Dissertation inauguralis de pharmacologia Graecorum veterum in genere

11쪽

11 morbos diaeta et regimine debellare Studebat, quod

si non obtineret, cum magna Circumspectione odmedicamenta et ea non multa confugiebat vide CleriCUm pr. p. l. 3. C. 25. . Horum plurima quidem vegetabilia erant, nonnulla clutem Bd minerole per tinent regnum, inter quae Sunt: Nitriam, alumen, aes ustum, eius flores et Viride, plumbum, sorsan

otiam antimonium. De medicaminibus inscriptis Hippocraticis inveniendis diserte Dierbach in libro

Cavendum est ne ex loco Hippocratis in libro de Diatita in acutis ineunte) seducti, ubi Cnidios

pauca poSSidenteS remedia reprehendit, eum medi Camentorum multorum umicum declaremus: etenim

paulo inferius Videmus, medicinae patrem recte Cnidios reprehendentem, non quia pauCis Humero utebantur remediis, Sed quia totus eorum adparatus medicaminum in purgantibus et attenuantibus clacet serum lactis) consistebat, quae utique omni

morbo non respondebant. Ecce eiuS propria verba Dτα γαρ πλεῖστα αυτεοισιν τοῖς Κνιδίοις) εἰρεαται,

Medicinae princeps in eo etiam a medicis Cnidiis alienus est, quod in remediis adhibondis semper indicationes statuere Conaretur, Cum illi e ν

12쪽

12 contrario numerosis Singulisque morbis sine ulla in dicatione purgans aliquod Opp0nerent. Plidrmacologiam ceteroquin Hippocrates Systematice non tractavit, sed hinc indo ubi thora piam morbis singulis opponendam enarrat, deseri

Lit simul medicamentorum VirtuteS, qud S ex perientia cognovit.

Medici, qui Hippocrati successerunt, ipsius

filiis non exceptis, ab eius doctrina deflectentes, loco naturam, philosophiam illius temporis amplexi sunt. Hoc tempore exculta fuit doctrina de quatuor elementis, quibus quδtuor respondebant in corpore humano humores; sanguis nempe, muCUS , bilis atra et flaVa, et cum iis, qualitates ipsae remedi0rum, Siccum, liumidum,

calidum, frigidum; unde etiam, uti videbimus,

modum agendi medicamentorum explicabant. conf

Ipse vero Plato, cum in multis aliis, tum in eo otiam divum medicin0e Ρηtrem secutus esse videtur, quod medicamentis morbos, nisi pericu tum immineret, lentare non permittebat. D τα γὰρ

Magnam profecto in pharma Cologia augenda mutanda tuo efficaciam habuerunt historiae naturalis auctores, inter quos SummuS eXCellit Aristoteles, historiae naturalis pater qui tantam habuit una

13쪽

13 curam plantarum Colligendarum, ut φαρμακοπιυλης appellaretur. Successit ei dignus discipulus, Theophrastus, cuius merita in re herbaria et materia modica eum in modum Sunt nata, ut superfluum

osset aliquid de his repetere. Eodem Theophrasto h. Pl. I. 9. c. 19.) teste multi illo tempore, plantis

investigandis et medicamentis ex iis parandis, quaestum faciebant. Exemplum peripateticorum secuta est etiam schola AleXandrina, quae Ptolemaeorum sub auSpi ciis multos progressus fecit in pharmacologia, pluribus sub antiis, illo tempore emporii ope tunc primo cognitis ac in medicinam introductis , quos actum est ut materia medica, per tria naturae regna extenSa, tam Simplicibus, quam compositis remediis admodum amplis Caretur, atque tunc primo, separatiIn pertractari inciperet a pharma copolis, quorum ossicio tempore Aristotelis ipsi modici sungebBntur. Stadium tertium. Ex medicorum priSCOrum sectis, nulla forsan alia, iam valide ad pharmaco logiam extendendam contribuit, quam illa empiri corum, qui omnem theoriam in investigandis mor borum causis atque remediorum Virtutibus negli gentes, eNperimentis perducti sunt ad medicamonia et ea quidem efficacissima detegenda, uti castoreum, assam foetidam, CiCutclm, hyoscyamum, myrrham, Cinnamomum, Colchicum etc. Ipsi

quoque Inuitas SubstantiuS nauSenbundBS e. g. ON- crementa hominum et aliorum animalium, carnes et viscera hominis, urinus, Catamenta mulierum et

14쪽

similia, tanquam specifiea Contra morbos diversos celebrata, introduXere: quorum USum βδελυρον καὶασελγῆ pronunciat Galenus, Vituperans praesortim Xenocratem, Aphrodisiensem sine dubio. Is senim, Contra leges romanus, quae hominibus vesci prohibuerant, tanquam ipse fuerit eX pertus iecur et

