De etymologiis apud poetas graecos obviis

71쪽

studium despiceret id enim et per se incredibile estet etymologiarum, quamVi perpauca Sint, Xempli refellitur, sed ingenii natura ab hac re magis aliena erat et alio fortius impellebatur, ut talia et rarius in

mentem Venirent.

De his tribus poetis tragicis, si qui etymologiarum exemplis non antea collati Secum reputet, quem eXpectet secundum totam sabularum indolem plurima Xempla X- hibere, in dubio, et quaesivi e multis, qui si mihi re8ponderunt et in doctorum virorum libris sic legi iudicatum es r. p. 7. - Sic Statuat: Aeschylia paucisSimadet, Sophocles fere eundem numerum, Euripide longe plurima. At de nullo eorum recte. Superat enim OmneSAeSchylus, equitur non parvo intervallo Euripides, Sophocle sere non concurrit. Septem enim Aeschyli tragoediae nobis non minus viginti quattuor Xempla praebent, cum novem decim Euripidis tragoediae unum et viginti modo Xempla contineant. EX Septem denique Sophoclis sabulis Aias modo et Oedipus C0loneus etymologia habent, quarum quattuor repperi. His praemissi loco ip8o asseram.

72쪽

Locus bene illustrat quam inveterata haec ad Domina Spectandi consuetudo tum fuerit, cum Vel tam graves cogitatione8, ut haec: O Iuppiter, Serve hanc urbemμ. per circum8criptionem ita eXprimerentur: Iuppiter, Serves urbem OStram, ut nobis quoque cognomen tuum ἀλεεη- τηριος comprobeS. V. 136. 'Iov πωνυμον πολιν φυλαξον per hanc Vulgarem circumscriptionem moλις Καδμεία Significatur. v. 145 καὶ σι υκει' ἄναξ, -κειος γενου στρατ p as m. v. 536. Παρθενοπαῖος ὁ δ' ωμον, υτι

V. 576 Amphiaraum vatem ad Polynicis nominis vim respicientem secisse eschylus videtur. καὶ et ν ον αυδις προσμ0ρμ0ρον ἀδελφε0νε υπτιάζων sist Πολυνείκους Καν,

υρταφρεννης κτεινεν εὐλος εν δομοις. De hoc loco multum inter docto viros certatum St. Scaliger putavit Ἀρταφρενης etymologice dictum 8Se. Idem Classe iudicavit: Persa Ἀσταφρεννης Vocatur haud dubie cum reSpectu ιυνχρείων φρενιον. Mei Behe contra vehementer caligerum vituperat his verbis: Magis etiam

73쪽

nitra Sunt, quae narrat caliger de Artapherne, quem unice metri necessitate coactu in Artaphrenem mutavit Aeschylus Ler8chiu quoque arbitratur omnem etymologicam rationem ab hae nomini mutatione suis80 Graecorum linguam voci Ἀρταφερνης ob8titi88e igitur in ρχαφρενης mutatam 8Se, Ut 08ra in ιρσα. Qua de Araphernis nomini mutatione quae8tio Bookhii observatione absoluta est, Herodoti libro non raro hoc t Aracyρενης praebere. Iudicat autem Vir egregius Graecos nomina ita muta88e, ut Graeci serent similiora.

ad Apollinis epithoton ἀγυιὰ ' allusionem fieri verbo

74쪽

In LII. Aeschyli fragmentis plerumque e singuli modo verbis constantibu tres etymologiae insunt Nauch si g. 5, Aetneae si g. 306, incert. ab . si ag. 393. incert. sab. Loco ip8os adScribere inutile habui, cum ingulas

etymologiae se in XXII fragmenti reperiuntur. Euripide S. Phoen. V. 27. σφυρων σιδηρα κεντρα διαπείρα με ν, ὁθει τι Ἐλλὰς τομαζεν ο ἰδίπουν.

