장음표시 사용
11쪽
menti stilo addunt orati deinde quae arti cultum prae sesert pulchritudine larinae delectare debet. pulchra autem est et aspectu suo Satisfacit ea Species, quae abs0luta est neque variatione eget, eaque figura, quae c0mpluribus partibus c0nstat n0 tam ad externae aequabilitatis, quam debitae r sua unicuique virtute dignitatis n0rmam digestis. nihil enim magis quam illa c0ntra rerum naturam pugnat aspectuique iniucundius est, nihil hac praeclarius, quam quidem qui magis etiam in arte quam in vita assecuti sunt
suam singulis irati0nis partibus vim dispensandam usui Sunt, n0 extremum l0cum eiuSdem Sive n0ti0nis Sive vocis sivo n0ti0nis vocisque perita repetitio tenet qua cum aures animusque saepius feriantur, attentio audientis excitatur.
iii stili adiument ut qui scite utitur effert ita qui inepte
et inconsiderate pessumdat Sermoni pr090rti0nem. 0Stremum accedit h0c. v0luptati aurium morigerari debet 0ratio', ait Cicero apud Gellium quid autem magis h0minum Sensus aegre fert, quam earundem rerum iterati0nem quid eundem magis delectat, quam laeta variatio ita in Sermone, si eadem n0ti saepius pr0serenda est, merit s0rmam mutatam poscunt nam cum ampla Suppetat variandi materia, hanc usurpari V0lunt. qu enim aliqui n0n utitur, id vere p0ssidere m0n videtur affert 0rro aliquid Helectati0nis, audire alterum ubertate linguae p0titum hanc apte m0derantem et audientibus quasi largientem. dum enim illiustris eiusm0di ingenii prorsam V0rsamve facundiam auribus prosequuntur, ipsi eius Sibi quisque participe esse sidentur. quibus de causis et qui audiunt variati0nem p0stulant et qui scribunt prudentes ei Summam peram dant. Haec de n0stro sensu Strictim magis quam quae t0tius materiae ambitum permetiri p0tuerint dicta quatenus etiam
de veteribus valeant, iam quaeritur mirum enim est quot in veteribus auct0ribus, praesertim p0etis, ti08ae repetitiones occurrant, quales hodierno Scriptori nulli 0ncessae sunt. videntur igitur veteres m0lestiam Stam omnino n0n Sensisse, id qu0d alii viri d0cti affirmant alii negant cum vero hae nimis ampla quaestio n0n una per perfici queat, de singulis Script0ribus Separatim inquirendum est, et cum ut
antea dixi tota res artis sit, ii potissimum auct0res in con- Sum veniunt, qui ad excultae arti praecepta Scripta sua elab0raVerunt, iis abstinendum est, quorum ut Homeri carmina p0tius naturali aliqua ingenii fertilitate nata sunt. 0mni enim ars primum nihil spectavit, nisi ut id, qu0d sibi repraesentandum Sumpsit, perspieue b cul08 0neret, tum paullatim ad 0luptatem larinae transiit eique in dies magis
operam naVare c0epit Homerus igitur neque in artificiis iterationum rhet0ricarum adeo multus est neque otiosas
evitat, id qu0d Lehrsius in dissertatione ei libr0, quem de Aristarchi studiis H0mericis scripsit, adiecta data pera ostendit, cuius disputati0nis summam omnibus pin0 persuasit sed idem iam m0nuit, id quod non ali tu valeat,n0n cadere in lunes neque ver verisimile est, illam de Homero Verissimam observati0nem in e0 Script0re cadere,
qui artis legibus e0nstricti scripserunt. X 0rum numero p0etae tragici aptis ima exempla videntur, qu08 0BSult0 et ad artis praecepta unicuique c0nscia fabulas c0ndidisse Verbaque conseruisse n0 est qu0d mireris in tant artium literarumque Graecarum qu saeculo quinto gaudebant fi0re, in tanta tragic0rum fertilitate mutuaque aemulati0ne, in tant denique qua tragica p0esis per t0 annos Athenis viguit dignitate publicaque aestimati0ne an hic pus StsuSiu eXp0natur, quant0pere tragici Graeci arte eminuerint γquaerendum igitur iam est, an hi artis principes una in re arte ceciderint, an idem, qui ceter0quin ex H0meric0rum carminum artis quasi infantia qu0d sine ulla eorum detrectatione dici licet ad tantam artis persecti0nem provecti sunt, huic uni vocabul0rum iterationi item surda aures adhibuerint, qua priscus lim HomeruS. Equidem de Euripide, qui n0n ab una Virtute n0men του ρὶ τορικωτάτου meruit, quid Statuendum sit, indagare SuScepi priuSquam Ver ad rem ipsam transeam, brevibus narrandae sunt, qua hucusque viri docti de quaesti0ne n0bis pr0p0sita sententias in medium protulerint. Sunt igitur qui negent Euripidem eadem qua n08 erga oti0sas repetitiones sensus subtilitate fuisse Valchenae
