De temporis inter verbum finitum et participium aoristi aequalitate apud Graecorum poetas tragicos

3쪽

OUAM

AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE

R E IMPETRANDOS

SCRIPSIT

ANTONIUS SCHUBERT

5쪽

Participium nori Stictequalitato

7쪽

de temporis inter verbi initi et participii adristi

actionem aequalitate.

cum apud poetas tragico Graecorum eiusdem temporis esse actionem et quae participio ori8ti Xprimatur et qua0 verbo finito indicetur ostondere mihi proposuerim, primum de participio universo pauca momorabo, deinde de oristi tempore et de singulis participii temporibus copiosius agam. De participio universo. Participio hoc est commune cum verbo, ut condicionem sivo qualitatem orbi notionis variam Varia temporum ratione exprimat se activi, passivi mediiquo formas habeat accedit quod participium eandem quam verbum casus rectionena retinet o cum advorbi modali P coniungi potest. Adiectiva autem quae inest participi natura eo apparet, quod et communem cum adiectivo formam habet et substantivo alicui attributi instar adiungitur ). Medium igitur locum tonset inter verbum et nomen adiectivum), quare suo iure adiectivum verbal appellari potest. Idem sero sibi vult Gra0

8쪽

Ds noristi tempore uniVOPSO. Habsit nim hoc lingua Graeca, quod aliis deest plerisquo nisi quod Romanicae et hae quidem solo indicativost flavica in Oadem temporis forma utuntur), ut, cum proprii temporis oristi indicativo ceterisque formis contraria et diversa ab imperfecto, plusquamperfecto perfectoque significentur, subtilissime omnia in syntaxi distinguero et illustrare possit ). Et votores quidem grammatici ' Omnes fore Oristo non nisi praeterita significari volunt. Curtius ε autem hac

aetate novam interpretandi tempora rationem primus instituisso recte mihi videtur, quare eum sequar. Docet enim haec fere, si singularum formarum vim distinxeris, magnum documonium existere praeteritum tempus nulla alia re significari posso nisi augment iisque temporibus et modis, ubi augmentum adhibetur, id est imperfecti, plusquamperfecti,aοristi indicativo. Esso igitur distinguundum inter temporis gradum et temporis condicionum, vel ut vult ithnorus inter temp0ris sphaeram o actionis qualitatom. Atque iihnerus quid0mst aοristi indicativo nihil nisi solam omporis sphaeram, id est actionem tempore loquentis praeterisse, Sprimi vult non recte, ut mihi quidem idotur cum enim ceteris modis ot infinitivo participioquo qualis sit acti significetur, quid impedit, quominus eadem quatilitatis notio etiam indicativo tribuatur γ), Curtius autem, cum temporis condicionem interpretatur, ut praesent tempore actionem durantem, perfecto usque ad finem peractam, ita aoristo puncti instar incident0- significari arbitratur tomporis gradus

9쪽

autem docet praesentem futurum, praeteritum. Itaque velut 1γραφα nihil aliud sibi vult nisi scribendi actioneri incidisso, in quo nihil refert, utrum ea permaneat an sit perfecta. Sod nunc agam

Do participii temporihus.

Sphaera vel gradus temporalis prae8ens, praeteritu S, suturus singulorum temporum participiis significatur nullus; aliud nimii suturi quidem participio exprimitur nisi actionem aliquam esse eam quae se explicatura sit Participio igitur qualis sit actio significatur quaeque ad verbum finitum relati intercodat. Potest enim ad verbum finitum actio aut durans aut perducta ad finem aut e Xplicatura referri, dquam quidem condicionem significandam aut participium praesentis temporis aut persecti aut suturi adhibotur Gradus autem temporalis qui dicitur manat e rerum OneXU, quo participium et verbum finitum usurpata sunt. Cum autem ut supra dixi praeterita non ipso oris to- noque enim est haec vis ac natura oristi Sed augmento exprimantur, sequitur, ut quibus Oristi formis augmentum deest ea etiam praeteriti temporis significatione careant. Praeterita igitur nec coteris modis nec infinitivo nec participio oristi per se ipsius indicantur, eo solum quae instar puncti incidunt. Quamquam quae incidunt etiam praesentis temporis participio exprimi possunt; sed inest quaedam perpotuitas et explicatio actionis. Quod nisi quis adiungere vult, participio oristi necesse est utatur; nam perfecto tempor non nisi qua usque ad finem perducta, futuro autem quae e explicatura sit acti significatur in). Ex his omnibus si quis concludat participionoristi solum quae eodem quo verbum finitum tempor o)incidunt, non quae inciderunt X primi, non recte concluserit. Nam omnium saepissime participio oristi significantur, quae

10쪽

inei duruit vel praetori erunt actione orbi finiti incidente. Sed non est haec vis participii, sed existit ox ipso rationis contextu quae enim participi secundaria actio exprimitur

ea 88 Solet, quae ante primariam actionem facta sit, velut ait Curtius y ex natura oristi et participii quaestio solvitur. Itaque participio oristi significari potest res Secundaria, quae aut iodom quin actio trimaria tempore instar puncti indidit nulla alia admista sentontia aut uno quasi iuncto praeteriit ceterisque durat

atque permanet aut plano praeteriit. Quamquam hanc praeteritae et durantis si notionem 110 in vi participii Oristi positam esso, sed e cogitatione loquentis vel narrantis manare iterum admoneo. De hoc turtio usu participii 0risti cum omnes fore grammatici, qui in scholarum Sum Scripserunt, exceptis perpaucis veluti K0ehio ' ita inter se consentiant, ut primum illum Sum veram huius participii temporis vim c0ntinentem aut silentio transeant aut omnino negent, me de praeteritae actionis significatione agere pus non erit. De eo autem oristi participiorum genere, ubi si ita dicere licet primum actionis punctum praeteriit, cetera momenta cum primaria actione verbo finito sexpressa durare cogitandum est, perquam breviter agam idque paucis locis perstringam atque illustrabo. Quo facto eos locos, qui in poetarum tragicorum peribus mihi occurrerunt, numerabo et quantum opus erit pertractabo, ubi actio primaria verbo finito Xpressa et secundaria participio oristi indicata in idem tum pus incidunt. At nunc quidem singula exemplorum genera definiam atque

doscribam.