장음표시 사용
221쪽
abes schemata citharae generis diversi e utroque codice, psalteri item, Ass. quod etiam BLANCHINIUS apud CAUSEUM p. 39. describiteXIOSEPH L. VII. xx in n. antiq. Iudaic. c IO. Psalterium vero inquit Assio DORU in psal ISO. 3. est in modum citharae conversa positio. Buccas enim quasdam sonora xxiv. i. ligni gestat in capite: ubi ab imo Venientes chordarum sonos ' in altum . . rapit, iratissima, quantum dicitur, modulatione respondet Cithara enim xxv. n. ligni quodam sent re inserius Constituto, a summo chordarum filis e 1 o. nientibus sonos recipit, atque in unam gratiam iucunditatis emittit. De xxiv.&c. citharoedo, quem CLODOVAEUS re Franc0rism petiit a THEODERICO rege n. i. 8 9. agitur in epistolis Assio DORI lib. II ep. quaccagesima, quae est ad BOETIUM, O. 1. quadragesima prima, quae est ad ipsum LUDUI seu CLODO VTUM de 3. 4. citharoedo ad eum misso, id, inquit, ire manibusque c0Hf0H UOCP an tes a I.
tando ploriam vestrae potesatis oblectet. Quae nihil ad nos. si Est autem irosequitur mox laudatus Isi Do Rus similitudo citharae barbaricae in modum Delta litterae; sed psalteri citharae haec differentia est, quod psalterium lignum illud concavum, unde sonus redditur, superius habet, deorsum feriuntur chordae, desuper Onant: cithara autem econtra concavitatem ligni inferius habet Eodem modo distinguit Ho Noaius sit ustodunens in psalmum octogesimum apud Bern. EZIUM, Io Midii, Go GERso ita sepe citato tractatu primo de canticis. RHA T. V. mea. BANus Maurus discrimen in numero chordarum ponit quod nempe ' ;altero etiam schemate in modum clypei Hadrati comparet Alterum U T. III. u. tem discrimen praecipue conspicuum est in cithara Teutonica quae in Od. P. V. p. a a.
San-Blasan utroque exhibetur in antiquiore persona est, quae illam tra
ctat . . in altero similis cernitur . T. H lica, harpae nostrae simit Ah. II. e. q. lima n. 9. Organistrum ver n. in trichordum id singulare habet, quod Ass.
in schemate litteris alphabeti sonorum . distinctio ac dimensio notetur xxvi. quale sub nomine DoNis in sic. Vindobonensi reperi lfumodo reta XXX itinistrum confruatur. Lyra n. 8. una tantum chorda tensa comparet cum pectine , caeteroquin cheli nostrae in hoc similior, quam lyrae Asor Li NisObmpi ag p ANDRI, tribus saltem instructae chordis Trichordis lyrae ectypon cum dichordo, tetrachordo c. affert BLANciii Nius Tab. IV. V. a Supra
a De ora Barberina peculiaris commentarius est primo inter opera D. Bupt. DONII loco, quam is nempe Xeogitavit, novum quidem instrumentum ad Dei illius Ter Opi maximi gloriam laudem, inquit in epist dedicat ad URBANUM VIII. P. Burberinum et illustravit vero variis veteribus mon mentis, Xorsus ab
ea tractatione, quid nempe Sra, cithara, Phelis , seu testudo , hormin citharis distent, veteri potissimum usu ; qui a nostro pla11o diversus erat, quo instrumenta enchorda, lyram imprimis, seu chelim tetrachordam tractamus stupendo rictu.
