장음표시 사용
11쪽
Cic. in orat. pro Ligario hab. c. 7: ἡSed tamen Ligarium senatus idem legareratμ. In Vatin. c. 15: ἡ Volo de te audire, quo tandem senatusconsulto legatus sisy Ibid. uis legatos unquam audirit sine senatus consulto p ante te nemo: post continuo fecit idem in duobus prodigiis reipublicae Clodiusμ. - Nec tamen pauci fuerunt, qui salsa opinione ducti, totum secus suisse dicerent, ut P. Manutius in commentar. ad Ciceronis episti. ad Famil. dat. Τom. I, pag. 70, a, ubi haec leguntur: ἡDelectos autem flegal0sJ et n0minatos ab iis, quibus imperium provinciae mandabalur, indicant eXempla μ. Duorum nonnulla asseruntur, ut lib. li epist. 1 S. ad Alt. dal.; lib. IV, epist. 15. et c. 17 Orationis de provinco. cons. habitae. Eorum tamen eXemplorum non idoneum esse testimonium infra Videbimus. Neque vero mullum a Manutio discrepat Lachius, qui in Histor. iurisprud. Rom.
et Propraeli.) legatos sibi adsciscere poterant, quibus in bello aliisque rebus ad ministrandis uterentur . - Atque eadem sere est ratio mattheri, qui fin Histor. iurisprud. rom. pari. I, pag. 145.b haec tradit: sinit a senatu, nisi legulorum numerum esse decretum, Consulibus autem datam potestalem, qui sub ipsorum imperio legionibus praeessent, eos arbitratu Suo deligendi μ. Cuius tamen opinionis testes afferri non possunt ii loci, qui ab illo laudantur. - Neque magis videtur probanda esse Notomanni sententia, qua is in Commentar. ad Cic. orat. de imper. Pomp. c. 19, 3. 57 Opinatur, ibidem legalionem eius generis intelligi, quae non
a senatu lanium, sed a populo etiam missa suerit omnium maxime honorifica.
At legalos iis, qui cum imperio essent, dandi iustam potestatem habuisse senatum non populum, illo loco l. cognoscitur, ubi Cicero indignum esse dicit: fidetrectatum fuisse, ne legaretur Gabinius Cn. Pompeio eaepetenti et postulanli , et eodem cap.
addit: hae sperare de eo legando ad senatum consules relaturos. Populus autem
Gabinium legasset libentissime, si ei per senatum eius legi maXime insensum licuisset. Cf. Plui. Pomp. c. 25; Vellei. II, 32; Garat. ad orat. de imper. Pompei. c. 19, g. 57 et ad Verrin. I, c. 22. Sed do t0ta huius rei ratione ut dicam, quid sentiam, haec mihi videor posse
pro certo Statuere: legatos aul a senatu datos esse, aut huius auctoritate ab iis, qui in provincias cum imperio abirent, esse adscitos, eodem vero illo refragante deligi non poluisse. Haec autem ne videantur vel cum iis locis, qui a me allati sunt, Vel cum iis, qui passim reperiuntur in Script 0ribus, pugnure, neVe cum iis, quae Similitudinem
12쪽
quandam Speciemque Veri gerunt, confundantur: huec servanda esl, id qu0d inexplorandis rebus romanis graViSSimum est, Vari 0rum lemporum ratio. - Etenim et priore reipublicae temp0re, et eo, quod continuo Sullae dictaturam subseque batur, Senatu S, cum auctoritate Valeret plurimum, hoc sibi reservabat, ut qui legarentur, solus decerneret Sed quia patet eorum, quibus datae erant pr0Vinciae, multum intersuisse, ut eos, qui Voluntate Secum c0nsentirent, Vel quorum 0pera uti Se Optime posse Sperarent, legatos secum adducerent: senatus ita illis gratisi calus est, ut, si nihil videretur respublica inde detrimenti capere, qu08 peterent, concederet At vero idem ordo, etiamsi non recusaret, quin, si e republica esse duceret, Vel si res ferret, ad casus nOV0s novorum consiliorum rali 0nes accommodBrel, tamen in suscepta rati0ne luenda institulisque maiorum retinendis ita sibi conflabat, ut aliorum conalibus, quibus vel suae ipsius vel legum aucto ritati periculum videretur posse afferri, sortiter occurreret atque obsisteret. 0uod itu sactum esse videmus, cum dissicili rei publicae tempore praepolentes magistratus,
ut Vatinius, quem paulo post seculi sunt Gabinius, Piso, Clodius, legare ali 0s
