De etymologiis apud poetas graecos obviis

81쪽

alterum Verbum in alter ines Se aut ut compo Sitionem alicuius verbi, quod poeta ad Veraim aut Suppo Silam verbioriginem Spectans eum V quadam comica utitur, per SpiciamuS E. g. q. 78. ὁ πρωκτ0ς - αυτοχρxim εν Mos et in He εν 00λοῖς, ὁ νους δ' εν Κλωπιδίων. ubi Aristophanes vult auditores nomini auos Verbum χαίν09, u in radicem Supponere, nomini A ωλοῖς verbum a sis et . Hac deseripta in locis eligendi ratione uten e . . Omnes tales loco ut Ran. 40. ςυς γε πίνειν οἰδε καὶ βινεῖν ut 0νον aut Equit. 1057 αλλ' v αν Παχεσαι 'χεσαι γάρ, εἰ μαχεσαι Xctu Si, cum hic praeter rerum ridistularum coniunctionem simili soni modo ineXSpectat concurSu riSuS OVeatur, et non pu Sit nobis obverSari verba βινεῖν aut μαιε aliquo modo Verborum πίνειν aut 1αχεσαι affinia e 8Se eisque contineri.

I. Comoedia antiqua.

82쪽

Versu corruptus St, Sed iocum captariis ambigua

Significatione nominis reum, quivis viderit. Similiter lusit Aristophanes v. 14. Hermippus Incert. ab 4rg. p. 13.

De nomine Ephialtae agunt Versus, sed corruptis8imi sunt, ut Verba non interpretari O88imus. Aristophane S.

Num Aristophanes de hoc ad nomina respiciendi more idem iudicaverit atque Quinctilianus, cuiu Sententiam supra. p. 70 adscripsimus apud tragicos illas etymologias serri non posse, comici modo iis uti licere, quod num Aristophanes quoque a1 britratu Sit, ea quaesti Solvi non potest nisi recta loci unius Ran. 1192 interpretione. Id quidem vi dubitari potest, quin Aristophanis verba: Oedipus εἰθ' ω Πολυβον ooγησεν ἰδων τω toδε' ad Euripidis nomini Oedipi originationem, quae in illa sabula, de cuius prologo agitur, inerat et ad quam Euripides Phoen. 27 peetat reserenda Sint. Iocosi quoque aliquid in hac allusion inesse probabile

QSt, eum et Sequens VerSu Valde iocosus Sit: πειτα γοαυν IZis χην imo ουν τεος. At licet Aristophanes ad notum tragieorum morem OeoSe alludat, non tamen X ea re recte coniiciamus, eum hanc tragicorum OnSuetudinem vituperasse. Si enim Sic concludere S, O UO-que, quod Saeptu ad sublimitatem Sermonis tragici iocose alludit, coniicendum nobis esset, Aristophanem hanc quoque Sermoni tragici gravitatem deSpicere. Iam locos Aristophaneos assero.

84쪽

ειλχὶ καχ' ρθρον, μιάσει προς χλιον. Ranae. 83 He 'Ἀγάθα)ν δε που - , in ἀπολιπων si πιποίχεται, ἀγαθος ποιητχης καὶ ποθεινος τοῖς φίλοις. 1192 de Oedipo εἰ, ως Πολυβον ηὐρχησεν ἰδων ω ποδε. Quo Versu puto riStophanem ad aliquam Euripidis etymologiam alludere. es r. p. 74. Illi quoque loci hinc non ablegandi sunt, quibu Verbum aliquod, cum Vulgo aliam Significationem habeat, sic interpretari cogit nur, ut Obvia Verbi Xplication ducimur. Sic loeo V. 1477. Toveto mi μεν χηρος αἰεὶ

ἀσπίδας φυλλορροεῖ. Ubi cogimur Verbum συκοφαντεῖ verbis scus producit interpretari. Item. v. 1695. o θερίζουσίν τε καὶ σπείρουσι, καὶ ρυγωσι la γλω ισι, συκάζουσί τε et Ve8pae 145 καπνος νεο ἴδω τίνος ξυλου D. Phil. συκίνου Quibus duobus locis verbis

κάουσι et συκίνου ad Verbum συκοφάνσγὶς alluditur. Non omnes Aristophani comoedia perlegi, cum putarem ad propositum no Strum non multum id sacer intereSSe. Habeo enim quod Volo eXemplorum allatorum DO parvii Dumeria ad AriStophani morem modumque, quo tymologii u8u sit, illustrandum Sufficit nova sexempla vi aliquid novi allatura SSe arbitror, Sed

acervum collatorum Xemplorum cumulatura modo SSe.

De mediae et noVae eomoedia etymologiis.

