De accentvvm graecorvm nominibvs ..

31쪽

signifieat altitudinem soni. Neque umquam Graeci eam VOei regionem quae posita est in altitudine die Toni, ,he)aliter signifieaverunt atque his duabus vostibus oniunetis. Quod ut demonstretur, iam opu8 8 voei papυς Π0que vim atque vides ab initio deseribere. Vox apo signifieat quidquid pondere premit, graVat ei. Hom. Θ 308 69η Πηληκ papuV0εv x96 Prεφtivr χαλκOilopeia,

259, 276, op xuλκ0pupες b32. Saepe in Iliade oeeurrit χεi papeia, praesertim de impetu aggredientis sive telum

εκλὰσθη d bovae, pupυv d surs96v 480 ε ip papυv0εii de manu m0tu impedita. Quidquid grave, ponderosum ist, id motum inhibet, fatigat; quare fit, ut ipsa fatigati quasi

et fatigant, es Batraehom. l. Si papuum saepe idem est quod fatig0, ut T l65 impransorum in pugna 60pia Tuia pupUVεTui ei Aristoph. Aeli. 220, uri p. te. 385. Item vinolentia membra gravat et motum inhibet, ef oivo paprico A 225 Saepius. P0rro quidquid inere iremit, niueundum AESt, aegre

32쪽

Deinde si pergimus ad sonos, eon Sentaneum est ibi luci ille Sube8Se ponderis cuiusdam similitudine ui. Revera ubicumque apud antiquisSimo poeta vo papυς ad alii e pertinet, deseribitur vastus atque immanis quidam onus, qui ad ingens sive animal sive rem redit et immanitate quasi premit aures.

33쪽

qui et tauros oeat papυαχεας 15, 18. Quae Omnia ei Santur in graviore Dei regione, Sed omnibus adhaeret immanitas quaedam naturam X dedenS, quam tamen paulatim usu detritam esse fastile intellegitur. Aeeedit, quod voce a puc optime notantur omnia quae, Sensuum indole adducti, gravibus Sonistribuimu8, praecipue asperitas quaedam us Stumps Ton-

psychol 0gie I p. 203 et vastitas ibid. p. 207 et lentitudo

ibid. p. 21 et 2l8 . Si hoe voeabulum mox in oee Signifieavit depressum altitudinis gradum, cuius notioni antiquissimum testimonium ad nos pervenit r. Las Hermionensi. p. 376Bgk. Atiluarpa ελπι 0-Aio λ id luti paphippo suo My cipuo via V, , , Cererem an Aeolido grave Sonanti modo , neque ita multo post ratinas 1, 2 si invehitur in tibi ei num laseiviam φλεσε TO OλεGicii αλOK6λciuo λαλοβαμυOrra rapauελ09υθμοβ6TαV0hra sic artun g, es. Wilamowit Sappho uni Simonides p. 33, libri θυπα Tpυτrtivim εμας ΠεπλασμεVOV. Neque I Susae tum St, quod in nostra testimoniorum inopia To api initio coniunetum invenitur eum tibiis, in quibus inerat crassitudo quaedam Soni OΥKoc qui Graee dieitur, contra To οἱ tribuitur itharae, cuius sonu multo erat tenuior atque acuti0r, praecipue cum ite etro pulsabatur Fuerunt sanae et clyrae

34쪽

ille ori de a musique deci 'antiquit 2 24 sqq6 Ia Diearie e h. Salten instrumente p. 16 sqq. Howard Hai vard Studie 4, 38 sqq. sed plerumque apud poetas υλ0 voeantur pupυβ90uoi δ), es. Howarii l. L adde IOD. r. 42 p. 40 . Sed iam quaeritur, quomodo vostes ξυι et pupuc inter Se

coniunetae atque oppositae Sint. Quem Stim, quantum OS

quidem assequimur, iam novit Heraclitus apud Eudem Eth. 12 35 a 25, p. l,l Dieis ): hi ci civ lvat pluouia uil

tasso intelligenda Si ea pars tibiarum, qua gravissimi Soni eduntur cf. HOWar l. L); cf. Poll. 4, 70 Varron apud Serg. de accent.b32 GSqq.: tibia 'Dio est Oee neutiore quanto RVO anguSti Oro, adeo ut cornieulo aut bombucio bamborio L speciosa coniecturabis involita debetur Wil mann si et Lontgio addito gravior reddatur, quod erassior Xit in ora. Si p6upυ in tibiis est terminus gra-Vium Onorum, es Aristot Met. 109, 2 λεπουσi δε ivες κα ori Gov

acumine et gravitate, cf. Nicomachi enehir. 56, 3 Inn Saepius. Item Cum tibiarum parte cf. e. g. Riomani Handbuchiser Musiliges hieliten p. 98 cohaeret, quod Aristides Quint. Saepius grRVisSimo SODOS VOCI TOυς oiλOTuTου c, cf. . 15, 18 26 16 6 ubi opponit του Ξυ-

