장음표시 사용
541쪽
46 Vita venerabilis V villes ter iij Abbatis Becc
&circumuallatus caterua filiorum septem psalmos, cum letania decantantium, paulo ante lucem ultimum emisit spiritum. Corpus lotum iuxta consMecudinem conuenienter pannis est indutum, ac desuper quasi ad Missam sacris vestibus decenter reuestitum. Post haec delatum est in Ecclesiam,' in choro ante maius altare positum, Ubi die, de nocte frequentabatur tristi merentium obse quio filiorum. Monachi p1um lamentabantur patrem, famuli ec homines loci plangebant se bo num amisisse dominum ; nullus querebatur iniuriam sibi ab eo factam: omnes in commune luge bant magnum se perdidisse patronum. Mane Venit Rex ad Ecclesiam de videns corpus iam de center adornatum, placuit 1ll1, dc factum laudauit, dc ait , ni mim anima mea esset ubi anima eius es. Venerat Beccum multitudo magna Vtriusque ordinis, ec generis hominum, tum propter Regem qui ibi morabatur, tum quia de imminent BCccensis Abbatis morte audierant, e quibus Abba tes nouem Monachi plurimi, Clerici dc Laici inulti; eius exequiis interfuerunt. Venit & I o u rufi , Episcopus Lexoviensis, homo sapienS, dc Venerabilis, qui totum funeris deuote comple uit ossicium, de ultimum Christiano more competenter persoluit obsequium. Sed de pauperum confluxerat noli mi mima turba propter eleemosynam quam in exitu illius fieri sperabant, quae per biduum facta est, unde nullus Vacuus rediit. Sepultus est in Capitulo iuxta sanctum Patrem HsκLvisu M fundatorem, id primum Abbatem Jpssius loci, ad dexteram eius , postquem secundus eidem coenobio praefuit,ut quem multum In Vita sua dὶlzXerat, ei quoque insepultura iungeretur. Vio inti quinque annonam erat quando ingressus Monasterium, quindecim annis fuit Monachus claustralis, triginta annos de dimidium secit in Abbatia, septuagenarius migrauit, anno Domini millesimo centesimo, vicesimo quarto, se to decimo Kalendas Maij, hebdomada post octauas Paschae, tempore festiuo Paschali gaudio. In quo Paschali gRudio, quaesumus auctor omnium, ho stili ab impetu tuum defende famulum: o Pascha nostrum Domine IE sv CARI sis,co uerte luctum eius in o audium, ec in solemnitates praeclaras; Ut sit transitus de morte ad vitam, de labore ad re uuiem, de calamitate ad gloriam, de tenebris ad lucem, Vbi domine constitu 1sti lucidissimas man siiones Abi requiescunt Sanctorum animae, Vbi spiri Lus famuli tui spiritibus beatis sociatus, aeterna requie' iturus, facie ad faciem videat te angeli S desiderabilem, fontem vitae indeficientem, cum Patre dc spiritu sancto una sine fine regnantem. Amen.
Explicit Vita Venerabilis V illelmi terti, Abbatis
Beccensis coenobj. EPIT APHIVM.A UVIL FLMUS pr.eclari geminis
Tempore primaeuo sit rellionis amator. setatis quinis lilybris , iam rite rastis, Suspirando Deum cepit contemnere mundum. Terrea demisit ,sed Christo totus adhaesiit; Ut nudum nudus Dominum famulus sequeretur,
Confessim Aecci iugasque sitsuauia Christi,
Quae per quindenos constanter pertulit ann0L
se loci curam recipi ratrumque regendam, suemgrauitas morum, vel Nitre, decusque parentum Fecerunt clarum prae multis, ac Venerandum. dbus erat, blandoque loquenssermone placebat.
Ibibus or Nerbis,subiectos erudiebat. 1 puero vit Merais fator boneyia. . Cordis mundicia eruans carni septe perennem.
Beccum ire denos auxit, Nexitque per annos.
Blaudussubies is ref ον, durusquesuperbis.
Vir taurus merrtis morum ditatus opimis, Nequaquam aluit nexus euadere mortis:
sprili exta decimas urgente dieta, Compleuit cursum vitae praesentis re actus. Commendans animam caelo, c pusque Jepulchro: pefiat tempus , quo iudicet omnia Christus,
Ecce bub hac tumba puluissunt membra sepulta:
Dura nimis iam tolle tibi tua iugera munde, Heu mihi tam longa me tenuere mora. modo iam non illa colam patet exitus a te; Et quam longinquosoluor ab exilis. d propriam redeo patriam, Dominus reu cat me, Undeprius fueram , praecipit Ni redeam. Novit cum lachrymis illum, que depe rogaui, Ut Ῥenia prauum diluat omne meum: Erumnasque meas tandem miseratus amaras
De convallesoli tollat ad alta poli. Hactenus haec, eo ,1Pare meum non amplius est hic: Ossa relinquo tibi, si placet hecsepeli.
Frumenti granum remanes infestitesanum, Donec putruerit, crespere non poterit. Si eni νηο stra caro, mortis tangatur amara, Percurrens; ladium non recipit bravium. Eruscine datur quod non decet ut doleatur, Si patriam quαrat, qui peregrinus eras.
542쪽
N aiebus V vi LLs LMI Regis qui Anglos armis perdomuit in pago Rothon agensi, posuissa re fundo Monasteri j Villaris, orti sint honestis genitoribus HoM 1 co videlicet 8 iς O
' buendi litteris sunt traditi, ut Deo in sancta Ecclesia omni vitae tuae tempore dulci uiserent, quod & fecerunt. Nam cum diu inter sivos honestam Vitam duxissent, amore Dei succeimsit quasi post marina pericula portum sub Sancto AN s Ei Mo Abbate Beccum peti crunt; & ipsi rj -s Abbati desii derium suum pandentes, Deo annuente, religionis habitum ibi deuote susceperunt, deuotiusque usque in finem tenuerunt. Siquid cin primus & Vltimus, G Is onus scilicet & . . R A1NALDus longo tempore in sancto propost to honorabiliter perdurantes quieueriunt in pace. B O s o vero medius frater, de quo nobis sermo est, litteris bene instructus, cum adhuc esset in seculari vita, coepit bonas moribus pollere, amore Dei feruere, religioni animum applicare; erat autem acutissimi ingenii, ecquod subtiliter intelligebat, luculento siermone proferebat. Vnde ire plexe quaestiones animum illius inuoluerant, quas nec per se enodare, nec inde se poterat caepedire quapropter Beccum venit, Anielmum adiit, quem in talibus audierat exercitatum, aestusan: mi sui quibus mouebatur, aperuit; &statim de omnibus sibi satisfactum esse cognouit: Admi
ratus Boso eius sapientiam , vitae conuersationem,atque morum institutionem, mutato non multo post habitu, sub eodem Abbate ibi leue Domini iugum tulit; de frustuS Monachus, religionem Mis, quam arripuerat tota mente diligebat, re in ea allidue proficere fatagebat. Videns Abbas nouum , in militem Christi rcuera Deum qi,aerere, sollicitum este ad opus Dei, ad Obedientiam, Z ad alia j i , ,
quibus nouitius debet intentus csse, laetabatur corde, Instruebatque eum in Domini seruitio, iugiter accendens animum eius acl virtutis amorem. Ille doctrinam magistri capaci animo huta militer accipiens, in arca cordis seruandam recondebat, quam congruo tempore postea suauiter
eructaret. Mores & vitae institutionem eius sequens ad pietatem se exercebat: ieiuniis, vigiliis, orationibus, & aliis bonis operibus intentus erat: in lege Domini studiose medicabatur, &quod testebat sane intelligebat, & conuenienter exponebat; sblutionem libenter accipiebat. Inter haec videns diabolus Bosonem in sancto proposito quotidie meliorando de virtute in virtutem profictare,per spiritum blasphemiae immisit ei tentationem grauissimam, quae succedentibus sibi variis co- ά .gitationum tumultibus, ita cum vexabat, ut vix compos suae mentis cxisteret. Transierunt in hoc aliqui dies, S tentatio se ipsa semper fiebat grauior: turbatus ergo, & mente confusus adiit AK ss L M v M , dc quid pateretur aperuit. Vir autem sanctus cum singula intellexit hoc tantum p o anfecta dixit fratri. Deus consul it tibi. Moxque cum dimisit: ipse vero statim ante quoddam altare ho3ἡ6isi,
prostratus cum lachrymis o pationem pro eo fudit ad Dominum : illico tanta menti S tranquil- rem tuis . dlitas secuta est , ut sicut ipso postea dicebat, ultra quam credi potest, subito alteratus esset ab eo qui fuerat. Ita omnis illa tentatio penitus euanuit, quod nunquam ulteri u S in se talia sen- a Gil . .
Post haec cum Abbas Beccensis Aues Et Mus Dei di sipositione, & Regis Anglorum, ac populi
electione Archiepiscopus Cantuariensis fuisset consecratus, mandauit suum dilectum Boso ΝεM, volens illum habere secum. Ita Boso transfretauit ,&in Anglia cum Anselmo aliquandiu com- .d e Aufitiis moratus est. Eodem tempore audiens Anselmus V R n A N v M Papam conuocasse Concilium generale apud Clarum-montem in Aluerma prouincia, quia ipse non potu1tire, misit praedictum B O , o u s M ad idem Concilium: cuius itineris longitudine, de labore infirmatus est nimi S, ita ut cis ij, post Concilium cum in Normanniam repedare vellet, invia aeger remanet apud sanctum Uvalterium: & postquam conualuit Beccum remeauit, sicque Angliam repetiit. Vcrum cum si Iactus i j A es s s L M v s Anglia pulsius primum a Rege mi LM LMo, qui eum Archiepiscopum fecerat; dem- in t , i. de a fratre eius H s N R1 c o, qui illum post mortem fratris ab exilio reuocauerat; in partibus Burgundiae , & Italiae conuersaretur, B o S O Bec tam reuzrsuS est. Pij a 4. ε . Cumque AN snLMus post secundum exilium Angliam repetiere deberet, in Capitulo roga- tuM. uit mi ira ς ii Abbatem, ZI Conuentum Becci, ut liceret sibi B O s o N n 11 ducere secum, I tim ii quia magis amaret cum illo vivere in solitudine, quam sine eo in magnis diuitiis. Abbas, & Da- 3 tres , quia non poterant contradicere Archiepiscopo , concesserunt. Hic est ille Bos 3 cum quo abisti litiis disiputans composuit librum qui dicitur, Cur Uetιs homo. Permansit itaque cum Archiepi copo, usque ad finem vitae ipsus post transitum Anselmi Boso Beccum rediit,& vivebat communiter cum fratribus. Diligebat cunistos diligebatur a cunctis. Inter haec obeunte BALD inco Priore, iubente Gui LLE LM o Abbate silccessit ei in prior s: πι- ti tum: erat enim honorabilis vitae, Sc multae prudentiae, humilitate conspicuus, spiritu consilij pro-ci.
543쪽
Regem cui in niam ruti rere conaim,quo
uidus, fortitudine firmus, consolabatur desolatos, omnibus omnia factus ; in quantum poterat uni cuique subueniebat: benignus erat in exhortando, modestus in corripiendo, pauperibus dapsilis , hospitibus afiabilis, fide firmus, spe in Deo certus, caritate distusius; cum non habebat quod tribuerct egenti, monebat sipem in Deum ponendam, asserebat in proximo subuentionem Dei affore, nondum finem mundi venisse . Talia locando dicebat, sed corde Deum suppliciter roga-: ζωώa - bat; qui percepe illi secundum fidem suam subueniebat. Sapientiam, consilium atque bonitatemon a s. animi eius, non solum subiecti sed etiam principes terrae, Episcopi,& Abbates simulque religiosi & culares multi, comperientes, quasi thes iurum pretiosum, ac velut diuinum oraculum admi rabantur.Tanta ei inerat Dei gratia; 5 sic spirituS consili j m eo vigebat, ut ad se venientibus causa consili j subtiliter,& sussicienter ad inquisita responderet. Per idem tempus mandauit Rex H g NRICvs V illelmo Abbati, ut Priorem Becci Bosonem daret Comiti TR pos Loo nepoti suo, ad faciendum Abbatem in terra sua: quod utrum amotare , an cordis rancore, siue aliquorum immissione, Rex petierit, ut perinde B O s o pelleretur de regione, incertum habemus. Audiens hoc Abbas contristatus est non modice, missitque ad regem mandans, δί multum deprecans, ut EcclesiC, S sibi parceret, atque a tali iussione animum reuo caret, Prioremque sibi non tolleret. Iam enim Abbas senio & infirmitate confectus viribus cor poris destituebatur .Placatus Rex deprecatione dimisit Priorem. Cumque Abbas Uvillelmus lon ga aegritudine confectus, iam morti proximuS videretur, duo Beccenses Monachi accesserunt ad Regem H s N R 1 c v M, qui tunc Becci, & circa Beccum propter incursiones quorumdam, qui contra eum rebellauerant, morabatur, dicente S quia Boso si succederet Abbati Vuillelmo, sicut Con uentus quaerebat, hominium vel fidelitatis sacramentum more patriae, nullo modo sibi faceret: ideoque alium quem nominabant, laudabant, pro eo substituere deberet. Hoc agebant quia Priorem nolebant habere Abbatem. Verum cur illi infensi erant, nescimus: quam quidem intutariam intulisse alicui eorum ignoramus. His auditis Rex nimium efferatus est animo, & tunc qui dem iram dissimulauit. Illi autem callide agentes, ignorante Conuentu, contra regulam Beati BEN GDICTI , sine eorum consensu, Volebant superponere sibi magistrum, cum hoc esse constet contra decreta patrum, qui dixerunt, Vt nemo inuitus ordinetur , sed Conuentus Ecclesiae debet duobis, e i. - sibi secundum timorem Dei Pastorem eligere. Sed haec malignantium calliditas, licet aliquantum
Conuentum conturbauerit, tamen quod moliebatur essicere non valuit. Defuncto namque Abia bate V v 1 L in L M o S decenter humato, totus Conuentus elegit Bosonem, omnes Episcopi de A Dii ἰς Abbates clerus, de populus, vicini & remodiores, qui eum nouerant, hanc electionem laudabant,
di ijdfhis is eumque sui amo honore dignum amrmabant. Itaque Onuentus ute1s allentiretur, obnixe ro
e cui Uo- gabat: ille suae infirmitatis multaS opponebat causas: illim terram prostrati deprecabantur ille t to conamine reluctabatur negando. Perlata est res ad Regem; at ille recordatus quod de homi nio a duobus Monachis audierat, sicut supra retulimus; erat enim inde nimis iratus, noluit concedere. Interea GAvppRIDus Rotho magens s Archiepiscopus, vir prudens, Sc honorandus; Zc Io N-N g s Lexoviensis Episcopus, qui ad Curiam Regis Venerant, qui tunc obsidebat Brioni j castrum, quod contra eum tenebant homines Comitis Mellenti: Venerunt Beccum S locuti sunt cum fratribus de eligendo Abbate: tunc omnes in terram prostrati, nam in Capitulo sedebant, rogabanti AE h t m ς Priorem ut L pe dictae electioni assensium praeberet; dc Archiepiscopum,ut illum praecipiendo cogeret. Archiepiscopus admirans fratrum unanimitatem, laudauit corum religiosam voluntatem, de erga Priorem suum tantum amorem: deinde conuersius ad illum, monuit, rogauit, ad postremum praecepit per obedientiam, Vt acquiesceret Voluntati fratrum: e contra ille asserebat hoc se
non posse facere, propter magnam sui corporis debilitatem, dc alia quaedam grauia quas peccata opponebat; quibus ad hoc indignum se esse dicebat. Et Archiepiscopus, Estisne Monachus 3 Respondit, vellem esse. Tunc Archiepiscopus Revera, inquit, si viginti homines occidissetis, non
vos dimitte rem,quandoquidem tantum ac talem erga vos video Conuentus affectum. Nunquam,
ς ait, hominem occidi. Tunc compulsus est aperire quod latebat; dc accipiens Archiepiscopum cum Episcopo seorsium, dixit Papam sibi interdixisse ne unqua laicae personae hominium faceret; SI ideo istam obedientiam non audebat suscipere, ne cogeretur, aut prohibitionis Apostolicae transgressor existere, aut Regem offendere. Archiepiscopus cum audisset, capienter tulit: Lexo utensis vero Episcopus, grauiter accepit, quod Prior Becci dedignabatur facere, quod ipsi, & omnes pcit lati Normanniae faciebant antiquo more patriae. Reversius in Capitulum Archiepiscopus cum Episcopo dixit , quandam causam illum obdendere propter quam, Deo iuuante, non necesse esset electionem hanc cassari. Post haec plures de Conuentu ROtho magum perrexerunt ad Regem. Qui domi remanserant, Deum stuppliciter rogabant, in cuius manu cor/a sunt Regum, Ut ὸὰ 3bo Regem inclinaret ad huius electionis assensum; sed nondum Deus facere voluit, quod poscebas tur . nam Rex fratres, qui ad eum venerant, remisit vacuos, mandans ut alium eligerent, quia istum hi j iij el. non haberent. Archiepiscopus vero Bec censes iuuabat apud Regem quantum poterat, loquens
cito i K re pro illis 'cum ipsis, & sine ipsis. Quadam die cum de hac re loqueretur cum Rego dixit ei Rex, IM 'I' 'l' faciet hominium, nec vobis professionem: ad haec ille: Domine,ait, facite quod vestrum est,
544쪽
cst, de hoc quod ad me pertinet, bene inter nos conueniet. Tunc mandauit quaedam honorabi lis per tia Conventui Bocci, ne ab incepto desiste cnt, nondum fati S. Deum rogauerant, adhuc diuinas avi es precibus pulsarent: quod consilium fratres gratanter accipientes, instabant attentius ieiuniis, dc orationibus, Dominum Insu M, ec eius piam Genitricem MARI 1 suppliciter deprccantes, ut respicerent Ecclesilam suam, dc perficerent quod inceptum erat. Inter haec VVILLE 1 M., filius As csONI, &Ro D vLFvSEleemosynarius, duo Beccenses Monachi, pro causa Mo- nasteri j iter agentes obuiauerunt HENRICo Regi eadem Via, qua pergebant Venienti: quos Vt vidit , ad se vocavit, & benigne locutus est cum eis iam enim diuino respectu deferuebat furor ille; quem conceperat cause negati sibi a Priore homini j: cumque simul pergerent, δί sermocinare natur ad inuicem, inter loquendum dixerunt Regi quod haberent aliquid sibi dicere, si1 patienter audiret at ille iubet dicere fiducialiter quod vellent: tunc ceperunt de praedicta electione sermonem replicare, Regem suppliciter rogantes, ut eam suo assensu firmaret, de ipsi pro electo suo fidelita tem facerent, si vellet; adiungentes se ob hoc ad Comitem TAEO BALDv M ire voluisse, ut per litte aras suas illum rogaret: at ille subridens; in vanum ait laborassetis; lc cum sacramento dixit illis, Grat γ in εquia si eorum electus prius mentionem non fecisset de hominio, ipse nunquam inde locutus suis fet: sed modo deprecarentur Dominum ut sibi, dc illis de hac re conueniens daret consilium. Re- - vim io gressi domum narrauerunt quae cum Rege egerant, initoque consilio iterum perrexerunt ad Re gem plures de Conuentu, quos Rex siuscepit hilariter, & libenter concessit quod petebant, praecepi tque ut adducerent Priorem Dominica post Rogationes; nam haec ante Rogationes agebantur. Cumque haec nunciata fuissent Conventui; valde gavisi sunt, δί Deo gratias immensas reddiderut
Prior autem diae it omnibus: Scitote quia ex quo vidi tam unamimem erga me amorem γοἶrum, si inde mihi Beneis retiam
certigi me cillem imminere mortem, non omisissem qui Noluntati Nestrae prompti me paruissem, nisii illa
causa si iste, et, quia Deum offendere timebam. Perrexit ergo cum fratribus Rotho magum dedit que ei Rex solo verbo Abbatiae donum : dixitque illi ut intus religionem seruaret ,&ipse pro illo xi 'exteriora curaret: sicque factum est,Vt quem prius contradixerat, nunc multum diligeret; dc multa quae petebat libenter faceret, plurimaque Ecclesiae beneficia conferret,atque consiliis eius saepe adquiesceret. Rogauit cane pro illis duobus Monachis,quos electioni eius cottarios fuisse diximus, ne
illis obesset, quod contra eu sensiissent: non erat apud illum grauis labor indulgere in se delinqueti. Archiepiscopus videns Regem talibere quod petebatur,fecisse,sicut promiserat, honorabiliter voluit facere quod de hac re ad se pertinebat. Venit ergo ad festiuitate pentecostes quae imminebat:& die festo ad Tertiam, quando cantor incepit,Veni creator Spiritus nyessus chorum Archiepiscopus, cum honore misit illum in sedem Abbatis; deinde in Octauis Pentecostes iussus perrexit ad
benedictionem.Verutamen ante Missam locutus cum Archiepiscopo rogauit ne sic cogeret ad professionem qua in nullo modo facere vellet quia si faceret, magnum scandalum in Monasterio generaret. Ad haec Archiepiscopus,sine, at bene eri P. Cumque tempus Missae aduenisset, oblatus est ad benedicendurm tunc Archiepiscopus adstans sacris altatibus, interrogabat illum iuxta morem, de ille ad interrogata respondebat ut soler,donec ad illud ventum est, Vt diceret, Uis obediens esse huic Arihis ἰηι' Ecclesii aem mihi leritimis successoribus: at ille, Volo : tunc ceperunt aliqui de circunstantibus cle y se nemricis urgere,ut diceret,profiteormat ille Iterum dixit, Volo, atque cum instarent,ut prositαμ responde reddixit tertio, Volo. excorde Volo. Tunc I c NNEa sianctae Romanae Ecclesiae Legatus, qui ibi forte aderat, non auditis, ait, quid dicit, quid amplius vultis Sicque Archiepiscopus benediYit eum. Altera die Abbas reuersus est Beccum; Conuetus vero sacris vestibus indutus, ordinata processione, exiuit obuia venienti: at ille occurrit humiliter processioni, nudis pedibus, licet infirmis, & suscceptus est cum magno gaudio, sicut erat consuetudo ipsius Ecclesiae. Ordinatus itaque perseuerabat constantissime quod fuerat. Superbia,&arrogantia,nullum in eo locum habebat; humilis in corde, iocundus in sermone, hilaris in Vultu semper erat nodestus in habitu, parcus in victu, prudens in Tantasρ cn-
actu in suscipiendis hospitibus hilaris, inexhibedo obsequium liberalis: quis illu desolatus adiit &recessi tristis 3 Summi viri tam siculares, qua religiosi, proximi, dc remotiores, multi veniebat ad est diuisiis consilendii de rebus dubiis; at ille singulorum cogitationibus Jc inquisitionibus ita resipondebat,ut sht y μφkνη unicuiq; sufficeret quod audiebat:Patientia ei aJmirabilis contra omnes molestias meralmam pa- Iulii titiis sui, tientia de mansuetudine cordisq; mudiciam docens, monebat occasiones scandalorum fugere vel con uisimi non curare quae non possunt in hoc in udo deesse. dicebat se a primo conuersionis suae Lepore occa- , M. inrsiones scandaloruita damnasse, quod nulla tribulatio,prosperitas, vel aduersitas, nulla tristitia, siue Numesi i l titia, seu aliqua corporalis molestia aditu cordis eius irrupere valebat: eode vultu,eode animo peta rita seuerabat. Aliquando cum eius iussa non impleri nunciabantur, dicebat,Saepe ma data Dei, preter tie. mus, ustinet; quam magis nos pati debemus, si nostra contemnituν iussa' In omnibus aute ad quae animii γ' applicabat,tanti valebat Ut siue secundum Deum,sive secundum seculum esse Lunde ageretur vetalociter, δί sapietissime dissoluebat omnia de componebat. Comissarum sib 1 animarum cura gerebat maxima, ne qua eius negligentia ex illi S deperiret. Vita eius fanm, sobria, honesta,&castillima erat. Sermo eius raro utilitate carebat ;&in ipsi Siocis,si quis bene pensaret nonnunquam aedincati0nem magnam inueniebat. Conuersiatio eius modeste religiosa omnibus bonis placebat, infirmis patris
545쪽
curam, piae matris affectum exhibebat. Quae de illo dicimus conuiuentes, de vicini attestantur, comprouinciales, & qui eum nouerunt longe positi, Veracissio contestantur. Inter haec assidue tan iis pedum, capitis,& Viscerum doloribus torquebatur, Vt Vix se sustineret. Aliquando ita acerrime cruciabatur, quod sicut videbatur penc animam eXhalaret. Nam cum de concilio Clari montis rediret, sicut stupra diximus, grauis eum infirmitas corripuit, quae sic eum debilitauit, ut in tota vitata sua, non perfecte postea conualuerit: & Vt magi S Cius patientia probaretur,&iustus iustior fie ret , adhuc plagam caecitatis intulit ei Dominus. At ille gaudebat, gratias Deo agebat, semperiae tus, semper mansuetus erat: sciebat quia 'minus in infirmitate perficitur; & quanto exteritis amigebatur , tanto interius gratia et augmentabatur. VerUm postea Dei miseratione quodam medica mento recepit visum. Tandem paralysi dissolutus, lecto prosternitur: tantaque incommoditate membrorum molestabatur per longum tempus, Ut nec de lectulo sui gere, nec stare, vel incedere, sed nec iacere valeret. Sedebat autem in lecto, ec dextra, laevaque paratis ad hoc pii luillis caput reclinabat: δί talem vitam carcerem Vocabat ;& Vere ita erat, nam sicut in carcere ligatus progredi uspiam non potest, ita homo Dei vinculis huius pigritudinis compeditus de lecto exire non poterat. Cor tamen semper habens ad Deum, sensium integritim cum sermone, sapientiam re in tellectu retinebat, patientiam a Dco sibi poscebat cosseruari,nc murmuraret cOtra flagella Dci qua patientiam ita usque ad finem possedit, ut inter tantas Jc tam magnas corporeae infirmitatis angustias,& solicitudines Ecclesiae varias, quae ad eum consilij causa referebantur, nunquam pertu tus sit; sed mente tranquilla conuenienter rc spondebat, dc sapienter omnia disponebat: sepe cum a ministris Ecclesiam inopia grauari audiebat, dicebat: Deus adimi a nos, Deus confide nobis. Et revera auxilium, & consilium Dei stibi non deesse in multis probauit. Multi enim multa illius tempore ipsit loco contulerunt, 'c quibus persaepe releuata est penuria fratrum. Ingrossori sint stri pedis digito, dolor siurgens, per totum corpus d: Uundebatur ,& tam acerbo illum cinciatu vexabat, ut prope animam extorqueret. De ipso pedis digito vermes scatentes extracti sunt: Sed non sic dolor quieuit. Dicebat autem ad se Venientibus ,&de ipsius infirmitatis acerbitate cum eo sermocinantibus : magna est quam patior aegritudo, ultra quam dici potest molesta si Deus 'pellet, satis mihi esset; σῬitam cum aegritudine ire auderem, sed non illi adhuc placet: adhuc Ῥidet in me aliquid fax llandum 'fagello emendandum, at voluntas eius; orate quaeso t mihi conferuet patientiam, ne quid contra dii stionem eius cogitem, Nel dicam. Vna dierum frater quidam venit ad cum, ut videret quomodo illi esset: cui Abbas: In tanta, inquit, trisulationesium, Ῥt millo modo quod patior enarrare posim;&siluit parum; sicque demum subintulit: Sed tratia Dei anima meam magna t, anquillitate e s. Cumque iam mortem imminere cerneret, rogauit se visitari a fratribus,& debita morientibus circa se compleri: adsiunt fratres, & absolutus, atque inunctus est, & caetera circa illum iuxta Christianum morem diligenter peracta sunt. Dcinde rogauit fratres, ut pro se orarent ,&dimitterent si in aliquo eos offendisset; Licet, ait, nis memini me in quemquam vestrum deliquisse: Monachus vesbor sui, Priora ober,m Abbas extiti, nulli a quam iniuriamfeci, t Ne is pylest,tar, postquam ad hunc ordinem Teni, nonsum mihi conscius, me alicuifecisse, quod non bene exobi massem facere. In tam graui corporis amictione fecit duos annos & dimidium: Missam quotidie audiebat, nec propter membrorum incommoditatem omittebat quominus ad Capellam manibus duceretur ad Missam, etiam ipsa die, qua sequenti nocte obiit. Iam destituebatur corporis viribus, & vox solito languidior erat, ut vix intelligeretur, & adhuc integrum retinebat se imsum. Rogatus a fratribus ut pro eis rogaret, dixit se habere in voluntate , si Deus concederet sibi. Imminente iam nocte perlatus est in communem fratrum infirmorum habitationem, ut inter illos morerctur: quod factum sibi placuit. Circa mediam noctem dum matutinae cantarentur, sonitu tabulae fratres acciti conuenerunt ,&cantantibus illis septem psalmos, cum letania, spiritum exhalavit. Corpus ablutum, & vestibus, Vt mos est conuenienter indutum in Eccle fiam est delatum, & ibi tota die cum sequenti nocte a Datribus custoditum; atque in crastinum in Capitulo ad laeuam sancti Patris Heri uini cum honore, & magno filiorum dolore humatum. Honorandus Pratellensis Abbas Ri CAARDVs vltimum sepulturae decenter impleuit obsequium. Natiuitas erat Sancti Ioannis Baptistae die qua obiit ;& magnis gaudiis laetandum ,& exultandum erat in solemnitate illius, in cuius exortu multi gavisuri praedicti sunt, sed ' non dolere fratres de amistione eius non poterant, de quo irreparabile damnum acceperant. Tunc impleatum est quod dixit Propheta: dies sesti nostri vertentur in lamentationem,& luctum. Eius dies aetatis sic computantur : Viginti trium amorum erat quando fictus est Monachus, viginti sex annis fuit sine pMlatione . nouem annis Prior, duodecim annis, & viginti duobus diebus Beccensem honorifice Abbatiam reXit : Cuius regiminis tempore multam grauem paupertatis inopiam Ecclesia Becci 1bstinuit. Obiit autem septuagesimo pruno aetatis suae anno, octauo Kalendas Iuli j , anno Domini millesimo centesimo trigesimo sexto. Hi tres fra tres, de quibus pauca diximus, ordinem natiuitatis in morte quoque nutu Dei seruaue runt. Nam Gi a Tvs qui maior fuit natu , prior obiit: Dominus Abbas Bo s o, & ortu, dc obitu secutus est : RA IN Dus cxtremum, & nascendi, Sc moriendi ordinem
546쪽
tenuit Quibus requiem aeternae beatitudinis ,dc Vitam sine fine mansuram conferat benignit Saluator noster Dominus I E s v s C H R I s et v s , qui Deus cum Patre dc Spiritu sancto vivit in
Explicit Cita Venerabilis Boonis Abbatis Beccensis.
EPITAPHIVM. Moribus o matus pastor fuit hyc tumulatus
ingenio clarus,sobrius, atque pius. Exi . t 9 mitis, prudens, ad tri afν-
Nam donec ῬAit , multa flagella tufit consilio pollens , multis fuit is se leuamen ssolamen miseris , sub id umque piis. Abba, bissenis, hic quartus, praefuit annis ornobio Becci, forma decus 'egregis.
Mund contemptor, verae virtutis amatore
chesisti, deuotum ppaebuit obsequium. Annos transerat pater hic iam septuaginta, Cum moγtem subiit, qui cinis h c modo fit. Dum sol Oectauum Jublancps tendit na ortum, V p tibus hunc nobis , ibim ors rapuit. Opitis Baptii Le colituν, dsm descit iste, Bos Ojuit diffus, cui Deus sopius. Amen.
cum tegit haec Petra Becci pius extitit Abbas Boo ,sub nos tempore magnus homo. Multos praecedens morumgrauitates d isdem Epudit, oe firmat quos moniturus erat.
Sti Pisuit Multa trahquilla mente sta ellae Coppopis, himc pecΡeat lassi ah tu speqtiens. Hinc nullumsequitur pro tali verbere muγmur, ales sed dat ei, qui sibi tot tribuit Sicque nouem lust sin rebetione pera is, Dat metam studiis, vipibus,impeγiis Quod si quis quaerit, quo constitit exit m illi, Hunc praecuso, is sciat in natale Ioannis.
abra lens Ῥitium, quo datur exitium. BO S O pater magnim, tumidu leo, mitibuε agnus,
Et dulcis puti,' chim hoc tumula. Fit cinis hac tumba, qui seuens , atque columba Ex p, obitate fuit , vivere tam potuit. Is videns Ῥe m dira ne sit si te mersu , Regi funde precem, quem nescis esse necem. Credimus caelis incandit quos quisque fidelis Det pius esse sibi, qui Deus extat ibi. tamen.
Compendium zita Venerabilis Theobaldi quinti Abbatis Tectiosea Archiepiscopi Cantuariensis.
Ε F V N C T O venerabili, ac sapienti viro Bosone Abbate, suscepit curam
Beccensis Monasterii Tiago Eouus vir genere clarus, moribus ornatUS, vita honestus, litteris bene eruditus. Hic tempore Domini ψIttai MI Abbatis venit ad ordinem,& suscepto habitu religiose per plures annos in claustro vixit , acceptus omnibus. Deinde ipsius loci fictus est prior decem annis: dc obeunte Bosos a Abbate, electione totius congregationis Abbas est subrogatus. Non multo post Deo disiponente, dc STEPHANO Rege, cum reginaM A T IL D E Vocante, cleroque assentiente, & populo acclamante in Angliam traducitur, dc cum magno gaudio excipitur. Mox Cantuariae a B A L D v I N o Romanae sedis legato, totius Britanniae Archiepiscopus consecratus est. Inter haec plurima aduersa a viris utrius que ordinis perpessus est. Imprimis quando Abbas electus fuit, H v c o Rothom agensis Archiepiscopus eius electioinem quassare voluit, quia eo inconsulto facta fuerat: sed interueniente Venerabili Auto suo Ebroicensi Episcopo praedictae electioni assensum praebuit. Verumtamen benedictionem Abbatiae dare ei distulit quatuordecim mensibus causa professionis , quam facere nolebat , quia antecessores eius nequaquam eam fecerant. Verum deprecatione atque consilio P 1 Abbatis Cluniacensis, qui tunc sorte in Normania erat , Archiepiscopus sine scripto, solo verbo, si cepit ab eo professionem, de sic benedixit; quem postea plurimum dilexit. In Epi Dcopatu vero positus multa pertulit penc usque ad mortem: nam postquam Ev sT Α C H ivs Regis filius creuit, & miles effectus est; voluerunt Rex & Regina, atque Uventanus Episcopus H a N- i v s Regis Dater,ac multi de proceribus , maxime gregarii milites qui iuuenem amabant, ut ui irat Archiepiseopus eum in Regem ungeret; quod quia Archiepiscopus facere noluit, HEN Ricus enim Matii dis Imperatricis, HsNRici Regis filiae, filius Angliae imminebat, regnum siuum haereditarium armis peruadens,ira regis contra eum in tantu efferbuit,ut cunctis audientibus diceret, quod in se
547쪽
copus co=pus eius terrae Mundauit.
1 V itae Letardi sexti Abbatis Compendium
idem Archiepiscopus minimc confidere valeret; manum propriam in eum nequaquam rei teret, si totum autem si quis aliquam ei iniuriam faceret, ipse non curaret. Quo aud to Alchiepiscopus confestim discessit a curia, aci quam tunc perrexerat ascensaque naui I amesim transibat, cum ecce duodecim fere milites secuti sunt eum cum gladiis, ut eum perimerent, vel membris debilitarent; sed eum illaesum ille conseruauit, qui suos quando vult custodire nouit. Acta sunt l, dc circa octa-uas Paschae. Multa etiam, ut cius vitam ac famam dehonestarent , in populos de illo opprobria se minabant. Deo vero uniuersa disponente, qui quando vult eripit suos de angustia, annullatis omnibus insidiis, tandem finem his malis imposuit. Hebdomada enim ante Rogationes, si emuiuendi 81 regnandi Regina subiit. Porro Ev s ih ci 1, s eatis filius, multorum malorum, scd &supradictae perturbationis causa, non multo post hominem exiit. Quos sis su AN vs Rex subsecutus terminum tantis cladibus dedit; de moriens populo, regnoque pacem reliquit. HsNRicvs demum iam totius Normanniae Dux Angliam ingressus, ut sibi iure haereditario debitum regnum obtinuit: quo in regni culmine iam confirmato, H grusticus frater Regis Sis snhN1 intoniensis Episcopus, a regno discessit, & clam mare transit. Sicque prospiciens exalto iusius iudex Archiepiscopum T 1 sos ALDvM de periculis maximis eripuit, & cius omnes inimicos ad nihilom redegit. Nonnullis autem postea faeliciter vixit annis: hominem vero exivit anno VCrbi incarnati millesimo centesimo sexagesimo primo, decimo quarto Kalend. Maij , seria tertia Paschae. Beccensem sane Abbatiam annis duobus, & dimidio rexit, Archiepiscopatum vero annis viginti, diebus totidem , ac mensibus tribus
Vita Leta, di sexti Abbatis Becce is Compenditim.
Enerabili TR εο ἡ,ino Abbate Beccensi Archiepiscopo Cantuariensi facto, in re
gimen Coenobi j, electione totius congregationis domnus L s et Ast v, si accessit: hic ex eodem loco parentes incolas habens, ciusdem loci indigena extitit: & ubi progenitus fuit magnum conscendit honorem; quia Venerando Abbate mi hi si Mo religionis habitum suscepit & a primis annis, inter sacras eiusdem Nonasterii disciplinas in Dei semper amore, de religionis ardore, de die in dicra excreuit; vitamque tuam Omni mo rum probitate, &honesta conuersatione in mentis, & corporis puritate custodiuit: ieiuniis, vigiliis , orationibusque indefessus interno inspectori per omnia placere gestiens. Cautus, eg sollicitus in his quae ad se pertinebant omnino existens, praeceptorum regular, & maiorum sitorum studiosus conseruator e transgressores accrrime coarguens, ingeni optimi fuit, in collocutionibus dulcis, de familiaris erat, maxime si quis cum eo de salute animae suae colloqueretur: amicos magno dilectionis asse mi colebat, hos scilicet quos vitae honestas commendabat verum si aliqua quae honestati non conueniunt, de illis animaduertebat, de eorum deinceps familiaritatem parui pendebat: talis in se ipso, talis in aliis, & ante, δί post Abbatiam extitit. Apud Ponti aram primo multis annis Prior fuit, ac demum apud Pratum, unde ad Abbatiam assimptus: Abbas si quidem factus, secundum quod scriptum est,ut iustus iustior feret, permisi eum Deus corporalium oculorum caecit tem incurrere, ut patientiae ac virtutum eius merita declararet, de interiores oculos ad intuendum verum lumen retorqueret: qui tali incommodo percussus, nunquam pro hoc tristis videri potuit; nec conuersationem fratrum deseruit, excepto quod cum eis minime in dormitorio iacebat, necata claustro sedebat. In choro autem, in Capitulo, in refectorio, ut quilibet alius sempor usque ad extremum terminum Vitae conuersatus cst. Infirmitatem vero incurrens, ex qua migrauit, postquam visus est culsus sui metas appropinquare, in infirmorum domum qua fratres defunguntur, delatus; ibi coadunatis fratribus, it pro eo psalmos canentibu ,cmisit spiritum Venerabilis autem Rci et Rocvs Ebroicensis Episcopus cum quibusdam Abbatibus corpus ipsius diligenter. & honorifice tumulauit , ac ultimii ossicium iuxta morem peregit.Transit vero millesimo centesimo quadragesimo nono , Incarnati Verbi anno, sexto nonas Iuli j sabbato intra octauas Apostolorum Petri & Pauli circa decimam horam dieit anno aetatis suae circiter sexagesimo quinto, Monachatus vero quinquagesimo a Beato Hs ni vitio autem primo Abbate de Becci fundatore sextus extitit, dc Abbatiam rexit annis decem, diebus viginti tribus.
si de nobili Crispinor tim genere agitur.
Eata Domini Mater de perpetua virgo M sti A singulare praesidium Christianorum , per
quam sillus mundi apparia it: quo maiorem a Dud Deum prae ceteris gratiam inuenisse dignos citur, cd frequentius ab hominibus, de fiducialius, atque familiatius in necessitatibus inuocatur:
548쪽
D e nobili genere Crispinor am
&ipsa celer clementiae sitae multis impendere si leti, epeficium. Vnde nonnulla illius subuentio nis exempla inueniuntur scripta, plurima passim iugi sentiuntur effectu; quae propter multitudi
nem non sunt commendata memoriae; e quibus unum referre volumus, quod dignum memoria
videtur j quodque pro sui magnitudine , non potuit latere illius hominibus: In quo ficto osten dit Beati tum a Dci parens quam benignum gerat erga miseros ad se confugientes affectum. Nam cuidam nobili viro, &sibi deuoto, nomine V viti s LMo, cognomento Crispino, eius miseri cordiain deprecanti in magna anxietate affuit, & miserabiliter illum eripuit de instanti peticu lo mortis. Sed priusquam huius miraculi ordinem pandamus, dignum videtur paucis indicare quis es. ἰώ suerit iste V villelmus S unde cognomen Crispini, sibi & suo generi contigerit. Antequam Noymani Duce V villelmo Angliam debellarent, fuit in Neus ilia, quae nunc Nor- a, e, bis,
mania vocatur, vir egregius nomine G Isi vpER Tvs, genere,& nobilitate praeclarus, ' Di ab ha c. -- u.
bitudine capillorum, primus Crispini cognomine dicitur insignitus: nam in sua primania aetate ha bebat capillos crispos, di rigidos , atque sursu in erectos, ZI , ut ita dicam, rebursos ad modum pini ramorum, qui semper redunt sursum; quare cognominatus est Crispinus, quasi crispus pinus: quam capillorum rebursionem adhuc videmus in iis,qui de ipsius Gis lebelli genere descendunt: Vnde
ipsi eodem cognomine a cieteris Normanorum familiis dirimuntur. Iste Cisrsns Retus qui, Familia j ut diximus Crispini cognomen primus cst indeptus, accepit uxorem Senioris Fui co NIs DI A1Nov 'germanam, nomine GONNosts,i, de qua tres filios genuit Gis ΕΕΕRTVM Crispinum, pro quo istri bere ita suscepimus, & Ros ςRTvM , duasque filias EMMAM Ps TR i DE CONDs et o genitricem, atque Esi 1 M matrem V v ILL s LM 1 M A L E T , qui miles strenuus, in senectute factus est os isti, Monachus Bocci, & transactis aliquot annis honorisce in coenobiali obseruatione, ut talem virum decebat, bono sine quieuit. Rops RYvs Crispinus minor frater, Normaniam egressus plurimas di ij. peragrauit regiones, donec Constantinopolim veniret ab Imperatore chi honore susceptus, ma gnique nominis apud Omnes effectus, ibi, ut sertur,inoidia Ctaecorum veneno periit. Gisi has ius Crispinus maior horum trium fratrum, a Duce Normanorum, castrum4 egularias in haeredita tu, te custodiendum accepit; quod haered cs cius tenent usque ad presens tempus. P edictus V v 11 1 s L M V s Crispinus medius frater generis nobilitate, & morum probitate, atque militia famosi iii
mus , inter Normanorum primos habebatur , qui,ut diximus, de primo Crispinorum patre G i s L s 8 s R τ o optimus filius, ad totius gcneris sui gloriam, felicibus auspiciis prodiit , 3c scut inter Romanos olim Fabi j, vel Anacii, sue Manlii insignes habebantur: ita Crispini inter Normanos,
S Francos honoratiores reputabantur. sed iste Uv Iris LMvs inter omnes nominatisti iniis suisse fertur, qui suo tempore militiae titulis, insignes pene super omnes eiusdem tempestatis viros eni tuit. Vnde praeclara pius probitas plures sibi effecerat invidos, atque hostes reddiderat atrocissmos Ea tempestate Franci authore Vu A LYs Rio Vs T vho Comite de ponte-Y1 re, qui totam terram intra Illam , Andelam, atque Sequanam suam debere esse dicebat, crebras irruptiones vltra su uium litam faciebant, & praedas de Vilcasino agebant: & ideo Dux Normanorum Uviri si Mus,
qui postea Rex Anglorum fuit, praedictum V vi LLs LMvM Crisi inum , quia erat probatissimus i a
te militari, collocauit in castro Messa, contra Francorum incursus,ad coercendas eorum presia mptiones donans illi castrum ipsum, & Vilcasini Vicecomitatum iri re haereditario cus odi ndum , &filius eius post cum sicu tusque hodie videmus. At ille ibi mansionem sibi constituit, familiam
milites in loco posuit contra irruptiones Francorum: qua de re Franci vehementer irati, in tantum odium contra illum exarserunt, ut mortem eius tota auiditate appeterent. His de ortu Crispini cognominis pr2rlibatis,nunc iam ad rem veniamus; quam ut a veracibus relatoribus accepimus, simpliciter referre curabimus. Et est res memoriae digna, & Beatae Domini
matri congrua, quae humano generi post Deum singulariter est amabilis & per secula cuncta lauia dubilis.
Inspirante Domino Deo nostro I ὴ 1 V Custi seto, omnium bonorum authore, qui 3am m iles o, s uitii strenuus & diues Hssti vivus, postposita nobilitate terrena, abiecta seculi pompa qua ante lux conuersiri eta modum suum non parum defloruerat, deposito quoque militiae cingulo ad Christi paupertatem tota deuotione se contulit; vi in Monachica conuersatione soli Deo liberius vacaret. Hic itaque renuncians seculo sibi ad votum arridenti, in fundo sui iuris, qui Burneuilla dicitur, volens Coe nobium construere, Ecclesiam aedificauit in honore sanctae MAst i ibique religionis habitum suscepit cum esset annorum quadraginta: Nec multo post presbyter ordinatuque es Abbas consti tutus est,quia campestris & inaquosus est locus, per soporem monitus a Beata Domini matre M 1R1 Α , in vallem ad rivum qui vocatur B s c e v s secessit: ibique nobile aedificare coepit in honorem eiusdem sanctae M , R 1 A, matris Domini Monasterium, quod Deus perfecit ad sui nominis glo riam, & multorum hominum salutem ,&solatium. Cui Deus ad auxilium & consilium adduXit L, a. bis iuxta desiderium cordis sui L hias ANCvM, virum in liberalibus artibus undecumque peritissimum: mi illi ai xi οquem cum magno suscipiens gaudio,dedit ei habitum religionis. Tune conquebant ad praedictum sci locum certatim multi seculares litterati, &alij ceruices suas leui iugo Domini, & obsequio regu laris vitae humiliter inclinare. Alii liberos suos a LANpκΑNco erudiendos in liberalium artiuna ct Laa Histo
549쪽
Philosophia ; δί informandos per H E R L v I N v M in regulari disciplina tradere, nonnulli ipsum locum rebus suis studebant amplissimc ditare: Inter quos egregius vir praedustus V v1LLEL Mus Crispinus, filium sium in tenera aetate nomine GIs LEBERT ubi praedictis patribus Deo nutriendum subregulari disciplina obtulit: & multa de rebus suis temporalis vitae subsidia cum puero ministrauit. Quorum informatus doctrina, &sanctae conuersationis exemplis, siccum diuino pro fecit auxilio in diuinis ,& philosophicis institutis, ut omnes artes, quas liberales vocant,ad unguem addisceret, & earum riuulos pluribus ipse pei sectus in religione propinaret. Cuius tanta fuit in activa& speculativa v1ta pcrfectio, ut chira Deus I AN pRANcu, Cantuariensi Ecesesiae in summo pontificatu praeficeret, eum Lanfrancus ad regimen V V est monasterii, Dco vocante, prouideret; tantaque sanctitatis gratia, Vt credimus, Deo ec hominibus placuit, ut humilitatem prae cunctis sui temporis Praelatis&specialiter praetenderet,&siablimitis praedicarct. Hic traginta duobus annis loco magis profuit quam praefuit; & in senectute bona, plenus dierit, & fanctitate, patribus suis appositus,huius vitae terminum clausit. In huius patris genitore VVillelmo, scilicet Crispino, iam supe riuς saepe nominato, res gesta est, excellentia insignis, relatu mirabilis,&quae deceat Domini matre B. MAR1 Α, semper Virginem, qua pro suis magnis,& multis beneficiis, indesimenter laudat uniuersus terrarum orbis. Hic enim nobilis Vir, ut iam diximus, a Duce Normanorum W1LLs LMo in castro Melfia Marchisius fuerat constitutus contra Francos, qui transeuntes It tam fluuium, subitis rapinis Vilcasmum de uastabant , ibique posuerat suam familiam ad Castelli custodiam. Verumta men terram quam habebat in Normania in LeXoviensi pago, certis temporibus reuisebat, dic positis rebus reuertebatur Mel fiam: in eundo autem, vel redeundo B p c c v M non transibat,quin venerabilem Patrem Ha v INvM Videret, & cum eo loque Petur. Accidit autem, ut rediens iuxta morem de terra sua, Domino disponente, quadam die Dominica vir ille deuotus, Beccenta em inuiseret Ecclesiam, dc cum Abbate licentius de negotiis suis ageret, qui cum inter se familiariter contulissent de iis, quae res postulabat necessaria, licentiam abeundi postulauit, dc cum gratia festinus discesiit: cumque aliquantulum processisset,siubstitit,& protinus ad Abbatem reuertitur: de cuius reditu admiratus homo Dei resalutatus ab illo cur redusset, inquisiuit, ad hoc redii, Cris pinus ait,alme pater, Ut me benedicaS,meque tuis statrumque tuorum orationibus commendem; quatinus nos Deo, & eius piae Genitrici me suppliciter commendare studeatis: Mox vir Domini Herluinus pietatis visceribus in feruentem viri deuotionem miro charitatis affectu praecordialiter motus , Deo inquit, te fata tissimae matri eius commendamus; quorum te tuitio protegat, & a cunctis aduerssitatibus potenter deffendat. In hac benedictione confisus osculatis Abbate, Zd fratribus , cum sociis ad locum properat, quo ire ceperat, ad Castrum suae scilicet Custodiae deputatum. At vero Franci qui e regione ultra It tam commanebant, audito quod V v1L1gLMus Crispinus transiens Sequanam in Normaniam descendisset, conglobati in unum, sollicite obseruabant eius reditum; cum forte ipsa die,qua reuertebatur , in vicina stilua in insidiis occultati operiebantur, ut venientem aut caperent, aut trucidarent. Crispinus ad locum properans,cum iam non longe a Castro esset,iransiuit iuxta siluam , in qua Franci latitabant ad eum interimendum parati: qui mox cernentes quem quaerebant, surgentes de insidiis audacter illum inuadunci tunc cij relicto eo omnes fugerunt: ille praesidium fugae attentare volens,densitate siluae praepediebatur; sicque interceptus , quia nec fugere, nec resistere valebat, de equo exiliit; SO necessitate compulsus super radiacem excisse arboris, quae iuxta erat, insedit; habenas, quibus equum regebat, ut quidam dicunt, vicinae arboris ramis appenditi S ut alii volunt, ad augmentum miraculi, manu retinuit. His arctatus angustiis V v1LLELMus Crispinus cor ad Deum leuat, matremque misericordiae magna de uotione mentis reclamat. Domine Iesu Christe, ait miserere mei, oeper merita Patris Herluini, ροβα- thum eius, quibus mesuppliciter hodie commendaui, libera me de hoc imminenti periculo mortis. O crenerosa. rara intac a Domini mater resecipe indignas tui peccatoris preces, contribulati cordis sacrificium ante Deum, ' ante te ascendat inodore uauitatis. Virgo Vir nu, Domina .Anrelorum si qua tibi cupa est de tuo Beccensi Herluino , supplicito obsecro , via prae senti me liberare digneris exitio : instant indique hses iam de mea morte, Nel cautione insultando triumphantes; imminet hostilis manus, quam non licet effugere, συi ij se mortis limine interceptus, cogor de vita desperare. Qui aciet i se tuusseruulus, o intac a parens Dei,
sacrarium Spiritu anc bi; quidfaciet, quem hostilis cuneus lanceis insequitur, ρο gladiis. Succurre itaque Domina piissima, per potesatem, qua ea apud caelestes gloriosa, apud terrigenas imperio se, apud inferos terribilis bique propitia, ubique magnifica, asique prae eminens auc oritate π maiestate regia: σ innova iume antiquaeu ubitentionis tuae beneficia, quia non patet e butiendi Tia. Mater misericordiae per orationes ereuorum tuorum Beces, Herluini, fratrum eiusdem luci, quorum orationibus me mane commendaui,libera me ab haec praesenti iam ima line mortis. Huiusmodi oratione in conspectu Domini, de eius gloriosae matris MARI E cum tota mentis deuotione,& magno conti iti cordis dolore, sine sono vocis emissia,
anxiatus est spiritu pene usque ad sudorem mortis, cu siubito a sinistris adstitit ei ad vitae solatium
quaedam virago praeclara, vultu iocunda, ornatu regio speciosi, subtili de candida sindone amicta, quae manicam suam dexteram eXpandit super eum, hoc velamine cius sero corpus cooperuit totum, nam ad tibias usque medias hoc tegmen de cendebat, ec ultra pertingere non valebat. Habe -
550쪽
De nobili genere Crispinor Um. Sy
bat autem rubeas caligas & ideo contrahebat se, & stringebat, & totus in se ipso curuatuς, labora bat quatenus tibias δί pedes sub manica regiae pugil C absconderet, nec poterat: accedunt hostes,&v, uia inquirere lanceis: Sc mucronum cuspidibus accelerant, dc pungendo sit b frondibus, de
arbustis, atque fruetis, Vsque ad eius pedes Vel ad corpus undique infestant, sed nullomodo ip sum tangebant. Ipse vero per munitionem Beatae Dei Genitricis, inimicis suis factus est inuisibi lis, id admirantes dicebant: Quo abiit' quid deuenit' nunquid eum viventem terra ab orbuit 3 huc venit, hic fuit, quo fugit , de abcessit Z Ecce equuS illius dependet, quem insequimur; hunc, eo non inuento , ad detrimentum illius surripiat qui vult; at illi quibus erat sanior mens, responde runt non se veniste equum rapere, sed hostem, si possent, infestum iugulare. Cumque diu in ues ligando illum , laborassent in vacuum, vesperascente iam die contusi ad propria redierunt Tun c illa piissma Domina: scis ne, itaquit, homo, in mortis an uia, unde tibi prouenerunt Ῥitae subsit dia 3 Nosti nomen meum, quae tibi ministraui in morti sanguitia respirandi uolatium Ego si im
na Dei mater, cui te Abbas HERLvIN v S toto corde commendauit, quando hoc tua intentio
deuote postulauit: his dictis virgo discessit. Sic spargit Regma Cael 1 sperantibus in sie odorem vitae,
sic attrahit ad se innumerabiles copiosa charitate, dc neminem relinquit inglorium,qui deuote eius implorat auxilium. Comites Crisipini, qui timore hostium ab eo profugerant, venientes domum tristi rumor repleuerant oppidum, quod eorum DominuS aut captus esset, aut mortuus. Dolor ingens omnium, luctus incomparabilis erat per totum castellum; cum subito prospiciunt Wt L Lς ivit Crispinum super equum venientem , & cum magno gaudio occurentes, suscipiunt illum laetantes. Hic heros cum antea plurimum Beccensiem amaret Ecclesiam, deinceps hac de cautas a super omnes dilexit, & de rebus suis multa in ea Deo seruientibus contulit. Quam dilectionem posteris suis, quasi haereditariam reliquit, ita Vt Videatur quod infantes, de eius progenie venien tes, Beccensem diligant naturaliter Ecclesiam: ac si cum lacte carnis, biberint ipsius dulcedinem anu ris: ipsam quoque Domini Genitricem, quC per totum mundum Venerabilis habetur , quasi solum Becci colatur, Linctam Mariana Becci inuocant,& deprecantur,& multotiens eius auxilium cI , in experti sunt in neccilitatibus siuis: de quibus dicitur quia Beccensem Ecclesiam, mox in ipso ortu, Mμ'
quasi in cunis nuper natam eX ceperunt, N. educauerunt, atque ad perfectam aetatem perduxeriit; '' - Itita sumptibusque suis pro posse extulerunt. Hic egregius Vir saepe fatus Uv1LLaLMus Crispinus I . ad extremum veniens, misit , dc rogauit lanctum Patrem HERLv1NVM ven 1 re ad se ut daret sibi religionis habitum: tardante autem Abbate, vidit daemones ad se venille, de duas macerias nimium excelsas circa se aedificare, quibus ita arctabatur, Vs non se putaret inde posse euadere: cum ecce aspiciebat sanctum B ANsDic Tvxi signum Dominicae cruci S manibus ferentem, ad se accedere: ad cuius aduentum illa daemonica phantasia , tota evanescebat. Nec mora, nuntiatur adeste Bec-eensi; Abbas Venerabilis H E R LvIN V s ,&cum eo quidam Monachus nomine V UILL LMus, Grillinis κε
qui postea fuit Abbas Cormeli ensis, a quo haec audita dicuntur. Narratiit ergo Crispinus Abbati ivi ludificationes daemonum, de Dei adiutorium per sanctum Benedictum sibi impensum. Tune is ctus est Monachus & post paucos dies Vita disceis h&humatus iuxta Ecclesiam ubi Claustrum aedita I liliam M. ficandum erat, confidens se per sanctam Domini matrem MAR1AM suam liberatricem , & per ηαμβ s Beatum Benedictum gratiam Christi,& misericordiam consecuturum.
Epitaphium V Villelmi Crispini Senioris.
robilitὸν natus miles fuit h c tumulatas, prouidus,o fortis, vis, ibus atque probis. Qui nemus lus eumps letsubmergeresecum, Huc portum subiit, Monachus h c obiit. Iuni poesi nonus, ac tpes, quatuor horas, Cum iam complesset, quintas e iamferet.
Paruus epat Beccus, cum partium nomine rebus,
Sumptistis ipse suis, extulit vi potuit. Noto Crispinus De=at cor omine Actus, Nomine VUillelmus, cui Deus olopius. Iste V vii thuus Crispinus habuit uxorem nomine EvAM genere & moribus sibi corripetatentem, de qua genuit Gis L EegRτvM praedictum VVest- monasteri j Abbatem, & alios plures. p ..Hic E v λ degente Francorum, claris natalibus progenita, postquam praedicto nupsit V villelmo, eius se aptans moribus coepit Beccensem Ecclesiam prae omnibus amare, Abbatem,& Monachos, quas ex se genitos totis visceribus amplecti, magna deuotaone venerati. Vestes, & quaecumque in ornamentis pretiosa habebat, in usus Ecclesae, & fratrum expendit: ipsamque Domini Matrem, de eius Beccensem Ecclesiam, toto corde dilexit. Desuncto viro eius V villelmo totam se ad Dei