장음표시 사용
101쪽
Dari, perspicue probant l. F. C. de iu- tem iusiurandum non admitti ipsi c. l. . C. de obl. react. Et an non met ultro fatemur. actio rerum amotarum stricti est Nec obstat quod in eadem . s. iuris ' Et tamen ex eadem aequita, pr. Marcianus definiturus, in quitis ratione in illa iurarim litem ius bus iudiciis locum habeat iusiu- nostrum permittit,h-Lμ. F. Rer. randum in litem, nullam omnino amot. Et quid de actionibus Favia- mentionem faciat iudiciorum strina&Calvisiana dicemus, quas bo- in iuris: Resp. Non enim unius nae fidei fortassis nemo hominum inclusio est exclusio alterius, maxi- dixerit,& nihilo tamen minus init. me ubi id ratio excludi non pedilis in litem iurari asserit hepe citata mittit.
Accedit quod Ulpianus in L bra e viis c*'M Mfurtiva in litem J. de R. Huium cum dixisset, in tei inretμrt .vindisatione in litem iurati de reum C Ed de condictione furtiva
tanti actori condemnandum esse, communis est pragmaticorum quanti is iurarit in infinitum, sub- opinio in ea quoque in litem iurari
liciat post in fine illius i. 51. Hanc propter i. Cum furti p. g. de in sit
sententiam generalem esse, & ad iurand.in qua Javolenus: Cum fur- omnia, sive interdicta, sive actiones ti agitur, iurare ita oportet tanti rem
in rem , sive in per lanam sint, ex fuisse cum furtum factum sit non ad- quibus arbitrio iudicis quid resti; isti eo plurisve, quia quod res plurietuitur pertinere. ect,utis tanti est. Hanc sententiam Huic vero sententiae non refra- etsi improbet Antonius Faber I .gatur quod Marcianus in d.LIst de Error. pragm. I. proculdubio tam inlit. iurand. unico illo casu, quo men verissima est E, Non quidem post moram comatissam res am- propter d. l. p. qua in confirmatio-plius non extat,ut a Iudice aestima- nem sententiae huius abutunturri possit iusiurandum strictis in tu, pragmatici, ut quae non de affectim diciis admittat, de quidem iusiu- onis, sed de vetitatis iureiurandorandum dunt xat veritatis: Nam (quo solo aestimatur res quanti est sequens l. 6. mentem Marciani de- loquatur, Sed ideo potius, quod, clarare videtur, quod nempe de ii, definiente Ulpiano, in leg. ιδ.F. Alis lolum stlictis iudiciis loquatur, R. Vindicat. In omnibus actionis quae non sint de re domino resti- bus in personam . quibus agitur de tuenda, sed solum de re praestan- re domino restituenda, in litem da; quales sunt actiones ex stipu- iurari possit. Jam vero condilataec testamento, in quibus in li- ctionem futtivam esse actionem
102쪽
c T A T u sin personam,qua agitur ad rem domino suo restituendam, expeditam est.
rationem aliis in actionibus in litem iuratur, eadem in condictione quoque furtiva obtineat: Nam idcirco diximus permitti domino petiusiurandum in litem ex affectionerem suam aestimare quia non sit aequum cogi dominum rem suam suo & vero precio contumaci detentori vendere, Lass. dein iusiur.Lρ .F. Rer. amot. Atqui si in condictione factiva non permitteretur in litem iurare, cogeretur dominustati tem suam vero precio vendere, adeoque factum furis prodesset furi , dc domino obesset contra I. III. de R. iuris 3. Praeterea perquam foret abluidum, furem melioris esse conditionis , quam caeteros detentores de contumaciam potius fatis, quam aliorum facere, ut dominus aut re
sua care re,aut precio veLO eam ven. dere cogatur.
q. Quia, quoad rei aestimatio isnem, quae ratio est actionis rerum amorarum,eadem quoque est condicti is su itivae & vice versa L ep.F. Remra amat. Atqui in actione
Tertim amo tarum rem aestimati iureiurando ui litem,eoastat ex illo.
