장음표시 사용
481쪽
DoΝ1 Us autem contemplati Va parte relicta, practicam Xcolere restituereque allaboravit, auXilio potissimum Graecorum atque ineditorum codicum , ut ipse perscribit in epistola ad OANNEM V. Portui sita re u p. s. gem: si vo consilio primum non pauca veterum rei musicae scriptorum loca perobscura sane, ac difficilia interpretatus sum; compluraque Vocabula e graeco latiusque fonte deducta, quibus X pressius ac purius huius disciplinae notiones effari possumus, excogitavi; deinde quod praecipuum est , antiquas illas harmonias Doricam , Phrygiam , aliasque tantopere decantatas atque ab hodiernis quibusque doctoribus musicis SALINA , AR-ri No GKLiLIgo, studiosiu aliquanto, quam felicius conquissitas, e crassissimis vetustatis tenebris erutas, in usum ac praXim , faventibus superis, revocavi. Nam partim novi instrumentis musicis ad eam rem idoneis a me inventis, ac fabricatis partim novis emaeographiae seu Tabulaturae speciebus assium iis , id consecutus videor , ut magna quaedam atque inaudita tot saeculis in omni cantionum genere arieta S, nullo negotio ab iis, qui secretioribus hisce musarum sacris vel modice initiati fuerint, edatur. Si quidem suppetunt iam hic Romae ac Flaremiae, qui
per omnes illas harmoniarum specie , .cantica eleganter componere, eaque apte perscribere suaViter canere , atque expedite pulsare possint. tiam disciplinam nobiles aliquot viri quibus praecipue meos hosce labores dicavi cupidissime ample X sunt. raeter caeteros Vero vir non minus avita nobilitate quam propriis dotibus illustris , ac longinquis in Orientem peregrinationibus clarus est Petris DE VALLE, patricius Romanus , Lusitani nomini perquam studiosus, cuius luculentus huiuscemodi cantionum liber propediem proditurus est in lucem. Lauda verat eundem Petrum DE VALLE AEX imi U. ANNI ut ipse in epistola ad DONIUM data testatur . additque eius modulationes mulica Epist. 83. intellexisse se rara virtute , ac praeclara eloquentia selectiorem non solum superare concentum, Verum etiam inter pretiosistima splendidissimae Italiaeci melia haberi Longe vero aliter de veteri musica, eiusque a DONIO restituendbestudio , sensit sententia ad ipsum DONIUM perscripta si Modo inquit quos ego circulos harmonicos voco , nihil am o-plius , quam corpus sine anima estim O. Genera ero musica a Graecis potius somnio commenta esse , quam a natura distincte prodita non solum arbitror, verum etiam scio, habeoque demonstrationes solidissimas, quibus unum tantum genu musicae assero. Ideoque iam dudum mihi imaginor, te potius musicam ricum imperfectissit nain emendaturum, quam collapsam restituturum: nam licet intervalla Graecorum natura minime COn-
482쪽
conformia, in consonantiam seu concentum redigere coneris , profecto AEthiopem lavas Graeci praeter διαπαυσων, διαπεπε, διατεσσάρον nulla ἀ simplices consonantia agnoverunt Et quomodo tam uber Variusque concentus ex eorum mussica nasci potest y Ita musca in elephantem , non mutata natura, evaderet. Scripsi ea de re quinque libros disquisitionum musicarum propediem edendos , quibus rem demonstrando rationibus, quasi manibus palpabilem reddo. Poterit istud MERsENNU suo tempore magis aperire , cui fere tantundem de tuo instituto laudatissimo insinuavi. Verum singulari libro ad S. D. N URBANUM p. VIII specialiter directo , brevi demonstrabo , cantum Omnem hactenus in ecclesiis usurpatum , qua ratione inter Vallorum , qua ratione numeri, temporisque intervalla metientis, inertem ineptissimumque esse ad pietatem sacris verbis exprimendam. Paullo ante di Xerat, plurimum se laborash, ut musica exanima si qualem addit nunquam vidi, sed tantum temerari laudatam legi redderetur Efficax nimirum, Oratorio more ad docendum, delectandum, movendum; it rem in synopsi explicat hi- Num. r. domus inter epistolas Donianas Id mea sententia unum ac palmare foret ex antiqua musica postliminio revocandum ; sed id libri ἁρμονικων
qui supersunt, non docent; neque adeo eorum praecipuus editor AL- T. III. D. LIS IUS sibi persuadere potuit Veterem musicam accuratiorem nostra
D 7s fuisse in appendice de veterum harmonia ad hodiernam comparata, eo interim facile concesta, cum id bi solum fere proponunt hodierni musici ut animum oblectent potius quam quod assecta Oe videntur peteres ut siectus hue illuc trahunt, feri omnino potes ut in movendis affectibus, ipse quam nos, peritiores fuerint C.
