장음표시 사용
31쪽
sedivinitus immissam testem Weckle in Antig i sorebamus c0niventes dicit custos narrans, quid ipse et socii secissent, ut procollam sustinorent. Qua iteratio participio praesenti Soxprimi solot, hic neglecta et omissa St. Soph. i. 4 2. , ubi do vecordia Aiacis dicitur:
32쪽
ubi chorus quaerit quid Oodipo, mulier abiit ex acri dolore sustinans p
quem Agamemnonem non laudabo servitii mortem patiens.
ubi adhamus eiulici mutat in κρυ νων, Sed non recis, ut mihi vi dotur Sontentia nim non haec est ad fractas naVesibo, ut me occultem, um michis verbergon, sed ibo ita, ut nemo mo videat. Quod ita est intellegendum, ut, si diuturnitatem occultandi exprimero volitisset, participio praesentis uti poeta obuerit; sed diuturnitato reiecta satis habet a0risti participi incidentoni actionem significasse singulaque momenta in unum diluo ultimum punctum contuli SSe. Sed ex multis locis, qui huc pertinent, ii quo enumeravi sufficiant. Jam ab is exemplis, ubi quomodo vel qua ration actio urbi finiti facta sit significatur, transeo ad eos locos, ubi quibus auxiliis vel quo instrumont quid peractum sit participio oristi adiungitur. c. articipia acristi vi instrumon tali in- tim est a. Cui participiorum onori hoc praemittendum esse mihi vid0tur ita saeps hoc genus cum superiore confundi, ut dubiuni sit, utrum instrumentum an modus X ponatur eique ipsi'), qui praeteritam . . priorem actionem participio oristi significari solere velint, his duobus generibus vim incidentis i. e. eiusdem temporis actionis concedant. Quem participii usum his locis illustrabo: Aesch. r. 496. κνίσι et κωλα DI; αλειπτὰ καὶ Φακραν
33쪽
incendens . . . perduxi ad artem, dictum a Prometheo. Dubitari noquit, qui in idem tempus duae actione concidant.
Jovem , qui sapere mortales docuit, crina hanc log m sanciret, ut doctrina usu parta valeret. Nondum sanatus ostlocus; stondit enim tu . Quodsi Hermannals vult et J. seque mutati est neque dissentit a ro; at quominus assentia illa formula prohibeor, quae παγος ure 'γoc ita constat, ut non altorutrum vocabullim patiatur articulum. Aesch. r. 848. , ubi Pronae theus futuram sortem Jovi praenuntiat:
ibi lippitor te monto sanam ossici et manu placida contreetans atque attingens tantum. Praessentis Rrticipio a r έων poetam usum esse propter similitudinem nominis Epaphi, qui Jovis ot Jus filius orat, Veckieinius recte commemorat. Elmst eius versum 49 spurium seclusit at mihi non alienus osse hic versus a re Videtur. Aesch. g. 49 δ ω δὲ καὶ Moiciolu κων παι - ίων p.rοι κεανεε ἰ τει όνrεc ivρ M'93c
si remedia opus sunt, conabimur urendo vel secandi morbum calamitatemque ovaro. Eo minus hic participia oristi exspectantur, quod subest iteratio; sed participio oristi aliquid simpliciter incidens indicatur, iterationum actionis is qui logit cogitando facile assequitur. Eur Troad iuui ibi Monolaus Hecubae mort seni minitans dicit:
34쪽
KGUL ριαι ει βαλὼν Λἰγαιδεις τ' ἐναλίοις κταις δολιον ἀστερα λύιιφας. Graocorum multos cepit pelliciens ad 8RXa . . ., eum per dolum incenderet lumen. larticipium cliteor est subiunctum participio itinction o officitur lumine naufragium, naufragio autem captio. Verborum ordo κταῖς δολιον qui codice traditur, magis sensui respondere mihi videtur quam transpositi Hormanni oiιον ἀκτι Hi, quem Dindorfius secutus
35쪽
Sed quoniam ex his exemplis satis apparet non pilori Atemporis quam actionem Verbi finiti esse eam, qua participio aOristi xprimatur. iam russi aliud tarticipiorum genus progredior. d. Participia olisti significant, qua in roacti verbi sinit potissimum videatur Hoc participiorum genus ei, quod modo tractavi, similo est, o tamen ab omnibus prioribus discrepat, quod verbum sinitum o participium ad eandem actionem pertinent. Verbo finito enim ros universa prolienditur, participio gravissimum Diomontum vel summa illius rei continetur. Ad quem usum probandum haec exempla us or: im:
manus iniciat Juppiter Clytaemnestrae et Asegistho oorumque capita discindat 3 Latius patet, quod orbo filiit continetur, angustius, quod participio indicatur. Nulla os in hoc exemplo aut
tot δ' ἀπετισεν τελεον νεαροις ἔπιδί ireς.
