De initiis ecclesiae Forojuliensis dissertatio, historica, chronologica, critica, profanosacra. Accessere appendices tres 1. Praesulum forojuliensium ... 2. Diatribam de ecclesia ... 3. Notas uberiores in Concilium Arelatense, ... Auctore Josepho Ant

발행: 1680년

분량: 294페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

241쪽

aos DE IN I Ttas

coaluit, clim adhuc S. Maximus insulam regeret. Ut patet ex fi aginento vitae S. Eudonis apud Barrat. in chrovoc Lirin. Fui T & alterum in territorio Foroiuliensr perantiquum ecforte post Lirinense primum, quod decurrentibus saeculis subitavcaprasiam Monasterij, a S. Caprassio, nomenclatura cognitum suit. Fuere alia multa alibi recensenda; neque enim, etsi de his non constaret, aliter putaremus interpretanda, quae de S. Amando septingentorum supra tria millia Monachorum- universitatem moderante in ejus vitae actis, apud eundem Ba ratem enarrantur, quam de iisdem sodalibus qui in variis ipsius inet instituti domibus degentes Lirinensem regulam sequebantur & Abbati Lirinensi tanquam generali Praefecto obtemperabant. Porro & cursim monere haeud parum juverit quaedam Monasteria a B. Hilario S. Honorii in Cathedra Arcta tensi successore fundata esse, teste Honorato Massil. in ejus vita qui expresse S. Praesulem Asauciata , institui se memorat; quae I

Lirinensi instituto diversa fuisse nullus crediderit. A et ne quid uspiam Lirini gloriae & beatae sodalitatis propagationi deesse posset, adductae sunt Virgines post eam , quarmeliora illa charismata aemulantes, sub venerando isto religionis vexillo sponso Christo servitutem devoverunt. ET E Ni M (ut egregie Theodoretus tu sua Patrum rete. Histor.

Secti. XXX. ex quo Chrictus Vmmiuo honoravit mirginitatem , ut qui natis ed ex Virdie, prata mirginitates, bos suave olentei es qui nou marcescunt flores o fert Creatori: nau mirtuum in masculo emina disicerbens , nec tu duo disserentias divi eos philosophiam. Hanc itaque coelestem philosophiam audire gestierunt SS. Virgines, haec sacra theoremata imbibere festinavit sexus fragilior, ut in infirmitate virtus perficeretur ec in debiliori

natura magis ac magis potentiae Domini miracula coruscarent. Consurgit itaque nova militia, prodeunt castissimae turtures immortali compari aeterno vinculo consociandae. Et re-

242쪽

ECCLESIA FOROJULIENSIS. a ov

i liquis quidem praeivisse Forojulienses nostras,cum earum sancta sub admirandis Praesulibus institutio, tum ipsa viciniae nunt quam satis expetenda opportunitas ultro suadent. Atque illae( quod de Bononiensibus dixit S. Ambrosi lib. I. de Virginis.)n feramis pudoru agone mundanti se delictu abdicantes, sacrarium vi ginitatu incolere, De contubernali sexu , contubernali pudore provem( ad numerosum coetum ) O centenarium fructum relicto paren- , tum hospitio, tendere in tabernaculo cor i indefessa milites castitatuit. non de Funt. . INTER eas autem, nobilissimam conterraneam nostram re

. & nomine merito Maximam (quae virginitatis gloria in soniti, ex tabulis Ecclesiallicis XVI l. Κal. Funii Foris si, diem obiit Ii institutionem accepisse, quam postea in Dioeces nostra mi- i. rifice provexit, interdum luspicors tum quia Sacrum ejus eorii pus in vico Calidiano, ( cujus Sacerdotium ad Lirinenses per i r net tum ob memoratum viciniae commodum, quae B. Virginem sanctam professionem, in qua obiit, alibi suscepisse vix, ferebat. Siquidem & in Foroiuliensi tractu constituta eranti Lirinensium Virginum domicilia, in contermino se ilicet mon; te qui Aralucus, nostris vernacule Argue dicitur. Isque mons qui olim Veneri dicatus gentilitiis spurcitiis celebritatem ob- tinuerat, melioribus auspiciis Deo vero, sub S. Proto-Maratyris Stephani invocatione tum primum adscriptus. SS. Virgi- num undequaque convenientium Sacratissimis choris frequen- tatus fuit, ut eadem regio quae per infandas obscoenitates pol

lum fuerat,continentiae, pur itatis,caeterarumque virtu eum, om-i nium cultu celebrandarum, mira fiagrantia in perpetuum coni secraretur. Ibi enim non secus ac Lirini antiqua Patrum disci- plina summa laude floruit, ab S. Nagaris Institutoris & Abbatis Lirinensis (forte poli Faustum J tempora bus, usque ad initia VII. circiter saeculi: nam paulo post B. Argulphus ex Floria-