1nclyti emi III. Qui secum animo . reputat summam Gracorum in se omni ge-Prδη musi*δ nere disciplinarum praestantiam prae caeteris nationibus, qua Omnes barbaras existimabant, imulque perpendit quo loco pretiove apud OS-dem musica fuerit, facile sibi in animum inducet, ad quem perfectionis gradum musica tantopere X culta aestimataque pertigerit o elius NEPOS in praefatione operis de Imperatoribus Graecorum illustribus non dubitat si fore , qui hoc genus scripturae leve, non satis dignum summorum virorum personis iudicent; cum relatum legent, quis musicam docuerit ΡAMINONDAM P. aut in eius virtutibus commemorari saltastheum commode scienterque tibia cantasse. Sed hi erunt sere, qui X- pertes litterarum araecarum nihil rectum, nisi quod ipsorum moribus conveniat, Tutabunt Hi si didicerunt, non eadem esse omnibus honesta atque turpia . sed omnia maiorum institutis iudicari non ad
483쪽
mirabuntur, nos in Graiorum virtutibus X ponendis , mores eorum secutos. Sic dum in ΡAMINONDA ea, quo e sunt allata morBTet,
adiungit atque hac ad 0stram consuetudinem sunt levia , S potius
contemnenda P at in taecia utique ah na laudi erant. Hinc etiana est, quod vix argumentum hoc attigerint veteres scriptores latini, quaeve de musica scripserunt, e Graca disciplina sunt desumta. Neque vero ad nos usque pervenerunt Xempla mus1cae veteris , ex quibus de eius praestantia iudicium fieri queat praeterquam patam quaedam obscuri alias poetae Di ONYsH in CALi OpEN NEMESIN, APOLLINEM, M. BURNET-Τ cum notis antiquiso recentioribus edita dum MEI BOMIUS suo marte rem agit , qui cum Oram CHRISTINA ue, regina veteris musicae exemplum in choro musicorum proferret , ira X canduisse admodum fertur, quod ellectit haud responderit, quem ipse vane conceperat animo, a musicis, veteris utique musica ignarissimis, in scenam producto specimine, ut pluribus tu eius vita narretur apud philologos.
