De temporis inter verbum finitum et participium aoristi aequalitate apud Graecorum poetas tragicos

11쪽

A. Agitur do iis participiis oristi, quorum

primum punctum praeteriit cetera autem momenta permane iit

actione principali incidente. a. Participia ab iis verbis formata, quorum praesenti tempori status cuiusdam significatio inest, vimquo temporalem continentia. Ab eorum igitur verborum participiis ordior, qu 0rum praesenti tempore praesens rei status significatur in quibus optime vis propria participii oristi apparet isque ei ipsi i , qui huius temporis participio praetori tam actionem significari

velint, incidentem rem concedunt exprimi. Cuius usu ut notissinii satis erit pauca Xempla memoraS8e. t Aesch. Pors. Al : ρξα id κε πασm εα, ι' ι' ι ίλοις ' cuius participii etiam in soluto sermone usus D equontissimus os oxumplum quo illud in compendiis grammaticorum adhibotur. Hoc loco dicit Darius: Beatus vir erat Cyrus; rex factus pacem odit . . μ. Dubium non 8t, quin res secundaria αρξας ante actionem primariam si rei κε incido rit; non minus autem perspicuum participium cum verbo finito duraro. Sod ut durandi ita praeteriti notio d00st participio oristi, quo res non nisi simplicito incidon significatur nam haec est oristi stirpis condicio . Quod si ros participio expressa prius inciderit, facito X Orationis contextu 0gnoscitur. Quare nostra lingua non verterim nacti dem e Ilerrschur 0W0rden', sed in liner Elgensehast

12쪽

quisquam impetrare soleat, ut ad lucem revertatur, se tamen superiorem discessi88 et deSS ... Eur Andr. 735. ia r χθρα ποιεC τὴν r ἐγιεξελθεῖν θέλω στρατηλατλησας χυποχειριον λαβεῖν , quod nonnulli putant de semel facto solum usurpari participium Oristi, non recte se habet; nam etiam praesentis participium adhibetur, si auctores actionem participialem durantem exprimere volunt consera quaeso ex permultis locis: Aesch. Eum 689. σκηνας γ', Hῆλθον - σέως κατὰ φθονον

στρατηλατουσαι, . . .

Quin etiam, ut progrediar, uni praesentis participio alterum eiu S dem generis opponiturinoristo tempore volui Eur. Hel 393: πλεῖστον γαρ ιμαι, καὶ τοδ ον κόμπου λοω, στρατευμα - διορισαι ροίαν πιτυραννος, ονδὸν προς βίαν στρατηλατων, ἡκουσι δ' αρξας Ελλαδος νεανίαις. ox eiusm0di locis equidem concluserim saepe ex uno poetae

arbitrio pendere, utram durantom aut simpliciter incidonism)participii condicionem eligat sivo quod forma magis placet sivo quod participii actionum magis illustrare vult.

γαίας ἐξαμβροσαι

urbi, i. e. Athonis), ait Eumenidum chorus, precor benevolevaticinans Etiam hoc loco participio non praeterita actio exprimitur; nequo enim tuo chorus vaticinatur antecedit, sed subsequitur U0o et sequenti loco participium ossuctivam vim habet.

Soph. i. 20 dicitur do iaco:

13쪽

plotur. Quaerit autem hoc loco Hercule ex Megara, utrum

Lycus . . . interfecerit armi obviam ion an ogrotanto

terra. oristi participium in posterior membro adhibitum osse equidem ut ad rem huic participio subiectam magis illustrandam. Est enim quod ex vors 543 στύσει officitur

haec secundaria res Vere cum Verbo finito coniuncta.

Sed timeo, ne benevolentia legontium uno libellum fatigetur. Enumeravi satis nota, ne quid opusculo ad per- lactionem deos Ast. Restat, ut Rieci heri in sententiam diluam, qui no huiusmodi quidem verborum oristo actionem Xprimi

incidentem concedit, sed huius temporis vim atque naturame88 quam Vocat momentaneam contendit. At illo quidem non interpretatur verbis quam unius momenti actionem in- tollegat; sed cum duranti actioni opponat momentaneam, rem sive ro Vera sive cogitatione celeriter transeuntem intellegere videtur, in quem errorem suhlius' incidit. Nam hic quidem momentaneum nomen in torpretatus dicit haeclaro nonnulla actiones ea brevitato sunt ut uno temporis momento perficiantur itaque omnino Xplicari non possint. Curtius β autem o storis tum universum et duo eius genera prao clarissimo Ofinit illustratqu0 imagino insea et puncti. Lineam enim interpretatur actione ni durantem et se Xplicantem tempus praesens et imperfectum . Utquo puncti nulla sextonuatio sit, ita per oris tum nullam actionis X plicationem significari. Primo autem puncto linea respondere noristum ingressivum quem Kru0gerus vocat inchoativum ε), cui contraria sit, si ita dicor licet, durati velut ρχειν et reo αι Finali autem lineae puncto oppositos esse apparatus actionis velut γειν i. e. trahenis abducere et Irer ιν l. o. vor abducere) Hoc alterum oristi genus nominatis oristum

