Flavii Iosephi opera omnia

31쪽

NOTATI CRITICA. XXV

35쪽

1 οις τὰς στορίας συγγράφειν β λοιιμοις υμίαν οὐδε τὴν αυτὴν ρ της σπουδῆς γινομένην αἰτίαν, ἀλλα πολλὰς καὶ πλειστον αλλήλων διαφεροέσας. 2 τινες με γαρ επιδεικνύμενοι λόγων δεινύτητα καὶ ' ,

τὴν α αυτῆς θηρώμενοι δύξαν επὶ OOτο της παιδείας το μερος ορμοσιν αλλοι δε χάριν ἐκείνοις Dροντες περὶ ν τὴν ἀναγραφὴν εἰναι συμβέβηκε, τ0νεις αυτὴν πόνον και παρὰ δύναμιν πέστησαν 3 εἰσὶ δ' Ἀῖτινες ἐβιάσθησαν υπι αὐτῆς τῆς των πραγμάτωνὶ ἀνάγκης, οἷς πραττομένοις παρέτυχον , τα0τα γραφὴ δηλούσχὶ περιλαβεῖν πολλ00 δε καὶ χρησίμων μέγεθος πραγμάτων ε αγνοία κειμένων προύτρεψε τὴν περιαυτον ἱστορίαν εις κοινὴν φέλειαν ξενεγκεῖν. 4 τούτων δὴ των προειρημένων αιτιον αἱ τελευταῖαι δύο i5 κἀμοὶ συμβεβήκασι. 0 με γαρ προς τους ' μαλυς πόλεμον μῖν τοις ουδαίοις γενόμενον , καὶ τὰς ναὐτω πράξεις καὶ το τέλος ιον απέβη, πείρα μαθών,εβιάσθην ἐκδιηγησασθαι δια τους ε τω γράφειν λυμαινομένους τὴν ἀλήθειαν, 5 ταέτην δε τὴν νεστο- 2)2 σαν ἐγκεχείρισμαι πραγματείαν - νομίζων πασι φανεῖ - σθαι τοῖς Ἐλλησιν ἀξίαν σπουδῆς μέλλει γαρ περιέξειν ἄπασαν τὴν παρ' μῖν ἀρχαιολογίαν καὶ τὴν διάταξιν του πολιτευόματος ε τον Ἐβραῖκον μεθηρμηνευμένην

36쪽

4 PXΑΙΟΛΟΓΙΑΣ γραμμάτων. 6 δη μεν ουν καὶ πρότερ0ν διεμνοήθην, τε τον πόλεμον συνέγραφον, δηλῖσαι τίνες ὁντες ἐξ ἀρχῆς Ιουδαῖοι καὶ τίσι χρησάμενοι τυχαις, ὐφ' ita τε παιδευθέντες νομοθέτι τα προς εὐσέβειαν καὶ την ἄλλην σκησιν αρετῆς, πόσους τε πολέμους

εν μακροῖς πολεμήσαντες χρόνοις, εις τον τελευταῖονακοντες προς Γωμαίους κατέστησαν. T , αλλ' ἐπεὶ μείζων ν ἈοΘδε του λύγου περιβολή, καν αυτον κε νον χωρίσας ταῖς ἰδίαις ἀρχαῖς αυτο καὶ τω τέλει τὴν γραφὴν συνεμέτρησα χρύνου δε προῖόντος, περ φιλεῖ 10 τοις μεγάλων πτεσθαι διανοουμένοις, κνος tu καὶ μέλλησις ἐγίνετο τηλικαύτην μετενεγκειν πύθεσιν εις

ἀλλοδαπὴν μιν και ξένης διαλέκτου συνήθειαν. 8 ησαν δέ τινες o πύθω τῆς στορίας ἐπ' αὐτήν με προέτρεπον, και μάλιστα δὴ πάντων Ἐπαφρόδιτος, ἀνὴρ i5 ἄπασαν με ἰδέαν παιδείας γαπηκώς, διαφερύντως δεχαίρων ἐμπειρίαις πραγμάτων, τε δὴ μεγάλοις μεναυτος μιλήσας πράγμασι καὶ τύχαις πολυτρόποις, ναπασι δε θαυμαστὴν ἐπιδειξάμενος φύσεως σχὐν καὶ προαίρεσιν αρετῆς ἀμετακίνητον. O , τούτω δὴ πει 20 δύμενος ς ε τοι χρήσιμον ὴ καλόν τι πράττειν

δυναμένοις συμφιλοκαλοῖντι, και μαυτον αἰσχυνόμενος

ει δόξαιμι ραθυμία πλέον - περὶ τα κάλλιστα χαίρειν πύνω, προθυμότερον ἐπερρώσθην, ἔτι κἀκεῖνο προς τοι εἰρημένοις λογισάμενος ου παρέργως, περί si

