장음표시 사용
11쪽
riam SSe postea patebit aut oluod ad collo lutum deorum attinet, aut altero illo loco certaminis mentionem compilatori deberi censendum ist Atqui it versum 52, qui quia cum Versibus 17 43 non concinit, certe poetae rationis eius quam Helenus habet tribuendus est, cum ii S 1 1 discrepare Vidimus, quom versus ad certamen peetare apparet, et X versibus 58 60 deorum colloquium a poeta certaminis abiudicari non posse Sequitur. Itaque eos versus orationis ab Heleno habitae diligentius inspicianius, qui ad certamen pertinere Vi
non potest. Ibi enim ut aequum est, ante pugnam eXercitus considere iubentur. hic ante provocationem: ac profecto in Versibus M eos residere legimus, neque 'er Hector, qui antequam provocationem condiciones quin protulit, ex impetrare omnino non potuit, Sed Agamemno lux sponte rei ficit ut Achivi Troum
eXemplum sequantur Sed de 4 sqq postea ingetur. Ver Sun 49 ineptum esse memo negabit ad 50 1 et Γ 9 20 et 4323, quorum locorum imitationes actum
esse, ut in sine versus A non πὰντας αρίσιους. quae ne repeterentur V 49 obstabat. Sed o et ις ρισro cin-Veniantur, Christius in praefatione inditionis pibb)recte monuit Quo minus igitur 9 51 compilatori aribuamus nihil impedit.
Neque vero minores offensiones versibus 17 43 in Sunt, e quibus plurimae cum ab aliis tum a oechlio
l. l. p 7 iam cognitae et expositae sunt. Vs 17 8 et E 711 2 alteros ab alteris pendere supra docuimus. V. I saepe invenitur, i quater, t in A08), ubi Apollo Argivos Troibus superiores caree TroianaeonSpicatur, melius legi apparet. Itaque hemistichium
inde sumptum esse verisimile neque Nauchi coniectura εκκαίων opus est. In versu 22 sagi mentio magnas offensiones praebet. Etiamsi sagum quanda in omnibus auditoribus notam apud Scaeas portas fuisse putemus
se Z 237 te.), tamen cum sine dubio unica campi
Troiani agus haec non esset, hanc respici Xponendum
erat. Deinde deo eo Se Onferre itemque eo postea spectandi causa ibi considere Sensu caret, nisi ante portas ipsa proelium committebatur, quod ex hoc quidem loco non efficitur, tuin vi e libro X compilator Si de eo agitur eone ludere potuit 73 4, sed cf. 237ὶ Fagum auten in vetere quoque Carmine memoratam 8Se X Versu 60 sequitur, ubi ut mentio eius deleatur, seri non potest. Itaque olim plura ea de arbore dicta SSe cenSeo, SiVe OS VerSum 60 - nam 1 2 recentes esse videbimus, sive in priore carmini parte, tuam compilator delevit. Ei igitur us 17 2 deberi valde credibile esse existimo. Nam primum versu 22 Xeepto omnia fere aliunde
deSumpta esse Xposui, dein do us 17 8 Erilli volpropterea ei tribuendos censeo, luod T in 7 19
probabiliter eius est, et quod eun 8 6, quo recentes esse docui, eo bene coniungi negari nequit; nam Si non graviter, tamen premuntur Achivi. Itaque non
prorsus inepte 7 8 e l. E sumpti sunt Ceterumetiani luod ad 43 attinet, nisi vorsum L Tl ex .
Sumptum esse Sciremus, hoe libri L loco vocem απι δεῖν Significare aSSentiri nos quoque conceSSUrOSeSSe Supra memoravi). Sed etiam inter o 17 2 adeo cohaerent, ut unde arminis genuini reliquiae incipiant, diei vi possit, si aliquos retinendo e SSe putenmS. Immo cum agi mentio, quae in versu 2 fit, inepta
sit et vetere in armine de ea aetum SSe X UerSH6 insequatur, iis verbis, quae de sago Sunt eompilatorem ad Vetusta reverti studuisse non improbabile mihi videtur. De ceteris locis, quibus sagii memoratur, in appendice agam. Accedamus ad Apollinis verba. In versu 24 vox at memorabilis est. Certe igitur poetae loci noti erant, quibus item Minerva devolasse dicebatur; suin unum ex iis, et 19 sqq imitatur et poetam libriis, sicut est mos imitatorum, Superare Conatur, Cum
Apollinem Minervae festinationem praedicantem Vel illudentem facit Ceterum etiam in versu E 38 Mi-
12쪽
nerva εμμεμaνω θεά vocatur. Quod H 24li a carni inogenuin abiud te entur, non esse Xistimo In uno ei tribuendos eos esse inde constrinari videtur, quod
Nestoris orationis initio H 124 poeta iterum neque bono librum A 254 imitatur. Tamon etiamsi eos
genuino e SSe putemuS, inter eo et ea, quae antecedunt, discrepantiam nullam Xtare notandum est Minervam de caelo descendisse in versu 1 legi nuis, quem Versum SitalisSinuim etiam vetere in carni inelectum esse si qui credat, refelli non potest. Deinde
Troas ibi quoque Supseriores fuisse o 26 740qui videtur. Ρservonimus ad 28 Sqil. Id quod Apollo proponit,
πολυ κερδιον PSSO Om eone Od t. seque enim quid commodi in eo sit, quod hoc uno die a pugna SQ abstin ant, intollogi potest, immo orta ininis involitionem ineptam esse iam Oochlius . l. ἡ nulla omnino singulari certaminis . . . institu Ondi causa aut ratio X-
- 49 ad Achivos solos liectare displicset. Diplius
Denique eos adiectos osse e 34 5 apparet. Versuum 34 6 ineptia molius quani coeli lii verbis illustrari non possunt, pii Sic iudieat , . . . Oe quod rospondeat aliud habet dea cum ferocissima, tum prudentissima nisi hoc ad bellum dirimendum quidem se et ipsam venisse, sed id quomodo instituendum sit, ab Attolline se sciscitare.