222쪽
Supra FRANCO Nis retulimus locum, quo testatur, discantum fieri tunc circa saec. XIV. solitum cum ora, aut cum diverss, aut ine lyra; sed addubitavimus utrum de hoc instrumento intelligi velit lyram. Is IDO Rus, post eum alii, a varietate docum, quod diversos sonos essetat, illam dictam esse volunt; quod certe in nostris Xperimur, quae cheles, aut violini ab Itali vocantur, violae item usu antiquiori, ut apud DUCANGIuri videre est apud Ac Ruri in Hierolexio idem instrumentum fata nuncupatur. Violam iam supra ex Pseud0 B A notavimus, ut etiam viellam, cui ID. T. IIL p. II GERSO iungit Rebecam, idem , ut Videtur, instrumentum, quod in ea- p. dem editione Rebella appellatur paullo post, ubi magna copia instrumenta eiusmodi enchorda enumerat, illud salmi laudate eum in chordis se Dia. p. as Or au Versans Chordae inquit secundum ' glossas positae sunt pro quibuslibet instrumentis, aliis a salterio .cithara, quae chordis sonat repercussis, si viella, sit symphonia, si lyra sit rota, sit gui terna sit lia tuus, sit nablum, sit sistrum sit cacarum a , sit rebella sit generaliter vel monochordum, vel diachordum c. duxta DUCANGiu vero CARPEN-ΤiER Rebeca est instrumentum huius classis a veteri Gallico Rebec D Uc ΑΝ-GI Us voce Laudosa locum ex At 'ER1c de Irat abb. Mobiacenssis vita CAROLI M. sic affert, qui hic Xscribi mereatur: Quidam Laudosam concordabalit
Plurimas chordas cumulantes Quidam triplices cornu tonabant. uaedam foramina inclaudentes, uuidam choros consuriantes,
Duplicem chordam perfridentes; Ouidam laborellis rusticabant, Grossum sonum praemittentes. Ouidum abreta asconiciabant Levi pedibus per saltantes.
Quidam iram e tibiam properabarit,
Prolixas tetulus sic gerentes. Quidam rebecum arcuabant Muliebrem vocem con Pentes in
o. An idipsum ho instrumentum, quod ident r. Lusere cithara , fusterioque dedit. III. de canticis p. 676. voeat seaehordum 3 Exemplar quorum transmi mus ' monochordian: Ble Deus tibi laus , nobis hae otia epit, cachordis quoque mens addere uostra capit.
223쪽
Qupe explicatio haud abludit a cheli nostra, prout subtilior sono discernitur a viola, seu Viella, quam idem YRso tractatu tertio de canticis iunia ki4 μ 7 git rebellae, ut iterum legitur: si Canticum cum pulsu inquit fit tripliciter : aut in rotatu, ut in symphonia : aut tractu, aut retractu sicut in tella aut rebella sive cum impulsu vel impulsivo quodam tractu cum unguibus vel plectro, cum virgula, ut in cithara inuiterna lituo psalterio quoque tympano, atque campanulis cymbala ver sese collidendo tinniunt. X. Ducunt haec nos ad tertium instrumentorum muscorum genuS, Pulsatilia. quae pulsantur , scilicet τὰ κρουςὰ, seu percustionalia De quibus, ut distinctius . agamus , Ordinatiusque, antequam ad finem huius Omnis tracta tionis progrediamur, iuvat prius, quidquid de illis Is IDOR Us habet, exscribere. si Tympanum inquit hic est pellis vel corium ligno e una par ast m. te extensum Est enim arx media symphoniae in simitudinem cribri molet. Tympanum autem dictum, quod medium est unde margaritum medium tympanum dicitur,o ipsum ut symphonia ad Virgulam percutitur. Cymbala maci tabula quaedam sunt, quae percussa invicem se tangunt, sonum faciunt Dicta autem cymbala, quia cum ballematica simul per cutiuntur. Ita enim Graeci dicunt cymbala ballematica Sistrum ab inventrice vocatum Isis enim, regina Eraptiorum , id genus invenisse, probatur UvENALI :
Isis N irat feriat mea lumina sistro.
