Quaestiones lexicales de radicibus Graecis [microform] : dissertatio inauguralis ...

21쪽

vere denotet portare, etiam in Od. , 529 πονον ἐχεμιεν καὶ idυν metaphoram admitti. Et id quam maxime confirmatur inspecto Oco Od. Λ, 618 sqq. , ubi Herculis umbra apud inferos hisce alloquitur Ulyssem: A δειά si τινα καὶ συ κακον μορον ἡγηλάζεις,

Verba ἡγηλάζειν et χεῖν idem significare monet Eustathius in b, nimirum serre, sed procul dubio concinit sensu etiam εχειν Si enim ferre malam fortunam dicere licet, eaque Vis Verbo χευ augetur, Sane tantu moeror, quem immensum απειρεσιην Vocet poeta, Verbum cooptat haud infractae, sed validae significationis, praesertim quum ferre moerorem Ηο- meri locutioni maxime conveniat. Enimvero haudita raro omerus labores hominum, malam Ortunam, mentis caecitatem, Similesque conditiones oneris imagine describit, ut Ιl. Ε, 354 Θομιενην ο νησι, 361 λι- ά ομιαι λαος nam ἄχΘε μαι proprie significat onerari, deinde moleste ferre; adde huc

'in CL Pyth. II. 79. ubi εχοιτας restituit Boechbius e libris plurimis pro χοισας, qui tamen utrumque verbum idem valere ait, nimirum πονον εχοιτας σκευῆς, laborem serentis retis. J- Καὶ στὶ το κακον μορον ἡγέλαζειν, ηγουν γειν, και κακον νιορον ρχειν, ἀντι του φείειν, ταυτοτημια. In ηγηλαζειν consentiunt Hesrchius et Suidas, ille ηγηλαζειν, αγειν ελαυνειν, alter ηγηλαζω, αγυο, φέρω.

Τρωσὶν δαμναμενους, Διι δε κρατερως νεμεσσα.

Aperte videre est oneris indicium Z 35 οἴσιν mZας θηκε κακον χορον, quibus Iuppiter imposuit malam fortunam et vel maxime Od. Φ, 30ληῖεν η ἄτροοχεων ἀεσιφρονι Θυμιω, abiit Centaurus noxium suum errorem serens perturbato animo etenim τη Ρ-

βαρειης την ο ἐπι φοετι θηκε Θεά δυς ητις Εριννυς. In eodem dicendi genere versatur Verbum εχω, translata a portando significatione aequans Latinum sustineo. qua ratione aliquis verbi causa labores sustinere sive ferre dicitur, nimirum invitus, velut Od.Σ,13 καὶ τὰ φερει ἀεκαζομιενος sc λυγρά, id quod iam exemplis magis illustrabo. Primum χήειὰ - ουκετ' ἀνεκτος L. Κ, 118. Λ, 610 significat necessitatem non iam sustinendam. adde huc εργα - ουκετ ἀνεκτα l. A, 573. φευγων, Ἀπεὶ ουκετ ἀνεκτὰ πελονται Od. , 223. Est autem ἀνεκτος prosectum a Verbo ἀνεγγω, urSum sero, tollo, sustineo vide insta p. 40. , aptissimeque cum εχ significationem communicat Od. Υ, 83:αλοί το μὰν καὶ ἀνεκτον χει κακον, πιτοτε κεν τις Cet.

Sed malum sustinet, et id sustinendum quidem, is

4i Quem loeum Eustathius bene explicat Το δε ἄτη νεδη τε βαρειη, ἀστείως τετραπται, ae ἀπο δεσμου βαρυνοντος τινα και μη εωντος προκοπτειν φ' οἷς χρη ει γὰρ και η μυθικῆ

