De Dionysio Halicarnasseo historico, praecipuo historiae juris romani fonte ...

41쪽

que Pericli, omnium tum temporis oratorum principi, Parum illa convenire dicit. --λ' ἔπερ οὐ κοις αρχας εἶ , την αυτου γαμης ὐποδεικ- νυμ- ο συγγραφευς, ην εἶχε πιρὶ τῆς Περικλώους αρε - παρὰ τοπω σοικεν εἰρηκέναι ταυται ἔχρῆν δὲ γ τυτο μώ, ἴ τι βου- Mπαι, περὶ του euhe αποφαίνεσΘαι, οὐ δε κινδυνευοντι τους

ταπεινους καὶ παραιτητικους τῆς ργης ἀπολυγα. λπους τουτο

- ην πρέποι τῶ κιριεῖ ου βουλομένω συγγραφεῖ τὸν --ειαν Iure de huc histi c. M.

Ab Periesem non ut reum verba seisse, sed pro concione, quam ipse ut exercitus praetor convocaVerat, eum exposita suorum hi cives suos meritorum amplitudine futurum inculum ant vertere malevis umque hominum invidias diluere voluisse teneamus quid quod Socrates inimicorum criminationibus solam me Titorum suorum commendatione opposuit loe. Diomys Art. rhet. V. a. Pag. 358.

Ita Se pio Aemilioniis, ut Livius XXXVlII. O. perhibet, I

sus dicere causam, sine ulla criminum mentione orationem adeo magnificam de rebus ab se gestis est exorsus, ut satis constaretineminem unquam neque meliuS, neque verius laudanun esse Dicebatitur Dii ab eodem animo, a quo gesta erant et a rium fastidium aberat, quia pro Periculo, non in gloriam res vehantur.

Lemem axeum XII ad Aeneid. libri Jani Pericla apud Thucydidem, Athenienses, dum mare en rent, a nemine unquam vietum iri dicit; D- η πίστις υχ ἡ παρουσα ην, Dionys de huc hist iud o. 47. αλλ' η μέλλουσα -M A 'πο- το βέβαιον ἔχου μα- εν ταῖς ἐλατ-9'

42쪽

ae nihilominus eosdem, ne ortunae aquam fidem haberent, sapienter monet. Quae inter Se Pugnare Dionysio videntur. Sed sore, ut Athenionses, donec mare tenerent, a nemine vincerentur, non Spes tantum, Sed, ut Pericles ibidem innuit, γνωμ' - τ- υπαρχοντο fuit neque igitur sibi contradicit ille. Alias ejusdem orationis artes Dionysius dignis laudibus

cumulat.

De Thuc histi Iussi c. D. P. 93 sqq. . At vero idem Thucydidem rePrehendit, God, sicut omninoriusi in libris alia summa cum cura Ptimeque elaborata, alia perquam negligenter Scripta Sint, Praecipue in orationibus hane in partem lapsus sit. Ita, cum secundo belli Peloponnesiaci avo o Athenienses multis ivsortuniis exhausti Spartam paci, ora tores. miserint, neque nou Lacedaemonii Posv acceptam in Sphac teria cladem ab Atheniensibus Pacem petierint, Thucydidem de illis Atheniensium legatis brevisSime agere, orationes Vero a Spartanorum oratoribus Atheni habitas accuratissime enarrare

De huc histi iud. c. 4, 15. Verum Thucydides in universa historia sua id tenuit, ut sitis pravis consiliis Athenienses sibi ipso Perniciem parasse demon straret ideoque neceSSe habuit Aponere, quomodo vel Lacedaemoniorum prece aversati honestam loriΟSamque pacem repudiaverint. Immo superbissimos illo Laeedaemonios pacis conditiones humillimis precibus ab Atheniensibus petiisse tam novum inauditumque fuit, ut Thucydides vel hanc ob causam eorum orationem haud potuerit omittere os ejus ipsius orationis, quae

apud huerdidem exstat, initium ti id quod nec . insignis causae,

43쪽

ob quam habita est, gravitas patiebatur. O qua alio lae e Posuimus De in lenaeis in ordinem redigendis eum duae habitae sint

