장음표시 사용
231쪽
XVI. Erat vero circa illa tempora non unius In Odi, sed Varius cana varius eampanarum tintinnabulorum usus Iam apud ID GERso NEM versus illi ut 'n'Π'm, gares de vario campanarum usu sacro citati leguntur, saepe laudato sata iuri suci de canticis p. 628. se Sunt inquit aerea cymbala ea , quae Vocavimus campanus, quas bene fortiter Onare nullus ambigit. Talibus utitur ecclesia plus aliis sectis ad Domini laudes, tanquam vice tubarum legis veteris, quarum officia metris quidam e Xpressit, cloquentem inducens campanam Lattilo Deum verum, plebem P0 0, 0ΠΤrg clerum,
Defunctos ploro, potem fisso, festa decoro.
Cymbalais campanas ceu signa funebria paullo ante iam e S. GREGO-nio M. & V. BED annotavimus Alii usu posteriorum sunt faeculorum. In chronicorum CONRAD Abb Ursperiensis Paralipom ad an. 238. haec leguntur: Ionii sei GREGORI Us nonus Salve gina certis divinae rei horis addi, campanasque ad eucharistia Consectionem in laudes Virginis Dei genetricis pulsari decrevit, rem scilicet ecclesiasticam reformaturus. Idem Riet lignius in chr. Hirs GREGORio IX. tribuit teste tamen CR-SARI ALBERIc in chron. ad an Ia OO Gui Do Cardinalis in apostolicae sedis in Germania legatus, veniens praecepisse fertur, ut in isti ad elevationem hostiae salutaris omnis populus ad sonitum notae Veniam peteret, sic usque post calicis benedictionem prostratus iaceret Sed recte MARTE N ius conciliari utrumque Osse e X istimat, si GUIDONIS statu his. g. i. e. IV. tum de notae seu minoris campanae, GREGORII ver de maiori Campanae a V.
sonitu quae etiam absentes ab ecclesia admoneret, intelligatur Sic V in t 3δ apud eundem postea ab archiepiscopo Rotomag ens preces, psalmus Ad Q. eti. te levavi c. post orationem Dominicam dicendus praescribitur dicto baiam si fentur campanae , ut populi, qui erit extra colasium, excitetur GC tio similiter ad orandum. Paucis post constitutionem GREGolli annis in concilio lorniensian. 12 o. statutum est tit. VIII in hunc modum Cum autem in cele T I. δε- , bratione Missis Corpus Domini per manus sacerdotum in altum erigitur, ed. L . . se campanella pulsetur ut per hoc devotio torpentium X citetur , ac alio rsi serum charitas fortius inflammetur. Sequitur mo alia ad rem praesen- ,,tem consitit uti Cum autem ad infirmum Eucharistia deportatur, ita de- ,, center se habeant portatores, tu perpelliciis saltem induti cum campa- sinetia c. Additur in synodo Patavina n. Ι28 . , Ex cuius sono pri T. III omnis in devotio fidelium eX citetur ad tanti reverentiam Sacramenti c. sim' p 473
232쪽
D. p. 91 Utraque constitutio in statutis synodalibus Io ANNis episcopi Leodiensis n. I 287. confirmatur altera in concilio Miseribur ensi eiusdem anni his ver bis: Clericus ver praecedens cum campanella & lumine tintinnando; . obviantes, donec sacerdos transeat, genuflecitant, dicant devote ter is ad minus orationem dominicam cum salutatione B V. Adde S. D NUNDI, Cantuariens archiepiscopi, constitutionem apud laudatum M ARTENIUM p. 697 ne Rocc de Campanis distinctim agit de aliis huiusmodi campanarum pulsibus per diem , Vespere, mane, meridie, nec non infestis , in Dei & S. honorem , pro defunctis item quibusve temporibus Campanas pulsare non liceat, ac demum te numero campanarum ana clericorum saecularitati quam religiosorum ecclesiis concessb. Extat Apud Sullan quoque Io ANNIS XXII decretalis n. 323. Extrav. lib. I. it. . de osscios custodi , quod ordines mendicantes attinet. Apud nostros frequens fuito, ti) his scillarum si in refectori , alibi; ut videre est in . Morq HERR- ρ.iz76 1sqq. GOT Vet disciplina monolica pluribus in loci : idque inter Ilia carpit 2 G. sthhod Cister iei is apud Cluniacenses in Dialogo a MARI E Nio edito Tria in-