1 Numori sunt oditionis troiiliomi anni 1855 locorum autem
12쪽
tae plerique aliena evitarunt, Versus in eadem Voce desinentes Saepenumer Vicin0s coll0care n0n dubitavit, nimis suoque frequens in universum in iisdem repetendis'. nec
secus G 0dos redii Hermannus, qui e0gentibus certis rati0nibus ne audaci0ribus quidem mutati0nibus abstinuit, hac tamen in re, cum t0t 0cabul0rum apud tragic08 repetiti0hes in libris videret, traditarum lecti0num tenaci0 fuite0que pervenit, ut ad Or. 1643 repetiti0nem e0rundem vocabulorum per se nihil ostensi inis habere c0ntenderet et ad Huc 598 'n0n debet in tragicis offensi0ni SSe eiusdem v0cabuli repetiti0, quam ut eschylus amat, ita 80phocles et Euripides n0n evitant'. eadem L0beckii Sententia est, quam ad Soph. i. 107 hisce protulit: κακοῖ reo ἀνδρος
ἀνδρος ἐσι pro Simplici a ν ἐστι p0situm ut ad eiusdem saliuiae versum I 0 Xempla periss0logiae in V0ce χειρ Deiluuntis c intulit, luale traditum fertur Hec. 22
me adhibitorum verba sere integra ex ea descripsi licet saepe cormipta, nisi qua sorte emendatio quae certa videbatur in promptu
Plerique autem viri d0cti, quibus quid de repetiti0neutrum serenda sit necne censerent dicendum suit, in lubrica quaesti0ne versari Sibi visi certum iudicium pr0serre veriti sunt nemo certe dubitavit ea iterati0nes, quae c0ntra metr0rum, Serm0ni Graeci, recte cogitandi dicendique regulas in c0dicibus seruntur, emendare, id qu0d V. c. Hermannu Sn0n uti loco fecit alii cum talia c0rrigerent simul gaudebant remota repetiti0ne, ut eis kius . t ultra etiam pr0gressi alii repetiti0nis ipsius causa loc0s mutarunt, Sed n0n nisi aliis emendandi necessitatibus accedentibus ita Mus gravius ad illum Baccharum versum ScripSerat 'mendosum esse πόδα indicat prim eadem vox in initio
recurrit enim v. 1436), sed h0 l0c ita ut mater pugnae adstitisse videatur inim requiritur adveniendi Verbum eqs.' hic idem ad h. 295 pag. 197 . edt. scribit: non credo scripsisse Euripidem, qu0d nunc legitur πότερος πότερον
loco p0etam δι' ἐγχέων reliqui8se putat ceterum ad Versusc0nclamat0s, qui in eadem fabula leguntur 1237-1239, sic ameeli exhibit0s:
pag. 189 haec ait: 'Euripides haud absque c0nsilio Eteoclem d0minandi cupidum quater tuam ter veri, Ἀωνος utentem lacit in his tribus versibus.' item Iin consulto
13쪽
manutis nil, inquit, nisi importuna currigendi libido compellere Walleliel lium p0terat, ut χροα r καρ Scribendum putaret'. or 80niis ad Hec. 598, ubi traditur
tremi emendati0nem initio pr0latam ipse improbavit monitus ab Hermanii verbi antea app0sitis itaque ad Med. 157 hanc legem prop0suit 'repetitiones verb0rum ut 0n Sunt nisi gravissimis de causis t0llendae, ita n0 Sunt e emendati0ue btrudendae'. invitus interdum ipse Val clienae-rius mutando abstinuit ad h. 704 8. edi fcuλ'επῆλθονεισι δειν χριζων αναξ 'quand0 0X, inquit, equitur ιέριξ d Radsut 0ν ιυλας φυλακας ε ἐγει λυον fieri nequit, quin lect0 attentus eiusdem verbi minus grata repetiti0ne Saltem stendatur Euripides quidem in l0cis vicinis, etiam in dramatis elab0ratissimis, quale h0 PhueniSSarum, eadem interdum repetit hic tamen Si versu 704 pr ἐγιν λθον Odex anti tuus aliud verbum isti Sed comm0dum Subministraret, lubentissimus amplecterer: 0n Sane Spernerem η noli 0 0χθουν dixerat quidem paullu ante nod υν, υν μοχθον, Sed re0nte, qui hic l0quitur, nondum praesente additque aliqu0 eius l0cuti0nis testim0nia ad eundem igitur IlacumGeelius c0mmem0ratis et Vulckeuaerit flensi0ne ut Kl0igii defensi0ne 0ci, qui hunc versum lusum elegantem esse c0ntenderat, credendumne est, ait, linguam Graecam viti0Samesse, utp0te nimia lab0rantem verborum c0pia, ac milies peccaSSe Script0re Graec08, neScientes quam Saepe idem