ad arbitrium Vellent. 0uae ego hic eXplanavi, ea apparet hisce orationis in Vatinium verbis, quae inVeniuntur in c. 15, plane confirmari: ἡ hoc quidem senatui relinquebas, quod nemo unquam ademit, ut legati eae eius ordinis auctoritate legarentur Zadeone tibi sordidum consilium publicum risum est Z adeo afflictus senatus - ut
non miniSiros muneris provinciali3 - Senatus more maiorum deligere posset γFacito igitur intellectu est . quid eXistimandum sit de C. Sigonii sententia, quae est in eius lib. II, c. 2. de aut . pr0VV. pag. 275, ed. Francos. 1593. sol. , ubi haec leguntur: si Nam quod dixi, praesidem pro arbitrio aliquando sibi legasse id ostendit Cicero in libro de praetura, cum Un Verr. lib. 1, c. 16, 3. 44. inquit: ἡ Verres, posteaquam Cilicia Dolabellae provincia est constituta, quibus allegationibus illam sibi legationem eaepugnavit Zμ - Ac senatus in legatis decernendis etiam tum ius suum Oblinebat, cum Singuli ex magistratibus, quales erant Caesar et Pompeius, laniam consecuti erant p0lentiam, ut omnes Solerent ad eorum nutum se voluntatemque c0nvertere. Νeque lumen refellitur illa sententia,
sed comprobatur illis locis, quibus reperitur Caesar iis, quos vellet, legationes, quas iidem vellent quantoque cum h0n0re Vellent, detulisse, ut est in orat. de Pro v v. consul IT, di sene in tribus sibi comunesissimis consularibus esse noluit:
13쪽
mihi legationem, quam vellem, quanto cum honore vellem, detulit . Eodemque capite Cicer0, p0Steaquam exp0Suit, quanta constantia illa, quae Caesar sibi esset pollicitus, ornamenta repudiasset, quamque esset Sibi idem Caesar iratus, quod ipsum secum ne beneficiis quidem videret posse coniungi, pergit in hunc modum
dicere: ἡPostea me, ut sibi e8sem legatus, non Solum Suasit, rerum etiam rogarit . Et lib. II, epist. ad All. 1S: ἡA Caesare galde liberaliter insitor, sibi
ut sim legatus . IV, 15: ἡMessius defendebatur a nobis, e legatione rei ocatus. Nam eum Caesari legarat Appius . Ibid. IV, 1 ubi hoc de Pompeio curationi frumentariae praeposito scriptum legitur: ἡPostridie senatus frequens et omnes consulares nihil Pompeio postulanti negarunt. Ille legatos quindecim quum postularet, me principem nominavit et ad omnia me alterum se fore dirit . Praeterea in lib. XII, epist. 55 ad Thermum propraetorem Cicero scripsit: se legationem detulisse Anneio, quum multis petentibus denegasset Hisce l0cis non recte colligi palet, lolam illam legatos Sine SenatuSc0nsult0 vel sine auctoritate sibi deligendi causam praesidum in provincias proficiscentium arbitrio esse relictam. Nam intelligendum est, neque Caesarem nec Pompeium, nec Appium neque Cicer0nem in legalis deligendis vel legum vel senatus auct0ritatem Voluisse negligere. Quod quidem eo minus tempus vel necessitas flagitabat, cum, si de iis, quos adsciscere legatos Vellent, retulissent ad senatum, aut illus pelissent ab eo, se sacile impetraturos esse possent considere. Nec enim illi viri ignorabant, n0n debere se, quantumcunque Vel armis, Vel 0pibuS p0SSent,
committere, ut, quod n0n minus esset ut 0re institut0que receptum, quam legibus sancitum, id contemnerent Vel p0lius, re non cogente, celeriter tollerent ac de terent. Illi enim ipsi nisi senatum eum esse intelleXissent, qui cum ad consuetudinem institutaque maiorum, tum ad strinam quandam stabilemque rei gerendae rationem omnia consilia atque lacta dirigeret, profecto faciendum non putassent, ut de legando Vatinio aliisque cum eodem senatu ageretur acerrime. Verumtnmen etiamsi pauci fuissent, qui, quod, labante republica, Voluntate Su9 regerent omnia, in legando neque ullius senulus consulti neque auctoritalis rationem haberent, tamen inde non licet suspicari, si quis a more aliquo institutoque discessisset, legem aut non servandam, aut nullam suisse.
