De accentvvm graecorvm nominibvs ..

11쪽

Diffieillimam is suseipit quaestionem, qui in linguae ali-

euius veteris pronuntiationem inquirit atque accentus. Nam ut in tabulis statuisque non inest motus habitusque intima illa Species, in qua uniuScuiuSque homini cernitur proprietas, ita litteris notisque servatur modo rigidum linguae quaSi adaver, neque exprimi possunt subtiliores illae 80norum arietates, quae linguae reddunt colorem atque pulchritudinem Aecedit, quod talibus notis non egent ii, apud quos viget sermo ille, ita ut dicere quis possit quo maius intereedat diserimen inter vivum

Sermonem et eum qui notatur, eo pluribu Opus esse pronuntiandi admini eulis. Ab altera parte ne cernuntur quidem gravissima atque peculiaria ab iis, qui una tantum lingua adsueti non OSSunt comparare eontraria. Et Graeco notum est respuisse peregrini sermoni notitiam, ita ut pavea tantum exstent testimonia, ubi Grae eorum et Roman0rum pronuntiatio Graeeo Seriptore eomparatur. Plerique censent ab Aeolida dialeet derivatum esse sermonem Latinum. Plura inveniuntur apud Latinos, qui semper studuerunt Suum os atque proloquendi modum fingere ad Graecorum exemplar. Gravissimus est Quintiliani locus notus 12, 10, 33 , , accentu qu0que eum rigore quodam, tum similitudine ipsa i. e. MOMOTOvia, ef Ciu dei v. , 76 minus suaves habemuS Se quam Graeei), quia ultima syllaba nec acuta umquam Xeitatur ne flexa ei reum-dueitur, sed in gravem vel duas gravis adit semper. Sed si commotus talibus ostis, quos colligere Sane operae pretium

erit, pergi ad grammaticos Latin08 et ab iis postulas, ut dodeant de aestinendi disertini ne quod intersit inter Graecos et Latinos, fere nil agis. Nam ut in aliis rebus ita in his Romani toti tendent a Grae eis. ita ut tinnino non Ῥ0Ssint explicari

12쪽

nisi Graecis antea intelle et is Quod apparuit in Sehoellii olide-tione Ritsehelio auctore consueta , De aestentu linguae Latinae Veterum grammatie Orum testimonia coli. r. Sehoeil Aet. 8Oe phil. LipS. Vol. 6); nam ut multum iuvat libellus ille ad Grae eorum opiniones ex Romanorum imitatione eeuperandas, ita saepissime Sehoellius in explieatione erraVit neque ei contigit, ut firmum poneret 0tius quaestionis fundamentum. Multo autem magis e re erat Graeeorum de accentu natura testimonia colligere et enarrare, quam quaeStionem prop0Suit ampliSsimus philosophorum ordo universitatis B0nnenSi ante ho quattuor anno8. Sed ea quaestio multo maior et dissi stilior erat quam quae ad diem constitutam aliquatenus Solvi posset. Multi quidem in ea testimonia inquisiverant, plurima collegerant, in singulis verum Sseeuti erant; sed in tota quaestione minime inter viros doetos convenit alii contenderunt musicam fuisse indolem aestentus Graeci et ab omni letu vehementiaque alienam alii plane in contrariam partem abierunt; alii, id quod hodie saepius invenies, inter utrosque medium Oeeupaverunt locum δ). retselime autem ZeitSehr. s. gl. praehi. 30,59 sqq. inter prim0 dixit mutatam esse aestentus Graeci naturam e muSie in eam quae consistit in vi atque ictu sed priu8quam haec mutatio, quam quondam saetam SSe probatar metrista, tractari po88et aecurate erat demonStrandum antea praecipue prosodiam positam fuisse in altitudine et quasi eantilena sermonis. Quod vehementissime omnium negaverat Suhoellius . . Utraque pars artis voeabulis nitebatur alteri contendebant ostibus ovoς mTεivεi OEυς indieari vim atque vehementiam eontra retselime l. l. p. 592 monuit omne eas

VOee a musici nuneupari de hordis ideoque ad altitudinem pertinere. Aecedebat, quod priores, sicuti Misteli, eodem modo

1 Eos qui de accentu Graec egerurit, non pu QSt enumerare; nam antiquiore assertar. Misteti Theorie derarie hischen Beton ung 187 p. 24qq, recentiores endryes Traite 'accentuationgreeque 9044. XV sqq. cf. etiam Εhrlichinterfuehungen liber die Natur de griecti Betonung 1912 prooem. et compendi grammRtica. Testimonia de accentus Graeci natura primu Suscepit colligere Liscovius Uber die Aussprache de Grie his chen und liber die B0- deuturi de griech. Accente, LipSiae 1825.

