De Plutarchi Chaeronensis Homerikais meletais, et de eiusdem quae fertur vita Homeri

11쪽

lti iudieiis do Pluturo lii ita Homori ferendis non D0glectum est illud, hiod nihil eorum, qua se libris Plutarchi Cliauronsensis, ii 'Oμηρικαὶ Μελέται vel A. Gellium si sequi mur cf. p. in περὶ μ ρου in Scripti erant, a postera aetatis scriptoribus stertuitur, in altoro illo libro recurror vid0tur. Indo olim olim Jonsius, o script hist phil. III, , Visum

non posse itiSdem AS auetori atque Μελετ a Coriolusisset, diversam viam ingrossus Bernii ardus Baedorf, d Plutarchi qua fortia Vita Homeri Diss MonaSt. GiieSti. 1891, p. 43, eum ελετas μηρικαὶ compliares fuissent de Homero declamationes ' Vitam unam ex iis fuisse, verba autem nominatimo illis allata aut aliis urum libris obori aut ludi magistri cuiusdam citius manum ita quam hine hab0mus exporta esset p. 42i, per excidisse Statuit. Neque tamen μηρικων ελετων reliquiae, quarum hac in re praeter eteros Phitarchi libros, o quibus naulta ad Vitam reui uestimandam haudquaquam contemnenda o Buodor ut Bomarduliis Plut Chaor. Moral. VII, p. IX Sqq. attulerunt, ratio abolida orat, adhuc ea, qua par filii, diligentia tractata Sunt altori alii autona librum miroris an oditores quique aliis tosti de eo gorunt o nam oes spreta odietini manti Seriptorium auctoritat iii duos disiunxisso libros aiatbitu Suno quam maxime intur so difforontos, o cum c ερὶ μηρου inSeribendii esset, αερὶ of βίου καὶ τῆς σεοι σεως μ ρ0υ agereii uiui SSe, ne iii eosdem ostigia quaedani, quibus eo ducam ui 1

12쪽

2 ut o libri qui ad nos puruoni partibus inter se compositis

cortius iudicare possimilS, SQQuto CSSO. Utraque via progrossi si huiustioni post tot doctissimorum hominum curas nondiim obitu ali liuid lucis attul0rimus si iturae- quo libri ne ei μήρου ditionis imitamenta iecerimuS, OperaΘpretium nobis eoisse videbim tr.

13쪽

Ordiri par os disputationem ab eo loco, quo uitiam rei demonstrandae, etSi neque uni neque fortaSSe praeter ceteras, iii μελέταις operam Plutarchus impenderit generatim exponitur, non singulae tantum res ab eo prolatae asseruntur, Galeni dido do Placit Hipp. et lat. III, p. 265, 16Sqq. . S. Ol. V, p. 30 sqq. . Verba, quae quo modo constituenda et intolle genda sint nomo adhuc satis dilucido explicavit. Galenus igitur, cum inde a p. 258 8 . p. 293 .i Ch sippum Stoicum vituperat, quod, ut demonstraret animae partem rationalem εο λογισι ικόν in corde sedom abore, poetarum ac maxime quidem Homeri verSibu perperam, quippe qui haudquaquam ita accipi poSSint usus sit, loco quem supra indicavimiis, ut codicem Hamiltonianium, nune Berolinoiissim 270 fol. 1 in omnium libri de quo hic agitur longo optimum in Sequamur, ita pergit ἐν οἷς εγο μεν καλήττομαι et ς μεγαλ0φυχίας τον ρυσι creo ' δέον ad δες νθ ρωαον

librarii, qui schedas Laurontianas exaravit, κλέγειν μεν ἐξ a DTOν κτλ. et taραλείπε ιν δε τὰ μαχόμενα scribatur, ita ut hi quoque ut tot aliis hilius ipsius libri locis Chrysippo Galerius

14쪽

oditoris scriptium videmuS, ita iit et Clirysippum probo solvisso

non sita tantium sed Omnium Sectarum placita posetarum

locis fulciri ut Plutarchium in μηρικαις Μελέταις huic

rei domonstranda Operam RVuSS Galenus dicat.