τε των μετέρων προγόνων ε μεταδιδύναι των τοιούτων θελον, καὶ περὶ των Ελλήνων, ει τινες αυτον

3 γνῖναι τα παρ' μιν ἐσπούδασαν. 10 , εὐρον τοίνυν ὁτι Πτολεμαίων με ὁ δεύτερος, μάλιστα δὴ βασιλε0ς περὶ παιδείαν καὶ βιβλίων συναγωγὴν σπουδάσας, ξαι δ' ρέτως ἐφιλ0τιμήθη 0ν ὴμέτερον νύμον καὶ τὴν κατ'

37쪽

ΠΡΩΤΗ αυτ0ν διάταξιν της πολιτείας εις την Ἐλλάδα φωνην μεταβαλεῖν, 1 Γ ὁ δε των παρ' μῖν ρχιερεων ουδενος ἀρετὴ δεύτερος λεάζαρος τω προειρημένω βασι λεῖ ταύτης Ἀπολαοσαι Mφελείας Ῥυὶ ἐφθόνησε,

πάντως ἀντειπων ν ει μη πάτριον ν ημῖν το μηδενεχειν των καλον πόρρητον η 12 , κἀμαυτω δη πρέ- πειν νόμισα του με ἀρχιερέως μιμήσασθαι το μεγαλόψυχ0ν τω βασιλεῖ δε πολλους μοίως πολαβεῖν καινυν εἰναι φιλομαθεῖς' ουδε γαρ πῆσαν κεῖνος φθη λαβεῖν την ἀναγραφήν, αλλ αυτὰ μόνα τα του νόμου παρεdo γαν οι πεμφθέντες επὶ την ξηγησιν εις την

Ἀλεξάνδρειαν. 13 μυρία δ' ἐστι τα δηλούμενα διατων πον γραμμάτων , τε η πεντακισχιλίων τῖνιστορίας εν αυτοῖς εμπεριειλημμένης, και παντοῖαι μεν 1 - κ εἰσι παρμογοι περμπέτειαι πολλαὶ δε τύχαι πολεμων -

λα 14 40 σύνολον δε μάλιστά τις αν ταέτης μάθοι της ἱστορίας, θελήσας αυτην διελθειν, τι τοις με θεο γνώμη κατακολουθουσι καὶ τα καλος νομο- θετηθέντα μη τολμωσι παραβαίνειν πάντα κατορθουται πέρα πίστεως καὶ Θέρας εὐδαιμονία προκειαία παρὰ .. ,-- θεου, καν ὁσον δ' αν ἀποστο της τούτων κριβοος επιμελείας, ἄπορα μεν ι,ε- τα πύριμα, τρέπεται δ'εις συμφορὰς ἀνηκέστους ὁ τι ποτ' αν ς αγαθιν δρὰν σπουδάσωσιν. 15 δη τοίνυν τους εντευξομένους τοῖς βιβλίοις παρακαλ την γνώμην δε προσανέχειν, και δοκιμάζειν τον μέτερον νομοθέτην, ε την τε φύσιν αυτου ἀξίως κατενόησε καὶ τη δυνάμει πρεποίσας ἀει τὰς πράξεις ἀνατέθεικε, πάσης καθαριν τον περὶ αὐτου φυλάξας λόγον της παρ' ἡλλοις ἀσχήμονος μυθολογίας, ' 16 γ κωτοι γε, ῶσον επὶ μήκει χρόνου καὶ

38쪽

6 ΑΡXΑΙΟΛΟΓΙΑΣ παλαιότητι, πολλὴν χων ἄδειαν ψευδον πλασμάτων.

νος os V αυτον οι ποιηταὶ τὰς γενεσεις των θεον, μήτι γε τὰς των ἀνθρώπων πράξεις ' τους νόμους ἀνενεγκεῖν τόλμησαν. 5

17 τα μεν οὐν ἀκριβὴ των ν ταῖς ἀναγραφαῖς πρ0ῖδεν ὁ λόγος κατὰ την οἰκείαν τάξιν σημανεῖ' O Oτο γὰρ δια ταύτης ποιήσειν της πραγματείας πηγγειλάμην, - οὐδε προσθείς, οὐδ' α παραλιπών 18 , ἐπειδὴ δετὰ πάντα σχεδ0 ε της τ0O 0μοθέτ0υ σοφίας μῖν ' ἀνήρτηται Μωυσέος, νάγκη μοι βραχε περὶ κείνου

