De etymologiis apud poetas graecos obviis

91쪽

adnotandum est aut quae alii commemorabiliora Sunt, totas adscribam, cum ceterarum locos iudicare satis habeam. Callimach US.

ut amant interdum poetae res talibus circumscriptionibus significare, depingere Vult. D. EratOStheneS. Duntgr. p. 37. rg. 5. Εκάλη). Initium carminis originationem Dominis. κάλ continuisse videtur. D. Selineider Callimachea II, p. 177. υνεκα προφρων πτωχους ε ς ε καλεῖ.

Alia Callimachi tymologiae leguntur: si g. 17 Sehneider)srg. 61. 139. 84 213. Hymni sed Ernesti.)εἰς τον Λία. 44. 50. εἰς Ἀρτεμ 196 204. εἰς in λ. 36. 3.

Epigr. . . . H δε γαληναίη λιπαρὴ θεος, υλ0ς ερεσσων Ποσσίν ἶν' σπερ καὶ Tot νομα συμφερεται omnino epigrammatum acumini hoc argutum Verborum lusuum genus aptiSSimum St. In quo genere con8picua sunt duo Empedocli epigrammata, quae apud Berghium in Empedocli fragmenti legimuS.

93쪽

De hac paretymologia idem dicendum est ac de Apollonii loco , 1692. 1 r. p. 82. Nempe quam brevissime Euphorio docere vult Orchomenum urbem a Verbo ορχε da nomen traxisse. Neinekerirg. 61. 108 130 139. Apollonius Rhodius. Κνίδης κτίσις). Dunt g. p. 65.l66. Argonautica a 403. - 23. - 295. β, 378. De 088ynoecis . . . τεκτγήναντες

Item Dionysius Perleget. v. 765 ad nomen Μοσσυνοικοι alludit. Μάκοωνες, Φίλυρε τε καὶ ι μοσσυνα εχουσι. A 508. - 712. - 688. - 48. - 906. - , 1. 245. - , 518. - 982. - 1714. - 1715 - 1759. Apollonii par etymologias supra. p. 82 attuli. Rhianus Creten Si S. Ηρακλεια Locum valde corruptum ita a manu Seriptoris prosectum esse eiu0ke Anal. p. 179 arbitratur:

ἀσελήνους εἰναι. Ita ut Rhiani nominis originationem excidisse videri debeat. Ἀχαῖκά Duntet. p. 68 69. rg. 1. - . 70. rg. 4. Ηλιακά - 1 g. 5. - Θεσσαλικά seg. 6. - rg. 18. Dunt p. 72 frg. 24. Nisi aude ColophoniuS. μεροιουμενα Antonin Liberat. XXII in Schnoideri editione Nicandri. - Schneide p. 50. ni. Lib. XXIII.

94쪽

Schneider. p. 53. Ant. Lib. XIII. . . . θεριενος αυτοι Μελιτεα νομα διο ἀπ μελισσων τραφη. . . . Schnoider. p. 54. Ant. Lib. XVII. καὶ θυουσι MMiliniet ι, et Wς φυσε Τλ δεα si κορύ, καὶ χὴν ε0ριχὴν Ἐκδυσια καλουσιν, - τον πεπλον ὴ παῖς ξεδυ. Schneid. p. 4. Ant. Lib. XXVII. - clineid. p. 9.Αnt. Lib. XL. Non potest pro certo Osrmari hanc quoque sabulam e Nicandro hauStam SSe. Frg. incertae edis Ddntg. p. 82. 1 g. 5. Theriaca V. 500 q. - . 78. - 508. - 554. 632. - 47. Ale Xipharmaca V. 98. - 102. - 44. Aratus I αιτόμενα V. 36. - . 218. - v. 328. - . 390. - . 43. - Semel ad nomen Λίκης per paretymologiam rhetoricam re8picitur. V. 113. Μυρια πάν- παρεῖχε, δίκη δωτειρα δικαίων.

Theocriti Bionis, Moschi carmina his doctis lusibus etymologici libera sunt. Bis modo Theocritus paretymologiis illus poetici rhetoricique generis Sus

ωιζων πολις Θεσσαλίας - Θεσσαλοὶ γάρ, cola σευρεῖ

Theodotus Duniger p. 94. Sostratus poeta incerti temporis, quem Bergkiu8

95쪽

De etymol ogiis, quas raeula Sibyllina exhibent.

