장음표시 사용
21쪽
Homerum Hesiodumque res altissime patet, ita pauca apud po8teriore bono poetas Xempla deprehendemus. Tamen credendum est neglegentiae horum quoque poetarum inane vocum repetitione eXcidisse. Quod de tragicis HeimSoeth, vir acuti ingenii, negat. ritische Studiengi de griecti Tragikern pars I. Onn. 1865. p. 129. q. Ubicunque enim apud tragicos poeta in notionum repetitione idem Verbum bis ponitur manum glo88atoris locum deforma88e putat ad Verba reeondita Synonyma magi vulgaria adScribenti S, quae inde in teXtum irrepserint. Quod seri potui880 negari non poteSt. At ne
hae in re erremu8, neceSSe Si antea Omne loco colligere, in quibu maiore in Oreve pati diSiuncta aequa aut similia verba nobis ceurrunt tum omnia Xempla Om- portanda Sunt, quae Oeent Oeta Sermonem Synonymi8 Varia88e. Cum enim in unoquoque loco quaerendum Sit,
quid singuli poetae ingenio dari possit, id diiudicari non
pote8 non omnibus Xempli prius recensiti S. Quam quaestionem instituere, Si hi Storice rem agimuS, cum per se haud inutile sit, tum praecipue ad rem criticam neceSSarium est.')Iam ad verborum repetitione tranSeamVS, quae non
inane Sunt neque nihil efficiunt, sed ut e certi animorum affectibus fluunt, ita eosdem in legentium audientiumve animi movent. Quibus in repetitionibus disponendi non bene grammaticorum terminiS: pallelia, anadiplOSi par0-
η Illo apud Auschylum l0eo, ubi describitur, quomodo per ignes
accensos nuntius Troiam captam esse e Asia in Graeciam asseratur, optime ObServare OSSumus, quantum Aeschylus id studuerit, ut in descriptione eiu8dem rei sermonem Syonymis variaret Tamen poetae
egregio versus 265, 266, 267 Karston excidero potuerunt:
22쪽
nomasia, pareeheSi, panalepSi, panaphora te uteremur, cum ad Speciem modo externam figurarum Spectent, naturam autem et Vim, quae ii SubeSt, minus re8piciant. Immo Vero omnium Sermoni figurarum cau8a in animi motibus quaeremus, qui rectius nobi materiae dispositionem suppeditabunt. In Singulis autem uniuscuiusque generis partibus nihil obstat quominus grammaticorum termino S, quantum pu8 St, adhibeamus. Hanc gravem, quae de talibus vocum repetitionibus institui pote8t, quae8tionem plane conficere Velle, non profiteor, cum id 8Set hi8toriam multarum Sermonis gurarum per8cribere, quod a prop0Sit me nimis longe me abduceret, cum propterea maXime totam hanc quaestionem attigerim, ut argumentum meum, quod artius cum hae vocum repetitione Oniunctum Sit, Xpediam. Praeterea non diligenter totam ad hanc rem contuli materiam, cum id modo, quod mihi inter legendum maXime notatu vi8umeSt, XcerpSerim Tamen pondeam, ubicunque apud poetas Graeco aut Omen proprium aliquod bi terve ponitur aut verba alius generi Seu tota repetuntur seu cum aliis eiusdem similisve radici eomponuntur, ibi Semper unam Speciem ex iis, qua asseram, OVO AEXemplo augeri. Primum autem bipertita esse istas repetitiones Sus docet aut enim intellectui aut sensu motuique animi nostri in Serviunt aut clariorem, argutiorem, Strictiorem, magis subtilem per antithesin Sermonem reddunt aut gravi aliqua notione animum retinendo magi movent.
Interdum poetae per antithesin quandam idem verbum bis esserunt aut ad alterum verbum alterum eadem asinive Stirpe prognatum adiiciunt, ut Sermoni acumen quoddam
et aciem os intellectum incitandum aptum deut Indu
23쪽
apparet hanc guram optimum in proverbii et Sapientiae praecepti locum habere: Hom. , 374 9 κακ0εργίης ευεργεσίη με ἀμείνων ρ, li υτ μεν δι μάλα πάγχυ κακος κακον ἐγγηλάζει, ως ἀεὶ τὴν μοῖον ἄγει θεος ως τον os οῖον - Θ, 35 l. 2, 309. ξυνος Ἐνυάtio καί τε πινεοντα κατεκχα. Φ, 318. He8iodi ργ. . m si liis Xemplis abundant. 23-25.