Magnu fragmentorum comoediae mediae et OVae numeruS, quamquam Sufficit ad naturam ingeniumque illius Graecae Oe8e08 partis illuStranda, nos iu quaeStione DOStra non multum adiuvat. At praebent fragmenta

nobis nonnulla etymologia8, Sed non tale8, quale in his comoediis permulta insuisse e Plauti sabuli cognos-

85쪽

cere po8SumuS. Oct enim de nominibus perSOnarum agentium institutis valde gavisas 88 illa comoedias recte coniicendum 8 e talibus Plauti ioci8, quo eum eomoediis Graeci cepi8Se verisimillimum St, cum in verbis Graecis consistant. Tali autem etymologias nobis in fragmenti comicorum raro Oecurrere non mirum est, cum tale de nominibus fictis et ignobilibus lusus etymologioOS Xcerpere nullius grammatiui interes809088it. Immo Sententiae praecepta pue Sapientiae epularum descriptione8, i Seium enumerationeS, rariora Verba et alia eiusmodi fragmentis Obi traditi continentur, ita ut casui dandum sit, si haec illave etymologia in fragmentis nobis se obsert. Qua etymol0gia asseram, priu8quam videamu8, num quo e Latina comoedia fructu capere OSSimuS: Comoedia media. Antiphanes. 01λιεvos ετ i si g. 1, p. 12 Meinelio III. V. 10. Ἀδεσγια ου καλοε Καλλισθενους sorte ut e loe paretymologia ubeSt.

η Do Strymon rege Sermo St.

86쪽

Nobis ad Latinam comoediam conver8is, num quid comicis Latinis de hac re discere po8SimuS, ObServatio notatu digna obsertur. Perlectis enim Terenti quattuor sabuli S, quae Menandri Aunt, cum nullam in his etymologiam invenerimus, sorte credamu in cau8a suiSSe, Terentium apud Menandrum nulla legi88e. Tum autem ea Plauti comoedias legentes, quae eiusdem Menandri Sunt, cum XpectemuS, ea quoque etymologii vacua8lare, miramur, tam aepe nos in hos lusus incidere et in tales quidem, quo maxime veriSimile est, Menandro deberi, cum in verbis Graecis consi8tant, ut nulla alia comoedia frequentiore nobis praebeat. Sic Bacch. ed.

Ritschi II, 3 v. 24 opus est χρυσοῖ Chrysalo. Stichus

87쪽

parvo pater, Quia inde iam a pauxillo ridiculus sui. II, 1. V. 85. r. Gelasimo salve. e. Non id est nomen mihi. r. Certo mecastor id fuit nomen tibi. e. Fuit disertim verum id usu perdidi Nunc Miccotrogus nominee Vero Ocor. IV, 2, 50. Dum parasitus mi atque patri sui8ti, rem c0ns regimus. Nunc ego mihi nolo ted Gelasimo Catagelasimum. II, 1, 133. Sed eccum Pinacium eiu puerum Hoc videt Satin ut saeuiuatque e pictura adstitit Τμ - Hunc ossum permultose auditori Latino non per8peXi88 puto. II, 3, 58. Gelas. Eugepae: Quando adbibero, adludiabo. Tum Sum ridiculi88umus v. 63 P Post lautem indvexit Secum, IraSitOS, Gel. Heu, perii miser P. Ridiculissumos. IV, 2, 54. Gela8imus e ipse alloquens: ἡVides, benignitate hominum ut periere et προθυιπιαι Vides ridiculos nihil seri atque ipsos para8itarier. Sunt quoque in hi duobus sabuli etymologiae, quae docent Plautum de suo quoque nonnulla hac in reprompsi88e Bacch. II, 3 50. deon me sui38 sungum, ut qui illi crederem, Quom mi ipsum nomen eiu Archidemidis Clamaret, demturum esse, Si quid crederemi Hie locus Latini poetae St. - Illis Plauti locis nisus me iuro iudicare mihi videor, Menandrum minime ab his lusibus etymologicis alienum

sui88e, Sed erentium quo locos etymologicos apud Menandrum repperit in tran8serendo miSiSSe. ReStat, ut quaeramia qua re motu Terentius id secerit. Potuit causa 88e, quod noluit ut Plautus grae eis verbis ad nomina alludere aut latinis verbi nomina Graeca Xplicare. Varro quidem vehementur hunc Veterum poetarum Latinorum morem ad igniscationem Dominum Graecorum Stendendi vituperat in Ennio L. L. 7, 2. ἡApud Ennium Andromachae nomen qui indidit, recte

88쪽

Viro adversum Significare. . . . Id quod Varro iudicat, etiam Terentium ensi 88 probabile St. Si autem Terentius aeque ac Varro iudicavit, non modo tymologias, qua apud Menandrum inVenit, praetermittere coactia erat, Sed etiam quin de suo alias induceret, impeditus erat, cum rheca modo nomina perSoni Sui inderet.