Athenis conciones, Thucydidem Dionysius orationes in priori, qua Populus itylenaeos capitis damnaverit, habitas ne verbo quidem attingere dicit ab eodem contra minutatim enarrari orationes in altera concione bahitas, quo in conventu populum Prioris decreti poenituerit Jud de huc hist. c. 7. Quid idem criticus inegat, celeberrimam illam laudationem seu rem a Pericle habitam suo loco prolatam rase. mltas in illo bello magnas ruentasque pugnas Puguat se e in . quibus multi bonique cives ceciderint adeoque in horum 'tius, apiam in paucissimorum equitum, qui in ipso belli initio occubuerint, honorem habitam laudationem historiae inserendam fuisse contenditi Jud de Muci iusti cap. 8. Haudquaquam infitiabor, eorum, qui tum temporis ceciderant, Parvum fui se numerum. At sortasse e caeteris istiusmodi laudationibus in bello Peloponnesiaco habitis Thucydidi nulla digna

Fisa est, quam historiae insereret sorsitan neque earum viam habuit, aut, cum haud multum a illa criclis differrent, ea in initio operis posita rem in universum absolvere Voluiti,, Λλλ' -- ο συγγραφας Dionys l. l. 3 -εται γαρ α

44쪽

Imprimis vero Dionysius celeberrimum illud colloquium elios inter et Atheniensium duce habitum omnibus modis exagitat Barbaris regibus hanc orationem ad Graecos forsitan convenisse, minime Atheniensibus, qui Graeciam a barbaris liberaverint,

autumat.

Iussi de huc. hist. c. 38 sqq. Sed Athenienses multo majorem crudelitatem in elios, quam

Darium in EretrienSm, exercuime constat, ornmque sermones factis similes fuisse convenit.

Dionysius, quod Thucydides eolloquio illi haud ipse inte

suerit, universum dialogum ab eo confictum esse censet quippe nec ab uno eorum, qui eius participes fuerint, Thucydidem certi aliquid de eo accipere potuisse dicit, qui sollicet, postquam in exilium ejectus fuisser, per omne reliquum belli tempus in hracia rixerit. Μarcellinus Thucydidem Patria pulsum in Aegmam se eo tulisse tradit. Nec minus vero etiam in hracia contingere potuit, ut ab Atheniense Seumelio aliquo, qui sermonum illorum particeps fuisset, certum de iis nuntium acciperet Praecipue Dionysius i. L cap. 4οo, quae est ejus pietas, aegre fert, in dialogo illa Athenienses etiam erga eos induci impios, cum, ut PS ait, haec sit Summa Atheniensium laus, quod omnibus in rebus temporibusque Deos duces sequuti, nihil unquam sine vaticiniis aut oraeulis egerin Thucydidem parum generoso suas injurias ulciscendi studio hac labe cives suos aspersisse suspicatur ibid. v. i. extri .

45쪽

mveydides in dialogo illo primum ex sua persona, qua. ab utraque parte dicta sint, refert mox ipsas Personas laque res inducit. Quod minus probare videtur Dionysius. Jud de huc lusi. c. 37. P. γ6. Ut personae, quae loquens inducitur, convaniat oratio, id imprimis agendum est, ut nativum ea ne sumtum colorem prae Se serat, neque figurarum a via varietate nimioque splendore

turgeat manu legem Dionysius prudentissime statuit; CL Iud de huc hist. α 42 43. idemque dicit, sibi aliquot ex Thucvdidis orationibus minus a ridere, quod ea in iis neglecta sit alias u ejusdem vitii e

pertes, merita laude onerat. Haec hactenus Orationes Thucydideae, ut paucis absolvam, haudquaquam eandem suavitatem illam, quam Herodoteae, Spirant; etenii ab argumenti ipsius Personarumque gravitate lepidum et jucundum dicendi genus abhorrebat multoque etiam magis artes oratoriae, quibus in soro opus est. Facit huc egregie Ciceronis illud Bruti . 83. :is Orationes autem, qua interposuit, eas laudare soleo imiatari neque possim, si velim, nec velim sortasse, Si possim. Cf. Creurer l. l. pag. 279 in Quae etiam causa esSe Videtur, quare Dionysio eae minus pro-hentur. Qui eo imprimi consilio sibros criticos composuit, ut optimorum dicendi exemplorum copiam aliis proponereti