243쪽

cens Coenobio ad Lirinensem praefecturam evocatus utriusque sodali iij reformationem etiam vitae pretiosissimae dispendio suscepisse legitur, ut fusius habent ejusdem passionis acta, quae mihi in permultis interpolata videntur. Sed utcunque sit, viguit posthac Litinensium antiqua fama per integrum saeculum ,

quousque videlicet Saraceni circa an. DCCXXX. Insulam occuparunt & B. Porcarium Sociosque Martyrio affecerunt. A a inde sane ob temporum calamitates & Bai barorum eluvionem , magis quam ob Scriptorum incuriam obscura remanent Lirinensium gesta : unde frigescente haud dubie primaevo servore , Benedictus VIII. Pont. Max. exeunte X. Saeculo tanti Coenobi j claritudi dem exsuscitare satagens, ejus moderamen S. Mayolo Cluniacens Archimandritae concredidit, quatenus suorum omni virtutis decore praestantium Monachorum aggregatione , in strictioris disciplinae studium velut ad aviti patrimoni j recuperationem excitati superstites, antiquam Maj rum suorum celebritatem , quasi postliminij jure, redintegrarent. Sed neque ab expectatione ablust eventus, nec diu morata est felicitas: namque B. Maiolo decedente , S. Odilo succetar in nullo impar , Lirinensis Congregationis regimen aliquandiu per se ipsum obivit, tantoque Praesule tantum do, mesticorum religione & integritate, tantum exterorum munimsecentia & largitionibus Monasterium accrevit, ut per tria con sequentia saecula vix unus dies interlaberetur, quem varia Praesulum, Principum, aliorumque cujusvis conditionis hominum donaria memorabilem non pr*stitissent.Cluniacenss itaque regula ex tune viguit, nec fortassis alia inter hanc & antiquam Lirinensem media intercessit.

SED praestaret haud dubie Abbatum qui ab Honorato Institutore ad haec usque tempora Insulam rexerunt seriem istic pro eoronide subjicere. At cum propediem aliqua sngularia

244쪽

ECCLESIAE FORO JULIENSI S. ros

expectemus, quae ad eam ampliandam illustradamque multum conducent, mancum, quem prae manibus habemus catalogum, vulgatis tamen multo ampliorem haud emittere consultum fuit, donec ex his aliisque monimentis cohaerentior suppleri possiti ubi de pleraque alia Lirinensia tractanda venient. Unde& his modo finem imponere mens esset, nisi ejus celebris controversae, quae ex occasione Fausti Abbatis cum Theodoro nostro exorta est, seriem exponere jam in antecessum pollicitus eo sem. Et quidem quaenam fuisset primis illis temporibus Lirinensium Dioecesis E Quem illi Episcopum colerent, a quo ordinationis munus obtinerent E indicatum potius, quam comis probatum abs me fuit, ex Arelatensis Synodi actis tum citatis. Cum igitur haec omnino pro ea causa celebrata fuerit, praefataeisque concertationis plures circunstantias & exitum pandat;

sitque tandem specialis in Ecelesiae Forojuliensis jurium ( quae

undequaque elucidare contendo instaurationem, prolata sententia, ex omni parte mei visum est ossici j fuisse, ut hale acta proferrem, notasque aliquot, aut ab aliis praetermissas, aut illiberalius datas, fusiori stylo connecterem, unde planior eorum omnium notitia habeatur. Itaque ad ea, quae hactenus de Initu. Ecclesiae Forojubensis tractata sunt, quasi Maurisse seu Ap. pendicii III. loco , ad ultimum aecedit-

245쪽

co NCILIDM AREL ATENSE SUB RAUENNIO EPISCOPO in causa Theodori Forojuliensis Disopi et Et Fausti Abbatis In solae

Lirinensis es Episcoporum celabatum Leonis L Papa temporibus.