22쪽

qui cet. Nunc quia itidem ex eodem radicis usu ασχετος pro ου ἀνεκτος occurrit t. Π, 549 πόνΘος ασχετον, moeror non Sustinendus 'q), et in hisce metaphora L. Z, 77 - τε καὶ 'Εκτορ' ἐπεὶ πονος υμμιιμαλιστα Τρωων καὶ Λυκιων ἐγκεκλιται , Vobis maxime inter Troianos et Lycios labor incumbit', et ceteroquin metaphora illa laboribus qualibuscunque sustinendis adhibita satis liquet, certe in omne huiusmodi dicendi genus valet verbi εχω translata sustinendi significatio: εχειν αλγεα, αχεα, γηρας λυγρον Od. Ω, 250. , i ζύν, ε Θος, πονον, denique κακον in Universum B. ,109, ubi Iuno deos hortatur:

Propterea sustinete malum quodcunque vobis mittit singulis Iuppite . Quin i βρινε ιν Od. A, 368. al. iniuriam sustinere significat cf. at crimen sustinere), tamquam iniuria, qua quis alios afficiat, ei ipsi sit oneri, qua de re laudo Hesiodum p. 212214:ύβρις γαρ τε κακη δειλῶ βροτοῦ - ουδε an ἐσθλος ο ιδυος φερέμιεν δυναται, βαρυΘε δε Θ' π αυτῆς

κυρσας ατησιν.

Item in λκος εχειν Π Τ, 49 ἐπι γὰρ εχον ελκεα λυγρα ,,Vulnus sustinere' Verum SSe Sensum, Cum simillima locutione, ομια ελκος B. Ε, 36 l. oneror vulnere, tum e Glauci querela colligimus II 517: κος μὲν γαρ εχυο το καρτερον, ut quod ipse re era

δ' moerorem autem cum onere comparat Pindarus Ol. II, 23.

cum onere comparet 19: βαρυθε δε μοι μος παυτου Latius etiam patet oneris imago, ut Od. A, 297 νηπι- οπειν significet animum puerilem serre, eoque quasi onerari. Adnumeres simillimum verbi δ ιν usum rapud eschylum φρουραν lλον lσω Prom. 143. et vicissim retractes Homericum φυλακας ει n. I, 1. quin utrobique secundum notionem identidem probatam, sensum accipias, Custodiam Sustinere. Quam sustinendi notionem ne ab αἰτια εχειν quidem esse alienam, immo aptissimam, univerSum dicendi genus declarat, quo nos quoque Vernacula lingua utimur. Ea enim concinit Verbis et re, non solum quod attinet ad αἰτια εχειν τινος, on et asdie Schul tragen, Aesch. um 549. δ'), Verum etiam alias die Schuld aus sic nehmen, Eurip. Electr.

1275 76. Λοξιας γαρ απιαν εἰς αυτον οι τει, atque die Schul aufraemand wersen Herod. R. 30. απῆκε τ' - αυτω την αιτιην. Neque id mirum, quum ultro menti obversetur culpae molestia tamquam onus quod

dam.

Denique ex hac notione explicanda esse censeo Vocabula ε ος, ομιαι, ἐορος. am utimanno quidem placuit, ea ad molesti notionem reserre Lex. I. p. 124.), neque tamen Hesychii glossam ε οι ἔξω, tanti sacere debebat, ut eo abiret coniecturae, tamquam Ορος primum exterus, deinde hostis exstitisset Quum enim ἐορος nomen sit derivatum at-

47 d. . O. Militer. quem et ipsum ita convertisse vides, es.

23쪽

que eum εὐος, εὐομαι connectatur ἐχΘ stirpe, ab his certe proficiscendum erit, praesertim quum χμος vocis apud Hesychium interpretatio, πονος, μῖσος notionis convenientiam satius declaret Verbi autem

passivi ε ομιαι m Od. Δ, 502. 756. ea potest ratio reddi, ut quemadmodum χέω ad χω, sic ad εχ Θω reseratur ο εα , ideo quum oῆσαί τινα denotet moleste ferre aliquem cs Butim Lexit. I. p. 123. , passiva sit notio in εὐομιαί τινι proprie moleste seror, oneri sum alicui, deinde alicui invisus sum. Quodsi εχΘος propter Hesychii interpretamentum πο- νος molestiam significat, eaque quae eiusdem sunt stirpis verba habent aliquam talem significationem, nihil iam contrarium est rationi, qua V Θρον inimicum tamquam molestum hominem explicamus. Quare luculenter concinit sermo Sanscritus, etenim rim: vabina proprie vehendus, translate contemtus, Vilis Man. X, 29-31. 39. 62. , certo significat hominem perserendum, moleStUm.