verbum iterare liceat 3 mihi quidem p ieta videtur elegantiu SScripturus fuisse ἰ πολ λ ἐμοχθι s. istiusm0di parsimoniae Speciem cred0 histrionibus deberi, qu08 0diuque mem0riae
defectu in cena similiter peccantes audimus ad h. 33 ου εκων γορ γηλθον, κουν δ' ἐξελαυνosta χθονος cum Valchen aerium illum versum damnantem id nulla id0nea causa m0tum fecisse Κl0tgius c0ntendisset, an nihil est, quaerit Geelius, tertio abhinc Versu dixisse Polynicem 60ς
Illi igitur in repetiti0nibus offenderunt neque tamen quid poetae quid librariorum vel histrionum negligentiae tribuendum sit diiudicatum habuerunt alii n0rma indagare et iterati0num genera c0nstituere inceperunt, qu0rum alia
poetae conceSSere alia c0rrexerunt. v. c. ergkiu ferri
90SSe negavit aut0l0gias de quarum usu apud Euripidem late patente vide Reiskium et Elmsleyum ad Med. 10l3, et adl33 iisdem v 0cabulis expressas, qualis fertur ΙΤ. 657ετο ς ιε ιικρον, ταυτα δε φθασας λέγεις, ubi c0dicis C Κirchh0siit lecti0ne pectore nisus alba ἐκφρασας legi mavult. Nauchius et Κirchii ossius multa repetiti0nes earundem V0cum iisdem du0rum vicinorum VerSuum SedibUS, in clausulis praesertim inventas damnaverunt. Nau0kius praeterea in stud Eurip. 93 tragic08 0mplures Versus Vocibus similiter desinentibus 40ncludere 40luisse D dicit,
1 vix enim alterum reperiri exemplum eiusmodi negligentiae ei a quod Alc. 794-797 legatur sed horum versuum aequabiles exitus minime molesti, immo rhetorici sunt et toti Herculeae loquentiae hilaritati non extremam partem addunt continent enim hi versus 794-798 tanquam memoriales summam vinolenti Herculis sapientiae audias enim: 791 δευρ F, ο ειυς αν καὶ σοφωτερος ἔν F. r θνηr πραγμαχ' OMας ῆν χει φυσιν;
14쪽
int0lerabili0rem autem quam illam syllabarum finalium esse
iterati0nem e0rundem in c0mplurium versuum clausulis Vocabul0rum quem aliun 80num qu sacilius veteres
Script0res evitare 90tuerint, e pr0babilius c0niici, traditas repetiti0nes c0rruptelis deberi de iisdem illis repetiti0nibus in clausulis versuum etiam Henricus Hir Zelius dissertati0nis, quam de Euripidis in c0mponendis diverbiis arte
scrip8it, pag. 76 iXit, e qu0rum numer admittendas esse putat primum eas quae terminati0num discrepantia variatae sint, item quando Se excipiant verbum imple et compositum ut εοσεβειν et σεβειν). eadem rati0ne Xcusari suos et sto similia. eiusdem autem v0cabuli repetitio duae rati0nes sunt cur admittatur, altera ubi c0ntrari0rum oppositis fit aut eadem n0ti cum vi quadam intenditur, ut Eur. D. 62 .s t yci σο φον οντ δε λογοισιν, ἐς δ' νγ σιν υ σοφον alia. vide etiam pag. 66, ubi eiusm0di repetiti0nem laudandam esse dicit, ubi artis sit et acumen addat rationi).' altera, pergit pag. 6, in diverbi per80nae mutatione accedente'. facilem deinde excusati0nem admitteremto, αν et 0 m clausuli repetita, quae cum antecedentibus Sic c0- haereant, ut pr un0 0cabul0 accipi 0ssint, cuius Syllabae finale pares Sint cetera paucissima corrupta 8Se partim a Nauchis emendata, partim emendanda alibi autem pag. 573m0net, ne ubi de repetiti0nibus quaesti sit ad nimis severam n0rmam exigamus Euripidem. Alii denique aliis datis ccasionibus de genuina repetiti0num rigine dubitarunt sic Heimsoethius Stud crit.
