De Longini qui fertur libello [Peri hypsous]

11쪽

Haec hactenus d argument libelli de qu0, quid iudi

standum sit, iam VideamUS.

Utilissimam fuisso puram in his de sublimitatu rati0nis quaesti0nibus navatam nem facile negaverit, Si quam diffidit sit do tali 0 iudicium exercere reputet. Nempe qui de grandi gener recte sentire cupiat, is tanta ingonii vi ac saeuitat praeditus esse debet, ut, qu tendat ublimita per8pectum habens quid d0 singulis l0eis iudicarid0beat, c0nstituat et vera a salsis secernat. Qu0rum Xi8timat0rum quanta paucitas mni aetate fuerit, nem neScit. Ex mnibus autem antiquitatis 1110numentis hic unus dolia quaesti0ne super08t 0mmentariu8. Nam idem argumentum qui sibi sumpserat tractandum Caecilius, eius paucae feruntur reliquiae Antiqu0rum autem temp0rum nullus rhet0 hanc materiam tractavit ac D Arist0teles quidem

hanc d0etrinam attigit. Quid mirum igitur qu0 super8tesd sublimitat libellus semper plurimi habitus Si praesertim cum prae8tantia c0mp08ui0nis eum e0mmendet. Quaequ0 melius intelligatur, primum placet universe de argument disputare, deinde certa quaedam capita illu8trare,p08trem de rati0ne n0nnulla adiungam. Quam larga it materia a Script0re suppeditata, supra vidimus. Nam et sublimitas rati0nis quid sit, c0pi 080 exp0nitur et praecepti8 satis multis via munitur ad alti 0rem adultatem c0n Sequendam. 0rr0, qu0d maxim0pere laudandum, argumentati0nes adiecta Sunt ad persuad0ndum valde acc0mm0datae et l0ci ex varii Script0ribus sumpti. At Ver quamvis eximie Versatus sit script0 in Xp0nend primari 0rati0ni genere,

tamen id inept instituit, qu0d diversas explicandae quaesti0nis partes n0n satis di 8iunxit alienaque saepiu8 quae

12쪽

alium l0cum p08gerent, immiscuit. Imprimi quae pertinent ad definiti0nem sublimitatis, a dispersa sunt, ita ut opini0nem auct0ri plane c0gn08cere cupienti diversis e l0eis c0lligenda sint. Huc essedit qu0d40ti0nem ipsam grandis 0rati0nis liquidam minus curavit; imm quae veram Sublimitatem stendunt iis interp0suit, quae min0ri m0menti habenda sunt. Debebat autem ita pr0eedere, ut quibus in rebus cernatur vera sinceraque illa granditas, d000r0t. Haec igitur praemittenda fuisse mihi videntur. Vera sublimitas a Sententiis grandibus repetitur. Grandes autem Sublimes que ententiae eae uni, quibus legentium ingenia alantur Drtiter excitata et animi ad 0nestum et d000rum inflam-m0ntur. Etenim sublimitas h0110statem humanitatemque in recessu habet neque p0test rati h0 estis c0nsiliis parum intenta pr0 grandi existimari. Talia script0rem esse Secutum, quae n0 Sati cert 0rdine pr0p08uerit, facile declarabit l0c0rum recensus. Quantum tribuerit ingenii facultati, illud arguere p0test, qu0d eliditatem ingenii primarium ad J0cum erexit IX, 1). Ne ver minus, qui c0mp08uit hunc libellum, magnitudinem animi et mnem h0ue8tatem requirit; velut IX, 1 isto s/εγαλοφροσυνης πληχ ιι γεγρGφύστου ali I000 negat perfectum rat0r0m humili sit illiberali anim0 880 0880. Quam0brem ii sublimitatem a88ignat, qui elatis altisque sint animis. Nihil0minus has duas facultates, genii selicitat0m et animi celsitudinem, magis respici 0p0rtebat, quibus r0bur nerviquo sublimitatis gignuntur.