Id ei seliquum erat, ut nomina Graeca, qua8i Latinae88ent, ad tyma Latina reduceret, quod Plautus interdum socii Epidamnus, damnum Menaechn ed. BriX. v. 264 268. Archidemides, demo Bacch. II, 3. 50.ed. ii selit. - Sceledro Sceler Mil. Glor. II 6 494. ed. Ritschl). Sed hoc quoque Terentium non proba 8Sehaud incredibile est. - Potuit alia quoque cauSa aut ambabus ductus Terentius etymologii et proprii et alienis plane ab Stinere Forte enim Vir urbano eruditoque

indigni tales lusus visi sunt. empe id studuit TerentiuS, ut omne Scurrit O ioco procul a comoediis suis amoveret cfr. Proleg Heautontimorum. V. T). In quibus, cum iudicaret, illos oeo quoque ponendo esse et eo8, quo apud Menandrum Apollodorumque invenit, Omi Sit neque novos ipse secit. Cui coniectura id quoque saVere videtur, quod Omnino omnia Verborum usuum genera apud Terentium exempli carent, nam tale locos ut Heautontim V, 8, 14. haec dum incipia S gra Via Sunt, dumque ignores ubi cognoris, facilia. aut Andria I, 3, 13. Nam inceptio 8 amentium, haud amantium. μvi tu verborum lusibus ponere poSSumuS. - Id unum modo huic posteriori coniecturae adversatur, quod dim-cile 8 credere, Terentium sic totam antiquitatem, etiam

Cicer0nem et Quinctilianum . iudici elegantia Supera SSe,

89쪽

ut, cum omnes talibus iocis faverent, Solus eo repudiaret. At sorte minime accidit, ut Terentius nulla etymologiarum Xempla praebeat, immo re ad certam causam

reducenda St.

De etymologiis, quae in Alexandrinorum aequaliumque oesi et piea et didaeti ea

inveniuntur.

Si totum Graedae poe800 ingenium, quale AleXandrinorum aetate fuerit, perpendimus, id mirari. ViX OSSU-mu8, quod tymologia frequentissimus offendimus. Ut enim o Callimacho taceam, cuius Oeta OBSilia, quae

in carminibus condendi Secutus St, BOUSSima Sunt, cum e parte vel carminum titulis, ut A tau prodantur, , num

etiam pollonius Rhodius, qui e modum rationemque poetarum aequalium deSpicere po88 putavit, multum ab illis odiis studiis discessit Nonne in omni fere pagina originem alicuius moris aut usus, templi aut arae, nominis aut significationis Xplidat Ut asseram modo . .

a 1138. 1354. 1061. I, 28 δ 1725. 1768. , 960. 1019. 1148 988. 591. 1076 1056. R 704. 19. 808. 845 848 931 938. 852 855. , 50 481 515. 565 569.

Quae sit Argonauticorum indoles iam inde apparet, quod iter heroum Colchos petentium et errore domum revertentium primum, Secundum, quartum librum complent, cum id, quod maximum esse debuit, in tertium librum compressum it Nimirum si rem instituit, quod in itinere erroribusque depingendis multo maior occasi erat Scientiae depromendae lParetymologiae quoque, quae inveniuntur, idcirco a poetis adhibitae esse mihi videntur, ut quam brevisSime, quam pauci88imi Verbi docerent, cum apud Homerum antithe8eos sorma elata rhetorici aliquid et poetici in e6

90쪽

habeant. Cuiusmodi paretymologiae raro modo apud hos poetas i eniuntur, ut Apoll. Rhod. B, 133 ἀλλ ικμας

ξείνους Λι0 ε νεκεν αἰδεσσασθε Ξεινίου 'Iκεσίου τε Λιος ναμιν ικεται τε καὶ ξεινοι. aut Theoerit. XXI.

ες Θηβας δ' ἀφίκοντο πεφυρμεναι at Mas πασαι, ε ρεος πενθημι καὶ ου Πενθὶ α φερουσαι. et sorte XX. 75. 'me' Ἀμυκος, καὶ κοχλον λων μυκήσατο κοίλην. Hoc unum porro de his poetis it Magis itiam Me Nonno, Orpheo, eiga monendum esse mihi videtur, OS multo maiore cum iure apud eo paretymologia agno Scere posse, Si verba Simili Soni compoSita reperimus quam apud Homerum Viri iniis docti cillorum temporum, quibus tudia grammatica florebant, et multo etiam ineptius poSteriores, ut supra p. 10. 11. diXimus. tales itymologia apud Homerum vel in locis 88 voluerunt, ubi ii aut assentiri vi possumus, ut Aristarcho M 201 aut vehementi88ime resisteres debemus Quod credo, non vidis8ent apud Homerunt, si aut ipsi aut poetae illorum temporum talia non seci88ent Qua ratiocinatione sulcior

vindicans.

ἄγχι δε ναιεταουσι πολυρρηνες ιβαρηνοί quem Versum Dionysius Perig. v. 767 imitatur: ων δ αγχι πολυρρηνες Tιβαρηνοί. Etymologiarum ipsarum, cum Singulae per Se indignae Sint, quae perlegantur, nonnulla modo, in qua aliquid