76쪽

Danae. V. 20. Hae novem etymologiae in fragmentis MOXVII iuSunt. Locum Ioni v. 1594-1611, qui complure heroeSeponymo continet, qui Sua nomina gentibu Vicisque reliquerunt, Supra non adScripSi. Qu0 tragicorum paretymologia attinet, credo nonnullas sorte nobis offerri, sed non ita frequentes ut SchnoideWin in editione sua Sophoclis voluit aut urschputavit. Hi enim de Euripidis ver8u Phoen. 3. υλιε, θοαις ἶπποισιν εἱλίσσέων φλογα dicit, manifestam ad Solis nomen allusionem inesse unVerhennbare Andeuiung)SchnoideWini quoque iudicium in Sophoclis locis ed. Tyr. 70 603. Aia 608. 172. Trach. 12 paretymologias

agnoscenti a pleri Sque lectoribus non comprobatum iri confido. Item puto loco Antigone V. 1175, qui SchnoideWinum fugit, paretymologiam non Statuendam S8e:

77쪽

fitragicorum minorum repperi.

De omleorum Graeeorum etymologiis.

Nullum apud nos quoque iocandi genu VulgariuS magi8que frequen8 8t, quam illud, quod e nominibus ridiculum capiat. Viri quidem cruditi legantisque iudicii et politae urbanitatis istius generis iocos despiciunt iisque

utantur caVent, cum iis inepti videantur. Tamen his quoque interdum tales ioci excidunt, sua ponte enim nobis invitis se insinuant. Hoc si tenemus eruditissimum quemque OStris temporibus maXime a talibus iocis abhorrere, Obi reputantibus, Vetere Graeco omnes, etiam viros maXimi ingenii tales leves iocos valde ama88 et admiratos e8se, cogniti Offertur, hac quoque in re nos homines recentiore multum proseci 88e. Recte enim mirabimur e g. Herodotum, Virum tanti ingenii, Cleomenis

78쪽

posteritatis memoriae traderetur, ut 8 8t, quem legimu8 Herod. VI, 50. Cleomene enim, re Laeedaemoniorum, cum a Crio quodam de insula cedere coactu eSSet, eum minatione iocans diXit, o Siquam X e quae Si Sit, quod'

solum Graeci, Sed tota antiquitas, Latini aeque a Graeci, his do nominibus iocis saverunt. Cicer quoque De Oratore II, 3, 257. oratoribus hane Oeandi rationem, quae Xplicandi nominibus nititur, commendat his verbis: ἡEtiam interpretatio nomini habet acumen, cum ad ridi-eUltim convertaS, quam ob rem ita quis Oeetur ut ego nuper Nummium divi Sorem, ut eoptolenum ad Troiam, sic illum in campo Martio nomen invenisse. Neque aliis locis raro Cicero talibus ioci utitur, ut in actionibus in Verrem noque solum in orationibus forensibus,

sud tiam in libris rhotoricis. De Orator II, 22, 1. in pist0lis sed Sehutg I, p. 134. XXVI. Horati

quoque Satirae eptimae lib. I totum acumon o tali ioco constat, qui ridiculum capit e nomine Rupili Regis. Quantum autem posteriores in urbanitate elegantiaque

iudicii prosecurint, Quinctiliani o Taciti iudicia nos

docent. Quinctilianus enim a tragoedia plane removendaS QSSe tale Dominum originationes putavit et rigidum 088 iudieavit, quod Omon Polynicis, Ut argumentum morum, frater incessit. Etiam in iocis talia frigida osse arbitratur et ea inter praeeepta tradi miratur. Institui.

