De Plutarchi Chaeronensis Homerikais meletais, et de eiusdem quae fertur vita Homeri

31쪽

21 legulitur ii dein κραδίη h νύ ον ὁ λύκτει si 13 et

vel 2 152); qui is una ima reliquis apud Galenum Chry- sippi ad placititii refutanduiti, in altero libro Platonis ad

lognia stabiliendum assertintiir, re tamoii Odem redit. Qiuid,

ixiod verbis, quae seriptor libelli ερὶ μήρου versu A 12

Iuni od0umus ad locum o Stobae flori legi Supra p. 9 sq.)eXScriptum quem cum Wyttenbach ad μηρι- Μελετας referri posse XistimaviSSet, propter liue cap. 149 qui biusdam in robiis i similo indo a Diele Si in DoX0gr. p. 97Sqq. disputation ad enchiridion Homericum subdita Chaeronensis

iit, quo modo ea, qua in Osriet Zisi Μελει at de philosophorium quorulidam do anima placitis uni om0ro oonferendis lutarchius Chaeroi tonsis attulerat , et in Guloni o Placitis Hipp. 0 Plut librum o in Vitam transierint, similem in modum ea, quae de Pythagorae praeceptis quibiis tum ad Homerii in revocandis in od0m libro porsuo utus illo rat, ut a Stobaeo itisve fonto se a Vitae, hiuin nos habemus, Scriptore excerpta Vel

transeripta S SQ Statuam US. l Apud utrumque καρδίη si logitur et ursus in verbis, quae praee fili mi, ad elim intoll0gondum nec sessariis σθένος ἔμβαλ' κάarm)ieeurrit. Cui 0 00 plus tribuundunt si quod altor loe non s0lum P0d Paris. 1671 et ait r. Pori v. oppr. b inito simillimus, sed otium Ric 'ardianus plurimis l0eis alteram quandam re rei sionem Illibens iis Paroni. 2 Cuius verba io loco adseribere, eum non solum a Dielesio . , sed a Baedorii quoque, . . , t Bernarii acu VII, p. XVI. XVII, cum ecloga Stoba0ana coinp0sita sint, non est neeessarium Cotorum Baedorsus, qui Hl0gam artisetis quibus lana x ipsius Vitae it hae ro disputation d0- torquere conatus si ea serte in o vorum vi lotur vidisse, qu0d qua initi0eologae scripta simi ri εοὶ τῆς καθ 'O hoον ἐχεμνθίας δια τούτων σαψῖς δείκνυria, a Stcbaeo u suo addita esse existimavit.

32쪽

22 Congruit cum hae quaestionis solusenda ratione non Olum suo e fragmonto Μελετον a Gollio ullato me potost, ulliu-goreorum d cibis quibusdam vitandis rauceptum a Plutaretio in odom libro cum Homori lictoritato fuisse compositum v p. ), Sed etiam quod in Qua0st. Conv. 8 t dolia Puthagoruorum abstinentia et do εχεμυθία Orium uno eodemquo loco git. Recto nim multorum Vitae locortina Originem Plutarcheam a re comprobari, quod Similia Moralimn quibusdam locis continoruntur, militis Xeniplis illustraveri in cum Baedorf, p. 9 Sqq. tum BernardaliiS, P. XX Sqq., quamquam iitriusque in copiis adhibendis cautela pia est, praesertim olim multis locis intor a qua alios diuolitos facit Plutarchus et qua ipso statuit diligontius distinguendum sit. Ex iis autum, quae praetor Stobuet ologam a pOSterue aetatis scriptoribus diuoto auctoris nomino se it citantur, nihil lucramur; nam cum ologa d Pythagoruis agens ab huius capit 14 adtio disserat ut sex o ipso hausta SSe nequeat, reliqui loci Plutarchi nomino insigno cum ipsa ita, hi nune

Utinatur, tantopere congruunt, ut eum iam lim in hune Ornaum, qIlum non uni iis auctoris peram prodere poStea apparebit, roductum fuisse demonstrent.

