장음표시 사용
61쪽
MProrans autor Polybius VI, M, qui Horatium, ponto
regetallo, vitam eum Voluntari morte omni uinas narrat.
x. Apud Suidam. - ΠΡΟΣΗΣΕΣΘΑΙ.
Do consulibua P. Valoeio m. Horatio Tarquianium in urbem reeiper jussis Appianua δ' Dionysinin V, 2s, Miseeutua, ententiam illam '- ορπια---τεινα ' cauperioribus Dionysii locis repetiit V, I, καὶ
κ. . M. De hac re neque Livius II, 123, neque Philarehus Poplic. I quidquam prodiderunt. XI. Excerptum Petrescianum ' de Virtut et Vit.
Insigne documentum videns, qua ratione Appianua Dionysium compilaverit, non singulis ejus sentoniti niai alio transpositis et in breve contractis, verbis hie illienonnihil variatis, quo Variandi studio inducitis haud raro ex Dionysii verbis falsam notionam effecit' ' . DoApse Claudio Regillens h. l. agitur. Conseramua
' Cis praeterea Praefat. APPlan. e. s. ' Si peolaeto hoe fragmenturn ut inseriptio in Ser. Σε-νIae praefixa indieavit, ex libro de Regibus exeerptitan eat historiaque Romana eo libro usque ad mortem exulis Tomquinii ab auetore fuit deducta, ubi ueulentius invenias exemplum, qua arte historie Appianua in rehu disponenia dia usus siti ' Ῥελατια h. I. δουλους anterpretatur, sive ea, quae Dionysiua II, s de elientium origine alioquin parum recte enar-vat, ita intelligenda esse ihi persuasit nive, id quod potita credam, eam Dionysii partem. vhi de ei pistitiem inaliet 'tia agatur, omnino neglexit, ut qui ad rea bello potius quain Pae gestas animum hique intendaret Cis. Praefat. e. M
62쪽
λους και Πελατας - υκ ἐλαττοet1ς πεντακισχιλίων-. Causa deinoeps assertur, cur Boina in transfligeret:
πολεμον Ἀπάντων Ἀδοξεν Appian.
63쪽
κατά των Σαβίνων καὶ φυλήν ἐπώνυμον αντον σφι
ῶν κω ενυλη τις ἐγένετο συνχρονω. Κλαυδία καλ- μCoteri aeriptores non nisi In rerum Rumma eum utroque consentiunt, in singuli partibua dissimiles, in quihus rebus Livius 61, 6 Appiano brevior, Plutarehus Poplic. 21 Dionysio longior est et ab utroquε in Inrihus discrepat Sabinum Appii nomen Livius ot Plutarchus Hieiunt numerum clientium Livius praetermisit, Plutarchus de quinquo milibus familiarum loquique Livina eum Dionynio clientes πελάτας , factionsmcμαιρειαν Plutarchus commetriorat.
Quae de Latinia Romano a naantibus M. Ap- Pinnua prodit, ea ex Dionysii l. V e. I maeripsisao mihi videtur quae do Latinis bellum inserentibu apud Noatrum leguntur, ea ad Dionysii L VI e. a resorenda .- enaeo, ubi paegna ad aeum Egillum eo maemoratur. Ad utruntque fraginentum Sehweighaeuaer Diova. parum commode laudavit; equo
64쪽
gorondo h. l. letum est. Livius II IM Latinorum --
minationes prorsus praetermisit.
Ex Appiani Romanarum Historiarum Libro n.
Excerpta et Fragmenta. In rebua a Gaio arcio Coriolano gestis Appianum
Dionysii compilatorem ubique gnoscns quamquam Noster, orbis variatis sententiisque circumscriptis, eas res, quas excerpsit, nova specie induere studot. Quod ad horum fragmentorum ordinem attinet,sehwoighaeuae primo loco illud posuit, quod quarto demum ponendum esse mihi videtur.
I. Apud Suidam. ALTAELIZ Quaeras repulsa Coriolani Appianus h. l. prodit ,
D' δἐ -- - - ἐχειροτονησεν. Notiones V. seruos et βουλα Appianus ab Dionysio confundere proh didicit. Sicut enim δημος apud Nostrum nune de populo, nune de Hebe, si μυλα altias de patriciis, Hias de senatu inteni. gendum est. Id genus exempla vid Civit. I, de plebis et Patricioriam certainanibus, de secessione plebis in montemaaerum laeta; hidem hujus Ioel oblitus eonsules dieit tune ἀπο τῆς βουλῆς esse ereatos, imo sua aetate id fieri dicere debebat Ita . V 2 IX Samnit. VII, 3; Punie. IIa; Civi 55 Io, V, 6 I, 12 πληθος et δῆμος promiscue adhibentur ; II. Quae quum ita int, ne sane virum ei tribueris, siquando eas aut forte eurtuna singuloriam ordinum homines reete distinxit . . Ceetie. V I, ubi πατρ&ιος, Samnit. I, ubi δημοτης, Ital. I , hi εοπατρι- reete adhihentur.
