De etymologiis apud poetas graecos obviis

11쪽

εχο αρμας Νam qui Sanu Per8ie nomini tymon Graudum attribuat Sic Euripides de Thye8t - γε νυμα δεῖπνα Θυε υ, ut citant grammatici et de polline coχρυσοφεγγες ῆλ tmλεως. Oθεν 1πολλων' ει φαν00 κλίω βρο ς. Sophocle etiam aliquando, ut de Aiace. Sed parcius, ut decet Sanum et Sobrium poetam et qui Sane principem locum in theatro Graeco obtinet. In Graecis hoc tolerandum erat. At quis serat in Ennio item in Plauto ΤἡQuod reser mihi Chrysalo 88 nomen, nisi lactis probo Τ- Tolerabile quod dixit Au80Diu de Protesilao Victima

quod Troiae prima futurus eras. At non ferendum quod Prote8ilaum videtur sentire dictum quod rem ἱλάσα- τον θεον Cum Sit a meto λαου et Πρωτεσίλαος Simili compositio cum pleonaSm Ut ελκεσι7πεπλος, ἀλκεσιμαρχος. Non Satis acute distinxit vir egregius, cur ibi illae etymologia displicerent. Aliud enim e8t sal Sa eSSe plerumque etymologia a poeti saeta8, aliud omnino etymologia a poeti8 Surpata es Se Illud nemo anus poetis vitio

Vertet, cum non re grammatica a porei diScere velimu8.

Quamquam poeta ip80 Saepe ci88e etymologia8, quibuSu8 Sunt, sal8a e88 neque ip808 Volui88 Semper ad Vera etyma Omina referre, cum eorum nihil id inter8it, putandum est. - singula OStea redibimus.

Elm8le quoque ad Euripd Bacch. v. 508 nimis hoc

urget etymologia poetarum falsa eS8e: Haec non modo ψυχρα Sunt, Verum etiam tragico malo fuisse grammatico ostendunt. φ QuaSi grammatistorum etymologiae rec

Valchenae ver8um 27 Euripid Phoen non praetermi8it, quin item hoc argumentum tractaret. Proximus quod clam po8 Valchenaerium Reuvens:

Coniectanea literaria Lugduni Bat. 181 p. 101 paucade hac materia dixit.

12쪽

Qui quattuor viri docti Omnes et quo praeterea Ominem Bech de interpretatione veterum 1791. p. 61)et turet opuscula p. 78. Lipsia 1828 ita si hoc

etymologiarum apud poeta Graeco u8 iudicant, ut Omnia Xempla aut intempestivae doctrinae ostentationi aut ineptis lusibus tribuant ea ab epicorum tragicorumque Severa mu8 longe abe88 debere, Scriptoribus comici epigrammaticisque iis uti permi88um 880. Neque unum eorum movit, quod OD Uniu poetae in Sania', ut uter Volchonari verbo, talia produXit, Sed optimu8 quisque poeta etymologii savit, qua e re omne di8erimina temporum perpendere consueti coniicere debuerunt,

temporum, non Singulorum poetarum hunc morem SSe.

Multo rectius deinde de hoc etymologiarum apud vetere8 poeta favore censuit urtit in annotationibus suis ad Pindari carminum translationem Olymp. VI, V. 54. Locum integrum Sobri, iudicio lenti adscribere mihi liceat.

das man elbs Feldhorrn omiseere entsernte, derenNamen in bo8e Omen enthielten Unam earum cauSarum, quae etymologiarum apud Vetere poetas Graecos Studium effecerunt, uriit recte vidit, sed his finibus re non continetur, cum multo latiu pateat. Cla88en quoque in di88ertatione sua de grammaticae

Graecae primordiis Bonti. 1829 p. 35 hoc verum iudicium congruiS8 Studium poetarum cum communi aliqua p0puli inclinatione perStrinXit, non tamen totus eo impletu Sest. Quod si actum Sset, non pauci VerSibUS OSt cum contemptu quodam lusu isto poetarum comme

13쪽

Similem sententiam ac ui littius tulit, Lobeckius quoque de hac re dedit duobus l0cis illustrissimis Aglaoph. II. p. 870 et ad Soph. i. v. 430. Audiamus Virum egregium ipsum: Quam similes his reperiuntur Epicorum et

