De Dionysio Halicarnasseo historico, praecipuo historiae juris romani fonte ...

51쪽

pag. 44 - 48. 18. 23. 27, 28. 138. 4riosa. 167.2o3. 55. 59. 62 3ο4 sqq. Neque aliter Dirksenis Civilistisehe Mandiungen Berol. 18ao . . I. p. loo.

de eodem sentire videtur.

Heidelberge Iahrbiicher. 1814. n. 53. omnino antiquioris Romanae historiae veritatem ullo modo reperiri posse negavit; multaque hanc in sententiam satis acute et, ni allor, cum εἰρωνεία quadam argumentatus estiCf. e. M. Creuger, Symboli undisythologie, Q. V. tom. 2. Pag. 845 Ot. o. Antequam historia Romana recte scribi possit, eorum, qui rite Romanos in Italia floruere, populorum historia accuratius ex minanda atque explicanda videtur. Quam ob causam celeberrimum illud opus, quod Lana edidit, ,, Sago di lingua Etrusca erat attre antiine intalia.

haud facile ullo pretio taxandum est; meque spernendus liber, quomicali aper de vetustioribus Italiae populis exposuit. Cf. Niebulis. I. pag. XVI. Schleget t. l. pag. 859. De sontibus antiquioris Italorum historiae omnino consulendus est re e L l. pag. 819-82x. De Dionysio ejusque antiquitatibus destimonia occurrunt apud ineiskium, Mom. praefat. pag. XXXII sqq. Primum igitur, ut rem ipsam aggrediamur, necesserat Videre, quaenam suerit Dionysii de rebus divinis persuasio. Qua in re summa ejus eademque laus est quae Plutarchi P quod

52쪽

ocilicet nun miram, ut Lucianus, ad temerariam Deorum contemtionem se converterit, sed Graecae originis Suae memor pietatem erga eos nunquam exuerit Pertinet huc praecipue L c. 67,

M., ubi Dionysius Timaeum vituperat, quod is contra fas, quae de Palladio Romanae urbis ab indigenis accepisset, memoriae prodiderit.

αλλοις, σοι πλείω τῶν συγχωρουμένων - νόμου δετεῖν 1 ι

CL IL, 66. ineptas sabulas, quibus Dii serebantur admisisse facinora, quorum vel homines Pudeat, Dionysius quam maxime contemnit, easque maximam partem a Romulo in recens condita urbe cinem recepta gaudetiG. II. c. 8 sqq. Caute tamen L, 7 hase fabulas attingit minimeque eas deridere audetiCLMR . . init. Insignem rerum divinarum curam, qua Romulus et Numa e cessuisse feruntur, dignis laudibus Prosequiturire c. 7. Vestalibus, quae expleto triginta annorum spatio, Viro nupserint, Parum elicem contigisse vitae finem, ideoque reliquas, illarum eas pro omine accepto, virginitatem --que ad mortem retinere solitas esse dicitiis 1 δ αν αρμοττον' idem VIII. c. 56. dicit --τορι- σπι- ματα ει πανομ-εως νεκα - οἰορώνο- μη ἐπὶ ταῖς τιμαῖς ταῖς me αβρώπων χαίρειν του Θεους, - επὶ ταῖς -οσίοις , αδδοις πραεεσιν ἀγανακτεῖν, ' δη-- ην

53쪽

omnino Dionysius ejusmodi sabulas ad illustrandam Deorum potentiam saepius historiae intermiscet. Quo pertinent, quae III. c. o, s. de Atto Naevia resert aliaque. Cf. e. e. i. c. 13. VII. . . Tamen prudenter hisce in rebus Semper λέγεται , φακ, Vel similem voculam interponit. Tullum Hostilium Deus marcuis insidiis oppressisse dicitur Dionysius in alia it omnia. III. e. 35. 'o ουτ γαρ απο λητον φυλαττό&ηναι τὸν πρῶ5V πὶ πολ -