Quae enim ingeni 080 0mp08ita sunt eademque rectum cel-Sumque Scribentis Sensum pr0dunt, ea vim habent illam,

quam impertit script0 sublimitati altera secti0nis septimae partu. 0ntra in libr0 II. . granditatem late patentem

vides uti sublimium l000rum, qu0rum magnum numerum

adhibuit, discrimine saei atqu0 explicat0. Mihi quid0m

inter eam sublimitatem, qua absc0nditae ac gravisSimae 80ntentiae pariantur virtute8que c0mmendentur, et eam

quae res mira verique dissimiles delectandi causa fingit, plurimum videtur interesse. Sed infirmam et incertam Sub-

13쪽

limis dicti0nis definiti0nem inde riam pin0r, qu0d Script0r magi assectum respexit, quam de ipsa illius virtutis natura quae8ivit. Nec ver quidquid altum est a c0nsensu 0minum, qui facile err0ribu ducuntur, pendere p0rtet. Neque minus impr0bamus illius de assectibus sententiam siquidem reddo est ard0 animi, qu0 0mines pr0bi iv 0mmendandis utilibus et h0nestis rebus tenentur. Qu0dsi quis anim0elat caret, ad sublime genus aspirare nequit. Neque eriora e880 Videntur, qua de l0cis dicta sunt inni assectu destitutis VIII, 23. 0n ard0rem ver0, sed perturbati0nes animi intelligendas esse dom0nstrat 10cus ille eiusdem capitis, ubi miseric0rdia, tristitia, metu c0mmem0rantur. Illi enim assectus humiles v0cantur, qui a sublimitate abh0rreant. Sed ne 00 quidem qui c0ntrarii assectibus, gaudi0Drtitudin hilaritat perm0ventur, ad granditatem 0rati0nis videmus acc0mm0dat0s esse. 0rr nimium tribuit assectibus, qui celsis sententiis excitentur. Sane si quid elatius et sublimiter dicitur, quum accuratam meditati0nem requirat, fieri 80let, ut animi ad tempus bAssur qu0dam Sen8u teneantur. Ne tamen in h0 esseetu granditas rati0nis c0gitari Π0n 0test; nec rar0 0gentes nulla perturbati0ne impediti script0rem Sequuntur. 0ntra rati0n08, quibus sublimitas efficiatur et sublevetur, recte diiudicat, ante 0mnia ut ingenii ind0lem adiuvandam et animi magnitudinem excitandam 880 censens. Ac du0 0tissimum Sunt SubSidia, unum magn0rum script0rum imitati0, alterum imaginati0. Recte ver mult0rum viti0rum causam a tudi0 0Varum ententiarum repetit. Manifestum est animum rei tractandae magnitudine pr0rsus ccupatum mnia quaeSita, quae pr0pter 80lam Speciem captentur, Spernari.

Iam attingamus reliquam libelli partem. Quae qu0d

latius in d0etrina trium sentium ex arte pendentium Versatur, n0 displiceret, m0d illa nihil esse nisi rnamenta, quae minime veram Sublimitatem efficiant, pr0nuntiasset. Gravissima item sunt c0mparati0ne et imagine et translati0nes. Quidquid enim sapienter et alte exe0gitatum St,

14쪽

10 id e0mmmuni dicendi gener indui 110 patitur gravitas autem delectati0110 0mpensatur et facili0rem reddit intelleetum. Sed hae hactenus de t0tius argumenti distributi0ne;

iam videndum, qualem in singulis rebus explanandi Sepraestiterit script0r. Omnin summa eum laude dignissimum duc0. 0luit enim in praecepti Drmandi acquie80ere, qu0d plerique rhet0r08 80lent, sed studi0se peram dedit, ut sententias suas xplicand ad liquidum perduceret. In qu licet ingenium agn0seere multiplici rerum c0gniti0ne abundans et iudicium fructu0sis plim0rum Script0rum tudiis excultum. Nequaquam enim eadem rati0n in placitis dem0n8trandis usus est, sed variis m0di Sua rati0nes X-plican taedium vitavit. 0ngum est illustre l0008 r0- ferre e0rumque pra08tantiam ingulatim 1110n8trare paucis igitur defungar. Seeti0n I causas e0rum refutat, qui a naturali facultat plane suspensam sublimitatem, arte Iacuam e88 putarent. His py0uit ipsam naturam, liberam illam quidem, legibus tamen certis astrictam arte dicit 110 0d0ceri quae a natura data Sunt, ut iis sapienter et cum utilitate p088imus uti. 0nspicuus est l0eus, ubi adhibit0diet Dem0sthenis et ευ αυχειν cum ingeni secund0 0mparat, qu0d quidem naturae d0num St, et ευ βουλευεσθ&ιitS, quae arte suppeditentur. Sic Dei ut disciplina utilitatem ad 01180quendam sublimitatem ieet0 bene per8pietat. Parit0 eminent illa seet VII qua effectum grandi 0rati0nis depingunt. Ut nim dem0nstret vanam 8Se facundiam n0n ab insita animi elati0110 pr0fectam, similitudinem fluxarum rerum assert, velut divitiarum, h0110rum, gl0riae, imperii. 0rr praeclare de8eribit, qu0 0d animu Veragranditat assidiatur gaudi eum repleri pr0nuntiat, quasi ipse pr0tut 0rit audita. Debet autem summa illa serm0nis virtus anim magnitudinis sensum iniicere et c0gitanti materiam amplissimam praebere, 0nec menti inhaereat, nec mem0ria deleri queat. Inde suspicari licet hune magistrum assuti88imum fuisse natura humana exi8 mat0rem. 0demque pertinet ille l0eus seel. IX), ubi sublimitatem artissim0