13쪽

Eustathii quo Platonis testimonio utebantur. Historicam quidem adhibuit rationem reisubmer; sed mutationem praecipue

spectavit neque Singula duraVit. OSteriore eam rationem non

ita ut debuerunt seeuti sunt. Nam auobus aekernagel Dei trage ur Lehre vom grieuhiselle Aligent, Basil. 893),

a grammati i OrSUS, retro rem prosecutus est usque ad Platonem ideoque pri0ribus grammaticorum opiniones salso imputavit. Vendryes . l. nitido quidem libello de quo es. 0lmsen Beri in phil. ochensebr. 1906, 1333 sqq. omnia collegit quae inventa erant, Sed in Singula plerumque omisit denuo inquirere, ita ut nimis pendeat a prioribus. Neque Hugo Elii lieli Zeitschr. f. gl. praehf. 39, 57 sqq. Untei Suehungen p. 250 8qq. , qui rem gravi88imam primus protulit Dionysium

HaliearnaSsensem non OviSSe accentum gravem pro acuto inconstruetione verborum positum quique aekerna gelium bene refutavit, satis aecurate singula tractavit, ita ut fundamento careant ea, quae de prosodia media propoSuit. Itaque Si quaerimuS, cur etiamnune tota re incerta Sit, quamquam po8t Reigii disputationem de Delinatione eeentus r. tot viri docti egerunt de prosodiis, apparet nimis 8Se neglectam tem-p0rum rati0nem. Primum igitur ab ovo ut dicunt repetenda est histolia nominum prosodiaeorum, in quibus plerosque haerere Vidimus nam i Ognoverimus, cur et a quibus et quando vocabula ista ad euentus translata sint quasque habuerint VieeS, antequam grammaticorum usu Stabilirentur atque figerentur, tum non iam dubitabimus de eorum indole meliusque fortasse intellegemus quales ip8 Graeci in Sermone SUO Reeentus perei per sibi visi sint. Itaque facere non poterimu8, quin omnibus ill0rum oeabulorum vicibus excussis' interpretemur antiquissima de aestentibus testimonia, et primum quidem

quatenu ad nomina eorum pertinent. Deinde, ut etiam ultra praeSentia quaestionum adumbrem nexum - reliqua te8timonia, quae praecipue grammati eorum Sunt, explicanda erunt neeeSSi-

1 Ubi, si quid praeterea proficere poterimu ex illarum O- cum historia, id non neglegemu neque imi Rnxie quaUremuS, pertineat ne ad ipsum propositum; nam displicet rerum interrumpere

14쪽

tudinesque delegendae, quibus inter se coniunguntur imprimis Herodiani eiusque patris si fieri potest rationes et fontes erunt investigandi nam si quis sumat in iis rebus genuinarii nos tenere Aristarchi doctrinam, me quidem iudie vehementer erraverit Grammatistorum opiniones illustrantur notarum Su, qui deseribendus est ab iis qui talia invenerunt usque ad eum quem nos sequimur modum ). Quae omnia supplenda erunt illis quasi astitis testimoniis, quae ea si de aestentibus d 0eent,

vetuis Menander apud Athen. 13 e. 28 si . 381 0ek didit:

Hoc enim exemplo doeemurmae eos in versibus distinete pronuntiasse euentus. Si delabimur ad novam quaestionem eamque ad definiendam aestentus naturam gravi SSimam: Haenam fuerit vieissitudo inter aestentus et metra insuper accedit numeru Oratorius. Quo eum eo haeret quaestio de ae centus indole mutata, quam movit re iselimer. Nam Neograe ei inversibus faciendis sicuti nos aestentus equuntur quale primi