Sed us 3 5 ad propositionem 4n versi 29 dactam
pertinere videntum Versibus 30 2 prorsus meo leetis quamobrem Vs 34 , Vetustos isse ij iii iis oram Minervae SSentationem contineri crediderim, eum alterani quae in Versu 43 Xtat, compilatorem inaeunt altera Apollinis ratione adieciSSe en Seam, quam uno versu 38-Xcepto non aptiorem priore illa invenies. Versus 39 clausula male ex 226 sumpta est. Expectatur aut οῖον coni. Bent leb ), quod ne recipiamus v. 42 Obstat, aut ιι coni. Doederiein), qua lectione ossensiones sane tolluntur; meque tamen iam probabimus quia etiam in versu 2 sunt quae issendant; desideratur enim ad ιον i. q. e. ινὰ Quod Hentgius
21 1b et I 35 confert, illic ex voce τοι Versus 155 sino dissicultate σε subauditur, in hoc et ipso ostendo. Nam quod Hector Achilli soli resistere dicitur, id sensu caret l)ostulatur Hector Solus se hoc de loco appendieem 1 35 sagus memoratur). - Denique in versu 4 poeta voce Ἀγασσάμενοι Singulariteri utitur eum utrum de admiratione cf. H 404 o 431 te. y an doli a se. g. J6b vocem intellectam volucrit diiudicari
Vt Summam faciam, versibus 24 7 et 33 , 6 38 3)exceptis totum pisodium quod est de colloquio deorum compilatori tribuere cogebamur. Nam ubi certa carminum fragmenta existunt, eiusmodi ineptias non inveniri videbimus. In iis quae deleta sunt, deorum consilia, quae ad carmen ex duobus illis compilandum non quadrabant, accuratius eX posita fuisses obabile est. - 44 5 coniungi non posse Supra memorRVi. compilatore nihil nisi primum versus 4 verbum immutatum esse mihi non improbabile videtur se. g. pro τῶν uia'). Nam eum Helenum sua ponte fratrem adire in versu 48 legamus h ρα νυ μοι et πιθοιοι fieri non potuisse, ut di eum haec facere iuSSerint, apparet, Sed una, ut erat vates, deorum voluntatem neque vero Apollinis et Minervae divinasse nobis efficiendum esset, etiamsi ea in versu 44 non legeremus. Num 48 compilatoris sit, mescio. Nam iuro Oeelilius in
13쪽
quicquam facit, cum ei obsecuius dis oboediat. Vtrum 49 5 - sive nines, si vera solus, compilatori, an certaminis poetae tribuendi sint diiudieare non ausim, neque magis, Versusne 53 vetustus an discrepantiarum obtegendarum causa adiectus sit. Certaminis poetae eos tribuerem, nisi difficile esset dictu, quis en verba fecerit. Praeterea di statim Hectorem ipsum adire potuerunt quamquam poetae eiusmodi quid praescribere non licet.)II 54 6 - Γ76 8. Libri I versus 76 7 aptissimos
hine sumptos esse nemo suspicabitur. Sed Γ 78 quem cum in Ven. A desit, ab Aristarcho omnino non lectum esse probabile est, ex . H invasisse veri simillimum mihi videtur. y Nam ὁρνειν - σ3a apud Homerum Semper proprio Significatu usurpatur hi sunt loci:
i H attinet, Troianos Statim considere iam mirum est, multo autem absurdius Aelii vos Agamemnone iubente idem facere, antequam quid Hector Vellet Omperi SSent. In l. Γ Agamemno cum Hectori orationem habere in animo esse cognoscat, Achivo tela iacere Vetat.
In versibus Hi 60 do dis ago insidentibus agitur. Si s 56 60 unius poetae essent, legeremus: ad δεκαὶ Ἀθηναίη i, deinde particula ρα hoc in ontextu non intellegitur bi igitur etra coniungi non possunt, et VerSum i compilatoris esse milii quidem non incredibile videtur. Certo enim Vs 6 2 eius
sunt, in quibus plane eadem narrantur, quae in Versibus 3 sqq exponuntur. In Verbis νδρασι τερπομενοι iure oeelilius offendit , satis pueriliter Immo certaminis spectandi causa eos illue se contulisse putandum est. Ad verba ανδρασι τερπομενοι Vs 29 sqqconferendi sunt, quos compilatoris esSe vidimus. Vtroque enim loco di bellum dirimere cupivisse dicuntur.