g rad h. Quare idem quoque de condictione furtiva admittendum
Nec movet quod obiicit Antonius taber, condictionem futilivam esse stricti tutis; & ideo in eo,
nisi unico isto casu, quo res non extat, nec sine iureiurando aestimari potest, iurari in ea non permittam tur. Re . Jam enim probatum est in actionibus quoque stricti iuris in litem iurari: Et sane si Antonius Faber concedit in actione surti in litem iurari posse, quam tamen e flestricti iuris iudubitatum est, miror ipsum hanc ob causam in condi.ctione furtiva negare in litem iurari posse, quia sit stricti iuris. Multo minus veto ob stat, quod cum in condictione furtiva tes adistimetur quanti plurimi unquam fuit t. J. b. I. p. de eondict furtis. fieri non possit ut iureiurando actoris aestimetur; Non solum quia inauditum sit iurari in litem quanti plu-timi tes sit,sed etiam quia haec prorsus pugnantia sint , in condictione furtiva tutati in litem & fieri condemnationem quanti res fuerit
plurimi r Resp. Nullibi quippe dicitur,
quod iureiurando in litem res furtiva aestimetur quanti plurimi; aestimatio enim quanti plurimi res unquam fuerit,cuius meminit O. de condict. furtiva non fit per iusiurandum in litem, sed officio Judicis,
De quibus rebis in litem iuratur '
IUr tur in litem de illis solum reis
bus, quarum aestimatio incerta est & in quas domini petitoris probabilis aliqua cadit affectio quaeq; certa
103쪽
DE AESTIMATicerta specie constant, nec ex quan- Qitate aestimantur. Quandoqui
dem in his solis locum habet finis iurisiurandi in litem, ne scilicet dominus cogatur rem suam suo precio vendere; sed ex affectioneta arbittio, rei suae precium, statuere possit ly. de in sit.ium OLF S. Ser. amot. Hinc de nummis depositis in litem non iurari , author est Ulpianus in l. s. f. de in lit. inr.ex ea rati omne quod nummorum certa sit aesti matio &, ut Paulus dicit in Ligde
Quod utrum etiam de caeteris rebus in quantitate consistentibus, ut in vino, oleo & frumento obtineat,ambigunt Interpp. iuris: Assirmat quidem Zasius in l. s. num. p. de inlit.iser. Verior tamen est Do-nelli opinio, qui de his non magis, quam de nummis in litem iurari contendit. Et si enim fortassis harum retum aestimatio non perinde certa est atque nummorum , sed
singulis fere temporibus & locis
mire variantur,eius tamen sunt nam
turae dc qualitatis, ut in illas nulla cadat affectio singularis. Quid enim obsecro tuum interest utrum vinum tuum, apud alium depositum, in specie recipias, an aliud, eiusdem tamen qualitatis & quantitatis y Certe nihil. Sed num in vinum certam poteris habere affectionem , iuxta quam illud iureiurando aestimes 3 Nullo modo. Sed& rerum illatum certa est intima,
tio, non quidem omnium,sed simigulorum temporum; ut proinde
eadem plane ratio de his, qvie de illis in litem iurare prohibeat.s V AESTIO XVII. siuinam sit essemes iurisiurandi is litem afectionis 'EFfictus huius burisiurandi in litem affectionis hic est, quod per illud possit dominus rem lusim
etiam ultra verum eius precium ex affectione tua , quam in rem illam habet, in infinitum, nulla taxatione a iudice praefinita: A ut ea praefinita admodum statum testimarel. I. l. a. l. F.st de in lit. iuni p. ter.amot. l. a I. s. solui. mamm. Sicut etiam iudex ea aestimatione stare dc reum actori in id,quantum in litem iuratum est, condemnare cogatur l. i p. s. de dolo L as. s. I. Tholat.matrim. I. R. s. .grer. amor Lbyss. de R.
