De temporis inter verbum finitum et participium aoristi aequalitate apud Graecorum poetas tragicos

21쪽

Huic simile est, quod legitur Soph. C. 90.

participii tempus, quo Nauchius offenditur, nullam praebet difficultatem Futurum iota , oui τα) quod libri Heteriores

Eadem ratio est: Eur Hec Tli, ubi participium oristo tompori verbi finiti appositum reperitur: ἱ o γερων παχῖ. 4είγετό νιν κρυφας., pater odit Polydorum colans celaturus). Ex eiusmodi locis, ubi participium storisti ad vim participii futuri accedit, apparet non temporis gradum, Sed solam temporis condicionem sive qualitato participiis significari. Αοristi igitur partieipium offoctiva qua vocatur vi praeditum nihil aliud xprimit nisi ultimum punctum seu praeSentis

22쪽

et nunc quidem dicit Cassandra, vatus vatem me conficiens confecturus . . deduXit. Non alienum videtur, priusquam ad nova exempla transeo, pauca de hoc universo genero praemittere. Cum enim lingua Graeca copia participiorum abundet, aliquam actionem minus gravem secundariamque ad primariam actionem gravioremque participiis reserre p0test. Neque ero unquam participio actionem aut ea quae non minoris momenti quam acti verbo finito xpressa indicari equidem Krichaumo' assontior. Quar ii, qui si participio oristi pri0 actio quam actio verbi finiti exprimi non potest coordinatione, id est particula καὶ et verbo finito id interpretantur,

non recte vertunt. Nos enim, qui non aequa copia participiorum abundamus, non ita accurato ab actione primaria distinguere solemus, Graeci autem ad aliquam rem Secundariam significandam participia ponunt ob eamque cauSam φιλομετοχοι, id est participiorum amantes appellantur. Sed iam hoc exemplis illustrabo. Ac primum quidem repeto locum, quem iam pag. 16)laudavi, i. e. Aesch. g. 12ib. καὶ νυν o μάντις μάντιν εκπράξας μύαγγα ἐς τοιάσδε θανασίμιον τυχας. Rectissime se habui, quod Na0goisbachius' ad vorsus hisuntecedente adnotat: ipsa vis sententiae postulat, ut derisa Vates esse dicatur non ab hostibus aut inimicis hoc enim plurimis accidit neque mirabito quidquam habet , sed a suis, qui inimicum animum ossissent; h. e. fuco ' tu εχθρῶ ' . Huic quam in patria perpessa est, iniurias opponit Cas-

23쪽

quae Furia totam domum perdidit, eum solveret editius

aenigma . . . Parum diligenter ilia inspicit hunc loeum DXpectet ι γνους νυνενσε, ut subtilius intuenti dubium esse non potest, quin primaria actio non in caede phingis, sed in aenigmatis solutione posita sit. Quo soluto illam sphingememori necesse erat Particilii igitur secundaria actio arctissime cum verbo finito OneX e eoque proficiscens Signifieatur.

Hic quoquo primo obtutu putari potest actionem iri mariam participio secundariam verbo finito continori. Qui autem accuratius cernet, verbo finito primariam indicari videbit. Animi pondon enim, utrum matrem Occidat necne, tandem Orestes verbis Electra movetur consiliumque matricidii capit sororumque, easdemno quas egistho insidias paret matri, interrogat; quibus verbis confestim exceptis illa pergit easdem tu vero, quibus Aegisthum decepisti sententiaque secundaria est illud κτανων, arcte cum primaria actione, quae significatur vocabulo καθ εῖλες, coniunctum. 2

24쪽

Cui loco simillimus os hic:

Orestes enim ita loquitur celanda haec sunt, ut iisdem laqueis capiantur morianturque necesse est enim reSte quidem iudico o insidiis fieri necom actioque primaria illud D pθωσιν est, sine quo nodes fieri nulla potest. Quamobrem quod Keilius mutavit illud x φθωσιν θανοντες in D, P λέντες θανωσι, quem ipse indorfius secutus est, inutilitor mutasse Videtur. Eur Cycl. 182. τι ν προδοτιν ν του θυλακους Σους ποικίλους ιερὶ τοῖν σκελοῖν δουσα καὶ των χρυσεον

finit0 ε ξεπτο Diox i. e. si haum aus se sich indicatur, participi illo λιπουσα res secundaria arctissime cum illa primaria conexa indeque manans significatur. Huc autem pertinet tiam illud: Aesch. g. 966 ex ς γαρ Ῥυσλὶς Ἀφνλλας ἔκεν ini dolior'ς,

