장음표시 사용
21쪽
neque hane aestimationem libro H deberi improbabile mihi videtur Nusquam igitur ut vidimus, Menelai mentio non fit; itaque quoniam Π 161 qm eiusdem poetae non sunt cui s. 90 ly debentur quomodotieri potuerit, ut Menelaus hie in enumeratis non inveniretur, quaerendum est de compilatore agitur, omni clara sunt quoniam 90 116 antecedunt odquamquam utrum catalogus Vetustus ini compilatori tribuendus sit, pro certo diiudieare non audeo, inmen. ut O exponam, eum e e carmine, quod erat decertamine, desumptum esse credibilius videtur Qua 3-rendum igitum est cur Menelai tomei desideretur: neque enim casu id accidisse ex ceteris illis catalogis emcitur; atque aut ab altero illo carmine, ad quod Menelai Agamemnonisque orationes resorendae Sunt, hunc Oetam pendere cera Sendum est quod non i- probabile mihi videtur qui x carmina alterum alterisimillima sunt aut quod hoc certamen non multo post alterum illud, quod in libro I describitur, commissum osse ex II 69 72 effecimus, propterea Oetam ne mentione quidem dignum putasse Menelaum missi hanc alteram pugnam e non oblaturum SSe.
Progredimur ad alteram Nestoris orationem. V. 170 aperte ad priorem illam spectat. In e qui se quitur πεmrλασθε an πεπαλαχθε legendum sit, qua de
re magna contrOVerSia Xtat, non diiudico. Satis est. Sensum clarum Sse Seholis: οιον κληρω διακληρωσασθε.
Iuro O 9 et D 400 conseruntur, ubi verbi naUεΩgenus medium plane eodem modo diuitur Forma πεπαλάσθαι -χθαι - 331 legitur. Quod autem ad i. q. e. διαιιπερες attinet, valde dubito quomodo intellegendullisit. Veteres quantum cognosci potest, in eo con Sen tiunt, quod Vocabulum ad novem illos heroas reserendum putant ad unum omnes sortiri Nestorem iubere. Ven A Nicanor): οιον πὰντες. Ven B: τὰ δε διast περες ιδ διηνεκους ἀπο περατος χιοῦ περαι ἐλθόντος
τον λ ηρον i. e. τον λοχμον, . initium scholii: λχ ρορ, io λαχμ i ἐστι δια πάντων Sehol Ven. A falso versu 17 appositum idemque recte Versu 171 superscriptum: του κλῆρον διὰ πάντων ρχομενου, ἀντὶ τουπάνιες. Ita Eustathium quoque intellego: του διαμπερες διά πάντων ων ἐννε - διὸ ἐπέγει - οἱ ἐκλι ρον ἐσημήναντο καστος l7b; sine dubio premendum est καστος). Interpretationem Veram SSe non
prorsus incredibile est et II 499 risu ara πάνια διαιέ-περες 47 διαμπερες η σε νυλάσσω ἐν πάντεσσι πονοις; M 398 ὴ παλξις εσπετο Πῶσα διαμπερες), ut
sic interpretemur quamquam alteros Vestrum ad er-tandum magis idoneos esse alteri non neScio, tamen sortimini πάντες διαμπερες. Neque Vero aptiorem eam interpretationem SSe ut hae Sorte prorSUS per-
miseete confundite), cuiuscumque sors exiliet. Quod Hontgius ut singuli deinceps sortes notis designatas in galeam inicerent Nestorem mandasse intellegit hic neque de iniciendo neque de praecone per exercitum circumeunte agitur, sed simpliciter hae legimus: Sortimini μ, vel etiamsi ortas: sortem date ad iactandum', dandi notio verbo non ineSt, Sed Vertendo Oritur; si germanice vertimus Lassi Schiit teln-, res clarior sit sortes non singillatim iactantur. Immo lil. 7 sqq et 8 sqq inter se diserepare Oneedendum est. - Vs 172 4 sine dubio eiciendi non sunt. Primum in iis causas contineri, quibus commotuS Nestor suadet, ut sortiantur scit ne quis posthaberi videatur), Hentgius schol D secutus recte Xposuit. Deinde quod poeta variis verbi νινύναι formis ludit, talia apud interpolatores inveniri non Olent.
