Historia critica tragicorum graecorum

361쪽

adversarius Periclis . Plutarch. Pericl. 3. 6, alter Hermippus, qui in Moeris, quae Ol. 7, 1 doctae si mi, J Ieine L. His t. Crit. p. l, a Othippo totam Peloponnesum devorari posse

affirmat. Nam Athenaeus VIII. p. 344 C: όθιππον δὲ τὴν

εν Hoto δοις. Pro κονΤα, UO in tertio Versu legitur, orso Praefat. ad Eurip. Hecub. p. XIX Optime εν νε restituit, quod cum Mei Delii Fragm. Poet. Om. r. . I. p. 399 probamus. Unde ossius de Poet. r. p. 93 aetatem hujus, quam ignorabat, facile cogere potuit. Plato, divinus ille philosophus, cum alia poemata, tum tragoedias condidisse fertur, priusquam in familiaritatem Socratis pervenit. Qui ubi aliquamdiu audiit magistrum, quanquam in eo erat, ut fabula antea Scripta in cenam deferret, tamen non modo tetralogiam, quam histrionibus discendam tradiderat, receptam flammis combu88it, sed studium poesis in posterum negligere decrevit. Aelian Var. Hist. II, 30: n1θετο et ρα ob δία καὶ δὴ καὶ τετραλογίαν is ασα et καὶ ε 3 ελ- λεν γωνιε is θαι, ὁους ' δνη τοις Ποκριται TE Ot27Jtα2G. Eandem rem copiosius Diogene L. III, 8 narrat: Πειτα ιεν τοι si ελλων ἀγωνιεἶσθαι loci γυοδία riso λυμπιακου θεά ἱρου

H pcisset προμολ' ὁ Πλαzων νυ τι εἶ λα et ζει. In quo discrepantia locutionis praetereunda non St, cum Aelianus et Diogenes τετραλογίαν negligenter sarcino αν Oeent, quasi non plures tragoedia fecerit, in uno certamine docendas, quae interna compositioni ratione, Vel inculo essent copulatae. Similiter in veterum scriptis alia non satis accurate

sunt dicta. Nam lato de Agathone, qui procul dubio quaternas fabulas dedit, Sympos . p. 173 A: et τὴ so I sta' γωδ α νίκρηοεν Ἀγάθων Qui locus a nonnulli perperam acceptus St. Melcher Trag. r. P. 988 Itaque marratio

362쪽

Olympiodori in Vit Platon praestat: nu A s δὲ καὶ loci γικὰ

Not, 3 ιαῖα καὶ διθυρci βικα καὶ αλλα τινα, περ ΠανTα κατε--υσε, κροίτους Πε/sαθεις διαεριβλ7ς Et Aeliano, lametsi solus memoriam hujus rei sustinet, cum alii de caussis, tum e maxime dem habeamus, quod in adornandis Sermonibus eodem Ormae genere usus est, cum in fabulis ea dudum

autem vir omnium maXime admirabilis, quem nemo ingeniis moribusque ad veritatem vitaeque similitudinem Xprimendis, nemo XCelsa ac tenera indole Oelica vicit, nemo sublili ac splendida dicendi arte superavit, quique ipsa Vitae anctitate praeprimis fuit conspicuus, in tragica poesi efficere Oluisset, si omnem operam ei Omnesque Vires, quam juveniles ludos

tribuere maluisso δ)l Polyidus Nomen poetae. de quo nunc dicere ingredimur, t si aliis in libris aliter scriptum, editore nuper Om-l Audiamus y lieni a chium ita de Platonis Phaedone disputantem: Praesal. p. V elc. d. Lips. ,,Nam sive argumentum Platonis)spectamus, Cquod maju gr3Viu Sqiae esSe potest, ecquod Umanum animum aut propius allingere, aut vehementius sollicitare, quam cogitatio de su- iura sui os hanc vilam conditione et immortali tales Sive colloquentium personas, lempus, locum intuemur Socrates, philosophiae parens, ad mortem condemnatus, Ullimo vitae die in carcere cum amicis et discipia lis solita comitale a mentis ranquillitate de hoc argumento sic disserit, non ut ad mortem, sed ad beatam vitam cum diis immortalibus degendam se abire demonstret. Sive aeteras tanquam dramatis partes Consi deramus, omne hae partes, Cliones, SermoneS, in ili Um, progressias, exi lus eam habent rerum ac dispositionis verilalem , quae legentium animos incredibiliter capiat, teneat et vario deinceps affectu verset, sollicitudinis, commiserationis, admirationis, benevolentiae atque in rem praesentem ipsumque in locum auserat, ubi ipsi in Carcere Socratem et loquentem audire et morientem videre videantur, ut hi dialogus non modo justaetragoediae numerum obtineat, sed omni quamvis flebili tragoedia ossica cior sit ad communicationem affectus ac doloris etc.