129 8 de iterati0nibus apud tragic08 egit, quas Xceptis rhet0ricis n0n poetis, Sed librariis deberi c0ntendit multas-
habes Andr. 56 pqs. alia alibi.
que c0rrexit, quae cum mal0 80n aures offenderent aut librari0rum in scribendo err0ribus aut ex interpretati0nec0rruptae 8S Videbantur. Ex 0 vir0rum d0ct0rum c0nspectu apparet, mnes in repetiti0nibus haesi8se, cert autem κρέσεως fundamento plerosque carentes aut 0tam quaesti0nem ut a veterum tractati0ne alienam abiecisse aut quid latuerent dubitasse, pauc0 eam firma manu aggre8808 SSe ad quod pus n0bis
ipsis iam accedentibus id observandum est, ut diversa te- rati0num genera discernamus, quibus neglectis iam mi illi viri d0et err0ribus inciderunt. A ceteris autem 0mnibus seiungendae sim repetiti0- ne rhetoricae, quas c0u8is et arte p0eta adhibuit. quarum simplicissimum genus fit per figuram geminati0nis vel c0nduplicati0nis, quae est cum rati0ne amplificati0nis
aut 0mmiserationis eiusdem unius aut plurium verborum iteratio'. geminantur interiecti0nes et interpellationes. δουἰdo Alc. 240. τεκνα τεκν ib. 280. Verba enuntiati per in
cst. 33l etiam cum diserta e0nduplicati0nis pr0nuntiatione. o ταλα et 0 ω Taλας, δισσεῖς at τοι Ph. 340-1342. geminantur p0rr V0ce8, quae particulae l0ngiorum enuntia-t0rum Sunt, cuius generis sexcenta exempla invenies in
Phrygis cantic in Oreste, alibi, velut Hip. 583 ια et λας
tasse etiam Tr0 584 elegantius scribitur iugawVλβος βεβακε
tust quidem, sed restituenda divorbi aequabilitatis causa
15쪽
ταδε Alc. 1019. l. 124l nisi altius vitium latet, scribendum videtur σῖ ὁ Ουχὶ δρῆς, Dolgo δἐ c0dices τε Φοῖβος. iterantur etiam e0mplureS 0ces. γε se αγει μέ τις Alc. 268, alibi similia neque de sprevit Euripides integras sententias bis dicere, etsi n0n omnibus iisdem verbis usus. Indi . 580
οστις reo ἀνδρος ωρυγος ἀπὸ λλόγλὶς λέχος. acerbius nihil Peleus dicere 40tuit, quam hanc duplicem repetiti0nem, praesertim extremum ἀνθρος Dei γος. Hel ill
aptissime tum Helena statim subjungere p0tuit, quae V l23 leguntur γ δὲ ὁ ἐν οἴκοις συ δίφ aρτι μενέλε 0ς; Sed interp0suit p0eta versuum par quo Salu Sensu Drtasse
n0tus est tragici serm0nis c0nsuetudo c0nfirmandi argumentum aliqu0d Semel pr0p0situm negato deinceps contrari0.est ubi tum pr0positi ipsa c0nduplicetur. II ip. 72σο τονδε πλεκτον στέφανον ἐξ ἀκληρα του
videbimus), id qu0d Hirgelius secit item Hipp0lytus indu a