In versibus 17 sqq nihil de praecone legi, qui
paulo post circumire dieitur, ut sortes in galeam iniciantur, iam memoraVimus neque eum ircumire ne- deSSe erat. Nam hane Ortitionem cum orationibus
Menelai et Agamemnonis coniungendam SS Videbimus, neque reges, qui advolaverant ut Menelaum prohiberent, ad suas sedes revertisse probabile est qui quidem
22쪽
ad pugnam nomen Suum profeSsi Sint. Ceterum siquis mihi haec non concedet certe praeeonem circumiSse ut sortes colligeret e li S sit uiuo σιωπωμενον concludi non potest. Si igitur 175 sqq eiusdem essent atque Nestori narrati et catalogus, roges iniciendi causa ad galeam accesSi Se putandum SSet neque eos dum Nestor laetaret ad sedes suas redituros suisse credibile est, cum ea re OVam retardationem Pugnae
esse sino dubio non nescirent. Ad H 176 sqq es LGl sqq. Tamen cum in hoc libri H loeo nihil offendat, quod ex imitatione libri Γ ortum sit, immo libri Γ loeus dissiduitatos praebeat, nihil impedit, quominus librum II por se tractemus, antequam adi. I accedamus. Quod ad N 79 80 attinet, uter Aia reSpiciatur quaero. C librum S 263 - Π l64; 267 Teucer στῆ δ' u να ιarro σάκει ελaμ-Vaduo. Praeterea in precibus illi sere aliud ac nomina
heroum proferri displicet es Γ 20 sqq, bl sqq, ei iam 9 sqq et II 20 sqq; e. g. Xponi potuit,
quibus causis adducti hos exoptarent). Etiam v 182 cum precibus non bene concinit, quia non unus AiaXeXOptatu est. Ad precos postea revertemur. Ad 182 iterum io 33 sqq, unde apparet, Cyclopiae poetam, qui inter Vetustissimos Odysseae poetas habetur, 17 et 182 eodem in carmine legisse, neque eum iam Carmen compilatum nostrae Iliadis imitari pro corto dicere
Progrediamur ad 183 sqq. Reges hic suo quiS-que loco sedere dicuntur se lib). In vorsu 18 hoc
πῶσιν ἀρισιν εσσιν permirum est praeconem pluribus Sortem Stendisse quam ad pugnandum se Obtulerant, ab Surdum est putare. Num poeta illos εννεα πάντες
liuel omnes optimos esse intellexit 3 C 159 etiam
n 251, ΚΦ60 hanc quoque ad quaestionem revertemur). Certe versum 184 cum 75sqqnon concinere primum e praeconi mentione conficitur similiter de Menelai ministri res se habuit, qui in versu 103 non comme'
n0n congruunt, ubi quae Or exiluorit, iam eonstare videtur. - Non eViores offensiones in versibus 186-is i inVeniuntur. Clausulam versus 183 hic repeti oravissime diSplicet. In proximo Versu aecusatiVum qui διμον ια 'ra Xpectari iam dudum Observatum est;
ibi inde in versibus 176 et 188 ἐνμαλε non βὰλ legi
dixerim. Praeterea ad ri τοι πεσχεθε κτλ subito Aiacis nomen Subaudiendum esse cum aut ea de prae-e0ne agatur Subiecti mutatione non Xpressa, idemque
initio versus 189 accidere hoc quidem loco notandumniihi videtur, quia ad ceteras offensiones haec accedunt; ea de quaestione, num interdum eiusmodi mutationes tolerari possint, non litigo Denique Didymi ad versum 186 notam consideremus. Traduntur haec διχως,
Leetio ' sine dubio vetustior est, quia peius hunc
tu conteXtum quadrat neque enim quemquam pro Oeeιόν hanc a substituturum fuisse redibile St, eum contrarium acile fieri potuerit. Atque Osten Si ea, quaml0e integro lectioi praeberet, optime cum ceteris huius l0e ineptiis congruit. Pro ικοντο ικανε restituendum eSSeeg quoque puto; nam ullo in Xemplari κοντο φερων laetum esse credi nequit. - eo quod in VerSul8i, qui pessimus et sine dubio compilatori tribuendus est, de Sortium notatione agitur, hanc ab altero ex earminibus illis alienam fuisse es telo. Ergo etiam l84 s et 189 compilatoris sunt ex quibus hunc cumis coneXum non esse supra dixi, et quod 183 5 sors nemini nisi ei, qui galeae eam iniecit, nota esse dieitur, notam aliquam, quae ceteris ignota erat, Sorti inseriptam fuisse poetam putare apparet, i. e. V. 17brespicitur a poeta Versuum 183 sqq, qui tamen eum, euius 17 sqq sunt, reges suo quemque Oe Sorte Sinieientes non depinxisse itemque illic, postquam Sors Siluit, Statim, cuius ea sit, cognosci negleXit. Ergo
23쪽
Quodsi 183 5 compilatoris sunt, ut Verba orti σιναριστῆεσσιν ad iovem cillos ieroas referamus necesse est Itaque hunc quidem poetam i. e. compilatorem versum 16 ita intellexisse puto ut ante conieci sellillos novem ieroas Omnes Achivorum Optimos quisse.
Equidem nihil aliud inveni, quo haec difficultas tolli possit. Hemistie litorum 183 b ot 86 N alterum sine
dubio vetustum est Atqui isque at verba: χν om θελον Dro ιavroc Z fragmentum alterius carminis
extat, cum 18 5 compilatoris sint. Ergo Q 83i qui
nostro quidem in conteXtu cum iis quae secuntur cohaeret et certe Num 182 3 coniungi non potest, compilatori tribuendus est, unde versum l86 in quo particula a antiquis ostensioni erat, quae genuino in carmine Sine dubio optimum sensum praebebat paritot atque e. g. I b aeeusativus arx τεi Vetu Stum esS efficitur. Etiam 3. 8, procul dubio vi nuinus isti luem Vel Suni Ob Seurum compilatores factum esse nemo suspicabitur eiusdem poetae esset, tui 1 Assi debentur, etiam in eo offenderemus, quod praeco Sortem in manus singulorum iniceres dicitur, 'vix si eam pSe manu tenuit, non minus illi cognoscere sotuerunt, num Sors Sua esset 188 igitur ad aT5 sqqnon spectat immo in eo si agmentum alterius sortiendi rationis contineri Schwarigius vidit, qui iaces derivetusto in carmine lecta esse arbitratur: Quot heroes nomen suum ad iugnam professi sint, tot sortes galeae iniectas esse, ex quibus uni nota inscripta sit: tum praeconem oculis remotis ortos distribuisse cuiuSque in manus notata sors data sit, ei cum Hectore pugnandum fuisse.'
