De excerptis et fragmentis aliquot Appiani commentatio critica et historia ...

92쪽

hot Coriolanum aut invidia oppressum ut Enio confectum perisse tradit Zonari VII, 63, qui Dionem aequitur, de sola senectute Entionem fecit Cis praeterea gotgos, Chiliad. I, siniar. II, p. 526). In orationibus denique nulli, nisi Dionys et Appian. inters similes.

Caedos Fabiorum apud Appianum ntea commemorata fuit. Quod ad hujus fragmenti argumentum uitinet, Dionysii L lx, c. 23 et quae praecedunt, in usum convertit. Diem autem Cremerensem Appianus πο- φράδα modo, Dionysius μέλαιναν τε καὶ ἀποφραδα significat. Livius II, 60 de hac re tacet. Quod vero Dionysius utrumque Verbui conjungit, eis Gell. . A. V I , ubi de atrorum et nefastorum dierum permutatione agitur, quae in Graecns quoque signifieatione v Iet Coierum de his diebus eis Plutarch. Camill. c. Is

D Appio Claudio ab Reg. bellum a. u. c. mauum Volscis gerente, deque militibus ejus oditiosis h. l. mentio est. - nursus insigne documentum nobis offertur, qua compilandi ratione Appianus usus sit, qui verba sententiasque, quae Dionysius alio loco in similiro adhibuit, illinc huc traductas suae narrationi inseruerit. Ex iis enim, quae apud Dionys. IX, ω a. u. c. 282 do militibus Appii imperium recusantibus loguntur: δυνα tu -- ριέσει in τρος αυτον eis ibid. c. - ἐθελοκ-κοόσα - ουκ ηξιωοστ πολεμιέοις ἐις χειρας ἰέναι - ἔφευγον Ἀτη δὲ κατοπιν μερα) ἀπειθεία διεχθρώ- - κατεδησαντο - τους χρῶτος, τραυμιατέα - ex his,

93쪽

inquam, Appianus sententias suas priores composuit, verbis modo nonnihil variatis; oateriores vero x iis sunt psit, quae Dionys. IX a. u. e. 2 a d K. Fabii eos militibus aeditiosis narravit: το, θεριον - ἐλοιδορουν - δι ἀπειριαν του στρατηγειν - τάς τε πη-

pianus commvno habet.

Haelenus exeerpta et ramenta Appiani uin integris Dionysii Itheis comparare Iieuit iam vero nihil nisi particulae operis hujus supersunt, quae X p. C. seeuIo Imperatoris Constantini Porphyrogenneti iussu sieul ex Ilorum scriptorum Peri-hus, si etiam e Dionysii libris sunt excerptae; quihus Da menta accedunt a malo reperta a. CCCXVII edita. Hine aliqua difficultas oritur quoniam reIiquiae IIae admodum con-eisae saepe sunt res primae mediae, Extremae haud raro praetermissae, mutationes hie illi saetae, excerptorum dispositio rerumque ordo interdum Iiquatenus perturbata, quin res a ius farraginis instar eongestae v. XVI. 4-83 Ioel denique et Verhasingula nonnunquam a librario eorrupta. Quae quum ita sint, resiquiis tamen utriusque aeriptoris inter se ae rate eo Iatia, non erit dubium, quin Appianus in iis quoque inua, quae dein-Ceps sequuntur, si non omnia ille quidem, at erte plurima Dionysii Itheis hauserit. Animus erat de his r ua P rara enar- ore, sed angusto huius programmatis patio impeditus nisi quae praeeipui momenti erunt, extrema eo mentatione non

Lib. Italic. VIII Excerptum Petrescianum.

Quin h. e. teguntur ad praedam Veientanam. i. propterea- Camillo dietam exiliumque eius pertinent. Seriptore Veroidi singulis rebus inter a plus minusve imi ea sunt. Livius an inua CamiI i nune eosdem eum Dionysio fonte videtur aditae, nune prorsus da emos muta hun partim Livium sequitur in Qua verbis interpretandi veliveuriam vel ignorantiam Iinguae Latiaeae prodit sese Plut Caini . . , Liv. V, 22, de aurioine eelaetana . partim ut in aliis inua, si in via etiam Dionysium onavitate eis e Biris.ε- ων. partim alios duees

94쪽

hinuit C audium fortasse V. e. 4 pum ad niem . Eo -- tum est, ut Appiano, Dionysii Ompilatori, hie ini aliqua eum Livio aut Plutaretio similitudo primo speetu intercedere videatur Appianum autem Dionysii vestigiis ingressum esse, et ex hoe exremto et altero inis. Gall. V. plane inreuigitur. Caput I, quum Dionysius nihil ad omparandum praebeat, silentio Praetermittemus. . . Quae hie Appianus plura habet, ea apud Dionysium exeerptoris culpa desiderantur D. XIII, 5, 3. Quum Eeteri scriptorcs in eo omnes eonsentiant, ut et Camillum XV iniIihus multari Liv. V, 32, Valer 3 ax V, 3, 2, Plutareh. C. 13, Zonar VII, 22 et eum absentem damnari saetant, Appianus cum Dionysio et eum a populo damnatum et pecuniae uin--am in Triades auctam, iam ante, quam in exilium abisset, ne qua orpus ejus contumelia asseeretur, a Propinqui erogatam esse produnt. In umeris prioribris A. o. D. O . quos eteroquin corruptos puto, discrepantia invenitur; sed, id quod aput rei est, nomine μυριάσι uterque utitur. Cetera, quae