Rufortuitur nim in tymologio quod vocat hir Magno p. 184, 3l verba capitis Πλούταρχος di diro os γιίσω

adii. Stepti. εἰς φ quibus rectissimo ooro di scito additiim Si verba cap. 45, qui biis docetur di η ν cum di di fCohaerentem et i κ κωσιν significare, auctor nominatim allato Eu Stat hius , p. 1835, 37 circumscripsit capita 106 202;108 intor scholi: a codicis indobon. 133 saoo XIII adverSus Odysson ε 272 et 86 D 351 addito Πλουτήρχου adscripta sunt. His igitur olim nihil dooseamur nisi aliquot iam anto saec. XIII Xtronium, ut odo libri cερὶ ovanti illissimus Paris. 1671 debotur, saeculis partium quarundum libolli aridum atque uno fuisso condicionem - id quod Per Se tutuendum fuit , miriim an vid0tur scholio codicis DarinStadiensis su00. XV 0l udo XVI ad Dion si Huli caria de Omp. orb. opitomes sed a Friod Hano v Progr.

33쪽

23 Sorav. 1868 cupiat 1 adscripto Han. p. XXI not.ὶ ὁ δε Πλ0ύταρχος το με νῆς συγγεσεως δρον το ε ἰσχνον τοδε μέσον καλεῖ of Vit. c. 72 , quod vel e iis qui iobis s01

vati sunt codicibus adscriptum esse potest ), non solun Baedorfitim, p. 6 Sed etiam Olli mantium, Luben to d. Plui. I,

p. XIV, non nihil tribuisse. Immo his tostimoniis n0gloctis, ut ab se quod offecisso nobis videmur, insesso nimirum in libro περὶ μήρου quae dispillation de placitis philosophorum in Ossa iρικαῖς Μελίταις

instituta lixerint, proficiscamur neque Omnia, quae id genuS nunc Vita Xhibet, neque reli tria qua in ea leguntur Homerum olus iii auctoritatem spectantia indidem pendor concludi potest; quom in reorem ornardaliis incurrit, hiamvis propterea laudandus sit, quod ita ut Xo0rptis quibusdam Stobaui cf. p. 37, 2 cum ελέταις, quae tamen hiOd consilium secutae

essent non quaeSivit, necessitudinem quandam intercodor intel-l0xit vid. Plut Mor. VII, p. X XLIV). Eloni in librum

dirερὶ μήρου, iit in Scribendum exim SSe Odice docent, neque unum esse iniquo auctori debitum neque X uno unius auctoris libro ita excerpi mi, ut pauca quaedam alii de in uni illata fucit secorni possint id quod Baedor i. e. p. 30, XiStimavit , sed se variis partibus osse compositum, ne dicam variis e laciniis sesso conglutinatium, ut indicio quodam quod eo licibus manuscriptis obetur proditii et cum suturi quibusdam eum partium inter se compositionem male tegen-

tibiis thim divorsa variarium illarum partitim ratione rerum tractandarum demonStratur.

Antiquissimi ni in codices sunt autem saec. XIII volt Etiam in codie Iliadis si apolitano Gr. 158 II, 2 saec. XV ex0untis ante ipsum carmen verba leguntii διὰ μεν της 'Iλιάδος - γενναιότηrα Berii VII, p. 338, 22 23), με γαρ τούτων - αἱρεῖσθαι τὰ βελτίω p. 339, 1-3), ρανεισαι πάσης λογικῆς - παρεχόμενος p. 339, 20-24) ita ut singulis illis locis praemissum sit Πλου Τήρχου.2 Ε 0dieibus Parisino 1671 cf. p. 18, 1 et Riccardian cf. Herm. XXII, p. 306, et W0ehensuhr. f. hi Phil. 1892, p. 232 librum totum, o Laurentiano magnam eius partem ipse contuli de ceteris libris Parisinis qua attuli, insigni debeo . . Helborgii rogationi mea benignissitne obsecuti e0mitati.