363쪽

muni consensu Πολυειδυς Xararunt. Vide Sebasti an in TZetZ Commenta P. ad Lycophr. Cassandr. 879. a Ichenarium et esse ling. ad Diodor. XIV. P. 272. Hermannum, e kkerum, Ritterum P. Aristot Poet. 6, 4. Ita quo deni librorum secuti sunt, quae testimoni scholiaStae cujusdam probatur. Namque nomen cum Corinthi vale Cic.

do Divinat. I, 40, de Legg. ΙΙ, 13, et filio ranai, Hygin. Fab. 136, Apollodor. II, 3, 2, commune habuit. Atqui Sophoclem

και Παλιν'

οὐκ set ιν εἰ μή Πολυιδ in 70 κοιραν sin. Quanquam miramur, quod de Aristophani V Sta grammaticus addit. Nam omnibus locis, quo quidem mihi inspicere licuit, ut P. Suid. S. V. ναρι seto εὐηJιος ed. Idin. , ut Polluc. X, 9, I p. 72, 499 d. Basil. Etym Magia. S. V. M sε o-τρι', comoedia ejus Πολυειδος OnStanter inscribitur, eamque nominis formam alteri recte Coddaeus in Fragment. Colluci. praetulit, quae edit Aristoph. Ugdun. atav. ann. 1624 subjecta est. Quocirca Vale Lenariu bene uspicatur, Euripidem in tabula Polyidi nomen auguris Silato more Loλυειδος scripsisse. At si non solum Aristophanes, sed etiam Euripid0sformam delegisset, quam Sophocles mutaverat, tamen dubitarem, quin ea vulgari linguae Su Valere, aut in hominiam, ut poetae, Ominibu protenti increbescere potuiSset. Quotiescunque enim Vocabula USU mutantur, Saepenumero accidit, ut

Domina Veterum hominum, quibus illa vel paria sunt, Vel similia, eodem modo commutentur Sed nunquam recentiora ad mutationem antiqui nomini accommodari solent. Quare quod Aldus Πολίudo ap. Suidam . . Πολυε ido et tym . Agn. S. V. Icris Sit, meque Olim usitatiam, meque Sophocle auctore

364쪽

no Valum, nec Prius, Opinor, admi88Una est, quam vocalis citi locum diphthongi ει communi linguae usu successit. Sed magis etiam lectio p. Phot Lex. IIo λυε δνος ejicienda videtur, etsi p. tym PariS AEX8lat, vitae in Upra CitaVimUS. Polyidum, poetam dithyrambicum, qui quidem et animalia ingendi et musica arte insignis fuit, cum aliis poetis dithyrambicis Diodorus, XIV. . 273, Ol. 95, 3 oruisse tradit: ἐκ Πασαν δε κα Τὰ τουτον ον εν αυτον οἱ ΠιGMVιOTαgo διθυραμβοποιοὶ Φιλοξενος Κυθνηριος, ιμο θεος ιλλ σιος, ε- λε G2M ς Σελινουν et ιος, Πολυειδος, ο και γραφιἡ,ῆς καὶ μου - οικῆς εἶχεν ιι Πειριαν. Nimirum haec hausit e publicis tabu-

Iis, in quibus hic annus e certamen, Vel victoriam Oriam declarabat. Quare quod ipsum aetatis artisque florem Omnium ad eundem retulit annum, accurata temporis rati exspectanda non est. Poeta hoc genere praestanti8Simo nominat επιον Ποτοτοι διθυραμβο noto i). Quis est, autem, qui nomen Timothei ignoret, per omnem Graeciam maxime celebratum )ῖ Telestes vero Ol. 94, 3 victoriam Athenis reportasse fertur.