AIndeo hoc mulieres percutiunt, quia inventrix huius est generis umlier. Unde .apud Amazona sistro ad bellum feminarum eXercitus vocabatur. Tintinnabulum de sono vocis nomen habet, sicutis plausus ruanuum stridor valvarum Symphonia vulgo appellatur lignum cavum e utraque parte pelle extensa, quam virgulis hinc inde, inde musici feriunt, fitque in ea ex concordia gravis acuti suavi stimus cantus. Ultimi huius instrumenti rarior habetur commemoratio apud antiquo S, eo praeterquam qui I si Do Rum X scribunt. R eri Ho M. Valdensis Tit. ΙΙ. Sacramental de orationibus V canticis altis c. 9 locum epistolae S. HIERONYMi de prodio, sequentem male autem quidam de Latini; fmph0niam enus or an putant : cum uncors in Dei Iaudem concentus ex hoc
vocabulo si ni foetur. E ID GERsosis uidens coaevi sententia symphonia pertinet ad instrumenta enchorda ita X ta eam, quam affert, illius descriptionem tracst de canticis sic autem, ut satis prodat, illam sibi nec e visu, nec usu satis cognitam fuisse , ac varias e etiam de illa aliorum senten- a tiam,
224쪽
TIIT D. tiam. Symphoniam inquit putant aliqui tellam vel rebecam quae
P D P --7 minor est At vero rectius existimatur esse musicum tale instrumentum,
quale sibi vendicaverunt specialiter ipsi caeci Haec sonum reddit, dum
una manu resolvitur rota parvula thure linita, .per alteram applicatur ei cum certis clavulis chordula nervorum , prout in cithara, ubi pro diversitate tractuum rotae, varietas harmoniae dulcis amoenaque resultat. Apud nos hoc instrumentum vocatur ine Loren instrumentum familiare mendicis in nostra Germania feminis scilicet nihilque habet commune cum symphonia si DORI , praeterquam quod sonum multiplicet, seu consonantiam reddat , sicut symphonia illa ex pelle utraque parte tensa unde a tympano distinguitur , ex una tantum parte corio seu pelle tenso. 2 . IV qn. Unde Impanum iuXta Assio DORU in psalm. ISO. est quas duobus mo-ρ -76 se liliis olis capitibus consententibus supra eos tensi corii sonora resultatim quod musci disciplinabili mensura percutientes, geminuta resonatione modulantur. Rememinisse hic iuvat loci S. AususTINI ex libro III de musica . I. a me libro I. p. 2I3 allati, de symphoniacis antiquis, qui cubest Nombala pedibus feriunt certis quidem numeris, se his , quisbi cum aurium 20luptate iun untur. Instrumentum hoc scabilium vel scabellum in
De re otio lacris tibicines pede sonare consueverunt, ut apud RUBENIUM legere est, ' Videre etiam ectypum, perinde ac apud MONTE PALcoNIu a Manoa nymum San-Mitrensem, qui inter diversa singularia monumenta ad re-E0I eatibu ligionem Iertinentia pluribus de hoc instrumento , quod latini scabilia, dei ive ei Graeci rupegia appellarunt, agit, idque repraesentat e antiquo monu- e ubi inter lia satyrus cum tympano apparet, nostri simili , rO- tundae seu orbicularis formae, prout Occurrit in veteribus monumentis. ΤΛ hs Ab hac forma vero omnino abeunt in codd. San-Emeramen sis. II. xxv. Sau-Bla f. n. . iugiata oblonga cum manubrio seu fistulo unde minoris xx via. generi esse comperiuntur, quae manibus tractabantur, virgula, vel manu impulsa I inparium . inquit auctor epistolae inter opera S HIERO- T. V. p. I9et. NYMI ad DARDANUM paucis Terbis explicari pote se quae minima est res, eo quod in manu mulieris portari potes Plura genera tympanorum, ac u-1Q. ea. sutri Xplicat ID GERSO saepe laudatus si Tympanum vulgo Gallice dicitur ambour vel hedon, compositum ex pelle derasa tensaque, UiuS- modi non est una vel magnitudo, vel forma, vel usus Sunt tympanula duo Gallice naquaires, unum obtusi supra modum soni, alterum peracuti . . . Sunt alia tympana vulgaribus magis assueta, quia faciliora, quia
sonabiliora ad saltus inconditos, malia tripudia, quibus solent iungi ustulae
a BLANCHINI Us apud LAUS EUM affert formas T. VII. lustribitque p. r. &c Sect IV. T. IIo
225쪽
