De etymologiis apud poetas graecos obviis

41쪽

nominamus, id praemittendum St, nobi nulla certa tymologiarum Xempla offerri, cum apud Homerum complura certa Xempla nos doceant, Homerum ad vim nominum attentum fui 8Se.

ἡWaltharius quidem duos loco continet, quibus ad

nomen Hagen ita alluditur, ut nemo negare OSSit.

Ille et elata Haga non voce profatur O palinurevire solii S ut pungere possis ut Sehesse vertit: ZuHagon ries e drum: O Hagdor grun im Laiab, dumag8DS gern mich testhen et paullo OS iterum. v. 1412. Hic tandem Hagno Spino Sus te. . . . Sed incertum St, utrum hae iam in carmine Germanico insuerint, an monasthus, qui Latine Vertit, cum ei Veterum poetarum loci obverSarentur, haec inges Serit. Praeterea nonnulli loci sunt, ubi Veri Simile St, poetas ad Dominum vim Spectare. Sic. ibig. Str. 2256. er prach uti sint erStorbe alle mine man,

s hat in o vergeggen te arme Die trich. ich was in sine geWalti her unde rich. Tenendum est diei pro Leute A in carminibus Κlage et Gudru non raro legi. Puto hoc loe verbum, mer ad nomen Diotricli per Xymori guram adiectum esse. Ut occa8io, ita id quoque coniecturae avet, quod hic unus locus videtur Age, quo aliqui Se pSe Suo noui ne alloquitur. Item ΚJage 514. nu sol ir, dolhunec uot troe8ten friuntliche mich armen Diotricho. Valde quoque trium Verborum similitudine udrian Str. 623 compellor, ut par etymologiam, si licet mihi hac significatione, quam Supra defendi, uti Statuam. da muo te arim uote arte Sere. Quamquam in Sermone nihil recte no offendat. 3

42쪽

Item str. a 371 Harimuot, cum LudoWico patri uoin τειχ0 om quadam h08tium igna explicet, haec dicit Noeli filio elici uine mi lieliten parren Ot: da tent orte inne des ument helde in not. de is Origines da her voti Nortriche. Iterum Str. 1460. da bi in de na0hsten fili te die vinde min. de Wint diu rior rueret da 8 her Origin. Hae tam pauca Sunt omnia, quae e illi carminibus huc aciunt Praeterox autem Magnum talium locorum numerUS AESt, ubi haec Simili verbi ad aliquod n0men proprium indiectio nihil rhetorioi, mullum aeumen in raehabet, Sed Son tantum continuando inservit Cuius soni continuationis studium in poesi Germanica latissime patet. Inveniuntur autem tales raoni repetitiones et in Ver8uum snibus, in rimis, et in mediis versibus. ibi. Str. 139. und uel voti senem a rho de litae Lindga St. di bra liton in i reis vii mauege herlichen a St. HKlage. 779. Och lu0 0 Sighere, einen degen here. Talium in rimis consonantiarum magnam Xemplorum copiam attulit . Grimm . ur eschielit de Reims. p. 550. At, quamquam his locis Sonu rimi cau8a repetitur, i rhetorica insuper accedere potest. Quod sori puto in cantu nostro populari se Is es a Stolge OeStereicii, an Ehren uti an iuge reieli Τ In mediis autem versibus exempla non rarius inveniuntur udrun Str. 21. eri introiita mihi 40 ga hec di Hilden Julde 'ider

43쪽

Post hunc recensum ad Homerum revertamur. O runt autem e nobi non pauci loci, ubi iuxta nomina

propria talia verba assent, de quibu8, quid Statuendum sit post VidebimuS. N 758. ων μεν Προθοος θοος ηγριιονευεν , 465 ἀλλ'

44쪽

quale in Germanorum Latinorumque poetarum alliterationibus Minime. Eo enim Graeca poesis, ut Supra diXi, valde a Latinorum et Germanorum poe8 dissert, quod Graeci poetae Onum solum, ita ut nihil aliud efficeretur, numquam assectaverunt. Quid tum et, si illam repetitionis causam reiicimus An Homerus ea auditore ad Dominum significatione attento reddere voluit Id cum cautione de parte locorum concedi potest. In Germanici enim carminibus picis, etsi nulla certa etymologiarum Xempla nobi Suppeditant, tale paretymologia agnOSCere O nullis locis sere cogimur. Quid ergo O impedit, quominu apud Homerum, quem non pauca Xempla doceant ad nominum Vim reSpeXi88e, et uiu Sermo, ut antea in vocum repetitionibus videre potuimu8, multum rhetorici contineat, eum Germanorum carmina popularia multo rudiora tui, - paretymologia Statuamus Loei autem