IIuio loco ut similibus Riockhorus' haec soro praemittit:

temp0ri praeterit participium subordinatum in oristo po-8itum 8Se ob eam causam, quod is qui rem narrat participi aeque ac verbi finiti praeterito tempore praeterita Oxprimere sibi videtur obversantur enim scribenti duo praeterita particula καὶ coniuncta cuius igitur coordinationisl0co cum ab eo subordinati participialis struatur, non illum quidem recto truere, id est non perlacte, ut similis sit haec rati illo primo ut non persecto generi dicendi. t mihi non verisimile videtur actionem non minus graVem by Ri00khur, liber Part. 0 gr. 0rist, . 0il, Hilbr0im 1853 pag. b).

25쪽

0amquo causam c00rdinandam in participio poni qua ressi in prisco sermone maxime cernitur, argumentum Sso vi-iletur non hanc esse aut suisse vim oristi, quam Riochii erus putat, ut praeterita significentur accedit, quod inter indicativum et ceteros modos participiumque et infinitivum interest.

No sutilius in quidem, qui storisto incidero aliquid significari

omnino negat, minini miratur, si e pluribus coniunctis verbis in narratione historico tempore relata unu in X aliqua causa vel aliquo casu loco indicativi modi cum sequunt e particula καὶ participiali constructione struatur. Ilic enini in hoc participio interpretando gravis Silitum auctorem Secuturi esse sibi videtur Godolaodum Hormannum' senim idem iii hac re sensisse viduri probabiliter enim uni illum locum Ἀποιν σύι ενος ιαρεγενετο Di Od. Sic II, 3 et γενναίως αγωνισώρονος ἀνειλεν Diod. Sic XI, 31 sic interpretatum esse: non occidit post pugnam sed in pugna, ergo ,, y uritu

At Herm. Schmidtius 'i, qui dicit oristi vim at lue

naturam esse hanc, ut ipsius verbis utar, hein ordon line Sein dor in Handiung olino inen si beglei tonden Zu-8tand , recto illi repugnaro ido tur Argumentatur enim sere ita Quod Godola Hormannus interpretatur illud Fractu )ψαγωνισάμενος πολλον ἀνεῖλε των 'Ελλ ἐνων non occidit 08t pugnam, Sed in pugna, ergo r-ίσατο καὶ νήῖλε' non Xistit cauSa, cur putemu necesse non osse, ut eis participii 'a0risti exprimatur aliquid fieri aut tempus huius actioni concidere cum tempore verbi finiti Coniunguntur en in particula καὶ et coexistentes et succedentes actiones dilue Sentire apparet Hermannum, quo participio oristi actio eiusdem tem-

26쪽

poris contino tur in orbuna sititium cum particula και mutari p0880 pariter atque illud, quo prius facta indicantur. Mihi qui dona II 0rmannus, qui hane propriam 8S Vim auristi contendit, ut rem it transseuntem Graeci permoris tum

significent ), de auristi temp0ris participi dubitasse videtur. Paulo enim infra diei doctus illo vir: Difficilior quaestio est de participi auristi), in quo perraro ista rei subito transeuntis significatio in vortitur . ' Et ali l0cοδ idem adnotavit: interdum usurpatur participium sic ut non pendeat temporis indicatio X verbo, qu0 adiunctum est, sed solum per se constet. Quid autem hoc sibi vult Equidem Hormanni orba ita interpretanda esse puto plerumque penderes noristi participium ex verbo finito), i. e. significare actionem, quae prioris temporis it interdum autem participium sic adhiberi, ut actio significetur, quae non priore, sed eodem cum verbo finito tempore incidat. Quare nobis nostro Sermone vertendum esse particula hund et verbo finito.