Vind.L Io. , .s f. de pignor.L J Jh. tit. Praeterquam si magna causa diversum suadeat iubearque reum vel absolvere in totum , vel minoris condemnare L . b.3st dein sit. jum Magna illa causa est, si doceatur instrumentis aliisque probationibus&: documentis post repertis , vel possessorem non desiisse dolo malo possidere, iustamque habuisse possidendi causam ; adeoque rem vera contumacem non fuisse: Aut vero petitorem non fuisse domi
Haec causia, si incidat,poterit iu-o dex
104쪽
pi TR Ac TA Tusdex reum , adversus quem iuratum non solum illam 'intelligo, quam
et , vel in totum absolvete, vel mi- supra ex Donello adduxi, cum scinoris condemnare . In totum, si rei licet pol repertis probationibus , totius dominum non fuisse petito- aut dominum non fuisse petito-Lem , vel totam rem non desiisle rem , aut possi florem non extitisse possidere reum,vel non contuma- Eontumacem, nec dolo malo posciter retinuisse rem illam sed iu- sidere desiisse, verum etiam hanestam retinendae eius causa in ha- magnam esse causiam a iureiurando buisse constet. Quoad partem ve- isto discedendi iudico, cum appam ro absolvendus erit reus si eadem rei in immensum iuratum ac petem in parte rei petitae occurrunt. Sed ratum esse.
quid si horum nihil probationibus Cui sententiae nostrae contra- post repertis doceatur; an non eli. rium non est quod in i b P. F. de R. am tum, quando iuravit in litem Vindicat. eum , qui dolo malo dominus, & recte quidem, iuravit possidere desiit, damnandum esse,
adversus eum, qui vere contumax quantum adversarius in lite sura-
fuit, licebit rudici recedere ab aesti- verit in infinitum. matione iuris rurandi actoris, si ap- Respons. Nam diversa haec pareat ipsum in immensum iurasse sunt iurare in infinitum S iurare remque etiam ultra eam , quam in immensum: Illud concessum habere potuit affectionem aesti- est: hoc vero prohibitum d.l. ., .mmasse, adeoque peierasse F Equi- Infinitum est, quod definitum S: dem strenue id, negat Anton. Fab. determinatum non est a .ls.f.
que opinionem fovet Donellus in Fab. d. Error. p. Quapropter conm de in sit. r. demnandus est reus quanti actor N obis tamen assit maliva magis iuraverit in infinitum . non etiam arridet opinio , quod enim affe- quanti iuraverit in immensum.ctioni domini tantum indulgeri Nec refragantur illa loca,in qui- non debeat, ut is rem suam ex asse- bus dicitur tanti esse damnandum
ctione in immensum aestimet, satis reum quanti actor iuraverit, nec Telucet ex L . b. a. F dein lit. sur. ulla certa quantitas adiicitur l. I P.
ubi Vlpianus propterea iuriiuran- f. de do, malo l. r. Is de in lit. tu do ab initio taxationem adicere iv. l. as. S. I. s. soli t. matrim. L t. s. bet, ne in immensum iuretur; no- I. g. rer. amot. l. I. . S. S. Is de lunt igitur leges in imensum iura- pignor.ri, Per magnam causam, ob quam Responsi Nam omnia illa lo-
Marcianus ait reum minoris quam ea revocati debent ad i. s. s. a.ssiuratum est, condem uati posse, de in M. dc exinde cum hac exceptione
105쪽
ptione accipi, nisi magna causa sua
steat minoris condemnari reum, quam iuratum est: Magnam autem causam diximus etiam illam esse,si in immensum iuratum fuerit.