ικάτω ἀνδρασιτ δε γυναιγειν τὰ χθόνα πουλυβοτειραν

ποτνια sta τηρ ἐκ γενεTγῆς γρον ὁ νεοι κικλγησκον ἄπαντες, ουνε ἀπαγγελλεσκε κιων, et nou ς νωγοι Si ad Irin de0rum nuntiam, poeta re8picit, hoc loco demon- StratUr eam Oetae, qui Ody8Seam compOSuit, Otam suiSSe. Ad Verbum tem, quod nonnulli et Vetere et recentiore Voluerunt, poetam Sepeta8Se non Verisimile

mihi videtur, cum poeta Verbum, ad quod SpectaVit, omitteret iudicans id statim in audientium mente Veu-

45쪽

cipue apud philo8ophos multum disputatum esse e loco Platonis Cratyli d. ischur p. 16, 17 - 18,19. intelligi pote8t Offenderunt enim philosophi eo, quod sit nomen inditum sit, quod patri dari oportuit. Iocose autem puto

Platonem ita rem Xplicare, ut Socratem loquentem faciat, omnia animalia, ni Si prodigium sat, animalia eiusdem generi prostreare. Itaque eum Hector αστυανα sui88et, recte lium quoque eius a Troianis στυάνακτα apellatum 8Se. Zelges quoque puta88 Videtur, hic Homerum inepte peccasse fidemque historicam confudi8se. Itaque Hectorem pSum Styanactem nominat. Homerie. V. 297.

Eandem etymologiam iterum legimus , 504. I, 562.

Φοιβος Ἀπόλλων.

Docent BOS Xempla allata minime abhorrere a Simplicitat Homerie ad nomina reSpicere atque cauSRSeorum Xplicare, neque pote8 recte nobis confidentius

nonnulli loci paretymologias vindicantibus obiici, id esse male poetam interpretari eique conSilia affingere, quae longe ab eo absint. Neque Lehi Sitis p. 458 tam acerbe

de ii iocatus esset, qui locis 60 465 et , 5 tale quid viderunt, misi tota res ab iis qui nimis inepte in

46쪽

adVer8am partem peccaVerunt, dissamata esset. Quod tamen locum B, 756 attinet Lehrsius ipse p. 45 concedit, actum 88 908Se, ut Homerus a Verbo oo ad nomen Doctoo re8piceret, Sed pro certo affirmare non Vult Certum quidem non St, at Xemplis allatis nisu puto multo verisimilius erSe Homerum reSpeXiSSe, quam eum id non fecisse. Si autem X aeerVO loeorum Supra allatorum eos eligere volumus, in quibus probabile St, Homerum par- etymologii8 Sum 88e, in unoquoque loco diiudicandum eSt, Dum occasio tali paretymologiae faveat. Iam leuat mihi eo loco asserre, quibu8 ut par- etymologia agnoScenda e88e. d. Behheria quoque hunc locum in collectione Sua vocum repetitionum Homericarum assert B, 756. των με Προθο0 900 λ γεμονευεν Apud

Nonnum legimus 26, 156 A 'ooctoo βοαδυς et λθε quod mihi ad similitudinum loci Homerici scium videtur. Obeck Aglaoph. II, p. 870. ἡ . . . Si qui contra moratu eSt, quam Vocatur, digitum intendere tamquam ad rem notabilem in m0re habemu8. Cuius mori eXempla nonnulla

iacent apud Aeschylum Prom. 5. Sept. 536 671. Plato Cratyl. d. i8cher. . . albet Epigr. r. e lapidibus collecta. o. 2.ουνομα ν -υχίδνης ψευδωνυμον Γλά με δαίμωνθὶ κεν ἀφαρπάξας ωκυ- ' εἰς Λῖδα. Item locum b, 465 admittam ἀλλ' υπείθει πείθοντProbabilior etiam hic coniectura Si in nomine, quod ipSe sibi p00ta ad locum nXi88 videtur. Ii per8uaSum Stab eo qui bene perSuadere potuit. Iam habes Sen8us