3 iusmodi se haud ita raro aceidunt. . . . L 890 versu A 176 pendet euiu clausula multo melior St. POStea ineptissim v. R 891 etiam in libro A adiectu est.
altior atque in . I armis Ionicis ornatos esse coneludit , Si lege die asse nielit ab das si denPange nielit ausZiehen, Si selbstversian illicli, aberauel den Schil boli alte si amar uni de Spe erin dormand μ). Sed et Menelaum i l. 3 et Aiacem 206 sq arma induere neglexit, quin Menelaus thoraca exuit l2 sq), de quo agi Robertus ipse exponit pg169). Quam discrepantiam quod ad Aiacem attinet, iam oechlius cognovit pg. 23).
In versibus Mi inconcinnitates non inveniuntur. Ex 63 6 Achivos et Troas revera ante provocationem consedisse Sequitur. Itaque si quis dubitet, num Versuum 56l ineptiae huic poetae tribuendae sint, tamen vorsum 5 ei qui sequitur adaptatum SSe paene pro certo habeo; nam nimis alter ad alterius similitudinem accedit, quam ut id casu accidisse credibile sit, qua de causa ne hoc quidem probabile mihi videtur uss5860 ex alio eiusdem carminis loco a compilatore post versum bi transposito esse, Versui non immutato. Nam si recte iudicamus, s 58 60 fragmentum eius carminis praebere, cui 3 sqq tribuendi sunt apparet.
Hectoris enim rationem ad certamen Singulare Pertinere superfluum Si memorRre.
II 66l - Γ bl utroquo loco ossensionibus non
carere videntur. In versibus libri I , ut ab hoc loco incipiam, in constructione verbi κλυειν Offenditur. Neque enim Squam κλυειν τινος τι dicitur, nisi ita ut genetivus ab accusativo nominis pendeat Schulge, Quaest. p. g 396 cf e. g. 3 22 340 l89). Qua de causa Sehulgius ex voeabulo ἔκλυτε quasi alterum κλυτε subaudiendum esse iudicat, cui adnectatur obiecti accusativus. Sed primis libri Γ centum versibus diligenter perlectis aliud quid mihi verisimilius visum est. Compluribus enim loeis carmen graviter mutilatum esse probatur, quod non ita mirum
est, si qua de re equidem non dubito, in . inui primus in bello accidit congressum Menelai et Paridis
14쪽
Vi possunt. Haec autem Sententia Si Vera est, nonne
Si compilatori, qui certamen ad decimum annum belli adaptavit, nihil immutandum fuisset, multo magis mirum esset E. g. vs 18 20 sine dubio interpolati sunt, quos iam Zenodotus obelo notavit; neque enim quemquam et gladio hastisque duobus et arcu instructum esse Xcogitari potest; non igitur recte Aristarchus versibus 19 20 damnatis contentus erat legit in versu 18: avra δουρε duco Zenod: υτ t o δουρε di ita ut
Versum eum ii quae secuntur cohaerere clarum Sitin.
Deinde quid in verbis: προκαλίζει πάντα 'Aχοιους offendat, Didymus bene exposuit itaque quin 8 20 eiciendi sint, non dubito multorum Xemplum SecutuS. versu 2 usque ad 40 omnia optime procedunt. Post hunc versum nonnulla eXcidisse censeo. Nam mihi quidem ut V 41 copiosioris deprecationis clausulam praebeat, postulandum videtur. Nimirum eum Versum, quem Dionysius Scytobrachion adiecit, in optumeSSe manifestum est, cum ne Odyssea luidem xl 2sqq)liberos Paridis et Helenae noverit. )Vss 5 6 cum iis quae praecedunt, non cohaerere perspicuum est. Agitur de duplici mortis genero:
b ad supplicium a Troibus sumendum, 2 5 ad
mortem Paridi a Menelao asserendam pertinent. Similiter accusativus καιMφείην v. 1 cum iis quae antecedunt, coniungi non potest, quod iam veteres intellexisse e lectione Zenodote κατηνείη apparet. Haee enim eonte et ura facta est, ut offensi tolleretur. Praeterea Verba δυσμενεσιν μἐν χάρμα lio quidem in contextu sensu carent. Neque enim quisquam Achivos aViSOS Sse, quod Paris Helenam abduxisset, neque alios Troianorum hostes respici putabit. Sed inter b0 et 5 non inter Me 50 sententiam hiare et cum vorsibus 46l vss 6 7 coniungendos esse Schwarigius vidit, qui has
duorum Oetarum tractationes compilatas esse iudicat:
δ Vocem ἄγονος antlim non osse Significare plane apparet et ab Ebelingi ruet contra meisium expositum St.
illam, ubi de donis Veneris agitur, Paris respondet, cuius oratio integre ad OS pervenit. Vs 76 8 supra tractavimus. In versibus 79 80 cum sagittarum et lapidum mentio fiat, hastas, tela usitati Ssima, prorsu Silenti praeteriri memorabile est. Neque ero ea in re offendendum osse, sed milites leviter armato prina in acie pugnaro efficiendum Seli Wart Zius me docuit, qua cum interpretatione SAlω optime congruunt. Iam ad 9 s transeamus. Postquam Hector fratris propositionem protulit, omnes Achivi conticuisse dicuntur; qua de causa, prorsu non intellegitur Plane
aliter in . H 90 res se habet. Illic Achivi conticescunt prOVOeationem aecipere Veriti Praeterea si
cuntur H 2 sqq, 398 sqq, I 28 sqq etc). Neque
Vero Versu 95 carere po8Sum HS quamquam ineptus est, quoniam Verbis: ῶς εφa: ' opus est. Atqui ex Verbis: τοῖσι δε καὶ μετεειπεν 96 ot: κεκλυι νυν καὶ μεῖο, μάλιστα γὰρ αλγος ἱκάνει
iam plures ante Menelaum locutos esse sequi videtur eaque ut deleantur 9 insertum Sse puto, probabiliter ex Π 0. Nam utroque in libro versus statim P S prOVOcationem legitur, et retractatorem libri I id carmen quod est de certamine iam novisse postea aliis quoque e locis apparebit.