Quin etiam probabiliter dici potest, iudicem quidem debete condemnare reum quanti in litem iuratum est; nisi iusiurandum actoris taxatione refcenandum existi,ina et, tanquam immodicum de nimis iniquum: Hoc enim osticio iudicis contineri ait Paulus in l. I S. f. de dolo. quae lex etiam sententiam illam , quod tanti sit clamnandus reus, quanti actor iuraverit, cum hac moderatione accipiendam aperte ostendit. Nec de alia taxatione aecipienda est, quam de illa , quae de iureiurando iam praestito adhibeatur, uti ex eo re lueet , quod regula precedens de damnando reo , quanti iuratum est,to quatur expresse de iureiurando iam praestito: Cui consequens, limitationem subiectam de taxatione adhibenda, de iureiurando non praestando,sed praestito accipiendam esse. Non obstat praeterea Novesi. Sa. c. Io. ubi ita cautum est, si iudex victori iusiurandum de expensis deferat, ad quantitatem quae illi moderata esse videbitur, ac victor iuret, ne iudici liceat in minorem, summam, quam iuratum est, con
Respondeo praeterquam enimio NE RERUM.
quod haec Justiniani constitutio
loquatur non de iuramento affectionis, sed de iureiurando veritam iis, accipienda omnino est, si de iura mendo affectionis agit, cum exceptione e& limitatione d. l. . s.
s. O c t F. f. de dolo quod nempe
non liceat minoris condemnare reum, quam iuratum est , nisi magna causa suadeat. Hoc enim usitatum est in tute nostro, ut lcges etia posteriores trahantur ad stiores atque ex illis in tet pretatiouem recipiant: Nili aperte contra HS sint
Similiter non infringit optui omnem nostram quod iusiurandum ne quidem sub peti urii praetextu retractari debeat l. Admonendi T.
de iureiur.l. I. C. do Reb. credit. Nec
de periurio eius, qui in litem iura verit , quaeri debeat l. D. g. de in
Responsi. Etenim de conis ventionali iureiurando accipiendum est quod in citatis textibus dicitur, iusiurandum ob periurium non posse retractitri: Conventio enim partium facit, ut hoc iureiu
rando praecise stari debeat L sed si
servus L qui iurasses./,.st . ae iuretur. At vero iussurandum in litem non ex conventione partium,sed a
iudice deferri solet leg, quarta, pa ragraph. primo F. iureiurand. Lex autem 'al. F. de in lit. iurand. huc non pertinet: Loquitur enim de iureiurando veritatis ,
106쪽
T R A c T A T u sio quodli ex iuris necessitate defertur, & absardam moderatur eamque ut postea ostendemus: Nec etiam praestare iubet, quae quidem veri asseriti illa final. quod deperiurio precii quantitatem excedat iniu- in litem iuratis nunquam quaera- riamque a possessure contumacitur; sed quod non facile, nec levi' acceptam abunde recompenset de causa. Igitur magnam dc gravem actori non tamen immenta site ob causam de periurio actoris quae- Et certe , si illam,quam iudex taxamri non prohibet. vir, consequitur aestimationem Insuper non convellit nostram ceu , non cogitu em saam suo
sententiam, quod is, qui ex affe- p ecio vendete adeoque nihil ictione iurat , non iuret de precio sent contra aequitatem,quae sed de a S ctu tuo re si bitrio l. f. instrum iuramentum sustinet. E-
inlinium quidem permittitur ei arbitrio suo - . M precium statuere in Li.st, ae in unResipi Ex eoi enim mutqua- vetum intelligitur ibi arbi- quam inferri potest, quod id*- trium modetatum , non immen' immensum iurare P ssit, ' hst* smi, sibitrium L . a.di de iumctionem etiam probabilem a Iti- ,. .matione iurisiurandi excede * v et Denique non adversatur quod leat. Nam licet quidem dctoum' trux,tionem 1b initio non adiecerare de affectu siuod: a bi Li- md tit iudex, fiostea in immensium . t en de affecta & akb xx O v* iut1vetit actor, id iudici pollux im ro ac probabili; alioquin cerum;* si putati debeat, quod ab initio momsecuviarer, merit iuramentum iuriiurani o non statuerin P bxationi re moderamini iudici tu moeniti, eum in iudicis arbitrio sit biacet, cum leges in immensium M tutatione adiicere, nulla ipsisulp rari velint e. ansbe potetit imputari. si eam non addi
Adhaec nec illud nobis magnois cerit. Deinde si iudex nihil tale pere adversatur, quod actori fieret fuerit de actore suspicatus quod in manifeste iniuria qui per dolum immensum fuerit iuraturus, eo posse reris re sua invitus carere eo, quod arbitratus fuerit affectionem geretur, si rem suam pro arbitrio eius esse moderatam, quid obse suo aestimare prohiberetur,aut do- cro ipsi imputari potest quod sum
to adversarii cogeretur rem suam mam non definierit , ad quam us vendere eor precio, quod a iudice que actor iuraret Et ut iudex iniconstitutum fuerit : Rem: Nam eo peccarit, quod a principio ta quaepotest esse iniuria audiniquitas, rationemi omiserit id tamen: in eos quod iudex aestimationem reo nocere non debet, ut is in nimis iniquam,immensam, fallam immensum teneatur. Et tantum
107쪽
de iureiurando in litem affectionis: Restat ut de altero iureiurando in litem, quod vulgo veritatis, Anton. Faber, necessitatis, appet lant, videamus.