15쪽

vincul eum magnitudine animi c0uiunetam esse docet, negans illa virtute destitutum gignere p088e, quae temp0rum finibus u0 circumscribantur. N0u sine iueunditate quadam m0ratur in expedienda sublimitatis et exaggerati0nis diversitate. Nempe sublimitas in S0la sententiarum magnitudine cernitur, Xaggerati n0 minus in multitudine et ubertate quam qui equitur, diutissim singulis in rebus imm0ratur. Hic Speci0Sam maris in immensum spatium dissus imaginem a Scivit. 0rro prudent0 de figuris suspici0nes iudicum excitantibus iudicavit, usus similitudine lucis, quae prius culis quam umbra in eadem tabula superficie Duditur. Item steti0n XXIIc0mparati0nem adhibuit rei naturae c0 venienter, ubi hyperbat0u Xprimendis vehementi0ribus assectibus ace0mm0datum e880 tradit, quasi se iram vel metum vel indignati0nem animi tanquam pr0cella asstentur. Iam quaenam in cau-Sae, cur magna et Sublimia ingenia saepius in vitium ingurrant, minuta gravi peceat vacent, id dilucidis verbis nuclea it, praecipuam causam repetens a 80licitudine medi0erium ingeni 0rum, quae nunquam e periculis biistiant. Haud inepta figura m0net humiles rat0re altum mare resermidare. 0cus autem insignis mem0riaque dignissimus

exstat in secti0n XXXV, ubi summ0 vigor de insita menti cupiditate magnitudinis a granditatis agitur, Xempli ererum natura sumptis maxime id0neis. Denique sublimis est script0 in querelis illis, quibus depravat08 uae aetatis m0res depl0rat.

Iam ad augendam libelli iucunditatem utilitat0mqu000nfert, qu0d 0mm0de 00i 0mmunes adiunguntur. Maxima ver seript0ris industria cernitur tu testim0niis satis largis et scienter lectis. r0Det debemus admirari virum in perlegendis et perpendendis veterum Scripti Versati88imum omnium maxime H0merum, Thucydidem Platonem, Dem0Sthenem am0re amplexus, ad qu0 legend0 SU0 Xempi incitat, e diver80rum etiam generum Script0ribus c0llegit, quae ad explicandas regulas ac praecepta facerent.

16쪽

12 Quanta iudieii subtilitate praeditu fuerit an0nymus,

medi0cris fuit ingenii disserentias, quae Viderentur inter

imaginibus splendidi illuminavit Ρ08trem lep0re qu0dam iudicia sua distinxit Minime enim ita vitia ali0rum perstringit, ut cupidius in 008 invehatur, Sed urbanitate quadam gratissima d0ctrinam temperavit.

Caput III.

De aetates libelli.

Initium quaesti0ni d aetate script0ris inde ab e tem-p0re repetendum St, quum matius a. 1808 unum c0dicibus Vaticanis inscriptum 88e Λωνυσίου Ao: γένου indicavit. Hinc quamquam in diversas partes critici discesserunt, inseripti0nis ambiguitate c0mm0ti, clar0 tam0nvii 0 c0nstat fuisse, qui minime dubitarint tractatum II. . L0ngin0, clarissim tertii saeculi script0ri, vindicare velut G. Hermannus, Schaeserus, rellius. Beckius autem negabat certam argumentati0nem effici 0880, qua c0mmentarius ab L0ngin abiudicaretur. Similiter B0iss0nadus ad liquidum deduci 0880 reri, negat, m0nen terti Saecul favere l0eum a Bibliis petitum, idem tamen miratus qu0d nullius rhe-t0ris aut phil0s0phi menti fiat, qui secund et terti0 p. Chr. n. Saecul0 0ruerit. Eggerus cum diutius dubitasset, ann 1849 ad retinendum I 0nginum het irem pr0- clivis fuit, reperi l0c Ι0annis Siceli0ta qu0dam. Omnium autem maxime partes illius I 0ngini tuitus est Wolfius, quamquam huic c0mmentari laudem a plerisque tributam minu AE0ncedit, plura ratus cine880 terti maecul pr0pria,

