장음표시 사용
51쪽
doeet a Legatis Apostolicis confirmatam. Editos praeterea Canones, quibus Ecclesiae pax, de disciplina sancita est. Multo plures secundum Romana Melesiae di-- seiplinam se cum Patribus conditurum fuisse, nisi Imperator intercessisset. iontifici ingratam esse non debere suam ordinationem ait, quamvis sit ex Lateo a Liuinptus cum Canones, quibus Lateorum subitae ro- motiones ad Episcopatum vetantur, non fuerint in Ecclesia Graeca tam scrupulosa religione observati . me ra Disciplinae, Politiae Ecclesiasticae caput, esse, propter quod Pontilaxmaximus nullum aliis Ecelesiis facessere negotium debeat: cum varia sit Eueleliarhm Disciplina, diversaeque observantiar. Si Graecos non jejunare Sabbato, Romanos jejunare Pi esbyterq Graecos ductis ante ordinationem conjugibus uti Latinis impositam continentiae legem. In aliquibus Ecclesiis Monachos ad Episcopatum assumptos onasticam ve- stem deponere, non in aliis. Ita, inquit, ubi nulla esspsaevaricatio siles, nec communis, et tbolici Deoreti
everssiu cum alii apud alios mores V eges custodiantur, nec custode injuste agere, nec eos qui non acceperunt, contra legem facere, is, qui recte judicare n0rit, definiat. Demum Pontificem rogat ue eos suscipiat, qui sine commendatitiis literis Romam ex oriente proficiscuntur. Id enim esse contra Canones, quos maxime decet eum observare, cui inter Praesules Primatus obtigit. Angebat stilicet Pbotium plurium ex iis, qui ipsius Comm Unionem repudiabant, .legitimo Patriarchae adha rebant gnatio, ad Romanam Sedem confugium quod nequitiam suam , fraudes, tyrannidem Vieario Christi ab iis revelandas certo sciret. Illudere alteri saeile potuissent harum litterarum praestigiae sed NicoIa perspicacissiuno Pontifici QSancti Spiritus lumine speciatim afflato illudere non potuere Convocata enim tota Ecclesia, sive Episcopis qui Romae tune aderant, & Clero, praesente Imperatoris Graiatore Leone, palam contestatus est , nunquam se pro
52쪽
- 19 deiectione gnatii, vel consecratione Photii misisse
nunquam missurum esse. Nunquam se depositioniunatii, promotioni Photii consensisse, aut aliquando consensurum. mox Zacharias Legatus, praevaricationem confessus depostus it causa Rhodoatili , qui moras in Galliis trahebat, alteri Synodu reservata. Id constat ex Epistolis Nicola I. VII. X. Ei XIII. Post hae oratorem Leonem remisit eum literis ad Imperatorem, ad Photium. In Epistola ad Michaelam Inmperatorem, quae est. V. inter Nisolui I. Epistolas , significat se nullatenus bosium recipere, et gnatium Patriarcham damnare. Evidens esse Ignatium ex invidia damnatum siquidem haec duo inter se pugnant, ura juste damnatus si, ut Constantinopolitanae edis invasor, vel ut alicujus criminis opinione notatus, & quod annos duode et Regiae Urbis aeris innocue praefuerit, ut Synodi ejus tempore celebratae, WEpistolae ejusdem Imperatoris, quas prae manibus habet ipse ontifex, testantur. botii ordinationi non suil agari ostendit exempla Nectarii, WAmbrosii. Hortatur, immo Auctoritate Apollo lica iubet, ut Sehismaticos coerceat, nihilque contra Canones inconsulta Romana Ecclesia permittat perpetrari. me suarum literarum interpolatione queritur. Solo se Religionis, Ecclesiasties Disciplinae studio agere eonteitatur hae in causa. Cum holio vero ceu cum Lateo agit. EpistoIam is ne er
a ipsum datam inscribit Prudentissim Viro Pholio . ' et '
muli praemittit de edis Apostolicae Auctoritate, . of diis a primatu quem botius ipse agnoscebat. Et quia in VI. Sedis qui , universias credentium ab aes Sancta Romana I ' Eccιesia, quae caput omnium es cclesiarum, doctrinam Iisi Oh exquirit integritatem fidei deposcit, eriminum solutio tineis Av-nem, qui ιigni sunt , es gratia Dei redempti exura se: zz u
infra: Constat sanctum Romanam Eccιψam per eatum Petrum Principem Apostolorum, qui Dominis ore Pri matum Ecclasiarum si cipere inertiit, omnium Ecclesia a rum
53쪽