14쪽
0uamquam illud dubium esse non posse Vidimus, quin senatus, qui legati darentur praesidibus, decreVerit, lamen quanius suerit eorum variis temporibus numerus, inter eos homines doctos, qui hac de re quid sentirent, dixerunt, non Salis convenit. ΕX quibus quidem universam rem generatim magis ac breviter altigit et significavit, quam aperte diligenterque explanavit C. Sigonius in eo libro, qui est de Antiq. tur. Provv. lib. ΙΙ, c. 2, pag. 275, ubi scriptum est: -NumeruS legalorum, qui minimus, trium, ut opinor, suil . Sic enim scripsit Livius: ἡDecernunt frequentes, ut C. Sulpicius praetor tres eae senatu nominet legatos Quin etiam D. Cicero praetor tres tantum in Asiam secum legatos duxit. Habitam lamen esse rationem praetorii gradus et consularis et provinciae et belli et ipsius denique hominis arbitror a senatu. Si quidem Brulo, et Cassio legatorum numerum auctum scribit Cicero et ipse in Cilicia proconsul secum legatos quatu0r habuit P. autem Mamilius cin Commenl. in episti. ad Fam. I. pag. 69, b Jnil aliud docuit, nisi Caesari decem in Gallia Legiones, totidemque legatos datos QSSe, quorum numerus decerni solitus esset a senatu, lolam Vero huius rei rationem ne breViter quidem perstrinxit. - Et Mevoortius in eo libro, qui est de rilibus Romanorr. Berol. 1767, in vestigiis insistit C. Sistonii, cum pag. 134. dicit: ἡ Νumerus e0rum flegatorum) minimum erat ternarius, qui pro dignitate praesidis et magnitudine provinciae saepe augebatur; . - Ad haec Verba quaesddidit Schwaratus sin observall. ad Mevoortii lib. pag 189. , iis nihil profici
perspicuum est, cum id leviter tantum significetur, quod supra l. l. copiosius eX-plicavit Manulius. Neque magis probantur, quae F. A. Volsius, qui n0n discrepat a Relato scis eius scholae de antiqq. rom. habitae ed. Lips. 1796. pag. 612. in scholis de antiqq. rom. ab illo habitis et a Guertiero editis 1835. pag. 258, hunc sere in modum tradidit: -Legali solebant in singulis legionibus non singuli, sed plures esse, praetoribus, qui erant cum imperio, bini dari, consulibus qualerni . At datos esse binos, novum hoc est et inauditum, neque ullo ullius Veteris scriptoris
Ex his autem omnibus, quos modo dixi, proxime ad rei Veritalem accessisse C. Sig0nium, sucile est ad intelligendum. Satis vero illud apertum est,
15쪽
quantum reliqui a recla via deflexerint, quantumque quae dispulala sunt ab iis, ipsa inter se repugnent et quam sint magna ex parte sutilia. Sed ne hac in re confundantur omnia, nihil aliud relinquitur, nisi ut quaeratur, quot fuerint legali propraetorum, quot proconsulum 8 Illis aulem propraetoribus' non binos, sed ternos, ut 0. Ciceroni in Asia fCic. epist. ad 0. Iral. I, 1, 3b, C. C0nsidio in Africa, legatos dari solitos esse plane constat, neque
facile quidquam est hac de re vetere instituto mulatum. Quod mirum non debet videri. Νam cum propraetores in pacatiores provincias mitterentur, in quibus non ita turbulenta ac periculorum plena negotia sustinerent, neque magna bella administrarent: hoc certe licet intelligi, quare illis non plus ternis, quorum opera et consilio uterentur, legatis opus fuerit; qui numerus ut certus quidam ac legi
timuS esset, uSu et more comparatum eSSe cognoscitur. Sed Senalus lamen in