35쪽

Aristides Quintilianus p. 58 13 sqq. es. Seyde Symbolae ad harmoniae r. hist0riam, diss. Lips. 90 p. li X.): Ti

imago sexus humani optime illustrabat ne eessitudinem voeum OEυς et pupugioni unetarum. Nam ut in viro Sic insonis gravibus sternitur magnitudo, robur lentitudo es. Stum p T0n psye hol0gie I20 et l8 , eontra in aeutis sicuti in mulieribus pernieitas, Vehementia Sim. Atque veteres inde a Pythagoreis gravibus tribuerunt et magnitudinem et lentitudinem, acuti soni et parvitatem et celeritatem, etsi ab altera parte etiam in aeum inis vehementia videbatur inesse vis et magnitudo quaedam. Quae illustrantur antiquissimis testimonii T00 Eεος et up εος coniunctorum, e quibus una apparebit a voles coniunetas nil signifieare nisi voeis altitudinem Tonhohe . Multum physici disputaverunt, ad quam au Sam naturalem revoeandum SSetaeum inis et gravitati diserimen Pythagorei statuerunt interesse inter utrumque celeritati vehementiaeque differentiam sic ros θε poc ΠληTης, es. Are hytae si . 1 p. 259, Dieis : Tu uε Ουv

36쪽

diseernit neu men et magnitudinem, id quod faei Plato Tim.

tendunt Plat Politie. 3064 sqq. , Arist. de aud. 0 a 6 8qq. , Probi it 6 p. l, b Ian; l, 16 p. 67, 1 11, 56 p. b, 5 multi alii Aristoteles hoc fusius impugnat de anima , ,

a quo Deo orsi sumus et de animal procreatione 5 7, ubi etiam X ponit, Ur aeumen, quamvis insit Vehementia, edatura mulieribus es. Probi. 19, 37 et Ian p. 44 sqq.); idem ibidemaeeuratius ti aetat eum inis et magnitudinis necessitatem. Sed hae nune non puS S porro proSe illi. Tenemus enim Oees Esi et papυς si coniunctas, ut et in eantu et in sermone significent altitudinis diserimen. Atque hoe diserimen melius notari omnino non potest, Si quidem traque VOX praeter Sonorum regionein etiam exprimit quidquid ad eam ne eedit. Nam eum eum in re Vera eoniuncta Sunt tenuitas, celeritas, vehementia, Xiguita quaedam Soni contra eum gravitate erassitudo, lentitudo, magnitudo ef. tum picio eisll.). Quod estus eoidisset, si diseriminis illius nomina a musteo qu0dam inventa atque opposita essent, ita ut evaderet Con trarium potare q. d. se noStrum , , altum et is depre8Sum ).1 Nota hos physicos vocem generaliter tractare neque Sermonis acumen et Vehementiam discernere a cantus altitudine atque magnitudine, id quod graviSSimum S ad accenni cognOSeendo S.

37쪽

coniunetae sunt. A qua loeutione tamen omnino abest oei Similitudo, secundum quam nostrae aetatis homines loquuntur

de sonis altis et depressis es. Stumps Ton psyeh. I p. 89 8qq.).

Sed eam in aliis sonorum oeabulis mox deprehendemus; nam eam quoque debemus antiquitati. Antea autem videndum erit, Sitne in stirpe Tovoc vehementia ea, quam ab aeumine graVitateque eoniunetis ei te vidimu esse alienam.

Omnium voeabulorum prosodiaeorum stirps ouoc plurima Spraebet diffleuitates. Nam praeeipue in ea alteri apertam vim deprehendere sibi videbantur, alteri de hordis lyrae eam adhiberi ideoque altitudinem notare contendebant. Utrique re te, dare huius familiae historia quam aesturatissime traetanda plurimisque illustranda erit exemplis, ita tamen ut mustea vis tota segregetur a reliquis partibus. Et primum quidem explieandum erit, quaenam oentione pendeant e memoria Iunis nervique intenti, quae intentio et eum vehementia fit et plerumque res intentas expandit. Ubi peeuliariter agendum erit de voce εVTεiVεiV, ne ex ii tostis, quibus hae vox traiislata oeeurrit, ultra imaginis rationem salso quid on eludamus de soni qualitate aut quantitate Deinde postquam nonnulla generaliter praefati erimus detensioni ineremento et laxatione, transeundum erit ad vostem et muSi eam et probandum, quomodo hae stirps de hordis

intentis earumque Sonis ad Omnes Sono muSiCOS et Venerit, ita ut ovoc omnino compleeteretur ΞυTma et pupuIn Ta. Sed ut hae vostes non solum de sonis musteis adhibebantur, te Ari8tOXenus etiam stirpem Tovoc de euiusvis s0ni altitudine nuneupaVit, diu lo eum gravissimum de voei motu aT Torrouut aesturate intellegamus, in uniVersum quaerendum erit, quo modo Graeci in s0nis l0 ei et rerum extensarum similitudinem animadverterint ei nostrum alium et depre8Suni μ). Denique p08tquam viderimus ovou etiam extra musi eam aeram altitudinem exprimere, Xponendum erit, quatenus vehementiam et letum in voce notaVerit.

Verbum 'εiυε iv primitus labet vim tendendi et dieitur

38쪽

tinaciae. Exprimit igitur, quidquid vi sortitudine, studi et agit et agitur, ei Pind. Pyth. li,54 υMaisi 'osus' opεTuic;

Stirpe ευ iam antiquissimis temporibus derivatum

39쪽

coniungit σχυς, s. p. 58 in . Ibi ex . de hucydide p. 360,

40쪽

Tenemus adhue in voce εivεi notionem tendendi, enitendi in Oee Tovoc tenSionis, roboris, Studii, vehementiae et rudentis, unis, nervi. Sed quae intenduntur, Xpanduntur etiam longioraque fiunt, unde magnopere amplifieati sunt huius stirpis fines. Utraque is quam artissime e0ni uneta Si

tales panditur λ 9, panditur denique pugna O l. 543. Deinde hie distendi usus sienti plerumque fit, de to eo ad