Ipse Attico perfrica sale Ath. 1 Rc AERUM in praefatione ad antiquae musicae auct0res, plus ab e exspectans , quam proposituri habuisse ip- mst. 4ῖα se epistola ad Do Niu data exponit: si Ad me quod attinet sunt KIR-cHER verba iam Deo laus, tandem ad finem perduX laboriosum opus musicum, quod artem magnam consoniis distant intitulo : in quo dum philosophum, aut mathematicum potius, quam philologum ago , ita antiquo- modernae musicae agitatam controversiam parce quoque attingo; hoc unicum agens, ut modernae musicae imperfectionem Ostendam , O-dum , quo perfici possit, Oceam. Quod dum facio, saepe celeberrimi nominis tui perhonorificam mentionem facio. Sequuntur paullo post Do i q. Nepistolae duae ipsius DoN1 ad Isaacum ossi UM, antiquae musicae insig- ψ' nem , ut O VidebimUS, patronum , quibuscum opus de praestantia ἴntilicae Deteris transmittit , quid in ea disceptatione sit secutus, his in posteriori epistola X ponens verbis , Nempe, ut antiquorum Xemplo recentiorum industriam acuam ad nobilem hanc facultatem expoliendam augendamque cuius certe consilii tam salubris , atque innoxii , nisi te fautorem ac vindicem suturum crederem , haud satis X pendisse viderer, quid deceat hominem instituto religiosum , patria GermaHum , natura . . opp. probum atque ingenuum. Ipse eo in opere Nico LAUM quemdam 'I
Vincentinum sugillat irridetque, tamquam praecipua opinione sua Oppido falsus sui parte veterem absolutamque musicam restituerit, speciosum illud , ne dicam arrogans, archi musici cognomentum affectaverit, gloriabundus cecinerit:
Musica prisca caput tenebris modo sustulit asti . Cc 3 Laudat
484쪽
T L py laudat vero poli multa triumviros illos qui monodicum stylum noti
tam proprio marte, quam eruditorum , qui tunc larentiae erant, consiliis atque adhortationibus in usum revocarunt, exeunte nimirum saeculo
XVI. deinceps in progressu sequentis saeculi ut iam supra observavide academit illa musica Florenti m ad ornatum musicae reddendum restituendumque veterem studia conferente: qui Certe praecipuus cultus ea in simplicitate versabatur, quam recens pessum dedit musica musicam vero sacram multo magis decet , quam theatralem, in qua potissimum elabOrabat academia Florentina. Petrus clamen BARDI Ioannis qui ea 'i'. 7i p. disciplina prse stabat, filius, data ad DONIUM epistola , palam facit, ipsum etiam Vincentium GALILRI AE X perimentum eiusmodi in musica ecclesiastica, quidem sacratissima hebdomadae sanctae fecisse. Dignus est lo-Cus, quem e X scribam , quo quippe aliorum etiam nomini studiaque in ea palaestra Xponuntur Tace reliqua a, instituto prsesenti aliena, Trare to a quaeque idem Doest Us in eandem rem alibi prosequitur quasque in alio ' genere veteris musicae laudat Tr. II. Supra i gener Euharmonico, compo-α i. o. sitiones musicas Petri E REDIM, Ludovici Rossi, Petri de VALLE , Virgilii μ Da aggoc cui, aliorum. id uti leue IV. Sed frustra haec omnia , quod ad imi tationem , aestitutionem .rit in musio rities suae persectioni veteris musica, attinet Vendi tantur mea sententia, y 'μ' quam initio libri tertii de musca seu concentu plurium vocum exposui: neque ullis adhuc idoneis argumenti S ea apud Veteres obtinuisse patro-
485쪽
diernum contra punctum obstare in multis, ne musicam veterum assequamur Dementiae equidem accusat eos V ossius qui asserere non pq dubitarint, concentum plurium vocum Trorsus Veteribus ignotum milia Π dith se Sed certe contrarium ossi Us nec dicteriis suis, nec allatis ibidem p. I. testimoniis comprobavit Et D. Lapt. ΟΝ lus in SS veteris musicis tantopere versatus, ad hanc obiectionem initio libri de praestantia mus1-cae veteris factaria, multo adhuc segnius , recentium scriptorum aucrori T. I, opp. p. talem Opponit Et BO HI Us nec agitavit quidem cistam quaestionem Uῖ ALLisi Us vero hanc hodiernam musicum veteribus, quantum e sui S , quos versavit, scriptoribus scire potuit ignotam pronunciat in appen P V π-
dice de veterum harmo tria ad hodiernam comparata. uamquam enim adiungit tale quid innuere videantur. quae apud TOLOMRUM OCCUrrunt cap. Ia lib. a. VOCex aliquot 1 ψαλαος, συγκρουσις, ἀνάπλο-
