Lectionum Catullianarum specimen

71쪽

Hauptius hisce exposuit: Si umquam cuiquam homini merito contigit ut hirco et podagra laboraret, aemulus istΘtuus utrumque malum meritissimo et poena iustissimam ctus est. Nam quotiens ... sqq Sed in his, quaeso, quae notionis merendi gravitas Immo in Catulli verbis do semeritissimo et iustissima poena' ουδε ρυ dicit poeta: riae nactus est, quod quid sit postea Videbimus. Illius autem merito, quod . . legitur, ea praecipua Vis est, ut augenda ironiae inserviat. Nam, ut sententiam meam patefaciam, aperte illudit Catullus et eum, ad quem scripsit hoc carmen, et aemulum eius. Annon hoc ipsum salsissimum est, narrare, aliquem e puellae gratia depubsum esse ab aemulo, ac tali quidem aemulo Nonne talis consolatio, praesertim si per speciem animi benevoli adhibeatur, festivissime irridentis est Idque ita institutum esse a poeta opinor, ut, quem enumerandis aemuli incommodis commiserari videretur, eius Spem . 4. subito ironia acerbissima eluderet. Ibi enim probo, in quam et ipse incideram, ossi lectionem Mirifoeest ac tu nactus utrumque malum, quam statim pluribus defendam. Sed ut redeat, unde aberrarit oratio, quamquam Hauptius nomen Dronis V. 1 ferri non possBrecte Vidit, tamen, quod omnino nomine proprio careri P08S V. 1. putat, longe mihi secus videtur. Nam hanc habet consustudinem Catullus, ut in iis carminibus, quae ad certos homines scribit, quam primum potest nomen

proprium ponat cf. V, 1. VI, 1. VII, 2. VIRI. IX, 1., X, 1. XI, 1. XII, 1. XIII, 1. XIV, 2. XV, 2. XVI, 2., XXI, 1. XXII, 1. XXIII, 1. XXV, 1. XXVI, 1. o.

Quod ver Hauptius nonnumquam migratam Sse eum legem se animadvertisse dicens provocat ad Catuli eam. CIV., id nollem fecisset, quum de eius carminis Versiculi postremi integritate non constet sed fac constare ibique Tappone genuinum esse, propter hoc ipsum nomen pronomen tu V. 4. habet exo ationem licet enim suspi-