v. li fabulae c0gn0mini mulieres κακορρογεi. b. 441-3 nutri grερι ερ υτος, Andr. 84-59 Peleu περι sc0 τροσυνης agit. Sic in tredecim Tr0ndum versibus 896-909 cties iterantur infinitivus verbi λέγειν et varii casu v0ci L γος, Sexies in clauSulis Versuum earundem vero v0cum pathetica quaedam assiduitas cantica decet imprimis timentium, lugentium, magna laetitia exsultantium, cuius generi exemplum habeas Hel. 164 S. Exceptis c0nduplicati0nibus similibusque iterati0nibus pleraeque repetiti0ne rhet0ricae e c0nsistunt, ut 110ti0nem aliquam Saepius in sententiarum rdine recurrentem, quam Vulgari et implex serui semel pr0p0sitam tum aut ipSam rus erre Spernens legentibu c0gitatione Supplendam permittere aut vicariam aliquam v0cem Sive eiusdem iVe generali0ris significati0nis substituendo reddere S0let, eam, qu0 mai0re cum vi audientium aures feriat, rhet0rici script0res reducant ipSam e0demque v0cabul pr0nuntiatam huc ertinet diverbiorum usus, qu interrogantibus n0n per Simplicem affirmati0nis vel negati0nis particulam, Sed per repetiti0neni eius V0ci resp0ndetur, in qua quaesti0ni Summa erat. Alc. 500 sus oe γπειρος εἰ ξένου Q. arrειρος. r. 15 20 Oresti interr0ganti ἐν di κ 0ς ὴ υνδαρειος ea Lai dici0λετος magna cum affirmati0ne resp0udet Phryx, timid0rum Phrygum timidissimus ἐνδικ 0za τ' εἴ γε atl ους ἐχε τριγιτυχους Οἶνεῖν.HF 355 Herculi quaerenti κου ἐσχεν ιδ υ o γέρονι ατι/ιάσαι cum ironia Megara
16쪽
tam fuit, tali iterati in ubi placuit vim addere, id quod egregie in Medeae stasimi secundi clausula proximaeque scenae initio in ipsa sabula περιπετεί instituit ch0rum enim miseret Medeae ab nutibus amicis relicta his verbis:
deinde cenam ingressus Aegeus infelici amicum se profitetur:
quae eius amicitia quantum Medea valuerit, haec ipsa quae v. 363 choro canenti
reSponderat κακ60 ς πεπρακτat πανταχῶς τις ἀντερεῖς)iam ubi intercedente Aege Spiritum recuperavit, V. 760 eqs. pr0fitetur. Eiusdem generis sunt figurae quaedam inventae ad coniungenda rati0nis membra ibi c00rdinata, quarum princeps 8 figura epanaph0rae eiuSque imiles, quibus noti0nis repetitae ipsa requentia urgetur atque amplitud0, mnino de una noti0ne c0mplura praedicantur. πιυς 1ιοι συsti aχος, ο φοβου/ιαι, πιυς ιοι χάριν ἐνδίκc0 εχε Heracl. 66. α ρε γαρ di de υν sis az ἐξαιρε πολεις Tr0 885. plerumque particulae adduntur Sive p0steri0ri tantum membro sive utrique ιιέζαν sιόχ9oς ερρει τεκνc0ν, ιέταν αμα γένος φίλιονετε κε Med. 12 50 ἄλις oc0ν, ἴδες τυχας, δις δ' ἀλγεων Su. 1156. πικρας ι ἐν πελέκεως τοι se σῆς, Γάτερ, πικρας ὁ ε Teola κτε. l. 160 69 φίλτατca γυναῖκες, εις μῶς βλέπω καὶ as ἐν Os 7 ἐστιν IT. 103l. κοινὴ ' πλευσα δε ιιε καὶ κοινῆ θανεῖν ib. 663 cfr. r. 1089). υτος σίδηρον ξυν ἐν χερο ιν εχ60ν αυτος τε κά ρυξ u. 59l. οἰκτραν ' aia ντων Ddὰν Lκτρον τ' ἐκβαλλοντέ ν ὁ κρυον Id . 2l9. Saepe ver haec figura non prima, Sed media enuntiata ornat tum ver n0n tam ad suam ipsius quam alterius cuiusdam V0cis vim augendam Vocabulum iteratur.