eorum, qui dabantur proconsulibus, legatorum numero decernendo aliam plane rationem secutus est. EX qua cum idem ille minus esset ulla lege adstrictus, quam tempori inserviret, neque solum c0nsularis dignitalis gradum provinciueque magnitudinem, verum etiam periculosum aliquod, quod ibidem immineret, bellum, et proconsulis ipsius polentiam et opes respiceret: nemo non plane videbit, quare maior ille quidem suerit legatorum consularium numerus, Sed neque certus, neque semper idem esse potuerit. Nam tametsi Vetus consuetudo ferebat, ut qualerni proconsulibus legati decernerentur, tamen, cum mullis magnisque bellis preme rentur Romani, non raro accidisse accepimus, ut senatus illis non maius modo
atque amplius imperium commilleret, sed multo etiam plures legiones legatosque deferret. Quamobrem illud nihil habet admirationis, quod republica ad exilium inclinante, in magna lemporum calamitate, Pompeius et Caesar, armis opibusque praepolentes, quidquid postulabant, et a senatu et a Viris consularibus impetraverint et plures iis, quam antea cuiquam, legati decreti sint. Ita Pompeio, rei frumentariae praesecto quindecim legatos datos esse, scriptum legitur in Ciceronis epist. ad Alt. data lib. IV, ep. 1: is stridie senatus frequens et Omne3 consulares nihil Pompeio postulanli negarunt. Ille legatos quindecim cum po8tularet, me principem nominarit, et ad omnia me alterum se fore diaeiιμ. idem Pompeius bello piratico, quod per lolum mare internum erat dispersum, Vel viginti quinque legalis usus est. Cf. Appian. Mithrid. pag. 392. ed. Tollius. Et Caesari in Gallia decem dati sunt. CL ep. ad. Fam. I, 7: ἡItaque perpauci8 a erSantibus,
16쪽
Omnia - per Senatium con8eculi sunt. Jam et stipendium Caesari de relum est et decem legati . in orat. de pr0vinec. cons. c. 11: ἡ Acium est de decem
legalis, quos alii omnino non dabunt, alii eaeempla quaerebant, alii tempus disse rebant , alii sine ullis rerborum ornamentis dabant. In ea quoque re sic sum locutus, ut omnes intelligerent, me id, quod reipublicae causa sentirem, facere uberius propter ipsius Caesaris dignitatem . - 0uae cum ita sint, dubituri nequit quin propraetoribus non facile amplius terni, proconsulibus minimum quaterui ol, si temporum rali 0 postulsi et, mullo plures detuli fuerint legali. 0uorum numerus quantus esset, SenatuS reperitur Solus plane decrevisse, qui eam haberet potestatem, ut, quidquid ad provincius gubernandus luendasque opus esset, Suo ipsius iudicio
Ρ0Steaquam paulo uberius eXplicatum est, qui ordo legatos decernendi iuss0lesialemque habuerit, qui et quantus eorum fuerit numerus: h0c loco non alienum Videtur, quae et quot eorumdem genera fuerint, exponere. Haec aulem duo omnino genera suisse, hisce polissimum locis, in quibus lolius rei rationem inesse video, plane significari apertum est. Cf. Varro de L. Lat. lib. V, c. 16. pag. 90
ed. Spengel. , ubi haec Verba leguntur: ἡLegati qui lecti publice, quorum opera
consilioque uteretur peregre magistratus, quire nuntii senatus et populi essent Et Cicero in orat. in Vulin. c. 15: fAdeo afflictus senatus - ut non nuntios pacis ac belli, non curatores, non interpretes, non bellici consilii auctores, non ministros muneris provincialis - more maiorum deligere posset . Ex utriusque
loci natura C. Sigonius de Antiq. Jur. Provinco. lib. II, c. 2, pag. 275. recte collegit, duplex genus legal0rum indicari; unum eorum, qui decem aut quinque
a Senatu et eX Senatu senatus v0luntatem ad ali0s deferreni, quique a senatu et eX senatu ad ordinandam provinciam, paria ab imperat0re Victoria, ita millerentur, ut ex eorum sententia de hostibus et horum regione, id est, qualis esset gentis alicuius aut terrae fortuna et c0nditio, statueretur; alterum eorum, qui eSSent praesidibus ita additi, ut eos in omni rerum et civilium et bellicarum munere adiuvarent, lotosque se ad illorum arbitrium acc0mmodarent.