in No suis talent Ortitionem nusquam apud Homerunt leseribi contra dicat, ea quae nostro in contextu traduntur. non minus Singularia esse adnoto nusqui in praeconsem circumire, nuSquam Ortibia notas inseribi legimus es. ι 330silii:
Antequam utra utri carmini sortitio tribuenda sit, diiudicemus, VS 19 sqq tractandi sunt. Vs 191lbis quibus nihil offensionis inest, quin Vetusti sint, lubitari nequit. 196 9 neque 19,9, quos antiqui damitaverunt, adiecto e SS WilamowitZius Hom. Unt. 244 probavit. Neque vero 19 5 eortaminis poetae sunt. Nam quod ilamowit Zius Aiacem ne Troum
vorbis nesariis preeos irritae fiant, metui SSe en Set, i suo iure Aia Troianos Iovem ut Suo pugnatori victoriam det, non imprecaturo eSS SUSpieetur, Seire, lim id si non fecerunt, Hoetorem non Vineere ViX
eatitur, neque dubitari poteSt, quin Troes, etiamsi sua lioni id non fecerint, nune cum Aelii Vos pre- dari intellegerent, et ipsi preces facturi fuerint, et
ii in Aelii vis idem Troibus facere licuit, quod illi
tute iis fecerunt. Itaque illo metu commotum Iiadem Achivis mandasSe ut, SubmiSS Voce preearmatur, incredibile est, Sed proVidet, ne Troes preei-hus magna Voce saeti praemature comperiant, quid lii Oliatur. Nam alter in carni in eum e improviso letorem petere o videbimus et ut supra dixiiiiii Robertus intellexit. - Quae eum ita se habeant,v- 20 sqq, qui ad certamen pertinent, genuino non U Ne RPParet. Praeterea primo ab initio 178 sq ot s i eodem in carmine lectos esse improbabile est. Imni pree es alterae non Vetustiores quam 196 sqqSallit Si magna Voce precari Achivi iubentur, uti leces it Sae proserantur, OStulatur. Ceterum ex V sentu certaminis constetae videntur, similiter atque
Denique v. 19 tractandus e St. Verba τοι κληρος ἐιιoc, si recte ea intellego, Si circumscribenda εἰ lat: Prose et ea Sors, quae Niluit, mea Stμ, utiliam nostro in contextu, ubi 189 antecedit, intelle- llitur liuem VerSum genuinum SSe non contendo;
ut alteram partem 191 2 . Num fieri possit, uti ille verba illa sies interpretemur, Sors ea, cui uni
24쪽
nota inseripta est nunc mea est μ, scit mihi data, valde dubito. Positam id pertius dicturum suisse iudico. Id si recte effeci 17 82 ei carmini tribuenili sunt, in quo Hector non proVOeaVit. Accedit primuin. quod preces priores 178 9), quae ad catalogum
spectant memorantur enim primi tres catalogi heroe .. quem uiu poetae non esse Supra XPOSui, g 28 Siscum 182 o discrepant, e quibus unum Aiacem e X. optatum esSe sequitur Si non nominatim, tamen isti. ut qui respiceretur, dubium non SSet cf. 320sqis. 35 sqq nam 52 interpolatuni esse videbimus. Preces igitur catalogi gratia immutatas esse arbitror. cuius poetae Aiacem proximum Achilli non esse, sed eum Diomedem pluris aestimare e ordine heroum efficitur. Deinde nos recte de sortitionibus iudicare hac quoque re confirmari cen Seo, quod in eo carmine. in quo de certamine agebatur, praeconem per exercitus circumire aptissimum est. Nam reges ibi consedissi, ubi eo tempore cum proelium ab Hectore interruptum St, pugnaVerunt mirum non est. Altero autem in carmine, ubi non de proelio, sed ut vide bimus, de consilio Achivorum res erat, rege Sorti Siniciendae causa ad galeam ipsos accessisSe mllo credibilius est praeterea ita in versibus 1 5 sqq ros depinguntur denique multi reges, ut Menelaum retinerent, iam advolaverant, quos ad suas sedes redisse
plane improbabile est. Atqui quod ad sedes regum attinet simile quid atque in versibus 183 et 186, ex
quibus alter compilatoris, alter poetae certamini est, in vers 115 memoratur, cuius de offensionibus pag. 2 regimus Menelaus ad os uo δεαίρων redire iubet tir es. 19 l). Itaque is quoque, quem Versus illi recente, 112 4 antecedunt, in suspicionem vocari mihi videtur. Si tamen genuinus sit, consilium ita habitum esSe efficiendum est, ut reges apud Suo quemque Popularui'
Cum 175 82, si altera illa sortitio recte restitula est Vs 171 4 coniungendo esse apparet Nam