ti jum aput esse, ab ea rectitudinem, atque ordinem in unctis utilitatibus, in uisquistisia MVitutionibus quas secundum Canonicas, in ' ποιικas, Sanctorumque Patrum Sanctiones . invioιabiliter retineret , exquirerea senari. Et ideo onsequens est, ut uod ab bujus Seiadis RectoribM Iem suctoritate sancitur , nulιius consuetudinis praepediente occasione, proprias tantum sequendo voluntates, removeatur , sed firmiu atque inconcusse teneatur. Photium deinde perstringit, quod ex Laicorum ordine, sine canonica approbatione ad Patriarchatus dignitatem subito transcendere contra Patrum D creta non recusaverit, sed temere ad tanti honoris culmen ascenderit. Frustra illum Nectarii, S. Ambrosia, Tharasit exemplis se tueri quia propter necessitatem, inopiam Clerieorum ectarius propter miraculo lorum gna ambrosius propter Ecclesiastica dogmata, pQIeonomachorum expurgationem barasius, ad E clesiarum regimen promoti sunt ipse vero restius non solum nulla Ecclesia necessitate, nulla Dei vocatione ad Sedem Constantinopolitanam subito transvolavit: sed vivente viro, cineolumi, Ecclesiam illam ut moechus surripuit, minuasit. Tum ad alias botii excusationes respondet icolaus L. Scripserat botius C, nones, QDecretales Pontificum Epistolas, quibus repentina Laicorum inauguratio prohibetur, in oriente non haberi, vel receptas non esse. Id vix eredi posse reponit Nicolaus uod vero dicitis neque SardicenjeConcilium, neque Decretalia vos babere Sanctorum Pontiscum, me recipere, non facile nobis facultas credendi tribuitur maxime cum Sardicens Concilium, quod penes vos in hisis regionibus actum est, ' omnis Ec-cteia recipit; qua ratione eonvenit, ut o Sancta CO stantinopotitana cctoi objiceret, dignum est, non retineret Decretaἰia autem, quae a Sanctis PontiΠ-eibus Primae edis Romanae Ecclesiae sunt insituta, cu i jus suctoritate atque sanctione omnes modi robora tur inflabiιitatem sumunt, cur vos non babere, ve, observare dicitis, nisi quia vestrae Frdinationi contradi cunt,
54쪽
sunt, meae Lateo subito ad euImen Patriarebasus transvolare refjlunt eontra ιIud Apostolicum nemini 1- 'to manus imposueris. quod si ea non habetis, de ne- ῆιectu, atque incuria estis arguendi si habetis, , non observatis, de temeritate corripiendi, atque increpandi Photius varias Eeeis e consuetudines praescripserat. Nicolaus reponit: Miἰιis Canonica non 'sit'
Auctoritas, pro qua eis obviare debemus , ni judiεα- mus , ve eis resipimus Tamen cavere volumus ne cecvsra consuetudo, quae ominum M. Patrum promulgatione convincitur , ut ex aico non subito ordinetur Di
scopus, vires accipiat. 'ignificat Romanam Eeclesiam Ignativm pro deposito non habere, nisi canonice, juste damnetur, nee ipsum Photium ceu Patriarcham recipere. Demum de vi Legatis edis Apostolicae illata, de botii fraude graviter conqueritur. Data est haec
Epistola die 18. Marti anno 862. Eadem die data ad Ty
omnes Patriarehas, Metropolitas is Episcopos orientis Epistola, ipsis prohibuit ne cum botio ceu Patriarcha communicarent. Sanctitati Deserae, inquit, qui Otho . ἰicas Alexandrinorum. Antiochenorum , ve Hierosol73norum gubernatis Ecclesias , seu cunctis Orientalibus. Metropolitis, atque Episcopis significamus, quoniam Sede Apostolica nullo pacto venerabilem Ignatium Patriarebam dignitatis propriae Privilegio nudari tam minprovide patiatur; sed magis repulsu a Sanct ae albolicae, ei Apostolis. Ecclesiae sacro viscere Pervasore conjugis et ut ita dixerimus , viri viventis scelestissimo Photio Sanctissimum Palaiarebam Ignatium in sui Sacerdotii dignitate manere , laut olim decreverat s iterum quoque sanonico, aes aegali examine udieat, in decernit. . . Et ut vos bujus Sedis Privilegium rite servantes, tauri. pari religione alboIici, pari etiam nobiscum super ve-SP. . nerabitis Ignatii Patriarchie Sacerdotis recuperatione V botii pervaseris exput ione eadem sentiatis Ap ο-lie Auctoritate vobis injungimus, atque jubemu .