Hoc loco rhetorica opp08itio et n0minis ori et verbi

47쪽

I νηλειιάχοιο φίλον πατεo προιιάχοισι μιγεν- Ultae8 Agamemnoni, qui eum Vituperaverat, haec Verba acclamat). Diu erat, ut putarem idcirco UliXem nomen Suum Verbi Tηλεφιάχοιο φίλον πατερ muta8se, ut illa antithesis Τηλει tάχοι - Τπρομάχοισι efficeretur. Tu autem quod apud Eustathium legi aliquanto magis mihi arrisit. Tod Triλει ἄχ0ι φίλ0ν πατερα τειδιοιιον μνα χει, M TOLDδυσσεως πατοῖς stεν νεος, δία δε εον βασιλεα uo' ουδεν ει ιενου - φίλ-- καὶ τυν βριζομενου ες, οἷς εδε α 0ν stotβχὴν πειν ιεγάλγην Confera cum hoc loco B, 260 ubi verba Tηλει άχοιο πασχη in eundem SenSum accipienda sunt. De hoc significandi modo recensum habere non plane inutile sit. In OStro . . carmine Gudrun inani modo Dominis circumScriptio St, quae

πατερα circumSeripSi8Se ea de cauSa, quam Eustathius assert, sed quod Sequentem cogitationem Verbi προιιάχοισι ιιιγεντα eXpre8Sit, cum alii Verbis uti p0880t, id eum fecisse arbitror, ut antithesin νηλει άχοι - προιιάχοισι efficeret. Similis sed multo leuior antithesis est , 312. ἀλλ' 'Ἀρχεπτολεμον θραςυν et ρος γηνιοχῆα, Ff εν0ν πολεμονδε βάλε σε γῆθος παρὰ μαζον Hic et Verbum πολεttoνδε prae maiore intervallo non facile ad Ἀρχεπτολεstox resertur et occasio non ita antithesi rhetoricae avet. Η, 219. σάκος, Det πυργ0ν, χαλκεον, πwβ0ει0ν, O TMχιος κάst et vχων. Haud neSci Verba κά1ιετευχων ad formulam quandam apud Homerum coniunctae8Se, quam praeterea B, 101 legimus. Sed quamquam poeta Sua Sonsuetudine quaSi coactu erat Versum quoque Η, 21 his verbis finire, tamen seri potuit, ut a verbo

48쪽

et ευχων ad nomen Τυχιος respiceret ela. p. 42. Si autem hic Homerii Verbo τευχων ad nomen Τυχιος

ostendat, idem faciat ac mi, 4, breviu modo. Dicat enim: Bonus hic faber erat, ut cognomen eiu indicat.14, 85. νθα δ' ενι Σκυλλη ναίει δεινον λελακυῖα et γῆς τοι φωνλ ριεν ση σκυλακος νεογιλγῆς. Ver8us ab Aristarcho pro puri habitu e8t. Haec omnia paretymologiae apud Homerum Xempla puto SSe. Si qui Vult praeterea unum alterumve X acervo p. 3 collat eligat. Equidem puto in locis a me omissis valde incertam rem e88e. Itaque LerSchi assentiri non po88um, qui p. 5 diSputationi Suae Supra me

tionem nimi multa salso recepit, Sic hac quoque in re nimis longe progre88u esse mihi videtur. Hic enim vir

doctis8imus locum quoque , 201 recepit ira κὰπ

πεδίον et Ἐλέγῖον ἰος λῆ- ον Θυ1ιον κατεδων, Πάχυν ἀνθρωπέων ἀλεείνων. Quem locum tota antiquita celeberrimum παρνηχέ σεως Xemplum putaVit. Venet A. Arist0n Fri edi. οτι παρετυμολογεῖ - Λλέγῖον est.Venet. B. Dionysius Prieget eum imitatu est Sic ut paretymologia uise retineret: N. 72. πεσεν ἐρως Βελλεροφονιγὶς κεῖθι δε καὶ πεδίον λέγιον ου κατὰ metu ἀτυρωπων ἀπάνευθεν ἀλωιιενος ενδιαασκε. Equidem valde dubit num poeta a verbo ἀλα- respiciat, quod huic loco nullum acumen SubeSSet, Si paretymologia agnoSceretur, quod aliis locis omnibus

inveniebatur.

