Ex historia ecclesiastica P. Natalis Alexandri doctoris Parisiensis selectae dissertationes de schismate Graecorum

21쪽

, III. Evsi gelistae in iis rebus, quas de vita, Wa tinnibus Jesu Chri lii scriptis cons gnarunt testes sunt paltim pruni partim secundi ordinis, idemque specta is iunibus fide dignissimi. IV. Igitur admittatur necesse est Iesu Chri lii doctrinam divinitus revelatam esse, quum in ejus confirmationem tot patrata sint miracula: in his maxime insigne resui rectionis miraculum,.quo tanquam sigillo omuis ejus doctrina corroborata est. Quae vero de Apodonii Thiante prodigiis scripsit Philostratus, cum Iesu Christi miraculis in comparationem venire nequaquam possunt. VI.

3 recte investigandum genuinum revelationis inveteri Instrumento sensum praesto sunt adminicula Hermeneuticae saerae: externa quidem de quibus solum in praesenti adminicula sunt, linguae Hebraeae,

aliarumque dialectorum Hebraeo idiomati cognatarum notitia veterum versionum, ae interpretum sensus; denique vocum etymologia, contextus, parallelismus Ioeorum thii eorum.

VII.

22쪽

Neque ab hisce Hermeneuties sacrae adminieulis deterrere nos debet Coacilii Tridentini uictoritas, qua decretum est, Vulgatam versonem authenticam esse Prosecto enim id eo decreto indicare ridenti. ni atres voluerunt . Vulgatam Versionem latinarum versionum antiquissimam, ac fidelissimam , in rebus fidei, ac morum puram esse, incontaminatam mi. nime vero illam aut Hebrae fonti, aut omnibus vetuitissimis versionibus aliis esse praeserendam.

Ad Graecum dioma, qui novum Testamentum nativo suo sensu velit intelligere, recurrat oportet.

Quocirca interpretem latere non debent proprietates, vires, ac gnisicationes nominum, pronominum, Verborum, participiorum, praepositionum, adverbiorum, ac conjunctionum.

Ad apparentes vero antilogias sacrarum Literarum conciliandas distinguere oportet voces ambigui signiscatus. in discrimen facimus inter iustificationem externam, internam inter internam primam, V secundam inter opera sileto legis inter opera gra oliae justitiae inter gratiam uticationis, sancIψrcationis ranter peccatum, peccatum legem V legem inter bibertiuem Evangeιicam genuinam, ac libertatem spuriam Pseudo- Evangelicorum Pariter, quae de Christo in N. . nunciantur, accurate perpendenda sunt ne,

quae or lυκύς, juxta humanitatis dispensationem de Fuso Dei. dicuntur, Θεολογής, juxta Divinae scilicet X et Prs-

- , Diui

23쪽

proprietatem naturae interpretemur; vieissim, quae de Filio Dei Θεολογικὼς , seu proprie dicuntur; ἐικομνοίωσως, ad humanam naturam traiqsseramus. Iuυ- ματος, seu Spiritus quoque vocabulum , ubi sine additamento ponitur, de Spiritu S. saepissime, in n. nans partem intelligitur malus autem uilitus ferviesemper cum additamento ponitur.

Quoniam vero adhibitis licet interpretandi admini- eulis , saerae tamen iterae non ubique iam clarae sunt, opertae, qui in pluribus fidei, morumque eapitibus ab aliis alio trahantur , atque obscurentur: oportet esse divinitus constitutum legitimum controversiarum judicem, cui in Relleionis negotio sit obtemperandum. Hi judex est Christi Eeelesia, in eredendo ac definiendo infallibilis.

Qui Simonem Magum preeibus . Petri prostra. tum esse veteres commemorant: hi adversantur ii antiqui eclesiastici Scriptores , qui eidem Simonitanquam Deo statuam Romae Ioeatam esse, WIoeatam diu stetisse, literis prodiderunt. In hae illorum dissensione, quid verum sit, desiniri non potest. XII. 'Divus Petrus, Romae fuit, Episcopatum manum tenuit. .

24쪽

Historiei, dum IIam controversiam, quae secundo De eulo Asiaticos inter occidentales intercessit, ita deseribunt ae si unice disputatum fuerit de die memoriae resurgentis Iesu peculiariter Consecrando, falluntur certe isertasse decepti, quia vocabulum Pascha usu loquendi reeentiore metiuntur. Princeps controversia suit, an paschale puluin eodem cum Iudaeis teuspore, ac ritu sumendum sit.

Hae pasehalis controversia etsi definita est in Concilio Nicaea primo, aereticorum tamen gregiaeeensendi non sunt Scoti, ac Britones, qui a saeculo sexto usque ad octavum salicorum hae in re morem sicuti sunt

Saeculo seeundo antepaschale jejunium apud alias Ecclesias erat brevius, longius apud alias.

XVI.

Zephirinus Pontifex amontani erroribus sui ali

. XUII.

Stephanus I. Romanus Pontifex decernendo: Si quisa quacunque aere venerit ad vos. -- - in errorem

25쪽

Iapsus non est neque enim ullum extat historteum

monumentum, quo doceamur uni temporis haereticos quosdam baptismi formam temerasses neque Cyprianus is Firmilianus acerrimi licet Stephaes dis versarii, tales haereticos extitisse contendunt.

