장음표시 사용
1쪽
as partis the 'Foundations os,ester Civiligation preservatio pro)ect
Reproductions mannoti made ithout permission homColumbia Universit Library
2쪽
States Cod concems the maring of photocopies onother reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbia Universit Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis judgement fulsillinent of the orwould involve violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT
Master Negative Restrictions o Use: Origina Materia a Fume QExisting Bibliographic Record
5쪽
6쪽
QUAESTIONES ELECTAE.DISSERTATI 0 INAUGURALIS
AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HOΝORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE ACADEMIAE MILI ELMAD ARGEΝTINENSIS MITE IMPETRANDOS
I. H. D. HEITZ ΗΕIT ET MUNDE SOCII). MDCCCLXXXVIII.
7쪽
8쪽
Lachmannus et Ritschelius primi quanti momenti vetustior lingua latina esset ad irammaticam quam vocant mistoricam constituendam recte cognoVerunt. Quorum vestigia multi et docti viri trementes cum maxime animos ad nexionem vocabulorum perspiciendam et explicandam applicarent, minus initio quidem hac in re operam collocaverunt, ut quale lege Syntacticae a scriptoribus vetustioris aetatis observatae essent investigarent. Hoc ne fieret illa maxime impedimento erat sane praeiudicata opinio nullas fere certas leges apud illos inveniri atque maxime quidem apud Plautum verbi formarum rusum satis esse ambiguum; nullam Saepe aliam legem cognosci posse, quam ut Plautus metro coactus modo lanc modo illam verbi formam usurparit. Sed ierum si dicere volumus, sane licentiae et varietatis ad sermonem conformandum Plauto plus Suppetebat quam iis scriptoribus qui orationes illa accuratiore quae ad libros solummodo pertinet utuntur. PlautuSenim imitatus est in comoediis sermonem cotidianum,
qui a legibus saepe angustis in illo genere dicendi per
tempora recepti multifariam exemptus St. Sed causas semper varietatis quasdam IubeSS cogitandum est,
sine quibus illa quae dicatur licentia esSe non poSSit. Atque vide quis inde emolumenti percipi possit ad orationem luculentem exornandam: quo enim maior
9쪽
Viget varietas structurae, eo melius vel levissima rerum narrandarum exponendarumque discrimina illustrantur. Minuenda igitur illa est opinio non satis digna Plauto, cuius admirabilis in oratione formanda eluceat ars, nisi quod illud est largiendum quod Plautus
illas licentias, quae certis nituntur rationibus, ad metrum recte conformandum Saepe transtulit. Ac ne certa quidem consuetudo abeSt; nam Sermonis communis non minus quam illa varietas hoc proprium est ut ad certas res Significandas Saepe certa genera dicendi adhibeantur tam constanter, ut alia genera dicendi quamvis per Se sint non minus probanda, paene vitentur. Quae cum ita Sint, ut primum intentum studium ad syntaxim priscorum Scriptorum latinorum investigandam conferri coeptum est, Viros doctos leges certas quae adhuc minus fuerant in promptu inveni SSe On Sentaneum est. Atque de Holigii libro vix
quidquam hoc loco proferendum est iam alii eius acerrimi iudices exstiterunt, quibus me adstipulari profiteor. Nam quod mihi quidem hac in re maximi momenti videtur, hoc potissimum neglexit quippe quicum exempla congereret copiosisSime, tamen quaenam causae essent dicendi generis uniuscuiusque ViX quaereret. Contra laudandus est hoc loco maxime advigius,
deinde Luebbertus qui praeter illum de quo disseruit Madvigius locum sibi sumpsit alium adhuc valde dubium. Sunt etiam multi alii qui ad manc aem
Syntaxis priscorum scriptorum latinorum usque ad Terentium Lipsiae 86I. De formarum quarundarum verbi natura et usu disputatio in Opusc. acad. ait Hauniae I 8ba. Bettrage ur Tempus und Moduslehre des alter Lateins. Bresia I 87O.
studium operamque contulerint quo enumerare cum
longum it, suo quisque loco, si qui quod ad propositum nostrum Spectet attulerit, mominandus erit.
