olesiani, &c. Sed in has aliisque forte prolixiores viii erimus attainen dum celebrem illam, inter Theodotum de Faustum, controversiam enucleate susceperam, operae pretium erat tantae litis causas investigare , ejusque originem & progressum tradere: rium sud cum Sedes, merita, imo de quorundam pro ui ouem explorare et insuperque quibus rationibus, quabus antiquae recentisque Disciplinae molai mentis , rem suam tueri Theodotus, tentatamque :
bertatem defendere potuerunt Faustus de Lirinenses et Quibus ad ultimum praejudiciis ditem contori runt Episcopi, & quoistim ab eorum ordinatione aliae libertates& eremptiones, quo damno, vel emolumento, prodierunt. Porro A ex iisdem satis innotuit, quibus gratiis Se beneficiis suos L. i. iienses , ab ipsis incunabulis , ad posteriora tacula foverit, & prosecuta sit Foroiulieos; tac ca tanquam mater benescentissima : de quaenam vicissim ex tot tantorumque inquii inorum vicinia, filiorum- que sub ectione, gloria de utilitas derivaverint in sanctam de inelitam Sedem nostram , culus de decola' . manifestare & jur1 tueri, savente Numine , tentabimus, quandiu Diritis has regri aria.. Sed hic modicum immoramur, nain
265쪽
notantur, emendantur et illustrantur. Do Viennensis.p.Io A. Gellius. Is Alardus Gagaeus. 6
Alcvinus. 38 Alexander III. P. ta Aloysius Torrellus. Ict S. Ambrosus. Io8. ao Andraeas du Saussay mide Martyrol. Galliean. Antonius Augustinus. II. 22 Antonius Godaeus. 2IsAnt. Ruh. 1sgApollinaris Sidonius.' Io. 8s.
Lirinense. Reiense. S. Victoris Budaeus.
266쪽
Claud. Robertus. Ps. III elius Rhodia inus. II 8 Cornel. Tacitus , de Tacitus. Concilia Agathense. III. 22i
1sses c. Ansanum. σ3. Aquileiense. 8. 36. Arausicanum I. 36. II. 8 . Arelatense II. xi III.vulgo dictum a aIoadaso IV. isI. V. etai. Austriae. 8 Cabilonense. I sa. Calchedonense. aio Q. In Carisiaco Palatio. aai Carthaginiense I.si III. si .aaL.IV. IJO. V. Iaatiem sub Bonifaelo. ta . Sub Reparato ibidem. Colonien- se. h. Forojuliense. q. . Apud Juncarias. Is Laodicenum.
Utinense. 8S. Coelestinus. P. 8 i. 83. IssS. Cyprianus Carthagin . se S. Cyprianus Telonensis. act
267쪽
Gariellus. rs 3 Joannes colimb.
Is 2. Elo. II Martinus Marrieri Innocentius I. P. o 3rta Issi Merula.
Innocentis III. Epistol. VI Metaphrastes. Inscriptiones. II. 18.1 p. 13.3o. Misiales libri MS.
268쪽
PAlladius in Lausaea. ro QAcramentale Forojuliense Palladius Forojuliensis. in I MS. 3 . xii
Pamelius. s8 Salvianus. asty Paulinus Nolanus. 21c Sammarthania 68. 188. Isti Pandectae. xa samuel Guichmon. IIT Paschasinus Lilybetanus. ios Savaro. y3. SA di sie. ip Paulus Diaconus. Seneca, Petrus F. Chi Helius. Io .ixi Severus Sulpicius. Petrus Ginendus. Sigebertus.
P. Victor. Philip. Labbeus.- Philip. Ferrarius. Philip. Cluverius.
Photius.1o. in Stephanus Balusius. Is 3. tetr
Poenitentiale Forojul. Pomponius Mella.
Procopius. S. Proiper. PrudentiuS.. IAI S. Thomaa. I tro T. Livius. at iox Trithemius. Is 81. ios E 3 Alerianus. tia. mis
269쪽
Varro & Vitruvius Velleius Paterculus. Victor Vitensis. Vincentius Lirinensis.
270쪽
B 3 A s qui si praescien- Adrumetini Monachi Semipelagia-dus. pag. 186 nismi auctoi es. 83 Eorum privi- Abbatis jura indiscipli- legia circa Abbatum electionem.
nam internam Mona a18. sterij. s. x xy Absque eius con- Attica a mandatis occupatur. Io oscientia Monachis Clericatum Agaunensium Monachorum regu appetere samet et L O a16. Ab- lam expetit S. Marinus Urinen bati suberat Praepositus in eodem sis. ao Monasterio.
Abbatum Lirinensium successo post
S. Honoratum. 133. IZ6. s. Acceptus eligitur in Praesulem a Foroiuliensibus. .Pam II cm mina tinpingst. Ejus causa ad Syn mumi. ai Tin m defertur judicanda , eaque civi ,scu potius stat. et in eum Forojuliensium vota & studia. sLaudatur a Synodo. s. Exemplo Ambrosius electus Mediolanensis Episcopus , eodem anno , qu S. Acceptus ad Foroiulienscin Sedem assumitur. s. Uuiusque artes & laboresne Sacer dotes inungerentur T. Ambrosii piae fraudes contra vo
Antipolitanae Civitatis splendor de celebritas 3 s Inter italicas Urbe recensebatur. 1 3. Ejus Ecclesiae antiquita . 3T. 38. Quam sit . Forojuliensi in serior ibi. . Anii suo praelucet S. Ambroso .reson politana Ecclesiari Evario agi- fuit primus F-roiuliensium Epi se tata. iri Maximum Lirinenlcm , copus. T id mullis rationi ius quasi proprium indiscnam , in demonstratur.