De veterum, imprimis romanorum studiis etymologicis

251쪽

d00st L. L. VII 30 et 40ὶ si ab Libya dictae ess0nt. Lucae, fortaSSe an pantherae quoque et leones non

ἡ Africa bestiae dicerentur Sed Lucae neque ursi ἡ potius Lucani quam Luci . Quare ego arbitror B. q. S.'4. Primo vitio cognatum videtur illud, Si quis non in categoria eligenda, Sed . g. in pSius verbi materia adhibenda fallitur Sic, quotiens in verbj transitivis non subiectum aut obiectum hoc officium praeStat, Sed etiam aliorum c u una ration0s, id quod eadem v sub l et p. 232 de causa linguae et logicae natura vetat e. g. arca V 28, Si modo ab isSi ετο, non reo campuS, caput, forum, nefarii, principes, Quirinus Tert.

5. Paulum a Superiore distat ea figura, quotiens a rebus forte adiunctis buom standi gheden nomen petatur: e.g. uti a m de egeerden V 2 Inc de praen. 5ὶ, fur, GaiuS, me SSis, palea principes, ProculuS, ServiuS, Sors L. L. V I 833, Spica Venus, Olero. 6. Denuo Superioribus aflinis est ratio, in qua notionis par principalis alibi Sit i. e. appellatione non exprimitur: 0rvi Τὶ cernuus falli, Graccus, Lauretum lin. lucrum, magmentum ij, oppidum, Ops AuguSt. C. D. VI 24 , pro sanum, puteu S, quaerere. 7. Re secundi ordinis ut tamen neceSSaria non in Vocabulo locum habet fana, fiber, rura, Sol. 8. Nimis abstracta, ut dicitur, interdum veriloquia Sunt: fundus pecus V 95 alterum), SpeS, Spica Ver. 9. Duplex Origo emasiologica p0nitum circu S, falli latro

oppidum, rura v. App. I).10. Ordo inverSus v. s. p. 202 hac rei contrarius accipitur facere a facie facies a faciendo dubio procul L. L. VI78), 0rmare, pecu V 95 pecunia et pecu pecuS propter pecuniam l).11. Radicis notion se tantum in doctrina expositione

novit usu Semper vocabulum aliud ab alio deri-Vatur, numquam utrumque ab eadem radice passim).

252쪽

12. Significationi passiva nimium indulgent a cf. re

V 0 hoc modo reduae traduae): RedeS, capideS, conum, far, fere, ber, granum, culi, palla, rapa, paruS, Vallum κατα αντιφρα τινὶ terra j. Haec duo I 0 123 cum dom0n Strant, tum excuSunt derivationis doctrinam in cunabuli etiamtunc incere. 13. In vocabuli plerumque vetus significatio adhuc eXStare putatur, nullu fere tranSi tu ponitur per temporum curSum factuS cf. 0rS V 65), vilicus villa

14. Duae res minime c0haerente in unum vocabulum

constantur Agrippa seli. XVI 16, i, Plin. V. H. VII 45ὶ.15. Significatio truncatur propter etymologiam horreo, munuS aliter quam Sub 23.16. tymol0giae gratia significatio primitiva inepte turbatur: e. g. Xtemplo L. L. VII 133. 17. Significati0ne haud satis attente observabant ac distinguebant, cf. - Si modo hoc Varroni iam est AuguStinu l. l. de . minutum, parvum'. Dicit enim: Sed haec abuSi vocabuli in potestato, loquenti est, habet enim parvum ut minutum non fidicat' l), quaSi X Omni parte Similia Sint. VirtuteS. 1. Interdum in his sebus Almasiologicis diligentiam offendimu magnam, immo nimiam int0rdum atque immodicam at V. Supra Sub 11 cf. ager, OnSul, conticinium, delicuum, Iuno, Lucina, tutulus, Venilia lin. 2. Saepe Varro intellegit, imprimis a rebus visu obviis atque in Su cottidiano versantibus n0mina deSumi cf. Supra Sub in Aventinus, delirus, disertus forum, horreo, Latium, Lauretum, legere, loqui Luca, Velabrum, Omer, urna. f. .L. VII 40 i. 1.' Contra disertus L.L. VI 61 . 'x Quocum apte comparari potuit: loqui a loco ' L.L. VI 6 .