siuinam deferat iusiurandum in litem veritatis p Usiurandum in litem veritatis itidem, ut iuramentum affectionis defert Judex, Sc quidem is solus, non etiam actor r Sic enim ea
de te flati bit Marcianus in Tin. Jhoc tit. Plane interdum iv actione stricti iudicii in litem nerandum esi, veluti si promissor Stichi moram fecerit oe Stichus decesserit, quia judex astimare sine relatione iurisiura- di non potest rem, quae non extat ;Quae verba latis manifeste indicant per iusiurandum Judicem aestimare rem quae non extat; Id' autem alia ratione fieri non potest, quam si is actori iuramentum deferat. Et certe nuspiam proditum est in to-- iure nostro veritatis iuramentum alium deferre, quam iudicem, nec ulla etiam ratio id suaden
Quod enim Hugo Donellus in L s. deferreis .de in lu.ium ideo pu
tat iusiurandum hoc veritatis a reo deferendum esse, quod in eo res Judicis non agatur, ut in iureiurando affectionis quod ad contumaciam adversus Iudicem commisesam puniendam sit comparatum; Id: lane non per omnia admitteum mndum videtur, tum quod contu-IONE RE Ru M. IUTmacia ista, quae per iusiurandum affectionis coerceri dicitur in t a. J. de in sit. r. non tam spectet ad iniuriam Judicis, quam alioris, cui possessor contumax rem restituere recusat: Tum etiam quod in iureiurando veritatis vertatur interis esse iudicis ut cuius omnino inte
est, aliquid certi habere quod sequatur in condemnando reo. Caeterum iudex hoc iusiurandum deferte etiam invitus cogitur inuandoquidem alias rem, quae non ex tat, cuiusque aestimatio actori praestanda est, sine delatione iurisiurandi aestimare non potest. d. LI. S. D. Ex quo differentia huius & assectionis iurisiurandi manifesta relucet, quoniam hoc deferre nec ne in mero sit arbitrio iudicis, Ls de iis sit. iur. Cum etiam alia ratione, quam eius iuramenti delatione actori consuli queat, ut supra dictum suit.
