Disputatio de statu Lacedaemoniorum ante Lycurgum / Carolus Fridericus Hermann.

1쪽

TALEM SEXAGESIMUM PUARTUM

AUGUSTISSIMI ET POTENTISSIMI PR XCIPIS

ELECTORIS ET LAXDGRAVIT HASSIAE, ΜAGΝI DUCIS FULDAE, PRINCIPIS UERSI EI DIAE Maec. LAETANTI PATRIAE SACRUM AB

DIE XXVIII IULII IIDCCCXL

PH. D. AA. M. PHILOLOGIAE P. P. O. ET SEMIΝAR. PIIILOL. DIRECTOR, BIBLIOTHECAE ACADEMICAE PRAEFECΤUS SEC DARIUS. nest disputatio de statu Lacedaemoniorum ante Lyeurgi

3쪽

I. Motum est quod Herodotus tradit Lacedaemonios aule Lycurgum Omnium sere Graecorum pessime de legibus constitutos fuisse atque hujuS demum opera in meliorem statum transiisse i); quod si nihilominus quotquot in veterum Lacedaemoniorum res accuratiuS in quisiverunt viri docti paene omnes in ea re consentiunt, ut Lycur gum non tam novas legeS eX cogitasse quam vetera Dorien Sium in Sti tuta revoca Sse et denuo sanXisse statuant Z , merito miramur, quo modo haec quae ipsius Lycurgi exemplo saluberrima fuisse appa reat, adeo Corrumpi atque in deterius abire poluerint ea aetate, qua in plerisque Graeciae civitatibus ne vestigium quidem carum turba rum quibus posterius conflictatae sunt exstet. Nec qui huic ipsi quaestioni solvendae operam dederunt, partim regum duplicitatem inde quo natam imbecillitatem, parti in plebis impotentiam Victoria superbientiS, Partim varia incolarum genera Doriensibus admixta cau- Sali, ultra suspiciones et conjecturas Satis interdum audaces pro-

4쪽

cesserunt , is vero qui omnium maxime rei expediendae idoneus fuisset, eam leviter tantum et quasi praeteriens attigit Α); nihil igitur

Supervacaneum aut ineptum a Cturi esse nobis videmur, si in faustissimis Augustissimi Principis natalitiis, qui et ipse has terras praeclaris legibus emendavit, de eo Lacedaemoniorum Statu, qui ante Lycurgum fuerit, ipsisque legum Ialionis Lycurgeae causis paulo di

ligentius disputarimus. Hanc enim si summae sapientiae opus suiSSeet unanimi vetustatis testimonio et ipsi diuturnitati plus quam humanae credimus β), non opinor Sufficit, ut Lycurgum priscos gentiS Suae more Sinstaurasse dicamus, nisi Simul doceamus, talem ejus temporis conditionem fuisse, ut illuc redire potius quam novas leges condere Prae- Sliterit, neque quisquam facile intelliget, quomodo instituta, quae quum natura et consuetudine genti propria e SSent, tam cito degenerassent, arte et auctoritate externa restabilita paene perennia reddi potuerint, nisi e X ipso rerum statu, qui tunc esset, aliquid certe firmamenti

epist. VΙΙΙ, p. 3b4 B : δυνατον di, ώς εδειξεν ἔργω σοφὸς ἀνηρ καὶ ἀγαθὸς Ai κουργος: Cic. re pubΙ. III. si Lyeurgus autem ille legum optimarum et uegui3simi juris inventore Tuscul. V. 3, pluraque in Lehibueli cit. 3. 23, n. II et 12.

5쪽

acceperint: denique quanto magis constat jam inter Graecos fuisse, qui omnia, quae vulgo Lycurgi inventa haberentur, ad ipsos gentis

conditores referrent D, eo minus haec ipsa recte existimari posse arbitramur, quin ad eadem illa gentis incunabula redeamus, eorumque memoriam quantum in Vestigiorum tenuitate liceat resuscite mUS. Ita autem hoc argumentum tractabimns, ut primum quidem

quidquid ex aliis scriptoribus ad dijudicandam illustrandamque Herodoti narrationem repeti poterit strictim complexi pravae illius

constitutionis indolem et Daturam clarius cognoscamus, deinde Vero Origines ejus ex reliqua illorum temporum memoria cognatorumque Populorum fortuna probabiliter explicare conemur, atque Sic PQ Si remo ad eorum remediorum intellectum perveniamus, quibus Ly Curgi sapientiam ad reficienda reipublicae sundamenta stabiliendamque civium Suorum salutem uti consentaneum fuerit.