253쪽

3. Est cum Varro ad votu Attorsem cultura gradum ascendat conatu omnino laudabili CL campus, ossis, cornua, lorica, mitra si , multum V 77ὶ pecunia, praemium, putare torus sellus R. R. II l, i. 4. Nonnumquam putat, Significationem alicunde profectam 90 dillitass0 cst Supra l5ὶ horreo, munus L. L. V 4 l .

5. Qualitas huic rei magis propria quam alii in nomen recipitur cf. Supra Sub 3ὶ ari Sta Graecus, granum

seximie R. R. I 8, 23, Luca L. L. VII 40 ubi v. , Luna V 68 sola in Sol, termini V 21 maxime in territorium ib. In rex imo ), video VI 80 mreximus '. 6. Saepe cogitatur nomen activum, etiam ubi agitur de rebus in animatis, quae, ut revera hi sit, tamquam vivare pra0Sentantur . perSOnificati eri arca 3ὶ capitium, dolo, Faunus, fundus, hi tro. 7. Certa Vocabulorum genera ex definitis soci0tatis humanae coetibus una oriri uuintur cf. L. L. V 2 i. f. V 30 et sub 3 huius capitis, p. 238. 8. Proportionem Semmiologicam nonnumquam exquirit: 0.g. L. L. VII 4 tueri, ut videre α ραν et α γίνειν Vel

254쪽

V. Qui Varronis elyma a cognitionem Romanorum pronuntiationis qualis tunc erat conferre DOSSint. Quae in hac o mihi notatu digna viSa Sunt, notaVi. Multa non sunt variis de causis a quia v. Supra p. 211 Sq.3tre tantummodo, raro quattuor litterae in vocabul0rum initio alicuius momenti existimantur; . quia Varro

ingente mutatione phonetica comprobare non graVntur, ita ut tum Solum, cum crebro eandem mutati0nem invenimus, non deS, Sed tantum quaedam probabilitas iis tribuatur indiciis c. quia pauca quaedam, quae ex iis colligere licet, aut conveniunt ii quae iam dudum inVenta

Sunt, in minus, ad ea refutanda et novam coniecturam

ΑΕ ae et e Catonis et dubio procul etiam Varronis temporibu n0n eundem sonum habuisS e Varronis observatione ap. Geli. XV 12, 7 discimus: idcirco .et M. Cat0nem et cetero aetati eius feneratorem'. Sine a littera pronuntiasse tradit se Varr03V. f. etiam L. L. VII 96, ubi Varro ponunt' et ἡ dicunt' temere c0ll0cat, attamen pr0pter eXempla allata et rusticos' laudato potius vividam depinger pronuntiationem Videtur.

256쪽

242 203, ronos Aug. C. D. VII 19), lucerna L. L. V 1193.

257쪽

V. Supra Sub G. Utique u non vel a vel . f.

258쪽

CAPUT VI.

Conclusio etymologiae Varronianae. Disputatione de Varron ipso iamiam ad nem perducta

pauliSper percenSeamuS, quid ex iis quae Supra demonStrata Sunt profeciSSe videamur. thesibus profecti, quae de Varr0ni operi compOSitione et pretio nuperrime in lucem emissae Sunt, id arguere Vel comprobare conati Sumus, in Varroni elymi duas magna eSSe parte una cum aliis multi j j Sque minoribuS, qua tamen Singillatim expedire et extricare opinione multo hercle, difflcilius St. Namque cum jam a priori 'id videretur esse veri Simillimum, Varroni etymologiam cum eliana neque qualitate neque quantitate prorSUS congruere, tum veriloquiorum ipsa comparatio nonnullas quidem diScrepantia aperuit, at ea non adeo multus adeoque circum Scriptas, ut ii normi quasi ducibus c0n Si Suum cuique identidem RSSignare valeremuS. Hic autem nodu Solvi non poterat, nisi Varronem X et doctrina idonea sibi legi Sse, alia repudiaSSe crederemuS, quorum eXempla quidem in eli Stilone occurrentia hic illic recipere parum BVere non recuSaret, quae tamen ipse deSu numquam augeret. Vel Sic Varroni studiis ac meritis Sati amplum relinquitur Spatium. In altera parte tam Varronis de etymologiae disciplina Sententia perluStravimu quam ipsa eXguSSimu enodati0neS. Nimirum via ibi Suepe erat Salebrosa atque c0niecturis potiu quam argumenti. QiScernendum irat, quid Varro