Legimus enim in Marm. Par. p. 66: - ου ελεο- ρ λ ινουνet ιος ε)νim:οεν 'Aθ ywxσιν et η HALI LIIIII, cis χοντος ' MyνMJσιν κωνος Sed quam illustris olim et Philoxeni et Telestis gloria fuerit, Plutarchus indicat, qui ΙIarpa- Ium IeXandro praeter tragoedias principum librosque Philistidithyrambos quoque Philoxeni et Telesiis in Asiam misisse narrat. E quo gloria Polyidi intelligitur, quoniam cum illis

conjunctus St, tametSi nomen ejus videtur paullo obscurius fuisse r). Ac duobus Iocis Aristotelos mentionem PoIyidi fecit, qui tabulam Iphigeniae exornarit. Quod argumentum quanquam dithyrambo subjicere potuit, tamen sive rationem ententiarum, quae ad tragico tantiam poetas spectant, sive vim hujuS Xempli, quo docere Voluit, quomodo tragicus Ortuitam agnitionem instituere posset, seu hoc ipsum denique spectamus, quod hac in re Euripidi opponitur, nequaquam dubitandum est, quin tragicum poetam intelligere voluerit philosophus Addo, quod1 Vide Mulier. Hisi Lit T. II p. 286. 2 Est decreturn Cretensium, quo Menecles eius laudatur, quod saepenuriaero Cnossi ad Timothei et Pol3idi aliorumque poetarum modos cithara cecineri l. id Militer. l. l. p. 287. ol. 4.

365쪽

agnitio, qualem informasse dicitur, in tragoedia tantum fieri potuit. Quare si Aristoteles eundem intellexit, cujus aetatem indicat Diodorus, Polyidus utrumque poesis genia et tragicumo dithyrambicum coluit. Neque alium alio loco memorari praeter esse lingium ad Diodor 1. 1. Muine Lius Hist.

Crit p. 23 sumpsit. Quod cum ita certum On sit, Ut argU- mentis illustribus confirmetur, Utque Ritterus nec probare, neque ejicere Voluerit, tamen multi de caussis adrisententiam eorum accedimus. Id enim i secus esset fortunam tragici poetae miraremur, cuju memoriam Olus reliquisset Aristoteles, qui exemplis nobilissimorum quorumque uti consuevit. Sed

Polyidus Diodori, quoniam dithyrambis conspicuus fuit, dignus

certe, quem Phil O8Ophta commemoraret. Quod in utroque Oe-8is genere versatus St, re neque illo tempore nova, aut ingularis, neque hoc in homine parum credibilis fuit, cum aliis id sim artibus tempus tribuerit. Nec Philosophus poetam, cujus tragoediam audaret, non potuit dithyrambicum appellare. Opposuerit fortasse quispiam nomen Ophi8tae. Nec Ver Oraiio ad sophistam pertinet, ed de tragico poeta agitur, qui quidem in Ophistarum artibus, quibus tum cuncti sero homines se dederant, facile poterat exercitatus esse. Sed ego PYOPSU ne8cio, quo Sensu Graesentianius inde Omen sophistas ductum esse contenderit, quod res in aliorum poematis implicatas atque difficiles interpretatus fuisset. Sed tragoedia hujus praeter phigeniam uola non St.

In qua Orestem ita induxerat, ut Ororem agno8ceret, eum jam in eo esset, ut ab illa immolaretur; nam fratrem, quem mactare ingreditur, Xtemplo agnoscit, quia fortunam Suam cum morte sororis comparabat Aristot Poet. 6 και IΠολυείδου του

quidem ad animos hominum commovendos olyidum multo Simplicita aptiusque instituisse, quam Euripidem in simili sabula, Puppius Ariadn. p. 576 censet Enimvero artificium Polyidi tali modo nequaquam descriptum est am discrimine

366쪽

rerum ad id temporis momentum distrahendo non solum animos spectatorum diutius altendit, sed essecit quoque, ut Orestes vehementissimas perturbationes animi vultu significaret, quales metus instantis Ortis plerumque injicere solet.

dem licontia fabulas Polyidus, ut e Stia omnino Sententia X-plicaret, interpretatu fuerit, Vel mutaverit, Ophistarum imitatus Tationem. Unde nomen Ophistae accepit. Quodsi autem multas tragoedias scripsisset, in summo hujus oesis honore, non tam tragicus, quam dithyrambicus poeta fui88et nuncupandus. Photius Biblioth. p. 195 Polyidum in scriptores retulit, quos Stobaeus adornando Florilegio adhibuerit. Sed loci, quotquot Polyidi esse videntur, e cognomini Euripidis fabula deprompti sunt a Icken. Diatr. p. 18.