17쪽

quam quae cadant in Augusteam aetatem. Nec tamen defuerunt, qui quam debilis sit fides vulgaris pini0nis cum perspicerent, firmi0ra aetatis indicia quaererent. Iam qui primus inscripti0nem Vaticani pr0diderat Amatius c0n

utrumque testim0nium refutavit, allatis rati0nibus firmissimis. Primum nim quis laeti credid0rit Christianum vel Iudaeum, qui in libris sacris versatus rati0nem a tradit0 textu plane alienam statim deprehendissent, additurum fuisse γενεσθέ γγ καὶ γένετο '' Neque min0r specie veri rem0vit Amm0nium Saccam phil080phum, m0nens Amm0nium Alexandrinum eum significari, qui sub fin0m saeculi secundi

schium missa p. 8 additamentum censet e margine perperam in locum alienum 10 invectum SSe.

18쪽

149. Chr. n. Alexandriae 0ruit. Etenim si reputamus universum l0 cum in lat0n Η0m0ri dilig0ntissim imitat0r versari, num dubitet illum grammaticum agn0seere, qui librum

R00peri disputati0nem c0ntinuavit qui summam dilig0ntiam ot 0llertiam stendit in diiudicanda hae quaesti0no

nimum obstant causae. Primum ille dicendi genero dissori, siquidem rati0110m libri II. . grandem set virilem apparet

σιν, ubi mem0ria hic du0rum libr0rum n0n cadit in illum

20쪽

16li0ta dissor ab 00 qui fertur L0ngin0, quamquam uterque ex Orithyia, deperdita eschyli trag00dia, sumptu est. Tum tractatus de sublimitate mes ex parte perfectus et

tur in t0t0 0mmentario, verbum simplex στομφος hi legitur. Haec mihi sufficer videntur ad reiiciendam illam c0niecturam, quae p088it aliquantisper L0nginum N00plat0nicum

Iam rati0nes expendamus, quibus Buche avius adductus c0mmentarium negat terti saecul natum fuisse. Qu0dsic0ncedimus, multas easque utilissimas observati0nes ab 00pr0latas esse, tamen id minus prud0nter instituisse videtur, qu0 cardinem t0tius quaesti0nis neglexit, siquidem primarium habetur, quidquid e libelli I. . et fragment0rum

I 0nginian0rum c0mparatione efficitur, Secundarium Ver quidvis extrinsecus petitur. Qua pr0pter mir0 qu0d disserentiam 0rati0nis ac sententiarum diversitas a Buehenavi leviter degustatur. Satis enim habuit lat huius c0mmentarii ser-m0ni siccitatem rati0nis et tenuitatem ac pr0pe perversam mysticamque phil080phia Ne0plat0nicae superstitionem pp0suiss0. Nihil0minus multitudine d0ctarum bservati0numben moruit Buchen au melius ille meriturus, si gravi0ra severius a levi0ribus 80iunxi 880t. Iam seinceps eius rati01108 0gn08camus, quibus maiuSp0ndus inesse videtur. 0lumus autem iterare, qua de

ambiguitat inscripti0nis et debilitate trium causarum a L0ngini 00plat0nici sectat0ribus pr0latarum disputavit. Mai 0ris m0menti sunt haec. Qui res dimenes et graves, quales in libelli II. . 0ntinentur, explicare conatur, is a minutis exilis d0ctrina quaesti0nibus abh0rret. Adesidit qu0 levissima L0ngini scripta recensentur, prae stantissimi libri II. . neque apud Suidam neque apud P0rphyrium neque apud ali 0 ulla fit monti0. Huic argumentati0ni cur nihil obsit Ruhnkenii suspiei0, qui c0mmentarium illum pr0 particula vasti peris Φιλολογοι habuerit, supra dictum est Neque negligendum est, qu0d fidit ne