De Aristophane Euripidis irrisore

5쪽

RITE MAPESSENDOS

DIE VIII. M. APRILIS A. MDCCCLXV.

AUCTOR

RICHARDUS ARMINIUS RUDI 0FF

9쪽

Quis expedivit, psittaco suum χαῖρε Picasque docuit nostra Verba conari Magister artis ingenique largitor

Iuultorum veterum scriptorum opera ad OS pervenerunt, quae quo elici casu aluta temporum injuriam tulerint mirari possumu8, cum alia Summae virtutis perierint. In quorum numero ponenda Videntur esse Euripidis dramata, si quorundam hominum doctorum de hoc poeta judicia respicias. Erat autem tempuS, quo summa tragici admiratio viros docto tenebat captos. Sed ex quo principes quidam phil0l0giae Euripidis artem tragicam damnaverunt, inique de poeta judicare in consuetudinem venit. 08tro Vero tempore denuo p0eta per aliquod tempus neglectus majore amore et studi tractari coeptus est. Nam quamVi Saepe ituperatus, tamen in poesi ejus aliquid inesse videtur, qu0d perpetua oblivi0ne se obrui non patiatur. Nituntur autem inique judicantes maxime in Aristophani de p0et judicio idque eum in modum, ut n0nnulli Arist0phanis judicium cum de uripide, tum de univer8a arte tragica etiam nos equi oportere dicant. Inter quos v. d. Ed Muellerus in libro, qui inscribitur

10쪽

6 Contra alii Aristophanis judicium plane rejiciendum

esse cenSent, ut V. d. J. G. Dr0JSenius. Quare cum res nondum ad finem perducta Sit, etiam nos quid censeamus explicare conabimur.

Neminem comicus diutius Vel majore petulantia insecutus St, quam Euripidem, quem ne m0rtuum quidem irridere destitit. Tam insatiabile ergo fuit comici odium, ut qui ne mortuo quidem parceret vel humanitatis leges laederet 2 n ingenui est animi, occisi inimici insultare

Ουχ ο πη κταμένοισιν ἐπ'Ἀνδρασιν ευχετέασθαι 'Reperiuntur apud Aristophanem n0nnulli loci, quibus virorum quorundam antea acerbiSSime irrisorum postm0rtem mentionem faciat cum laude. Ut Lamachum, quem in Acharnensibus militem pinxerat glorio8um, eum in Sicilia fortiter pugnans cecidi88et, Summa cum laude nominat Thesmoph. V. 841, Ran. v. 1039. Ipsum Cleonem, quo neScio quem cum privatum tum civem magis oderit, postquam in quitibu eum c0piosius carpsit, postea occasione data vivum, ne dicam mortuum iterum in cenam protrahere noluit. Quod prorsus adversabatur ingenuo comici animo. Habemus ipsius verba Nub. v. 550κου ετολμησ αυθις ἐπιμπεδῆ, αυτω κειμένω, pud0 me pr0hibuit, qu0minus illi humi prostrat iterum insultarem. Cur ver ne m0rtuo quidem Euripidi pepercerit insta videbimus. Cum m0d dixerim, rist0phanem et privatum et

civem odio per8ecutum 88 Cleonem, tantum abest, ut privato idio commotum eum comoedia composuisse