stulae biforaminae, triforaminae tripos insuper non grandis calybeus hinc inde percussus. Omnia haec in nostris schematibus conspicua sunt instrumenta neque vero, quod ad saltum vel tripudia spectent , omnino a nostro argumento sunt aliena, ut ex iis constat, quae ad finem tum libri primi, tum secundi de saltationibus religiosis diximus Quem autem describit Ioan. GERsON, tripodem calybeum hinc inde percussum, puto eiusdem usus fuisse duo instrumenta, in codice Saninmeramen, orbiculare n. a. i. s. trigonum ' η'
ab instrumento id genus nostris temporibus haud abludens Trigonum Ο Φ, mulierum genus sistri, plectro pulsandum , exhibet ac describit Aus EusI. c. T. VIII. n. O. p. 8. Fr BLANCHINI Us n. II. p. 3. de tribus generibus instrumentorum musicae veterum organicae Hadriano IUNIO Nomenclatore sistrum est instrumentum aeneum , ferreumque trigonum
ferme , orbiculis, annulisque bacillo ferreo complosis tinnitum aedens. Qtiod Hier Bossius in opusculo de sistro omnino raptium inventum fuisseeXistimat, cum aracae litterae figuram habeat, ipsa vero raptus A Delta, appellata unde Deltatum vocari posse , Caesar BURRO est visum meminitque in dissertatione in musica instrumenta Hebraeorum, Gadis etiam usitatum trigonale quoddam e filo calybis instrumentum, cui insertimuit que annuli virgula quadam ferrea agitantur Simul enim Mannuli, cinstrumentum, quod annulum habens in vertice, deXtra manu sustentatum in aere pendet liberum, agitati sonum edunt Addit, eiusdem instrumenti figuram quandam non trigonalem, sed in vertice valem eXhiberi a IGNORI de servis p. 88. cui plures annuli virgula metalli iactandi inserti sunt Haeret, an eo spectent schali schim S. Scripturae, quod Septu ginta cymbala reddunt, . Hi ERONYMus sistra Sistrum certe gyptia- cum ii sacris Facis frequentatum , ut memorantem ISIDORUM audivimus, huius generis est, cuius imaginem habes in praefatione T. II. Thes novi antiq. Roman Alberti Henrici de SALLEN GRE , apud LAMPiu de Cym-halis Veterum, CAYLu in Antiq. Ipt. in musaeo item Schoe in tomo priore, ubi plura citat auctor: Xplicat vero laudatus r. BLANcΗIM Us de tribus generibus instrumentorum veterum organicae r. - θ. de LAMPE , in laudato de Cymbalis veterum opere, similis usus
instrumentum memorat, crotalum rotundum circulo ligneo factum, cum laminis quibusdam ex aere rotundis, numismatis magnitudine, sinum ex
collisione reddentibus. Quod est ipsissimum in codice an inmeramens una
num a. expressum, haudque absimiliter a Io. Sarisberien si descriptum P xxiis. Crotatu inquit, dicuntur sonorae sphaerula, quae quibusdam granis inter Pollar. an
sinitia pro quantitate sui S specie metalli narios sonos edunt Crotula ta-- L a men
226쪽
138 L. III. ME ORGANIS ET INSTRUMENT Is
f. Rom. men SpONI apud CAUSEUM proprie est scis a arundo, c0nstructa studio, T fζα ut sonet, si quis ipsam quatiat manibus. cymbala. XI IOANNES Sarisb. ibidem, Croton inquit Graec pullius dieitur, inde Ombula sc dicuntur. Nota quoque Ampi Us de cymbali Veterum,
plerosque, etiam recentioreS, crotala cum cymbalis confundere; ipse autem veram eruit notionem lib. I. c. S. C. Irriserat ante ISIDORO, quod cymbala dicta velit, quia cum allematica simul percuntiuntur. Quod si autem o quia redundare dicatur , recte se habet conteXtus e dictis enim a nobis lib. I. p. 213. c. ad finem libri I. patet cymbala ad choreas adhiberi solita in saltationibus etiam religiosis cum strepitu certe pedum bene iungi credebantur, perinde ac tympanar Lucifer L. IL Tympana tenta tona ut patinis mbula circum
Tympanum crepitaculis instructum Xhibetur apud CAUs EUM T. VII. . .
ni genus est inquit cymbalum a concava figura Cymb3 nomen deducens : alii tamen malunt, pateris metallici , orbiculari forma praeditis, cymbali nomen commune facere praesertim si appensis crepitaculis, Oncussione tinnitum edant, ut Armeni0rum in sacris etiam in urbe praestatur. Qua de re plura postea de byssin0rum musica sacra tractaturi. Definitur cymbalum apud laudatum Ad. ΑΜ ΡΕ, qui e instituto de cymbalis veterum scripsit tres libros, infrumenitim ubicum semirotundum, cavum , sinum , F confictu m0ttims simulque ex forma descripta rationem reddit, cur acetabula, sicque Gras ο υ φα, sint appellata a similitudine nimirum vasculi, seu cotyiae, quod acetum continet atque ita ab Isi DORO fuit se nuncupata iam meminimus Sic etiam . CAssio DORU lib.