17쪽
καὶ stoῖσ' εἰς ανδρας ἴτ codi σκελαδος sup λέκτρc0ν. Reliqua sunt genera earum repetiti0num rhetoricarum, quibus duorum rati0nis membrorum, quorum alterum ab alter pendet, nexus urgetur iteratione n0tionis utrique membr0 0mmunis hoc iam in figura etymologica usu Venit, quae aliqu0ties satis artificiose instituitur, V. c. triplici eiusdem etymi repetiti0ne, cuius menti0nem obeckius indissertati0ne de g. etym. misit. Andr. 56 φευγέων ἀποικc0 α ἐγ 0 φευγέ φυγάς. F. 1079 1πνοὰς θερι ὰς gra Moπνευ/toνέον ἄπο. Alc. 250 tyi 0ro τον 1πειι βίον βιοτευ- σει figuras quale Andr. 56, item a. 48 IA. 720 et 1l83, extant ἀποσιευπν σιν Graeci vocant v seli0l ad Hec. 252επαθες , φῆ γπαθεῖν), quia adiectivum ceter0quin obiecto vel adverbium verbo additum in his ipsum celatum enuntiat rellativ circumscribitur magna huic figurae apud Euripidem frequenti vis inest, quia qui l0quitur tanquam Vere cundia amplitudinis n0ti0nis c0ercitus eam 140n pronuntiat. sed scientibus tantum indicat vide πρήσσονθ' α πρίσs ut T. 680 alibi, γαλενσ' πέος εγι ευsa r. 79, λc0λεν coς υλωλεν, αλλ su0ς stoi c σης ολ 0λεν εντυχεστερ ultio Tro. 32. - his enuntiatis relativis adiungo c0mparati0nes, in quibus tertium comparationis repeti solet. h. 17l3 gros
et Sic saepe in sententiis generalibus assi mandi causa subiectis. I0 246:
το σχῆ/ι idia τις εἰ πέφυκεν ευγεν ς. itoni Su. 595-598. Haec fere sunt genera repetitionum rhetoricarum apud Euripidem adhibitarum, quam uberrimam materiam hic plenam tractare neque penes me neque opus fuit Satius inbuip0tiSSim0rum generum pauca exempla app0nere, unde iterati0num illarum natura atque rati c0gnoscatur quibus rem0tis iam eae reliquae sunt, in quibus iterandi c0nsilium p0etae nullum c0nspicuum est in his sunt eae, quas initi huius di88ertati0nis tiosas n0bisque m0lestas esse diXi neque enim unaquaque repetitio 110n rhet0rica m0lesta est, Sed cum m0li Stia in S0n sit, eas, quae aurium Sen Sum n0nnimi feriunt, n0n curamus de iis vixipus S m0neatur, quarum mni 80ni aequabilitas graviore intercedente vocis
larmae mutati0ne 0llitur, quales sunt praeter iterati0ne8B0 integrarum v0cum, sed eum0rum tantum El. 238λυει
18쪽
his igitur quae vix iterati0nes dici 40ssunt procul habitis p0rr a quae8ti0ne 0Stra alienae sunt verae repetiti0nes aliqua de causa audientibus n0n 0lestae. M0lostae autem n0n Sunt e , quae non in aurium sensum cadunt eae igitur imprimis. quae t ingiore aliquo intervallo disiunguntur. quare s0X ἀφικό/Ωὶν Ph. 358, 362. 367 adhibita, qu0d alchenaei ius Euripideae iii iisdem ropetendis
nodo uti multi volunt isticiendus, sed corrigendii est. 0rtasse uripide scripsit κοινὴ reo θι sub ποδός. si 1328 βεβ/1 αδελφὴ - κόρν τε - κοιν se odi, I0n 307, alia. quam arit Ver peri0d0runt spatiis eadem vox repeti liceat in universum certioribus hibus ostiiri nequit inii senini gravi0 est V0X, e diutius auribus inhaeret 0que l0ngius intervallum esse debet, ne repetiti audiatur id tamen ore Valet, entiri eam repetiti0nem, quae audi in una eademque sententia aut in du0bus arte c0haerentibus, inniti in e0dent simplici argument absoluto Sit miliare in diverbiorum viqibus, magi autem in tich0mythiis quorum singuli versus artissim nexu coniuncti esse solo th quam in vicibus longi0rum Serm0num quia non ad praegressa orationis ipsum eXltum Sequentis rati0nis ex0rdium spectar 80led iteratio auditur Mip. 93 Hipp0lyt hisce por0ranti: σοὶ γαρ ἐκ λ σσουσίμελογοι rasaλλάσσοντες ἔξεδρον φρενων Theseus resp0ndere incipit sine m0lestia iteratae unius vocis φει τῆς βροτείας ποι προβήσεται φρενος.