46쪽

De oratoribus antiquis. c. a. Jud de Lysia c. 6. P. 464 s N. Epis I ad Ammaeum. α 2. P. aa. Epist ad Cn. Pompei. c. 5. Str. 6. P. 787. Jud. de Thucyia histo a. p. io 811. c. 27. p. 88a initie. 8 p. 883 initi, as init. c. 42 p. 9ai. c. 48. P. 934. α 49 p. 937, 938. α 5 α 55. p. 95o-952. De admiranda vi dicendi in Demosthene. c. 5. 5o. 51.

47쪽

De Ordine, quocies gestae narrandae sint. D ustus in Insfituti,do ita itionis orditi summam historici artem spectari, hucydidemque tempora me dolum verum coniunctiouem ταῖς περιοχαῖς των πραγματώ Sequutum Sse dicit. i

48쪽

illud reserendo, euius auspiciis Graeel victoriam de Persis reportarint. Ad illustrandam immensam Persarum potentiam singulas provincias eorum dominio subiectas Percensuit deque unaquaque auum copiose exPOSuit. Iud de huc histi . . P. 26. Creirac l. l. ag. 14G. sqq. Finis universi operis est gloriosissima Graeco nomini ex Persis relata , Fictis riti. inu tuo P unenua in Pisodiis D urrunt, ut Aegyptiorum historia. i:, ita creurer ibad. Thueydidem Dionysius Jud de Thuc hist, . . . . . historia iv tates e hyemes distincta, eam obscuram liminisque

x, ni fallor bae e distilictio vel maxime ex argumpnti, quod Thucvdides Iahorarit, natura apte repetita es Lacedaemonii tempore e. ivo Atticam regrinem Populabantur Athenienses, classe circum oti Pe PQuuesum; byenaci utrique domi u si-

enarrandis conveniat, nulla re Peritu declarari, quam eo, quod nemo post Thucydi m eundum Sm intus, i Sed aliorum tem porum bellorumque ali sui ratio, unde nocessario evenit, ut autor es in iis Escribendi alituri etiam, ordinem equis sint. Xenophontis librorum euonomi na Dionysius valde P-

49쪽

Epist ad Cn. Pompei. . . . 78. Nihilominus Xenophon in Hellenteis, mitto caetera ejusdem scripta - extremos belli PeloponneSiaci anno eodem, quo Thu cydides, modo Veris, festatis Da't 'ui, hyemis notis distinxit; nec minus in reliqua Hellenteorum parte annorum ordinem se Mutus est numeros archontuΠι ephqrog tun, Morun, Olym- Picorum a receutiori manu 'nterpolatos SSe doctorum virorum consensu confirmatur; quin olybius diserte admonet, illam subtiliorem chronologiam primum Timaeum cum historia conjunxisse. Theopompum Diony ius istoriam helie triposuisse pra dicat. Ep. ad Cn. Pompei. c. 6. P. M. Idem Philistum acriter reprehendit ordine nimis obscuro, eumque in oeconomia librorum suorum instituenda vel Thucydide prius versatum esse docet. Episti ad Cn. PomP. c. 5. P. 78o.

50쪽

Dei onysii Fide istorica. Ahte hos octoginta sere annos Ludovicus de Beausori is Surra'incertitude des cinm premier siectes de Rome.

Romanae historiae sabulositatem demonstravit Christian Saxius, inmisceli Lips. Ol. s. a. eontrarium defendendum suscepit. Inter recentiores imprimis Niebubrius V. D. - Romische Geschichie. Berlin. 18il, 8 2. 2 om. Romanam historiam docte et acute tractavit idem de Dionysio durissimam tulit sententiam pag. 32. 153. 6ο. 275. 298. 37s. II. V. V. 7. 58. noti o Pag. 98. Etiam actismum V. D. se Die alteremeschichte des o schen sinates. malle. 1819. acerbus est Dionysii nostri censor.