14쪽

0sroclivum Kruogorus ), ut ipsius orbis utar, concentrierte Erscheinung μ). 0 haec quas non omittenda mihi videbantur hactenus Jam ad iucklierum rodeo. Dicit hic 0nim pag. 24 libri II βασιλευειν non solum significare regem es8e, Sed etiam regem fieri cuius verbi posterior vis

cum maxime propria sit oristi, causam non esse, quod actionem incidentem, sed quod momentaneam oristus X-

primat. Illo igitur cum primum dicat βασιλευειν etiam Significaro regem fieri, esto; immo vero adicio etiam Uoνενειν significaro occisorum fieri et τικτειν matrem fieri ch. Eur. Bacch. quamquam ipso Ri0kherus perrstro hanc signi ficationem praesenti tempori inusso concedit. Quin etiam si saepius quam revera haec verba ita usurpata invenirentur,

cui se testimonio hoc esset Magnum est enim discrimen inter βασιλευειν , quod significat rogum in singulis actionis momentis fieri siquo admixtum inhaeret per aliquod temporis spatium regem esse, et inter βασιλευscit, qua forma nihil aliud xprimitur nisi uno aliquo temporis momento rogiam dignitatem accipere nuglecta permanendi notione). Eadum autem ratio existit inter participium βασιλενων et βασιλευσας. Cum autem Rieckhorus pergat obtinere, si hoc potissimum oristo significetur, ut aliquid incidat, non indopetendam esse cauSam, quod a0risto actio incidons, sed quod momentanea significetur, nullum illo quidem argumentum adhibuit. Equidem autem opposuerim etiam maximae diuturnitatis actionem Oristo tempore exprimi, dummodo ne durans seque Xplicans significetur, sed ut singula momenta in unum punctum contrahantur ut uno quasi oculorum intuitu aspiciantur. Et invicem nullius fore X tenuationis i. e. ο- montaneam acti0nem imperfecto expressam legimus, si durantem et se explicantena scriptor eam significaro vult ). Quom ad usum et impersecti ut acristi temporis probandum i Kruger g 3, 6.

15쪽

paucos locos e variis scriptoribus letitos afferre mihi 'lei-

Quare suo iure Curtius ' dicit sives impersecto proίει sive oris to ἐποιχ σεν operi subscriberet, non artificis retulisse, quantum temporis impendisset, sed ut aut se esse operis auctorem aut laborem peramque significaret. Sod iam ad aliud verborum genu tran8 eo. b. Participia oristi avorbis animi derivata pleraque causali vi instructa. Ipso hoc participiorum enor res secundaria Significatur, quae cum primaria actio incidit primo quidem puncto praeteriit, ceteris autem momentis durans cogitanda egi. Atque oristi quidem participio poetae tragici quantum equidem invenerim, saepius quam praesentis usi sunt; quod non est mirandum, cum plerisque loci actionem exprimere incid0ntem sufficiat. Cuius participiorum generis pauca

Haec participia non coordinatione coniuncta sunt, sed εὐαπθεὶς subiunctum illi illius causam addit. Utrumque autem participium oristo qui dicitur ingressi V adnumerandum esse puto. Quamquam haud raro fieri ipso ait Curtius - , ut duo oristi genera certo accurateque discerni nequeant neque quidquam nisi temporis punctum monstretur nulla

alius actionis habita ration0 Quaro bonovoliis is qui leget

16쪽

χαρεῖσα πειιφον . . . .,

χαρεῖσα significat gaudium capiens μ, non gauden S , quod praesentis participium χαιρουσα sibi vult. Quodsi nonnullivulut sutilius pag. 0 20, i. do semel acto s0lum noristi temporis participium adhibori contondunt, iam supra refutaVi. Soph. ni. 148. ῆλθε Νίκα . . . νTιχαρεισα, his duobus locis participium causali vi non praeditum AESSem non fugit. Iamon alterum alteri opposui, quod Fauchius participi ἀντιχαρεῖσα sotsi non domporis inoristi causa Os-landitur. His igitur omnibus participiis, quibus similia multa addere poteram, quin inchoativa vel ingressiva quam vocantris Oristi insit, nona erit qui dubitet Cotorum illud adiungam, in quo offectivam quam dicunt aοristi vim richaumus )s0lam haud dubio apud Sophoclom existere contendit est enim participium ικτειρας At est illa vis ingressiva:

17쪽

st haec: Soph. Trach. 103l , quam idem effectivam interpretatur,

τον ἴντορ' ἰκτειρας νε βουθονον ερυσον ἐγχος, semi Sericordiam lapien8 non captus misericordia . item indicativi κτειρα Eur. Iph. . 478. Soph. Phil. 309. προσέδοσαν ικἐειραντεc, participii vis bicops mihi videtur Coiitra effectivus oristus est: Soph. l. 1200. σω ποικτειρας et Aesch. g. 1240. οἰκτείρας ερεῖς.