N eausis J Ita videtur errorendus restituendusque titulus, ut primo conspectu utriusque partis nomina de metita prodeant de ita omnino rem exponit Ravennius in enci lyra in subjicienda. Neque enim ut legitur in vulsatia editionibus, haec causa fuit missis Absauit in Episcoporum 1 nisi per lios dei ignari velint Praesules illos, qui a Theodori, tanquam sin- ulorum jura communeinque utilitatem vindicautis partibus flabant. Sed quanquam plurea illi su sent, intelligenda putamus haec eram munis lectionis verba: In ea ista moli Abiatis , E iscopo. - , de illis Eoiscopis qui Fausti Lirinensis defensionem susceperant, quorum sorte aut soli, aut saltem piaecipui fuere Valerianus , de Maximus , insta memorati. a. r. mpora. - Concilij hujus eptialitam statuere in primis convenit. Et quidem R. P. Iac. Sirmor dus vir suo nomine satis notus. qui eius acta primus in lucem edidit, probat celebratum sui se intra .. i. CC C C X LI x. 3: LX. Cum Ravenni j tunc Metropolitae administratio haec tantummodo tempora exple petit. Conjicit tamen ejus celebrationem circa an. C C C C L U. nos circa annum ejusdem staculi L. aut L l. retrahimus : his potissimum argumentis. Ac primum Theodorum Epistopum eo tem- pote senio jam consectum esse oportebat; laudatus enim a Cassiano ad N VIII. c. t. illam Caris bis,m disti linam in Provinciis Gaurianis olim isendusa , debuit tunc proveetae suisse aetatis de annum saltem sexagesimum propius attigisse, ut convenienti auctolitate potuerit in tam varias regiones novum institutum invehere. Unde cum postea jam seime decrepitus Epistopatus apicem assecutus iit , ejus moderamen ultra ais. C C C CL II. citra sus scientem Scriptotis alicujus testitie ationem prorogari vix poterit et adeoque & ante annum illum LI I. ejus Concilii epoche convenientius revocatur. II. Ejus occasione Concilii quaedam simulatum semina Ravennium inter & Theodorum suborta videntur, is e namque, vel non iura omnia levata fuisse intesta ; vel Faustum nimia indulgentia exceptum esse causari poterat. Suspicionis cauiam suggerit , quod ipse Ravennius Theodoti substiirtionem non praerequirit, in Dinosa illa dogmatica ad Leonem epistola, Suffragineorum omnium, totumque nomine firmata et Theodo .us autem vice versa hae r iis circa modum, poenitentiam raro tantious impelliendi, in onsolio Ravennio , Leonis Pontificis lentem am explorat. At haec contigia necesse fuit post Concilij celebrationem ; ut quid enim Ravennii epistolate commercium de litiasset Theodorus, ii quam citius Metropolitani illius judicium eae rei iii dedui: Iete Hae sane agendi iratione judicis sui animum exacerba let, in m ab aliqum retio tempore Lirinent um causa agitata sui set , de adhuc sub judice lis manetet ; ut in sinu ut acta Concilii et quod ideo probHil ut ad isti. C C C C L. aut LI. revocati debere pet stamus. III. videt ut Leontius melatensis, qui Ravennium racepit, longe ante Hilati l ontilicatum c cusus initia assignant ut n. CCC C LX I. sedisse. Tunc enim Se dignitatem Hilato gratulatur Leontius, de antea Ex,uii se Roniae Concordium Diaconum,qui illic haud dubie rerum suaruin curam gereret, sedente Leotie decessore , sua gratulatoria satis testatur. Vade S de Sede Ate-

Quod

riorem epotham retrabi necessatio Concilij celebixtionem coniequens erit. IV. Denique ( ut pluribus in decursu probabitur) hoc Concilium a Calchedonencs Oecumenici determinatione in aliquibus d fuit, quod nequaquam ausi essent Patres Arelatenses, si poli memorati genetalis Concilii celebra tionem congregati suissent. Quod videtur peremptorium. Nam nequicquam obtenderetur Calchedo nenses dehnitiones occidetviali biis nolitis ignotas tum esse potui de , cum notum i t S Leonem Papam

de ejusdem iacti Concilij exitu reis coroi nostros Provinciales Austicum, Ramnium , &c. c qui duo

246쪽

ECCLESIA FOROJULIENSIS . m

praecipui Arelatensis Consessus moderatorei fuere certiores quim primum fecisse, per Epistolam ei, est ordine X CIV. Extat etiam altera ejussem Pontificis de eodem arsumento estque Lin. EA copos Provincta Narbonenses , quoium duodecim ibi recensiti sententiam dixe iunt in Synodo Arela. tensi, qua etiam posteriori Epistola constat nostros, Ingenulum Episcopum,haud dubie ex eadem Pto- vincia , ad Pontificem delegasse , qui quidem Ingenulus lator fuit ejulae Leonis Epistolae. Unde cum haec omnia posteriora sint Calchedonensi Concilio , cujus ordinationes undique edidicerant Arelateus sProvinciae Praesules, neces ario eos ante haec tempora Atelate convenisse censendum est. Si veto concilium Arelatense II. vulgo dictum, sedente Raxennio ( ut existimant autores postremae collectionis Conciliorum celebratum fuit , incertum est, an Concilium hoc nostrum post illud coactum fuerit: adeoque vix teitium Arelatense nuncupari merito potetit, Priusquain id certo statuatur.3. Exemplar Epistola generalis, qua ad Episcopos invitandos in causa Insulae

Lirinensis missa est.

Uorit Ni membrum aliquod quolibet infirmitatis genere

laborat, fieri non potest, quin ejusdem corporis etiam caetera membra condoleant: Et ideo eausa quae inter Sanctum Episcopum Theodorum & Sanctum ' Valerianum , vel Sanctum ' Maximum , item Episcopos, atque Abbatem Faustum, nec non & reliquos fratres Insulae Lirinensis acciderat, absque dubio omnes nos, qui in Christo unum sumus differre non . possumus, nisi id agamus, qualiter curetur & abi ergatur. Ad hoc itaque remediandum ' scandalum orationibus vestris' IlI. Tal. Ianuarias audientiae dies est constitutus. Rogamus ergo ut sanctitas vestra se usque Arelate fatigare dignetur et quatinus tantum malum, quod dilatione plus crescit, beatitudinis vestrae praesentia terminetur. ' Talis enim causa quae tam

grande scandalum gignit', sicut V atrocitate sui multos 'involvit, ita plures qui in Christo medeantur exposcit.

s. N a m Dr J IIaec Epistola & reliqua Concilij xcta, si quae unqu m . ex omni patre genuina sunt

authentica ; haec sis uidem Jac. Sit mundus primus edidit ex probato MS. Codice Ecclesiae Medunensis: Et qui illi eruditione, & tei literariae illustrationis studio, non suit inferior Lucti Holotentus, haec eadem reperit, inter actis Synodi Carthagini eutis sub Bonifacio celebratae an. D X X v. 'uam e vetustissimo codice Palatins Eibliotheta Vatie.ira exscripsit, & novissimae Conciliorum editioni, adjici curavit: monetque insuper hujus Concilii decretum extare in alio Codice tali robat dico

vetustissimo ejusdem bibliothecae vaticanae num. fg s. Epistola autem titulus concordat cum Vaticano, cujus variantem lectionem, prout occurret, ad marginem annitabimus. Nune ( ut cumsureconsultis loquar o aptanda ,e sit singula veris Senat-- Consulit congruens .merpretatio.

. e. riam. Iste liaud dubie suit Cemelio-Niciensis Episcopus cujus extant homiliae a Iat si inondo ex codice HS. Moriasteril Corbeiensis primum editae, de a Theophilo Ravnaudo illivi sed li

genuerit.

247쪽

si DE INITIIS

uehementi stud o , de apparatu a Sensi pelagiani erroris labe vindicarae. An autem iste idem suetit :xavem Epistolam paraeneticam vete auream de con emptione rerum humanarum o verae sapientia f. i. transiuist Eucherius circa au. CCCCXXXII. antrium a s Lugdunensem Sedem suisset ac somptus, maior ca disticultas. Constat siqui sena eum cui scripsit Eucherius, liominein suisse matribitrionij vinculis alligatum , quod indicant verba illa : veram vis in Ata imos secuti a/:ces patre f.ceroque .raim, i ex utroque titulis ambiaris, unde etiam si Eucherii luculenta exhortatio eum imundi cor temptu, ad coelestis Philosophiae amorem Pellexisse ultro credamus; quem enim argumenti dignitas de tria si et non raperent vix potuit tam cito uxori & domui nuntium remittere, ut intra tempora renunciationis suae, & Concilij Arelatentii celeblationem, suerit ad insulas evocatui. Quod ii sachim fuit, tunc etiam Valetianus ante Maximum memoratus non fuisset , qui Litinensirta e via exacta, ad sedem Reiensem sublimatus fuerat, cum Valerianus adhuc saeculi illecebris litet xiis, si cherio institutionem acciperet. Movere potest iterum quod de Ualetiano illo nulla in Litia iitris Chtonologia habeat ut mentio. Opinatur quidem Theophilus Rayuaudus eundem esse , qui sub S. valet ij nomenclatura, silemnitatem habet ad diem X X I V. Iuli j in tabulis Lirinensibus, quibuteoncinit Martyrologiam Monasticum Arnaldi v vionis, ita ut in antiquioribus diptychis , unde Mat-tocologia illa consecta sunt, tr se linari nem Amanu. um , natarum eam milia cinquit) eo et ramium , FHM e u erit , pro malariarao, Valeri , nota ad libita, qui , in alia exscriptione, Naetermisia, remanserit valerius. Ita P. Theoph. Ravaraudus. Ego huie posteriori sententiae potiusci tatim , quod pro comperto liceatur , vale tum Lirini circa haec tempora degisse Monachum, ad F piscopalem Sedem postea arreptum sutis e. lino & de Valetiani in Valerium conversione, 'ia adduci causa potest, ut nimirum error irrepserit, ex prosa illa rithmica, a Lirinensibus, ab ali-

euot retto saeculis, insuli hymnis, laudes Platium sanctorum Litinensum complectentibus adhibita iubi na de valetio:

Insignem materium Chri u serarum proprium Et sitnis eximium audant super lilei. rx hic enim quia non intelligit facile valetianum in Valerium fuisse conversum, ut quadraret rithmuri Obse. vabat namque vir in antiquis vel satissimus maximam illam errorum lcatur iginem , quae in actis sanctorum plurimis irrepserat, ex prosa illa rithmis constante saepius provenisse , quae cum elucubrata. fuerit 1 sciolis, contigit plerumque , ut plus laborarint in metro S numero pedum servando & rithmo comperiendo, quam in historiae veritate syncere exponendi : unde multoties improprium falsumque sensum rebus dederunt , ut verba verbis consonantia redderent. Illi igitur, Viri si servum proprium di eximi m , Valerium consignarunt, non valerianum; quod istum rithmorum metrique ratio continere non posset. Martyrologia itaque vel ex hymnis hususcemodi conflata, vel emendata fuerunt; unde Valeri j nomenclatura supet stes suit.

Hac in iobut P. Theophili judicij xdduci possunt; at Valerianum illum matrimonio alligatum Se

ab Euchetio institutum , ab isto valerio seu valeriano Episcopo alium non esse, cum eodem Scriptore , Heriberti Rofvueydiis uotis ad Eucher, Paraenesim sententiam secuto , non convenio, cujus levior plane est conjectura , dum ait, vel Ieriani conjugism nan fuisse tune nisi X gnatum , vel quod alia I er rue aetigit, materianum, anetueet te conjuge, aut no Mura super te,liber m finisse ad fauctum in Ar t-m capessendum. Illi, inquam , opinationi non adhaereo, namque ex Eucherii Epistolae praecitatis superius verbis evincitur Valetianus adhuc seculo & uxori conjunctui; & sequentia quae habet sub finem ejusdem piae lucubrationis , illud explicatius declarant. Ita enim cognatum situm affatur Eucherius: Um te illis quisuis obtectam. pntentias , atque ad stisdia te nostrorum oescripta converte, me. Illic enim febri ra suadeberis , dum dicitur, fidelium e.njugiorum fructurum , est continentia. '' apparet eum in propria consanguineum suum alloqui & tanquam uxoratum tum recognoscere , quem ideo cupit seliciora doceti, ex conversione sua ad studia & scripta Sanctorum. Praeterea Gennadius qui longe post haec tempora se ferme sub ejus saeculi finem Catalogum suum edidit, dum de Eucher ij praefata Epistola loquitur, meminit quidem Valeriani ejus P . inqui, ad quem directam esse testatur , sed absque ulla professionis aut dignitatis expressione , quod ibidem recensere non praetermittit de Verano & Salonn, Eucherii filiis sermonem persequens, quot postea Episcvos suisse diserth tradit. Porro Valerianus Episcopus milii idem videtur, qui I iensem synodum subita iptione sua firmavit, ante Maximum V1bii P salem de Theodorum nostium, cujusque luem celebris est memoria latet Epistolas S. Moesi

248쪽

ECCLESIA FORO JULIENSIS . 1r 3

Papae: Subscripsit enim uitet primos Epistolae dogmaticae ad eundem S. Leonem a Ravennio Se Comprovincialibus directae, nec non libello ab iisdem ad praefatum Pont lucem iii ista, pro ins auratione juitum Arelatensis Mettopoleos. Extatque tandem alceia ipsius Leonia ad Valerianum Se Ingenuum MCalliarum reliquos Episcopos,etsi quae aliae. At quo anno Reiense Concilium habitum suit, valetia nus qui ejus actis coniensiste reperitur, non potuit esse ille Lucheril consanguineus. Quorsum enim homo disciplinae iudis matrimcnio & cutis sinu latibus implicatus an. CCCC XXXII. quo ab Eucherio ad melioris vitae consectationem incitatus fuit, potuisset ivtra quatuor aut quinque annotum spatium seculo penitus renuntiasse, Monachum induisse, moxque sodalitii curae praeponi, ut ex eo regia mina ad Ecclesiae moderamen evocatus inter Patres Reiensis Concilij resedetiti Hunc sane morem haec tempora non serebant, ut tam subito quis Monachis praeficeretur , ut enim scite Castaliut ex Majorum ore pronunciat lib. II. cap. III. de in titutis Coenoἷior. Ideoque nis IIuis congregationi fratrae, prasinurui eligitur , pri quam istin qui procien M eLI , quid est tmperatum oporteat insperari si

dira lo didice, it ; in quia j interibus tradere debeat, in Iliitutis seni orum fuerit cecutus. Quod au-trio Valetianus ille Episcopus cujus reperta sunt opera Asteterio praefuerit , liquido evincit ejus homiliatum polirema, ad Monachos speciatim scripta, cusus hoc initium est : Impiata mihi votorum circa me prorum farcina, etsi i merim corpore, ut Diptum eli , ab 'ni, proni tamen spiritu ae mmie Arre o. Fuit ergo Valet ianus tametenensis rpiscopus, arte dignitatem Monachus, S ex Monacho Abbas,aualeriano alio S. Eucherij gentili.ut videtur,plane diversus. Sed ex complanata sorte diiEcultate. in aliam delabimur : cum enim pro comperto habeatur Valerianum illum Lirini Monasticen prolesesima tempus quod ejus administiationi assignetur, nullum reperitur, quandoquidem Honorato primo institutori substitutus est Maximus, qui Fausto decessit, istoque Lirinum regente, Valetianus inter Praesules ejus controversiae cum Theodoro recensetur. Nolo san. quorundam hiatent iae adstipulari, qui Valerianum Lirini Asietam degisse, ex nulla auctoritate probari posse existimantes, facile ejus H miliae praecitata verba explicant de alterius in Provincia existentis Coenobij moderamine, ubi haud dubie plura numerabantur. Puto enim Valeriani Monasticam praefeci utam receptae trium priorum Lirinensium Abbatum Chronologiae in nullo adversari, si dicatur videlicet, inter tempus administrationis S. Maximi, Valerianum aut in Nonasterio Lirinensi , aut in aliis ejusdem instituti eidem M ximo vicatiuin deputatum esse. Namque de hoc Abbatis vicario singulis Monasset iis , tam ipsius A batis quam praecipuorum Monachorum votis , ex antiquo more praesciendo, prolix8 loquuntur Rragulae Talnatenses, & quae sub SS, Isidori, Columbatii, Ferreoli, nostrique Caesarii nomine consecriptae sunt. Imo & Paullus noster saepe ejuscemodi Praepositi meminit in sermonibus IV, quos V. Cl. Lucas Holstemus edidit ad caelcem Cod. retul. te V I. a S. Fenes. An av. Hic autem, Praepositus primum vocari coepit, tantaeque autoritatis, in occidente saltem, censebatur, ut a proprio Episcopo de Abbatibus ad Abbatis inaugurationem vocari consuetis, iple quoque benedictionem acciperet. Ejusdem porro Osucid meminit Gregorius Turon ea . L N v. .e gloria Velis de Augusto Abbate sermonem texens et unde sectam est, inquit, ut i euenti are situ i Au-

a M. ab Epipeta Abbas ordinaretur , tu Basilica S. S Pp oriani , quam memoratu, Forti vix fatricaveras, Sec. ' et tamen Aronachos, quos prini cingre averat, relinquens , sed instituens eis Frepositam , ipse utrasqua cessu Ia, gubernatat. Sed nec apud O. ientales id nomen de munius incognitum , nam Moanachorum pareris celebi is S. Balilius Aeg NE V. in te fus disiuratas de eo mentionem habet. Cur er ode similem praepolituram Valeriano conserie aut ipse S. Maximus, aut ipsi Aseriae Lirinenset, aut utrique non potuere , 'no veredicere fas illi Helit votorum sili imp sitam fuisse farcinam , de qua supra :Denique ut e diverticulo prolixiori in viam regrediar, Valerianus ille qui in Ravennij piaesenti edici- elyca Lirinentium partes amplectens memoratur eundem prorsus esse qui hanc ad Monachos Epistolam dedit gravissima conjectiara est. Qujnam etenim nisi Lirinens una aluuami causiam advelsus Collitem tuiti fuissenti pro ea stabat S. Maximus ollin Abbas, tunc Reientis Episcopus, de diui ei in enciclyca socius adjungitur, non ius, quam ejusdem congregationis sodalis esse probato satis superque fundamento censeri debet. s. Maximum J Is suit S. Maximus Reiensis, idem qui antea a Forojullenshus electus, expetitus suetat in Praesulem , qui licet hoc in negotio adversus Theodorum de Ecclesiae Forojuliensis jut si iisset, ab ea nihilominus,ob eam electionem,ut i proprius Episcopus censetur,eoque titulo memoria eius ex antiquo more quotannis recolitur. Vnde doceri debemus Ecclesiis onus quidem incumbere iura sua solertei tuendi ad vel sua quoscunque, sed absque invidia de sellii amaritudine. In quo aliquando reccatum suit contra Sanctissimos vitos.