κ0ρυν, ἀνερα ν τὶ ρ. Quem Homeri locum imitatus est Tyrtaeus Υποδα και Berg si g. l. v. 31 καὶ ποδα παρ ὁ θεὶς καὶ π ασπίδος ἀσπίδ' ερείσας ετ δε λόφον τε
24쪽
titionum genere offendemus Homeri loci praeterea sunt:
duo locos, qui illud notum ἰοθεν ἰος continent, non ut Lehrsius vult Wioderhoi der80lb. orte etc. p. 473 ad alterum genu res ero, cui Homerus multo minus indulsit, sed in antithesibus numero, non hane formulam cum αἰτοθεν αἰνέως Sed cum ἀλλοθεν α λος componens. Sed de hac re postea plenius disputabo. Hic tantus locorum numerus, qui acile valde augeri potest, docet iam Homerum huic figurae valde avi88 ut erat arguto Graecorum ingenio accommodatis8ima. Porro, fere omnes huius figurae sorma ab Homero XpreSSaSinventasque deprehendimus, quarum praecipue haed, qua
runtur, maXimi momenti est, cum Osteriore poetae et
et epici et dramatici et lyrici eam innumerabilibus locis
25쪽
εχονm. Sed tantum abest, ut id Euripidi proprium sit, ut Aeschylus eum huius figurae usu, ut pauei8sime dicam, aequet. In quem errorem Euripidem in hac re ceterosp0eta Supera8Se, apud alio quoque incidimus Matthiae. LeX. Eurip. V. χαρις Euripidem Verborum lu8ibus gaudentem in hoc genere maXime luxuriasse. Qui iudicium suum, ut e verbis colligi potest, e Lobecki Paralip0m. p. 229 cepi 88 Videtur , Quo in genere ante ceteros tragicos luxuriatur Euripides. umerum quidem locorum non habeo, sed credo non recte iudicasse Lobeckium. Hic error virorum doctorum cum illo comparandia eSt, quem iam obiter attigi, Euripidem maxime etymologiis savisse, quod falsissimum est. Nempe Euripide ip8e, qui tam saepe doctam eruditionem prae e serat, huius erroris cau8a fuit. Inter postremos poetas Nonnus hanc figuram valde amavit. Dionys. 6, 371. o ιος κ0ηιος. idem Σιβυλλ
Comparandus est Versus 2. Hym. Om. εἰς Ἐρμ.: καί τε δων ριγὴ δων εἰναι. Qui hymnu Omnino rhetorico quodam colore persuSUS St. Illos tot locos, qui facile augeri OSSunt, app0Sui, ut d0eeant, quam frequens huius figurae usus fuerit. In qua una gura quamquam maXima formarum arietas est, tamen ut omnes e Homeri inventis , 3 et ψ, 9 nata esse. Hoc recte Matthiae v. χαρις LeX. 2
26쪽
Eurip. Etiam haec praeierat Homerus, qui Irum ut eos appellat. Si quis loco Homericos a me allatos cum similibus posteriorum poetarum loci compararet, facile videret omne sere huius per antithesin vocum repetitioni formasiam ab Homero fietas 88e, O Steriore8que poeta id modo, quod iis tradebatur, varia8Se et pro Sua argutiore natura frequentius adhibuisse Novas enim formas sequentia saecula sere nulla hae in re creaverunt. - Nonnulla etiam apud poStero e Homero capta aut ad similitudinem locorum Homeri eorum ficta videntur. 1 r. cum locis ι, 9 , 272. Λ, 43. , 97. ἐθελέων ἐθελουσαν. υκ ἐθελων ἐθελot σύ, κίων ἀεκοντι γε θυι tob, θεὰ θ εον OSteriorum locos Prometh. 19. κονιά ' κων. 218. εκον, ε κονM. 672. ἄκουσαν κίων Antig. 276. πάρει si δ' ἄκων Dχεκουσιν Pindari locum iam Supra attuli p. 15. - Cyclops.
Aeschyl. Suppl. 144. θελουσα ,1 θελουσαν. Prometh.
