장음표시 사용
51쪽
Lachm. . habet potust, altera manu fertur, quod recte se habet. Illud potuit corruptum esse e glossemato volvit vidit Hai t. Quaest Catuli p. 33. assentiente letinero Progr. p. i. qui pro volvitur sumit. De a et o confusis vide supra ad H, 12. Postremae denique versus Vocis initium corruptum Videtur e Vocabulo antecedenti, quod ab os incipit. Reliquae litterae cis pro tu facillime d pravari potuerunt; nam mutatis nihil frequentius, de quibus Omnibus videsis letineri rogr. p. z. et Ηeraeum p. 101. p. 29 sqq.
Dii restant commonenda primum enim maluerit aliquis forsitan rates quam scaphas illa tamen o nec facilior est explicatu et minus apta tum Voci aestuantes, tum minutae navi V. 13. um cuius auros tribrael, secundo loco posito supra modum offenduntur, is sibi Verba si transponat hiems maris, quamquam mihi quidem illa longae syllabae in duas breves soluti ad tempestatis vim rapacitatemque Vivide describendam gregie facere videtur. Displicerent porro quae Sic orerentur diRereses, quas Vocant, quum singuli pedes singulis Verbis terminarentur, quamquam primus elisione excusationem haberet, ita ut paene par Versus Vaderet . . Pro ostendis i. e. facit ut conspiciantur, exspectarit se sitan quispiam vocabulum magis poeticum, quod non necessarium est quale si quis protulerit, utrum nos salsi simus, iam Videbimus. .
Nomen proprium V. 1 corruptui est. Ameana habent codicos Statii pars Vossianorum, quorum alii Am- cana. Cuiae. Drosd. a mean Lachmannim a me ama,
L. Amoena tame autius coniecit, A me illa illa,
52쪽
quod receptum est in Ald. I. et Basil. 1530. Murotus: Acme tua sua; caliger A me, an tua, quod explivat
per οιμοι, totius carminis tenori parum apte. Vossius: Aia sana, structuram Graecam Statuens, qualis est eam.
IV, 2. d. Reg. Ame an tua, Vie. A me an Bris., Guar. Ac me an Doering. Anne sana illa contra metrum), Obbius An scin tua Sillig., quamquam nomen corruptum esse putat, Lachm. Haupt. ROAsb. Froe, nerus in us Rhen. XIII, p. 149. Ameana HVs.: Amoena sua. Froelinem nomen Ameanae scriptura -- tum ab eo differre asseverat, quod sit Ammiana, quod
quamquam argumento non egere dicit, tamen equidem Vellem demonstrasset inhi certe praestare videtur noti scorti nomen in Verborum contextum recipere, quam nescio quas Acmas, Vel Amoenas, Vel meanas em gere, quarum extremarum nomina haud scio an numquam Latinis auribus audita sint. Quare nostro loco pro mean scribendum esse arbitror Aufilena, quam meretricem Catullus etiam carm. X. et M. infeci tur, quod preti accepto ipsum eluserit. Neque haec coniectura nimis a codicum Vestigiis recedit, quum praeter primam et duas postremas litteras, quae eaedem
sunt, in reliquis apicum numerus aec ut eo runt.
Accedit quod, si sorte pronomen illa in antiquis libris, velut caligeri, fuit, id quoque quomodo ex nostra I ctione oriri potuerit, facile intelligitur.
Hanc quasi prolusionem voluimus esse ad eiusdem carminis emendandum . . quo vix quisquam in toto Catullo criticis magis conclamatus est. V. 7. rosarea bent omnes Statii o Lachmanu D rogate reliqui V. 8.