altero in carmine de iactatione Ortium non agebatur. V; 171 et 182 poetam libri ι eodem in carmine legisse Supra commemoravi. Sed si 171 2 o carni ini, in quo Hector non prOVocavit, tribuendi sunt,ll 9 a compilatore e 1724 desumptos SSe censetulum est. Item 170 una cum 1693 cf. 161 com-lislatori S SSe probatur. Ne catalogum, si ita res seliabet, certamini poetae tribuam HS quantum Video, iiihil obstat. Praeterea Agamemnonis galeae Sortes iiii et notandum est, quia eo in carmine, in quo dedit lamine non agebatur, Agamemno, ut pugnatores invenirentur, effecit 116). Qua cum re si ui 181 be Oligruere non Videatur, a compilatore hoc hemisti-ellium . . pro Verbi uva ἀνδρων graμεμνων sub titutum e SSe, quominu putemus, nihil impedit. Nam
eo in carmine, quod nostra in Iliade traditur, Aga illi inno ipse in iis St, qui ad pugnam Se obtulerunt, iraque de causa sortitioni praesuisso dici vix potuit. Deinde etiam us 171 4 olim ab Agamemnone dictos ita factum esse, ut compilator ultima huius rationis verba priori illi Agamemnonis orationi adeliberet, ortasse non incredibile est. Denique sire et iudicamus etiam inter hoc carmen et librum rtiliones intercedere e H 17 sqq et Γ 316 sqq
Accedamus adi 206li, in quibus pariter atque antea Menelaus 103 Aiax se armare dicitur. Etiam ii libro is Paris et Menelaus arma induunt. Atque Paridem, qui antea sagittarii ornatu pugnaVerat, Sed inuo armare neeesse est, neque Menelaum, dum liae cone ad naves Troiamque Se conferant, Seutum
p0nderosum deposuisse miror cf. 89, 14, 27). lceat mihi pariter atque initium huius libri certamen
NnIrulare ipsum accuratius tractare. Initium capia-lliu a sortitione Γ 314 sqq. Ibi haec narrantur: L0eo certaminis ab Hectore et Vlixe dimenso sortes galea iactaban: ut videtur, Hector et VliXe S, tamquam quomodo plures id lacere potuerint, non
25쪽
versu li confirmari item iam Observatum iSi malui aetando, . . Sortiendo, non iniciendo decernitur, ibuiro lugna incipiat Denique inori Stum Ἀβaλον lilii imperie et postulandum esse dixerim. Itaque ira lxi, vetu Sti Sunt, facere non pOSSumus, quin eum Sehwarigio Hectorem et Vlixem invicem Sortes iactaviSSe putemus. donec Hectore rectante statim θοῶς Alexandri sors exiluerit. In versu 23 foedera post tertamen iacienda respiciuntur ergo preces ei te Vetu Sto carmini
tribuendae sunt poeta versuum M li, 4 iis librum 1 imitatus pro πάλλον ε μαλον poneret, procul dubio facile evenire potuit Itaque ex io quod in l. illa issensi, deest clodum libri vi vetustiorem esse confici nequit, immo si libri I locus integer est, quominus hic quoque pariter atque de ioteris doeis.
quo antea tractaVimus, re Se habuit a. l. I vssilii, sqq pendere putabimus ex eo quidem, quod
Solent, hic quicquam officitur Nam it poetam libri H in versu lis Agamemnonis nomen adiecis, Κoee lilius commemoravit, ut verbis si se Ἀροων oως, quae in versi Γ 32 leguntur, in l. II nihil responderi
Progredium ad Paridis et Menelai armatione in . Iis in versibus, in suibus armatus Paridis describitur.
ium Robertus sibi sqq valde offendit. Quod herois,
armis Mycenaeis usos esSe et ex armorum deli Ositi Olli'
89, 14, 26 i et o Paridis gulone genere effecit
Cetera meo iure neglego, crearum it thoraci Suiontionem sus 330 3 interpolatam esse iure censuit. i ii in cum ei Su 33b in tuo scutum quadratum respicitur, illi versus discrepant. Itaque Robertus irinium 30 3 is sue ne II 13 4 eiecit, utros tuo ex libro T 369ili nil tecto eSSe arbitratus ' deinde quia L 334 sqqeuii II 3 Sisi Verbo tenus concinere disti licuit,leetionem enodoti, sui versibus 334 b obelo notatis hi, fit 33 hunc versum inseruit: ii δ' ue' si οισιν uλετ' ἀσπίδα τερφίεσσαν, Robertus X II 80. tiro ιερσανοεσσαν liraetulit, hoc tamen VerSu late 33s, iosito, quod Aristarchus omnibus ceteri loci scutum prius galea indui monuit. Vetustissiti uim igitur lectionem e versibus 337 336, 3 o constitisse opinutus est. Sed sive lectionem Roborti Zenodoti), sive alteram illum codicum ii obtinuis, 330 3 teletis intolerabilem repetitionem it, si nobis liaramus: J2Ν. Diu ο ' ωμι ισιν δυσει τευχε κaλὰ διος Ἀλεξανδρος Ελεννὶς ποσις ἐνκὁltoιο.