T. V.2.1637. tinnabula ira refec20rio alectis, nos unum solum, jusscit o. Praeibant etiam scillae alia signa Sicut semper, ut habet ordo Cli iacenis apud citatum Ρ HERRGOT p. 246. quando omnia Agna pulsantur . excepto in duodecim lectionibus ad missam. Succedendo plerumque, incipiendoque a minoribus, sonabant campanae, aliquando etiam simul, praemissis tantum scillis Quae compulsatio in nostris antiquis altibus appellaturi terracio, R Soh, posti. Compulsatio inanium campanarum Classicum vocabatur. Qtiam in rem plura congessit UcANGiUS addidit aliqua CARPENT 1ER. notaruntque etiam in hierole Xico Ac Ri fratres Apud MARTE Niu de, j. t maam compulsatione in Coena Domini legitur si glassum autem olum nemo prasumat in tota civitate , num aliquod pulsare. Tintinnabu XVll. Id itianii haud infrequens fuit ad exemplum lumini Ja-i m 'ς cerclotis, cuius X tremus tunicae limbus Exod XXVIV. iussu MOY sis
tin tua nabulis scatebat, ut Velle lacra tintinnabulis ornarentur. Sic
ρ'M it in laudatis Cluuiuo constitutionibus de est Assumtionis . . . . ' haec leguntur Ili huiusmodi festis tantum illae appo deauratae, cin. aliquibus quarum aetjam aureae scillulae vel campanulae x dependent, , ab armari O, his, qui cum induuntur Magno autem ia
a se Incipiat Secretarius sonare duabus scillis rum maiores eampanae in angulari, ut prius a I matutinianu. Postea clipt compulsatio ab usque nocturnum XV graduum Cum legniat Omnibus campanis in choro, quae i0mpulsatio secunt in nocturnum XV grddu nil pulsentur dicitur terraei quae vulgariter dieitur chre diar, maxume campanae in chor0 Ad finemehi Deinde sonentur maiores campanae in an tertii Nocturni graduum Ἐν compulsatio rabgulari isque ad introitum delis larjum Tune omnibus campanis clam in choro, iliam in faciant ternas orationes in ch r0. deinde in angillati. cipiant XV. gradus Interim vulsentur cite-
233쪽
si umero fuisse , palam fit ex iis, quae apud MARTE Ni Ulx leguntur de sup pellectili monasterii a S. Ut NwERio aderiiborneus aedificati Sto auro TI, de viis textae VII ex quibus una habuit XXVII. Ditinnabula . alia XL. Ex his aliisque a me, si Deus sospitet, in veteri Litii gia lenianuisu proferendis, palam est, falli Christ. ScΗOgΤΤGENiUM , dum in peculiari dissertatione de nolis in vestitu ibi probandum assumit , notarum in vestibus in Guilii Germania usum non nisi saec. XV invaluisse. XVIII. Nihil frequentius fuit, quam plura in systemata iungi cym Rotae ymba
hala , antiquis etiam , teste SUIDA, tympanis circum appendi solita Per a bartinet huc cymbalum iam superius notatum, ad umbratumque in codice S. eramens n. a. S. Blu vis n. 3. Sunt X Campanulae, inquit Iin GER hhhsos, pro meladia, velut iu 0r0Leiis ordiHata. eminerat ante rotae xk etiam cum aliis instrumentis , quale nempe tintinnabulis instrui solebant. ues iDuc AN Gius CARPENTIER Voce rota quaedam ad rem habent , veluti Io h m SANU Τ locum lib. a. art. . c. I ubi inter aliqua genera dulcia musi Tr. I de caucorum recensentur violae , citharae, Otae CONsTANTINI Africani v j j lib. I. de morborum eurat. c. I 6 ubi dulcis sonu fieri praescribitur de musti is corum generibus , sicut campanula , vidula uota similibus In laudata iam ad ULLUM Archiep. 