Vs 99 l00 qui ad initium belli non quadrant,
recentes esse clarum est. Schwarigius 99 102 retraelatori tribuendos censet primum inter Me 99 sententiam hiare verbo φρονεῖν interpolator Singulariter utitur), deinde 10 eum 9 male concinere. Denique ad 86 7 revertamur. Hanc libri I partem gravius retractatam esse Vidimus. Itaque etiam
15쪽
modi Unius mulieris gratia duo populi bello se persecuturi sunt. Nonne deliberandum est, num tales nugae dignae Sint, e quibus tantae calamitates oriantur 3 Ad decimum belli annum talia non quadrant.)Immo accipite μυθον Αλεξανδροιο ου εινεκα νεῖκος ὁρωρεν. Oeta alterius libriis partis versum II et terum a Versu 86 removit II 3 48. 74 - Γ 86 7. Hactenus de introductione certaminis Menelai et Paridis. Redeamus ad .i, cuius in versibus 6ω - Ι 85 6 substitimus, in quibus permultis Viris doctis compellatio: ρωες a ευκνηριιδες 'Aχato offensioni erat, qui quidem Vs 69 72 eiciendos censerent, neque si isti delendi essent, allocutionem ineptam esse negari poSset, quia in reliqua orationis parte Hector Achivos solos adit. Displicuit illis foedera libri Γ hic respici, et quod . . Hauplius Lachmania, Betr. . l. Anh.pg. 110 ut praecipue Menelaus ad hae respondeat, postulat, optimo iure eum hac in re ostendisse concedo neque Vero Menelai rationem eiusdem poetae esse atque ibi sqq Videbimus. Deinde vulnerationem Menelai neglegi gravissimum est, quamobrem nonnulli non libri Γ ρκια, sed alia nobis ignota respici opinati sunt Jahob, nisi. d. om. I l. v. d. Beniehen, Ub. Η 69 82, Ztselir. f. Ostr. Gymn. 1887), sine dubio iniuria. Sed eum haec ita se habeant, hunc poetam id carmen, quod dicitur υρκιων συγχυσις nondum novi SSemanifeStum est, neque ut Schwarigius me monuit, dubitari potest, quin ea ορκια respiciantur, quae ut OSt certamen fiant, Hector proponit. Propterea Vss69 sqq interpolatos esse incredibile est, immo efficitur ex iis, in arminis prooemio prioris illius certaminis mentionem factam esse, quod haud ita absurdum mihi Videtur, quoniam poeta illud imitatur nequo fieri potuit, quin permultis auditoribus eius in mentem veniret; deinde ex eo quod foedera illa respiciuntur, hoc certamen brevi post illud commissum fingi sequitur. Versum 73 iam propter vocem Παναχαιων superfluam μ
damnandum iniquo 6 73 aliorum doces insertos esso putavit Neque sine issensione versum diei perspicuum est Nam inter omnes Achivos etiam optimos
inveniri clarum St, an non omnes Achivos ante Troiae portas pugnare intellegendum est Accedit, quod . 73 cum iis quae antecedunt coniungi non potest, sive lectionem nostrorum codicum ab Aristarcho repudiatam: vliis με Ior εασιν, Sive alteram Aristarcheam ci μῖν δ' εν Ia εασιν probamus. Neque enim, quod ad sensum attinet, illud ορκια μεν et hoc μῆν δε sibi respondent. Itaque versum T a compilatore e 159 sumptum et inter 2 et 7 nonnulla deleta esse statuendum est, quae propterea eicienda fuisse puto, quod ad ea foedera, quae nunc in libro I describuntur, et ad Menelai vulnerationem non quadrabant. Altera pars orationis inde a versu i offensionibus aret. Itaque vel Oeeh-lius, qui ob detrectationem huius carminis a posterioribus graviter vituperatus est si iudicat Hectoris oratio ... inter meliore est rhapsodiae nostrae partes. Hie igitur certum eius carminis, in quo Q certamine agebatur. fragmentum habemus Poetam inter optimos numerandum non esse cum aliis ex rebus num inde cognoscitur, quod hemistichio αεχχεα συλγησας bis ruti
huius carminis leguntur, respondent, unde si qui adhuc ea de re dubitet, certamen in carmine Singulari descriptum esse ad certum redigitur cum istis verbis aperte carminis exordium et epilogus designetur Eiusmodi igitur ornat rhetorico poeta delectabatur, cum quod ad argumentum attineret. inepte inlius carmen imitaretur, quia novi quid Xcogitare non potuit. Cum in chivi provocationem incciperes dubitent, Menelaus Surgit, ceterorumque ignavia increpita ipse ad pugnam se parat. Menelai orationem inter probati 8Simas mostrae rhapsodiae lari s esse Moechlius censet, quin ne optimis quidem carminibus iure eam
postponi addiderim. Ad quantam veri similitudinem
16쪽
et regum pavorem et Menelai indignationem expressit Verbis: gλλ' μεις si ἐν πανrες 'δωρ καὶ γαῖα γενοισθε κτλ.Tragicus autem Olor On Sili eius datur, quod ipse se Hectori imparem SSe non nescit. Ci ea verba, quae ante pugnam cum Achille committendum II octor facit, F o sqq. Quae usquam melior aptiorque oratio invenitur 3
quae altera alteri poetae non tribuemus. No Achivi Menelaum mortem haud dubiam oppetere patiantur, flagitatur ae profecto confestim reges ad Volare, ut eum prohibeant, legimus Agamemnonique contingit, ut fratrem ab incepto revocet. Hactenus igitur omnia optima sunt. Vs 1l uel multi ut ineptos damnavere, quia quod in iis cli illes cum