Itaque non minus e translata sustinendi, perserendique quam e propria portandi atque trahendi significationibus primaria vis vehendi in verbo Uere

intelligi debet

S. 4. Porro sermonis Graeci propria quidem est verbi VI a propellendi significatio, sed connexa manifesto cum notione amoVendi, ut naves et equi, qui vehendo ab hominibus loco non OVentur, ab iis propelli dicantur. Enimvero compositi νέας ε ειν et ἴ του ἔχειν apud Homerum valet idem atque νέας

ἐλαυνειν, mrους ἐλαυνειν, quare non satis accurate Pas-

sovio s. V. χω est explicatum dirigere, quasi δειν

sit Θυνειν Il. ,110. Verumtamen praepositiones directionis gratia adduntur Od. Λ, 70 νησο ες Αἰαίην ,τει ευεργέα νηα. Od. Κ, 91 e contextu intelligis: naves in portum inducere,

B. Γ, 263 τι δε δια Σκαιῶν πεδίον δ' εχον κεας -ους. Etiam omisso μου verbo, quod tamen cogitatione est supplendum, posita Vides χειν d. Γ, 182. λααν Δ, 2. Ergo quum in hoc dicendi genere εχειν et ελαυνειν sint synonyma, illudque etiam Veteres per ε υνειν interpretentur Hesych. s. V. εχον, EuStath. ad Od Γ, 182. D. Ε, 829.), non iam ambigi potest Sensus propellendi.

s. 5. Omnium ver notionum verbo εχ redditarum nulla tam longe a primaria recedere Videtur, quam ea, ut εχειν γυνακα idem Valeat atque γαμεῖν γυνα&α, uxorem ducere, V. C. Herod. ΠΙ,3 τοτε μενδη ο Καμβυσης γημε τὴν ρωμεν in μετα με τοι υ πολ- λον χρονον σχε ἄλλην δελφεην. s. tymol. Gud.

S. V. εχ . Neque apud interpretes ullam probabilem explicationem repperi, neque ex auctoribus ipsis

24쪽

ratio repeti potest. At vero huic loco occurrit sermo Sanscritus, qui simillimo radicis tam vah usu suppeditat magnam ad explicationem copiam. Quocirca primum mih videtur ab eodem usu exordienda disputatio Radix risi vah igitur plerumque praepOsitione Eri uo praefixa de nuptiis usurpatur, ECUIM GR uin aham striinam Man. III. 10. 15. uxorem ducit, vel potius educit ea enim verbi propria est vis. Locuti autem est elliptica, quae si cogitationem verbis explemus, eum morem Significat, quo quis sponsam e domo eius paterna ducit in suam, quod et ipsi Latini saepe expresserunt uxorem ducere domum, nos vero eine Braut heimsithren Neque solum EUH udrdh H, eductio, Verum etiam ita Nisi: τὐώδεα , diductio, vulgo nuptias denotat Ramay I. 73, 11. 35 ed. . . a Schleget. . Porro adducendo, uitam cloah), eas significari videmus Man. IX. 194. Ibi inter se dona sponsae largienda recensetur primum quidem Enaim. adbagni), do

num in igne nuptiali cs. III 6 acti Q disti να-

ωhiae gnau ), secundum autem Tralliald si adf,-oclhanshmm , donum in adducenda sponsa δ'), certe non diversum ab imi atu Hka-m IX, 206. Quae omnia quum praepositionibus significationem dent, sponsam educi et aliquo adduci, in sponsi domum scilicet, etiam radix simplex Sic vah eodem

sensu occurrit Man. IX. 94 tam di Ut in mul

CI ' Si Stri IL, Triginta annorum vir uxorem ducat puellam caram duodecim annos natam. VIII. 204:

Si alia virgine ostensa alia sponso datur, Ambas has imo pretio uxores ducat, ita locutus est

, Manus.

