De metaphorarum usu quodam Ciceroniano [microform]

1쪽

MICROFILMED 992 COLUMBI UNIVERSITY LIBRARIESINE VORΚ

Funded by the

Reproductions may noti made Without permission from

Columbia Universit Library

2쪽

States Cod concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai . .

Columbi Universi ty Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement, futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

DE METAPHORARUM

USU OUODAM ...

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARTMENT

Master Negative Restrictions o Use:

Origina Materia a Filmex Existin Bibliographic Record

5쪽

radi

2.22.0

6쪽

QUAM 'MPLISSIMO FHILOSOPHORUM ORDINI IN ACADEMI LlTTERARUM ROSTOCHIENSI AD SUHMOSI PHlLOSOPHIA HONORES RiTE IMPETRANDOS TRADIDIT

7쪽

Des dissertatione frobanda rat ordinem philosophorum rettuli R. ine lis , prof Ordin. Examen rigorosum habitum est die X. mens Iul. anni MCMX.

Matris Memoriae

8쪽

Quamquam multa per saecula nemo nisi ille, qui Ciceronis genus dicendi imitatus erat, sibi merito puram atque elegantem dictionem Latinam vindicare putabatur, tamen adhuc nondum continua dissertatione quaeSitum est, quae essent proprietates huius sermonis. Quae ut quaestio fieret, Norde nuper postulavit' et idem nonnullas rationes proposuit, quae disputantibus observandae essent. Quo e numero mihi id praecipue summae gravitatis videtur esse, ut in investigandis auctoribus, quos Cicero secutus sit, a Graecis potissimum scriptoribus proficiscamur, cum et eorum Operum Latinorum, quae ante Ciceronem pedestri Oratione Omposita sunt, perpaucae nobis restent reliquiae et eius ipsius temporibus ingens ille fluctus Graecarum litterarum totam Italiam perfuderit. Norde autem haec praecepta iis inprimis dedit, qui de orationum genere dicendi agunt. Atqui quaerentibus nobis, num Cicero priorum scriptorum rationem dicendi imitatus sit, ea praecipue opera illius consideranda sunt, quorum argumenta a prioribus accepit philosophici et rhetorici libri, cum in iis

nimirum oratio quoque maxime colorata sit priorum modo dicendi.' Quorum dictionem cum ipsam contemplari tum comparare cum Sermone eorum, quorum ex scriptis Cicero argumenta hausit, primum nostrum erit. At ne nimio munere suscepto quaestio singulis de rebus haud satis accurata fiat, et rhetorica praecipue Scripta considerare, e ceteris autem nonnullos locos Similes dolum excerpere satis habebimus - praesertim

9쪽

cum haud difficile sit illa, quae hac quaestione invenerimus, ad ceterorum quoque Scriptorum rationem cognoscendam adhibere , et de metaphoris solum Iustus agemus, quippe quae figura, id quod inter omnes fere rhetores antiquos constat, ' pulcherrimus ornatus orationis Sit. Restat, ut nonnulla dicamus de via, quam ingressuri sumus. Eorum, qui de tropi disseruerunt, magna, quin etiam maxima pars id solum spectat, ut Originem collationum atque metaphorarum, i. e. imagineS, e quibus haustae Sint, cognoscant. Quarum quaestionum insigne quoddam exemplum praebet ea, quam Noli ne de nonnullis tropis in Ciceronis Quintiliani Taciti rhetoricis scriptis habuit. ex qua appareat, quam tenues fructus tantus labor ferat, cum ea dissertatione praeter collationemi solum demonstretur illos scriptores saepe iratorem

- Ηanc sententiam primus Aristoteles pronuntiasse videtur, qui rhet illa liq054 4 sqq. dicit: et τούeto πλεineto δυυατα καὶ iv

ρὶ ποιητικῆς cf. ah ad Cic. r. 94l, quocum loco congruunt ea, quae Quintilianus inst. r. illis, scribit: incipiamus igitur ab eo tropo qui cum frequentissimus est tum longe pulcherrimu S, tranStatione dico, quae νιεetαρορα Graece vocatur ' et ibid.2,6: TranStatio quoque, in qua vel maximus est orationis ornatu S, Verba non ut rebus accommodat. Similiter Demetrius

περὶ pix ivela lwalZ, rhetores Graeci 1832 sqq. IX 38 9 dicit:

Sunt . . dulcissima. cf. Volli mann Rhetori de Griechen undRdmeru p. 417 sq. et Stra ub de tropis et figuris, quae inveniuntur in orationibus Demosthenis et Ciceronis, progr. Hirceburg 1883, p. 26, adn. 59.