XVIII.

Ex ertamine Asiaticorum cum Victore Papa, Cypriani Firmiliani aliorumque cum Stephanora. pei spicuum it illis persuasum suisse, o in anum Pontilieem neque falli esse nescium neque praediis tum potestate, aliis Ecclesiis invitis leges nouas, earum veteri disciplinae contrarias praescribendu

XIX.

Africani quidam Antistites ante Beatum Cyprianum Moechis imminente licet morte absolutionem sacra. mentalem impertiendam non esse decreverunt. XX.

Tribus primis Eeelesae saeculis Episcopis, aliisque Clericis non erat statum peculiare vestium genus, quo ab aliis sese distinguerent.

XXI. Dodwelli onjectutis de paueitate artyrum sub

Imperatoribus ethnicis, vetuitatis monumenta dedigna contradicunia

26쪽

Iesu Christi divinitati, consubstantialitati eum

Patre minime adversantur Ante-Nicaeni Patres, in sinus Maror, sibenagoras, Theoptiuus Antiochenus Ire, naeus, ιemνns Alexandrinus, Tertullianus. . .

XXIII.

arcellini Papae apsus, propter lapsum ceI hratum Sinuessanun Concilium licta sunt.

XXIV.

Prineipi Civili fas esse recognostere res celesi sticas in quaestione iam, Iocumque habere appellationem ab abusu docent exempla S. Athanasii, Donatistarum.

XXV.

Epistola Romanorum Pontifieuis usque ad Siri-eium Papam subdititiae sunt.

Concilia generalia Nicaenum . Constantinopolitanum L, WEphesinum Imperatorem auctoritate, sine

Praevi Romanorum Pontificum consensu convocata sunt.

XXVII.

Diuitige

27쪽

XXVII.

Patres Coneilii leaenio Oeeumente eonstituendo Pilium Patri μομσιον esse, decretum suum ita expluearunt, ut nullam in voce ambiguitatem reliquerint.

XXVIII.

Et Constantinianae donationis instrumentum, ipsa donatio ficta sunt.

XXIX.

In Coneilio sardieensi Canone tio, dio, α'to Romano Pontifici nihil aliud concessum est, quam ius revisionis, an causa iterum tractanda sit in Concilio provinciali, ad se itis aliis finitimis Episcopis &, si sorte adversus iudicium talis Synodi apud Romanum Pontificem denuo quereretur Antistes, erius causa agebatur, decernendi aliam ejusmodi Synodum ele. brandam esse, ad eamque mittendi legatos a latere.

XXX.

Qui vero appeIIationes Romanas ruentur, nullum praesidium habent ante Concilium Sardicens in arcione, artiali, Basilides, . Athanasio; post hoc Concilium i Apiario, Chrysostomo, elidonio. XXXI.

28쪽

De aps Liberi Pontificis testis prodit D. Hieronymus exceptione major, cum in illo non obscura i veniantur notae, quas in eo inesse oportet, qui rem &pro, sciat, vere dicat.

- - . . .

Ariminensis Concilii Patres non quidem immunes erant ab omni prorsus culpa at certe a culpa hae

reseos. N

Nectarius Constantinopolitanus munus paenitentiarii publici unice sustulit.

Eosimus Pontifex Caelesti ad se confugientis vo-Iuntatem emendationis, non dogmatis pravitatem approbavit.

XXXV. Cassianus semipelagianorum erroribus sui imbutus.

Temporibus Saacti Augustini Prosperi ae Hilarii nulla exstitit secta Praedestinatianorum.

29쪽

XXXVII.

G6ttesehale de pracilestinatione dogmata suerunt omnino Catholica.

XXXVIII.

Tametsi Nestorius unum Christum, unumque Filium dissutis verbis professus eli, eum tamen a recta de alienum sutis ottendunt sinititudines, quas sententiae suae explieandae gratia adhibuit maxime, quia agnoster nunquam voluit, in Persona Verbi naturam Ctitisti humanam subsittere. XXXIX. Joannes Antioehemis Nestorii amieus, hujus tamen amici erroribus suffragatus non est. XL. S. Cyrilli anathematismi duodecim interdum ieet subbbseuri videantur, sic postea in ejus Apologiis sunt explanati, ut cum dogmate Catholico optime consentianu

Monachos Scythas ab haeresi Eutyctiana sua ipsorumme seripta luculenter defendunt. XLII.

30쪽

LXIL

Henotieon Leonis Imperatoris, cacius Coninstantinopolitanus haeretico errore caruerunt.

Honori I. Romani Pontifieis duae I Se gium Epistolae amonothelitarum errore alienae sunt.

XLIV.

Extra dubium tamen est Honorium I in Conei Ilo I. generali una cum Monothelitis damnatum fuisse.

Synodus V. tria eapitula damnando Coneilii Char. aedonensis auctoritatem haudquaquam labefactavit.

XLVI.

Nec aeharias, nee Stephanus III. Romanus Ponistise Franeorum Regnum a Childerie ad Pippinum majorem domus transtulit.

XLVIL

Imperatoria dignitas Carolo, a Leone III. Pon tiue impertita non est. c. i XLVIII.

. . .