Clytaemnestra a se parricidium reicit negans se ipsam illud patravisse. sed veterum Atrei illorum addidisse it imm0lavisse eum . . . Curtius, claui Z in. r. Schulgranam Pag. 82.
36쪽
Eadem acti duobus sibi indicatur dii ει ισεν totum eX primit, πιθυσας partem illudquo hoc circumscribitur Et illustratur. Iteserendum huc mihi videtur: Aesch. g. 10b4. πιθον λιλιονσα είν ' μαζ ρη θρονον , ubi chorus Cassandram Clytaemnestrae oboedire currumquΘrolinquere iubet. Eur Med. 1122. M ἐδεια, ιε γε εὐγε μ λ τε ναεανὼ γιουσ' ἀπῆν Vi ita et ' χον πεδοστιii . patrat illo colere nuntius Medeae suadet, neque maVem tu neque currum raperne, sed quavis effugiendi occasione
Aesch. Pers. 00. . . . δίεμαι δ' ἀντία φύσθαι, λεξας δυσλεκτα φίλοισιν , Vereor coram te loqui, quippe cum notanda amicis dicenda sint, rospondet chorus Dari ex inseris reverso. Soph. ni. 906. i , εἰ ποσι μοι αεθανων TVκεTO, ilia πολιτων τον ἀν ίροιιην πονον. Soph. . . 361. γὼ τὰ μῖν παθί ιαθ απαγον, πάτερ,
Monelaus Andromachae minatur Hunc nisi campum vacuum relinque deserens, Molottus tuo loco necabitur Una actio
37쪽
0st sit orbi finiti et participii nec prius incidit, quod parti
quam tu discerpsisti necando . . . . dicit Iecuba se nudo IJolydori. Huc spectant: ibid. 1066. ειγε μοι ὀμματων αἱματοεν μεταυονα-ναζ ἀκέσαιο iustos', ' λιε, φέγγος παλλάξας . utinam medearis luminibus lucem permutans. Quod conicit Wollius ἐπαλλύξας, magis ad sensum quadraro mihi videtur quam traditum ἀπαλλαξας
tuus to genitor perdidit ipso interficiens. Duobum verbis una ros indicatur ita, ut verbo finito res univer8a, atticipio gravi8simum momentum exprinlatur. Dindorfius vorsus IT8 1208 seclusit spurios; at mihi quidem vorsus ili sententiae loci convenire videtur; nam cum morio filia dolet Clytaemnestra tum quod patria manu caeditur. Quoniam ex eis quos attuli locis satis lucet oristi participio non priorem actionem contineri, sed eandem quam verbo finito ob eamque causam in idem tempus incidentent,
iam ad aliud participii 40nus progrediar Omnibus AEnim
38쪽
quos adhuc incinoravi locis participium appositivo quom dicunt usu cuin verbo finito coniunctuna est. Restat igitur, ut nonnulla onera addani, quibus oristi participiunt praedicati quod vocant nunero fungitur. Ac primuin quidein huc refero eo locos, ubio verbo finito aliquod iudicium do actio noparticipiali affertur. His participiis oristi non signiscari aliquid prius incidisse facile apparet, quoniam una omnino actio exprimitur. Quare huic participiorum generi ei ipsi, qui participio oristi actionem prioris temporis contineri Solere volunt, idem tempus significari concedunt ut Kiu0gerus ), sod hic orbi tuiti oristum praesumit, unde tacito salsa opinio effici potest quadam ad verbum finitum attractione ipsum participium cum oristo strui. Quibus vero exemplis hunc usum participii illustrabo ali parebit participium oristi non solum verbi finiti oristum, sed quodlibet tempus sequio non solum praeteritam rem, sed etiam incidentem eo significari. Jam loci sequantur:
hoc ego, ait Minerva, benevolentia ducta hisce civibus ago, ut magnas . . ea constituam. Perspicuum est raoteritam actionum participi non significari prioris autoni temporis rem participio exprimi his locis non posse iam inde elucet, quod una omnino acti duobus verbis continetur. Soph. . . b3 octo vi M. αὐτὰν οντε νυν καλὰ δρας οντε προσγεν ειργάσω βι, νιλω, υργῆ χύριν do Dc, iis ἀεὶ Di αινεTαι. αντον proe σεαυτον positum ist; AED. Matthias s 489. II, ubi plura eiusmodi exempla asseruntur. - Κruo ger g 6 8.
39쪽
n0n malit videar io. quod tibi iboediam id est si provoluntato tua dolam Xorem duco .
Horculus male intellegons, qua IIythis diXit, in tui rogat indignatus An 0nesta mater tua fecit, quod patrem tuum interfecit Qui x huiusmodi locis concludat auristi tempus etiam
de conatu ro faciundae usurpazi, non recte conclu8 erit. Nam haec significatio prorsus uti eua est oristo. Caedes hoc quidem l0co revera n0n patrata est; vivit nini Hercules, ad quem illud chisaes pertinet, et ipso haec verba facit. At qui OriSt δαεεινα utitur, peractum esse actionum fingit ita otiam hic Horculos caedem, quantum tu Deianira erat, patratam esse cogitat ). Soph. hil. 43,2 καὶ ανια ε ξας ον καTαισχννή- γγον ἰ
40쪽
quale patravit facinus eo, quod Andromachen et uorum necare meditata est, mori vult οἷον τι τοιονιον, cis Mat
ubi Polous in Menelaum inv0hitur: quam tu in Agamemnonois fratrem leccavisti χο quod filiam munis immolaro
ἄλλως idem sibi vult quod εατην hoc invenitur Eur Tr. L: , ubi idom versus reperitur Dindors). Eur. Hel 1bb2. , ubi nuntius regi sugam Helena Menelaique nuntiat:
. . . αρχειν γαρ νεως ξενον κελευσας παντα συνεχεας αδε.
omnia confudisti eo quod peregrin gubernaculum commisisti. Eur. Iph. . 642. χαψ ' ευ δε μ έγαγων προς ' ποί/ησας, πατερ.
Polymestor Agamemnoni persuadet a se ex illius commodo Polydorum interfectum esse gratiam tibi agitans eo, quod interseo . . . perpessus sum ista id est iacturam luminis oculorum Si enim Nauchi coniecturam πολεμιον ον approbamus, participium κτανων X participio σπενδιον pendet et obiectum πολ0ιιον τυν σοι concinnum fit cum obiecto χαριν τὴν σὴν notioque istuum, tua causa valde augetur illustraturque. Sod licentius mutavisse ille locum idotur; cum enim omnes codice πολε/itor τε σον tradant, Servandum esse puto, quippe quod tolerabiliter dictum sit. Non necessarie praeteritam actionem huiusmodi participiis indicari, sed etiam incidentem ex sequenti loco intellegi potest: Eur. r. 104. D νυν χαριν μοι, τὰν φοβον λυσασα δίς.