249쪽

D E IN ITIIS

d. Abbatem Faustus & reliqui Lirinenses in unum convenerante . Si ne alti m. J Cauia haec gravis, multisque offendiculo suetat. s. Orationilia . J Tum quia ab oratione ducebatur initium 1 tum quia ut habet in Bruto Cierio omni lic tio oratio . i , unius tamen oratoris locutio hoc proprio lignata nomine est. Hic igitur cum plurium oratorum locutiones intercedere deberent, scite dictum: orationibu- ,es eu , &e. s. III. c. I. Iun. J Postrid. festiv. S. Trophimi Arelatensium & Provincialium Apostoli. o. Dilatione. J Ai aliquo retro tempore exorta videtur controversia, ut supra notavimus. ri. Taia. J Exaseratur hic cause momentum. et r. Grande 'axia si a. J Scandali gravitas rursus ob oculos ponitur. is. Atracitate. Pensanda veniunt verba illa: quinam enim illius atrocitatis ministri esse potuerunt labi t enim credere laicam illam Lirinensum multitudinem gravius illud scandalum excitatie, utque adhibita disciplina: stimulum repol ille , ut ipse orationis contextus in unuare videtur. luere forte quidam exteri, qui relum habentes, sed non secundum scientiam , adversus Theodorum iussit gere , , ichi malis vexillum, sub pietatis velamine praeferre si i Proposuerant. Qualium di i Mid oriun plura leguntur exemPla in antialibus Ecclesiasticu

Od eos qui in ipsa ' insula sunt.

BEatitudinem vero vestram praecipue adesse convenit, quos '' Insula ipsa velut sinu quodam genitricis fovens, ad eam gratiam, quae nune in vobis est, Domino instigante perduxit.

i risAia. J Citamur hie L rinenses, sed mirari subest, cur ad synodum evocantur , altera pati um Theodoro cilicet Episcopo prorsus innominata: niti dixeris literas ad illum datas excidi si , heiaque enim eneicivea superius exhibita tam ipsi, quia1 aliis Episcopis communis esse potuit: illi enim ut controveritae iudices conveniebriatur, Theodorus ut cautam tueretur interpellari debebat. Etenim . Rou magis Licinenses, quam Theodocum Atelatem ad id negotis concessise nece se sui

od Sanctum Rusticum.

AC praecipue Beatitudo vestra ut adsit primum deprecamur , quia gravior infirmitas necessario medicos petitissimos inquirit.

it. Rustie,m . Erat illa Episcopus Narbonens s , celebris fama vir ab S. Hieronymo D . Im ii st tetus ad vitam Monasticam, quani Lirini exegisse s anilliinein vero est. Erat ille tum Provinciae suu Metropolitanus, cui tamen, ex Zoelini praescripto , praeeininebat Arelatentis Antistes , in qua etiam jus ordinationis, sibi arrogabat. Qu.e praerogativa licet i bonis acto primo & Leone imininata sutis et . circa ordinationis potestatem extra Provinciam, in reliquis viguisse, vel ex hac Epistola, conisi ros Ie videtur: niti dicatur idos cij a Ravennio precibus requi lituin, ab Rustico itidem ex urbanitate impensum esse. Quod non impugno , quamquam ex consequeatibus Pontificum Reic iptis Hilati resti iachi ius cone audi Metropolitanos ad Sinosii, melatensi silvarum fuisse liqueat.

250쪽

ECCLESIA FORO JULIENS I S. vis

o NOTAE.