Item ἐχθηρας Soph. hil 5 effectivus origius est. Sod haec hactenus lJam ad tertium verborum genus transeo, quae ipsa pari modo adhibontur, ploraque causali vi praedita. o Participia acristi Ox iis orbis petita, quibus aut aliqua sensuum cogniti aut sententia iudiciumque significatur. Est enim ipso in hoc verborum genere et primaria o participialis actio iusdem temporis, nisi lio primum participii momentum iam anto actionem orbi finiti incidit Pauca xempla illustrando huic usui sufficiant. ut: Aesch. r. 58. ido odiat, et ἐνδ' ἰδοiσα ut τορύν. gaudores JOh aspicions illam calamitatem i. e. Jovem eregno depulsum).

non tranquillo me intueris libens oculos in m iaciens, dicit Iphigenia patri. Similitor ur Cyes 183 ἰδουσα), Aesch. Pors. 802 M φαντα).

18쪽

Quin omnia haec participia oristi usurpata sint decerta una re vel ut dici solo do sum se tacto dubitari nequit. At non est haec Rusa, cur poeta noristo tempore utantUr. Nam etiam de re semel facta praesuntis participia adhibentur ad res iis expressas durantes cum actione primaria ignificandas Quem ad usum conferantur ex permultis locis:

sporn hauriens hanes libationum ad modium dores dolorum dictum do Clytaemnestra). Eur Med. 11 1. καί τις γεραιὰ ροσπυλων δόξασή που

θάπτειν παρ σω κεῖνον' . .

19쪽

Eodem modo etiam orba clamitandi lamentandi lacrimandi, alia usurpantur conserantur ex multis locis Soph. R. 1260. δεινοὶ pσας ως ' Irtyr του ινυς

ibid. 1265. πως ρα νιν, δεινὼ βρυχνὶ γεις τύχας,

χαλα κρεμιαστι δ' ἀρτύνην . . . Soph. Trach. 804. κελσαμεν . . . βρυχομενον,

Satis notum est illud: δακρυσας, γελώσας. B. Tractatur is oristi participii usus, quo actio et quae verbo finito exprimitur et quae participio subiecta est, in idem tempus concidunt. Quae huc spectant participia, eo ab anteco dentibus discrepant, quod in is essectiva quam vocat Curtius vis oristi existero videtur. a. Participia avariis Verbis, quorum non communis ratio est, sormata nihil nisi rem secundariam arcte cum primaria actione conexam continentia. Quem participii usum his exemplis illustrabo:

ubi chorus dicit qui longioris sivondi partis cupidus est, modicae neglegens, stultus est). Hoc mihi quidem loco participio non tam causa actionisvorbi finiti χρ ζε, continuri videtur quam res secundaria cum illa action arctissimo coniuncta X eaque proficiscens conseras esch. r. 82b, pag. 14, 1 b.). In quo genere nostratos actionem actioni parem opponunt, Velut Wer naeli tingeror auo de Lebon vertangi, di mittetmassige aber Verachtet . . .

20쪽

quo significaro volunt actionsim vorbi Initi is participii in idom tempus concidere. A esch. g. 88. πολλοὶ δὴ βροτῶν τὰ δοκεῖν εἶναι

προτίουσι δίκρο παραβαντες. Eur Phoen. 49. ταζω λοχαγοὶ πρυς ιιλαισιν, ως μεις, ισους ἰσοισι πολεlιλισιν ἀντιθείς. Euri Or. 233. γ κάγαὶ γαίας αριάσαι ποδα θάλεις χρονιον ἴχνος γεις; . . .

Mihi quid om his participiis non videtur significari aliquid, quod ante actionem verbi finiti incidisso cogitari debet. ambas

Quod sequitur Xomplum ab antecedentibus eo discrepat, quod participium absoluta structura adhibitum est: Aesch. Sept. adu Th. 489 ἄλι δἐ πολλην, ἀσγαίδος κυκλον Droa,ἐ φριξα ινλὶσανTOς' . . . pertimui, narrat nuntius. Hippomedonte clipeum quatiente. Subiectum μυτον facito suppletur Praesentis autem participium reperitur Suppl. 608: ἔφριξεν αἰθὴρ τονδε κραινοντων λογον, quod sententiarum colluctio non in unum punctum collata est, sed explicatio duratioquo actionis fingitur. Item quod legitur: Aosch. Eum 968. κραινομενων γάνυμαι.

Quodsi supra pag. 13 ad Soph. O. 121 1 dixi par

ticipi non causam verbi finiti contineri, has mea sententia firmatur iis locis, quos iam laudabo. Nam si his participiis finis consiliumque verbi finiti inesset, non oristi, sed suturi