De vi atque usu adiectivi praedicativi apud aevi Augustei poetas Latinos

2쪽

UNIVERSIT O ILLINOIS LIBRARY

5쪽

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

UNIVERSITATE RIDERICIANA HALENSI CUM VIΤΕBERGENS CONSOCIATA

RITE CAPESSENDOS UNA CUM SENTENTIIS CONTROVERSIS A SE PROPOSITIS DIE X. M. OCTOBRIS A. MDCCCLXXIX HORA XI

PUBLICE DEFENDET

AUCTOR

VERSARIORUM PARTES SUSCIPIENΤ

MDCCCLXXIX.

6쪽

J S. .

7쪽

INDEM CAPITUM.

I. Quid grammatici de adiectivo praedicativo existimaverint II Quaae rati, int0 adiectivum iraedicativum et adverbium intercodat III. De Verborum generibus, quibuscum adiectiva praedicativa coniungebantur 101. D verbi substantivi vicariis 102. D verbis affectuum 173. D verbis veniendi et quius undi 20 IV De adiectiv0rum g0neribus, quae nominalem 10rmam adVerbiali praesorunt 21. D adiectivis loci, temporis . numeri 322. De adiectivis, quibus participialis natur inest 53 3. De adiectivis praedicativis, qua certis finibus non c0ntinentur 65

9쪽

QUID GRAMMATICI ME ADIECTIVO PRAEDICATIVO EXISTIMAVERINT.

Quicunque operam et diligentiam in aureae quae dieitur

aetatis poetis Latinis collocaverunt, eo intellexisse necesse est, consuetudinem illam Syntactieam ponendi adieetiva viee adVerbi0rum, quam neque ulliu aevi, neque Ullius Sermonis scriptores Latini prorsus resoru daverunt, horum arte ad perfectionem quandam et maturitatem adductam SSe.

Cuius rei quasi testes locupletissimi excitari possunt nonnulli viri docti, qui in carminibus illorum poetarum illustrandis hanc eon Structionem Summatim tractaVerunt. Inh0rum numero sunt Benileius, cuius adnotatio ad Η0r Epist.

terminata SSet cum neque arminum Latinorum interpreteS, neque artium grammaticarum auctores Satis subtiliter

quaesiVerint, Si non componere litem, quae adhuc sub iudice est, at certe rem promovere institui materia existimatoribus parabili exponenda. Qua in re ita Versabor, ut primum quid viri docti de adieetivi praedicativi vi ac natura inde ab artis grammatistae primordiis statuerint breviter exponam deinde examinati restentiorum rationibus uberius demonStrem, quam late pateat hae constructio apud poetas Latinos usque ad aevi Auguste exitum.1

10쪽

bei dei Griochen undioemern et Schoemanni Lehre Onden edethei leu nael de Aliense ubi v. p. 157 Sq.). Aristoteles, a quo principium capiendum est mnibus,

qui ad antiquorum hominum doctrinam grammaticam n e S-suri sunt, eum adverbiorum natura bene perSpecta - ΟΡ. VI, 10 Steinthal. l. l. p. 260 Sq. - forma ω φελίφυς, ι0OV τικως in αιά σεις vos ascis referret, non curaSSe Videtur, quae ratio Syntactica inter adverbia et adiectiva intercederet.

VII, 5 haud multum a quaesti0ne de adiectivo praedicativo movenda suiSSe censendi Sunt, quippe qui n0mine ρῆμα id quod n0 dicimus praedicatum PraedicatSWort significaverint qua de re Priscianus nos certiores facit Inst gramm. II, 4, 16 p. 5 Herig.): adverbia n0minibus

vel verbis connumerabant et quasi adiectiva Verb0rum nominabant. Quamquam Schoemannia eum adverbium Γαλαι in Verborum comprehensi0ne exempli gratia excogitata 1 αυτ παλαι γένετο e Stoicorum sententia ad praedicatum referendum esse doceat, idem adversatur quominUS

adiectivum παλαι in sententia illius simili a a caλaia εσειν pace t0icorum praedicato attribuatur. Neque enim in ea definitione adiectivis praedicatum ornantibu ullum locum concessum fuisse ideo existimat, quod haec vis illis non propria, Sed interdum ex arbitrio scriptorum addita sit. In medio igitur relinquendum videtur, Dum Stoici in crutanda potestate vocabulorum haec figura unquam turbas fecerit. Iam quaerendum est de illa orationis parte, cui n0men επιρρι s acinScriptum fuit. Cuius classis ne adeo non certi erant, ut tym0l0gie Magni auctori. 78, 2 sibi ipsi quae

nata est leVissima appellatio ιανδε ολὶς quae quid sibi velit