34쪽

24XIV), in quibus itum inscriptam esse περὶ Ομήρου Supra iam p. 7 significavimiis, duo eius libros, ii quos in ditionibus disiuncta si non agnoscunt, Odices die Parisinos 1671 0 1672 o Laurentianum, Conv. Oppr. of Stud. Ital. I, p. 14b in . Ne lite Parisinus 2697, in quo inscriptio libri dosidoratur contino arito in omnia inde ab initio iisque ad V. τέρω . 136, p. 10, 25 Beria. - aut Rio cardianus 30, in ii liber, uti recentior qua0dum manti Πλουτ ρχου εἰς τον βίον του μηρου addidit, Iliadi pra0mittitur, inter duos libros distinguunt. Eadum hac in se condicio si odiois Saee. XV Parmensis suo Martini, catalogo dui SSesistunti nolle bibl. tui. I, 1, p. 197 , in quo liber ut in Ric- cardiano inscriptus est. Neque Sauli Porphyro gen ne tit S qiii Saec XI ea qua antiquis e Soriptoribus collogisse s iactate eodem περὶ μηρου libro, quem tamen non nominat, hausit of Wauhsmuth Mus. h. XVIII, p. 136 sqq. 326 ullam inter utram lite partem distinctionum habet; addo quod antiquissimae etiam ditio nos, o Xylandri, qui librum εις τον μηρου βίον inscriptium in cum libro de ριdiendis poetis Basiloa 1566 didit, set orium qui uni una cum alii 'litibus dum libollis Homori carminibiis addi doriant, Demetrii Chal- condyla dico Florolatinum 1488 ot id Manutii odi tiones indo ab anno 1504 et orum qui has secuti sivit, Omnia uni is libri ad instar xhibunt. Exstat an in quibusdam et codicibus η ot ditionibus intor utrumque partem VICI mqu0ddam patium exigui ambitus, sed dona intor ipsius libis iqui fertur secundi parte quasdam invenitur. Duo tantum odio es recentis memoria inter iitramque

partem distinguunt, Parisinus 1868 saec. XV), in qu priori Πλ0υτύρχ0υ ει τον βίον του μ ρου, alteri ἐει περὶ του γένους

1 Idem in dubi it cod. Ambros C 126 in sa00. XIII XIV statuendum est, quem cum Parisini 1671. 72 0ngrusere Troii 0euit Progr. gymn. ratisi. 1881, p. l).2 In Paris. 1672 cum veribis ' ηoo τον ποιητην p. 337, 3 Bern ., nova linea incipit, in fine superioris parvulo reliet spatio vacuo, cum reliqua capita 0mnian03 in ipsis inuis incipi 0luant in aris. 1671 iisdem verbis, sed a manu restenti0re adseriptum est ελλως.

35쪽

Ex oditoribus autem cum, qui primius ιερὶ του βίου καὶ τῆς ιοιήσεως του μήρου titulum constituit, Henr Stephanus 1566, in Poet. r. princip. heroi e Carm. p. VIIJ Sqq. Omnia ut iii ii in librum didisset ut aliorum post hunc, volut Ialei Barnosii, Ernosti duas ita originis divorsa constituontium rationes mittam , duos libros iiisdem quasi operis eodem modo, hi Stephanu u Sus erat, inscripti primuS Wytten bach didit, quom non solum Hutton et Duobner,

sod otium ornardaliis Socriti iunt. Haec uni an ob rem pluribus et Soerit SumuS, ne erroriam involoratus lutius ut diutius propagaretur, tum quia reSad libri reερὶ 'Oμ ρου origin0m et fata perspicienda haudqua