Tragicorum Veterum lusus in conserendis, si qua sorte congruerent, heroum caSibus et nominibus Quam sollerteretiam hebraicarum litterarum auctore antiquissimi hominum vocabula e cuiusque indole et lactis interpretari solent Haec qui consideret et praeterea respiciat quae

in Gellere ΚayserAber an et huic aequalium Postillis

leguntur eiusdem abricae mea east a lamina, maioribus nostris Vehementer complacita, et ut vel hodie in vitae quotidianae consuetudine, Si qui nomen et omen habeat, vel si quis contra moratu Sit quam Vocetur, digitum intendere tamquam ad rem notabilem in more habeamus is vero intelligat necesse St, hoe univerSum genus ab antiquitatis ingenio non alienum, ei Vero, qui imagines rerum in Vocabulis Sic ut in cera Xpre8Sas putaret, convenienti8Simum fuisse. μBene obeckius ad Hebraeos reSpicit, Optimam enim haec gen8, quae aeque a Graeci Verbi gaudebat, analogiam praebet. At non obeckius solus hoc animadvertit, sed Guriit quoque rem Observavit et quem OStea

nominabo ei Achius, qui e Petri de Boliten Genesi asserti Genesi sola quinquaginta etymologia numerari Id quoque obecki acutum ingenium non fugit, philosophorum de vocabulorum origine rationes aliquo modo

cum Veterum etymologiarum saVOre cohaerere.

Tum einelie mihi nominandus est, qui in Analectis Alexandrinis p. 99 breviter recenset, ut apud Varios poeta frequentior parciorve etymologiarum Sus fuerit, in singulis partibus errores non evitans ut salsam Opinionem, quam tamen apud omne fere, qui de hac rescripSerunt, offendimus Euripidem inter tragicos maXime

14쪽

etymologiis indul8i88e, cum AeSchyli18, quem nemo SuSpectum habuit, hac vituporatione dignior it. In universum einehius iudicium non profert, Sed quantum e Verbi eiu coniicere poSSumus, non recte de hac re Sentire Videtur. Praetera interpretes editoresque occasione data nonnulla attulerunt, quae huc faciunt. 1 r. Sophocles. d. SelineideWin-Nauch. iac. V. 608. Wolcher Epigcher

Cyclus I. p. 14. Alios interpretes, qui ad singulos

poetarum loco talia adnotaVerunt, me sugiSSe credo, cum non id operam dederim, ut omnes uniu8cuiusque poetae editiones Xeuterem, Operae enim pretium non foret, cum plerumque idem dicant et ad locum suum illustrandum nonnulla alia Xempla plerumque e loci vulgo notis detracta asserant.

EX industria Lerschium omisi, qui in tertia parte libri sui, qui inscribitur: prachphilosophie de Alten, dar- gestelli an dem Stroite uber Analogi und nomali derSpraehe. BGn 1841. - hau totam de etym0logiis

poetarum Graecorum quaestionem tractavit. In quem librum sorte incidi, cum iam omnem materiam Ollectam di8positamque haberem. Quamquam, etiamsi prius illum librum cognovissem, hanc quaeStionem ut consectam Ompo Sitamque non misiSSem. Primum enim non omne Spoeta tractarit, deinde eorum, quo attigit, Xempla Omnia minime contulit, denique, quod maXimum est, longe alio consilio aliudque propositum sectans, quod ei totius libri finis suppeditavit, materiam perce Suit. Cum enim docti de verborum Origine certaminiS, φυσει an Θεσει nata essent, historiam criberet, id intendit, ut e etymologii a poetis facti erueret, num quam certam Sententiam in originandis nomitiibu Secuti 8Sent et quaenam ea suiSSet, num aut θ εσει aut φυσει avente sive uescit ut Homerus Hesiodi18que Sive conscii ut posteriore poetae