Et recto quidum uollor in o in dubio offendit, quod, afτos illud si amplectimur, Pthitarchus in libro illo id proposuisse sibi vid0tur, ut Omnia Chrysippi placita cum

ultorum poetarum tum Homeri auctoritate niti docorol. Quod ferri sequit quis enim sibi persuaserit eum ita egisse, qui complures libros olim adversus Stoico tum contra Chrysippum scripserit, atque ii iis qui nobis servati sunt huius ocrota acerrimo, ne dicam paullo iniquius vid Carol. Giosen, o Plut contra Stoicos disputationibus, Diss Monast Guosis 1889ὶroprohondorit Quid, in libello de audiundis poetis c. 11, p. 31 nonne ipsum Cli sippum in verbis Homeri Γρησι λ0γειν rei θύνως en Stimque oriam εαραβι ζεσί a queritur Non cap. 7, p. 25 C, Homeri de vitiis ot virilitibias iudicii im coλλὰ re νυ τοι Σιωικοι χαίρειν φράζειν dicit, neque minus Euripidis Adde quod do comin notit. c. 31 p. 1074 i simillimum

in modum Stoicos vitup01 ut, quod contra poetartim, Homeri 1 Cf. praeterea udit Muell. p. 328, 3 274, 7 sqq. 276, 10 3IJ, 3 sqq. 3l5, 1.

15쪽

Pinduri Sophoclis auctoritatem chim communi omni uni opinione congruentem diis immortalitatem abrogent. Quod nimEltor, o gilomolog. r. hiStor atque Origine I Progr. BOnn. 18933, p. 6 sqq. ipsius ChrySippi libris Plutarchum ustui sesso lemonstravit, O hahid lita quam efficitur eum placitis illius omnibus, ita ut poetarum Oeo erim i congruontes afferret, opitulari voluiSSO. Itaque, nisi quis verbis Galeni vim assurro volo iit Baedorf, l. o. p. 43, inde conclusit, Plutarchum Ostendisse, placitis Chrysippi vel Stoicorum Homeri auctoritatem nonnumquam OSSe testimonio SS probandium Sane videtur SSU cistos illud uollori, ita ut luturoliris omnium Seeturium decreta testimoniis poetarum fulciri doctiorit atque nescio an il id, quod mala sil0i rimon Galenus in Chrysippumeontorsisset, Si dixisset, non ignoravisse illum omnium phil0sophorum placita poetamin auctoritate posse defendi, praealtora illa difficultato pro nihilo osso hab0ndum, nisi altera quaedam via verborum OnStituendorum pateret. Elonim si Guloni locum ita constitueris: δεον γαρ Aςaνθρ 02roi di εγν υκότα 20σ0DL0υς totηζὰ καὶ γιγνώσκονι α σαφως arcas T0ις όγμασιν αυτου Mael υρουν ra &λλοτε ar αλλαιων εῖν , υσγεε - ΠλούLaρχος Dcίθειξεν εν τοις των 'Oμηρικον Μελειον εχ λέγειν με ε ac ζων os μαρτνρε τωσ7r0υda 0μεν o reo auro δόγματι rea aλείγεειν ὁ τὰ μαχό- μεν καὶ ictν Psor κατασκεD ζον ta τοι νανι υν, ὁ δ' ὁμοδευς ε dorci νι ων μεμν at, ita ut, cum Verba bsνεε . . . Μελεζον adsequentia pertineant, Plutaretii partes in orbis h0 τὰ μενεκλέγειν τὰ δε taραλεί tειν tutatum versentur, Oeta omni Caret difficultato num id linum dicit Gulonus, Plutarchum in libris illis Chrysippo vitio vortisso, quod ad dogmata situ stabilienda poetaruin teStimonii parum Saope idoneis cuin moliora iret re

Ergo hi quidnam praetero se orbis Guloni officiatur ei p. 0 nunc quidem omittamus in commentationibus illis Chrysippi aliorum tuo in dubio praetor hinc St Oic Ortim decreta cum versibus quibusdam Homerici S, liti fulciendorum eorium causa afferri Solebant, Compuru -