VI, 3 edit Biponi. Tom. I, p. 366-376 V, 10 Tom. I, p. 288 IX Tom. II, p. 168 - Tacitus autem

Dial. cap. 23 cum contemptu Aprum, antiquitatis detrectatorem, illam a Cicerone de Verris nomine institutam iocationem perStringentem facit. Quam arcte autem hic frequens et amatus in iocis olymologiarum rusus cum illo in erit mohaereat, memo

79쪽

est, qui Videat. Nempe harum quoque etymologiarum cauSa primaria ea St, quam p. 58 Xpo8uimus Tot antiquitati in universum Spectatae nimi magnae auctoritatis res Xternae erant, in quibu praeter aciem, laturam

corporis, habitum te nomina quoque numeranda Sunt. Hanc autem coniecturam eram e SS eo quoque confirmatur, quod idem Cicero, qui illas de nominibus institutas iocationes oratoribus commendat, illud quoque rude iocandi genus, quod in corporis Vitii VerSatur, laudat. De Oratore. II, 9, 239. Est etiam deformitatis et

corporis vitiorum sati bella materie ad iocandum sed quaerimus idem, quod in eleri rebus maXime quaerendum est quatenus. Scurrile modo in hoo genere ut caveamus admonet. Quid autem hoc Verbo scurrile μsigniscare velit, locus II 60, 245. optime no docet. Id enim unum scurrile habet, Si qui OccaSione non sa- vente talia prosert. Quum autem hae ioco8ae nomimum interpretationese eadem radice natae Sunt a tragicorum aliorumque grave etymologiae mirari non debemus idem, quod in tragicis ob Servavimu8, in comici quoque poetis OSossendere. Ut enim vidimus in poeti tragici Sophoclem, qui maxime ex intimis ingenii sontibns hauriret, longe raris8ima etymologias habere, ita in comici quoque poetis, Si de omnibus totius antiquitas et Graecis et Latinis agere licet, cum Plautus apud Latinos requentissime etymologii in iocis Sus 88et, Terentius non multo po8t, qui magi ad more depingendo attentus SSet, ne unum quidem Xemplum nobis praebet. Omnino autem mihi valde iucundum videtur Omporationem in8tituere, quantum ridiculi apud varios Variarum gentium Variorumque temporum poeta comicos illis tot Verborum lu8uum generibuS, quantum argumentis, moribHS

ridiculis ut aliis eiusmodi rebus obeatur Quod autem

80쪽

ad hane consuetudinem e nominibus ad iocandum materiem capiendi attinet, poetae, qui nonnulli ante OStrareeentissima tempora Saeculi ViXerunt On valde ab antiquis comicis disserunt. Sic in Shakspeari comoedia ἡ Merr WiWe8 quam ad hoc propo8itum Omparavi, undecim singulis locis et praeterea tota prima quarti actus scena riSu Verborum HSibu movetur. Quorum locorum nonnulli de nominibus quoque instituta iocationes continunt. Sic. et III. c. . ubi Falsia exclamat.

quoque comici partibu non raro Oct etymologicis usus est. Sic Hamlet et III, c. II. Pol . . Brutus illud me. Ham. I Was a brute part os him etc. Moliuro contra ut Terentiu apud Vetere in urbanam Suam comoediam, quantum Scio, tale iocos sere non admisit; sed- plano iis non abstinuit Tartu . et V, c. IV. e mon-

sleu Loyal porte uti ai bien Moya - ea Paul, ut habui interdum aliquid prisci et viti moris non emper talibus iocis abstinuit. Sic Flegebahre pars II. p. 45. Berotini. Reimer 1827. Allein lan glangio iober. μ

Hoc recen8u habito nihil obstat, quin loco ipsos

asseram. Id modo praemittam, me e ingenti Oeorum numero, qui USUS verborum continent, eo modo elegisse et in iis modo tymologias agnovis Se ubi ad acumen rei recte percipiendum nece8Se St, aut ut nobi obverseturn Haud iniueundum foro lectoribus puto, me Goethi nostri dolio argumento iudicum adscribero, qui hunc de nominibus iocandi morem plane alia de causa et, ut mihi videtur, nimis Severe Vituperat. Au meinem Lebon.' pars II lib X. ordor ountonielit in ille Schroibon, mi EtWas a vertangen. das nichi mit