Herodoti auctoritatem tui turis primum removendus est Isocratis locus, ubi ait Lacedaemonios sub finem belli Peloponnesiaci maris imperium adeptos brevi tempore ab ea reipublicae integritate desci-ViSse, quam con Stet septingentorum annorum spatio nec Periculis ullis neque calamitatibus conflictatam esse Τ); quem quum PleriqUe

6쪽

interpretes ad Lycurgeae constitutionis diuturnitalem retulissent 8 , rectissime Duper Clinto monuit hanc computationem reliquorum scriptorum numeros sere ducentis annis superaturam esse p) Neque dubitari posse, quin orator rationes suas inde ab Heraclidarum reditu duxerit 30 ; idem tamen verissime addidit, aliquid oratorio colori Condonandum e SSe, Prae Sertim quum externa potissimum reipublicae fortuna spectari viduatur, quae nec hostium multitudine nec cladibus acceptis quidquid detrimenti passa sit ii). Neque ipsum Isocratem internas illas turbas, quo Herodoti testimonium Pertinet, aut ignora SSe aut parvi fecisse proque falsis sprevisse alius locus luculentissime demon Strat, ubi ceteras quidem duas Doriensium partes, quibus Ar g OS et Me Ssene obtigerint, res suas simili cum reliquis Graecis modo admini Strasse narrat, tertiam autem partem, Lacedaemonios, ab iis, qui horum res accurate norint, tantis Seditionibus laborasse tradi,

constitution.

7쪽

quantas nulla praeterea Graeciae civitas experta sit, donec ii, qui plebem in si a Se positam judicarent, Victoria reportata civitatem longe aliter atque illi fecissent constituerint ir); quorum e X trema quam vim habeant, postmodo Videbimus; nunc etiam Is Oe ratem subscrip torem potius quam adversarium Herodoto addidisse sum ciat. Dissicilior causa est Strabonis, qui claris Verbis tradit, Dorienses occupata Laconica vel ab initio sobrie et temperate egi Sse, postquam autem Lycurgo rem publicam Permiserint, adeo reliqUOS Omnes Superas Se, ut ad terrae marisque imperium pervenerint i δ); hunc enim constat quae de vetere Graeciae sorma Scripsit pleraque ex Ephoro sumsisse i ), cujus summam in his fidem et diligentiam et ipse et ante ipsum Polybius maximis laudibus praedicarunt i5J. At enim vero hoc ipsum haud scio an depravata esse potius Strabonis verba arguat quam Herodoli fidem illius testimonio infringat; vix

enim consentaneum est Isocratis di Scipulum Ephorum tam cori

14J CL Heeren de fontibus geogr. Strab. in comm . Gotting. xcu. T. V 1823b Cl. Iaist. et plii l. p. 126 sqq.

16) Cicero de orat. ΙΙ. 10; cf. Μ arx ad Ephori fragmonia P. 14 sqq.

8쪽

traria magistro suo tradidisse, utque celerorum scriptorum festi monia etiam nunc mittamus, ex eodem Ephoro Strabo paulo inserius narrat Eurysthenem et Proclem, primo S Lacedaemoniorum TegeS, omnibus honoribus, quibus alias gentium conditores assici soleant, apud suos caruis Se, quia peregrinis hominibus in civitatem recipiendi S potestatem suam immodice auxerint ii), id quod prosecto ne uti quam ocu βρουουυταυ erat; quae quum ita Sint, utique videndum erit, ne Strabonis verba , quod in eodem illo libro saepius apparet, COP- rupta et mutila ad nos pervenerint atque ita demum integritatem Suam Tec UPerent, ut levibus sane neque insolitis mutationibus i8

Strabonem ad eam moderationem Spectare, qua Lacedaemonii ante Lycurgum suis finibus contenti nullam aliorum populorum domi Ualionem expetiverint i '), quamquam Vocabulo convenit δ'), tamen

λέγει μι επι λυδας ἁνθρώπους δεξαμενος δι ἐκείνων εδυνάοτευσε. 18) Omissae per librariorum incuriam negationis exempla contuli in spec. crit. ad Plutarch. de supersi. h. 46, quibus accedant duo ex Proclo et Olympiod. ad Plat. Aliaetb. I, p. 148 et ΙΙ, p. 66 ed. CreuZeri. De confusione articuli cum partic. καὶ pluribus egi ad Lucian. de his t. conscr. p. 319; alia praebent Hevitiann. ad schol. AriStoph. Νubb. V. 1165, Graueri. de Aesopo p. 71; Reifig. enarr. Oedip. Colon. p. XXII, Schubart. ad Pausan. VIII. 52. 4 etc. 19) Sic v. c. Grostiurdius in interpr. german. Berol. 1831. 8; T. II, p. 69: die neven Besit zer Lahonike's Ieblen Ansangs anspruchflos; quem tamen et ipsum consentaneum est Certe το κατ ἀρχὰς legisse.