15쪽

docti nomina ad stirpes reduri88ent. Quod agens meo quidem iudicio nihil profecit vir egregius. In unoquoque enim poeta, ut ipse p. 15 profitetur, multa docere videntur

eum Θεσει RViSSe, multa φυσει . Porro cupiditate ductus certum poetarum o Silium e etymologiis eorum

constituere, nonnulla mihi iis affinxisse videtur. Sic quod dixit ad Soph. Oed Tyr. v. 1036. ως ' νομιά 'it ἐκ τυχης υτης o εἰ Verbum τυχης ad philoSophorum terminos in illo certamine usitato Spectare: p. 13 dem

nominis Ulixis, quam fragmenta praebent. X hoc certamine fluxisse videtur. Frg. rg. Olleg. aueh. Soph. sabul. incert. rg. 877.ορθως ν ' δυσσεες εἰμ' ἐγ τυι ιος κακοῖς πολλοὶ uo δυσαν- δυςμενεῖ -- Hane etymologiam Homeri eiu8dem nominis etymologiae , 406 opponi, qui e8t, quin Videat Nempe posteri vituperabant Ulixem ab avi vitae conditione nomen traXi8Se. - Deinde octo, vocabulum in illo certamine pervulgare fuit, quod quidem non hic solum offendimus cse Eurip. Troad 997. Aeschyl. Sept. 29 sed numquam sic in initio versus OSitum urgetur.

16쪽

Praeterea ristophanem Semel ad hoc certamen alludere Lerschio concedi potest. Dionysum enim Ran. V. 1180 in Euripidi prologi Verba apta rerumque propria laudaturum his verbis utentem facit, Euripidem ορθοτη επίων gaudere. - Sed praeter haec duo Xempla non sacile alia huius certamini ip8iu VeStigia in poesi Graeca inventum iri puto, in univerSum autem id maximi momenti in hac se fuisse mihi perSuaSum St. Cotorum Lerschi librum p08tea quoque compluribus disputationis loci commemorabo multaque, quae continet, partim pro me advocabo, partim refellere conabor. Postremum Lehi si tractatum: lederholun dorsolbenWorte und OrtWurgein nomino, qui SaepiuS DOStram quaestionem perStringit ut ubique, Sic hic quoque ingeniosis inventi8. eleganti acutoque iudicio rei nova luces

asseren S.

Iam rem p Sam aggredienti ea prima difficultas non levis Xoritur, qua 110ta tym0J0gia agnoscat. Quoad enim sormam rationemque, qua Oetae etym0logia esserunt, Omnes in duo praecipue genera discernendae Sunt. Aut enim dedita opera p088unt dicere hoc vel illud nomen ob hanc illamve causam inditum 88e, aut, quid Velint, simplieitur simili ad Simile verbum adleuto Xprimere. Superiore etymologia iu8tas nominem de posterioribus qui dicunt, poeta alludere male rem igniscant, quod falsas opinione hoc Verbo alludere ρ efficiunt, nihil enim plerumque etymologii cum ludo. Melius contra Graeci ad hunc Sum Significandum Verba naρηχησις

παρονομασία, παρετυι ολογειν adhibuerunt. Dii priora quidem Verba, cum omne loc0 complectantur, quibus verba eiusdem SimiliSV Soni cum acumine quodam concurrunt, ad hanc rem proprie Significandam minii apta Sunt in Verbo παρετυμολογεῖν RequieScere OSSimuS.

17쪽

tractum Substantivo paronomaSi commendatur, DeceSSitate

Praeterea, etsi rarius, tertiam formam Offendimus, qua etymologiae esseruntur. Quae talis St, ut poetae hac vel illa causa commoti per ambage rerum nomina circumscribant. . . Callimachia illum piscem notissimum Xρυ φρυν hoc modo signiscat: H ριαλλον χρυσειον ἐν φρυσι ἱερον ἰχθυν. Quarta quoque rariSSima Orma non mittenda St. Possunt enim Oetae nomine alicuiu omnino non po8ito aut certe non iuXta posito, cum de eo Sermo fit, aliquo verbo ad id ostendere. Ut elcheru vult, Homeruma, 2 a verbis τί τυ οἱ σον δυσαο, πιυς ad Vlixis momen aespicere. At hoc plerumque incertum St.

Supra diximus quod sormam attinet dupleX 8Se praecipue etymologiarum genus in alter nihil laboramus, in altero suis loci latentes etymologia Subodoremur Dece8Seest. Qua in re magna di8ceptatio e88 poteSt, et Valde eaVendum e8t, ne quid temere facias Quid enim Utrum semper ubicunque in duo aut tria verba incideri8, quae quandam liturarum aut soni modo similitudinem prae e serant, etymologiam te invenisse censebis an aliter iudicabis et quo iure Ego vero minime tam Serum Studiorum me praebeam, ut quasi servidus et cupiditate obcaecatus etymologiarum Venator calamum manu tenen libro poetarum percurram. Id primum autem acile omne mihi concedent SeparandOSe88 loco8, ubi, Si tymologiam agn08caS, alicuius nominis proprii explicati sat a locis, ubi verba alius generis cum imilibu concurrunt. Haec enim Verba Xplicare et ad stirpe reducere, mi8L res et docus flagitant, nullius