apud Appianum leguntur de accusator quodam V Liv. V, 2, Plutaret, C. Ill), dc erimine oblato de quo seriptorum alius

aliter , de Oriit indignabundo Plut II, 12), do filii inoet ' Liv. V, 22, Plut ol), de precibus Aehilleis Plut 13 , haec omnia, quum Dionysii locus XIII, 5 defeetu et corruptela a horet vid. de tribunis), nihil erte discrepantiae probant. Quin ipso altero loco XIII, ), ubi preces CamilIi commemorantur,

et erimina ei illata et a populo eum damnatum esse, Iaris Ver-

his indieatur. Quod vero de Achille, leut Plutaretius, ita Appianus inentionem fecit, ne illud quidem a Dionysio praetermissum esse dixerim, post enim sinitas preces alterum Dionysii lo-

eum abruptum Videas.

Lib. Samnitic. IV. Excerptum III de Legationibus.

Ex Dio.ysii Ithri XV fragmentia et se Appiani exeerpto

apparet Livium in bello Samnitie et an iis, quae antecesserunt, exponendis parum aeeuratum fuisse; namque de Fregella et emia, in quibus caput rei Versatur, omnia mire pertur vitet de helis Apulo obseurius loquitur. Sed de his inus non hi Ioeus dieendi est. Cladem autem Caradinam atque ea. Maepraecedunt, paueis attingam. Quae de his ab Appiano narrantiae, in Ursinus putat ab Livio esse sumpta aut saltem ex eodem, quo Livius usus esset, sonte hausta. Dissentire tamen pauI Quin

95쪽

re, I -- erit, Maenites aete Misae helu ataetores, Prata M. vitas VIII, 2 non nisi otium Bruturum vitiae eona emollet eumque morte voti tui supplicio se a traxisse eritia tua eaem Dio Cassius anaetitit, Reimar. I p. M . At Laisa opiniome ei utritamque, ex se exserpto Appiani IV, 3-7 intelligitiis eum Livii narratione eo lato VIII, extri, IA 1-6 . Neque enim de superiore Dauniorum Saminitiumque vade, neque de Iegalia imperium Romanae ahnuentabus, neque de aptivi redemptis .idquam Livi. hahet plura longe aliter narrat ri ne meretrus praetermittit de Pontio ejusque patre uterque inaxime dissimilia de paee avidiva Multo herius Appianus -- ait Lavi. domique de Samnitiam iniuriis ontume iisqtae in

Romano ineunte narrat, Appiamus ero earum rerum contraria

tradit. At imi itudinis inter Dionysium et Appiarium rursuavestigia inani at invenias. Cis primum Dionys VI, Romanis oditumelia depreeantihus μηδεμίαν βριν προσθελ- τ συμε νοραιε, μηδε . -υ- περιβῆναι τομιον, Appian V. B μηδεν ἐς σωματα ἄνδρῶν τυχώντων μιμσαι , deinde minitiae apud Dionys thia. 4 et 5 Ponti oratio aeris sententiam rele

aeque ani miniseia momenti rebus consentiunt satia ait Mo

VII. Exe V de Legationibus. - VIII. Exo. Petrescianu- IX. Exe Petrescianum. - . Me V de Legationibus, XI. Exo. VII de Legationibus. - XII. Me Petreseianum.

De bello agitur eum Pyrrho et Tarentinisu es Dionya Ithh. XVII, 6 - adsis, IV II, XIX. - Ἀ-huarinus Dionatu et Appianus inter a diaereparent et quaenam mihi viderentur hui- diservantiae ausae fuisse, jam in superioribus mentionem Mel

96쪽

A . VII. 3 de Finitio eos. 3 , 5 de aptivis emissas X, 3, de Cineae dieto, quod alii, quihuseum Zonaraa, coinpiisto Dion a VIII, 4 consentit, ad Pyrrhum retuli e dicuntur; . , deae ponais aheleii . At in summa re Appianus Dionysii vesti. perseeutus ubique est. Exempla afferam reviter App.

VII, I, Dion XVII, 6 de Thaide Ap VII, 2 Dion XV I,

7 8, de Posthumio legato et Philoniden, App. VII, 3. Dion. VII, 9, 1ο, deafimilio App. IX, 1, 2, Dion XIX, 1 de Decio Campano App. X, 1, 2, a Dion XVI I, 5-7, 2ο, de Cinea Iegatione, quam ante inrieii Iegationem Dionys et Appian. Post eam Liv. Epitoin XIII , onari Vi I, 4 sive Dio Casa posuerunt eum Dionys et Appian Plutarchus in vit Pyrrh. e. 18 nequidem eonsentit, sed . 21 Cineam deinde ante pugnam ad Asevium, Dionys. IX, 2, 3, Appiari XI, 1, post pugnam illam demum Romam iterum missum tradunt App. At, , Dion.