Pythangelus. Hunc ut contemptum abjectumqUe Oetam Aristophanes vexat. Apud quem cum Hercules Dionysum de afflicto tragoediae statu, de iisque hominibus quaerat, qui frustra eam ustinere conentur, post vilissimos demum poetas inculcatur nomen Pythangeli, quasi mentio ejus omnino seri non possit, nisi mediocres quoque homines cessent. Bian. 7. Neque eum Dionysus dignum existimat, cujus vitia, vel audes Pluribus attingat. Accedit indignatio servi, quod illi, se Onus serente, gravissimum ineptiis tempus vacuisque SermonibUS er- dant. Et si contextum paullo accuratius contemplamur, illi gregi nebulonum annumeratur quibus Iummam pernielem

367쪽

arti parari Hercules ait Pergit enim, querelis Xanthia in

Sthenelus. Hunc aequalem sibi Aristophanes primum in Gerylade, Schol ad Aristoph. Vesp. 1303, deinde in Vespis I. I. I. 82, 2 irrisit. Et lato comicus, qui fabulas circa Ol. 88 docere coepit, Cyrill adv. Juliau. I. p. 13 B, in Laconibus eundem maledictis Xagitavit Harpocrat. S. V. Σθενελος. Taeterea a Lysia laudatus est, cum S hiarii8, quo puer erat profectus, Athenas Ol. 92, 1 rediisset. Uanquam in recentioribus Aristophanis fabulis, quae multifariam eum audandi Iocum

habebant, nusquam commemorat UT, Ut OlligaS, eum circa tempus, quo Ranae sunt doctae, id est l. 93, 3 obiiss0. Vossius eum Ol. 93, adscripsit, quod aequalis Lysiae fuerit de

Poet. r. p. 42. Dubitari non pol est, quin scriptor tragoediarum uerit. Hoc enim Domine cum in didascaliis, arpocrat. l. I. και ἐν et cit διδασκαλίαις ευρίσκεται ὁ Σθενελος, τραγειδίας Ποιητης, tum a multis audatus est antiquis scriptoribus, ut Athon. IX. p. 367. Harpocrat. S. V. Phot LeX. p. 510. Quare vel negligentia, vel error Scholiastae vehementer vituperari debet, qui ad Vesp. 1303. Sthenelum tragicum histrionem appellat: θε - νελος δὲ ὁ τραγικος rio κριτνης, ο διὰ πενίαν την τραγικὴν Gκευνην ἀπεδοῖο, κακως πραττων Et duple est modus, quo hic error potest explicari. Nam sive antiqua praesidia Praeter Athenaeum nulla ad manus habuit, hominem, qualem O-micus deridet, id est, apparatu scenico instructum sibi finxit,

non reputan8, Iocum, etiamSi haec accurate remantur, in Oetam aeque atque hiStrionem conVenire; Sive Vetere grammati- Corum commentario nactus, cum Sthenelum novo loquendi usu

368쪽

ea vocis potesta hoc loco plane sufficeret. Quanquam Flo P. Christianus ad Aristoph. l. I. errorem non coarguit. Pistoplianes vero aia Pertatem ju leviter deridet, inducens quendam, qui egenum Ly8i8tratum comparet cum Sthenelo, qui scenicum apparatum vendiderit. Nam ita Xanthias Io luitur,

Σθενελω τα κευαρια διακεκαρ te νω. Quem leporem ita scholiast a Xplicavit, quemadmodum Ut radocuimus Idem ab Aristotele velut poeta commemorat Ur, qui humile genus dicendi sequens, cum propriam Vocabuloriam Vim ubique servaverit neque dignitatem fuserit, neque sublimitatem

Quae ad hunc ipsum spectare, Athenaeus docet IX. p. 367:ύλων δὲ καὶ Τους με/ινοηται ὁ καλος Ast seto τύννης ἐν o/ς

1 Cicero Brui. 82 de Calvi loquenlia memorat: IlaqUe ejus ora lio inita religione alienuata doctis et allente audientibus erat illustris; multitudine aulem et a foro, cui nata eloquenlia est, devorAballir'. quod equidem longe aliter explicarim, a Schulgius interpretatu est

369쪽

φθονεovet a conveniat tragoediae, rauspiceris. Stheneli praeter tragoedias alia carmina fuisse. Theognis. In Aristophanis Acharnensibus, eum alia re8 perquana incommodas sibi, tum illud nuper accidisse Dicae O- polis queritur, quod, cum Aeschyli fabulam vehementer X- Spectaret, Theognis chorum in cenam introduceret :