ἀργυροηλον avius Πειra σάκος . iluae tandem sunt illa τευχε καλα nisi liraecipuo Scilium Mycenaeum, ad luod Solum verba dire uοισιν versus 328 quadrant, si gladium Xeil imuS, cuiuSni uition om Robertus Zenodotum secutus delevit. Ita luelli VerSu Ai liroi Sus eadem l roseruntur, quae in V Su 328 iam legimus, ut luo cum 330 3 liro literili Orneis mentionem eiciendi es8e lili irent, Deque
Viro 334 Sil l cum 28 si coniungi liossint, 328
'Olo genuinos esse iudicandum ost Vs 330 8 etiam Clu'istius v. adn. h. a. l. aut delendos censuit aut vi Sus 32 finem sic immutandum: δυσει νωροπαλγυ.κῶν ex is 16), sine dubio ceteris tribus locis, quibus
26쪽
armationes describuntur, collatis A 16 II 130, 364 vel 368). Neque auteni verba μ ν ωμοισιν ἐδυσεrii ad creas quadrant, a quibus descrilitio incipit in uno 328, aeque a 33 5 ad scutum quadratula Spectat,
indeque cetera eicienda esse concludendum St.
Quodsi non modo 330 3, o totam descriptione iudamnare neceSSe St, Omnes Versus Verbo tenus e l.
II desumptos esse multo credibilius est quam coni- pilatorem alteram armationis partem sitie neceSSitate graviss me immutavisse, quod eum fecisse putandunt esset, si Zeno doti lectio cum ea transitositione quam Robertus fecit et quae necessaria est Vetustior esse probaretur. Quod Alexander Lycaonis fratris amna
induere dicitur, iam ei cholius Hom. ass. p μ' ieum ut iamia arma mutua Sumere XPOnendum aut
ea de re omnino nihil dicendum fuisse memoravit. Atque si quis dubitet meliore iuro Patroclus an AleXander aliena arma induat, tamen S II 35 Silis. qui ibi genuini videntur, o interpolatis libri L versibus desum litos esse incredibiti est y Ita lue cunius Γ 334 sqq e l. II, 330. ex . T Sumlito esse nullo modo verisimile sit, s Γ 330 8 omnes ex . II interpolatos esse censendum het si ita res se habet, sine
dubio lectio nostrorum codicum vetustior est. Prnetere ilquod ad lectionem enodoleam attinet, ne munitato quidem versuum ordine offonsiones Omnes Subhitae
sunt; nam gladii mentionem quae propter 339 ως δ' ανιως shigitanda st desiderari iam Aristarchus vidit. Robertus, qui Zenodoto illa lectione utitur, aridentaeque ac Teucrum o 480 sqq, ubi item de gladi0 nihil dicitur, eo iam antea instructum suisse lutat, ly Nam M a35 sq, 0tustiores isso suam 372 mi lapparet, cum T 36971 libri T loco genuini sint si in libro Il l31 4 adiecti, quoniam ut paulo ante conmiemoraVimuS, Seutuli quadratum l36x et thorax 133 4 inter se pugnant, pariter atqu0 in libro . Ceterum versus II 134 lectionem genuinam isses liane: κακων βελεων α'.εώρην Obertus probabiliter contendit.
iiuod ad Paridem attineti 18 affert, qui sui dolendus
git, equidem non dubito. Zenodotum autem, qui eum ab Homero abiudicavit, utroque loco gladium eiecisse gravi SSimum St. Denique uni non solum s 330 3 damnando e SSe, Sed OS, tui Secuntur, ab iis secernin0n OSSU Ogn0VerimuS, gladii mentione opus esse nemo erit qui neget Paridi antequam thoraca induit, eladius, si eum habebat, deponendus erat. oemerus
team alicui deberi arbitratur, qui et iure, Paridem gladio quo postea non utitur, Omnino non RrmR- tum fuisse sustileatus sit. Versum 339 genuinum esseiana Omlnem OraVi; liti meque cum 29 coniungi
ντυς δε πρωτιστα περὶ χρο δυσει χαλκονως δ'avrως τω si αιευνεσ3γην τευχε καλὰ similiter Il 93sqq ete. Praeterea de lioeta, non de compilatore agi cognoscitur versus 328 et 339 conserenti: non male poeta inter Voce alternare Scit. Denique ut V. 339eleiatur, fieri nequit, nisi una cum eo S 340 sqqdanmantur, qui ad utriusque iugnatoris armationem
stertinent. Ad 344 ci lis vocabulum διaμετρεῖν his locis Xeelitis non extat. Ad 342 s ci H l sq. In l. I utrique admiratione vel stupore in . H Achivi gaudio Troiani metu assecti esse dicuntur. Poeta igitur libri II colitosius rem deliingit. V. 341 - 263,
unde v. 34 vetustus e SSe tirobatur, cum poeta eorum: Oederum, quae nostra in Iliade describuntur, eum hine Sunii Serit. lam ad iugnam ligam pervenimus. Initium liugitandi ab Alexandro fit, qui hastam in adversarium ite it dein do Menelaus idem sacere dicitur. Sed itane eadem verba utroque loco logi graviter displicet 346hl7 - 3b5h63, nequo talia poetae dicendi ad-lii 0dum perito tribui possunt neque ad ea quadrant, quae de huius rhapsodi ingenio e 328 et 339 effecimus. In l. H ut res, ita non verba eadem sunt 24 sq, 249 sq), quantum ad Versum secundum attineti hemi-
27쪽
stie hium illic quoque bis invenitur Priusqua in itinerent Hiiudicentias, ceteri inspicienda sunt In versul 348 - Π 259 χαλκος in χαλκον legendum isset, iam veteribus in dubio erat. Si χαλκος leginius, hasta
duSl idem aeneam in Seut seorte incurvari probabile
verbo tenus e l. I sun liti sunt Tamen neque in . II, neque in . P hasta iminus ionicitur sed Manusculum contingitur. In l. II autem cum non in scuto incurvari Hientur, atrobabiliter, iam in non lenitus intra Vit, sed antea, cum Scuti nos contigit, incurvata est Hic igitur omnia raptissima Sunt, inde confirmari videtur Roberti sententia, quam in 206l rofitetur quibus rargumentis mi sus cita iudicet londicit Sed cum certamon libri H Iliadi lantiquissimae tribueret, iam proli terea ei ita censendum erat) Die
Setzen myhenische e vastituit: oraus, si e sint dem Z veil ampi des Hector uni Altis in eligebit dot. In l. II cum Roberto χαλκόν legendum SSe X en, qui ili supra rotuli, interpretatione sequitur, et Venetum liti libris i , ' petion om χαλκος. in Q. II contra Ari Starchum χαλκόν adllibere gravissimum mihi videtur. Is igitur codex onmibus his locis veram lectione ni
E libri H imitation etiam vorsum I 347, 35 ibis legi forsitan explicari possit ita ut conq)ilaior Versum H 2b bis posuerit, tum versu 24, uti non
posset); neque tamen habenin S, quod Vs 346li a cari itine antiquo abiudicemus, quoniam in iis nihil offen- lii et ortasse 348 9 soli retractatoris sunt. Si ita
res se Ibeat, comitilatorem ei Sum 356, luem iuSesse etiam aliis e causis latebi' e 34 sun q,sisse simplicius Videtur cenSere.