desiderari dicit prae aliis instrumentis in monochordo canon eo quod manus percutiens unica sit . nec pol sit distantia doca simul pertingere)qu3e faciunt, ut plures aliquando chordas una percutias putem id tamen rarius factum puto, in uni aut alteris subinde sonis, non in continuis ut aiunt partibus seu sunt apud Os Bassus, Ten O , Contra tenor, Discantus c. altera alteri succinente; aut etiam in divisionibus ut loquuntur seu inuritionibus cantu tardiori concinentibus Quorum ego in veterum musica vi ulla vestigia haud certa saltem hi prehendo. Neque vero illis ae recenti Oribus, Hoc cit nominatis , qui tertiae saltem symphoniam rapud teteres statuerint, favent, Nupe idem ObierVat, se tere in Consonantiarum censum non admisisse di tonum, alias 'Τii que praeter diatessaron diapente compositiones in cantum admissias quas Μελεις, sono concinnos dicere contenti aut etiam ἐμμίλίας, Concinnitates, consonantias non dicebant, sive quae sunt minores quam diatessaron, ut diesis, hemitonium , onus, triemitonium . di tonum ve quae sunt consonantiis interiectae, ut tritonum tetrato 1Num penta- tonum horum similia intervalla successiva. Agnoscit Abb. Rous ire u
SIER, musicum systema Graecorum totum comparatum fuisse ad huiusmo-
di intervallais consonantias successiva atque a sui gentilibu etiam pax. . o. quoad tertiis e symphoniam abit sententi inde quod di tonus pro dilib- 9s, nantia apud Pteres sit habitus Abb. FRAGUIER PER ALTIO, WALLISIO-que locum ΡΕΑΤosis opposuit sed D. BURETΤUM a sua non retra Xit Opinione, etsi is plusculum indulserit, ut notavimus supra p. I 6 C.
486쪽
Di . tin per in φωνον significatae favent instrumenta musica vetera reperta in .h, ' Herculano, ut est a D. BURNE annotatum. Praesertim XV. Non eo ego hae profero, ut tam variam nostram multiplicem-qW0R ' k que musicam prae sina plici monodicaque veteri X tollam , ad praesens cer-
e phiridis te institutum argumentumque de musica sacra, cantuque ecclesiastico; dam quem ideo planum appellamus, atque ab is , locoque in quo perenni hactenus praescriptione obtinet, choralis dicitur, in genere diatonico omnium antiquissimo, quo verba ordinate decurrunt, sua Viterque per cantum Zoc. eis pag. animo influunt Adde utor laudati WALLI si verbis quod eorum mu-yri σμ sic simplicior uniusque vocis, non ita prolata Verba Obscurabat, ut Ostra magis composita unde fiebat ut verbi gratia tragica verba cum gestuoragico, tragico carmine, lanoque tragico prolata quae omnia componebant eorum musicam non mirum si tragicos affectus concitabant haud secus quam apud nos in agendis tragoediis pariterque in caeteris affectibus. Experientia docet, quantam vim ad insinuandum sese animo , eumque commovendum habeat declamatio scite facta , aut simple etiam cantio , uno forte alteroque instrumento musico sociata, quae verborum sententiam non obscurent, sed et energiam conferant potius : quod , si uspiam alibi , certe in musica sacra omnino spectandum foret si Ecquis etiam , inquit T. VOS SI Us hoc nostro faeculo, dum- ' μ' modo aures teretes, delicatas habeat, mora libentius audiat vocem so-
.istibis yΘιh litariam, .singula verba ad sonum testudinis aut citharae distincte proseiam p. 3, rentem , quam integrum chorum musicorum , ubi nihil praeter confusum murmur vix tria intelligas verba Quam dispar hac in parte
antiquorum fuerit rati , vel ex e colligas, quod etiam in choris tragicis, licet plura pulsarentur instrumenta, pluresque simul cantarent, vitiosum tamen haberetur, si vel unica infuscaretur vocula. Hoc vero ut assequerentur, utrumque necesse erat , ut nempe singulῖ voces syllabae simul, eodem Xacte sonarent tempore , istud praeterea ut unius vo caeteris fortius clarius verba intonaret, reliquis summissa voce concentum ad unam referentibus personam , ut Veteres docent Grammatici. Aliquando tamen caeteris silentibus unus solus totum chori canticum ad tibicinis modos absolvebat turn monodia fiebat. Hunc veterem ritum propius assequi liceret in cantionibP , quas Arias vocare mox est, si verborum intellectui locus relinqueretur , nec tam saepe facileque discerperetur sententiae contextus , aut ita cantori Vitio, qui ostentendae voci solum intentus est, pronunciarentur Verba, ut ei
487쪽
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT.