πων reor πιστοι - βέβαια ην, ται γέ τοι παρα των Θειοῦν μιοι ἔμελλε ταῖς των ἀν' ἄμων ἐννοίαις ἔσεσθαι μετα γὰρ τὸν πο - φυλῶν γενησομένην ψηφηφορίαν τοὶς Θεους ἔδει την βασιλείαν aerer δἰ οἰων- eissio εας Θεσπίσω ανhα δε μιά is η, τοσουτοις γαγμένον φονοις αδεκως, τίς λκελλε Θεων ἡ δαμ- μονων παρησειν βωμοῖς τε προδεοντα c. . . 'CL praeterea hanc in rem: III. c. . c. s. p. 495. IV. c. 8o. . 829. c. 83. p. 835. V. c. 33. P. 19. V. 2, 13 - 46 I. c. 6. IV. c. a.

54쪽

letur Noster eo, quod haud raro plura se aliqua de re dicere non las esse, seu iam videri e nimis multa de rebus -- eris dixisse monet, Herodotum secutus esse, qui ejusmodi so mulas frequentati Ut Herodotus rebus humanis quendam veluti orbem inesse easdemque certo atque immutabili Divini numinis consilio regi, singulis paginis pronunciat, ita Dionysius in eo sapientiae experientiaeque summam reponit, quod Perpetuas esse rerum humanarum vicissitudines noverit. VIII., a P. 5o5. V. 4 5.MMεταβολῆς ἔχετατι παντα ται πραγματα, α, ουδὲν επὶ τ

Di te minorem quod geris imperas. Hinc mae principium, huc refer exitum

55쪽

' Haec sui de rebus divitiis Dionysii sententia. Ita semper ille

in indagandis everimum cauSi VerSatus est, ut ite vanae retiagioni obnoxius omnia semere ad eos auetores retulerit, nec Deos esse, qui res humatis chrbe habearit unquam negaverit.

Iamque praeclare aliquis de ejus fide historica existimaverit. Relatus'. in praef. ' suae Dionysii editionis, pag. XXII,

se Dionysius, inquit, G, historsales scripsit non ut homo civilis, non ut autor Pragmaticus, Sed plane ut professor. h. e. ludi- magister. Eum nevis instituendis Romae operam dedisse nemo negaverit os de Compositi Verbor cap o. p. 44. Art. rhetor cap. 2. P. 234. e M. d. p. 393. , neque tatae hum ludi- Pagisfium ocaveris. nisi odem notitiae QuintiKanum quoque digitum esse duxeris 'eumque vel maxime ut hominent civilem torias suas scripsisse,' 'iubἡs in cortiponetidi uni se ixium

Suorum utilitatem spectavit, demons are tentabimus Dionysin se in Τheopompuri maestantAshriorum viroruire ischnmercio Perquati Bdjutum esse ad historiam conseribendam praedicat. I. c. 7. . l. Utque omnino historicum haud obscure vixisse nec in scholae umbra consenuisse oportet, cita Romanae praecipue historiae ea fuit ratio, ut, qui eam describere vellet, illo carere me iret Apud Romanos inita diurna senatorum, rhortuorumque laudationes, quas Amiliam minuti 'sus ait, quaSi Sua ornamenta et monumeista servabant, multarum rerum memoriam conimebant; morumque librorum legendorum nemini copia fiebat, nisi quoeum ab ipsis familiis vommuniem eutur

56쪽

Niehuhr. IV lol. chsmut pag. 2 sqq. 24. Lips in libr. V. antialium Taciti. Quid publica rerum gestarum monumenta pleraque, ut libros cenSuales, foederum atque legatis responsorum archetypa quae in templis asservabantur, si quis inspicere volebat, illustris alia cujus Romani commendatione reus ei erat. Van Oudoever, de histo iris Polybi laudibus. r-jecti ad Rhen. 8οs. s. s. In philosophiam, quae vel maxime necessaria est historico, Dionysius in mediocri cum studio successuque incubuic Stoicae secis adhaesi se sertur. VIII. c. 62. p. 65a ibi m-s noti Pertinent huc quae supra de ejus de rebus divinis persuasione exΡosuimus. In politica prudentia idem nemini facile esserit. s. e. gr.

-Ταδ μαμ τα-οὐργα Θατέρου γ - - ουτου au si Θαυμαστρου λέγειν χων, ἐν Quis τυ φρονουσι ' Ρωμ-οι, δέδοικα μὴ σκληρα - α πω τοι ἄλλοις Ελλη Ἀδε λέ-Hἐπειδὴ πεφυκωσι απαντες απο των οἰ - ταὶ mes τῶν ἄλλων γάμενοι κρίνου v, η, o προτὶ η πιστον ιν εαυτοῖς. ποικιλμJudicium de populo ad ejus ipsius tantummodo mores institutaque dirigendum est Quam legem multi alii atque imprimi Graeci autores nec impune neglexerunt. Equidem, licet universum Dionysii opus attente perlegerim, me unum quidem in locum incidi. ubi e gr. de causis legum, ut Reiskius, loco supra laudato, judicat, inepte atque ueriluer disputaverit. l. c. 18.

57쪽

sqq. de praeeipuis ausis felicitatis civitatum prudentissime e ponitur. Cf. etiam U. e. a. p. 85. c. 62. p. 368. cost leb L 166. α 4-76. III. c. i. P. 4o6. c. i. iv. c. s. coss. Ni . I a58 259. .. 23, 24. V., M. coli. Dirksen L pag. sis. c. 64 68. c. 77. VI c. 23 initim 24. 3a P. 41 4. V. 41 - 13. c. 36. P. 123. 44. P. 23. VII. c. . ini p. 328. ibi Casa . notia c. 18. c. 26. P. 137a. VIII o. P. 1524. c. 36. P. 589. 83. P. Til. . c. 7. P. O33. Ni vhr. II. 46. noti 45 quibus ex locis satis apparet, Dionysium Romanorum institutorum rationem penitus omitam habuisse deque iisdem nunquam non acute et circumspecte iudicasse. Alia, quae huc pertineant,inis asseremus. Imprimis ero orationibus apud Dionysium Mutis hirti potnicae leges exponu itur exemplisque firmantur. Sexcenties lectores admonet, ut ad illa quisque acriter intendat animum, ut Livius est, quae majorum ita, qui mores

fuerint Per quos viros quibu,que artibus domi militiaeque et Partum et aucton imyrium sit utque noritibus patriis eo stanter a posteris servatis lubentissime commoratur,ss. ει α Iuc. 23. p. 284. IV. α 4 P. 672 673. α a. P. D. H. e. s. p. 248. HIL, 44 p i6os. ita ritus Patrios Deosque neglectos Romani imperii undamenta subvertisse, antiqua reipublicae tempora cum recentiori rerum statu comparando, demonstrat; CLII. c. 6. P. 248, 249. 'ss. P. a6ο ms4. P. 265 α - p. 284. e. 34. p. 3ο8. α 4 P. 398. Ια α s. p. 46 465. V. α ω. p. 989. VI mras P 4389. V. to xx. VII e. 37. p. 1592. X. e. 7. exis.

58쪽

adeoque litibu suis, Graecis. Scipionis illud in mentem re

Diovsius , ut omnium, qui latino sermone, de rebus Romanis memoriae prodidissent: libros nullo adhibito interprete exlegere, Posset, latinum Se addidicisse sermoncin docet. I. c. 7. quippe an uuiuscujusque poPuli historia primum indigenas ejus ipsius autores audiendo esse Pronunciat; quae Unice vera lex. I. . 11. p. 29. .. 8 p. 73. yli si P. 1314. l a II c. s. p. 33s, Di Isiua de Sabinorum origine expositi sautorum sententiis ultimo Ioco, quam ipsi Sabini in annalibus suis hi buerint parrationem, ut maxim Veri imilem assert M oquide in ita serebiit, uti ipsi ec Lacedaemoniorum Molonia orti

59쪽

λatinum, ' quo mPore meas in Latium immigraverie ibi regnasse, ipsorum Romanorum testimoui confirmat. c. ει

Res a Numa gestas se ita narraturum, ut ipsi Romani de iis metuor a tradiderint, bis diserte affirmat. II c. o. -p. 363. c. i. p. 366 cod. III. c. a. extr. Ρrisci Romanorum annales tenues et exiles saerunt Graeesdemum eos fabulis commentitiis exornaverunt, ut rerum arietate jucundos redderenti istorico igitur id agendum erat, ut Graecorum fabulas ex Romana historia evelleret. Quare Dionysius III. c. o. p. 38 col diebuhr. I. ira 3 sqq. aetismuth ς ε 4 55. Cre em Symboli unxodi logie ed. I. om. a. p. 33. c. 69. P. 585 58si. v. c. a. aliisque in locis expressinia everat, se sabulam in domesticis Romanorum annalibus reperisse. - Imprimis in ritibus Romanorum explicandis Dionyma Romanorram tantum eripioru auctoritatem sequutu est. Cf. e. r. v. c. i. p. 87ο. Imprimis ille operam dedit, ut Vetustissimorum carminum, quiue super sent, reliquia conquireret. Quoniam Schleget . L eoee carmina unqtiam extitiSSe negavit, couratius de iis agereti esse videtvn. 1ebutiris I 177. Sqq. 294 3ο7 318. II. 9 77. 08 Moli molismuth pag. 307. de sis multo cum acumine πο- fuit, eaque revera quoudam extitisSe veterum autorum testin viis comprobavit hisce Cic. Brut C 18, 19. Tuscul duaesti c. a. mi. S. v. Camenae. orat Epist. Ibo et Livia 18.

Suhleget sileribus illis versibus breves potiu soriuulo e M. Duorum invocatione aliave id, genus, quam longa pomam,

60쪽

Misse comprehensas, eo praecipue argumento tuetur, quod illos ad tibiae sonaim a Romanis cantato esse autores prodant. Eodem pertinere dicit Varronis illa De vita pop. Rom. lib. II J -In conviviis pueri modest ut cantarent carmina antiqua, in quibus laudes erant majorum, et assa voce et cum tibicine. et orat Carm. IV. 15.-Nosque et Profestis lucibus et sacris etc. μ Cf. etiam Valeri vix II. l. o. Ubi, ut Romae ab initio Urbis, penes sacerdotes sit summum imperium, ibi neque nasci, neque excoli posse artem Poeticam asseris, Praetereaque Romanos, totos bellis gerendis agrisque eolendis deditos, ab omni hona arte atque imprimis a Motica tantum non semper alienissimos misse ipsumque Poetasum nomen in aecum esse Romanam linguam horridam illam veria que paucissimis inclusam diu vix legibus su enis, nedum historiae suffeciSSe. . Cf. achsmum pag. 5-23. Tamen ubi sacerdotes imperent, ibi e contrario semper floxere artem poeticam, vel orientalium regionum exemplis, quae r cens ad notitiam nostram pervenerunt, satis luculenter Probatur. Idem sacerdotes, qui poetas, agit divinus animi impetus, omnesque tabulae, quae ex antiquitate ad nos Pervenerunt, fuisse eosdem sere semper poetas, a Sacerdotes, docenti Schlege latinam linguam carere verbo, quod poetam sisnificet, contenditio vates est ille, qui res suturas praeteriissque eom tas haheat atque utrasque carmine suo omplectatur hac voca Latini poetas eosdemque sacerdotes vocaverunt Praeterea Carmentae Dion Antiquit. Rom. L . 31. . Faunique et Fatuae