16쪽

verat suum lite de eo instituto iudicium non dissimillavorat PlutarehUS. Unius autem Stoicorum doctrina ad Homeri lictoritatem exigenda finibus olim non o continuisse, sed alias etiam sectas

in consium vocavisso, o duobiis A. Golli locis II, 8 9 s0quitur. Vorum illi id quidum si hic ut apti l undom IV, 11 cs infr. p. 8 verba Pthitarchi iit o libris quos de Homero om- posuerit afferri, neque tamen praeter Mart. Horigium ad Goll. II, 8 init. scrupulum quendam inicietatem quiSquam, xiiii

pro iisdom illi atqu0 Μελετον libri hab0ndi sint dubitavit, atqu0reoto quidem, ut Statim apparebit. Vituporaverat igitur, iit Gellii orbis utar, Epicuriam Plutarchus in libro suo indo, quod imperieute atque praep0Stere atque inscit ho syllogismo usus osset: ὁ Θ ναιος Ddεν ερις ημας et ὁ διαλυθεν να σίνητεῖ et δε νaισθητουν ουδεναρις μJς. Nam praetermisisse olim, quod in prima parte sumere deberet τον δε νατον εἶναι et χ ς καὶ σώματος ιήλυσιν, deinde utitona oodom ipso, quod omisisset, qua Si poSito concessoque ad confirmandum aliud uti progredi autum tim syllogismum, nisi illo prius poSito, non posse. Neque minii philo

sophum Plutarchus reprehenderat, quod cum doceret, ρον του μεγεθ ους των δονον την marro του ἀλγουντος trεξαίρεσιν εἶνat, Verbo lisus esset parum proprio ut aliena significationis; ne ille enim grai Lo Tot ἀλγουντ ος, Sed grauro του ἀλγεινον dicere oportitisse dotractionsem enim signiscandalia SA doloris, non dolenti S.

At iii do syllogismo illo imp0i foeto Pilitarchus seque Soliis egit vid. lex Aphr. ad Arist. Top. p. 4, 7 . ne lite primUS, si itidem iam apud Cio pronom, in II, 31, 100 ubi coii- ferendus advigius): Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit nam et od ita positim est et od dissolutum sit, id esse Sine sensu, id eiusmodi est, it non satis plane dicut quid sit dissolutum scriptum videmus in ali ra alitum Epicuri Sunientia nemo prautor Plutarchum spondit, at tu is ipso in Qua0stionibus ConV. I, 2, 2 a liamvis obit0r istas si ita, ut nihil in illa

17쪽

roprohenderet. Qua itidem cum re coiiaparandiim si illi id,

Thoonum iii illud do ἀναισθροί του διαλυθένro placituin in-v0hontem in diuuat, ratiocinandi formam non vituperat. Qui autum factum sit ut Piritarchus, olim de Homero ageret

Habes easdem itus apud Gollium δόξας ultorum id

quod casu factiam osse nequit altori in ullo intervallo additam, ita iit quin utriusque loci fons sit communis vel admodum vicinus dubitari non possit. Jam cum a Stoicorum aliquo Epictimin irrideri quod ab Homero pondeat, ut se eiusdem octa vel adeo ipsius Cli sippi nomologio ad Sextum haec pervenisso per Eltorum constet vid. praeter Oo cit otium II, p. 75ὶ Plutarchus utrina eodem gnomologio hoc loco usus sit neone, non diiudicaverim; neque magis hoc certo loco quaerendum mihi videtur osse, accesseritia ipse furti crimini in philosophi uti conisecto an Oblocutus sit pro iiiiis dissertationis consilio satis est, quod

18쪽

terna verborum condicione casu aliquo haesisse uino quidem

Num opus est pluribus demonstrare t Guloni do libro illo Plutarchi iudicium t olli locos ruet intell0otos quam maximo inter se fulciri Adde tuod ea quoque, qua idem Gellius IV, 11 11. 12ὶ

Plutarchi librorum Homo ricorum pritu affert, Secundum Aristololem vid. fragm. 189 d. Acad. Berol. P thagoreos non abstinuisso edundis animalibus, nisi pauca carne quadam μήτρας - καρδίας καὶ ἀκαλήφης καὶ τοιούrων τινων λλων dri εχεσθαι .... χρῆσθαι ὁ τοις λλοις cum Homori locos 3 28 sqq. ubi de Ulixis sociis necessitatu coactis piscibus vescentibus agitur, cohaerere videntur, cum in Q hiaest Conv. VIII, 8, 3, ubi de Pythagoreis piscium esu abstinentibus sermo inicitur, ad versus illos securratur os etiam duos et Sir. 7, p. 353 Di quod enim apud Gellium non oneratim pisces nominantur neglegentia quadam factum esse, o verbis Orphyrii, Vit Pyth. c. 45 conoluseris fragmonto Aristololis a Gollio se Plutarcho xcorpio simillimis d=rέχεσθαι di at&λλων raρκὶ νει, οἷον μήτρας τε ba τριγλιδος και καλῆς δὶς πεδιν ὁ και τον λλων aλασσίων Dμα νTων. Atque in quattuor quidem his Mercitationum Honmericarum fragmentis pro c0nsilio, quod in hoo libello sequimur, subsistendum nobis est qua enim praetore tradita sunt Sohol. AB ur. Alc. 1128 do φυχαγωγοις apud ThesSalo praestigiatoribus t schol. O 625 Et M. S. v. de . ἀνεμοτρεφές notione, ut cum poeta versibus quibusdam cohaerere a in aperto est, ita secta cultisdam philoSophorum vestigia non produnt. Neque id mirum num quattuor libros Mercitationes compleXas fuisse iampria qui dicitiar eatalogo constat, fragmenta alitem a Gellio servata primo et secundo Oritin do-bentur, neque ea Guloni verbortim est condicio, ut in doqua agit rei operam impendisse Plutarchum dicat.