65쪽
eum Dionyali narratione VII, I consentiunt, iram ex aliqua parte Plutarchus etiam in aum convertit Coriol. 13--IM. V. φρονημα de Coriolano Dionysiua non illo quidem loco, sed alias saepiua usurpavit VI, AE; VII, M). De hac repulsa Zonaras quoque VII, IMDionem aecutua resori Liviua gnorat II, M. II. Apud Suidam. - ΠΙ-PATAMDo Coriolano in xsilium abeunt Dionysium legas
Paucia verbia sententia reddita est orationis Coriolani apud Volscos, quam apud Dionysium legimus VIII, M. Mirium vero rei neque Livius II, 3M, nequa mutarehus Coriol. mentionem faciunt. IV. Apud Suidam. - -ΟΥXΟΝ. Qui ab Appiano de bello Volscorum et do Roman
rum olonis RrrRntur, ea referenda esse videntur ad
Dionysii narrationem l. VIII, 9-2l, ubi e IH κληρουχοι 'Ρωμαίων commemorantur. Dionysium in inrchua quoquo Coriol. 2 -go sequitur, ae v. λ ηρουχους non habet; nequo ab illo Livius dissentit II, 1, as , sed multo brevius rem attigit. V. Excerptum it de Legationibus. Iam fragmentum squitur et amplius et in primia dignum, ut aliquantum immoramur, ut et Dionysii
narrationem ab Appiano ompilatam eas elueant siquo modo factum hoc sit, ante oculos ponatur. Cori lani autem bellum patriae inserentia mentio est. Reanpud trumque singulas inter a conseramus.
66쪽
VIIL 22 Ἀωri ὀ ἄρκιος ἐγεν ἐπὶ τὴν 'Pωμην -- τῆς πολεως σταδίους
κιους ἐκάλουν εις et βουλευτηριον καὶ εἰ μή προβουλευσωσι τανδρι ην κάθοδον, -οι βουλευ-
παραδώσειν τα τείχη τοὶς πολεμίοις, eam sententiam
Dionysii verbis ii Micio ει ιι πρεσβευοοιντο περὶ διαλλαγων προς Μαρκιον vid. Dionys infr. .
Mea conjeetura quae et ad sententiam apta est, et quam Ipse loeus eorruptus svadet. Legebatur enim in maeri exemplar Ursini εἰρήνην περὶ ' μαίοις πεμπουσης, ut jam eorrupto Ioeo aliam eorruptelain minus, certe non ineam Iam attulit. Ursini emendationem editores seeut , πεμειρηνης 'Pωμαωος πρέσβεις ' in contextu posuerunt, quorum verborum sententiam ineptam iam ipse vidit, quare Laeli- Iima via inita in notis, ubi veri a ο'textus repetiit, o hulum 'Pωμαίους praeteriit. Sehweighaeuser in aer intercidisse aliquid putavit, quod ad illud 'Pωμαιοις referretur. De Ioel a me emendati sententia ad Dionysium provo ho, qui saepius de Paee, quae populo Romanis Eonveniret, me tionem hic feeit VI l. 36. I, s. ειρήνην ἀμφοτέροις ἔθνεσι καλὴν κ πρέπουσαν et ad ipsum Appianum, Qua V. D. iner e 2 , συνθησορώνους - πρέποντα'' eram eae, quae
de alterius legationis mandatas ibid. Ieguntur At ne si e
67쪽
m xys. Appian. - πέντε ανδρος - περὶ λουσεως τε καὶ φιλίας διαλεξομένους ἰσαν δὲ ἄνδρες - παεικοι quidem Ioeus mihi videtur satis in integrum esse restitutus, sed quid porro medelae sit afferendum, neeetus lirere eod. auxilio destitutus. Quid enim signifieat illud αμοκρατο-- sinam ne dieam Hena potestate instruetos quae signifieatio verbi nusquam nisi fallor apud Nostrum invenitur. Nescio an potius de imperatorihus arcipiendum ait, quo signifieatu hoc verbum saepius ah Appiano usu patur Praefat. 6 Civit. l. 87, 1 nee tamen Iaeet sienude positum, quare Dionysium respiciens VIII. 22ὲ πέντε ἄνδρας aut simile quid exi idisse rediderim. Quod autem illud Dionysii πατικον Appianus e κρατορας
interpretatus esse videtur, non miror sane, quum studium ejus rerum nominumque Variandorum meeum eonsidero;
et quod αὐτοκρατορας viros fortasse intelligi voluit, qui imperatores fuissent, nihil erte inevitatis habet, ut qui viros ongviare eonsules, praetorios praetores, tribunieios tribunos vocaverit: id Civit. IV, 13 Quin ipso hoc loeo infe 3 eosdem homines, quos Dionyalus in superiorihus υπατι-- voeavit, Noster πάτους nominat. In his rebus sive ineueia sive ignorantia mirum quantum laborat. Quamquam enim V. δικτατωρ, ἀνθυπατος. τρατηγός bie illi a eo a thentur, haud raro tamen V. πατος, quo Hemmque eonsulem ignifieat, leui in onsularem, stein illas quoque dignitates transferre solet. Idem in t ἀ- τεία et πατος ἄρ ν valet. Ut exempla asseram, Gall. ἔπατος ἀπῆ, quod apud Dionys. X II, I de eonsulatu, apud Nostrum de metatum aeeipiendum est paulo infra 13 LII Dionys metatorem Graee interpretatur ἡγεμον πολί- μον καὶ Ῥήνης ἐξουσων haιν ἄντοκράτορα Civit. I, os, quindeeim illi πατοι onsulares, consules, proeonsules una sunt intelligendi Italie v, 3, Sieu II, , --, evn--taris Cival H, I IV, 33, ἄνυε - . .nsulares; Hismi. - -υμ dignitas meonsularis Hannibal. s. ς αμ, r.eom in Hispan. 42 πωτος, Praetor.