0guntinum epistola CUTABER TU citharistam petit. Mut 6 sit citharisare, sua in nos appellamus rotae Unde videtur esse vox generalior, quam ut soli rotis cymbalariis conveniat. Nec audet uc AN Gius, perinde a nos definire, an hu pertineant EcΚΕΗARDI ojia iunioris coenobitae S. Gusti verba in libro de casibus monasterii S. GP ab . his, Q I. ae autem TUTILO dictaverat . singularis in agnoscibilis T. I. P. I. melodiae sunt qui, per psalterium , seu per rotam, a qua potentiori *''ipse erat , ineumata inventa dulciora sunt, ut apparet in Hodie cantandus, mutum vir emmis. Quos autem KAROL ad omerendam , quam ipse re fecerat, Obtulit canendo S. An, inquam, non tunc ad tropos huius modi rotae illae cymbalaria sonuerint, quae olim
passim in ecclesiis suspensi hinc inde ad hodiernum usque diem perseverarunt uias inter principatum sane tenet praegrandis illa stella pensilis ex
STUM . 7. p. 236. Ocus est de rota molinamara unde timen id . quod de UTILO-hi hic dicitur mihistrari queat et Fertur debeat viro , cum quadam die per dormitorium tramiret, auscultans erat enim molendinum iuXta Vieub im , cuius rota tarde volvebatur - Propter penuriam aquae , garriens quosdam dabat quodammodo vocum sonos quod audiens
homo Deo dignus, statim iuit in spititu il- aerelud elegans dictamen edidit de possessore suo, nectareum modulamen eructavit, scilicet eo de almo spiritu , a toti mundo ad salutem propinavit, sequentiam dico , in est de sancto Spiritu Sancti Spirittis visit nobis gratia ε potiori utique rota , qua erat TUTILO ο- sentior, cymbularia modulos eidem fuggerere potuit, sicut D psalterium. vlargae etiam solent instrumento quodam Xeitare phantasiam Xa
234쪽
166 1. 111. MD ORGANIS ET INSTRUMENTI s.
aere fusa, innumeris cymbalis instructa, quae apud uidenses magna . omnium admiratione spectatur,o auditur, ab sth. iRCHERO in usur
Aeti. s. 164 gia des Cripta, a repraesentata lib. IX. p. 336. DUGD refert, ATu ΕΓ-wo1 Duri abbatem bendoniensem apud HBlos saec. X. rotam tintinnabulis plenam fieri curasse, quam in maioribus festis ad maioris X citationem devotionis reducendo volvi constituit. Commemorasse saltem rotas quasdam cymbalarias iuvat ex vicinia hutate, quae ad hunc usque diem usum suum sacrum praestant veluti Brisaci Friburg i Eri Dolae in magnifica illa basilica eiusdem cum tum re stupendi ac incomparabilis operis cum Ar entoraten si ac Viennensi S. SΤEPHAN CONRADO Zaring ic saec XII. Xstructa: Visting ae item , atque in ecclesia collegiali urbis imperialis Ubertinga demum etiam in villa nostra bending en sive maling en , eaque dupleX, quae in praecipuis ΤΛΑ. festis a primoribus loci sub elevatione pro congiario rotatur. X ecty- xxxv po palam fit, eiusdem prope structurae esse, ac discus crotalophorus ille, ut vocat BLANCHINIUS , cuius figuram aster e anaglypho veteri Tab. VIII. n. 7. ac describit pag. O. apud CAUSEUM pro X inaeque antecedenti meminit machina musicae, quam hymnologium appellat dicitque, passim
aptari publicis horologiis ecclesiarum fori in Gallia, Germania , eLEio,is sng lia.
Sunt pleraque recentioris aevi praegrandia persaepe Campanarum systemata , quae tinnitu e templorum turribu quibusdam in urbibus, veluti Salisbur i, Humburgi, mimia, compluribus Vero Belii, musicos concentus edunt de quibus legi possunt Hieron 'mus M AGIus de tintinna hulis, Mn . Rocc de campanis apud ML Heu de SALLEN GRE Nov. thes antiq. Roma T. II p. 94 seqq.