De accentvvm graecorvm nominibvs ..

41쪽

Sive Vopiuersem Ouu 1, 47 62 174 praeterea hae loeutio ob ia est apud Flav. Ioseph. Ant Iud 2, 34 346), Themigii umor. 2 p. 32, 13 Dind. Suid. v. Tovoco, Polemonem apud Athen. 5, 698 b. Bene hae translatio illustratur Pindari r 79

batur illud detestandum sigma es etiam nomiam aulodicum qui Oeabatur Ixoiviu)v, de quo Wilamowit in Timothei editione p. 90 Τ).Peeuliarem exigit quaestionem OmpOSitum VTεiVε tu, quod ut ad musi eas res et vocem Sensim nos tradu fit, ita tamen intra Suo Se eontinet fines. vrεivεi diei 0tuit desunt eu lo qui in aliquid intendebatur et de re in quam ille

42쪽

1 Sollemnis fuit post Homerum arcu et lyrae comparatio, ad quam recurremus in Heraclito es etiam Aristot Rhet. 14 lx 1, qui tran Stationi affert exemplum Oeo φ6pμUs axopb0ς.

43쪽

Transitum tandem saetamus ad usum metaphori eum imagine Platonis Phaed. 864 es. 924 0do l. Tolosero Ti 6λi Ta

κpa0' rpoc; λλia λα. Omnibus ostis, quibus esturrit VTεiVεiu, id est Ommune, quod aliquid sive funis sive nervus sive horda intenditur in ambitum quendam Ralimen), ita ut intentum illud novam aesti piat formam. Unde pul0hra translatione O υ0uizεσ0ui et Gyni uariΞεσ0cii omnino a Graeci vocabatur rurasis ic Ti. Hae igitur translationes, quatenus ad Vocem pertinent, Se continent intra imaginis fines, ita ut sere nil indistent de eius vocis aut quantitate vehementiave aut qualitate. Translationis sensus optime apparet ex Suidae verbis v. εibελου TOV QKOVuu09φOV rapαλαβ6MTες - ε ς Opsphu VTεivo usi es Plat.

44쪽

seinde m ei lange Ton hinein braelite , nil amplius Rui nu

1 Peduliare aliquid inest in locutione apεVTεiυεi TO 'xov, τη φ vnv cf. DionyS. de Demo Sth. 45, 16 et Plutarch. Quaest con v. 623 a, quae idem fere est quod Vocem deflectere arapεΥκλivεi Trivφυ0vri Ta rv ελwoia addit Aristides de eadem re dixerunt Plutarch. 623 a et Aristides Quint. p. 40, 24 Ialin uterque fortasse Theophrastum de musica secutus cf. Ari Stid. p. 4l 26 - Plut 623 a)ad cantilenam illam multis detestatam, de qua multi rhetores verba

45쪽

5 7, 7 p. 10 11 Ian. Item spiritus intercorpore incrementum tendit corpus, es. Hippocr. de victu Ι 685 ex. illin φ0Gav

ipsa chordas signifieavit, etsi plerique posteriores de Sonis cogitant λ v. i.); f. ur Ale. 446, Here. 683 Iph. aut .li 29 epigrammata quae erpandi bigk. et 0ni Chio 3)tribuuntur, Cleonid Isag harm. p. 202 8 Ian. Singulae hordae

46쪽

Cum tensione igitur mutatur sonus; nam apud Graec is unaquaeque horda suum habebat uni eum sonum i). Itaque TOVOg, mTεiVε tu, ViεVai, UVTOMoc artis oeabula facta et de e hordis intentis ad earum sonos indeque ad quoSVi Sono Sm usi eos translata sunt. Quod eo fastilius potuit fieri, quia

multo maior erat lyrae et Tu)V VTaT V quam tibiae auetoritas,

id quod vel inde apparet, qu0d Singultisoni nomina aeceperunt

φθοTT0ς ef etiam vice opuOvia, de qua infra agetur, εTpti-χOpho Sim.). Porro tota physi eorum de audibilibus oetrinare eurrebat a d hordas, et saepissime Veteres poetae es. Pratinae si . 1 phil0sophi muste et fabulis et praeeeptis probaverunt tibias sibi sordere prae lyra eitharave Tovoc igitur generaliter Significat sonum musteum, e g. his locis Plat. R p. 6li b