o ruunt, Γ 357 60 retractatoris esse statim videbinius. Sod etiam librii versus, si non onme S, tamen liartime0mpilatori tribuendi Sunt, ut liOStea Xlionetur. It: que utri Vetustiores sint, difficile est diiudicare. In vi usu rab thoracis mentio offensioni non est, quia etiam in versibus 330 3 retractatori debitis thorax iii emoratur. Accedit luod versu 358 deleto vocemilio initio Versus 360relieti displicet, quae offensio deest, si b non eicitur. Quae cum iu sint, vs Γ 357 60
retractatore ita ut truduntur conui Ositi et a con lit-
latore libri II hinc desumsiti videntur ab iis, quae in l. II genuinii Sunt, libri 1 retractatorem tendere Onilnlii Obabile est conferas quae de I 348 - Η 2bs otio 1 9, H 90 effeci iam S. In versibus 36 sqq Menelaus gladium Stringere dieitur, eum, quid Paris defensionis cauSa fecerit, On
Alexander se defenderit, ut Omlieriamia S, flagitatur. U0nferantur hae quoque de re aliarum pugnarum
descriptiones, quae a certamine libri Γ pendere vid sentur aeque a P 44 sqq). Agitur de iugia a Meneia et Pisandri, N 60 sqq, et do pugnis ab Achille eum Steroliae et Aenea commissis S 61 sq s, sqq). Astero lineus dum Achilles gladio stricto accedit, frustra hastam Peleiam ex alto litore X tra-llahere Onatur. Quid non lariter atque Achilles gladium ex vagina erit,uit Sine dubio gladium eum n0n habuisse iudicandum est similiter Aeneas dapi-
28쪽
quoque gladio amitatuli non fuiSSe vitandum est. Praeterea omnibus illis locis heroes ut se defetidant prospiciunt in uno libro I nihil eiusmodi fit. Ita iudquae versum 36 antecedunt, genuina 88 non OSSunt. Nam ἰ6 sqq optimos esse alitiaret, in quibus ad summam veri similitudinem res nobis anto Oculos p0nuntur, neque usquam hae iterum leguntur. Si fils i 1 n. l. 'tenderent, offensiones illae non Xtarent, sed quid uterque pugnator fecisset, audiremuS. Innao 3 ,1 sqq ilistus ioeiae, ea quae antecedunt, retra et:
versu 36l situ ad 378 inconcinnitates non inveniuntur e eo tuo Paris Menelai calamitatem suam in rem non conVertit, ei quoque arma illae suae fuerint duaene hastae 3 perisse se luitur Menelaus ira inflammatus quod ut inimicissimum iugna legitima occideret, sibi non contigerit, nihil otii nanteni galeae loro correpto ad Achivos trali ere studet, similiter at tu in Hector ex inaltroviso al, idem in Aiacem conicit. Oro Veneris Olier Scisso Paride illai per aera abducto Menelaus denuo hasta proruti liit. Si eam attollere iotuisset, eum id iam antea facturum fuisse elarum est, sua in re iam Porphyrius offendit. Ergo is 80 alterius io et ae esse at 'liaret, i. e. aut totus libri Γ finis recentior est, aut 3798 retractati sunt. Hoc alterum Verum Sse SchwartZius censet, versus e 1 441 sqq iendere ratus aliter Robertiis
iudicat, g 3b, argumentis Iton liro latis , quia V 379 multo ieior sit quam Y 442 iluod sine dubi0
concedendum St. 285 7 i 302 4. Hane pugnam recentissiniam DS, 'etiam X enariatione totius generis regii 215 qiu se piitiu. 269 72 pii ad i. Η 247 sqq spectant iam ab Alexandrinis iure damnati sunt. Sitnilis intorpolati in . 9 824 sis sextat. Cete rum hi poeta: ἐξε χὐκος legisso videtur Trai Deum d libri l epifodio contrarium officiendum esse probabit milii vidiatur xl 165).