53쪽
in aliis Statii est et maginosum, quod idem Lachmanni
habent, in aliis nec mus sum, in ossi Vaticano: haec musnosum pro Ois Lachmanni L. habet olet. Μuretus legit nec rogare, qualis sis, solet haec magiso- sum, OStrem Vocabulo speculum significari putans aroddendis intuentium imaginibus. Scaliger habet, ut Basil. 1530. nec rogate, qualia ae solet haeo magia Sum supplens morbum aegrotare o quae quod dicit, verbo solet infinitivum non subiunxisse Veteres Latinos, Vi assequor; nam ea ellipsis locum tantum habebat
aensu obscoeno Vide Catuli CXIII, 1. cf. artiat. ΙΙΙ,32. Horat. Epod. XII, 15. orbum autem imaginosum
esse Vult insaniam, quum φαντάσματα animo Occurrant.
Sod lectio non si Latina, quam tamen Bumannus Anthol. Lat. I, p. 462. certe praeferendam dicit u nobi commento Adv. XIV, . sol et Mec Mago Mum, aut lectioni, licet ingeniosa obscoenitate ab Is Vossio fabricatae: ἐκμαγείου ο μμ quae Verba tum quia Nscura sunt, nam ipse ossius diversas profert explic tiones, tum quia Graeca sunt, Catullo indigna censeo.
Salmasius ad Solinum p. 1087. legit dolet haec musinosum, eadem, qua Scaliger explicatione usus Core
diuus de Allio en imago nasum Doeringius locum minuit Vel plane mutilum esse, quod placuit Silligio, vel
sic restituendum nec rogare qualia sit solet eri magiaosam, quod recepit Heysius, Vel sic Nec rogare, qualis sit, solet haec marinosa, priorem tamen coniecturam praeserens Lachmannus et ROAsb. codd. Verba corrupta exhibere satius duxerunt Heliner. μον. p. 17. Qualia sit stolia atque inm nosάse Hauptius solide est im sinoga. am ut nostram sententiam proferamus, nihil moror mamnosum hoc tantum loco inveniri; nam recte formata vox est. Sed alia quaestio est, utrum ea significatio, quam unam ex analogia habere possis h. l. apta
sit. Est autem id quod plenum imaginum; sed imago,
54쪽
etiam quum tralate dicatur, Vox est quam dicunt media, qua per so omnis notio veri salsive abest, quae additis domum epithetis infertur. Itaque quamquam dicitur
de simulacris, quae somniantibus sese offerunt, tamen
ubi ad dosignandas hominis alicuius ridiculas vel stultas
animi cogitationes appetitusque usurpetur, equidem non memini me legere. Quae notio insuper nostro loco pro sus langueret, quum idem iam expressum esset Verbis: Non est sana puella. Immo exspectamus, ut aliquid bcatur, quo legentium risus etiam magis moveatur. Totum enim huius carminis argumentum satiricum est Vel potius festivum quod nos dicimus humoristista); quorum
poematio ipsa postrema verba ad excitandum leguntium risum efficacissima esse solent. Quare Catullum haec scripsisse puto ne rogare Qualis sit solet eminente naso. Quis enim inter legendum exspectari post amicorum conVocandorum et morbi commemorati gravia moliminatam ridiculum finem Quem ut eo magis assequereturo legentium animos attentos diutius quasi duceret, C tullum verisimil est verba eminente naso consili postr ma collocasse. Neque de ea, quae in his inesse videri possit languida quaedam versus tertii repetitio, conce serim, quum nihil magis aptum Videatur ad vanae mlierculae commovendum stomachum, quam talis convicii,
quippe quo ipsius formositas petatur, iterata exprobratio. Qualis dictum esse idomus pro quam deformis. Videtur autem ipso puellae nasus imprimis turpis fuisse, quem otiam V. 3. et carm. XLIII, 1 inscctetur quo loco quod Scaliger scripsit nec nimio, quia Catullus de immaninas turpiculum non dicturus fuerit, sud indicari paeno