55쪽
Ηis ommotus Micbae Imperator statim post reditum Leonis, alium oratorem ad icolaum Pontificem misit Micbaelem rotospatarium cum Epistola contumeliosa qua ipsum urgebat ut sententiam mutaret.
Invictus ontifex nihil constantia Apostoli ea remittens, nihil de Eeelesialis disciplinae studio gravissi, mas ad Imperatorem lateias scripsi, quibus ipsum actjustitiae tramitem revocaret. His ilIum primo reprehendit de injuriosa Epistola Sacerdotibus honorem impendendum docet Scripturae Sacrae verbis, Constantini Magni exemplo. Priscorum Imperatorum erga Romanos Pontifices observantiam commemorat, ut petu-
Iantem Principem refellat, exprobrantem, quod a SeX- te Synodi temporibus Imperatorum nemo Sedem Romanam tam honorificis Legationibus adiitIet. Pro ingua Latina, quam i II Barbaram, V soticam vocaverat, pologiam scribit. Ridiculum esse ait ut Romanorum appellentur Imperatores, qui linguam non novere Romanam. In Constantinopolitana Ecclesia pistolam A Evangelium Latine primum, deinde Graece, in stationibus legi solitam. Quamobrem dioma ipsius orientalis Ecclesiae usu consecratum, perperam Bar harum appellari inis pha. MOX depositionem gnatii nullam suisse ostendit, nulli resis multiplexque nullitatis caput allegat: Quod scilicet 'Pomnes, qui cuntra ipsum convenerunt aut suspecti, s ibis.' inimici ejus erant, aut excpmmunicati, aut depositi, aut ipsius subditi, aut certe inferioris dignitatis. Suspectos, cinimicos Iudices esse non posse, probat . Ex anone 6 Cincilii Constantinopolitani, qui licet
in eclesia Romana nullus si habetur tamen apud Graecos et Ex causa Athanasi Parthenorurn Episcopi, qui a Patriarcha suo canonie depositus, cum inimi ei-tias in Iudice causaretur, a sancta Synodo Chalcedonensi ad aliud Judicium reservatus est, decretaque ipsi restitutio Sedis, nisi denuo instaurata lite, Convinceretur.
uanto magis, inquit, gnatius, qui non a Patriarchae
56쪽
sed ipsa potius existens Patriarcba, minime debuit Ee-eιesii propria inimicis V suspectis Iudicibus decernρntibus expoliari. a. Id probat ex Gelasi Commonitorio ad Faustum ita seribentis suaero tamen ab is uam cium, quod praetendunt, ubinam possι agitari, an apud ipsos, ut iidem in inimici, eses, S udices Sed et tali Iudici nec humana debent committi negotia, quanto minus Divina, si Eccisiastica 4. Id probat Pupiniani Cod de Iudiciis L. Apertissimae, ita sanciente Liceat ei, qui suspectum Pudicem putat, antequam
Iis incboetur, eum recusare. ad denique probat exem-
Agereditur deinde alterum nullitatis caput, quod scilicet depositi, anathemati obnoxii essent, qui
adversus gnatium sententiam tulerunt, aut dixere testimonium Admitti vero non debere ad judicia, accusationes,, testimonia hujusmodi viros. Probat T. Ex laudato Canone Concilii Constantinopolitani aput Graecos recepto. Ex Coelesino Epistolais ad Episcopos Orientales , dicentes: Non poterat quemquam ejus removere sententia, qui se jam praebuerat ipse removendum. 3. Id pro Vargumento a minori Mira mur, inquit, quomodo excommunicati ad judicandum recepι sint, cum secundum postolicos Canones, si ne
commendatitiis literis in Communione DI recipi prohibeantur. Absurdum etenim est, ut cui non icet etiam tum minimis, juxta sacra Regulas communicare Iiceat penes vos etiam de Majoribus judicare. Ex his
sequebatur manifeste irritam esse Ignati depositionem, quae a Gregorio stracusano, Eulampio, Petro, Walos Iure merito depositis, manathemate damnatis, sancita esset.