Restat, ut eas arietate lectionum raetemus,
quae in clausulis versuum 36 et 352 extant. In fine versus 368 in codicibus nostris i δ εβαλον μιν traditur, quam lectionem Aristonicus interpretatur. Amillonius y oi δ' duliaσσα legit et E 106, 191). Sili et io νδ iacis ασσα, quae hodie recipi solet, anti sutor
i t. tua de cauS lir ea altera illa substituta esset, prorsus non intellegeretur; nam nostro suidem in e0nleXtu alitissima esse videtur. Immo lectio οὐδ εβαλον sua Vetustior utanda et X ea, cum bim recentes e se Viderimus, olim Menelaum scutum Alexandri hasta omnino non contegisse eniciendum est. Itaque etiam Versum .',by 34 retractatori tribuendum esse
In versu 352, in quo codices δάμασσον ira bent; Aristarchus et lectionem dast illa liraetulit et totum Ur,lim Obel notavit. Vera lectio probabiliter δάμ tσσον est, cuius loco alti pra Substitutum esse Sustii- cor, ut struetur elegantior fiat e 322 3), cum qua ratione diis ασσον X altera lectione Orium Sse OSSit n0n videam. Deinde iure ab Aristarcho versum damnatum esse non incredibile mihi Videtur, praeci liue sit reces priores 220 Sis i conferuntur, ubi poeta non minus Obscure Oiluitur. Praeterea in eo, quod Menelaus Paridem διον vocat, iam Veteres offenderunt. H0 de versu probabiliter eodem modo res se habetat suo de S 235 et II 112, de quibus supra egi ligra l).
Quodsi v. 352 adiectus est, quin interliolator ipse δά- stuσσον legi voluerit, dubitari Vix potest. Nam in littero versus 352 hemistielii idem legitur quod in
rSi qui praecedit, et Saepe interliolatores, po Stquam id, cuius causa Versum inseruerunt, hic Paridis nomen - ΑΡOSitum est, suomodo reli suam VerSuSpartem exl,leant, in dubio simi. Sed hae si recte eneci, interpolator certe OV period usus S VerSUS- lue tam laxe inter se uniungi inde Xplicatur.
Aristarchum altera in editione idem l0gisso ex scholio' rrupto Ludwielitus Didymi rg. h. a. l. conclusit.
29쪽
- 4s, Longa digressione nil sinem , ei ducta id librum redeamus Tractandi sunt s 206 . in quibus Aiax so armare dicitur. Tos ad arma Ioniea spectaro Robertus irimum e verbis πάντα et χρο εσσασθa con fodit, deinde ex eo quod Aia Achivos adhortatur, ut dum Se armet ireces faciant. Haec enim dieit l, 169 : Den Riemen una die Sehulter ii legeti boans struelit doch oh nichv so vi et Volt. volit taber das Vii-sammen hesten ero ara m nil das An lege ii de Boiu se hie non. Nonne Aiacem ea, Si de certamine agitiu'. Omnia exuisse ineptum est putare Versus eunti ldiserepares iam vidimus Robortu Silue lui utrosilue genuinos tutat, ilis Sibi graviter ea de re obloiluitur
monet, Iovem rimi recentur et oluos certaminisi, Oeta abiudieandos esse Vidimus eo eiusdem l Oetaeat lue 20M non 8Se ex eo liliaret, luod in ei Sibus 206 Parma Ionica est,iciuntur nam verba χροῖεσσασθa senilier Me a horaces dici Roborto concedendum est . cum ut iam memoravi et O lirobabitur eo in carmini
armis utantur Aiacis σάκος επι ποειον) oterum illi Od Robertus Seu tum liuid ratum ocius indui censet, luam ut interea truces fieri liOSSint, ioS Scut uni et gladium Plgaleam induenda osse diXerim, ilii, de ordine Suliri i
201 lui delendi sunt, si iectare clarum est utrum Olupilatoris an poetae certamini sint, X armis non efficitur. luia num heroe eo in carmine. suod Ornt de certamine. armis Ionicis lagra 0rint, non liro certo cognOSeit Ul'. Quod ad vocem ἄντα attinet, equidem sci 330 3
syllabarum ultimarum vocis τευχε memorari Ol Orter. Metro enim 'iostulatur, mi τευχη legamus ae sue
versum 323 liariter ac ibi; eiciendum 880, quia libe carmine Hector suis ipsius armis instructus est, Robertus docuit l, 239 et 2bl). In versu 22 otiami rba καὶ ἄλλο ossensioni sunt. Si nolita sint, 22 lina cum 23 damnandus est, sed irobabiliter eorrul tas sint Nauch: Verba vitiosa; cs p J4). Id si verum est in fine versus 322 olim τευχε κaλὰ lectum esse sustii cor e g. 328j. Immutatio nec 3ssaria iacta est versu 23 P 18 adiecto. Re contissimis igitur libet forma τε ait traditur. Fiet ius si, 439 in versut 206 stat des lirach vidi igen τευχη χαλκον tonen dum censet, Sine dubio iniuris. Sed cuni liae ossi isto extet, etiam 206 7, at sue una cum iis 208, conat,ilatori tribuendo esSe valde tirobabile luto num 208 abiis Seiungi non osse irimunt e versibus Z 404ili0 cum loco collatis se luitur deinde eum versu 208 eoni oram HS quae Secuntur: 208 ερχεια - 209 εισιm, 20, πελωριος ρης - 211 ιa πελωριος.