IV epist ad SYMM CALM sed acetabulorum tinnitu uid dolossimismi referam varia percuse oue m0dulamen Z Idem in psalm CL. ad id respiciens, quod AUGUsTINUS in sal. 3O scribit Cymbala invicem fe tu; Bunt, tit sonent, ideo a quibusdam labiis notris comparata sunt;
II. Ops pulchre alluden S, si ut inquit cymbala bene sonantia, labia nostra debea- ἴ- 77 naus accipere , qua non immerito inter instrumenta musica posita sunt: qui similitudo quaedam est cymbalorum, per ea voces humanae harmoniam reddere suavissimam comprobantur. Harmonia est enim diversarum rerum in se convenientium redacta copulatio quod, in voce humana constat accidere, quando tempora ipsa & syllabae ad unam voci concordiam perducuntur. Cymbala ergo nostra sunt labia percussa ad sonum
227쪽
num vocis distinctissime temperandum : quae tunc salutariter sonantiquando in laudes Domini devoti sim commoventur Cymbala quoque bene tinnientia sunt e permixtis metallis parvissimae phialae compositae. ventricula sua in lateribus habentes, quae artificiosa modulatione collifae acutissimum sonum delectabili consonatione restituunt Siccisi DORUM: cymbala Macetabula quaedam sunt, quae permissa invicem se tang unt, 'sonum faciunt. A MALARI Us lib. III de off. eccl. c. 3. cymbala invicem tam tavuntur, ut 0nent, ideo a quibusdam labiis no Iris comparata sunt. Sic SALOMON episc. Con stantiemis in carmine a CANI si edito precatur Cymbala labrorum, concede, ut recta loquantur. Equidem adhuc ineunte faeculo decimo quinto do GERso memorat, .m op
cymbala usque nonnunquam ex aere per mutuam collisionem tinnitus auiat 'r'ctos reddentia. Schema tamen , quod e codice San-Blasiano anno 6OO. '
damus . . personam repraesentat, cymbala malleo percutientem, X
su medii aevi. Qua ratione vero systema illud, seu radius, qui in utro TABa. que codice San-flagiano n. a. Umbalum singulariter notatur, ad Oni xxv &tum movebatur, hic non disquirimus. Adiungimus quoque tintinnabulum X xxxi ruderibus fletustae Rauracorum, ea interiori parte eXesum , qua malle O TAE.lus suspensus fuisse videtur Eiusmodi esse oportuit cum inserto malleo xxv Llo parvum tintinnabulum quod resti inseruisse ROMANUM monachum, n. I. narrat . GREGORIUS M. lib. II. dialog. c. I. ut ad eius sonum vir Dei BENEDIcΤus cog nosceret, quando M ROMA Nus monachus panem rab ret Idem S. pontifex lib. I. dial. c. 9. cymbali meminit, quod ad bitum seu mortem percuti usitatum fuerit. XII. Quod huiusmodi parva cymbala seu tintinnabula noti, maiora campat M. autem campanae dictae sint hinc opinio enata est, earum primum usum
in sacris . ΡΑuLi No episcopo Nolae in Campania esse adscribendum cuius tamen rei nulla in gestis Sancti huius ac celebratissimi episcopi reperitur memoria, ut iam a Card. BONA lib. I. rer liturg. c. 22. est annotatum cui etiam scrupulum auXit ipsemet AULINUS, qui epist. Ia ad SE-vERu conditam a se basilicam sii Culas eius partes describens, nullam tamen campanarum seu turri campanariae mentionem facit, cum alia nihilominus minora aedificia Xacie commemoret a Addit testimonium Malafridi ΤRΑAONis rerum eccles. c. s. sic vero ille: De vasis fusilibus vel etiam productilibus, quae simpliciter signa vocantur, quia eorum
a aeri Campano LINIUs palmam inter caeter mol. cap. 24. campanam ab ea regione nomen
tribui etiam Is IDORUS lib. XVI. Eti accepisse, laribit.
228쪽
sonoritate quibusdam pulsibus excitata, significantur horae, quibus in do mo Dei statuta celebrantur officia de his, inquam, hic dicendum videtur, quod eorum usus non adeo apud antiquos habitus proditur. Eorum usum primo apud Italas affirmant inventum. A SABiNIANO pontifice, qui GREGORIO M. n. O . in pontificatu successit, decretum dicitur, ut ad officium divinum pulsarentur in ecclesia.