XVIII, 5-27 de Fabrielo App. XI, 1, 2, Dionys. IX, 3, de captivis et donis Appian X I, 1, Dionys. X X, - de Pyrrho et Sieulis App. XII, 2 Dion A X, 9, 1ο, de donariis

Proserpinae spoliatis et Pyrrhi classis naufragio. Quanta veroi te Appian et Dionys similitudo sit, maxime videas, si

-reh. v. Pyrrh.), Dion Casso C. Vatie. 148 1783, onae. VIII, 2 7 eum iIIorum narratione eomparaveris. Quin etiam videor inihi vestigia indagasse rei ab Dionsi et Appiano eontra at-ove ab eleris omnibus seriptoribus narratae. Excerpta videamus Appian. IX, I, 2, 3 Dionys X X, I, XX, 7. De rehus Doeio Rhegii praelaeto gestis, de morti eius, de medico messana arcessito omnino inter se uterque eonsentit. In hae dositiit exeeept. Dionys. 1. Appianus autem deinceps a Fabricium ad iniIites seditiosos puniendos missum narrat; is 27 a C. eos iter hesium in ea regione Mieiter gessit et ab eodem Do- eius Rhegio prae eius erat, Dion XIX, I . uorum denique supplietum et Deei mortem ominemorat. Hae eontra vulgatam seriptorum narrationem repugnant, qui nullam Rhegii seditionem noverint, nisi quae a Genuei consule P. C. II post X annos praeterlapsos oppressa est. In supplieio narrando Ius minus dissentiunt, maxime vero Polybius a reIiquis diseedit.

Diodor. qui de Decio prorsus Dionysio et Appiano repugnatisrg. I. XXII, messeling. II, p. 49 et Exe. d. virtut 562 , Valer Max. II, 7, 15, qui eum Diodoro videtur eonsentire),

97쪽

mo Casa. C. Vatie. p. 7M, Oros. IV, 3 , Frontari. strates. IV, I . Quae quum ita sint, nomen Fabrietum apud Appian. ἀμ-i aeuae eum Valesio eorruptum esse eensent. At vade Dionys XX, , , hi seditionem militum punitam ad Genucium istisviem in quidem refert, sed eam utique alteram oeah unde eo ligas, a teram anteeessisse, quam ad Fabricium on-lem relatam fuisse Veri admodum simile est, quum praesertimin eteria de Decio navistis uterque eonsentiat, in aliis re dat.

Lab Gallie I Epilom libr. II Exc. VIII de Leptationibus II Exc. I de Legat. - IV Fragm. p. Suid. - Exo.

Appianum, stetit in superioribus, sic etiam in GaIIieis inus quanquam jam ab initio alium disce ad manum se hahuisse ipse deelaravit VI), Dionysii tamen narrationem ante omnia in usum eonvertisse, in exordio commentationis ignifieatum est. Livius V. 34 sqq. praecipue de Gallorum in Italiam transitu invitum a ceteris aeriptoribus discrepat vid. Lachmann I, p. 2M Polybius rursus I, 6 in illis diaeedit; reliqui plus minus inter se consentiunt. At inter Appianum et Dionysium et in re-hus et in verbis mirus plerumque eonsensus. ExemPla, quae hue pertinent, breviter ponam App. I, II et III, Dion XIII, 4 3s de primo Gallorum adventu in Italiam super Alpes pro- Leetorum, de hello Clusino de lethus iniis eeterum apud utrumque plura ab exeerptoribus sunt praetermissa, quae ad similitudinem singularum rerum plenius prohandam valere Potuerunt; quod apud Dionysium XIII. I8 non est nisi de duohus Faruis mentio facta, eorrupte a debetur, pavi enim ante εις τῶν πρ-βεν-τι ν, non τερ- legitur App. IV, Dionys. XIII, de Potitio Cominio, quem Sehweighaeuae VaIesium feeutus innot ad h. I. eum Caediei per aeuit; idem, quod supra monui, in hae quoque exempta Valet eis. Praeterea Plutareh. C. 26,

GesI. XVII, 2. Dio C. C. Vat. 8 Zonar VII, 23 App. V, Dioti XIII, 7, Θ, de Caediei malo; apud eieros nihil de Cae- diei legatione legitur; ne apud Livium quidem, qui Caedicium , εὶ eo memorat, simile quidquam de eo refertur a Dionys. V I exemto, quod maius eorruptum esse in not. ad h. I. monuit, Appianus eum Dionysio mire eonsentit App. I, 33, in Dion XIV, 2, 3-II, de altera Gallorem adversus R.-

98쪽

hiae dia ua, mas ad alteram pugna in Periinent, fraginem is, Appian manifesto se Dionysii eo pilatorem odit, Nus verba et aetatentias in revius eonteaetas ad intemeetis instar eddi