209M optimi sunt. 212 3 primo obtutu inepti videntur. Initio enim de vultu agitur, deinde huic vel verbis νερθε δε ποσσίν gradus ponitur itaque nune χερσι δἐ κραδάων diei Xpecto. Sed i per se
al)ti Ssimu certo siue e eo armine de Sumptu e St, luod erat de certamine, quia in eo a Sta memoratur, sua una hoc in carmine pugnam commisSam Sse
videbimus 28 89), neque minus ut Schwartriu me ni0nuit, 21 per se ossensionibus caret et eum iis quaeliraecedunt coniungendus est. In versibus lix in-e0ncinnitates non extant. Ad idi, ut Supra om-m in OraVi, conferendi sunt Γ 342 3. Itaque 213 8 eertaminis 209. 12 alterius carminis poeta tribuendi Surit Vs 219 sqq cuni iis quae antecedunt non e0li aerer Robertus vidit pg. 172). Nam Ss lxsqq, in quibus Aiacis procursus, quo spectatores hi timore illi gaudio afficiuntur, iam descriptus est, et 19 Sqq, ubi torum Aiacem accedere legimus, eiusde ni poetae credi nequit. Praeterea si 213 21 eodem ex earmine desumpti essent et ad certamen Spectarent,
30쪽
cur tantum spatii inter exercitus intermissum sit, ut nune demum propiu accederet, quaereremus. Denique 219 sqq scutum Summis laudibus effertur, illi e hasta memoratur. Xtat enim quasi certamen hastae et scuti Aiacis, qua de re in appendice pauca dicentur. Vs 209 12 idem carmini tribuendos esse atque t s i iam ex eo efficitur, quod i ex altero Sumpti Sunt, neque quicquam in versibus ipsis continetur, quod, ne ita iudicemus, impedimento sit. Ibi nim Aiax ωρτο hic IIvθεν λθεν neque ea in re offensio inest, quia hie de certamine non agitur. In versibus 19 sqq scuti clarissima descriptio extat. Vocabulum πιαβοειον quo hic poeta, qui id,
invenit, ter vel quater utitur 220, 222J, 4b, 266l,
in ceteris Iliadis libris uno loco, versu A 54b, excepto nusquam legi certe memorabile est unde epitheto ii nostris temporibus magis celebrari apparet, quam Homeri aetate. Si euti fama libro re deberetur, pro babiliter etiam cognomen επταβυειον neptu legeretur.
Sod sine dubio id armen, in quo Aiax corpus Patrocli mortui scuto praetento defendit os P 132 3. Vetustius erat. Illis in versibus libri H quos Robertus pg. ii q) probabiliter antiquissimo carmini tribuit,
scutum Aiaci ευρυ voeatur, quod cognomen erte noli minus usitatum fuisse ex eo efficitur, quod Aiacis filio nomen Eurysacis impositum est f. etiam 1 526 Ata δὶ κλονεει ελaμωνιος, εν ὁ μιν γνων. ευρ γαρ ἀμφ μοισιν εχει γερας. Quod in versu H 219 scutum cum turri consertur, id ad quadrata tantum scuta quadrare Robertus et Reichelius Hom. ass. - g. 16 iure contenderunt, quam ob rem a Turni schilde nominant. Id tamen nomen ad omnia scuta Mycenaea Spectat, neque Ver0 ullius scutum apud Homerum cum turri comparari nisi Aiacis notandum est. Itaque etiam v l ad Scutum e septem pellibus compositum pertinere
Videtur quod si recte fidei, vs A 85 o PQ 28 H 19 eo carmine, ex quo II l sqq desumpti sunt,
reesentiores SSe probatur'). Scutum πτaβοειον sabulosum esSe ne Robertus quidem negat. Ea quoque te ausa inter VetuStiSsima hoc carmen non numerabimuS.
Iam de opifice scuti agendum est, qui pariterati sue cognoraten πταβοειον poetae huius ingenio debρ-tur. Quis tandem est Tychius ille, cuius ex officina
eutum habere heroes gloriabantur Nomen a Verbo tΩχειν deriVatum est ne lue quis luam eum figuram nlythologicam reprae Sentare ollinabitur. Immo quia suis Olii se eiu eSSet, non constabat Tychii nomen
i0rmavit, fortasse ne Aiax aliis heroibus posthabori videretur cf. . . Achillis hastam Peleiam). Hemisti ellium si uno locum excipimus, ter legitur: T 368 de armis Achillis, Θ 19 do Diomedis thorace, B 101 de Atridarum sceptro, ubique τά οἱ τον το μεν)
Ηφαιστος κἄμε τευχογν. Num poetae libri H de armen, in quo Vulcanum Achillis arma sabricari narratur, iam notum fuerit, nescio, Vss 36, ne genuini quidem sunt. Certe omnia Vulcano tribuere poetae nondunt On SueVerant. Nam tirocul dubio Diomedis iliora tantum no Diomedes ab Achille superetur, ab eodem deo factus esse dieitur. Vnum permirum St, ubi ollisex ille obscurus habitet, notum Sse, qua in re iam veteres iure offenderunt Schol T Boων ut ν ληθειας χιιποιῆσαι χελων τον τροπον τῆς κατα-