18쪽

poetae intere88 poteSt, neque umquam talia ne de miserrimo quidem Oeta credenda sunt, nisi Singulare temporum poetaeque ingenium conieeturae favet. Tamen Veterum grammaticorum non pauci fuerunt, qui tales

ineptias et insaniora etiam docuerunt Eiusmodi est, quod legimus in Schol. Venet. B ad , 20 l. ἀξιων δε

Eustathius autem palmam poscit in his ineptiis. Audia-mu eum ad locum nobilissimum Z 201. To δε ' ληῖον

χρχὶ μεν0ς τυμολογίας τροπω φησί, κατὰ πεδίον Ἀληῖον ἀλατο Nunc hunc locum non propterea assero, quod Eustathius dicit, Homerum nomen ' λψῖον interpretari, id enim non statim a limine depellendum St, eo minus quod . e erus, vir gravi8Simae auctoritatis, Om. Blati. I. p. 18 si non idem at tamen simile quid censuit;

19쪽

- Sed propter Sententiam, quam de Verbi et ει ενος et aliovet ετεκε τεκνα sert. Id quoque virum inelegantis iudicii prodit, quod dicit Eustathius ad P, 403 talia posse μυρία κ των

Sed relinquamus ista ineptia ae potius Videamus si digressionem, quae tamen re sere OStulatur, sacere licet, quid vocum aut Onorum repetitiones apud poetas vere sibi voluerint. Est autem tota materia bipartita, aut enim caSui aut certo poetarum eo Silio verborum vel eorundem vel similium concursus attribuendus est. Ut primum de casu nonnulla dicam id Observem, eum Variis de causis accidere O8Se . . . Homeri mo est, notiones iam uti Verbo Xpre88a iterum compluribus verbis enarrare. Ita acile accidere pote8t, ut in enarratione eadem radi repetatur, velut a 299 res κτάνε πατρ0ρ0νγ a, Αἴγισθον δολοιιη ν ο οἱ πατερα κλυ νεκτα. I, 124 ἀθλοφορους, ὁ ἀεθλια ποσσι αρον . , 270. ξείνιος, ο ξείνοισι ἄμ' αἰδοίοισιν πηδει. at Tu επεὶ ἐγερθεν ostiirερεες τ' Ιενον- , 5 πρω 70κος κινυρὴ, ου noὶν εἰδυῖα τοκοιο. Hae res digna mihi Videtur, quam

20쪽

1 num semper imple modo et inanis eiusdem notionis repetitio sit. 2 de formarum istarum repetitionum varietate 3 num sorte aliquid veri in illo inepto scholiastae iudicio sit, Homerum e ipsum Xplicare, dummodo ne credamu eum Verba Sua grammatice Xplicare. Si enim Homero aliquod Π0vum, quod ipse sibi finxerat, verbum exiderat, sorte Obscuritatem ambiguitatemque ut , timens idem compluribus verbis dixit. Posteriores hoc imitati sunt:

Omitto; qui enim ca8um Satis circumScribere pote8t, eum innumerabilibus caussis effici possit Qui ca8us praecipue apud Homerum primas parte agit, cum illius simplex sermo ab eleganti tergoque poetarum doctorum Sermone longe distati repetitiones minime caveat Hesiodus sorte etiam minus Homero vocum repetitiones cavet. Credo enim talem versum ut legimus Theog. 273 Πεφριδὼ τ ευπεπλον, Mum 6 κροκοπεπλον Homerum numquam facturum fuisse. )EX Homero nonnulla eiusmodi Xempla asseram, quae HolZ

et qui docto viro suo morito placuit Aliud exemplum invenitur , 51. Proteus πάσας δ' uo' πίλετο, λεκτο δ'

' Vorsus Homericus B, 485. ἡμεις γαρ θεαρ ἐστε, γπαρεστε, τε, Ἀστε τε πάντα hac neglegenti similium Syllabarum verborumque accumulatione conspicuuS St, et illum notissimum Euripidii locum, quem Aristophanes perstrinXit, longo Superat.