19쪽

9 Egit igitur Pilitarchus in duobus corto oporis illius libris de Chrysippi Epicuri Pythagoreorum placitiS, quam

rom ita olim instititisse iit ad versus Homerico recurreret aut certiun est aut Omnes veri habet numeros Vix autem tibi por- suadebi eum cum ceteros philosophos tuin Platonem prae

Plat quaeSt. 9, 1, p. 100 F, et quae e commentario in Hesiodum Baedor i. , p. 14. 15 attulit. Ita cum Μελετον Plutarchi vol orto partis cuiusdam earum notionem hiandam haud obsuturam informare nobis OSSimuS, per Se patet iretimspiciendum esse, num e fragmontis sedis incertae se se fontibus hunc in usum nondum adhibitis aliquid erui possit, quod non sine veri quadam similitudine ad easdem

Ac ne quis novissimi fragmontorum Plutarchi oditoris brevi loquentia decipiatur atque iis qhiau vol. VII p. 73, 19 fr. 146, in quo Platonis et Pythagoreortini Oginata uni Homero Oni- ponuntur, tibi ecit ,, e Stob. ecl. p. 046 addidi equi os ut, scito clogam illum I, 9 60 . nominatim Porpllyrio tribui, qui uin Plutarchi uotolitate nitatur liuo orto non portinet. Aliter autem iudicandum est de fragmento, quod et in ea quum dixi ditione se in superioribus inter incerta logitur

1 Suum tantuin iudieium an Stoicorum c0pias Elter I p. 62 in

USum uum conversas hae in re Plutarictus sequatur, ii nillil refert.

20쪽

ad Μελετας revocatium hianam ratione cum Vita Holneri , quaeum nune componi Solet cohaereat, postea videndum erit;

quaestio enim separari ne liti a Gal0ni libri III loco, cuius partum Supra XScripsimus, diligentius Xaminando, ut iam quid ipsuhabeat, hi0d 0 ελέι at petitum sit, perSpiciatur. Duas senim ob os satis momorabilis os locus ille, qui ap. 26b, 16 M. incipit; nam neque hiSquam praeterea, Si modo Assinuntii indici os fidos, Plutarchum asser scriptor polygraphus et ea quae illi qua stipi a p. b attulimus subioiuntur 9 266 7 - 274, 11 in re satis perspicua tanta verborium

copia utuntur odori quo tam suope rectimuit, ut duplicem loci cuiusdam Homortui interpretationi reriumqtie X en On- Oludondarum n A Domi in iis continori dixeris.

Vituperatur, hi palillo iam supra p. 259, Sqq.), Clit 3 Si PPUS, quod, ut domonstraret rationalis partis animae του λογισι ι κου)Sedem SSe Or, verSu chim aliorum poetarum tum Homeri

attriterit, qui το θυμοειδες ibi As positima iudicarent debilisso iam afferro versus velut γνως ννοσίγαιε μ ενοι γε σι 'υλή, Y20ὶ, nam ne lite tules, etSi numeritSeorum Sit minor quam illorium, desessu ei nutum, qui testimoniis allatis rona discopiar volit, multo otium magis advorsari OS A locos, tibi ratio ut iracundiam castigans a poset inducatur, Vettit

1 Hic t in illis qua infra taruntur uel tori ditionem equ0r, adhibitis ut Potor soni f. p. 3 o Caroli albilo is dii iii Galeni de Placitis Hipp. te observati0nes Berol. 892) dissertationiblis.