De etymologiis apud poetas graecos obviis

31쪽

ut similitudine soni vis verbi ε λιος augeatur. Interdum, ut notio πάντες, πάaeta te magi urgeatur, in duas partes dividitur, quae Similibu Verbi eXprimuntur. X, 434. πῶσί τ' νεtae, o ob σι τε καὶ ρωῆσι , 0 Oφεσθε, Tρωες καὶ To00άδες, Gioρ' ἰοντες. 0mparari potest cum his locis Horatianum illud Sat. I, 1. 85. omnes Vicini oderunt, noti, pueri atque puellae. Orat Sat. II, 3. 30 aliter ibid. v. 25. Formula quoque Homerica προσσυ καὶ ὀπίσσ0 logis , 50. Γ, 109. , 51. Otionem πάνεα circumscribit. Alitur si hac formula A, 343 mihi iudicandum vid0tur eqse, de quo OStea pleniu di8putaturus Sum. ι, 15 κλωψ δε στενάχ υν τε καὶ ωδίν ων ὀδυνῖσιν. Multis quoque loci haec ad notionem aliquam aggravandam repetita verba per antithe8in esseruntur, quamobrem eorum partem iam in primo genere posui. Huc faciunt T 290

auget. II, 105 πιας βάλλε δ' αἰεὶ κὰπ φάλuo'

32쪽

Sunt autem non pauci loci, in quibus eadem sententiae forma repetita Vim alicula notionis auget. B, 382. εἰμεν τις δορυ 'γηξάσθω, ν δ ασπίδα θεσθω, ε δε τις

ενιαυTOν. λδ δε καὶ βριμocti sto Ἀρης Sic. 2, 483 ubi multitudinem rerum in Achillis cuto repraesentatarum describit, Saeptu sententiae Verbo εν esseruntur: εν μεν γαῖαν et ευ , εν es υρανον εν δε θάλασσαν, ν ελιον τ' ἀκάμαντα σελητχην τε πλήθουσαν,εν δε τὰ τείρεα πάνεα

Itom V 40 2 35. In quam sermonis figuram apud Hesiodem quoque non raro incidimus Theog. 435. 39. 444 ubi Hecates virtute enumerat, repetitione Verbi εσυ λὶ melius multitudo deae virtutum significatur. CLHes Scut 144. 15 4. 161 168. 178. 191. 201. 207. 217. Apud postero etiam saepius. Soph. Trach. 17. El. 300. Phil. 663. o γ' γ λίου et δ' εἰ ea εμοὶ

33쪽

rum similium aut aequalium inctionum hoc modo Xpri

mitur.

Praeclara Lehrs p. 474 observatio est interdum aualepseos figuram non modo filum orationi annectere, Sed etiam in hac verbi repetitione aliquid inesse, quod notionem magis en8ui BOStro commendet. Cuius rei eXempla quae assert. Φ, 641. X, 127. , ii possunt augeri locis B, 671 Νιρευς υ MyMVθεν ἄγε τρεῖς νῆας ἴσας, ρευς, Ἀγλαῖχης υἱ0ς, αροποι τ' ἄνακτ0ς, ιρευς ος

κάλλιστος ἀτλή Drro Ιλιον νῆλθεν. Solum duplicis in analepsi repetitionis exemplum et ' Tl. - Aliis locis epanalep8i hanc vim non habet. Φ, 86. Z 395. I, 266. B, 37. - , 22. Hanc epanalepsin Callimachus interio Steriore libenter USurpaVit Hym. εἰς in v. 87 od Ernesti do Ptole

in Delum. v. 18. in Artem. v. 18. in Del. 224. εἰς λουθρ Παλλαδ. V. 40. V. 135. εἰς ilix q. . . Plane eaSdem panalep8eo formas, quas in Callimachi libris observamus, in Latinorum carminibus elegiacis offendimus:

Cfr Tibull. I, 1 61. 63. I, 3 4 5. Catull. 66, 75.)Epigrammat. XXVI.

34쪽

Callimachus huius figurae sorma variavit. Quod non didi potest de Dionysio Perlegeta, qui mirum quantum

lepsi usus est eo modo disserens, quod in taedium lectoris eam nimis aepe adhibet. In MCC versibus XVI exempla iacent. Speciminis causa adseribo: V. 352. Θυμβρις ελισσομενος καθαρ0ν 00ν εἰς ἄλα βάλλει,

Praeterea. V. 74 195. 352. 0 354. 357. 379. 390 442 461 502 609. 33 695. 794. 815. 868.