Hectore manus OnSerere Veritu eSSO narratur, hoc
eum coteris rebus ab eo gestis disere pare iis videbatur; atque certo, quis e ceteri Hectori par sit, luaerendumest, si ne Achilles quident ei Occurrere USUS est. Praeterea dissologia versutim 1 14 et 1 ostendit: σευ ἄμεινον νωι - ος περ σε πολλόν μεινων. Itaqu0 13 4 eiciendos osse non prorsus incredibile mihi videtur Tamsen si dolendi sint, una cum iiS versum 112 damnandum iudico: 112 Ἀκτορι IIριaμιδιν Ἀον I στυγε Ουσι καὶ
115 'Aλλά- μεν νυν ζευ ἰων μειὰ θνος ιαίρων Toliri δὶ προιιον ἄλλον ἀναστίμουσιν 'Aχaιοί, Num ex iis qui Hectorem ipsi timent Quominus 1 et 1 coniungantur, nihil impedit. Neque vero, si iure deo 12 4 dubito, idem rhapsodus il et 13 4 adiecit. Nam 12 a rhapsodo quodam additus eSSe Videtur, qui Hectorem respici apertius dicere voluit. Ialium interpolationum exemplum manifeStiS-
ne speciat quidem, Vel plures hapsodos eum intellegendum puta SSe Videmus. Neque eadem de CRUSa, Scit ut Hectorem respici exponatur, versum II 132 adiectum esse improbabile existimo. Sed etiam Versuum 13 4 interpolatio similitor explicanda mihi videtur addit O nim OS Sse puto, ut unus e iis, qui Hectorem reformidabant, nomino designaretur. Id si recte usi icatus Sum it et 13 4 eiusdem non esse apparet atque Versuum 113 4 si risiones omnes interpolatori tribuendas esse iudico, qui illustrare Voluit, quantum periculum ii subirent, qui cum Hector manus con Serere auderent, neque extitisse locum, ubi revera Achilles Hectoris pugnam consulto evitavi SSe dicebatur,
Ex versu 11 si vetustus est Achivorum duces Sua quemque inter Opias consedisse sequitur. 116 certe genuinus est; hae enim ab iis diei, qui Menelao perSuadere cupiverunt, ut a consilio certandi desi- Steret, Oportebat. Versuum l7 9 tractatione ad posteriorem locum prolata ea, quae Agame Innonis oratione habita saeta Sunt, On SideremuS. Menelaus ministrorum Opera thOraca exuit. Ad induendum eorum auxilio opus fuisse non audivimus, immo si 120 2 non extarent, quin in Versu 103 de scuto quadrato ageretur, nemo dubitaret. De regibus illi legitur. Quamquam Menelaum ut nimis infirmum prohibuerunt et Agamemno alium pugnatorem Surreeturum promisit, tamen nemo Se Osferre
17쪽
audet Itaque Nestor longa oratione eo increpare cogitur. Neque vero ullo verbo Menelai mentionem faeit, tui in optimis certe non habetur 159j. Sed ut Nestor exemplum Menelai deterioris fortissimis illis ante oculo ponat, flagitatur, et ex eo, quod nihil eiusmodi dicitur, ea, quae de Menelao et Agamemnone Sunt, non omnibus temporibus ante Nestoris orationem extitisse pro certissimo habeo. Menelaus suas ad copias reverti iubetur 1lb quamquam eum illine progreSSum SSe non comperimus, et difficile est dictu, quando fieri potuerit, ut illinc progrederetur. Vt ad arma perveniret et V li 3 sqq, 26 sq) Hoc certo ex Versu H 03 concludi non potest. Revertemur postea ad hanc difficultatem. Reges, quos a sedibus Suis profectos SSe legimus eo redire non dicuntur, quod sine dubio exponendum erat; nam in versibus
16 sqq surgere dicuntur praeterea 183 sqq apud
Sua quiSque copias Versatur quos Versus compilatoris esse videbimus). Eosne eo redisSe uiuo σιωπω1ιενον
eficiendum est At tu ineptum est putare, eo id fecisse, qua Si Sua nihil interesset, num qui pugnator inveniretur. Sed Menelai et testoris increpationes Varii carminibus tribuendas esse peritos iam dudum intellexisso consido. Vt statim post Agamemnonis Orationem nonnulli e regibus ad certandum se osterant, flagitatur. - Sine dubio hic torum duo eorum carminum fragmenta X tant, quorum de initiis supra egimus. Praeterea ob Similitudinem carmina illa contaminata esse non nimis audacter coniectum arbitror. Atqui Nestoris orationem ad id carmen, quod erat docertamine, referendam SSe e narratione eius Sequitur, euiu Summa haec est, Se adulescentem hostis fortissimi multoque maioris natu proVocationem accipere
non dubitasse. Ergo Menelia incepta alteri carmini
Iam 11 9 tractemus. Ad 11 9 et 173 4. Vtrosque Versu nonnulli viri docti damnaverunt. Viri Vetustiore sint, ip Sis non apparet Itaque ium
172 4 compilatoris sint, postea diiudicabimus. Priore autem loco magis quam in versibus 18 9 in vorsuit viri docti offenderunt. Primum vocis δειης litteram neglegi displicuit. Vocabulum hoc loco exeopto nisi de compellatione κυον ἀδδεες, ter non dicitur. Praeterea neglecta I iniuria secunda syllaba produci videtur. Neque enim ea littera eiecta productio metro OStulabatur αδε c, - - - ' θε ιJγης,- - -). Si erSu integer est, olim in usu fuisse formam f*ειλὶς concludendum puto, e qua littera neglecta orta sit illa quae traditur: δειχῆς. Deinde particulam εἰ initio periodi secundae repeti offendit,
quoniam periodo arte inter Se coniungenda esse eum e sensu tum ex particulis τε-κa sequitur. 117 igitur certe compilatoris St.