sus haud percipiatur. Quare blanda licet inquit Dominus a LMR Dis
fert in musicam Hebr. auctore etiam modo laudato ossi usus suavissima carmina, cum ne percipi quidem possint , nihil movendis Ordibus valent. Dum aures melodiae suavitate mulcentur, errare in incertum spiritus cogitur quippe qui nihil satis certum, distinctum assequatur. Hinc nulla satis plena voluptas, .cor in duas partes distrahitur:
cum melodia quidem, non vero sensu carminis assiciatur profecto si una simul voc, harmonia, .sensus patens verborum in spiritum influeret, aliter sane , quam quod nostra aetate soleat , moveretur; quemadmodum virtus unita plus valet, quam divisa. Id imprimis spectabant Veteres, ne quid unquam de carmine, quod Cantabatur, X cideret quod perquam Commode contingebat, cum multiple ille vocum numerus iri eadem Verba consonaret, omnesque simul cantores a validiori pr3ecentoris voce ducerentur. Respondebat apta verbis harmoniari id agentibus illi viris , ut, quam possent maxime, naturam vocem hominis in iis rerum circumitantii S, quas carmina eXprimebant , imitarentur. Chori in comoediis oragoediis veterum nunquam supra naturalem loquendi modum vocem elevabant. Porro quantum ratio illa cantandi animis capiendis valeret, demonstrat eloquentissimi alicuius declamatoris oratio qui naturam imitari aptum verbis gestum iungere norit. Quis rogo vim eius orationis non sentit 7 ita pariter reputandum est de musica nativa in ipsa simplicitate sua numerosissima. XVI. A nobis iam est supra observatum , declamationem apud Veteres ad notas musicas fui Te compositam , cum instrumentis etiam musicis. Id de prsesentationibus theatricis demonstravit et Bos. Quodque LaiΝvit L de 'Fptiis etiam. Hebraeis observavit , id de Gracis R0mamsque certo habetur, Omnem eorum musicam genus quoddam declamationis suisse. Coniuncta porro erat actio Numeros ioces, inquit Rub Qui NI 1LiANus , duplices habet, in vocihus X in corpore utriusque enim rei aptus quidam motus sileratur. Sic ipsa ora; ς, seu saltatio, cum musica fuerat sociata haud raro in ipsis sacris , quod primis ecclesiae saeculis ab ecclesiis nostris, ut vidimus, exterminari penitus haud potuit. Medio dein raevo ludi etiam quidam sacri obtinuerunt ac spectacula. . MENEsTRIE singulari de spectaculis, seu repraesentationibus musicis opere a peregrinantibus ad loca sacra, X peditionemque sacram in Pati stinam in patriam reducibus primam Originem earum ἶ- petit, quae saeculo decimo quarto in scenam deinde seu theatrum fuerunt
deducta in Anglia primunt malitis. In recensione opusculi inscripti MART GERBERT DE MUSIC Ecc L. T. II. L. V. Ddd
Declamatio musica, re praesentationesque scense
488쪽
I Glorie delf poesita se desia musca contem te eo satia notitia de te
rei desta citia di Venezia , memoratur an . 48O dramate musico Onversio S. PAUL Romae repraesentata. Ubi postea Oratoria instituta e gente saeculo XVI. a S. Hi Lippo Nerio feruntur , auctore preSΘterorum oraturii; unde aptum nominis etymon repeti potest, atque etiamnum
frequentantur Roma in ecclesia huius Sancti, a ordinis, Chissa uoua appellata , tum alibi ubivis gentium apud Catholicos, catholicos . rogi me veteri declamationi accedit stylus , qui recitativus apte dicitur, usitatus in oratoriis perinde ac in spectaculis musicis quae opera vocare usu obtinet iam a proximis saeculis haud raro res sacras repraesentantibus , in nostra etiam Germania auctore parente poeseos Martino pigsuperiore saeculo ineunte , ut videre est apud ARPUR Muso. tr. LII. B. p. 28 I. 288. add. V. B. p. 7 hsur criti schemaehrichteuoon in ei ει - nil petilieheu Opem in Engelanii , aus er Bibliotheque Britannique T. V. P. I.