In priore huius hemistichii versu sponsus dictus estis uod'hri cs. m. 173. quod vocabulum proprie valet vector, etiam ductor δ'). In universum igitur radicis iam Oah significatio uxorem ducendi ad ipsam

ducendi notionem refertur. Iam ero Graecus sermo concinit Verbis et re,

quocirca imprimis locum illum ex Odyssea asseram, ubi Alcinous deos invocans simul Hssem hisce alloquitur II, 311 - 14:

Notari meretur postrema Verba ad Ulyssis egest tem referri, qui non, ut Virum deceat, in suam domum suasque possessiones introducere possit pone Sam, iamque causam Alcinous rebus hospitis nondum cognitis se ipsum illa daturum dicit Sed compositio χειν γυναικα, etsi per se ad ducendi notionem aliquantum inclinat, propius tamen e acce-

4 x Sie Will Jonesius onvertit onarida procession Propria quidem vocabuli uidi Isirim Gahanaa vis est advecticius. 4' Wilsonius in lexico Sanser. s. v. a porter, a bearer guide a leader.

25쪽

dit, quia congruit cum αγεσθαι γυναῖκα d. Z, 28. Haec verba autem satis superque liquent versu Hesiodi p. 93 'Ωραῖος δὲ γυναικα τεον ποτὶ οἰκονατεμαι. f. n. I, 146. Itaque commune linguis cognatis est dicendi genus iniuR Ndiri Streram a- hali), γυναῖκα F)εχει, uxorem ducit Sc domum, quamquam Vulgo de propria significatione, de ducendo

nimirum, non ita stricte cogitatum esse probabile est. S. 6. Translata significatio excitandi, ut κανα-χ,ν, δῖνας ἔχειν, fragorem, dolores eXcitare, Cum primaria notione admodum arcte cohaeret. Notat enim εχειν ita coniunctum quodammodo asserre, adducere, habetque verbum ἐλαυνειν, quod eius synonymum iam

supra g. 4. cognorimus, hoc sensu quoque sibi respondens, etsi singulariter tantum L. A, 575 κολωον ελαυνειν, tumultum excitare. Igitur Ιl. II, 10 α ληξίαλλομιενη καναχὴν ἔχε cs. b. 794. , fragorem excitare, Σ, 495 αυλοὶ ρορ ιγγός τε βοὴν ἔχον, clamorem exeitare, Verus est sensus, assovi ipsi probatus. Idem quum Ilithyiae δινας εχειν Ιl. Λ, 27 dicuntur, bene interpretatur dolores excitare, nec Ver alia interpretatio, cohibere scilicet, vel adeo lenire dolores, ullo modo admitti potest. Atlassovius tamen λογοποκος, quo praedicato Ilithyia gaudet apud Homerum, sic explicans: De Gebarenden helland nimis aberrat a Vero, quum istud adiectivum compositum nihil auxilii contineat. Immo vero μιογος idem valet atque πονος L. Δ, 27 'in et quod ab eadem ra-

dice ΜΕΓ prosectum est, verbum μισγεω laborare atque satigari denotat D. Λ, 636., estque μογειν τι, ut αχλους Od. Δ, 170. sere Latinum moliri rem Quodsi Apollonius Sophista interpretatvi μογοςτοκος, ἡ μο- γουτα περ του τοκους, priori certe compositi parti adiudicanda est verbalis notio, ' quemadmodum in ρε- ρεςβιος, φερέγγυος, φιλοτιμος, sed malim interpretari

μογουσα τον τοκον, quae magno Cum labore partum

efficit, eumque doloribus officit Qui dolores ipsi sunt de personata, ex physica ratione Εἰλείλια sive 'ΦυΘω - δ appellata. i. e. adveniens, utrumriS O-men autem dolorum, qui existunt ad partum , adjventum designat. Quodsi Iuno Alcmenae doloribus finem imponit Lithrias amovens Ιl T 119:

rectissime ad hunc locum notat Scholiastes ed. Beh-heo: ιλ ειλιας, ωδῖνας κατα μετωνυμίαν, ως Ἀρη rLλρος καὶ το πυρ ' Ηφαιστος. Quemadmodum autem Ηο- mero parum Constans est numerus dearum partes ethicas agentium, ut modo Μοῖσα, Μοῖρα, αρις, modo Μουσαι, Μοῖραι, αριτες appareant ita et plures lia thyiae inducuntur, iterumque Il. Λ, 269-72:ως δ' τ χ άδνουσαν χη βελος οξυ γυναῖκα δριμυ, το τε προιεσι μογοςτοκοι ιλήιλιαι, Ηοης Θυγατερες, πικρας ίδῖνας εχουσαι ἔς οξεῖ οδυνα δῖνον μενος 'Ατρείδαο. Ut φορος, φορεα ad rad. ΦΕΡ, ita μογος, μογευ ad rad. ΜΕΓ referri par est. -δ Pind. Ol. VI. 42. C.

26쪽

Bithyiae ac tum simulque acerbum telum in seminam parturientem coniiciunt, eoque quod ad imaginem terribilem augendam concertaut epitheta μιογος- τοκοι atque πικρας δῖνας εχ ουσαι, deae laboriosi partus, acerbos dolores excitantes, naturam suam satis manifeste a poeta habent impertitam Porro quia Iuno matrimonii est utrix, nimirum γαμηλώος, intima inter eam et Bithyias ratio intercedit, concinneque ρης Θογατέρες Vocantur artus Comites. Poetae Homero multo posteriores Ilithyiam obstetricem induxere, sed nimirum dea a doloribus μογοποκος appellata, postmodo boni eventus causa πρα-υμητις --), lenis 'Τ advocata, eandem sortem est experta, quam Ερινυες faustum nomen consecutae Εὐ-

Quoniam igitur verborum δῖνας εχω dolores asserendi significatio erat in animo poetae, neque absona est eiusdem locutio: ηρα φερειν τινι et ἐπι τινι, morem gerere alicui Aq), vel potius gratiam asserre

alicui, plane de eodem genere est, quod Aeschylus dicit in Choephoris 236 ε

' De minitabunda Ilithyiae indiciis egregie disputavit Boet-tigerus in libello de Ilithyia p. 23. 24. -- Ρind. l. VI. 42. Significanter Parcis assidet Ilithyia Nem.

quatuor rices praestans mihi V μ' , cui loco Stan-leius in commentario bene contulit Prom. 291:

prope versanti asser multas opes.' denotatque plane

, ,hisce semper intentis securitatem boni eventus ego praebeo. V -β, S. 7. Quum Verbum κω, interdum nomina in casus non inclinans, praepositionibus εἰς προς επι τι iunctum occurrit, Vulgo interpretantur Vergere, tendere, pertinere aliquo. Quae interpretatio quamquam Latino sermoni bene est accommodata, id tamen monendum est, ex Graecae linguae indole ducendi notionem etiam in illa locutione praevalere. Veluti nos vernacula lingua loquimur Der e siliri Eum Thore, iam iusse, item χειν adhibetur directionem motumque significans, qua in re Herodoto potissimum utar auctore Ι 180γ το δε αστυ αυτ ἡ

7 De repetitione verbi εχον vide ellauer ad h. l. Nimirum in alterutro versu variat sensus clausulae εχον, valet enim εττἀναγκαιως εκον i. q. αναγκαία ς εχει. - Perperam convertit Rosenius Radice Sanscritae p. 368 :odevotionis perseverantiam sustineo''. Loquitur enim Bralima, -- autem coniungendum est cum h- genitivo commodi.

27쪽

αυτον τον ποταμιον. Ad vias transversas ad fluvium ducentes, ut Latine converti licet resertur enuntiatio portulas et ipsas ad ipsum fluvium ducere, sed viae adeo potiore iure aliquo ducere dicuntur, tantum quod synonymum φερειν Verbi ε ιν Vim non auget. Proxime similem huiusce verbi usum expe