Vtrum 118 9 ex iis, quae olim Agamemnonis
Verba Sequebantur, SerVati an a compilatore e 172sqq desumpti sint, postea diiudicabimus. Vs 120 2
permiro eSSe Supra XpOSuimus eosque a Z 60 1 pendere ex eo quod in libro es verba o δ' πείθετο superflue dieiuntur, equi iam ObServatum St. Itaque quin compilatori tribuendi sint, nemo dubitabit. Ex Nestoris orationis iniit iterum certaminis poetam non plurimi aestimandum SSe apparet. Nam Pelei mentionem ineptam et ex imitatione libri A
Ne Zeno doti lactionem ιιειρομενος με εστενεν Pro bemuS, Onere Superfluum puto C etiam Aristonici scholium.
Iam de geographia Celadontis, Iardani, heae agendum est. Verba: Iuρδάνου μ ν θεεθρα 135ὶ eum illis εα ωκυροω Κελudoxi 133 non oneinere, nisi Celadontem in Iardanum insuere efficimuS,
concedo. Neque ero ullis aliis argumenti coniectura nititur, et probabiliter si res ita se habuisset, poeta id copiosius exposuisset ex ipsis verbis, quae hieleguntur, num iure talia concludantur, valde dubito,
18쪽
quae in il facit: Possunt nimirum explicari multa, quae n0 debent. Neque quisquam luod seiani ex veteribus intorprotibus tu, flumina Memorari cludicavit. Ium eos facere mon potuisse iXi Stimo. quin 135 damnarent, quod ex nostrorum temporum Viris doctis iuenigerus Hom. Abh. 295 et Christius sine dubio iure fecerunt Sed singulas veterum lectiones interpretationesquo coli sideremus Permulti VOee κελύδων et κυρoo epitheta fluminis Iardani esse interpretati sunt; es Aristonici scholium ad 133 selio lD Bel her): ψια τον δε χον του Ῥευμαχος χυιως um ετον 'Hρδaνον op εσι notas VOκadiac. Interpretationem falsam isses iam Eustathius recte XPOsuit. Sed -tsi Moladonti fluminis monaei esse megabant, tamen Missicultates geo graphi eam extabunt, quae cina hora parte se holii a versia i , ad Scripti exponuntur, ubi Didymi argumentationus proferri ex fine Miscitur. Quia enim Phea urbs maritima erat, noque Ver Iar danus flumen apud illam inveniebatiar, pro Des Di ρας legere voluit. in Ita quo apud Pheras Iardanum extare Didymum censuisse sine dubio hine conficiendum est. Nam in eo maXime grammatici haesisse videntur Ab Iardanus fluxisset Nonnullos Iardanum flumen Arcadicum habuisse et ix schol Doluod Supra i Xcripsi. et eX in scholiastae ei A verbis meitur, Ῥε λ δε πολις
τῆς ' HLδος, ι δε της 'Αρκadiae. a b ὁ γαρδανος ρεῖ. Quia in Arcadia Iardanum flumen invoniri istis interpretibus constabat Pheam quae nuρae aλύσοιο urbs erat, item e tran Sportere cogebantur i. e. non iliam Omnibus notam respiei iudicabant, Sed cognominem riuandam.