Verum L MARΤENI Us iam ante SABINIANUM campanarum usum notavit de ani ecci disc. c. a. te alat ecci rit T. I. p. ΦΙΑ. X CUNEN Eo, qui faeculo VI. vitam S. COLUMBI abb. scripsit. Hucque revocat locari. GREGORII Turonenses, ubi Pni Vocabulum, quod etiam in
regula S. BENEDicΤ habetur, OcCurrit Certe, addit, Campanarum m
minit auctor vitae S. LUPI Senonensis archiepiscopi, qui anno et 3 oblisias dicitur , apud URIura sed Card. BONA, ab eo Campanae nomen substitutum vult in actis etiam S ELIGII. Attamen V. BEDA meminit campanae in funeribus lib. IV. c. 23. Hist. Ang l. qui floruit ineunte faeculo VIII quando etiam iam vulgare nomen Clacca in Vita S. BoNi paci ac epistolis Bonifaciunis legitur ut tamen molem non magnam fuisse inde Colligatur, quod GUΤBERΤUs X Iulia ad . ULLUM scribere potuerit in Germaniam Cloceam, qualem ad manum habui, tuae paternitati mittere curavimus. Est ea epistola inter Bonifacianus LXXXIX. Fadem vox legitur in capitulari CAROLI M. an. 89. his verbis : Dccae non fnt baptizandae. otaturque a MENARD in notis, observ. ad librum sacra-T II1. Opp. mentorum S. GREGORII M. e codice Remensi titulus ad si num ecclesiae r Α ' benedicendum; qui etiam in codice ΑΤOLDI ordine Romano habetur. Iubetur autem in laudato codice Remens erigi Acca Monachus Sarm p 3I.' Gallensis de gestis CAROL M. campanam nominat: Quae cum gi placui isset, immisso ferro pulsatorio tu sit in campanario suspendi. Est autem scriptor CARO Lo coaevus unde fallitur DP. LoNDus qui lib. I. Romae imstauratae . sis turrim campanariam a LEON IV. Xstructam, omnium primam in orbe terrarum existimat. In inscriptionibus campanalium saec. XIII apud F. v. Rocc lib. de campani opus Olarii, n0lare vocatur. Apud Duc ANGIum vox clang orium notatur. Aliaque ad XIII. Hoc quidem ad usum campanarum, convocandorum fidelium ad μ''y'-y' ecclesiam causa , peropportunum fuit. Id per tubas facere iussit Domi-1um instra nu MOYSI Num. IX. dum adhuc in tabernaculis legerent Israelitae. menta. S. ΡΑ ΗΟMius Mousis exemplo tubae sonitu monacho congregari praecepit art. a. regulae uando ad collectam tuba insonuerit per diem, sui tina oratione tardius venerit, increpabitur CLIMAc Us adhuc fu tempo
229쪽
re id est saec. I signo sacrae tubae canente coactos fratrum coctus testatur, scalae gradu Ι 8. ignorum quoque usus it habet Synodus Atrebat. n. Ozi. a Veteri testamento sumtus est In quo per MoYsEN VI Dominu iussit fieri tubas argenteas ductiles quas dum Levita tempore sacrificii clangerent, finitu dulcedini populus commonitus ad aheria culum foederis ad adorandum fellinaret, quarum etiam clangore hortatus ad bellum tela prosterneret adversantium , fortitudo inimicorum eo sono exterrita in se deficeret Nam legimus, quia ante arcam foederis per clangorem tubarum muri Ierich , quibus adversantium angebatur Xercitus , corruerunt Ad hunc modum in sancta Ecclesia hodie tintinnabula fiunt, ut per illorum tactum fideles ad iremium matris Ecclesiae in vitarentur, ut, depositis curae saecularis Occupationibus, discant, de armare adversus spirituales incursus Et sicut fit, ut audita bellica tuba milites ad praelium animosius accendantur, hostilis impetus formidine fusus dispergatur ita X territi turbis nocentibus confortetur ad Dominica bella per signum populus evocatus, procul pulsis aereis potestatibus, conventus ecclesiae manu Angelica servetur Tubas videtur a cornibus distinguere Valafridus STRABO , dum Varios convocandi ad coetus ecclesiasticos recenset modos, apud Veteres consuetos , de exordiis Miner mentis re ecclesias cap. Apud alios inquit devotio sola cogebat ad statutas horas concurrere, alii praenuntiationibus publicis invitabantur, in una solemnitate pro Xime futuras discebant. Apud quosdam tabulis, apud nonnullos cornibus horae prodebantur. Et post pauca si uia vero tubas ereas argentea in lege habemus Num. o. propheta quasi tuba vocem prῖedicationis Xaltare iubet, congrue hix vasis utimur in convocatione fidelium, ut pr3edicati nostra in ecclesia, pura in argento, in aere significetur durabilis sonora. XIV. Tabularum ignearum usus in monasteriis, perinde ac tubarunι is 1 se
exorsus est , aut, si A MALARIO credimus, a primis Christiani quando mantem latitabant per cryptas Sertinet huc Graecorum ροῦμα seu ρῆσμα, - - 'μ' ς'' χοιντρον, σημαντ ιον, άγιος σι ος, sacrum ferrum, sematiterion ferrea lami ob na, affer ferreis manubriis versatilibus instructus quibus plura videsis c. i.