Sed iam ad id undo aberravi, redeo. Qui singulosio eos a sutilio ut Hormanno adhibitos accuratius specta-v0rit, inveniet ne hic quidem sibi pares esse actiones verbi finiti ut participii, sed primariam actionem verbo finito, secundariam, id est, quando, quibus causis vel condicionibus, quomodo, quibus auxilii quidque factum sit, participio significari. Ut apparet in h0c X0mplo Diod. Sic XI, l.):liari icipio ἰγωνι σύμ ενος Xprimi causam, quam ob rem actio primaria facta sit, quod fortiter pugnabat, occidit; et pariter

παρεγενετο, cum iter saceret, pervenit; XI, 2 Οἱ μὲν ὁ -

ξαντες . . ., ἀνειλον, cum ei Sequerentur . . . interfecerunt,

o in ceteris similia. Et pertinent eodem ea, quae sutilius

27쪽

pag. 52 adhibuit, veluti Hom. l. B 26 : χρειον δων mo-t 0ρξατο ὁ κρυ , imbellis hominis speciem praebens vultu Doedorlein, Lect Hom. p. I.); item Plut Thes. c. li:

agens ostendit taurum). Quod autem sutilius sententiam suani firmari dicit

pag. 4 his duobus locis:

tellego, cuius rei argum diatum P sutilius illis locis attulisso sibi videatur. Potest enim una eademque actio etiam uni id om quo scriptori modo tam gravis Videri, ut eam particula κει ot orbo finito c0niungat cum altera, modo tam levis, ut participio subiungat alteri. Quare verterim Xen Anab. I, I, 2: γελι σε καὶ irr ita fere in caehinnos effusus et locutus est, or brach in Lachen aus uni sagie: Plat. Prol. . ,4 ridens . . . inquit, lachel nil praeli r. Hi P sutilius o Riokherus igitur ne concedant 0risti participio significari p0sso reni incidentem eodum tempore quo orbi finiti actionem, ad coordinati0nem actionum confugerunt. Quorum sententiam satis disii isse mihi viduor. Ita tu iam pergam similes l0cos apud poeta tragicos enu-

dentem iterationeni, quae deest oris io, cogitando is qui legit assequi potest.

28쪽

Aput Sophoclem unum, qui huc spectat, locum inveni; is os Trach. 02b:

etracti it τειδε 1 ε Γροσλαβε κοννέσας , ubi Orion Hercules ex filio petit, ut manu apprehendiit; participio a08 secundaria AEXprimitur arctissime cum verbo sinito con0Xa ex eoque manan S.

Miu0ris momenti est, quod logitur ibidem 12 2,

genitores), qui calamitates viderunt cum Polops fluctibus nil volturo tur iaciens iacturus occisum Myrti ham . . . Ocbaco, quem iam supra afferre potui, primo intuitu exspecta-Verimus or οε διαδις ρευσας εὐδικε. At etiam hic primaria notio postia os in verbo sinit διεδδε ρενσε quod intollegendum os do Pelopis cum Oenomao cortamino caedes Myrtilios secundaria res arctissime cum illo certamino coniuncta indeque proficiscens. -

29쪽

a Oristus verbi finiti os qui vocatur gn0micus: iton in so-quentibus exemplis

quem Bacchum iam puerum hedera ni pleXa est praedicans. . . . Participio contineri secundariam rem arcte cohaerentem cum actione orbi finiti tacito intellegitur. Quoniam ex his loci satis apparet participio oristi non priorem actio noli significari seque enita, quae eius duin momenti ot gravitatis sit quam actio orbo siliit O X liressa, transeo ad aliud genus partici lii Orulti. b. Participia noristi modali vi instructa. Participium noristi verbo inito additum si significandi causa, quomodo quid actum sit o tu ros secundaria cum actione primari a xlirimitur illa ut simplicitor incido iis fingatur, oristus adhibetur, ut durans cuni vortio linito praesens. Quo genere ei ipsi, qui participi noristi actio nomprioris temporis exprimi solere volunt, idem tempus signi-

30쪽

ficari conco dunt veluti ruegorus' et advigius ). Errant tam eii ut opinor, doctissimi hi viri, illo quod dicit, ut ipsius verbis utar se uinem oris bolgosiigt hic sebei ei nem nuptu orbum in oris odor historigelio Praesens, εο assan dormandiu nides Particips . . . die Vergangenti ei be-χ0 ichnet ird . Nam temporis gradus particilii significatur nulliis ob eamque causam cum quolibet verbi finiti tempor participia coniungi possunt. Sed iam singulos locos, quibus hunc usum participii Oristi illustrabo, asseram.

Vita excedens. Primaria actio posita os in verbo finito QTεκεν - X pSa enim hac fabula apparet fuisse eos, qui Bacchum Jovis et Semelae filium esse negarent participio autem nihil continetur nisi res secundaria, quae cum Verbo finito coniuncta erat. Ita quo non recte faciunt, qui participium particula καὶ interpretari volunt: