장음표시 사용
261쪽
derivationis disciplina, quam κλIσεως nomin naturae φύσει)vindicare Sustinuit, iam mon Strabat. Supra iam Varronem constentem vidimus, huiu exempli imitationem, quamvis
assectatam, sua ipsius vires Superare.
Quare autem in rebus ph0netici Aelio Stilone minus diligens fuit Huius rei caum haud dubie in eo posita est,
quod Varro natura tale re minu curabat, minu quum Aelius philosophus, et quod reiecta compoSitione Summa vi iam inde ab initio maiorem vocabuli partem tamquam inexplicatam atque inexplicabilem emovere cogebatur. Cuiu rei si satis ibi con Sciu fuisset, unam tantum iam ingredi potuit, ut Sibi con Staret nempe iacvjSSet atque perSpeXi8Set, tunc temporis homines neque Sua ipsius ration neque Stoicorum miraculi ad verum accedere pOSSe. Partem emasiologicam sibi cordi non futuram dixerat: neque hoc iniuria, namque in hac re disciplina in Varrone
Ne multa, hanc fere Varronis imaginem ex his rebus nobis informamus fuit laboriosus et rebus in historia, in antiquitatibus, in vita cottidiana obvii diligentissime studuit; iudicium habebat negativum potius quam P0Sitivum, i seiunus erat et inde Scepticus erga omnia, quae tu Stum modum eXcederent, in rebus positivis magis alieni iudicii quam Sui, quia parum criticam habebat indolem atque ingenio originaliteit), Sagacitate, divinatione tantum non e omni parte carebat Multi in rebus igitur veru fuit Romanus,
ut iam Saepenumero ObServatum St.
Itaque merita eius in industria et prudentia maxime posita sunt Nihilominus hodies Stoicorum rationem ubSurdam' Religenstein, qui Grach. d. gr. Dum p. 183, et i A. 2 Varronem in Stoica etymologia comprehendit quamquam idem Oh Maur. te. p. 36 dicit , Varro de in der tymologie nichi stoischen rund-FlltZon folgi .8.W.V haec si extendit: -- Dur AS Varro, da er,dnneben auch die Grammatiker scinor ei benuigio rheblich Or-Sichtiger und methodi scher vermhrt'. Pro illo vorsichtiger' legendum propono: nuchterner Sed tamen ubi illam methodum meliorem animadverterit, equidem non Video.
262쪽
Varronis eventibus praeferre n0 verebimur quippe cum utrique re fallantur, at illi lingua studii officium et finem quadamtenu perSpexerint, alter tum doetrina quam ius US a Sc0po et a linguae vita longissime aberraverit. Nam Varro unu e multis illis fuit, qui d0ctrinam ab aliis prolatam laudent aut impugnent, attamen eiu Virtutem et finem, cum pSi parum grave Sint haud ita penitu cognOSenni, ut per se nova illa Sui a vitae accommodare valeant: id unum maxim agunt, ut Xempla copi0Se imitentur, non ut ipsi Xemplo Sint. Varro tamen quaSi pater etymologiae Romanorum fuit hoc ei concedamus, etiamsi id historiae Otiu donumquam meritum virtutis Sit Verum numquam obliviscendum eSt, pauca diSciplina re adeo ardua antiquis iniunXiSSe. Quae Sentsentia profecto cum Wilman Si anno 1861 enuntiata l.l. p. 117), parum convenit: quam egregii Re. paene Singularibus ingeni facultatibus ad tractandas . quaeStione hiStorica cuiusque generi Varro praeditus, fuerit uuntoque Studio et amor Se conlocaverit Π0nhS0lum in inveStigandi ac perscrutandis antiquorum romΛ-norum moribus et in Stituti verum etiam in exquirenda. et inluAtranda litterarum scriptorumque hiStoria, demon- Strat longa series operum doctiSSimorum et ampliSSimorum, quam de his rebus composuit' 3. Quantum mutatus ab illo Varro meus videbitur. Quod si quis orto hunc libellum hucuSque legere perSeveravit, et Varronis verbis L. L. VII106ὶ dico: Si quis alterutrum sequi malet, habebit auctorem.
In eundem fere modum de Varrono iudicium eris Henr l.l. V.s. p. 1153, p. 23, LSq. Qui magis etiam quam Wil mann Varronis
inconcinnitatem parum viden insuper ei persaepe sua ipsius obtrudit notione Re sententias quamquam hoc certiu Sentire quam evidentiu convincere UnusquiSque Valebit. Nuper oet v et in commentatione .s. v. p. 115 nequct cum his Varronis admiratoribus se Stare profitotur et rursus Religensteini
es Ion Maur. p. 80 aestimationem impugnat imprimis p. 87-89ὶ. Verum ipse quanti Varronem faciat, di8ertis verbis non aperit.J
263쪽
I ngum hercle itur necnon taedio interdum obnoxium
emenSi una uΗ, quod Si 0Spexeris, multum Sane pulveriAeX-cuties soli ver radii atque regionum amoenitate memoriae noAtra minimo inhaerebunt. Ut consuetudo nostra loquitur: quantam materiam Viissendimus, at quam parvum ingenium, induStriam quanto maiorem quam laudem eam Sequentem Non tam se deSperam lum si pulverem removeris, quid
est quod sub eo lat0bit 2 Qua via inde ab Heraclito usque
ad Varronem pervenimuΗ - Si hos duo Simul nominare fas est Id tunc invenimus, quod vulgari hi Storiae curSui, qui ad moliorem fere atque emendatiorem Statum Si non genu humanum, at certo varia hominum disciplina perducit, parum conveniat. Quid enim In Platone haec apparent: gravi SSimus est in ponendis problemati S, vates paeno in iis
Solvendis ille vero, ut Varro L. L. V 8 de alio uit, in
lingua receS'u penetrat, eiuSque adyta, ut captu erat hominum tunc temporis, penitus noscit divina potiusquam demonstrat; mira menti Sagacitas, Vir magnUS, inter Suo Solus, posteritati in hac re ignotus. Quid amplius Indes Num per viam quamvis arduam aScendimus Immo deorsum tendimus. Apud Stoicos, vitae philoS0ph0S, et postea in grammaticorum clam romanorum quam graecorum, studii quo vehementius linguae Suctsuum locum flagitabat necnon impetrabat, eo magi linguae Originis, finis, naturae Studium imminuebatur remin eo erat, ut OSteriores, cum magis iam in media verSarentur lingua, eius tantum vultus melius nossent at longius quam Plato a
264쪽
rei nucleo, a linguas anima ac Vita nescii diScessisSent. Hic, ut Saepe, menti humanae cogitationi altitud et latitudo eiuSmodi Sunt, quae numquam fere coniungi e patinntur. Ut imagin utar, scientiae fluctu ab angusta Semita vel e rivulo tenui Superne fertur et paulatim Se dilatat; plures plura conferunt, at infra aquae liquidae non jam sunt et prae rapido curS liqueScere nequeunt: Sic OSteritas, dum maioribus fundamentis nititur, in multitudine maiore unum vel unitatem agnoscere obliVjScitur. Eodem modo Graecorum philosophia comparata St. Ut mens humana iam statim ab initio ibi gravissima physicae vel metaphysica quaeStione aggredi non gravatur, altior eademque levior quam Saecula Sequentia, eXperientia atque
eXperimenti minu freta Sed etiam minus impedita vel occaecata, ita Aristotele denique magis etiam quam Plato philosophiam latiore conclusit alveo, ita tamen ut ille quidem prae singulari animi vigor atque diligentia vel optimo tantam m0lem digerere necnon elaborare valeret, id quod posteri iam nullo modo SuStinuerunt v. Supra p. 3b, 43 Sq.). Atqui videris, Plato n0nne linguae Scisentiae idem praeestiterit, quod philosophi Ionici, Eleatae, alii philOSOphiae Graecorum. At hic prop0rtionis quartum membrum defuit ille AriS-t0t0l0s' lingua studii neque fuit riStotele ipSe, neque quiSquam poSterorum. Cuiu rei cauSam hanc pono, quod problemata ista illi aetati, illis hominibu nullam omnino S0luti0nem ostendebant sati probabilem eamque Platonis Kratylo praeStantem. Imm0, Si qui larte ibi quaesiVerunt, quin plane animum deSponderent, fieri nullo m0d poterat. Ut brevi formula finiam quod primum fuit, optimum
fuit atque invito tempori cursu optimum permanSit materia oculo noStro obScurat nec quid SubSit, cluremo perSpicere Saepe patitur, at genius nobilissimu hac lego minus tenetur ideoque extra generi humani Xplicationem p0Situ esse videtur; neque Saeculorum in no vntione curat, nXimuSille vates atque divinus. Rem mirum, ineXplicabilem mySterium spei plenum l
265쪽
Elyma recensentur, in quibus eiusdem rei apud Varronem variis modi duplex proponitur X plicatio. A. Ea quorum duae proponuntur enodationes, e quibuSalterutra eligatur multa quoque insunt in verbi e graeca lingua mutuatis, V. Supra, p. 82 Sq. ueStas, ne Vum, ager, am0letum Char. p. 105, 9 cf. nuperrim W0n Sch Glotta II 220ὶ, aper, Aprilis ara, Argiletum, armilu Strium VI 22).aSparagus, ventinus, balteum, cani S catinum, catulus cerVi, clepere, cohors tres explicationes, cf. L.L. VI et Vel L0ng. p. 69, 1 in funduS, harena, nuretum, lectica lucerna, mane, MarS, meminiSSe, men Sa metuo, Minerva, multa, mundUS, munuS, Oven SileS, ObScenum, OPS, Pan jS, Pauper, pecus, p0culum, poena porca porcu S, Publii, pulvinar Puteoli puteus
reciproca, SegeStria, Sol, 0rS, StipS, Sus termi Di, trapeteS, tutulus, Vallum, vehiculum, Venilia, Ver Verbum 2 apud AuguStinum), Vestibulum i ap. Serv. en VI 273ὶ vitulus ἡ plerique ), UrSUS. Vide iam pauca apud Lersch III170 Sq. cf. Suprap. 1864qq. B. Ea quorum nomen aut phonetice aut SemaSiologice aut utrimque per duas Origines coniunctas X plicatur angiportus, capitium, cervi 2), dictator, jScrimen, facundUS, formido Τ), fruges, irpiceS, lympha, metUO, UDUS, Omina, Oppidum, palus, Iecu ML. L. V 953, plauStrum, Procul US,
266쪽
raStri, arculum, tempus, tribuni, trioneS Valvae, Venilia, Ver Volcanus, volo, urbes et imprimis tribuni .L. V let turmas 1, ubi videaS.C. Quae diversis locis eodem modo tractantur angi
Quae XcuSS Omnia forsitan tam de Varronis fontibus quam do ipsius inclinationibus in rebus etymol0gici nonnihil melius edocere OSSint.
267쪽
Qua des Augustini libello Principii dialecticae agitur.
R. Selim id in libro Stoicorum Grammatica et . Wil mann l. l. Supra p. II 6 p. I 6 sqq. AuguStini opusculum Migno P. Lat. 32 ex libri II I L. L. haustum eSS0 crediderunt, deinde Rettgen Ste in Ah Maurop. etc. p. 66-800 libro I 0 .L. id derivavit, postremo unaiolius, cui Goet G. G.A. 1908, p. 805 Sqq. ASSentitur, e Di Sciplinarum libro II do dialectica id ortum HS putat p. 87 . Praeter ea, qua Funaiolius iam dixit, contra it mann Sisententiam haec fere asserenda Sunt.
Multa quidem veriloquia ex libri de L. L. apud AuguStinum inveniuntur, quaedam tamen aliter ibi formata sunt, id quod mihi multo videtur molestius quam il- mann Sio p. 17 A.ὶ e. g. AuguStinus viam a Vieto' derivat, Varro L. L. V 35 et 22 hi a vehendo'. tymologiae κατα
, In L.L. V 2 sq. locus corruptus est. Mulier in editione et it manti l .l. P. IT, A. hic iam Ocnbulorum via, iter, Rctu S, Rmbitus, olyma suspicantur cf. Stointha l. l. I p. 354 , Wil mann si auctore ex V 35 huc illata. quidem potius credo, Varronem hoc loco Sque ad 21 ἡ- quod maxime teritur' suum sequi sontem i.e. Aelium Stilonem, quem denuo adhibeat in 22 igitur terra e .q.s. . Quae inter ea in Sunt e cuiusdam Cosconi 3 rhematico, cuius vestigia ReitZenstein ines VI locis compluribus detexisso videtur, inserta esse Suspicor de verbo terendi Ordo in his erat alphabeticus tera, teritorium cum uno, etymologicol) ex)termentarium, aritura, rivolum P .terminus' fons
268쪽
αντIφρασιν lucu8, bellum, foedus apud Varronem non exstant, et a tota ius ratione in libri de .L. plane abhorrent.
Sic quod dieit Wil manna p. 17): deinde principia etymo
logica eadem apud utrumque Sunt Sc. Varronem et AuguStinum , quod cum unusqui Aque facile ident, non, multi eXpon0V mihi parum Videtur rectum. Immo, Ut iam Xp0Sui, lasaium logicarum et etymologicarum apud Augustinum XStantium Varro nonni Si rariSSi me U. Supra p. 23 Sq. adhibuit rationem: e. g. Onomatop00ine internae ἡVerklanking ' V. Supra p. 56 nobis nudum Stendit elec-t0Sque VeStigium. Quicumque in Super Augustinum et Varronem legerit comparaverit, S, ni fallor, du0 animos divors0 in ii Spogito credet. Non tamen desunt, quae in utroque libro XStent e g.
Stein .l. p. 40), ubi tantum video et viso Aelio tribuo, roliqua cf. ordo alphabeticus): vigilant, vigilium propter malam Soni curam et violare, invident ut Supervacanea cf. etiam
dubio procul ex is a ei a lingua derivarat es V 96 et Rottgenstein l. l. p. 40), Varro Vero Ordinem invertit itaque rem protulit inconcinnam. Deinde eius fons ad composita transiit: iter quod eundo v. infra circumeundo , vel ulteri coniectura: itu', 1. v biteritur' quae hoe loco excidis8e puto; in minus, Varro fontem male intellexit. Inde ut illud terere' in itineris notione legentibus probaret, Varro itinerum Xempla quaedam ipse propo8uit, quibus terendi verbum valde Erat accommodatum via quidem iter, quod ea vehendo teritur, Eoo i via e iter, Omdat te. . Hi igitur non ipsa habemus etyma quae exstant V 3b iter ab tu, etc., modo Varrone digno. Utrum i a vehendo in secundo illo fonto invenerit .v. veho, an hoe indagaverit duetus pronuntiatione rustica ei. .R. I 2, 14 ubi h in veham' dubio procul orthographiae etymologicae Varroni debetur , hoe diiudicaro non ausim. Apud Augustinum legitur: via a vi, quod Aelio magis videtur aptum, qui id sibi sumeret, ut potius in soni quam in Sensus ObServantia Xeellaret. Postrem moneo huiu annotationi partem iam XStare apud Religensteinium p. 83 Α. .s, id quod nune demum video. Haec vero stoica est cogitatio ΕΣ .L. VI equitur oppidum,
269쪽
Quidni igitur Augustini libelli rationes graecas, exempla stoica, Stoico Aelio Stiloni assignamus Attamen non
omnia, quia Augustinum fontem parum intellexisse necnon quaedam sponte addidiSSe etyma Saepe apparet cf. ubi vietus a vite' derivat, propterea, quod Similiter incurvum ' signi cet, deinde via a rite vel vieto explicatur, quod flexuosa' Sit et ipsa l Hi intermixta est enodatio Aeliana: terra a terendo , quae huc non quadrat nec veriloquii vice videtur fungi. Itaque haud scio an iam selius Stilo ex graeco fonte tale composuerit etymologiae iSag0gicum, id quod ab eo, primo Romanorum otymologo, minime Videtur alienum Tamen, quia Sine dubio AuguStinus non recta via ab Aelio Suum argumentum mutuatus St. Varronem eam rem retractasse et paululum auxisse credo. At ubi 2 In L. L. IV cf. analogice cum l. X etiam contra etymorum naturam a Varroniana in l. l. dei L. discrepantem, quantum enim in Varrone doctrina et usus distanti libenter id poneremus, niSi Os vetaret Funaioli observatio l. l. p. 187ὶ numquam alibi Augustinum Varronis l. l. de L. L. se ceterOS libro grammaticos aut laudasse aut evidenter adhibulSS0. Religenstein autem opinionem iam Goetet, R0hrscheid tet 08Sner l .l. V. Supra p. 78 . impugnaverunt. I pSedixit paululum obscure Ioh Maur. p. 30ὶ - die Bedeu-
tun des let non erkes de Iohannes Euchatta legi darin, .daSS S un Varros uellen und Varro' ei gens Thaligkeit . beurteilon fissi . Qui sunt isti fontes 2 Si non Aelium Sede tymologicum graecum Sic tecte deSignavit, non plane Video, cur Varro tyma sua Secundum eligensteinium XA0lio hauserit, at doctrinam ex fonte graeco DiSi forte Asellus de doctrina nihil omnino prodiderit. Si tamen Rettgenstein recte conclusit, tam L. L. VIII 1 - 2 quam Augustini libellum ex L. L. I haustum eSSe, et mea coniectura etymologiae expositio ad Aelium rediret l. VIII1 - 24, et usque ad 25 finem ex eodem Aelio hauSta eSSent, quamvis revera Sint ista partes inter se dissimiles cf. contra Religensteinium de L. L. VIII 254qq. Rohrscheid l. l.).
270쪽
ContraRettgensteini oro opinionem de libelli illius origine ex libro I 0 .L. multa alia indicia arguunt. Quare in prim libro etymologiam Xp0Auit, quae Sequentibus libris debetur Quot re quamque variae, AuguStini capita decem, L. L. VIII 1 - 24 L Religenstein huic uni libro obtrudit Encyclopaedia profecto totius fere grammaticae fuiSSet. Dein do Varro alibi semper diligenter annotat, ubi XSuperioribus libris aliquid repetit v. in initio et in sinst l.).
Cur id in . VIII 1 - 2 omisit ), si re vera ea ex libro Ihausit ΤEtiam d libro illo mystico L. L. I nondum disceptata lia
est. Umquamne fuit i In hac re tantummodo nituntur testimoni Hieronymi et librorum inscriptionibus cf. etiam Fun. p. 87 Sq.). Ut omnibu notum est, ultimus liber Solum vice-Simus quartu laudatur Geli. XVII, 4 ut liber X analogiae Summam tractat, Sic ille liber de proloquiorum Summa forsitan agere coeperit et tamen ii mann p. 20 et Reit-g0n Atei p. 76 et operi fuerit p0StremuS. Hieronymi errore numerationis incuria bunde Sati eXpli getur, Si eum cum Rerum Humanarum libri XXV eo conludi ASe SUSpicemur. Longum St, totam ei tZen Stein argumentationem hoc loco ad Obru Ssam Xigere. Hoc tamen moneo, eum in sine
Suam thesin tantummodo de capitibus VI et X Augustini libri vindicar his verbis parum ad perSuadendum accom-m0datis p. 79): Aber di Ueberein Stim mun de Grund-richiun in Varro VIII 1 - 24 und in Augusti de prino. dial. V und X chein mi erWjeSen. Quibu enim maxime nititur, partitione dic in re quattuor V parte - prorSu enim similes huiusmodi divisiones
nuSquam Sermo St. ForSitan conieere liceat, librum de grammatica ex Disciplinarum libris medio aevo in virorum doctorum opinione libri primi de .L. tenui8Se locum, quamquam tu argumentum cf. r. 237 Fun. a ceteris libris plane abhorrere videtur. Hoc etiam mirum St, quod alia magna eiu Opora, .g. Antiquitatum Rer. Hum. Et Divin libri utrique, unum librum prooemii vice habebant.