In numerum locorum Homerissorum, quibuS VOCUm repetitio vim notionis auget, non admisi II, 39. 226 ἰοθετοῖος quae Verba Lehrsius huc traxit. Idem PassoWiiudicium de hoc loco videtur: v. ἰοθεν Eigentileti

hallei Von ine Seite allein, also in ei Starhte Οἰος gan allelu, allein sii sicli, te αἰνοθεν αἰνως. Haec autem Vis figan allein verbis sube88 non poteSt, clam locu tali notionis aggravationi minime faveat. Immo vero aliquid distributivi orationis filo ecommodati88imum eSt. Itaque hae verba non cum αἰνοθεν ἰνως Sed cum illa vulgari sormula ἀλλοθεν ἄλλος comparan Vernaeille Sic reddam: in ingetne voti iner inget neu Sette deSt Von ede Sette inor ut ἀλλοθεν λλος in anderer Von ine ander seite id est: von eder seite in anderer aut in eder ou eine andorti seito. Sic He8ychius

35쪽

μονος προς 10νον. Oliu antitheAeos Studium hanc repetitionem mihi Dei 88 Videtur. Item locum nobilem p 97 χῆτερ ἐμὴ δὶςs ητερ, quem Lehrsius p. 474 huc pertinere credit, in hoc genere non ponam. Vi enim verbi stri mi hic Hllo modo urgetur. Non id nim Telemachus matri Xprobrat, eam malam uiatrem SSe, Sed eam nullum de patri adVentu gaudium ostendere. Cum igitur lius cum vulgari et multo usu trita allocutione μνῆτερ - diXi880 et tum dicere vellet mulier lenti animi si per antithesin hanc cogitationem uno verbo Dςstriis eXΡΓeSSit. Longum est innumerabile huius figurae sormas Xemplis illustrare. Itaque id modo agam, ut nonnulla maXime notatu digna asseram. Supra ad Homeri locos , 434. D 704. ObServavi-mUS, Uanta Vi Otio ,πάνσες duobus Similibus verbis eXprimatur. Cuius figurae Singulari USU praecipue Sophocli proprius suis80 videtur. Qui poeta etiam tum ea SHS St, cum horum Verborum alterum salso ponitur. Electra 303. ro δ' 'ορεσε ν τ ῶνδε προς/ιενουσ' ἀεὶ παυσεν ρ' chri ειν ii τάλαιν' ἀπολλυι ιαι. ιελλων γαρ αἰεὶ docta et 7ὰς 1ως τ ει tot καὶ τὰς ἀπουσα ελπιδaς διεφθοοεν. Antig 1108. δ' k χω στείχοι si sis pere ὀπάονες, ξι et ἄνεες, o ι τ' ἀπόντες . . In his duobuS loci alterum verbum falsum est in aliis non salsum quidem, at Supervastaneum St. Soph. Frg. 86 Naueh)δεινος γαρ 60πειν πλουτος ες τε αβατα καὶ προς τὰ βατά.

Quid enim opus erat dicere divitias ρ ς τὰ βατὰ Serpere Oed Col. 1000 συ δ', εἶ γὰρ οὐ δίκαιος, ἀλλ'

απαν καλ0ν λεγειν ostίων ρητον αρρχητον et ' πῖς. Id non vituperatur eum o ργητον dicere. Huic loco opponam Horati versum 2 epist. I, VII. Ut en- tum ad coenam St, dicenda tacenda locutus Tandem

d0rmitum dimittitur. Cum id modo H0ratius irrideat,

36쪽

eum inepte multa garrivi88e, quae melius tacui8set, non debuit addere dicenda quoque eum locutum S Se. Forte Aristophanis quoque locu Nub. 8 hue quadrat. Oυχοι διδασκουσ, Pylosor ἐν ις διδ p, λεγοντα νικῆν καὶ δίκαια καδικα cum id modo trep8iadae reserat, ut aes alienum ἀδίκως fugiat. Cum hic exempli conseras velim locum Pindaricum, quem p. 15. in altero Vocum repetitionem genere posui, ubi Verbum κων SuperVadaneum