Latine converti tendere nequaquam licet, quia cum κυκλον Coniungitur. Nam res tendere aliquo non nisi linea recta dicitur per metaphoram ab arcu desum-tam, quum arcum tendenti simul scopus Obversetur, quo illum dirigat. Non magis Vergere, se inclinare per orbem κυκλω dici par est, quin contradictio in adiecto, ut dicunt, oriatur. Sola ea relinquitur interpretatio, ut hic quoque verbo εχει ducendi notionem vindices, qua omnia plana fiunt. Ascensus in turres extrinsecus actus est, circa singulas turresper Orbem ducens, nimirum ἀναβασις viam significat, qua ascendi possit. Ceterum constat, Saepenumero latius patere tale dicendi genus, et si interdum ducendi notio elucet clarius, alias tamen Optime quadrare interpretationem Latinam pertinere, tendere',

ut εχ Θρα εχουσα ες ' ηναι- Her.V. 81. τα ς τὴν πο- στασιν χοντα H, 2. Id tantum tenendum est, ducendi notionem et hunc usum complecti, quod denuo clare ostendit Herodotus VI, 19 το με ες -τους τους 'Αργειους φερον, την M παρενΘηκην Gρησε ς ι - σιους. o M νυ ες αυτους 'Αργείους εχον cet. ubi idem valere vides φερον atque εχον. g. 8. Liceat nunc mare conamina mea Boppii

auctoritate, qui ad coniecturam de EX radice vide supra not. 11. omnino probatam haec addit VermGram. p. 639. Auch leuchte die Bedeurun der

Ex tota commentatione intelligi puto notionum, de quibus adhuc egi, in verbo εχειν comprehensiOnem atque convenientiam. In eodem deinde consequentium notionum cum primaria vehendi inest coniunctio. Etenim quum portandi ac tenendi notiones aptissime inter se cohaereant, tantum quod non est una, novissima lacile amplificata est, ut χειν non modo significet firmiter tenere, continere, Occupare, sed etiam detinere, abstinere. Restat, ut de habendi notione dicam. Primum id admoneo, au-scritam linguam verbo carere quod habere denotet, atque etiam Graecae linguae tale verbum olim defuisse, si quidem εχει ab initio valuit vehere. Verbum substantivum cum dativo personae iunctum, ut

mihi est, idem significabat, quod Latina lingua ha-

28쪽

bere, quae et ipsa illum usum servavit. Deinde sactum esse videtur, ut nimias a Corporem consuetudine magis sevocatus, habendi significationem dare desiderans, radicem assumserit, quae etsi maiore vi aliqua instructa, illi tamen accommodari posset. Et quidem Graeci radicem FEX, vehere, tali significatui adhibuerunt, raro autem synonymam radicem ΦΕΡ, ut Aesch. Choeph. 574 Υ uti x ἐπαινῶ γλωττα ευφημον φερειν Sept. 604 σάρκα δ' ηβωσαν φέρει. Quae

habendi significatio in φερω congnuit cum H bhri)radicis Sanscritae usu al. XIII 52 i sterim LM:,ser i. e. habes eximium corpus Quum autem Verbum εχω, ad designandam habendi notionem usurpata, propriam vehendi portandique vim magis magisque desereret, etiam latius patere coepit, ut cum infinitivo valeat ἔχω λεγειν, habeo dicere, Cum adverbiis χει καλῶς, bene se habet, et in universum significet conditione aliqua uti.

3. VERBA GUM εχ PRAEPOSITIONIBUSQUE COMPOSITA.

Recensere composita quaedam Verba nostri εχω in animo est, et ea quidem prae aliis elegi, quae aut a primaria notione essent, aut de ea disputandi praeberent Copiam. 'Aνεχειν omnium compositorum hoc verbum maxime ad primariam radicis vim refertur, denotat enim sursum serre, tollere, B. , 278 απο εΘε ασπιν ἀνεσχεν, quod bene explicat Hesychius: 'Aνεγκεν, νωεσχεν, νῆρεν υ φωσεν Od. Δ, 11 χλαιναν ανασχών:B Z, 25 χεῖρας ανασχειν X, 80 μαζον ανεσχεν tranS-