Quae Scholiasta sic interpretatus est: Θεογνις δε υτος, τραγωδίας Ποιλ τνης πάνυ ψυχρος, εγο ων stάκοντα, ο - Αίων ελεγε et O. Itaque heognis, qui unus e triginta tyrannorum numero fuit, Xenoph. Hellen ΙΙ, , arpocrat. S. V. Θεογνις. Λυσίας ε τω κατ 'Eoaetoso ενους. υτος ι Φην θῆ παρ'Ἀθηναίοις τριάκοντα τυραννων , καθά φασιν αλλοι τε καὶ Ξενοφῶν εν δευτερον Ἐλλω νικων, tragoedias fecit. Sed testimonia Vetustatis paullo copiosius proposuimu8, ut conjecturam Maias acci, quae Suidae verba correXit Maias ac c. ot ad Harpocrat. I. I. , tametsi alii probatam, confirmaremus aliquo modo. Qui cum in vetustis exicographi Xemplaribus . . Θεογνις τραγωδοποιητ=ης πάνυ ψυχρος ἐτων λ', o και πιωνελεγεeto, egeretur idque Vitiosum esse sensisset, pro των

scripsit 1 et ob λ . Qua correctione non Olum Verba ad 8anam Talionem revocavit, sed consensum Suidae cum illo Scholiasta restituit, quam semper debemus servare. Et plurimi ad eam Maias acci sententiam accesserunt. Fabrici Bibl. r. T. II.

p. 324. tela Dd ad h. l. Castigatur autem Acharnensibus Ol. 8, 3 Theognis tanquam poeta, qui sabulam docuerit. Cum Euripide, Disi fallor,

ante Ol. 92 4 contendit contra Nicomachum, a quo Superati Sesse traditur. Suid. s. v. mo/ιαχος Porro e Thesmophoriagia Si apparet, ne tum quidem sabulas ejus in oblivionem Venisse, cum illa tragoedia docebatur. Ol. 92 4. Procul dubio eandem Ortunam Xpertus est, qua tyranni ejus collegae oppressi sunt, quos quidem thenienses I. 84 4 ex urbe ejecerunt. Sed parum liquet, quar Vos si iis p. 36 hunc in comicorum numer posuerit, nisi tale id mendum est, quod

litura tollere praeStal.

370쪽

3 26

Cum fabulae ejus una cum nominibus penitus interierint, duo versus p. Stob. Serm. p. ech. 18:ως γ ν ιλ εχ γενειαν αἰνουσι D0τοι AldAλον δε κρηδευουσι οισι Πλουσίοις habemus superstites, quibus Theognidis nomen appositum est. Verum enim eosdem cum terti versu conjunctos alio loco, ibid. Serna. 234, ita proferri miramur, tanquam ex Euripidis desumpti Thyesta fuerint. Atqui tantum abest, ut hanc testimoniorum di8crepantiam e temeraria Dominum commutatione ortam 88 Putem, Ualem Plerique statuunt, ut Theognidem a nobilissimo tragicorum principe haec mutuatum existimem, propterea quod neque Xempla ejus imitationi desunt, neque uobis satis persuadetur, ignobilem poetam librariis notiorem

Euripide fuisse ).

In hoc Aristophanes modo frigidam poesis indolem vituperat. Postquam enim Agath monuit, ingenium moresque poetae e versibus ejus cogno8ci posse, Mne8ilochus, quare fabula Theognidis sint frigidae, ex aspero hominis habitu intelligit, dicens Thes m. 170: O 'Ἀυ Θεογνις φυχοῖς in φυλοως Ποιεῖ

Atque tanta est ejus frigoris magnitudo, ut comicus, depidissima narratione ficta, cum fabulam dedisset Theognis, liraciatilam agros nivibus obductos, quam amnes gelato eS8 affirmet. Acharn. 38:

- όνθαδὶ Θεογνις ἱγωνί TO. Qui locus non dubito , quin uerit in caussa, Vare cognomen Xίονος poetae dederunt, Schol ad Aristoph. Acharn. 11. oti

importunum est, cum animo interpretum memoria loci subit, quo Furium similiter reprehendit Horatius Sat. II, 5:8eu pingui tantus maSO Furius hiberna cana nive conspuat Ipes ).1 Non temere exemplum audacioris figurae Aristol. Rhel. III, 4, 1l, Poet. 21, 4 omisimus, quod, ut Schneide rus ad Demetr de locut p. 140 Theognidi, dithyrambico poetae, tribuit, si rectius a TyrWhillo, Hermanno, Rillero ad Timotheum ranslatum est.2 Sed alia si ludibrii alio. mam in Theognide durum poesis ge-

라틴어 텍스트