et in medio sermone unius pers0nae Med. 229
19쪽
nuntiata iteratae vocis p0ndus imminuitur, id qu0d in oppositi0ne frequens est Alc. 664
V. 666 gravissimus accentus est in v0e διάδοχος et . 667 gravi0 etiam in ἄλλοις, qu fit, ut repetiti vocis iόιιος haud aegre seratur med. 25
res significandas adhiberi transferrique S0leant, animus, ubi vocem aliquam bis deinceps m0do 0 m0d ill sensu adhibitam audit, ipse in tam diversas c0gitandi vias trahitur, ut aequabilitatem Soni 0n amplius animadvertat. I 588
Phil. 74 προχειρον αἴ- σοι παρ ξίφος χεροῖν, quibus adde Herael. 72, Ἀλλ' sini Grρόχειρ εχ υν τείχη κόφιιζε, χειρὶ δ' ενθες ξυλην. adiectiVum enim πρόχειρος non ad manum', sed in promptu esse Valet, neque quisquam in ea audit etym0 χείρ. Talia igitur quae auribus m0lesta n0 sunt, n0n magiSin crisin veniunt quam rhet0rica illa, de quibus antea diximus iam Vero quaeritur, an ceterae repetitiones ti0Sae, quae 19 audientium aures s0n offendunt Euripidi ipsi debeantur an librariis qui viri d0et ea ab ip80 0eta pr0sectas esse putant, ii veteres aha mnin n0 cura88 c0ntendunt, artis desectus e08 accuSantes quid Vero, Si 0ntrarium h0 de-m0nstrari p0terit, p0etam c0nsili studi0que ti0sas illas iterationes evitasse, nonne tum mni negligentiae et incuriae Suspici c0ncidet, graviSSima c0ntra fidem memoriae assurget an tum quisquam dubitare p0terit, maculas illas, quasnem adhuc macula esse negaVit, emendatrice manu tollere' Vix autem dem0nStrati0ne eget, quam facile oti0sae repetitiones evitari p0tuerint, qua Graec0rum tragic0rum serm felicissima gaudet Syn0Πym0rum c0pia quae enim altera lingua est, cui ad eandem n0ti0nem Saepius reddendam complura voeabula in pr0mptu in pr0rsus eiusdem significationis, eiusdem Su8, Vel tu Sdem menSurae, quae
igitur ut vera syn0nyma sine ulla difficultate inter se permutari queant nam in omni arte Graeci studi0sissimi erantc0BSerVat0res eorum, quaecunque antea b0na inventa erant.
in p0es imprimis tragici auct0res qui lyric0rum simul et epic0rum peris insistente Scribebant e utr0rumque thesauris haurire n0 dedignabantur Sine ullo assectati0nis vel archaismi crimine multa porro et Graecorum serm0ni illa quidem plura etiam quam ali0rum Synonyma improprius Verb0rum usus translati0nesque largiebantur neque eis defuit variandi c0pia ex diversis dicendi rationibus petenda nihil denique miserunt quod ad augendam linguae ubertatem uSui 88 90SSet an pus est illiu8m0di syn0nyma singula enumerare v0cabula dic qualia Sunt ocὐ et xj πυρ et
φῶς, θνητος et βροτος, ιερος et αθεος, alia innumera, quae in tragico serm0ne pari iure adhibentur sed aliqu0 noti0num Graeca V0cabula, quae Syn0nym0rum c0pia paullo insigniores sunt, hic comp0nere haud inutile erit, quorum testim0nia ex Euripideis fabulis sumam re X et Tringe PS. βασιλευσι νυμφι, ηλον ovis ικρον se c0 Hec 350. Κρονιε, πρυτανε Φρυγι Tr0. 1279. J rβαισιν εὐίππως ἄνα iPh. 17. x σδε μεν πρόμον χθονός ib. 1251. τερους- ρ-
20쪽
Achillei sunt verba de Iphigenia ΙΑ l355. μοὶ δε τον sιον
derii multa v0cabula habes non D. 660 Nauckii)
nem c0nsilium huic variationi abnegabit, immo si qui artificium agn08cet, n0 0bl0quar. usta igitur p0etam variare potuisse, si brevi in-