illam momento caret. Nam cum capita qua prioris ess libri perhibenti ir p. 329-336 Boria. , quae ab iis hiae Sequuntur divorsa esse origiliis iam Xulundor p. 15 perspexit, in codicibus t oditionibus antiquissimis ita trudita sint, iit ius rei vestigium vix adsit ullum, nonno aliarum etiam alterius qui fortiar libri partium malo intor so Oli uerontium eandem os Se condicionum volatino ob om ori similo si Sunt nim ipsi is libri illius qui for0batur secti nil parteSquae lana tam malo intor so Ohnorontos, ut iiii tui Sane videatur neminem adhuc in a re offendisso. At illo it priora et his

capita, cum et longiorem Ostillent disputationum se ab iis, in ilibus Plutarchoa vi dori lutor stupra os eoimiis, nimium diStent, tunc itidem neglegamiis, capitum indo a 4 fini

36쪽

a quo capite comparatio placitorum ouili Homero instituta incipit, verba: ὁ ἐθεωρητικος λόγος στὶν ὁ περιεχων τὰ καλουμεν θεωρήματα, ctrcερ εστ γνωσις της ἀληθείας γινομενη μετὰ τέχνης, neceSSaria SSe videbatur, ita Vestigii in quoddam, quod ad vorum liarum partium ondicionem perspiciolidam ducor poterat, malo culi subduXit. Cum enim, post ilium cap. 90 disputati de λόγ* qui vocatur σιορικω sinita est, cap. 1 ad ea qua se iiii intur tranSitti fiat verbis: κεφώμεθα δἐ - τὰ λοια εἰ δὲ τον λόγων, ει εστι reae et O 'OM ρων recim καὶ τὰς εννοίας oro λαβόντι καὶ νεργως εναργως Rieo recte Zaraσκευ Gaντι ' μοίως λίγα παραδείγματα

cap. 92 pergatur: ὁ ῖ θεωρητικος λόγος κτλ. hae hiltima

cum iis qua antecedunt male cohaerere nemo semel noinitusnogabit. Accodit alterum verbi λόγος in hoc ipso capit longe

alia si notio atqu0 iusdem in iis, quae capp. 74 9 et Capp. 161 sqq. de στορικω λόγω et do πολιτικm se dierinthi otoxomplis allatis illustralatur. In his enim senseris diosendi forma tantum poetatur, o rebus nihil in capitibus contra de θεωρητι κω λόγω agentibus res tantum afferiuntur, nihil offorma dicundi. Nam ii quis uno distinotionsem a ro impugnari posse existimet, quod inde a Cap. 17 eum re oλιxικολόγω tium do vita se publica se privata, qualis Homori temporibus fuerit, quaestione conii mota esse videantur initio cap. 176 hiae leguntur: πρωτος εἰή νυν 'υμηρος τὰ τ ς roλιτείας διεiλεν, in quibus τοίνυν illud non abot ii referatur, docent hic quo trio novum quandam partem stiperioribus male

esse agglutinatam quod qui factum sit inde explicatur, quod in his quidum cupitibus ολιτικοι λόγοι et ιρύξεις , iii facillim crini ολει ι κω λόγω confimili poterant ei. p. 29, 1 ,

Homero repetunt ii se 199 Qtiae cum ita sint, ac ne tum quidem, Si qui cap. 10icor vellon ad ultorum difficultatem tollendum quicquam trieraremiur, in partition cupitis 4 Vulturibachii coniseetura re-Spuenda, Odicum auctoritas amplectenda est.

Quod si Θεωρροικον illum, qui vocatur, λόγον Sive capp.