68쪽
Iani Appianus narrationis deinceps Dionysii copiam
brevi ircumscribit, Verba et sontentia ex divorata apud illui orationibus excerptas atquo hue illuc trana- posita varie in usum eonvertit. Dionys. Logatio prim .
ἐπι το στρατοπεδον, - Minucius ad Marcium oratio
κατηγορησας, περλων ἐς αυ- τον καὶ Βολουσκους ἐξη--ρτηκεσαν, injuriam acilios Coriolano et Volacia illatam mirum in modum Appian confundit; vid. Di nyε. , ἐπηγγελλε ομιως, --λουσκους αυτοις διαλλάξειν
69쪽
Appian. Dionys. πολιτεια μεταδιοσουσινώς, στένοις διαλυσομαι
προ αυτους τον πολεμιον' - καλον τοι τοὶς ιδίας ἔκαστον ἔχοντα κτήσεις ἐν ει-
ρην ζῆν - αισχρον δὲ τῶν ἀλλοτρίων περιεχομέ
uus verba infra apud Appianum leguntur, frigidam eri sententiam exhibent. Primo illo quidem aspeetu aliquid novi adjecias videtur, sed si rem diligentius examinaveris, ostrum videas, loco illo Dio- αν - γῆν - πολεις ἀπο
κρατομτων ὀι κρατουμοενοι, ora οραν, τίνες αυτοις ἔσονται διαλυσεις Dionysii sententiae brovissimo on-traciae et paulo liberius rodditae . αεταυιετοίσοντας ἀπέλυε τ πρέσβεις τριάκοντα ἡμέρας εἰς την
σκέψιν ἐδίδου.2. ραπεις 'ἐπὶ τους ἄλλους Λατίνους, ἐπτὰ
πολεις αυτων εἷλε . τρι κοντα ἡμέραις καὶ ηκεν ἐπὶ τας nοκρίσεις.
seu adhibet idem in eo Appianus didiei apud quem -ολ- πολις et πολαις πολι nihil differunt Civat. I, IO; I, 3. Ceterum derisopotitia vid maduis opuse l. p. 223 sqq.
70쪽
mysii c. a fin), ubi a patribus, quid consilii capiant,
deliberatur, festinanter perlecto, in mirui incidisse Θrrorem rerumque ordinem plans pervertisse, ut qui priorem illam doliberationem de responso reddendo in responsum mutaverit vere datum 'tque legatos denuo ab Romanis missos finxerit, quorum postulata areio
DionyR. VIII, as fin uno tempore Coriolanus urbes Latinorum epit, Ρωμαίοις πολλοὶ βουλευσα Ἀένοις εδοξε μηδὲν ἀνάξιον ποιεῖν τῆς πολεως, αλλ' ἐὰν αιτωναπέλθωσιν ἐκ τῆς χωρας μολουσκοι - καὶ πρε- βεις ἀποστείλωσι τους λα- λεξο ιένους Περὶ φιλίας,
tum aennium populumquo Romanum, quibus aequis eonditionibus pax concilietur, una decreturum. Legatio alterR.
VIII, 3 . - πρεσβευτὰς μερους - δεκα ἄνδρας κτῶν πατικων patres delegerunt τους ἀξιώσοντας τον ἄνδρα μηθὲν ἐκφέρειν ἐπιταγμνα βαρεὶ /ιην ἀναξιον τῆς πολεως, ἀλλὰ - - ἐμὲ διά λογω σπι AppiRD. Οἱ δὲ ἀπεκρίναντο re sponderunt , ἐὰν ἐκ τῆς P. γῆς παγάγν τ στρα
τα Πάλιν ἀντειποντος rursus legati ni itivntur . Dolegatis ab hoste mittendia apud Dionysium sermonem
επερεπον μέρους δέκα δεησο/ώνους μικραν ἀνάξιον ποιεῖν τῆς πατριδος, μηνἐξ λιτάγματος, ἀλλ' ἐκουσέους , αν γίγνεσθαι τὰς συνθηκας ἀιδοφιενον τε την πατρίδα, καὶ τὰ των προγον- ἀξίωμα τιμώ-,