1 Ad quem stabiliendum multum contribuerunt ii qui primi codices minusculi litteris curaverunt Scribendos, praecipue Photius et Arethas. Veluti apologetarum codie otii Parisinum 451 anni 14 ipse Arethas cum eorrigeret accentibus reliquisque signis instruXit, cs. Geffcken we gri echiselle pologeten p. 117. De illorum eo di- eum accinendi modo egit M. Rei Bygant. 0itschr. 19 1910 476 529. Chartarum signa excussit B. Laum Argentoraten Si S cum Ol-Veret quaestionem a philosophis academiae Berotinensis anno 1909 propositam, qui lucubratione Sua mox edet. 2 Hane tractaverunt veteres de poematibus scriptores, in his Demetrius Bygantius apud Philodemum de poematibus Philodemi πεplooinsa iis in libri II quae videntur frgm. Oll. A. Hausrath Annal. philol. suppl. 1 p. 246 r. 18 de Demetrio crinaufrath p. 214), qui ostendit iam Homerum operam dedisse uecentuum arietati, cum scriberet λος tam P 265); nam si scripsisset λις κτος, v*oTεph VεπlTεlVolucv V Ox is0 ε Tn θκ ori v. x nostratibu hane rationem iniit . . ukula Aphorismon uber metri Sehes Lesen CTpt ματε is , GraZer FeSigabe gur 50. Vers deutSeher Philol. u. Schul m. 1909 p. 91 sqq.), qui tu Stum modum longe ex eoSSit, eum diceret metrum quasi pendere ab Recentibus.

15쪽

fuerunt Bygantinorum versus politi ei '). In hymnis ebristianis es. Clii isti et Parant eae Anthologiam arminum et aristianorum; de rhythmie e0mpositione Christ proll. p. 73 sqq. Videmus

totum e0mpositionis metri eae fundamentum concussum labe- saetari. Sed multo antea mutatio illa coepta est fieri, quod tempus ut aesturatius definiatur certe aliquando continget. Interim euentus mutati antiquissimum certum testimonium tenemus legis Meyerianae vigentis primordia. Nam quae XVostalium vel a de consonantium eo dieione viri 0 et in haere coneluserunt auctores affert e. g. Mayser Grammatili dei Papyri der Ptolemaei Zei p. 139 es. retSehmer Zettselii . f. gl. praehW. 29, 397 , ea adhue parum sunt erta. Omnino

nostrae aetatis grammati ei e Voei Sonorum eondistione novas aequirunt rationes, quibus ae centum e esse eiu ut arborem

e ruetibus sperant se esse agnituros, in his H. Ehi listhinter-suehungen de cuius libri ratione ei prooemium . Denique ad aestentus cogn0Seendos eontribuunt melodiarum reliquiae, in quibus qu0ad fieri potest prosodiam diligenter servatam

videmuS. 1 Huius rei diserta testimonia adhuc non inveni nisi satis recentia, veluti Iosephi hacen dytae Synops rhet. 3, 516, WalZ:

De grammatica dialog. Bachmanni Anee lol. II p. 100, 30 post tuom

16쪽

Multas igitur vias inierunt viri d0eti neque tamen unam adhue absolverunt neque prima primo loe traetaverunt. Itaque interim mittamus totam quae est de natura prosodiae quaestionem utpote quae Suseipi nondum possit, et Satis habeamu8 ea Oeabula aesturate explieare, in quibus tota haec doctrina 908ita St, Voce die οξυς, pupus, Ovos, pluoViu, r9OG diu. Nam hae solae ad antiquissima reeedunt tempora reliquae posteriorum grammati eolum sunt hae totam omplectunturrem reliquae Singula notant. Quorum primum inde ab Homero pro8equar historiam usque ad aueentuum iuventionem. Altera parte libelli onabor earum usque ad usum a grammaticis

fixum, Si fieri potest, explicare vides. Quibus rebus abSolutis per Se apparebit, num quid ex his vocibus coneludi possit de

Vera accentu Graeci natura.