inam deferatur imiurandum de in ratato L
dum veritatis actori,& quidem volenti, cum & hoc, ut illudi affectionis ad favotem dccommodum eius solius pertineat, cui rem nunciare libere & impune potessia Desertur autem actori, etiamsi rettpethae non sit dominus, quia Sc stipulatori de re promissa aestimanda defertur, e l. s. paretraph. I. O let, b. f. de iis sit. iurane qui ante tram es
108쪽
rsa T st A et ditionem rei pio missae dominus
Defertur adversus reum non talum illum, qui rem alienam detinuit , sed etiam adversus rei promissae ldebitorem, d. l. I, . . quae
tamen amplius non extat, ut praemstari possit, ,ed extare desiit, sive dolo, sive culpa & mora debitoris, . s.fin . Si enim nihil ex his neque
dolus, neque mora, aut culpa debitoris intervenerit,liberatur debitor is ex legati S de V obligat. l. quod tegis R. credit. Et quidem ita, ut ne quidem ad aesti mationem rei teneatur, his ratione , incerta fad L. Falcia. De mora quidem &culpa sola Marcianus respondit inis. S. liv. Sed idem quoque,& quidem multo magis . de dolo extra dubium intellectum voluit. Nec refragatur Marciano Ulpianus in I. . b. . F. eod. tu. ubi negat exculpa iusiurandum deferendum esse, sed a Judice aestimationem fieri oportere. Nec sibi contrarius est ipse Ulpianus in ead. l. s. Ss. in qua culpa a Judice aestimari ait. Loquitur quippe Marcianus de affectioianis iureiurando, quod ob solum dolum & latam culpam , quae doli appellatione continetur, deferendum existimat ex ratione,quam supra suo loco reddidimus. Quod autem uterque JCtus culpam ossi- cio iudicis aestimandam ait, id ita verum est, si aestimatio referendast ad tempus praeteritum, quo res adhuc extitit, quae iam periit: Sin A T u svero ad tempus praesens, quo res non amplius extat, aestimationem referri oporteat, non a Judice, sed ab actore perius iurandum in litem ea fieri debeat. Et ratio huius haec
est, quod facile judici constare
possit, quanta fuerit aestimatio rei nunc peremptae, illo tempore, quo adhuc extitit et At quanta sit tempore praetenti, quo agitur, neque bonus vir ullus, nec Judex, quibo ni viri officio fungitur, aestimare potest. Merito itaque tempore praeterito, quo res extitit inspecto. aestimatio a Judice facienda est: At tempore praesenti, quo res nouamplius extat inspecto, fieri necessario debet per jusjurandum in li
do veritatis pD Esertur hoc iusiurandum priamo in strictis judiciis, de qui
bus hoc nominatim atque in specie asseruit Marcianus in is S. D. yssis in sit. iur. & Paulus in Iseq. o. Auidem in bonae fidei iudiciis obtineat, quaeritur 2 Affirmat Anton. Fab. p. Error.pragm.ult. Don usin L .n. I. . e sequent. . de in sit.tur. I. Quia non minus in bonae fidei, quam in 'stricti juris judiciis
mora a debitore contracta essicit, ne naturali interitu speciei tollatur obligatio , sed mea perpetue 3tur ac perinde habeatur ac si res, quae interiit, adhuc extaret; Hoc
109쪽
siquidem ex equitate, quae in bonae fidei iudiciis maxime sipectatur, LI. C. de rescind. vend. descendit, nemora alii, quam ipsi moratori nomceat ; Cui consinuens est ut post moram debitoris in bonae fidei iudiciis, & quidem praesens aestimario; quoniam si revera extaret Stichus, qui fictione iuris propter moram pro extante habetur, talis dari deberet, qualis quantaque esset, cum peteretur l. a. f. demur. aestimatio illa non a Judice, qui
rem quae non extat,ex tempore scilicet praesenti aestimare nequit; sed per jusjurandum in litem actoris
a. Quia non debet esse meliori conditione . qui post moram &propter moram convenitur ex judicio bonae fidei, re perempta, quam qui ex stricto judicio con
3. Quia in i s T. de in lit. iuranae iuratur in litem in actione depositi, quae bonae fidei est de interesse quod iuramentum non potest diei affectionis, sed veruatis, leg. a. f. de in lit.iurand. exagesima quaria f. de iudic. Non obstat quod in l. s. b. sinali jusjurandum istud vetitatis nominatim atque in specie adstricti juris judicia referatur. Id enim idcirco factum esse probabiliter dici potest, quia de his magis, quam de bonae fidei judiciis dubitari poterat , an in illis huic juriiurando locus esset; Non vero quia proposi-