P. I 3 9 V. Σ11μαντηριον Hun etiam LAMPI Us citat, aliqua testimonia in eandem rem reserendo L. I. c. 8 de Cymb. vet. p. s. BLANCHINIus Tab. VII mat eum ligneum e X hibet , quo Hebra etiam nunc e X citant suos contri bules ad preces antelucanas, vocant . mmerim Iabocher, vigilias ma
230쪽
bem in aditi ecclesiae postam, in triduo maioris hebdomadae. aum etiam Tab Ull. n. O. Semanterion Graecorum ab Italis dictum crandola, ad- ε, s ... Umbra describit eadem p. 47 Optime autem definitum descri-
tim. tum habe apud Hier0Hymum MAGIUM de tintinnabulis c. I s. quem li- lini Sulla rarum captivus ih Turcia scripsit, adeoque hodiernum usum compertum '' ἡ nanet Christianorum sub Turcarum iugo genaenti hym, qui campanas non R,mau. T. D. admittunt Gracis ergo ad antiquam consuetudinem aecurrendum duit,r, ,'Q cum tardius etiam medio aevo campanis uti cepi Tent Sic BARON ius ad an. si scribit Ad hunc quoque annum referunt scriptores prosecuti res Venetas, aerea instrumenta, quae campanas dicimus, usui esse cepisse apud Graecos, missis ipsis a Duces Venetiarum URso utriciaco ad
Micu AELEM imperatorem. IuXt SABELLIUM Enne. . lib. I. circa annum 87 . demum uti campanis ceperunt, beneficio Venetorum, qui BA- sit io imperatori miserunt duodena magni ponderis artificiique non vulgaris campanas Atque ex tunc iam ρῆμα Gracis campanarum ionum denotat, sicque Αειν, quod a quibusdam corruptoribus κρου γειν profertur. pulsare campana saepissime significat ut laudatus observavit Laaepius ex I. II. . . DUCANGIO loca quaedam proferendo , quae ad usum campanarum no-λ- 66 strarum, quas attracto fune sonare facimus, non possunt referri. Sic eu
Κανδηλοιπτης dictus est a candeli accendendis huius enim , ut G RET SE-r in O, RUS annotaVit m ODINUM, etiam est κρουειν τα βαρέας, Κ το G-ρῶν quae ρ ba illi loco Campanarum erant f σημαίνει το μεγα σὐοιντρον Varia enim
signa dabant ut .apud nos fieri solet Vide BALsΑMONEM in dissertatione, cur monachi tribus signis suos ad sacra convocent, cum alii uno signo contenti sint. campinarii. XV. Parum ab est officium illud τοῦ ἴαν adiret a nostro campanariorum, de quibus passim in conciliis Germaniae medii aevi titulus habe-T III bis tur, Veluti in C0DHiens an . 26O Item ut campanarii Ecclesari in quo-
yra'nt.1 .49 I. rum ser Uitus , De onus circa altare versatur, nunquam absque se ca-
mi ali compareant, firmiissime prohibemus. In concilio GDu. an. 3OO. 3Vetur , sine deinceps campanarii in villisis ecclesiis parochialibus ibi- , . . dem assumantur nisi litterati , qui in defectu respondentis ad altare , cunicam istis lineis assistant, in missis deservientes presbytero , ne ministrator careat socio sibi respondente. Adde concilium Coloniens an . I IO. de campanariis, qu9d snt litterati, S in albis ministrent. p. a . I36 a. de custodibus se campanariis p. 493. Decretal. c. I. in de si . custo d. Vid. o. Steph. DURANTυ lib. I. de ritibus eccl. cath. c. 7.