Lobeckius quoque ad Phryn. p. 754 hanc rem attigite poetis unum locum Ant. 1108 asserens. Sic antem vir doctus iudicavit: Verum his sormuli ειχε auomst ειτε 7πων, ζῶν κῶ θατίων, ζωντες καὶ τεκoo crebra consuetudine tantum de potestate sua detritum St, ut OStremo etiam tune usurpentur, ubi mortui aut absente nulli intelligi possunt. In Soph. ni. 1095 qui non videt, hoc tantum dici quotquot sunt Ep. ad Corinth. V, 9 signiscatur hoc tantum πάντως διὰ παντος. μRectu obeckius id modo mihi Satis persuadere OnpO88um haec Vulgari Sermoni, non ingulis poetis danda

Hic quoque Ari8t0phanis locus Vesp. 466 omitti

non debet co πονοι πονηρε OaeSSume Cum Verbo πον lminime opus sit, idcirco modo positum est, ut simili sono Vi notioni πονηρος augeretur. 1 r. Lobeck. Paralip.

p. 30.

In tragicorum chori easdem voce a querentibUS, laetantibus etc. saepissime repeti notum St. Apud Ae8chylum animadver8um est, symmetriam quandam in hac re assectare hunc poetam. cfr. p. 20. - Porro Lehrsius . . observavit Euripidem has repetitiones valde perperam aes e Surpare, cum verba nullius momenti repetat.

37쪽

Rani acerrime perstringere, quo loco eSchylum Euripidis choros imitantem tacit v. 1352. ν διεπine ἀνεππιτ ες αἰθερα

sito δ' ἄχε' ἄχεα κατελιπε, δάκρυα δάκρυά et in omιάτωνε βαλον βαλον ὰ τλάμων.

Praeterea V. 1338. v. 759. In caligi autem huius rei artem musicam non minimam esse Lehrsi ingenio Sa coniectura eSt, quae neSeio, cum rerum musicarum imperitu Sim, num e quoque affirmetur, quod

Aristophanes in eodem illo anarum loco id in Euripidis

choris irridet, etiam ingula Syllaba Saepius repeti V. 1314. εἱειειειειειυσσετο. In antiqua illa Severaque Aeschyli arte musica quot metro continebantur Verborum syllabae, totidem notae musicae inerant in cantu Contra recentior Euripidis musica non dubitabat unam syllabam Vel exie repetere, ut Seni notis pro una locus daretur: quo in genere magi etiam peccare olet mustea hodierna. FritgSehe. Quod ad has lyricas vocum repetitione poetarum epicorum attinet, leXandrinouum demum temporibus istae eiusdem verbi repetitiones frequentius in carmina epica irrepere coepiSSe videntur.

Apollonii Rhodii locum B. 704, quem Behker huc

facere putat, non admittam. Nempe huic repetitioni antitheseo assumen Sube8t, non vi lyrica Equidem hoc exemplum in alterum repetitionum genu tran8portem, quod viri docti non semper acute ab hoc altero, in quo

38쪽

nius Graecos pollinem illo cantu celebrasse, qui verbis' γῆ παιγ ox incipit, unde deum cognomen traXiSSet. Se v. 693 huc quadrat. ἀλλ ληθι ἄταξ, ἴλγηθινaaωθείς. Apollonius tamen i Sti repetitionibus non valde indulsisse videtur, magis Callimachus, Theocritus, Bioniis saverunt, ut intelligi 088il, non latim in carmina, quae proprie pie dicenda sunt, talibu repetitionibus accessum datum Sse, Sed primum ea in byuinos et idyllia recepta esse. Theogrit l, 120 4, 26 54 6 8. 8, 9. 11 72. Bion 1 16. Callimachus in poli. 2. εκάς, κάς, 6ςτις ἀλιτρος 25 30 103. In Artem. 18. In Del. 204 214 260. MDσεά τοι et τε πάντα suείλια γείνετο in λε, ρυμ δε πρ0χε0υσα Πανλὶμερ0 ερρεε λίμνη, υσειον ν κοιιισσε γενέθλιον ονος λαίχης Musum δε πλ=iftυρε αδυς γνωπος ελιχθεὶς avio δε χρυσεοι α Ουδεος εἶλε παῖδα. cfr. Dionys. Perleg. 1059 - εἰς iis ιν ii P. 18 47 64. ναὶ ταὶ τευχε δ tu, νον κυον. At quamvis hae re Callimachus ab Homero disserat, magis itiam in Callimach, distat Nonnus, qui ad vim augendam Saepi88ime vel tota Sententia repetit. Dionys.