Pr6sodia ae XVII. Apud veteres tria haec individua erant in omni cantu ac mu-OS' RV ssica , rnelos ipsum , modique musici, sermo , metrum ac rhythmus, seu Verborum numerus qua posteriores partes vulgo negligi, ac spoliari etiam penitus musicam posteriori seu rhythmica parte , conqueruntur haud iniuria veteris musicae aestimatotes , inter caeteros laudati saepe DONI Us, ac Vossius. Quorum ille poematia duo musicis modis ita aptata, ut quantitatis syllabarum ratio , atque emendatae pronuntiationis ingenuus ordo servaretur, edidit, ut testatur eius biographus BANDINIUM; additque rem nemini antea tentatam , felicissime cessisse. Supra tamen, cum de musica figurata tractaremus , alia eiusmodi e GLARE AN citaVimus Xempla me vero latet, an DONII his potiora fuerint, qui in hac re singu-τ In lare studium posuit, edito etiam discors delia itinopeia de vers latini deda melodia de cor tragichi, atque in opere de praestantia musica Teteris graviter in defectum musicae recentioris circa hanc rem invehitur. Isaacus vero ossi Us in toto illo opere de poematum cantu X viribus risthmi saxum hoc versat , totumque pene vitium hodiernae musicae in hoc reponit, statim in pr0efatione sic effatus: Quippe cum Omnis cantu aut harmonia , quantumvis elegans , si, verborum intellectus motus absint aliquid significantes, nihil nisi inanem continet sonum memini mirum videri debet, abes e ab hodierna musica eam virtutem, quae tantopere tu veteri praedicatur. Si quis huius seculi audiat cantores, vix
decimam partem eorum , quae canuntur, intelliget. Producendo breves, longas contra naturam sermonis corripiendo, ac decies saepius eadem repetendo
489쪽
repetendo vocabula adeo deformant mutilant veram legitimam pronuntiationis rationem , ut sensum carminis penitus deleant. Solum 1 exceperis scenicum recitativum, ut Itali vocant, cantum, vix aliam hoc tempore audias musicam , in qua verborum habeatur ratio. Et tamen haec ipsa recitativa, ut appellatur , non ita distinctam continet enuntiationem, ut non saepissime in syllabarum peccet quantitate. Nec
solum istoc , sed .alio quoque praecipue laborat vitio , quod rhythna , id est concinno carminis motu, qui est veluti anima cantus, penitus destituatur. Toto vero illo opere id agit, ut το πῆ παρα μουσι- κοις Omnem scilicet vim musicae in rhythmo reponat hi hunc etiam hodiernae musicae invectus desectum , quod nullus alius frequentetur plau- sus, quem tactum Vocant , praeter mensuram quadratam , quae dispondaeum, 11 fila spectes tempora, repraesentet: praeterea sesquialteram aut triplam vulgo dictam auctor vero est, ut unicuique pedi suus singillatim attribuatur quot pedes, totidem quoque discrepantes inducantur motus seu plausuum mensurae figurae. Sed haec cuiusmodi sint, viderint musici practici, praesertim quoad themata musicae ecclesiasticae, de quibus nos suo loco locuti sumus. Neque etiam admodum proficient, quae ANNI Us de ea re sciscit, saltem prout in breve schema sunt contracta in epistola inter Donianas, qua breviter X po- m evnit opus sibi propositum, ut flexanima est et musica, essica nimirum Oratorio modo ad docendum , delectandum, movendum plus ego doctrinae inesse X istimem pro usurgo in sequentibus LUΤARCHI verbis in Comment de musica Nunquam tenebit harmonicam tractationem is qui ad hanc solam est cognitionem progressus verum ille haud dubie, qui unaquaque in arte se atque in universo musices corpore, partium que temperamentis compositionibusque e X