Iate Od. , 111 ευδ α αν η , Iurisdictionem sustineat. 2 cohibere, ἱ-ους L. 426 3 intrans se extollere, oriri, ἀνέχει το ἀνατελλειν τον - η την σε ν Lexic Seg. p. 400 d. Behher. M U. ἀνεῖχε-σΘαι 1 sursum serre, tollere δουρατα Ιl O 298 P, 234. σκηπτρον ,321. 2 Sustinere, Olerare, καὶ αΣ, 430. κακά Ω, 518. 'Aντεχειν Schweighaeuserus in lexico suomerodote male exorsus est a notione intransitiVa, Ontra Stare, resistere Xplicans, quae quin sit derivata, dubium non est Passovius Ver optimo iure transitivam in fronte collocavit, idemque invitis omnibus, quos inspexi, Herodoti interpretibus, huius auctoris Verum sensum restituit in coniungendo ἀντε- χειν τινι τι, einem et a Zur Genlige arbiete odergewahrenter VII. 58 έλανα ποταμόν ου ἀντισχόντα

plicatio maxime collatione probatur huiusce loci VII, 108 Λισσος ποταμος δια έει ος τοτ ου ἀντέσχε τουδωρ παρέχων ω Ξέρξεω στρατω, αλλ' πελιπε. Itaque accusativus το ἐεΘρον non pendet a tacito κατα -'), sed a verbis activis ἀντέχειν, πιλειπειν atque ἀποχραν. cf. VII. 43. 196. 'Απέχειν proxime accedit Latinum Verbum avehere, significat enim es hauserre Il. Ω, 19 τοῖο δ' Απολ-

Α' Wesselingius ad Herod. VII. 196. Quod enim hic accessit το ἔδερον, ex tacito κατα pendere, doctrina Porti est.' Qua via trita incesserunt Schweighaeuserus, Gaissordius Bebrius CL Werser in Actis philol. Monae. I. p. 85.

29쪽

tudinem ab illius sc Hectoris corpore abstulit, quam infligi Iuppiter concesserat Il. X, 403. 404. Memoratu uti dignus par usus radicis compositae Scr.

Ne dimissus quidem a domino servilis homo a Servitio liberatur, Natura enim hoc ei est ingenitum, quis ab illo hoc aufert 32x Abigere is capras , ut in illo iacidis vaticinio Herod. VIII. 20:Φραζεο, βαρβαροφωνος ταν ζυγον εχ αλα βαλλη Βύβλινον, υβοιης απέχειν πολυμιηκαδας αἶγας. quod Euboei non curantes, nihil abstulerunt, ἐξεκομίσαντο ουδεν c. 20 initio).b Abigere navem Od. Ο, 33 ἀλλα εκας ' ων ἀπεχειν ἀεργε νῆα. Nec vero Passovi explicatio , ab-

halten, entiarni halten' satis quadrat, quia motus inest verbo. Nam velut supra νῆα εχειν εἴς τι pro νῆα ελαυνειν poni vidimus, propellere navem, ita hic απε- χειν idem est atque απελαυνειν, navem abigere procul ab insulis ne eas attingat, quod iam bene observat Eustathius ad h. l.) Το δε απεχειν κα νη των ναντιον εστ τῶ προς ειν, ητο ελλιμενιζειν, πεὶ καὶ επιι - τητα μεν ἡ προς προΘεσις δηλοῖ, το δε αναπαλιν αὐτης ἡ απο Περιο υσαι πλουν λλο και μιν κατευθυ πλευσαιτο εκας προχ ειν την νῆα. Rectius explicat Passovius

κου 'ἀάσχησει, misi sorte magis placet convertere:

haec aurora, quae me ex Ulyssis domo depellet. 3 deportare, ut μι μον, mercedem, quare is, qui μισΘον ἀπεχει et λιμοφορος idem est. liter Passovius: eghaben, quod de eo dicitur, qui iam deportaVit. 4 abstinere, Aesch. g. 1096 απεχε τῆς βοος

b abesse distare. Διεχειν Huius verbi notio activa, a Passovio neglecta, vindicanda est Herod. IX, 51, ubi sermo est de insula, quae abest ab Asopo et Gargaphie sonte decem stadia ante Plataeas. Νῆσος δε υτυ αν