Attamen te ines libro paullo Iustu exponere necesse est Langenus enim in eo libro qui inscribitur
qui Versus essent genuini quique poStero tempore cum retractarentur sabulae Flautinae additi essent, ex totarum sabularum compositione anquireret. Sane difficile opus atque vix ad finem perducendum aggreSSUS St, cum talis iudicandi ratio, quamvis Ter Sit Vera, facile ultra fines legitimos prodeat. Itaque cum de hac re certi quidquam proserri nondum poSSet, a me impetrares non potui it eos versus quos tangenus in Suspicionem vocavit, exemplorum numero secluderem nisi quod ii nonnullis versibus cum minus vulgarem temporum usum haberent, Langi sententiae rationem habui. Neque mirandum quod Plautinis aliorum auctorum exempla subtexta sunt Nam hac maxime aetate hoc est cognitum ita demum syntaxim quae Vere dicatur historicam nasci posse, ut auctorum generi dicendi
inter se comparentur. Attamen cum comicorum Solummodo maximeque Terentii, deinde Ciceronis ut epistularum auctoris locos citavi, in eorum numero me continui qui ut ipse Plautus, usi sunt sermone cotidiano. Etiam aliud hoc loco praemonendum videtur; saepius enim usus Sum ea locutione, inliquam verbi formam pro alia substitui quod semper ex usu vulgari est dictum, minime vero ita, ut Plautus per se vitiose et salso aliquo tempore 'it usus; ullum enim genuS dicendi Plautinum carere ratione omnino Si negandum.
10쪽
Inter omnes constat imperfectum adhiberi ad statum praeterito tempore durantem significandum; sin autem simpliciter res praeteritae narrantur, tum apud scriptores latinos in usu esse perfectum historicum. Quae lege apud Plautum interdum verba ea quae actionem dicendi vel similem exprimunt, exempta identura occurrit enim impersectum ubi nostra quidem sententia statuatur narratio Simplex. En habes exempla : M e n. 74 : Hatit mihi negabas dudurn surrupuisse te nunc eandem
ante oculos attines Pseud. 313 At negabas daturum esse te mihi Merc. 63 Promittebas te os sublinere meo patri em me credidi homini docto rem mandare Rud. 54o Tibi auscultam tu promittebas mihi illi esse quaestum maxumum meretricibus. Ibi d. 543 Iam postulabas te, impurata belua, totam Siciliam devoraturum insulam. Neque opus mihi videtur
colligere omnia vocis aibat exempla cum Sint sexcenta; pauca haec proponamus iudicio lectorum, quae X- stant Amph. 8o7; S. 2o8, Truc. 757 AS. 442 Capt. 56 I, os t. oo2. Sed imperfectum aibat praeter eam quam infra asseram causam tam saepe ea de causa exhiberi credendum est, quod ait utrum sit prae-Sens an persectum discerni non potest, aliae autem perfecti personae prorsus deficiunt. Sed si causam quaerimus communem huius imperfecti usus in his quidem exemplis de repetitione cogitandum non est; at certe ita res Se habet, ut cum minus rationis habeatur actionis ipsius quam status durantis qui ex actione ipSa consequatur. iure adhibeatur impersectum. Quare si vim
plenam assequi volumus imperfecti, vertendum nobis est: du Versprachst mi und so ars du durch dein Vers prechen vi ebunden promittebaS); das ardetne Forderung postulabas); das a dein Beliaup tung negabas Neque tamet hoc genus dicendi ut Plauti solummodo proprium Iertractavi; Sunt enim alii scriptores, apud quos fines huius usus sint latiores. In quibus mihi occurrit maxime is qui omnino longe distat a Plauto et indole et arte dicendi Terentius Verborum dicendi in imperfecto positorum assero exempla haec Terentiana di. 49 : Non imperabat coram, quid
Opus facto esset puerperae, sed postquam egressast illis quae sunt intus clamat de via. Dum in h. ait : Matris nomen et patris dicebat ipsa .... Mercator hoc addebat.
I b4 d. o Parmeno dicebat eum esse H α 538 Nam negabas nuptam posse sitam tuam te pati cum e qui meretricem amaret. Ad 332: ιι sine hac iurabat se unum nunquam icturum diem: ιι se in sui gremio positurum puerum dicebat patris ... h. 372 Tu illis fruare commodis, quibus tu illum dicebas modo. I b L 3 6 Ch Dixisti pulchre cabar equidem. Vel ex his quae attuli exemplis iudicari potest non in omnibus imperfectum sic intellegi posse ut
Statum durantem vel condicionem, quae ex actione ipsa prodeat, significet. Iam ut ad classicae aetatis Scriptore transeamus, Cicero praeter Verba dicendi cf. orat.
pro Quinct. 77 dii in Cae c. b, Phil. II, 89
or in Verr. III, 55 etiam aliorum imperfectum hunc in modum adhibuit. Addere liceat etiam apud scriptores graecos hanc impersecti speciem obviam fieri cs. Hom.
Qua de re conseras E. Homann die Constructio de latei-nischenaeitpartikein. Vindobonae 873 ed. init. p. 86.