tum fuerit JCto excludere bonae
De quibus rebus sit iusiurandum uehratatu fDEfertur veritatis jusjurandum
de rebus quarum incerta est aestimatio r quippe hoc iusiurandum ob id defertur, quo de vera aestimatione rei constet, quae alias ignoratur, nec alia ratione sciri po tes , l. s. s. . Jhoc tit. Ac proinde in illis rebus, quatum certa est aestimatio, hoc iuramentum sibi locum non vindicat; quoniam in iis manifeste deficit iurisiurandi huius finis. Hinc de nummis depositis in litem non iurari Ulpianus resipondit in LXJhoc tit. ex ea ratione,quod nummorum certa sit perpetuaque aestimatio, d. l. s. S LI. g. de contrah. empl. Quod de nummis dictum , ad reliquas res, inquantitate, hoc est, pondere numero & mensura eonsistentes porrigendum videturi Tum quod& illarum aestimatio, licet temporibus & locis varietur, tamen quae quantaque sit singulis temporibus exacte sciti potest : Tum etiam quod Ne res univetiae perire nequeant, L incendium Cli cera, petit. veritatis autem iuramentum de rebus , quae amplius non extant, sed perierunt, deferri Author est Marcianus in d. L s. in fine. Quod si tamen nummis depositis convenerie, ut certo
110쪽
iit TRACTAT usui certo die redderentur, nec reddi, nusquam non distinguitur, d. oti fuerint, ait Ulpianus in litem ius- ι . sis ivd i a j hoc iit. di passim.
iurandum admitti, quo iuretur de Quae senteneia etsi verissima sit eo, quod actoris revera interest, & fundamentis iuris nostri quam nummos sua die redditos esse: in optime conveniat ; eam tamen quo & illud computandum exim impugnare non dubitavit Anto-stimat, si quid forsan damni, ocea - nius Faber I . Error .pragmat. p. Exsione nummorum ad praestitutum eo fundamento quod cum iura diem non soluturum passus est cre- mentum istud, de quo in d. l.s. Ul-ditor, ut si forsan sub poena pecu- pianus, seu, ut ipse existimata Trianiam debuit, quam poenam, quia bouianus loquitur, sit necessitatis, solvere debitum suis creditoribus adeoque non prius interponi so- non potuit, dum nummos deposi. leat,quam cum id necessitas postmtos non accepit, exsolvere coactus lat, ideo nulla ratione possit defuit: Aut si pignora, quae dederat poena exsoluta deque pignore di- suis creditoribus, distracta sunt. stracto praestari, cum perfacile pol-Hic igitur iurabit actor se tantum sit aliunde sciri, quanta fuerit poe- poenae loeo soluisse, si modo de eo ha, quae creditoribus fuit exsoluta, aliunde constare non possit et Aut quantique pignus a creditoribus tanti fuisse pignus amissum. Haec distractum : Maxime cum aesti-
autem iureiurando ex veritate,non matio interesset non referatur ad
ex affectione aestimabit actor.
praesens, sed ad praeteritum tem. Quia iuramentum affectionis Pui, atque ex sententia Tribonia- non praestatur, nisi adversus illum, ni in, non quanti interest qui rem, de cuius aestimatione agi- nunc cam agetur, sed quam inter-tur,possidet,nec ex contumacia re- Sut tano, cum nummi depositi restituit, aut . vero dolo malo tem stituendi fuissent. Hoc autem
possidere desiit: At veto is, ad . tempora inspecto , quo adhuc ex- versius quem lite de poena&pi- ut tres, perfacile sciri possit quanti
Enore iuratur in litem necid,quod valuerit pigrius ut ita hoc iureiu- poenae loco lolutum est, nec pi- udo inlicem nil penitas opus v1gnus possedit in eoque non testi deatur. tuendo contumax extitit, I. Quia Caeterum quia haec opinio Fa-ini. s. Ulpianus expresse loquitur bri textili juris aperto expresse re de iureiurando quo iuratur quanti fragatur & ad eum evertendum ac intersit actoris iurantis. At vero id convellendum tota comparata est; . - .quod intelest ab aestimatione, quae optimo iure relicitur.mMaxime fit per iusiurandum affectionis, cum fundamentum eius admo