3, 359. 24, 204 18, 359. 26, 129 33, 341. 381. 3b, 284. 34, 29 5 395 1 r. 401. 12 213 12, 260 40, 38.11, 302 48, 35. 31 95. 46, 242. 16, 354.

In tragicorum dialogis, qui generi epico magis assine88int, multo rarior, quam in lyrici partibu fabularum,

39쪽

Se habet neque Semper a implici verbi signiscatione non distat. Quod . . locis Eurip. Med. 322 χχ λογους λεγε q. 487 κραγον κεκραεεm Vi negari OSSe puto. Hac quoque de re plenior disputatio desideratur. Iocose apud Aristophanem dicitur Eq. 1154. γω δεδεκαπαλαί γε, καὶ δωδεκάπαλαι, καὶ χιλιοπαλαι καὶ 7προπαλαι, πάλαι, πάλαι. Haec duo genera, de quibus di Sputarimus, Omne sere tam Varia vocum repetitionum forma continent Paucissima modo Xempla in ii non locanda Sunt. Interdum fit, ut poetae Sonum aliquem animalium Vocum aut mari undarum et verborum sono imitari Studeant. Quod agente non Semper unum modo Verbum ita sormant aut eligunt ut sono, quem imitari Volunt, reSpondeat, Sed, ut aures melius assiciant, etiam duo vel tria verba eiu8dem Soni componunt. HeS. Py. 486.1 sto κοκκυξ κοκκυζει δρυὴς εν εχάλοισι V. 747. μνη ι φεγιιενη κρωζύ λακερυζα κορων i. Arat. Λιοσημι. 292. καὶ σπινος et ma σπιζέων Arist. q. 1051. πικρωζουσικ0201ναι Homer. 1, 104 235. Tm π δι λαρυβδις

Similitudinem soni per se, ita ut praeceden Verbum cum Sequente nullo cum Se Au fruetu alliteratione μconiungeretur, Dumquam poetae Graeci asseetaverunt. Tale enim loco ut Aristoph. Nub. . nem recte huc trahere potest. ἀπολοι δὲ H in πολε1tε, πολλων Ουνεκα.

40쪽

Notio niti ἀπολοι repetita syllaba no retinetur aggra-Vaturque. Idem Statuendum est de loco v. 321 ῆκετον ν χοντε πρεμνον πράγματος πελωριου. Restant loci, ubi Ad significatione nominum prO- priorum similibus verbis adiectis re8picitur alluditurque. Hae in re inter viros doctos iugulos loco interpretanteSacri disceptati magnaque Sententiarum arieta eSSepotest, num hic aut illic in consilio ootae fuerit aliquod nomen explicare aut ad id alludere. In causis autem discidii nunc forsan erit, quod vocum similitudo tenuior atque Xilior est, quam ut lector alterum attingen alterum reminiSeatur. Quae lite Suepe non dirimendae sunt, ita ut rem in medio reliquere cogaris. Licet tandem conoedatur loco aliquo Satis eminentem atque sufficientem similitudinem e880, disputari potest, locus etymologii8 instituotidis faveat an repugnet num omnino poetae ingenio talia dari possint. Ne quid igitur semere saeia-muS, opuS St, ingenia indole8que Singulorum poetarum cognOScere recteque perpendere. Quod quum ubique saeiamu nece8Se St. tum praecipue de Homeri carminibus, quid nobis hac in re praebeant, diSputante8.

De etymologiis Homeri eis.

Saepe apud Homerum in locos incidimus, quibus ad nomina propria Verba similia adiecta sint. Tum consilio noStro fluctuamus neque certo scimus, quid de tali concur8ione iudicandum sit. In quibus augustiis analogias

circumSpectante Optimum est O ad 40Stra Germanorum Oetarum carmina recurrere. Cum enim apud Homerum ut in alienae genti lingua non bene diiudicare p088imu8, quid ad aure Graecorum hominum accidere potuerit, hanc inopiam nihil tollere pote8t, ni8 comparatio locoruru quo Germanica carmina Osserunt.