Welcherum quoque minime equi po88um, qui in libro,

49쪽

et cheria insulae et ad alia nomina in Odyssea alludere. De Achille et Ulixe post Videbimus, Peleum et Scheriam qu0 attinet, loci elcher obversati videntur esse: T, 89 et , 160, ip8e enim loco non citat. το μεν ου δοται ἄλλος ηχαιων πάλλειν, ἀλλά tum ἰος

επί aio πὶ λαι Ἀχιλλευς, Πηλιαδ ιιελίχην, γῆν πατοὶ φίλυ τιορε λείρων Πνηλίου εκ κορυφὲς Etiam minus probabilis de nomine Seheria coniectura Si ita ut credam per errorem elekerum nomen Scheria attulisse. βὶ ρ θεεν ε Σχερίχην, θι Φαίγηκες γεγάασιν. - μεν mi δε μάλα σχεδον λυθε πον π0ρος τηεῖς istiGρα διωκομενχὶ τῆς δε σχεδὰν λθ ενοσίχθων. Quartam quoque, quam initio disputationis meaede8cripsi, etymologiarum formam apud Homerum reperimus. Sic , 478 Hectorem Iovem precantem, utilium sui similem et praeclariorem etiam reddat, inter Verba ob δε βίην τ' Iacto καὶ γλίου νι ἀνάσσειν nomen litanim movere Verisimillimum est. Item X, 499 δακρυσεις δε

et paullo p08 υ 506 Sic ponitur, ad quem VerSum Lehr8ius quoque Zur homeriscli. Interpolat. p. 436 adnotat

Incertum est, num Homerus B 70 de Protosilao M. 698 commemorato dicens: τηος αποθρωσκοντα πολυπρωμ ν Ἀχαιων ad nomen Protesilai re8piciat. geiges in ., Antehomericisse bis M. 222 et D. 247. ad hoc nomen

50쪽

alludit. Πρωτος Πρωτεσιλαος ρηio εκθορε πλοίου. Id tamen apud Homerum quoque coniecturae avet, quod hanc totam de Protesilao setam sabulam e nomine Protesilao ortum cepi8Se credendum St. Opinionem Homerum , 62. , 23. , 275. ε 340 ad UliXis nomen re8picere, quod elcherus Oluit ego non probem, LehrSiu reiicit. Quam opinionem in Versua, 6 Homerum a Verbo αδυσα ad omen UliXi spectare ut refellat, Lehrsius id quoque asser poetam his

ωδιω- πιυς α 292 obver8arentur. p. 455. De qua Lehrsi eleganti coniectura idem sentio ac de obiectione, quae ad versum V 219 fieri potest. si . 08 p. 40. Ad Achillis quoque nomen et cherus in Iliade Homerum alludere iudicat. Cui do et viro, cum loco non citet. puto hos locos Obversatos 880. I, 188. I, 52. , 22 62.

443. 446 461. , 307 312 366. V 282. Φ, 46 136.

D 128. I, 249. Quo locos, cum omnes eodem iure in etymologii numerari possint et vi credendum Sit, Homerum tam saepe ad omen Achillis allusi 880, Omnes hinc Xeludam. Tamen puto Semel sorte, sed in Odys-8ea, non in Iliade Homerum ad Aehille nomen paretymologiae causa Verbum ἀκαχίζομαι adieci 880 λ 486. Ulixes enim apud infero cum Achille colloquens responSionem ad lamentationes eius datam Sic nit et op ιιχ M aνων ἀκαχίζευ Ἀχιλλευ quae verba in ver8ia sne cum Viquadam componuntur.

De iacis quoque nomine observaVi, id aepenumero eum talis coniunctum esse. Ο, 687 730. 732. H, 105.107. 109. 358. P, 752. Quintus Smyrnaeus, perpetuus

Homeri imitator, idem facit , 246 273 293. Sed nihil

momenti huic observationi tribuo et omnes Sta repetitiones soli casui do.