259쪽

ips sentiret, qua Sententia aliena reciperet, Ostremum, unde hauriret quodcumque in Su cum ipsi doctrinae rationibu parum con Veniret. Deniquo haec nobis ultima oritur quaestio : qui locus in etymologia historia Varroni tribuendu est Locum ne iStum .e etymologiam Varronianam e Superiorum studiis nobi explicare valemus, numquam Obliti ea quae de etymologia graeca et romana Scimus lacuna graves, forSitan etiam opinione multo graviore habere 2 Platoni vaticinia de tymologia revolata Varronis temporibus Secundum hominum opinionem cum Stoicorum

doctrina coniuncta prant live locum ceSSerant, nequB USUS

respectu iniuria ita existimabant Plato etiamtunc gloria inventoris etymologia in st0rebat, multa ex eius tymi Somnium communia in rant, at homini qualis Varro fuit, Platonis ratylos in dubio non igma potius ac luSu quamson iugis doctrina etymologicae videbatur dial0gi et matantum Spectabat, quae ridenda censebat ipSe doctrinam

prae tymorum natura parum videbat δ). Varroni igitur a formae modo graves sunt etymologia Stoicorum, Alexandrinorum, recentiorum Stoicorum grammaticorum Ormae duae c. Iohannis Mauropi pr0totyponet Aeli Stilonis doctrina magis etiam moderata, denique

Philoxenus cum UiS.

Varro expresSi verbis dicit, duas priore forma ipSum Se cognoviSSe itidem res se habet in elio Stilone. Philoxeni innovatio vel certe recentiorum grammaticorum doctrina ei ignotae non uerunt. Vetus leganti rinorum schola studia vocabuli circum- Scripserat poeticis. Quod Varro improbat Attamen coniecturam haud levem fecerimus, Si absque illi grammaticis Varronem librum VII de .L. numquam con Scripturum

fuisse credem VS.

260쪽

Stoicorum studia hoc ei tribuerunt, ut id maxime Suum iudicaret, explanare Voces communi c0nSuetudiniSV immo e Stoicorum in hac re Sectatorem SSe ipSe tecte assirmat. 0 quoque a Stoicis acceptum habet, qu0dn0ndum ordinem equitur alphabeticum, Sed naturalem: iam Verrius Flaccus in hae quoque se a Stoici prorSus Se egregat. Sed in doctrinae S apud Varronem nihil fere invenitur, quod vere St0icum Sit Onomatopoeia plerumque ad Aelium Stilonem redit figura κατὰ αντkφρα ν, a Stoicis et grammaticis adhibita, plane deest Stoicae compositionis, qualis apud Aelium eXStat, nullum eXemplum Varroni ipSi pro certo assignari poteSt eorum de linguae origine doctrina apud Varronem DonniSi tenuiSSima Stendit vestigia non enim Omnia, quae et con Veniunt, en

quoque Diti necesSe est describit p0tius quam ducit veterum etym0logia. v. Supra p. 96, 111 218 Sqq. ista ratio. Isdem rebus ab Iohanne Mauropo dissert, qui Stoicus magis

quam grammaticu eSt idemque tamen per compositioni adiumentum accuratiu quam Varro Omnem vocem Xplicat.

Longius etiam quam Aelius a Stoicis in his rebuS discessit. Quod ad hos omnes attinet, Varronis lucrum negativum potius quam positi Vum At ordo: Stoici Iohannes Mau. ropus, Aelius Stilo, Varro tam chronologiae obtemperat quam internae ipSarum rerum Xplicati0ni; quae est liberatio paulatim crescens a Stoicorum illis in rebus etymol0gicis tortuosi praestigiis ). Hanc mutationem iuxta Suum iudicium Sanum et ieiunum neque tamen ita acre vel ingeniosum, dubio procul Graecorum grammatici recentioribu debet, praecipue, ni fall0r, Philoxeno Quippe uterque in etymol0gia principium derivationi adhibebat, priores tantum Verbi littera respiciens, Sed Varro hac in re incon Stan erat, nulla ratione neque ulla regula fretus, Philoxeno vero elaborata Octrina radicum αρχαι Τ v. Supra p. 75 et firma

' Noquo ipsa linguae latinae indole defuit, quae compositionem

tam raram Stenderet.