Cerebrum humanum, sordes etiam aurium Vorari in morbi S iuSSerat. Erco ιιεν ουν, inquit GalenuS, Ουδε τουτον τον κατὰ τὰ ωτα, ρυπον) αν υπέμεινα καταπιῶν, ἐφ' ω γε μηδεποτε νοσ1 σω Galen. fac. Simpl. 10. p. 248. 249. ed. Lips.)Principes quoque illo tempore regnunteS, VEDenorum antidota invenire cupientes, multa instituu Latii cum medicamentis eXperimenia, unde m3gna quatililas compOSitionum Contra Venerin Commen datarum , Originem duXit. Tales erant ἀμβροσία, αθανασία, ἰσοθεος, ἰσοχρυσος et C. VUne ἀντίδοτοι ὁ δειεις Vel θηριακῶ, quin eX Carne Viperarum conficiebautur, audiebInt.

Stadium quartum. Empiricam methodica Sub secuta est schola, cuius adsectae, quid inter se morborum causae Commune habeant inquirentes, duas si aluerunt CommunitateS κοινοτ τας) Stri tu ram nempe et relδNationem eto στεγνὰν mi et o ὐοωδες), tanquam morborum omnium sonteS, qua ex Cousu molliodici, vel remediis adstringentibus vel relaxata tibus modo utebantur; D Λιττον ουν θεραπείας εἰδος

15쪽

15 remedia, quorum ope pori mutari credobantur. huiusmodi modicamenta meta synCritica , erctnt Omnia acria, ea propter δριμυφαγίαν eorum

Stadium quintum. Athenaeus pneumati O rum sectae fundator, in eo a maioribus discessit,

quod elementorum loco, qualitates eorum Substitueret, pneumate etiam his, Velut novo elemento,

ex quo maximUS morborum numeruS emer eretni 1ecto '). Posteriores tamen pneumatici, ab eius doctrina multum aberraverunt Sprenaei l. c. p. 102.) aliique sectae originem dederunt, quam Eclecticam, quia ab omnibus reliquis principia soligebant, dixerunt. Nihil omnius pharmacologiae theoria, in eo tautum mutata fuit, quod medica men in mBgi8 in πνευι ια, quam in bilem, phlegmaot roliquo ab aliis ut elementa Statutct, ctgere Crederentur. Compositiones medien mentorum per eos multiplica tae suorunt. Tota medicina Vacillans, et Inter theor1aS VδgIS suctuans erat ad Galenum usque, Cuius divinum in genium, Summo a Cumine praeditum, Omnes suos antecessoreS POSterioresque Superavit, ita ut a Secta

ioribus dei ad instar celebraretur. Athen. praef. ad dipnos. Euseb. hist. eccles. 5, 28. Omnibusonim artis medicae doctrinis ex DOVO quasi fusis ot eius theoriis extinctiS, mediCinam in unum con

) Tantum autem abest, ut novum fuerit principium, ut potius a Platone, Stoicis, priscis dogmaticis, maxime vero ab Erasistrato iam salis usurpata fuerit atque exculta eiusmodi theoria. Spreti gel Gesciri der Aram 3 I. Th. 2 P. 95. ed. noviss.)

16쪽

16 iunxit corpus, principiis adeo firmis innixum, ut per tot saecula intactum perduraret. Post Diosco ridem eius merita in pharmacologia maxima Sunt quippe qui nullum spernebat laborem ad Substan tias incognitas inveniendas et eorum VirtuteS pro pria eriperientia confirmandas, ad quod obtinen dum diu erat peregrinatus. Libri eius περὶ et λης ἰατριο λῆς parum aut Vix mutati per tot saecula pro pharmacologia discenda scholis occidentalibus in

servietinui.

Stadium sextum. Scriptis Galeni do maioria medica perlustratis, supersuum s Oret, ut Graeco rum posteriorum libros Voluminosos legas; nihil enim in iis novi invenies, nisi formas medicamen

torum aliquot novas ac nonnulla medicamenta Superstitiosa: etenim omnes hi scriptores Operam impenderunt ut bene Galeni D1oscoridisque verba de scriberent et libros eorum in compendia redigerent. Dolendum est, Trallianum, etsi libero scripserit in genio, non alienum tamen a superstitione fuisse, Cum Soepe morbOS, medicRmentorum loco, Carmi nibus religiosis et amuletis debellare conaretur. Ecc0 indignum eXemplum: se ἱεραν βοτάνλὶν, τις

17쪽

τουδε xj τῆςθε l. XI. p. 658.659. Guinther. . Hi uerat Status PhGrmaCOl0gide Graecorum Post Galenum, et idem mansit, d0nec Arabes eam quidquam ad auctam Graecis infimae aetatis transcribendam dede

runt.

De Et mologia et Signi catione pharmaci.