92 160 iit olim iis capitibus, ilibris hine insertii QSt, non

37쪽

cohaerentena refocuerimuS, duo genera dicendi, quae posteristatuorint, ab Homero ducor originem cap. 4 perhibetur, ἱστορικον et coλιτικον. Quorum Oo quidem odoin modo quo apti l Aristidem rhetorem, hi Oratorium sit dicendi genus,

autem quamquam non Omni e parte iam cpελει Sive συγγραφέ κω genere ab Aristide alteri Opposit congruit, non desunt loci, quibus edeStri orationi scriptore in ρήτορας et λογ0γρύφους dividantur, velut aptii Hormogonum de duis II, 10, inde a p. 405 24 Sp. αρίσι η τε γαρ W0ι σεων ρ0υ, καὶ μηρ0ς 0 ηζων αριστος, φαίην αν τι καὶ ρητύρων - λογορύφων ei praeter a qua ibi sequuntur

rerum tantum Seriptores, Sed mine genu narruli Uum Om

poseis narrandi ratioti et artifieiis agitiir, iiiii a cap. autona 161 cum do illius tum de li01Diim, quos verba faci0ntes inducit, arte oratoria. Optime utuna cum his tiam c. 175 cohaeret et oi roλιτι κου λόγου χεῖαι is λ των νόμωνεrct GTήμη. Qili enim negaverit Oratoris osse legum Asopori tum iis quae Soqiuuatur i. p. 26.

Sod ipse illo θεωρητικος λόγος non int0g0 1 oliquis aut

2 Conserenduli est quod fuerim qui, iii podestris rati0nis scriptores praeter oratore essu vellent aut συγγραψεις aut ιστορικούς, 0 quidem perperam ita distinguerent, ut συγγρεμιεῖς res Sua ips0rum aetate geStas, ιστορικούς autem re stipuliorum semporum perscribere dicerent An Oxon. IV, p. 12, 1 B0kker. An. r. p. 733. 343, ita de re id etiam X albul, d. Prolegomena περι ωM. p. 20.

38쪽

rioribus capitibus coniunxit se. 2), S, postquam diXit, partes philosophia esse physicen et thioen t dialootioon, ἐν θ

larii quasi loco capita unodum addidit, ilibris de Pythagorae Democriti Epicuri Aristippi placitis et do poplithogmatibus t

Sententiis quibusdam agitur, in quibus quaestionum dialo oticarum vestigium nullum. Sed neque ea, quibu capita πολιτικον λόγον complectentia 161-7b exeipiuntur, integra Arint neque bene inter Se O- haerent, Sed hi quoquo uti ira quaedum malo diSSimulantur. Nam postquam inde a cap. 176 do variis civitatum generibi isti institutis, o civium t 0rga patriam se intoris officiis, o Sephiltiira, o bellorum bene gerondorum ratione similibus irae rebuS, quatentis ab Homoro iam commemorentur vel praeeipiantur, et haud inepto quidem, sermo iniectus est, capite 199 extremo tuus uiuo loco orbis additis de quibus f p. 26 :TOiai ra μεν ων αὐλιτι κον λόγων - rc ρύζεον σι ι rae' μ ρω τὰ λήμματα, inde a cap. 200 gregia quaedam equitur de arto apud Homorum in diuina, seque minoris facienda sed multo brovior aliora unodam cap. 12 d arte Vaticinandi disputatio, uno tumon vino illis ad modii in laxis Quin anteeodentibus cohaerent. Maioris autem momenti est, quod uoc o libro ali ilio qui multo plura id unus continuerit DXCerpta SSe apparet an si modondi tantum o vaticinandi urtes X Homero repotita serunt, erat iiod Q. 213 init. quaereretur τί hit aetaλείλεε fas λογικῆ δεχνι θ αισι μηὶ RH- Spondetur autona huic intorrogationi tu, ut quinque capitibus 213 - 1 T de rugoodis como0dia opigrammatum primordiiSapi id onisertim obviis ot do potita artis ingendi perito

iiiid, quod is qui cupit 218 01Gravit bono otium tum cognitum inbubat, libriini non ab in auctore multiplici rem im

39쪽

At tu hactonus quidem de X terni quibus duin libri rερὶ 'Oμήρου compositionis indiciis de iis autem, hiae in rerum ipsartim do quibus agitur ordine et tractandarum earum ration positus int, ut pauci quibuSdam asserendi contenti Simus intor gr0giam illum de Pythagoreorum de numeris doctrina disputationem c. 4b et ea quae de ἐχεμυθί eorum Xponunt ir c. 149), de quibu cf. p. 21, capita interiecta sunt, quibus doarto rutiocinandi poeta non ignota atque de iusica, o quanti ab o nostimata ut quali temporibus eiu fuerit, agitii '. Qitibus qua in sino subiciuntur: ταῖς μεν ουν etcερὶ τῆς ιαρ1 Idom in a cadit, quae in pr00 emi libri, cap. 6 leguntur: πυλὶν

cum in libro, quali nunc quidem est condicione, de θεωργικοῖς λόγοις poetae Sane agatur, non tamen de λύγοι ς Grορικοι posteri in usum Suum conversis, sed de στορικο λόγον, quem illi imitati sint e. 74sqq.)ibi disputatur, πολιτικος autem λόγος, do quo inde a c. 6 agitur, hic pr0rsus neglegitur. Q 00dem autem prooemio o. pro miro illo iudieio quo in per0ratione malarum rerum argumentum Homeri inesse carminibus perhibe: ur, haec scripta videmiis multo minus improbanda εἰ δε μ',6 νον ἀρετὰς αλλὰ και κακίας IVDχῆς ἐν ταῖς ποιήσεσι Παρίστησι . . . . Uχρη αἰτιασθαι τον ποιWήν. Sed 0 quidem l0c prima haec libri apita

obiter es. p. 25 tetigiss satis sit.

40쪽

30'Oμ ρω μουσικης, memoriam clausula capiti 11 ad lituo:

parte disputationis de placitis philosophorum instituta frustula pia0dam aliunde et se eodem quidem libro, quo de ortinate τέχναις et rc στήμαις Homero iam noti V. p. 28 agebatur,

HXcerpta Coaluerint.

Elonim ut non desunt capita, quibu de rebuS, qua demonstrare scriptor sibi proposuit, ita agitur, ut non multa corto desidoros, ita aliis locis X amplior eXemplorum copia palae tantum excerpi apparet. Omnium facito luculentissimum cap. 1860xstat, in tuo de Officiis civilibus post alia quaedam ha00 0-guntur oreως et Par et Rice. ιος diis ἀλγηθευειν τίμιον,τ δε νανιίον φευκτό χγρος de μοι κ ἐῶνος Par a mala. ree. add.; Miνος Rico. μως Dida grυλὶ σιν, O ετερον μεν

κεί9m εν φρεσὶν λλ ὁ ει I 12. 13), - εἰς et αυτό or τ εο μεν βύζουσιν -κως δ' xιθεν φρονεουσιν 128). Nonne verbis εἰς o D τό quae et in Parisino odiose in hoc quidum ita, ut primo quidem deleta, tum autem punctis infra positis rostituta sint et in Riocardiano, codicibus quam plurimis in robus multum inter se discrepantibus cf. p. 21 1 32, 1, leguntur, Xempla e collectione longe uberiore an o florilogio quodam in petita sesso demonstratin ' Aliis autem locis scriptorso pauca tantum attulisse aperte profitetur: e. 3. 90. 1. 115.153. 192.

Quod si res quasdam o Plutarchi Chaeronensis 'Oμηρικαῖς Μελέταις potitus in librum Homortuum eiuSdem nomen hine in fronte gerentem transiisse supra p. 18 effecimus, iam eas ob CauSuS, qua modo Xposuimus, fieri non potest hunc ut id uis,n exceptis quidem cum Baedorso capitibiis for triginta in in

At λόγος ille qui vocatur θεωρροικός cap. 92 160 , quem

cum capitibiis, quibus intorpositus est, non Ohaerere demon- Stravimus p. 26ὶ ad Μελετα illas revocandus est huius enim capita 129 30 0 14 cum aliserius libri fragmentis composuim ist1 Addenda iis sunt app. 89 et 126, do quibus Baed. p. 33 et 40 egit.