Tertium subinde nullitatis caput discutit, ostendit in taque Praelatum a subditis, Superiorem ab inferi0ribus sis, Pp, judicari non posse. Id probat ex S. Gregorio p. 3. Pa behronii
57쪽
j ὰνhis i Euirinitum .iscopum ob id unum damnasse sertur deri mo- quod Polγcbronium Hierosolyrritanum Pontificem suum
z. accusasset ' a. Id probat ex Epistola eLgii Papin
us E ad Regem Francorum, qua conquestus est de voca- te V. tione Uaudii Arelatens Episcopi, CGalliarum Prio ' matis, ad terius Episcopi tribunal, Regio manda-ar. 6. to. 3. Id probat e S. Gregorio Magno, Lib. a. Epi- Itbla 9. Indic'l. II ad Clerunt ediolanensem data Pudicari namque, inquit, a vobis vltra non debet Ieme Praetatus sex tanto nunc subtiιiter judicandus quinto postmodum judicandus non ' Ex Epistola Ephesinae Synodi ad Caelestinum I. in qua Ioannes An iochenus, ad correaionem usque damnatus egitur, quia Critium Alexandri ae id est, SecundinSedis Episcopum irregulariter damnare praesumpsit. Si enim, inquit, data uerit volentibus licentia, V majores injuriis Sedes officere, e confra eas in quibus non habent potest em contra leges, si V contra Canonem, proferre bententias, ibunt ad ultimam eonfvsonem Geseliae res. q. Id probat ex Concilio Chal edonensi in quo Dioscorus Alexandrinus Patriarcha absque ul-Ia spe rellitutionis damnatus est, quod excommunicationem in S. Leonem Pontificem Maximum tulisset. 6 Id probat ex Concilio Romano in causa Symmachi Pontilicis Maximi congregato, cujus Iudicium Patres Deo reservarunt Concilii Sinuessani QSynodi Ro- manae sub Silvestro, pseudepigraphorum monumentorum Auctoritatem etiam allegat. Quartum postea nullitatis caput persequitur, quod scilicet neonsulta Sede Abostolica depositus fuerit Igna-trus cum nunquam , aut sterte vix aliquis Constantinopolitanorum Antistitum sine eo ens Romani Ponistificis exanctoratus reperiatur. Quod Μaximi, Nestorii, Aeaeii , Anthimii, Sertii, Pyrrhi, Pauli, Petri probat exemplis. eephalum itaque suisse illud Concilium eolligit, in quo damnatus ast Ignatius non
58쪽
exspectata sedis Apost Sententia. Ad haee Imperatorem redarguit, quod praeter jus fasque Synodo adsum xit in causa gnarii ongregatae ossicium Sacerdotale usurpans. Ubinam egipis, inquit, Imperatores Intecessores vestros in nodalibus Conventibus interfuisse, nisi forsitan in quibus de fide tractatum es, nae universatis est, quae omnium δmmunis es, quae non solum ad
clericos, verum etiam ad aicos, Et ad omnes omnino
tertinet Christianos Vos autem non solum Θnodo iis causa Sacerdotis eoIIeae interfusis verum etiam ni meros saecularium miιιia ad videndum ejus opprobrium oggrego's, in Addit nullum esse Concilium nili Romanae Ecclesiae Auctoritate firmetur. Unde quaedam Concilia, qui consensum Romani Pontificis non babue- an , valetudinem perdiderunt. Quod Ephesmi Latro- cinii, Synodi Constantinopoli contra imagines cele-hrata exemplis confirmat. Da Romanae Ecclesiae Privilegiis subiungit sane magnifica. Eccιψiae , inquit Romana Romano Privilegia, Christi ore in Beato Petro frma- '
sanctis universalitas nodis elebrata atque areima euncti Ecclesia jugiter venerata . nullatenus possunt μ' minui, nullatenus infringi, nullatenus ommutari suoniam fundamentum quod Deus posuit, humanus Oavalet amovere conatus privilegia, inquam ,
istius Sedis . vel EGIU perpetua sunt, divinitus dicata, atque ιantata sunt: impingi possunt, trans ferri non possunt , trahi possunt veιι non possunt. . . Ua igitur Privilegia ui Sanctae celesiae a Cbris donata, a Synodis non donati, sed jam solum
modo celebrata, e venerata . . os eo eιIunt omnium
habere solιicitudinem Melasarum Dei. Denique se de persona gnatii, atque boli nil mitius posse decerneresgnificat, quam ut uterque Romam veniant, ut Xamen auis renovetur suoniam, eum secundum aismnes ubi es major Auctoritas, udicium inferiorum sit dejerendum , ad dispoisendum scilicet e ad το- horasduni et latet profecto odia Apostolicae injus δε-