Quamquam inter antiquissima et recenti88ima carmina Sibyllina spatium fere quingentorum annorum intere8Se subtiles curiosaeque Friodii ebi disputatione nos docent, tamen omnia Simul hoc uno loco tractare mihi vi8um est, ne distraham, quae ingenio indoleque coniuncta Sint. Etymologiarum, quae in hi carminibu reperiuntur, triplex ratio est Sunt enim primum iis nates ity-m0logiae, quae docendi cau8 asseruntur Tum secundum genu iis etymologii constituitur, quibus hi Sibyllinorum Vates utuntur, ut ii nomina Veient, eum carmina Sua ut praesagia decet caligine quadam my8tica perire Velint. TOci, qui sub primum genu cadunt, hi sunt: α, 81. Λιδην ν αυτ Ἀκάλεσσαν, πεὶ recum sωλεν Ἀδὰμ Γευσάμενος θανά-υ, γαῖα δε ιιν ἀμφεκάλυφε.

γ, 102 ad tymol0giam, quam Genes. 11 9 legimus,

96쪽

De genere secundo id addam non modo tymologiis, sed etiam iterarum iumerorumque ruenigmatibu g. a 326 hos poeta u808 88e, ut nomina magi Velarent.

υρξει 1. Αἴγυπτον, ψαμμιαθυώδεος υνο- εχ υν M. ι, 159. - , 163. - . 3. 307. - . . 246. Tertium genu e paretymologii conStat, quibus ierantithe8e elati nullii alius poeta tanta cum vi rhetorica usu est Fluunt autem Omne is ore vaticinantis et a

similiter , 1 et mi 165.

9, 236. καὶ et τε At εμφεσθαὶ Μεμφις ι κοιρανεουσιν. ι, a. 139. 3 -κιοι, υκιοι, λυκος ερχε ι αἷμα λιχμγῆσαι. forte et , 3 16 paretymologia aguOScenda est. Oppianorum carmina didaetiea, ut Xpectandum erat, non pauca etymologia continent. a Cynegetica. I, 316. - 2, 159 2, 293 b Hali 0utica. 1, 33 - 1, 158. - 1 169 1, 182. - 1, 185. - 1, 186. - 1, 243 - 1, 256 1 340. - 1. 371 - 1, 377. - 1, 590. - 1, 770 2, 130. - 2, 190. - 2, 204. - 2 428. - 3, 152

Paretymologiae, quarum nonnulla haec cannina exhibent, partim docto Studio, partim rhetorico aut ambobus studiis simul debentur Cyneg. 2, 153. ον ποτε Πριαμιδχύσιν ἀμ εμεναι πελάσαν- θαρσαλεος ποσις κα δαμάσσα- αγῖδαμείνης Quo doco tantum ad 4ntithesim efficiendam momen Achillis verbi nos inlidati είης circumScriptum eSSe puto.

97쪽

Conseras velim similem Homeri locum Λ, 354. de quo supra p. 39 plenius disputavi. 4, 112. υταρ ἐυρρελα παρ' χθαι Et φρη-0. Hal. 1, 180. τηλου γε τραφερχῆς, Ουδ ίοσιν εἰσὶν ταιροι,

5 6 πολυ irim Προμηθεις. Aucup. Paraphr. Eutecni 2 III. IX. X. XVI. Anonymi carmen de herbis. v. 42. 120 154. Quintus Smyrna BUS nullam certam etymologiam nobis praebet. Quod mirum Videri debet reputantibus, quam omnes, qui ante suerunt poetae epici etymologias amaverint. At nolim putare Quintum etymologias omnisisse quod Vidit SenSitque, quid

Vere poeticum 8Set, quid non, e casu id actum 88e malim. Forte loco . , 18 paretymologia agnoscenda St:. . O ν εγχε Πενθεσιλείης βλγημενος Ἀργείοισι λυγρον περικάββαλε πενθος.e 338. αἱ δε μεγα σκυζοντο Προιιηθεῖ Τημοεν . Verisimile est Neoptolemum , 283 ad nomen suum re8picere: τεθναίη γα μὰλλον ol Πτολεμος καλεοίμχην.