προειπεῖν, πως μη τινες των ἀναγνωσομένων διαπο-

ρῖσι πύθεν μῖν ὁ λόγος, περὶ νόμων καὶ πράξεων

39쪽

ΠΡΩΤΗ ηρξατο τοι βλλοις παραπλησίως, αλλ' ἔπι τ0ν θε0ν καὶ την του κόσμου κατασκευην τὰς γνώμας αυτον ἀναγαγών, καὶ πείσας τι των πι γης εργων του θεοῖτο κάλλιστύν ἐσμεν ἄνθρωποι, τε πρ0ς την υσέβειαν ἔσχεν πακούοντας, αδίως δη περι πάντων πειθεν. 22 οἱ μεν γαρ αλλοι νομοθεται τοῖς μυθοις ξακολουθήσαντες των ανθρωπίνων μαρτημάτων εἰς τους θεους τω λύγω την αἰσχυνην μετέθεσαν, καὶ πολλην

φήνας ηθη δεῖν του. ἀνθρώπους κείνης πειρῆσθαι μεταλαμβάνειν, καὶ τους μη ταυτα φρονουντας μηδεμην πιστεύοντας ἀπαγιτήτως ἐκόλασε 24 πρις --- -

λειότητα του θεου καὶ την φιλανθρωπίαν ἀνάρμοστον πάντα γαρ ad Λῖν Ῥλων φυσει σύμφωνον ἔχει τὴν διάθεσιν, τα μεν ινιττομένου 'του νομοθέτου δεξιος -

o τὰ δ' ἀλληγορουντος μετὰ σεμνότητος, σα δ' ξ εὐ-Wείας λεγεσθαι συνέφερε, ταυτα ρητος ἐμφανίζοντος. 25 , τοι μέντοι βουλομένοις καὶ τὰς αἰτίας κάστου σκοπεῖν πολλὴ γενοι αν ὴ θεωρία καὶ λίαν φιλόσο-φ0ς, ην γ νον μεν περβάλλομαι θεο δε διδόντος L. - - β μιν χρόνον πειράσ0μαι μετὰ ταυτην γράψαι τὴν πραγματείω 26 τρεψομαι δ' πὶ την ἀφήγησιν δητον πραγμάτων, μνησθεὶς πρότερον ν περ της του κόσμου κατασκευῆς ἐπε Μωυσης ταυτα δ' ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις ευρον ναγεγραμμενα. εχει δ' υτως. 27 Ἐν ἀρχη κτισεν ὁ θεις τ0ν ουρανον και 1

40쪽

8 PXΑΙΟΛΟΓΙΑΣ τὴν γῆν. ταύτης χ' H Τψιν ου ερχομενης, πιλλὰ βαθεῖ φεν κρυπτομένης πικύτει, πνεύματος δ' .i τὴν ἄνωθεν ἐπιθέοντος, γενέσθαι φως κέλευσεν θεύς. 28 , καὶ γενομενου τούτου κατανοήσας την λην λην, διεχώρισε τύ τε φως καὶ τ σκύτος, καὶ τωθεν νομα εθετο νύκτα, , δ' ἐμέραν ἐκάλεσεν, Ἀσπέραν τε καὶ ὁρθρον την αρχὴν του φωτ0 και τὴν ἀνάπαυσιν προσαγορεύσας 29 καὶ αὐτη μεν αν εἴη πρώτη μερα, Μωυσῆς δ' υτὴν μίαν ἐπε τὴν δ' αιτίαν κανος μεν εἰμι ἀποδοονα καὶ νυν, ἐπει δ' πέσχημαι τὴν αἰτιο 10 λογίαν ἁπάντων ἰδία συγγραψάμενος παραδώσειν, χις τύτε καὶ τὴν περ αυτῆς ἐρμηνείαν ναβάλλομαι. 30 μετὰ δὴ τ0υτ τη δευτέρα των μερων τον οὐρανιν τοῖς Oλοις πιτίθησιν, ὁτι αυτιν π των ἴλλων διακρίνας καθ αυτιν ξίωσε τετάχθαι, κρύσταλλόν τε περιπήξας 5

δρύσων δεφέλειαν, αρμοδίως η γη μηχανησάμενος. 31 τη δε τρίτn στησι τὴν γῆν, ἀναχέας περ αυτὴν τὴν θάλατταν κατ' Ἀυτὴν δε ταύτην τὴν ὴμέραν χὐθἰς

φυτά τε καὶ σπέρματα γηθεν νετειλε. I δε τετάρτli 20 διακοσμεῖ τ0ν Ῥυρανιν βλίω καὶ σελήνη καὶ τοις αλ-λοις στροις, κινήσεις αὐτοῖς πιστείλας καὶ δρόμους, οἷς αν αἱ των ωρον περιφοραὶ σημαίνοιντο 32 γ πω πτη δ' ἐμερα ζωά τε κατ αυτὴν νηκτὰ καὶ μετάρσια ' τὰ μεν κατὰ βυθοῖ τὰ δε H ἀέρος ἀνηκε συνδησά 25μενος αυτὰ κοινωνία καὶ μίξει γονῆς ενεκα καὶ του

d 4κτὴ ὴμέρα δημιουργεῖ , τον τετραπόδων γένος,