59쪽
σέο mn est, Pudicivm a nemine fore retra-erandum, neque cuiquam de ejus iceat judicare Pudi-eio. Siquidem ad illam de qualibet mundi parte Cano- με appeιlari voluerunt, ab ιι autem nemo fit appel-
Iar permissus: Quod Bonifacit m in Epistola ad Rufum Thessalonieensem, melou in Commonitorio ad usum agistrum, Auctoritate confirmat. Consentaneum autem esse Canonibus ostendit . ut gnatius, C& botius Romam vocentur ausam dicturi: Quoaprobat ex facto Pulii Primi in causa S. Athanasii , quem, nec non Eusebianos, qui eum damnaverant, Romam ad Iudicium regulariter evocavit. Cum hane Epistolam seripsit Nicoιαus L beognosius Archimandrita jam Romae versabatur, Pontificemque de
tota serie ausae Ignatii, & botii certiorem fecerat, tradito ipsi gnati Libello illiusque praesentiam Romae rebus suis adeo incommodam censebat Photius. ut eo suggerente mctae Imperator a Pontifice Μaximo postulaverit , ut Theognossum Constantinopolim remitteret. Scilicet suspicabatur ab ipso incitatum πι- colaum Synodum Romae celebrasse contra botium anno Christi octingentesimo sexagesimo tertio. rhιεῖδε a mae in Synodo lata damnationis sententia est in NieODO Photium, qua omni Sacerdotali honore, & nomine exu-
χία tus est, eique sub anathemate, quo nonnisi in mortis
articulo solvi posset, interdictim, ne sacris ultra se m- natur nisteriis ingereret, aut gnatium egitimum Patriarcham perturbaret it De Omnipotentis beatorum Ap slalorum Principum Petri, in Pauli, que omnium fimvι
Sanctorum, atque venerandorum ex Universalium Conciliorum suctoritate, nec non ei Spiritus Sancti per nos dicio, omni Sacerdotali bonore, es nomine alienus:
omni Clericatus sycio prorsus exutus, e c. Multiplex depositionis ratio allegatur. Prima quod ex Schismaticis, & laicis ordinatus esset et Quod in viventis inno in Mui iique gnati Sedem, velut adulter irrupisset. plex a Quod ordinatus esset a Gregori Bracusan Episcopo
60쪽
damnato, exauctorato. Quod sese depositorum
ω exeommunicatorum communi ine , familiaritates ios classet. 4. Quod contra de datam, qua nimirum PhQt pollicitus fuerat se adversus Patriarcham gnatium nihil moliturum, convocato perditorum Episcoporum
Concilio, Sententiam depositionis is anathematis in illum pronunciare ausus esset. 6. Quod Sedis Apostoliae Ee Legatos a mandatis Romani Pontificis avertere praeia sumpsittit, Acaciut imitatus. eosque pertraxisset ad Echismati eorum Communionem, contempta Legationis majestate, quae vel ipsis Gentilibus sacra fuisset. 7. Quod gnctium, Q us fautores immani persecutione
vexasset, nec vexare desineret.
In hae etiam Synodo iterum damnatus est Gregorius Syracusanus, botii ordinator, Schismaticus, dudum depositus a Benedicto III. Pontifice Maximo:& omni Sacerdotali Ministerio ita exutus est, ut ei spes restitutionis, aut satisfactionis Iocus in qualibet synodo interclusus sit, eique denuntiatum anathema, si munia Sacerdotis aliqua obiret, vel contra unatium turbas excitare ei geret Tertio, omni Cleri ἀealii mei hae in Synodo privati sunt, qui a bo ti fuerant ordinati: Quia manifestum erat eos in omnibus Consecratoris sui pravitatibus consensisse , atque post invasonem ommunicasse. Quarto , pristinum in gradum restitutus est gnatius immo nusquam fuisse depositum, vel anathemati Zatum sed Imisperiali potentia, absque ulla Canonica Auctoritate Ecclesia pulsum, pronuntiatum est Quinto, in gradus etiam, Sedesque suas restituti sunt, qui in odium unarii fuerant depositi, Win exilium amandati. Sexto,
sacrarum rimaginum venerati es contra conomachos
confirmata est Septimo Rhodonidi praevaricatoris, contumacis Legati, qui Synodi examen fugerat, conelamata damnatio est rosta constant ex Epistola VII. -οια I. ad ostiebaelem Imperatorem data, A Epist. o. ad Hincmarinii in Gallicanos Episcopos.