Didymum in iis auisse. qui dardanum in area dia fluxisse tutabant, iam inde coniici videtur quod
'Dodaro ρεῖ, ita fuerit; nam quoniam in ea periodo quae praecedit, Iardanum flumen Arcadicunt esse X-
posuit si Didymus hanc sententiam non probasset, sine dubio, tuae eiu Opinio SSet, OS OeutSset. Ceterum hoc Verum SSe alii argumentiS, OStea prO- habitur. - uahrendunt est, unde illi Iardanum in Areadia Xtitisse effecerint. Hane unicam sententiam
non fuisse e Strabone discitur, qui duobus locis alias interpretationes profert hac prorsus neglecta: l VIII 342, ubi Artemidorunt Ephesium excribit ei Schwarig. ap. Pauly-Wi8S. S. V. Apollodor. O. l). Is amniculo cuidam, qui non longe a Phea in mare est undit,
olim nomon Iardano fuisse opinatur, quam coniecturam saetam esse mirum non est. Alteram opinionem ab hac plane alienam, quam cur antiqui XcogitaVerint non minu perSpi Quum St, O Stea accurati v traetabimus Strat, VIII 347 8'. Celadontem, quem utroque loe silenti praeterit, flumen e SSe geographum non putasse clarum est. Atqui in Arcadia flumen inveniebatur, cui nomen ελαδος vel Κελάδων erat:
Paus. VIII 38,9 Cola dum in Alpheum influere docet;
Κελάδων, Hosych. s. V. Callim h. 3, 107. Gravissimum
Seniaca referamus, fieri nequit, sed, ut iam Omme
moraVi, Pherana esse urbem qρκadως, παρ' i P Iuρδανος ρει interpretandum est, quod hae ischossi coniectura Schwein s. Progr. 1875 g. 10 confirmatur. is enim X eo quod loel os, Pherarum roX, Alphei
filius fuisse fertur E 44, I 487 187), antiquis simis temporibus ad Alphei ripas Pheras quasdam extitisse confodit in) Celadonta Arcadidum in Alpheunt
Τ Cotora ius argutiisenta aut illi valent aut incerta Sunt.
Agitur do Pyli situ i d diser 3pantia ea, qua intor I 156 Sqq
19쪽
influere Iupra memoraVimus Quam genuini huius loci lectio fuerit, diiudicari non potest, antequam alter Strabonis locus tractatus est Strab. VIII 347 8), ubi geographus Apollodor auctore usus es Schwarigium l. L haec exponit Ex eo quod ad Acidontis, fluminis Triphylici, Tipas ardani pratum Sepulerumque Xtiterit, nonnullos cibi iugnam inter Arcades et Pylios commissam SSin effecisse it Verborum Κελάδοντι etsi ειας loco κιδοντι χυ Ada: legisse. haam enim urbem ibi pristinis temporibus fuisse non multum ab eo Oeo, quo ipsius aetate Lepreum situm sit. Hie
de nomine Celadontis exposuimus ipsi ilim momenlardano fuisses hominem quendam Ephesium contendisse fingit, quamquam Apollodori sententiam proseri, cf. SchwartZ ap. Pauly-Wiss. d. l. , Certe 'Iuρδανος nomen luminum indeques heros Herivatus est; iam etiam flumen Creticum ita nominabatur I 292). Tres igitur lectiones traduntur: Mειῆς, rani ρῆς. Maς. Exiis ειῶς propterea certe damna indum est, quia neque Areades Pyliosque ibi ullo tempore longreSSOS AESSeverisimile est et unum Pheam nomen losterioribus quoque temporibus usitatum erat, cum cetera ObScura
essent Schwarigius doctionem ,ειῶς alicui Moberi cenSet, qui Pylum Eleam aespici opinatus sit. idemque νηρας, atque a falsam isse doctionem mathi perSuasit primum enim ad Alipheram . quae rurbs inea Arcadia in regione AEXtabat, qua igitur Paus
VIII 38, 9), deinde ad Gortyna Arcadicam animum advertit, in quam Gortyna Cretica 294 eonserenda SP pariteri atque ad dardanum arcadicum flumen Creticum homonymum I 292) lectionem
a Veram non esse forsitan iam inde confici possit, quod cum ea altera illa Ἀκιδοντι pro Κελαδοντι quae certe falsa est, cohaerere videtur Schwarigius disino coniecturam Pyli Triphylici gratia dae tam isse ΛuS
extare sine dubio iidem contendebant, qui hanc lectionem eram SSe putabant. Quameumque autem lectionem ait hibemus, 33 et 3 inter Se pugnant, quoniam duollumina commemorantur. Itaque quin 135 interpolatus sit ab aliquo, qui accuratiuS Xponere Voluit, ubiti ligna commisSa SSet, dubitari non potest. Deniquo Araothi scholium Veii A et B ad Arat 9 memorare 6s,ortet, homini cuiusdam ArcadiS, quem Saeeulo a. lir. n. quarto fuisse SchWartZiu Pauly-Wiss. s. V.)eenset. Is ad Acidantem Ven. 3 certamen commissum esse contendit, Areadesque reuthalione deviet Pylio aggressos Sse et fugasse Arcadum gloriae gratia finxit. Quin epigramma fecit, ubi illa narrantur, dicit enim reuthalionis amicos Sepulcro titulum in Scripsisse num ipsius aetate Sepulerum extiterit, nescimus probabiliter non extitit; nami pigramma illud revera ei quod herois esse putabatur Sepulero inscriptum fuiSSe i. e. a recentioribus absurdum mihi videtur putare). Epigramma in Ven is eorruptum, in Ven L integrum es Se monere ViX OPUS St.