nullum nasum habuisse puellam, quam eandem Sentemtiam ossius vel ex genuinis Verbis nec minimo extorsit,
minimo probandum est. Urgent illi ad nasi parvitatem isti officiondam ad ioctivi turpiculo XLI, 3. notionem; quam man urgeamus, riuum mihil dexterius inveniri
55쪽
possit ad illos refutandos. Nam forma deminutiva vis imminuitur eius vocabuli, cui illa affixa est, non Oe buli coniuncti igitur turpiculus nasus id est quod subturpis nasus, non turpis, si Vocem fingere liceat, asebius. Quamquam'. l. ne de adiectivi quidem notione multum detrahi putarim; etenim formarum deminutiv rum quam amans sit Catullus, eo elucet, quod sexagies fere iis usus est locos enumerat Spengel p 106 ); quas tamen saepe tantummodo metri caussa eum adhibuisseroci iudicavit euischius hilol. X. p. 743. quamquam latendum est habere plerumque aliquid, quo aut irrisio, aut festivitas, aut blanditiae similiaque augeantur. Atque
eodem modo turpiculum nasum per tapinosi cum ironia dictum esse contenderim, quae deinde exitu inexspectata et aperta gradatione maximum risum excitet necesse est 'inroοςδοκήτου figurae, qua concepta gravitatis Opinio subit destruatur, epigrammatistae pa8Sim mantes sunt; f. Catull. XXVI, XLV LXXXIV LXXXVIII, XI, de quo . Naehi opusc. hil. Ι, p. 104. Inde lect. auci. 1828. . ΙΙΙ.), Haupt. Obs Crit p. 24. Ad ipsam
locutionem nasus eminens quod attinet, legitur Sueton.
Aug. 79. Uin Nat Hist. XI, 37, 9. 158 ), atque, qui
locus summi nobis momenti est, Burmann Anthol Lat.
II, p. 490 Priap. XII, 14.), ubi in fine carminis eadem
Vorba eodem consilio scripta leguntur. Quantopere amtom carminum Priapeiorum scriptores e Catullo pendeant, notum est; cuius apertam imitationem deprehendimuscam. IV, 12. p. 526. Burmann. est Catuli V, 13., porro carm. LXV, 1. p. 34. cli. Catuli. XXV, 2.;
quin etiam nonnulla carmina, quae vulgo in Priapeiis leguntur, aliquot editores Catuli tribuunt, ut a m. LXXXIV LXXXVII. uretus et Victorius. Sed horum lusuum auctores, quicunque fuerint, inter optimi aevi poetas esse recensendos et dictione, quae germane L tina sit, excellere, Virorum doctorum suffragium est, de
56쪽
qua re videsis Bumann. l. l. p. 77. Unum iam ro- stat, ut de litterarum similitudine, qualis inter codicum lectionem nostramque coniecturam intercedat, quaedam moneamus quae multo maior est, quam quis primo ciniorum obtutu suspicatus sit. Respondent sibi singulae littorae sie: eminente naso et imagi nos umquarum omnium permutationes, si a m et e confusis dia- cesseris, quamquam quod in aliis codd. legitur necis Stro em accurate respondet, et Catuli LXI, 177. Lao, manu. pr. L. et Laurentianus urMur habent pro uritur, LXVIII, 151. D tangam pro tangat, optime possunt explanari. Nam ut, quae congruunt, litteras mittamus, ne in m et nis, a corrupta esse nemo mirabitur; cuius
rei similia exempla congessit Heliner. Progr. p. 17. XL 1. invide, ravide LXVI, 7. bonum m bonam, 91. tuum se tuam XLIV, 10. convivii, conviva, LXII, 3. soli in sola. Τ autem et g quomodo com sociarem quum dubius essem, quam eae litterae in ch ractere Langobardico inter se similes quondam fuerint,odoctus sum specimine, quod si non ipsa Langobardica, ad huic simillima scriptura confectum est, Horatii cod,
cis vetustissimi Bernensis K. n. 363.), quod nuper RΗauthalius in Acronis et orphyrionis schol parto L 1859. depingendum curavit. Ibi hac soria exhibitum est g I hac vero : . s. abillon Dorae Diplom.