17쪽
Sed tamen in priore illo genere eXplicando ea omisit C. SU0nius, quae omittenda non suerunt. Nam moris suil, ut imperatoribus ad bellum aliquod proficiscentibus primo legali, qu0s Vellent, necessarii plerumque a senatu darentur p0Slea Vero, quum pr0Spere quid gestum esset, et pacem hostes peterent, Vel constituenda esset provincia, decem insuper legali salterum lanium) decernerentur. 0u0d quidem videtur eo loco spinari, qui est in Ciceronis epistola ad Allic. data lib. 13, ep. 6: ἡEt silium, qui non potuerat esse legatus, fuisse putaram. Mummium fuisse ad Corinthum fili decem legalis , pro certo habeo; . - Ibidem: ἡSed non dubito, quin fratri fuerit legatus, non in decem. Atque hoc etiam accepi, non solitos maiores nostros in decem, qui rasent imperatorum necessarii .
Et ibidem paucis interpositis: hIllum fratri in primis eius legatis fuisseμ. Fuit igitur Spur. Mummius in primis fratris legatis, in decem non suit. Ex
quo manifesto apparet, in more maiorum id positum non fuisse, ut legali durentur imperal0rum necessarii, sed in eorumdem m0re instituloque positum fuisse, ut decem omnino legali, qui non essent necessarii, decernerentur. Ita est apud Livium lib. 33, c. 24: h Decem legati more maiorum, quorum eae consilio T. uinctius
imperator leges pacis Philippo daret, decreti . Et c. 31 et 44; lib. 37, 55.
Ibid. lib. 33, c. 31: homnibus Graeciae cinitatibus hanc pacem approbantibus soli Aetoli id decretum decem legatorum clam mussantes carpebant*. Parvo intervallo: ἡDubitabatur de Corintho et de Chalcide et de Demetriade, quia in senatusconsulto , quo missi decem legali ab urbe erant, ceterae Graeciae atque Asiae haud dubie liberabantur. De his tribus urbibus legati, quod tempora reipublicae postulassent, id e republica fideque sua facere statuere iussi erant ρ. Ibid. ἡAb Elatia - cum decem legatis inde Corinthum traiecit. Ibi consilia decem legatorum tractabantur . C. 44 , Omnes curae post adrentum utique decem legatorum in Antiochum regem conrersae . Lib. 37, c. 55: ἡ dilae deinde et aliae legationes
eae Asia sunt. 9uibus omnibus datum est responsum, decem legatos more maiorum senatum missurum ad res Asiae disceptandas componendasque. Decem legatos
hos decrererunt . Cic. 0rat. in Veri'. lib. II, c. 13: , Ut de eo praetor iudices eae P. Rupilii decreto, quod is de decem legatorum sententia Statuit, - Sortiatur . His decem legalis, qui ad alias civitales millebantur interpretes et administri neg0liorum, publice mandabatur, ut populi alicuius Vel regi0nis res c0gnoscerent et de cognitis ad senatum referrent, ut disceptaretur, quae pacis conditiones
18쪽
darentur; quae civitas in provinciae formam redigeretur, quibus legibus uteretur, quae stipendiaria, quae Vectigalis esset, quae libera, quae immunis. De summa rerum, legalis auctoribus, Senatus constituebat. Verumtamen hi ipsi legali quantum ab iis, qui comites in omni munere provinciali subsidio erant praesidibus, disserant, ViX allinet hic commemorare. Sed qui ex altero illo genere erant legali, quas in provinciis regendis partes susti nuerint, Bntequam quaeramuS, hoc loco non incommodum arbitr0r, unde et quales fuerint delecti et quam cum iis, qui provinciis praeerant, rationem habuerint ac necessitudinem, diligentius explicare. 