THI. F. Is Diniensi fuit Episcopus, cuius etiam subscriptio repetit ut in Reiens Conti

ad illitandam ordinationem Armentarij Ebredunensis Episcopi . Hic autem memoraetur Nectarius, ante ipsum Lbri sunmievi, in cujus Provincia i tum est Diniense Cail: uni, eo quod molia esset antiqui, ut in Synodali conseisu, post Patriarchas de Primates, illi sederent Episcopi, qui essent ordinatione antiqui ies, qualem oportet fulisse Nectat ivin. Porio ille ad Leonem uua cutii Cous tantio infra memorando mi Ius est ab Hilario , ut videre est in eju, vita. tr. Furi. Tt casti neniis, in heistola Sunodica Epii coporum Gisilia ad Leonem. r. Constam v I Forte Vceticensis in eadem Epistola. iri Ascli , J Apten is in Concit o Reienti de inemorati Epistola.t . Maximi. J Hunc multi Reiensem existimant, at cum neque x .liti inua , neque neo. rus in confesta comparuerint , quod eorum causa agitaretur , ne ut M ximus sen entiam dixisse credendus eii , cum illius etiam esset negotiuru : unde necelsatio sui: Maximus ille alterius sedis Episcopus. Iii Epistola autem ad Leonem, suo memorantur hujusce nDirinis, suorum alter Mami-anent: s , alter Avemolieniri Anti stet credii ar : hunc autem pos ei totem potius intersui se puta mus, quod ejus sedes intra Atelatensem Provinciam cens eretur, Maurianeni. a j vietinensem iespiceret. xi. I si. J Huju mentio habetur in Concilio Aiaulicano l. & in L pistola ad Leonem, in cujus expolitione , Bucheu Iustu in V leutinensun fuisse pronuntiat. Quam in sentem iam iacite non ierim, eo quod Iustus videatur potius Atelarenti, Metropolech ad quem, aliosque ejusdem Provinciae Episcopos extant Leonis Parae Epistolat de electione Ravennii , & de divis ore Provinciarum Viennen. N A te latentis, datae ovili C CC CX LI X. & L. ad Iril opo. , ut insilui, Ai arcui iri ovinciae speciatim exscriptae.11. Salix Cujus sedis suerit rpiscopo incertum est ; alij enim Genuersem apud Liguret : alii benniniem ni Allobioribus: qu dam Lugdunensem : rlures Viennensem sui e contendunt; velitasseque sorsiit , qui neutram illatum sedium occupasse dixerit. Ad Vieiniensem enim , aut Lugduinensem Episcopos de hac dis eptatione . ognoscere quot sum attinebati Nam si quemadii odum Rusticu M, Salonium, vel vetentiensem , vel Lugdunensein uti medicum petitissem in evocasset Ravennius . rxti etiatri quo it usi cum . Metropolitani illum , aliqua lingulari honoris praeset oi .e salutasset. De Gebennenli , quia vienturnii Octem p erabat, jamque Provinciae a Lmne divise erant, eadem quae .le Viennelisi recurrit ratio : Siquidem inculcare sep us convenit S. a tonem desii tiva sententia Areliten sis se viennensi Metropoleos controveri ain diremisse, Rescripto solenni dato CCCCL. I II. A m. Mab uno nempe . excertis iv. oppidis Tararita. x , Ccneva, Gratianopoli, di valent a Viennenii adjudicatis , reliquas ad A relater seni rettinere decret uia est. Contra autem hujus sententiae tenorem, neque R ei inius quidquam ni oliri xi: sus Histri , alteros Prast les Sedi alicii subdito, convocando ; neque Viennenus palluc salii et, qui etiam hac sententia Leonis, irreratim sibi ii juriam reput ni, aliquot post annis Arelit ensis Pis vinciae sex et usurpate mol tus Hir i, tantum abest et suas adversario tum permis stet. Sed omnibus deterius opinantur, qui Salonium Geruensem iri Li.

ita Episcopiam constitui mi, nam salo a ui in Gallia suit F piscopus, ut probat ejus una cum Collet ivet oeno ad Leonem I pistola , in qua illi te manifeste Prasules Gallos produnt. la tet curitis sedibus haudquaqu=m piae mille salonium exploratiam i t, probab lii iniim est ii, Gallo- Provincia, hoc est sub Arela miti Metropoli Episcopale pedum ti false ( ouae etiam eruditissimi Antoni j Godati in Ue: ani sui historico elonio sententia est cum maxime in hoc Concilio praeier Ructicum, nonniti illius Provinciae Antistites resederint. Porro Salon iis ille frater fuit S. Ver i Vint ij Nerullo uin Episcopi: nobilissima S. Eutherij Iutd mentis proles, iubo L linent s Insulae sub H laeta, salviano , atque vincentio alumni, virtutum omni uni S coarint coniniendatione celebraiiij iiii Aia. i. Ebredunditiis , cui Hilarus Papa Pontificium Piovinciae sua latium tectum servari

Deca Ebreduaeusis, specialita quam posthac, Arela: erui subjiciebatur.

eret somemoratas

SEARCH

MENU NAVIGATION