pp. 353 361 sqq. E et i quum sexcenties inter se m lata sunt V. Heraeum p. 108 sqq.), tum h. l. id nequaquam mirandum est, quum eiusmodi adiectiva, quale est eminens, auserendi casu in alterutram litteram exire possint. De a et o Vide supra ad VI, 12. o et u mutatas
habo CV, 5. forcillis L. fortius D. pro fur uis; XVII, 1. O culoni L. Oculo in D pro O Gloria, LXVIII, 74, 80 105. Laudamio D. L. pro Laodamia. LXIII,
57쪽
56. popul L. pro pupula. M denique in fine verborum additi haec exempla sunto: LXIII, 79. ictum D. L. XXXV, 12. impotentem L. D. amorem L. XLII, 7.: illam D. L. LXI, 192. Avenem L. Aenem D. pro iuvent. LXIII, 8. ferarum D. L. pro: ferar. XIV, 290. εὐ-
Codiues uiac Dresd habent: ci vel te se ipse sita bam. Omnes Meleagri avellite se vel auiate VOssii Ah avellite pse, quod ipso probavit Lachmanni, ut
Cesac., cum hac tamen discrepantia A L. est L. τeliat D. uretus legit Has te sic tantum, sic explicans: nulla longiore utens oratione, quoniam videlicet te Videre properabam. Edd. Reg. Vic Brix. Avel te sic, Avantius, id 1., ed. Basil. 1530. Avelli Anae ipse, Guarin.: has te se tamen Scaliger coniecit Has vel te se receptum Silligio Lachmannus, Rossb. Haupt. exhibent lectionem codicis uiae. Ηeysius Aulum, tesse. Harum lectionum quin nulla probanda sit, ViXVidetur dubium esse posse. Nam primum quid sibi vult illud ah porro illud vel te an alium etiam quaerebat poeta praeter Camerium Qui vero scripserunt Messendi Verbum, secum non reputarunt, id neque de absente Camerio ne absolute h. l. apte dici posse. V. autem 10. ut multi adnotarunt, per ellipsin dictus est et cogitatione subaudiendum reddite, vel indicate. Unde sciat
Heysius, Cameri praenomen fuisse Aulum, equidem nescio hoc sentire mihi videor, duorum nominum solemnitatem et interruptam intorpositis verbis orationem h.
l. aliquid putidi habere. Accedit, quod in plerisque lectionibus Versus abruptus legitur, nullo cum antecedenti
58쪽
Vinculo coniunctus. Quibus omnibus incommodis equLdem medicatus sim sic scribens: A queis te sic ipse
fagitabam. Vides, quantilla sit mutatio pro h posui ; similitor Catuli. XXII, 16. Lachmanni D. L. a praebent pro od pro et, ei nam ita nihil dissorunt, nisi paullulum longitudine lineolae s autem vel notula indicatum excidit cf. ad XXV, 5. Vel quod magis placet, in syllaba ii, quae in nonnullis codicibus post vel sequitur, latet quod vi credibile videatur; sed tamen in Hauthali specimine, quod supra laudari s saepe sic scriptum invenitur r), ut cum ti in tanta, quantam
saepe iam vidimus, codicum Catullianorum scripturae pravitato haud magno negotio commutari potuerit. Noquid denique praetermittam, antiqui scribendi moris vestigia in Catulli codd. passim occurrunt; de qua re Ognitione digna invenies apud Lachmam ad Lucret. p. 244 sqq. cf. Sillig. Cens. p. 296. Ipsum nostrum queis codicum suorum . . lectione sineque his recte re stituit Lachmannus Catuli LXIII, 46. quod idem iam praeiverant caligo et Vossius et praebent etiam cod. Dresd et edd. antiquae sie: si neque s.