0uoniam praecipuas in gubernandis provinciis imperioque oblinendis paries agebant legati, perspici sacile p0lest, qui laclum sit, ut senatus eos legaret, qui et in iure dicendo et in administrandis rebus cum bellicis, lum civilibus magnum ei usum, prudentiam, operam, fidem probaVerani. 0u0circa h0c praecipue more receptum eSSe Vide0, ut ii aSciScerentur, qui magna eX parte non singulari modo generis nobilitate, ordinis splendore, dignitatis gradu essent praeclari, Sed etiam magno rei publicae gerendae usu et consilio praestantes, ad quos constat Vel virtutis, Vel ingenii, vel literarum delatas esse primas. Quare mirum videri non debet, eiusmodi homines aut nominatos a senatu, aut eius auctoritale a praesidibus esse delectos, qui vel summis in republica honoribus usi essent, ut Viri consulares, praetorii, Senatorii, Vel Singulari patriae amore insignes, Vel eximia rerum gestarum gl0ria essent Ornali. De mullis autem eorum, qui huc possunt referri, salis sit l10Sce paucos nominasse. Ita P. Scipio Africanus L. Scipioni
1 ratri in Graecia et Asia, C. Laelius illi P. Scipioni in Africa, C. Marius Q. Metello in Numidia, M. Varro Cn. Pompeio in Hispania, 0. Ligarius Considio in Africa, L. Ael. Τubero, A. Allienus, Gratidius 0. Ciceroni in Asia, 0. Cicero M. Ciceroni in Cilicia, Τ. Labienus et C. Curio, ille Caesari in Gallia, hic in
Africa dati erant legali. Et Vix opus videtur dicere, M. Ciceronem et T. Pomponium Atticum, illum a C. Caesare, hunc u 0. Cicerone ad legationes suscipiendus frustra esse in vitalos. Sed ut perspicia inus, illi Viri quantum vel magna erga suos pietate, Vel patriae caritale ducti p0luerint, quantaque suerit, salva iam ac florente, nondum misera et afflicta republica, eorum in senatu auctoritas, placet hosce veterum scriptorum locos asserri. CL Liv. lit, 37, c. 1: ἡAmbo L. Scipio et C. Laelius consulesb Graeciam cupiebant. Iulium C. Laelius in
19쪽
senatu poterat. Is quum senatus aut sortiri aut comparare inter se propincias consules iussisset; elegantius facturos diaeit, si iudicio patrum, quam si sorti eam rem permisissent. - Quum re3 - relata eaespectatione certaminis senatumererisset, P. Scipio Africanus diaeit, si L. Scipioni fratri suo propinciam Graeciam decrerissent, se legatum iturum. Haec Osae magno assensu audita sustulit certamen . - Cum hoc l0co conseratur ille, qui est in Ciceronis oratione Philip p. XI, c. 7, 17: ἡBello Antiochi magno et grani, cum L. Scipioni - obrenisset Asia, parumque in eo putaretur e888 animi, parum roboris, senatusque ad collegam eius, C. Laelium, - negotium deferret: surreaeit Africanus, illam ignominiam a familia deprecatus est disitque et in fratre suo summam ristulem
USSU, Summumque consilium, neque se ei DLucio fratrib legatum, id aetatis iisque rebus gestis, defuturum. Quod cum ab eo esset dictum, nihil est de Scipionis pro-rincia commutatum . De C. Laelio sapiente Scipionis Africani legato cons. Cicero de Republ. lib. II, c. 40; Appian. Punicc. c. 126, pag. 483: ,,'Aυτος Σκιπίαν
Consularis fuit Man. Aquillius, qui commemoratur in orat. de imperio Pompeii, ubi c. 5 ita: fi Vos eum regem inultum esse patiemini, qui legatum populi Rom. consularem - necarit Z Item P. Sulpilius ei P. Villius Viri consulares legali in Macedonia suerunt. Cf. Liv. 32, c. 28. Atque egregia laus tribuitur L. Tuberoni in epist. dat. ad 0. Dalrem lib. I, 1, 3: hQuumquam legatos habes eos, qui ipsi per se habituri sint rationem dignitatis suae; de quibus honore et dignitate et aetate praestat Tubero; quem ego arbitror, praesertim cum scribat historiam, multos eae suis annalibus posse deligere, quos relit et possit imitari; . De Τuberone praeterea conseratur Ciceronis orat. pro Ligario habita c. 4, 10, ubi is dicitur homo cum ingenio, tum etiam doctrina eaecellens. Ibi d. c. 7, 21. De 0. autem Ligario legato conseratur Scholiasta Gronovianus ad Ligarianam pag. 414. De M. Varrone, Pompeii legulo cs C. Caesar de B. Civ. I, c. 38; ΙΙ, 17, 18, 20. In eius autem n0mine celebrando copiosus est mullis in locis Cicero, in primis
Labienus quemadmodum legati paries egerit, qualis eius fuerit rei militaris usus et scientia, satis cognitum est ex Caesaris libris, qui sunt de B. Gallico. Cf. polissimum lib. I, c. 21; VIII, 52. Legali autem cuiuscunque generis erant, siVe pro Vinciales, siVe ii, qui
20쪽
senatus populique Rom. Voluntatem deserebant ad alios, cum secum afferreni faciem senatus, auctorit3lem reipublicae, quam honorificum nomen, quantamque dignitatem habuerint, ex eo apparet, quod eorum causa mulla bella suscepta, multae urbes deletae sunt. De quo ita in Orat. de imper. Pomp. c. b: hLegati qu0d erant appellati superbius, Corinthum patres restri, folius Graeciae lumen, eaestinctum esse roluerunt- Ac bella quidem a Romanis ob legat0s solita esse aliis
civitatibus indici atque inserri, cognosci potest ex Actione in Verrem secunda lib. I, c. 31: ἡ Video et eae iis, quae legi et audiri, intelligo: in qua ciritate non modo legatus populi Romani circumsesueus, n0n modo igni, ferro, manu, copiis oppugnatrus, sed aliqua eae parte riolatus sit, nisi publice satisfactum sit, ei cisitati bellum indici atque inferri solere ρ. s. ad hunc l0c. Asconius Ped. et Manutius) Ibid. c. 33: ἡ Etenim nomen legali eiusmodi esse debet, quod non
modo inter sociorum iura, sed etiam inter hostium tela incolume persetur . Orat. de HaruSp. respons. c. 16: ,Sic enim sentio, ius legatorum cum hominum prae sidio munitum sit, tum etiam dirino iure esse radatum . Cf. Pomp0n. lib. 17. D. de legationibus. duae cum ita sint, non est, cur miremur, Sicut tribunorum plebis, ita legalorum corpora sacrosancta suisse. Cf. oral. in Pison. c. 35; pro Coll. c. 21. - Nec vero dubitandum est, quin laniam illam dignitalem omnes, quicunque essent, legali habuerint, Sive nuntii ad exteras nationes millerentur, sive libere peregrinarentur, sive iis, qui summo cum imperio essent, adiungerentur
Sed si nihil0minus et Cicero et Allicus non dubitarunt delatas sibi legationes repudiare, facile est ad intelligendum, quare iidem aliis, atque iis, quae ab ipsis