20ὶ Si quidem σωφρονεῖν idem est quod τὸ τα ἐαυτου πράττειν Plat. Charmid. P. 161 B;

9쪽

Descio quomodo abhorret a scriptoris sententia, qui quum alibi satis honorifice de Lycurgo loquatur δι), nunc eandem Virtutem tria ius opera dedidicisse Spartanos argueret, quae vulgo ipsis ejus legibus sancita saluberrimisque institutis propagata esse dicitur ZZ . Ut tamen geographiis erraverit Vel minus accurate Scrip Serit, certe non desunt quae Herodoti historiam non modo confirment, Verum etiam

in clariore luce ponant. Quorum primum est Thucydidis testimo Dium, qui hoc ipso nomino Spartam praedicat, quod Omnium qua rum memoria exstet civitatum longissimas seditiones PasSa tamen quadringentis amplius annis praeclaris legibus utatur p)), Deque illud obstat, quod contra Aristotelis auctori lutem, qui Charilai regnum lyrannide in appellat δ ), Lacedaemonios unquam tyranno Parui S Senegat. Nimirum Thucydides ex vulgari sermonis usu tyranno S BP- Pellat, qui nulla regia stirpe oriundi Deo jure ad imperium vocali in libera.civitate dominatum populi arripuerint r.); Aristoteles autem

Tim. 72 A) coque nomine τοῦ et ολυπραγμονεἰν opponitur; cf. Lobeck. ad Phrynich. P. 44Inosque in Gesch. u. Sustem d. pratori. Philos. T. I, p. 610.

ra) Cornel. Ne p. Miltiad. c. 8: omnes autem et habentur et dicuntur tyranni, qui P0-teState sunt perpetua in ea civitate, quae libertate aisa est; cf. Lehrbuesi cit. S. 63 sqq.

10쪽

philosophica severitate etiam regem legitime natum, ubi Jus fasque violaverit moresque majorem et termino S potestati suae legitime constitutos migraverit, ad tyranni Conditionem detrudit Z.); quo voca

bulo si vel Phidonem Argivum appellavit, qui nihil aliud in se

commisit, nisi ut quidquid auctor generis Hercules subegisse ser retur, denuo sibi subjicere communibusque Vinculis conjungere Co Daretur 27), nihil mirum est eum idem in Charilaum contulisse, quem etiam alibi legimus potestate sua adeo abusum eSSe, ut Plurima licentia Lacedaemonem obtineret δ'). Atque hoc prosecto maximi momenti est ad Herodoti narrationum illustrandam, quod audimus ipsum Lycurgi pupillum, quo ille rege mox rem publicam ordina vit δ'), illegitimam ac nimiam potentiam prae se tuli Sse; Neque tu meu unius tantum hanc culpam fuisse, sed altius repetendam esse et

inde apparet, quod ipsum Charilai ingenium mite suisse dicitur, ut

27) Ibid. V. 8. 3: οἱον Φείδων tu ἔν περι η γος καὶ ετεροι τυραννον κατέ ησαν βασιλuας ίπαρχου0ης: cf. LehrbucIi cit. g. 33. 28) Heracl. Pont rerum p. fragm. c. 2 de Lycurgo agens: καταλαμ ν δὲ, inquit, πολ-λκν ἀνομίαν ἐν τῆ πατρίδι καὶ Τον Xάριλλον τυραννικως ἄρχοντα μετέσε M. De formae disserentia in nomine Xαρίλαος et Σάριλλος cf. Ebert. Δὶκελ. p. 91 sqq. 2s) diam quod Labo tam appellat Herodotus , qui ex altera 'domo natus fere centum annis ante regna erat, non minorem errorem esse, quam quod Dionys. Hal. ΙΙ. 49 Eu-

nonnim, certatim viri docti annotarunt; cf. Mulier. Dor. T. I, p. 1δ2 et Clinton. Fast. Heli. T. I, P. 144.