De voeibus ξυς et pupug. Primo obtutu mirum videtur has vostes in acuentibus e0mponi atque opponi, id quod Vetere quoque animadverterunt,

ut Varro apud Sergium de aedent. p. 3 Keil Seh0elles. l.

test. 36): ., eam Se pro80diam quae Sursum est, altu aliter, sed nemo adhue levem voeavit, quamvis id erat gravi contrarium Verum ea nomen obtinet ξεiciv latine aeut ideo quod tenuis est 3 et omne aeutum tenue. Sed aperte Varro, eum rem ignoret, tergiversatur. Hariolatur scholiasta in Dionysium hi adem, Melampus seu Diomedes p. 23, 2 H. Oξε iu

17쪽

et veteres et Ialinum ad Aristidem Quintilianum p. 28ὲ et

nostrates in his retselime l. l. iam in Homero talia agno- seere sibi visi sunt. Revera post longum demum temporis Spatium e0niunetae utit quod quomodo factum sit, nune erit explicandum λ).V0x ξυς η primitus signifieat quidquid aeuium St, eum in cito penetrat, Secat, vulnerat. Si ab Homero οξεα

1 In Homero multum me adiuverunt largae exiet bellia-giani copiae, quod nune Semel attulisse Sufficiat. Ibidem et scholia

19쪽

de doloribus animi progressi sunt ad asse eius vehementes. Si Martis ira eundia notatur a die etivo ξυς, pleriamque in

sed quasi onere oppressi sibi videntur videri de v0e pupυς); item rabies pugnae effiei praeeipitem agendi festinationem. Si vox ξυς coepit ipsam quoque celeritatem ignificare, qui usus postea valde in erebuit. Notissima est post Hippo erat emloeutio ξεici Ocroco iam Pindar. l. 8, 5 ξεiας ε 0σους απαλώλκoi es. 0ph. Phil. 80 inc fido ni o Gog suo οξε ia polia

Kal Taxεi' ΠεpχεTai. Et apud posteriore paene innumeristo eis ξυς idem est quod Taxυς, α κυς, quo loco interdum temptarunt viri docti. Iam apud Homerum ea de qua agimus VOX eum voste Ooi quam pro X ima coniungitur affinitate. Nam ab altera parte eum eleri motu saepe eoni unetus est animi

quidam ardor, ita ut 006ς quoque v0 ipsa alteri Dei appropinquet. Si e res vicissim audit ξυς et 006ς, es. E 430 21 al. et nomen proprium Apiali0ooc H 137. Item Adamas,hindefessae aeritudinis bellator μ, 0eatur obc E 462. Itaque non solum perni uitas inest Sicuti praeco Voeatur o Tric; 342), sed etiam studium atque ardor, is tabit 585,

tibus cum telis vulnerantibus comparati est os eh. Prom. 649 Ag. 240, Pind. Nem 3, 48, Telestis r. 1, 6. Amorem arcitenentem non est quod commemorem.

20쪽

II 494 E 533, 536. In Odyssea autenn ooc etiam in intimam atque prirnariam regionem Stirpis Euc intravit i 32 Ulixes de Polyphemi ob eae statione narrat haee:

de quibus multum disputatum est ei. bel in v. 00ος), iam ab ipsis veteribus cf. Plutarch. de vita et poesi Hom. p. 347, 2 l

Coeondrius Πεpi porrvi Rh. r. 8, 293 alg es etiam Tryphonem Πεpi poni V 8 738. Sed Hesyehius dieit o oovetiam esse auripo et o Gai interdum λαμπ90vat, et apud Hes. Seut 146 legitur bourvi λευκὰ εOvT V, Sive hoc 000 ab alia stirpe Venit sive συυ υυuε Tin ξε Significanti aeutos radios v. i.); es Sehulge eitselii . f. gl. praeli f. 29, 260 sq. Quaest ep. 287 , rellWit v. εOUT M. FortaSSe insulae illae diuuntur λαμπpat, eum sint retaeea SaXa. Certe vocis 'Io ς veriloquium pro eul ense habendum. Sed redeamus ad vocem ξυς, cuius Vim primariam pertinere vidimus ad laetum. Unde facile pervenit ad uulos.

Nic. Ther. 228, opp. Hal. 1, 5bi 2, 52b.

2 Haec ipsa Ox κτις, cognata Scit cum Voce κth, Stendit solis radios Graecis sagittarum instar ViSOS SSe.