Dionysius Perlegetes

in carmine u geographico, ut toti carminis indoli con-Sentaneum St, non pauca etymologia habet. V. 261 - 280. - 465. - 26. - 43. - 641. 765. - 870. - 40. - 1151 - 1159. Paretymologias quae hic quoque rates di8cernendae Sunt, ut saepius laci, his loci agnoscam V 285. λευκά τε φυλα νεμονται ρειι ανεων Γερμανων

98쪽

Rhod L 377. vide nos p. 82. V. 872. ef r. X, 201. p. 40. V. 231,

De etymologiis, quae in arminibus 0rphi eis insunt.

Primum quod Argonautica attinet auctor eorum pollonii Rhodii carmen excerpsisse atque compita 88 Videtur cuius rei Xtra multa alia hae duae etymologiae oeumento SSe OSSunt, quas legimus in versibus 733 t1366 Cuterum de istius carmini tam miseri atque macri etymologiis nihil addendum St. Loci Sunt V. 15. V. 733. - V. 1366. Iam vertamur ad fragmenta Orphica et ad hymnos. Haec verborum Xplicationibus tument, et iusti etymologiis et magi etiam paretymologiis, quae hic omnes doctrinae ingerviunt. Speciminis cauSa nonnulla Xempla adscirbam. Hym. 29, 16 Φερσεφονεια φερεις γαρ ἀεὶ καὶ πάντα

in fragmentis legimus Herm. Orph. p. 495. Eorix δὲ πάντων ρχὶ πιυς. πιυς γαρ δαλκε, ζαῖά τ εγεννησεν καὶ γῆν αυχον καλεουσι, καὶ Λί τ ν δ Vri 1 διὰ τουτον ἄπανια τετυκται. Hanc etymologiam conseras velim cum illa Sibyllinorum p. 87), quae et ipsa hoc nomen per διὰ explicat,

99쪽

Sed quantum causis cur sic sit nominatus Iuppiter disserunt Qua in re memorabile At e diversis nominis cauSi S, qua asserunt, diver8um utriusque poetae consilium cognosci po88 atque intellegi, quam contraria uterque do diis senSerit. Ηerrmann. rg. 52 τον δε καλεουσι Φανητα ἀθάνα ι, o πρωτος ἐν αἰθεοι φαντος εγετ . p. 78. apud uniger. Κοτρον δ' Ουρανίωνα Ἀγείνατο ποτνια Γαια, ους δή καὶ ιεχ τας πίκλησιν καλεουσιν, ουνεκα τισάσθην μεγαν Ουοανον μεροεντα. Hermanu seg. 4. 7. 50. Orphei rg. inedit 1 rg. 9. Τ)Diintg. p. 4. 1 rg. 13. Paretymologiarum haec exempla asseram. Hym. 11, 1. Πανα καλω κρατερον, νομιον, κοσμοι - σι υιπαν, ovoaνον ήδε θάλασσαν, ἰδε χθόνα παμβασίλειαν.

28 6 Hermes ερριγηνευ πάνοπιν 38, 21. - 47 6 48, 2. - 77, 3. 6. In fragmentis legimus Herm. Orph. p. 486. 1 g. 28. V. l. Ἐρμῆς r ερμηνευς των πάντων ἀγγελος εστιν. p. 492. rg. 34. p. 501. 1 g. 51. 1 g. 28, 9 29 5. Quod χθικά attinet, nihil de istius carminis didaetici etymologii dicendum est. v. 192. - 195. - 199. 612. - 49 πετρη),

Hi Ουν0μα χροίη τε πελει χλοεροῖο πρασοιο. Hic ex illo poetarum more, quem Saepius notaVimus per circumscriptionem etymologicam lapi aliquis, quem GeSneru χρυ πρασον SSe Vult, Significatur.

De Nonni etymologiis disputatio.

Si quis recte de Nonni etymologiis iudicare vult, prius tota Nonniani sermonii indolem rapectet atque

100쪽

perpendat necesse St. Sermo autem nostri poetae lacillime a Sermone omnium aliorum poetarum epicorum discerni potest. Id enim summo studio atque servore appetii 88 videtur, ut argute loquendo plausum legentium captaret, de qua re Supra p. 20 et p. 30 plenius disserui, ut nunc ad eo loco lectorem reserre po88im. Idem autem OBSilium, e quo illae vocum repetitione enatae sunt, origo fuit illarum permultarum paretymologiarum, quae ubique poetam noStrum in Spicienti occurrunt. Singulae quidem paretymologiae non Vituperandae Sunt recteque loco Suo tenent, Sed non mode8te et parce adhibet ea DOSter, Sed nimi frequenter, ut artem Suam aciemque ingenii admiremur.