ουνομα δε οἱ Ωεροη. Describitur quomodo tamen, cui nomen est eroe, insulam efficiat. β' Nimirum finditur flumen, diducensque fluenta alterum ab alter circa tria stadia, commiscet illa in unum idemque. Sane grammatica ratio postulat, ut in διεχων

Τ' Κrusius, qui Hellas II. p. 492. geographorum, imprimis

Barbiei dumoeage commenta refutavit, ipse erravit eo quod fluminis simul et insulae nomen esse eroen autumat Herodotus vero insulae nomen non memorat, immo longus est: ε τον χωρον τουτον, τον δη κ 'Λσωπὶς Ωερον περισχιζεται. Indigenae autem Oeroen filiam Asopi tradiderunt, quorum utrumque nomen est fluminis alius.

30쪽

vim activam intelligamus, quum ab illo pendeat a cusativus τα AΘρα. Indulsit sibi tamen Herodotus

huic praemittere ἀπ αλλήλων, quae Verba quum ad τα δεΘρα reserri debeant, lege postponenda Sunt. Veriuntamen sensus enuntiationis liquet, , sumen diducens fluenta alterum ab altero.' Ad συμιμι ει autem cogitatione addas αυτά, scit. τὰ AΘρα. Itaque Verbi διεχειν notio activa, quae insuper Hesychii glossa

Comprobatur: διεχει, παρα λινει, διελκει lexicis est inserenda, a qua demum prosectae Sunt Ceterae, a Passovi bene explicatae. 'Επεχ ειν Homerus non solum εχειν pro ἐλαύ- νει cum ἱ-ους coniungit, sed etiam πε Πιν Τπτους τινι i. e. -υνειν πί m. Quod si assovius s. v.

ἐπεχω ita adhibitum allegat ad Il. II, 732:

veram lectionem β agnoscit cum paraphraste, qui

At vero si Eustathius ad Od. v. 1 463 citante Boechhio

ad Pind. l. II, 89. allato usu Pindarico πεχε σκο- πω τοξον, addit: διο α ουτως ρικεῖον ἐπὶ νηος το ἔχειν κώ το παειν, haec Observati in Herodotum potissimum cadit, qui utrumque Verbum re vera ita adhibet. Primum quidem τὰς νεας εχειν Θυ τινος I, 95 locutio est etiam Homero usitata, deinde ei simillima exstat II, 96 ταυτα τὰ πλοῖα ἀνά με τον πο-

β Neque enim est, quo altera εφεπε defendatur.

ταμιον οὐ νανται πλεειν, ην μὴ λαμιπρος νεμιος πεπυε γης δε παρελκεται. , Haec navigia adverso flumine navigare nequeunt, nisi luculentus Ventus ea propellat, de terra vero trahuntur.' Schneideriis in lexico Graec sedit. 3. s. V. επεχω, Verba, de quibus agimus, Sic interpretatur: en nichi ei starker Windisaraus stosit, sed malim distinctius: en nichi eiust W. si sortireibi. Contra ea assovius male est secutus Schweighaeuserum, qui in lexico Herodoteo obtinere, locum habere verbi επεχειν Sensum esse voluit ratione nulla reddita. Quod Ver omissum accusativum αυτ attinet, qui suppleri debet ad ἐπε- χη, saepissime idem Observamus apud Herodotum, atque etiam ad συμμιι ει Supra notaVimus. Ceterum πελειν ad vehendi notionem eo vel maxime refertur, quod luculenter denotat asserre, praebere, ut κοτυλην pocillum It X, 494, οἴνον I, 489, eumque sensum Hesychius egregie confirmat επισπιών, προς-ων. De eiusdem glossa: παλσμιενου, βάρος βαστάζοντος Vide supra P. 25. Ne multa. Valet primaria radicis notio in παρεχω, προςεχω, πεχω, quippe quae Varias tantum in asserendo directiones praepositionibus distinctas exhibeant, asserendi autem notionem communem habeant. Postremum ad rationem bene revocat He-sJchius in glossa: παε, υποφερε, παρεχε, πομιενε. CLEustath adest. Ε, 269. Quoniam igitur commentationem ad eum finem perduxisse mihi videor, ut primaria verbi εχειν notio