.,Di vo de Beredsamhei aus de Κrieger und Fechter-sprache entishnte hildlichen endunge in de rhetorischen Schriste de Cicero, Quintilia und Tacitus . usammengestellivo D. Woliner Prop. Landa 1886. cum milite aut gladiatore comparavisse; at redeundo ad fontes probare illam comparationem iam apud Graecos per usitatam et, ut videtur, iam a Sophistis acceptam esse olliae negleXit. Atqui concedendum est quaestiones de troporum origine feraces esse, siquidem haec duo tenentur, ut primum respiciamus, quotiens scriptor tropis usus Sit, deinde e origine eorum concludamus, quibus in rebus

praecipue versari On Sueverit. Sed quo maioris momenti illa res est, eo magis est cavendum, ne ei nimium tribuamus. Necesse est enim

Scriptorem, Si quidem eo consilio translaticia locutione utitur, ut id, quod sentit, explanatius definiatur', redire ad aliquam imaginem, quae omnibus legentibus et audientibus nota est ' neque pulcherrima ullum pondus habet, si non plane intellegitur. Quae res quantam vim habuerit in metaphoris eligendis, apparet ex omericis carminibus, in quibus quamquam non ab uno poeta compositis tamen Omnes tralationes ex eisdem imaginibus haustae sunt. Nec minus latonis, quamquam is nonnullis saeculis post scripsit, plui imi quidem tropi e eisdem comparationibus ducti sunt, id quod elucet e collatione, quam George Ola Ber in altera parte dissertationis is Metaphor anu

comparison in thes dialogues of lato ' fecit Sequitur', id autem praecipue metaphorarum proprium esse dicunt cum Aristoteles rhet lilia 1 405 a. 8 9J καὶ et σαφὲς καὶ τ ηι καὶ

or ill 161 scribit: unde enim simile duci potest sotest autem κomnibus , indidem verbum unum, quod similitudinem continet, tralatum lumen adferet orationi. cf. definitiones αετα ορας p. 10 Sq. collatas.

10쪽

ad scriptoris ipsius personam cognoscendam collectiones metaphorarum atque imaginum haud multum valere quamobrem nullae fere nisi insuetae ac singulares videntur mihi dignae esse, quae commemorentur. Alia igitur ratio sequenda est, quo feracior fiat haec quaesti O. Omnibus enim, quod sciam, in dissertationibus id neglectum est earum quidem metaphorarum, quae persaepe ab omnibus adhibentur, ut praecipue tralatorum artis vocabulorum, propriam vim plerumque a scriptore omnino neglegi, quin etiam iam non sentiri. Cicero contra eis tralationibus usus totam imaginem expingere solet, id quod ex rhetoricae artis vocabulis potissimum profecti infra demonstrabimus. Deinde autem id quoque quaerendum est, quibusnam causi commotus Cicero ea metaphoras quasi denuo ad vitam revocaverit. Ρraeterea videndum esse arbitror, quomodo verba propria et tralata inter se conexa sint. Nam inter amplificatam comparationem et solam metaphoram interest media quaedam dictio, in qua tralationes eadem e cimagine haustae confusae sunt cum verbis proprie adhibitis. Illa sermonis proprietate, qua Cicero saepe in posteriore membro collationum quoque utitur, quantopere color rationi mutetur, apparet e contentione Homericarum et Ciceroniarum comparationum, quae inter se diversissimae sunt: 455 sqq. ut exempla afferamus, poeta armorum fulgorem comparat cum ardore magnae silvae summo in monte incensae, eam videlicet ob causam, quod utriusque nitor e longinquo cerni potest id autem legenti coniciendum est: nam membra collationis Solis particulis λυτε. . to . . neque ulla Voce communi, quae aut e sententia

tralaticia sumpta propriae orationi inserta sit aut et in armis et in silva incensa dicatur, artius inter se coniuncta' cf. Nagelsbach, at Stilistit, ira 30: ,29it TeuiIche haben

sunt insequenti in sententia, qua tumultus atque strepitus exercitus Achaeorum comparatur cum clamore Vium, quae in prata conveniunt, poeta similitudinem latius prosecutus animo nostros a proprio sensu orationis deflectit. Deinde multitudo Achaeorum confertur et cum copia florum atque foliorum, quae Vere nascuntur, et cum turba muScarum,

quae aestate Vasa lacte referta circumvolitant; neque in his collationibus poeta ullam vocem et propriae et tralatae orationis communem adhibet. Neque Γ 40 sqq. id factum est ubi pulvis militum pedibus volutus comparatur cum

nebula. 1 3

Cui generi collationum, quarum meque priore

membri poeta irationem propriam meque posteriore translaticiam respicit, contrarius est Ciceroni modus comparandi. id quod et e multis loci infra congestis et, ut iam lic exemplum infleram, Ἐκ de r. l 161 elucet: istanquam in aliquam locupletem ac refertam i domum

venerim. non e X plicata veste meque proposito argento neque tabulis et ignis propalam collocatis, sed iis omnibus multis magnificisque rebus constructi S ac reconditis: sic modo in oratione Crassi divitias atque ornamenta

eius ingenii per quaedam involucra atque integi menta perspeXi, Sed ea contemplar quom cuperem, ViXaspiciendi potestas fuit nam primum ornamenti voce, qui Cicero it proprie et tralate rati tur deinde verbis is divitias . . involucra atque integimenta perspexi ' contemplari . . aspiciendi pote Sta . . in IrOpri sententia rimago rei comparatae redintegratur. Et eandem imaginem renovat nonnullis verbis infra 4 162

ineunte J: Quin tu . . facis idem . . quod faceres, Si in aliquam domum plenam ornamentorum eniSSeS: Si ea epOSita, ut dicis, essent, tu, qui valde Spectandi cupidus esses, non dubitares rogare dominum, ut proferri 'uberet, prae- δ' ci a 452 sqq. H 4 sqq. Sqq , Λ 62 Sqq. N 2 sqq. , 334 sqq. 0 263 sqq. II a 2 sqq. II 6 sqq. Ρ 3 sqq. V207