coluit. tiando qui harmonicus solum est, hic quodammodo est circumscriptus. Ut autem Uni verse dicam, sensum intelligentiam oportet concurrere in diiudican dis musicae partibus ut neque pr9eeant sensus, quod accidit praecipiti-hUS; neque a tergo relinquantur, quod usu venit tardis. Contingit ali quando m sensibus utrumque , ut ob naturae inaequalitatem antecurrant, tardius aequo veniant hoc ergo adimendum est sensui , ut os sit aequali cursu comitari intellectum. Semper enim necesse est tria haec una in auditum incidere sonum , tempus litteram vel syllabam. Fiet autem , ut e sono eiusque ingressu harmoniam , e tempore rhythmum , e littera id , quod dicitur , intelligas quae cum simul procedant , simul etiam ea sensus excipere debet. Simul hoc evidens fit, ubi horum quodque sentas a reliquis separare non possit ac seorsim per
490쪽
pendere , eum non posse discernere vitiosum a recto. Enim vero principe loco de continuatione est cognoscendum , quae apprime ad vim iudicandi requiritur. Bene enim an secus habeat carmen , non de iunctis a se invicem sonis , temporibus , litterisve cernitur, sed in continentibus est enim commiXtio quaedam partium , quae in usu non sunt Oi inpositae. Sed quid nobis hodierna de musica e X spectandum est, in qua Onl-nia ad vanam ostentationem propemodum sunt composita in vocibus, instrumentis musicis, ipsaque melothesia ad stuporem quemdam animi admirationemque conciliandam , artificiosa celeritate ad atomos usque, ut ita dicam, sonorum, nunc per molle infleXiones melodiae, alias perstrepiturn harmoni γρ. Vitiis his musica Italica praecipue laborat, quod imirum est , pro illius singulari ornatu cultuque habetur , postposita nempe ratione , ac intellectu , quo praediti caeteris animantibus praestamus fuitque primarium apud veteres studium , ut sonus musicus vim praestaret , energiamque verbis ac sententiae apte metro rhythmoque uligatae a iii istis. XVIII. HOC est ad propositum nostrum , pro dignitate nimirum hone-
, 6stra figii lateque musicae sacrae . quod laudatus B ANNI Us universim observandum IRid imprimis vult, me voces aptissimo numero ferba recitantes citra, i, mutuam perturbationem distincte satis orationem pronunciantes, nimia temporis seu mensurae velocitate in chaos quoddam confusum praecipitentur Otarum triplex tantum admittit genus . semibrevem se minimam
semiminimam Lenta admodum constituenda est addit temporis aequalis mensura ad eam nimirum tarditatem producta, ut quatuor fusae singulis syllabis raptatae, mullo negotio, hoc est lare . distincte , faciliterque sine confusione pronunciari intelligibiliter. audiri queant. Icontra autem sauc Vossi hodiernus plausu quadr
a B LAIN v ILLE ad finem protegem enorum in historiam generalem criticam philologicam
musicae n. 767. d. novum nobis musicae genus, imo Veteris musicae decorem in Galgia reflorescentem , deuunciat, quo egregia nobis de rhythmo musico sperare liceret. Un 10U-Venu genre 'annone , a voi ne herche plus a rille par de sons clatans, e gosiera charine par de gas ouillemens agreablementrep*tes u rithme preei Mnaarque prendesa
avons une Musique enfin, ne musique, donile genre lait, D eduit qui peliat a nature laus de formes nouvelles, donta Italiememe al0us lambie 'ose se plaindre deSlarcin qu'on ut ait Les instrumens dociles donnent ali chanis, a Pharamqnie de n0i velles graces , de Otivelle beautes olen ne resiste , Out se prete ii delicatelles es plus eXquise , n parte, on exprime , on se ait