εἰκος, κατθανε κακος κακως. V. 801. δειε κακίλν aκως γανειν σφ' ἀνάγκη.Si autem ea formas, qua Homerus On Xhibet, recen SemuS, Sponte nobis Observati occurrit, ea ab Homero aliena AESSe, quae nimiam elegantiam nimiumque
27쪽
artificium produnt.' Huc faciunt praecipue omnes loci, ubi antithesis per similia modo verba fit, cuiusmodi exempla pauca demum apud tragico iacent, Onnus eorum permagnam Vim continet. Soph. Antig 1327. βραχισm γὰρ Paeti ν ποῶν κακὰ quod proverbii Speciem prae se sert. Quanta autem vi ad intellectum impellendum hic similis onus Sit, recte monet Oggel, vir acuti ingenii. Grundguge eine Theori desinuimusian de Gleichhlangu p. 34, 36 Nempe similitudine
soni ad conclusionem ducimur notiones quoque similes
28쪽
p08Sint, o Stea disputabo. Nonni Sermo omnino huius rhetorie arguteque loquendi generis a Xime cupidus est. Ut enim parvum modo locorum delectum, quibus per antitheSin Voce repetuntur, asseram, tamen permagnu numeruS St.
Dionys a 340 389 402 436 437. 24. R 111 287. 288 304 374 377 493. 23. 372 376. 587 630 672. γ, 52. 257 278. - , 29 - 11 15 75 279. - 14, 366. - 16, 33 - 17, 25 - 18, 55 135. 136. 19 44. 58. - 20 402. - 22, 78. - 23, 26 308. 26, 345. - 29, 99. - 1, 175. 244. - 42, 345.
Singula quaedam addere mihi liceat Pindarus has Vocum repetitione non amat. Sed quae exempla huius rei habet, valde artificium produnt. De loco Olymp. X. anti Sirph. g. iam Supra p. 15. egi. - Olymp. VI,
επωδ. . eleganter dicitur: οἴκοθεν οἴκαδα πουνισσομιενον, quod in proXim carmine VII, re. . repetitur. οἴκοθεν
Soph. ni. 359. ιαν ποοος, Timeo quibus Verbi in verSi antiStrophie respondet ipseroλις απους δ Quod eo magi credendum est Sophoclem consulto ita in8tituisse, eum in alter vocum repetitioni genere, de quo OX Videbimus, talis responsio apud eschyltim animadver8a sit. Schulge: De imaginibus et gurata Aeschyli elocutione. Prgr. Halber8t. 1854. p. 20. ἡ Animadvertitur tamen, Aeschylum Saepe OBSult et arte quadam hac figura ita uti in canticis, ut ver8ibus str0phicis in antistrophicis aut eaedem voces repetitae reSpondeant aut certe alia geminatio locum teneat. Illius generi Sunt Pers. 1014. 1020. Pers. 1012. 10l8. g.
1127, cui respondet 1140. Notabile est Eum 125 135. μ
29쪽
Graecorum proverbia huic antithesi valde indulsissuet per e credibile est et magna Xemplorum copia comprobatur. In hanc quoque Similium modo verborum oppositionem proverbia Valde inclinant. Orp. paroem. Graec. d. Leut8ch et SchneideW Tom. I. Zenobius Centuria IV, 7. ελκε s Οιχὼν εἰς si υχον.
κακαὶ δ' ἰπες Macar. III, 44. εὰν ιλ πάθύς, ι ινμάθύς. Ae80pii 14. τα προλνημφιατ πικηματα. II. Transeamus ad alteram vocum repetitioni cauSam, qHae in Sensu motuque, ut diXi, animi nostri po8ita est. Cum enim animum aliqua noti cogitatiove Valde moVeat, non statim novae cedit, Sed diutiu remanet, quod efficit, ut in Sermone quoque Verbum, quod huic Otioni re8pondet, retineatur et bis terve ponatur. Ut ab Homero incipiamu eumque, ut BeeeSSe St, ab alii poetis egregatum tractemu8, rarior apud Homerum huius figurae usu e8t. Cum enim omnino carminibus epici minus apta Sit, tum praecipue ab homericae OeSeo S
30쪽
valde laudat et e more suo ingenio So nonnulla praeclara addit. Sed etsi Homero ea harum repetitionam Orma, quae maXime lyrica St, abroganda St, tamen O PRI VUS et aliquanto maior quam LehrSius putavit, UmeruSeXemplorum 8t, quae e Simili animi affectu ac posteriorum repetitione enata Sunt.
quo loco verbum i m ad Verbum i ελιον, quod per e Solum cogitati0ni exprimendae Sufficit, per pleona 8mum additur,