Historice nobis pharmacologiam pertractanti I iis operoe pretium erit, Primo Originem et signis calionem pharmaci perscrutari, et dein modum, quo medici Graeci id definiebant, explanare. Si vera esset derivatio pharmaCi a Verbi8 φερριν αακος sec dum Suiddin V. φ ακον , Videretur initio apud Graecos φαρμακον omne illud, quod auxilium furebat, signis Cosse, quo Sensu revera Saepe apud auctores tam antiquissimos quam posteriores occurrit. Nihilominus recentiores contendunt philologi φαρμακον ct Verbo φαρμάσσω et hoc iterum a φύρω, cymno misCere) deducendum esse: quod si ita se habet, sic appellatum e5t, quia utplurimum e diversis substantiis inter se mixtis errat compositum; hinc φαρμακα non solum medicamenta sed pigmenta quoque onmis generis, et similos 'aliati praeparationes, audiebant.

tuum autem veteres pro medicamentis prae cipue uterentur Vegetabilibus, plantae et radices

18쪽

φύρριακα per eXcellentiam dicta suerunt, auctore Homero Odyss. 10, V. 302.) :

Confirmatur, qui φάρμακα Homeri cod. I. V. 229.)herbas interpretatur. Apud Platonem occurrit etiam φαρlιακον Pro herba is φαρμακον τε φινειν V et Apollodorus Bibl. I. I. c. 6.) Sub nomine pharmaci, pictu iam intelligit, quorum dicit is πιυς δε το ιιεν φαρεια κον εταμε φθάσας. ' ReSpondet huic Hesychii ex plicatio ,, pύθειακα, βοτάναι, χρ διιατα καὶ πόσα Iroce. VBomodia Graecis antiquioribus usitalissima purgantia erniat, quae propterect cyclsi ιακα SenSu Stri

ctiori dicta suorunt; hinc apud Hippocratem Epid.

p. 767. ed. Foes.) φαρυακον Strictius adhuc hellebo rus, Vettit purg0D8 PrdeStGntissimum, dicitur, et Verbum φαρι ιακευ co Semper, uti Galenus pluribus Io cis reseri, Purgi re tam per superiora, quam per inferiora significat; etsi cel. Sprengelius Apol. d. Hipp. T. 1. P. 290. et T. 2. P. 180. non Consentiat, contenden8 φαρφιακευω cli, Hippocrati de quale cunque medicamento propincludo et φάρφιακον Omnis generis remedium dictum suisso. 9όρφιακον pri et eren Saepe Venenum denotat, quo in casu utplurimum iungitur epitheto cuidam Q. g. δηλητηριον ' θανάσι/ιον, φθαρτικον, ποιον, κακον. Ob hΠΠC Signis Cntionem, φαριιακος,

qui venena parat, dictus est SuidδS V. φαειιακος hinc etiam Medea, quia Venena tractabat, φαρμακiς audiebat ; adde quoque Pollucem onom. l. 4.

19쪽

19 c. qtii ita loquitur το δε φαρμαι δμφίβολον,

N On raro φἄρμακον dicebatur etiam quidquam ad incantandum aptum, quod auctoribus Graecis Solemne est: inter eos Diodorus Siculus cl. 4. c. 52) 1ta de Medea refert: ,, ιιυθολογουσι τὴν Μήδειων

Ex his igitur constat, φύριιακον Verbaque δbeo derivanda πολυσφιαντα fuisse, eorumque signis cationem in auctoribus e nexu totius sententiae eruendam esse. Etenim eadem vox apud Varios auctores variam habet signiscationem; sic e . g. φαρφιακευω npud Hippocratem, purgare, opud fla tonem veneno inscere, apud Apollodorum incantare etiam signiscat; ita quoque φαρsιακεία, Platoni

de usu purgantium Tim p. 89.), Xenophonti, de

Usu omnium mediCamentorum, et Aretae O N. c. et S. diut. m. l. 1. C. 5. Diodoroque Siculo l. 4. c. 54 et t. 17. c. 5. de veneficio dicitur; imo apud olan dem quoque auctorem idem Verbum vario sensu in Von1eS USurpatum, teSte iterum, Prcle ter reliquas, Diodoro, VOCem φο ρμακον modo Pro medicamento simpliciter, modo pro Veneno, modo Vero pro in- CBn tamento Clo. OCCipiente.

20쪽

tem, medicamentum est, quod praesentem statum mutare valel; Commutant autem eum omnia ossica Ciora '': παντα φαρμακα εἰσὶ τὰ μετακινεοντα το παρεον, παντα de τὰ ἰσχυρωτε γα si ετακινεουσι Λ utrimenta vero Sunt, qu te Corpus nugent, Corroborant, incarnant, atque Similia Vel dissimilia cum singulis pro cuiusque natura et facultate, qua ab initio gau det, redduntur: ,, αυρει de ci; τροφὴ) καὶ ρ υννυσι, καὶ

lenus L c.) pharmaca tantum ea esse docet,