47쪽

Peripateti eum apud Theonem myrii. p. 49 ex sq. Hiller ibid. p. 60, 3. Quin etiam opor interdum nota Vit Onum, es. Simonidis r. 46 quod a Simonide alienum putant Eoas De epigrammatis Sim. p. 95 et Wilamowit Sappho p. 5l επε nrep

Iam aecedimus ad quaestionem in trientissimam eamque gravissimam, immo in qua totius rei fere pOSita eSt Summa, quaenam intere esserit Grae eis necesSitudo inter acumen gravitatemve et tensionem, inter D stabula ξυς - α9υς et mTεTaμευος Si VeGUMTOV0ς - θυε iuενος Qua in re nobi n0tanda erunt hae e Tovoc; semper eum V aliqua et Veheuientia coniunetu est. Et primum quidem in lyra, quo maior St tensio, eo astutiore fiunt soni. Etiam tibisten spiritu iuvante moderatur aeumen et gra Vitatem, ef Aristox. p. 32 X. Maer. Denique in osse humana eumaeum in crescit tensio pulmonis atque arteriae. InSuper absque omni diserimine vehementiae pluribus de causis quae ex indole Sen Silum n0Strorum pendent aeutioribu Sonis fortius movemur

ti eferen ). Quibus de ausis vis atque vehementia in sonis tendit in aeumen et re vera saepius in eum in reperitur quam in gravitate. Quaeritur, quatenus Graeci utrumque distinxerint. Primum usi ei viderant in lyra eum en augeri et minui eum ten8ione hordarum. Itaque eum e lyra de sonis iudieare

t Aristo Xenu vocem Ovoc, non ponit Pro P06ΥΥ , ne On IVN- datur eunt tonico intervallo aut cum transposito 3 Stemate, Vorum

48쪽

guli sonis, quia aequabili quodam tenore fluere solet eantus neque singula iudieantur ex vi, sed ex intervallis harmoni eis

49쪽

et descendendo. Quaeritur itaque quo in odo Graeci Sono Seum to eis et rebus extensis comparaverit id quod Aristoxenus o loco l,8 facit. Et nobis quidem soni videntur lineae instar in altitudinem ascendere, ita ut aeutos nominem v alios, grave autem depressos de unica Sonor urndistantia, Eindimensionalitat tumpi I p. 144 sqq.). Contra voeibus ξυς et papυς abest odi memoria. Sed fuerunt

50쪽

esse Πλar' es. Porphyr in Ptol. p. 258 attulit tum p l. l. , Cle iniit. Sag. harm. p. 80, 4 I. Certe Graeei quoque sicutinos pluribus de ausis in sonis ad loe similitudinem delapsi sunt ei. tum p p. 190 223) soni niuste se eundum rhythmi eas leges habent ei tam longitudinem notae si euti litterae effieiunt

Vel SUS, Ut USU Obd Urat eum soni una repetuntur memoria

mentique nostrae obversantur, denique Pythagorei sonos atque intervalla Secundum hordarum longitudinem numeris praeeipue in rebus extensi conspieuis in eluserunt. Ipsa Vo inter-Vallum dicissiqua, quae in nostra testium inopia primum de sonis legitur apud Platonem Phil. 17 e επε idovocipi ac T dici-

sed quae ei te ad Pythagoreos nisi ad tempora etiam priora recurrit, de geometria sumpta est. Nun intervalla die untur habere εγεθος, es. Philolai r. 6 p. 241, 14 Dieis' puovicic: i. e. diapason intervalli b μεΥε00ς εστ συλλοβὰ ut di οξε ictu

tium et arvi de quibus an Mus. r. p. 143 et hil0l. 52 1893 17 sqq.). 0lendum est qu0d Hipp0erates de victu 1, 18 p. 84, 32 Dieis' , Heraeliti obseuram brevitatem assectans,