Nestoris hane rationem illamque libri , in quai 2 ' sqq Minyeius flumen memoratur, alteram ab altera pendere olim observatum est. Nam HI 2b sqqad eandem Nestoris legationem pertinere, ad quam ad 60 sqq spectant, apparet. Accedit quod versu: εἷ, ως βωοιμι βίη τε μοι tu πεδος ιν quo in . Nestoris narratio introducitur ii 70), eodem ea, quae in . II extat, finitur ibi), atque ex eo quod etiam iii libris P 629 et ξ 468 versus initio narrationis invenitur, cum in . H Versibus 132 3, unde narratio iiicipit, eadem sere legantur atque postea in versu 157 ω γὰρ . . . et sil , ως δε κιλ , librum H recentiorem 'SSe quam . A Sequitur. Poeta l. A multo melius
polati sunt, iam noverit, diiudicari vi potest, quod Seire velim quia si eos nondum OV erit, e eo quod uterque poeta tam obscure loquitur, ex qua, bellum
20쪽
antecesserunt, omni biis nota sitisse concludendum est.
Plura do tuae libri A parte in appendice dicemus.
Carmen quod est de certamine in recentibus dueendum esse etiam e serri mentione apparet id l). o. que autem graVe inconcinnitates Vel ineptiae versii 145 deleto inveniuntur itaque oechlius hic quo itu Poetam Orationem non male pro Suo quidem ingenio o laborasse confitetur; ubi eumque eontinua Veterum carminum fra tmenta extant, ibi talia, qualia initioliuius libri leginius, non inVeniunt tir. Iam ad intricatissimam liuius libri partem accedimus. Nestoris oratione libita novem heroes ad pugnam se offerunt 16 9). Catalogum ad id carmen in quo Agamemnonem fratri ut a pugnandi consilio desisteret, persuasisSe legimus, non quadrare e ea Agamemnoni mentione, quae in versu D 2 at conscio. Illi enim sine dubio Agamemno ipso ut alius pugnator inveniretur essecit ili,). Hi autem una cum ceteris Surgit praeterea quod rege lite urgere dicuntur, hoc ad 0s, non quadrare Supra Pomm moravi. Sed illi quoque multos se obtulisse X eodeniversu 106 ilicio, unde nunt ex iis ligere etiam illi enecesse fuisse equitur. Nam de pugna cum Hectori eommittenda illo quoque in carmine agi ex Menelai
AgamemnoniSque Verbi apparet, neque Vero de certamino rem esse VidebimuS. EX ea ratione, qua eataloguS OmpOSitus St,
poetam librum A 57 sqq Eurypylus et pugnam
navalem in l. V Idomeneus et Meriones magna parte agunt, hoas tantum in versibus O 28 sqqiudueitur, praeterea Neptunus V 216 sqq eius liguram usurpat novisse Oeclilius conclusit pg. 20). Menelai nomen, quod in catalogo deest, R Om'pilatore deletum non esse ex ordine heroum apparet. Nam honoris causa ab Agamemnone incipit poeta: secuntur Diomedes et Aiaces Achivorum haud dubie fortissimi. Hi alii luid inaniutatum esse veri simile non est Sed poetam, si menelai montionem dae ere
voluisset, una eum fratre eum memoraturum fuisse
iudico. Conseramus libri S catalogum huic similli- tuum s 26 2 sqq). Ibi Diomedis qui primus Ossam
transgreSSUS St, Virtute Summis laudibus elata octolieroes enumerantur, qui eum Subsecuti sunt, atque prinio loco Agamemn et Menelaus Atridae, deinde Aiaces, tum, pariter atque in . II, Idomeneus, Meriones, Eurypylus, nonus Teucer, de quo in iisi suae secuntur amplius agitur. Hune eatalogum a l. II tendere inde conficitur, quod unu verSus 261 is uom de suo poeta dedit, a Verbis τον δε μετ' incipit, cum in ceteris VerSibus, quos e l. II. Sump-ς it hie quoquo ιοῖσι 'ἐπ legamus, quamquam non metro impeditu est, quominu Verbis τους δε μετliorgeret. Praeterea eos duos VerSus qui ob vocem ωρio ad librum S non quadrabant, mutato eSSe O-landum est. Legitur en in illic primis in versibus verbum ρτο, quod in prOXimis repeti necesse non Ρrat, eum in i mnusquam Verbum inveniri displiceat, suae offensio item ex imitatione orta est. Si inversibus Θ 26 sqq Aiacis σάκος πταβοειον respiciatur, inde hunc poetam librumi iam ita, ut nostrasn Iliade extat, legisse efficitur. Nam Seut ex Septem si illibus composito Aia X, ut videbimus, in eo carmine et ranatu erat, quod de certamine non est et ad quod ea alogum referendum non SSe Xposui. Etiam in
tertio quodam Doloniae catalogo, K 227 sqq, Menelai omen non desideratur. Ceterum catalogi librorum II et K alter alteri non tam similes Sunt, ut poetam Dolonia illum libri II imitari appareat, eum VSSI, 233 40 ad ml09 sqq spectare manifeStum Sit.
Quarius catalogus in libro B 404 sqq) traditur, rubi
natores nobillissimos Agamemno ad se invitat, cum Menelaus non Oeatus Veniat. QuodSi qua de causalliat, sodus rem cita instituerit, quaerimus. Menelaum te optimos sines dubio moi habuit Cum vero iterum atridarum consilio mon intersuisse marraren auderet, non stulte ad hae perfugit. Nam vetu-