Quam primus h. l. unice probandam coniecturam excogitavisse mihi Videbar, cam postea nescio maiore gaudi dicam an aegritudine a Lachmanno ad uerol. p. 241. ubi coniecit: Typanum tuom, Cybebe, praeoccupatam esse cognori. Quam quum nec rationibus confimmaVerit nee reeeperint recentiores praeter alapsum editores, uno tamquam unam mearum defendam. Odices plerique cum levi diversitate sic habere videntur: Tympanum tubam Cybelles, tua mater initia. Tachmanni
59쪽
D cybeles tu, L: Herus eu quos Naehius p. hil. I. p. 35. Sched Crit p. 21. se inspexisse ait, cybeles, si beles, unus caelctes. diti princ Reg. Vic. Cybeles tu; od Basil. 1530. Tympanum Mam Cybele tua . . i. retus legit Leve tympanum Cybem, alios fortasse Ald. I. et II. habere Tympanum, Mam testans; caliger: Typanum tubam Cybem; ossius Typomum tubam Cyberus, in quibus quod Naehius i. i. ex his ossi verbis: hQuod autem primam in tympano Catullus corripiat, id ipsum facit more antiquo, do quo multa alibi diximus.
panum impressum esse contra mentem ossi ex e
Omplari Scaligeranae editionis colligit, hoc non pro certo habuerim, nam eadem repugnantia i in lemmate si in Obss. p. 161. occurrit, ubi legitur Cybeles, pro eo, quod est in Verborum contextu Cyberus Doeringius pro typanum legi mavult cymbalum, quod metro respuitur, nisi potius totus versus spurius sit. Silligitis habet Typanum, tubam Cybebe Lachmannus in editione), Rossb.,Meysius: Typanum, tubam Cybebes. Ut iam singula Verba consideremus, pro tympanum primus caliger recte scripsit
Psinum, quamquam Versu antecedenti illam vocemur,m correpta promantiandum esse auctoritate nixus e
empli Homerici viderat iam viretus. Scaligori deindo sententiam docto comprobavit Naehius i. t. Sed multo maioribus difficultatibus implicatum est vocabatum ali
rum tubam, quam nusquam in sacris magnae matris, in quibus tantummodo cymbalum, tympanum, tibia, crot lum, cornu commemorantur, adhibitam esse reperiamus. Quam ob caussam si cui cum Doeringio notatu dignus hic locus videtur, quod tubam tibiae loco ad instrumenta musica in sacris Cybeles usurpata hic relatam cognoscamus, nae equidem cum tali non litigabo. Sed aliqua fortasse spes esse potest hos aliis propositis rationibus ab opinion sua deducendi. rimum enim molestum esset asyndeton: typanum, tubam; tum sequens nomen 4
60쪽
sive generandi sive vocandi casu efferremus, aliquid molesti haberet denique, quod caput est, quid erat caussae, ni Attis et tympanum et tubam caperet, quum alterutro tantum uti posset M tympanum pulsare et tuba canero et ore cantare v. 11. simul potuit Atque nonnisi de tympano h L sermonem esse, recte iam Observavit aerius, quum Attis per totum carmen nonnisi tympanum crat V. 32.). Itaque ut se expediret h. ., Vossius, probante aerio, in rem suam trahens Polyaeniet Suidae locos, Indos cymbalis et tympanis vel flageb iis tubae loco usos esse narrantium, Verbi tubam Cyδelles antocodens explicari putat, quasi poeta, ut ait Doeringius, nos docere voluerit, tympanum tubae vices in
sacris Cybeles subiisso, quod quam Bigidum sit et non sublimiori tantum, sed quocunque alio poeta indignum, idem Doeringius recte sensit. Atque quid Graecis Vel Phrygibus cum Indis, quos Attinis temporibus illis vix
nomine notos fuisse puto Porro quam mirum esset in eodem versu Cybelos, tanquam personao, quam iunt, tertiae mentionem fieri candemque casu Vocativo appellari Denique m ratio movet Latinitatis, cuius optimos auctores vix umquam dicturos fuisse credo tympanum esse tubam Cybeles pro hoc tympanum loco tubae assi hibitum fuisse si simili quo Restat tertium Versus VO-cabulum, quod qua ratione scribendum esset, primum
docuit magni enuei ingenium. Is enim est Silligio ad Lucan. 1, 600 adnotavit, ubique, quotiens media syllaba producatur, scribendum esse Cybebe, quum Graeci scribant Κυβηβη, numquam Κυβέλλεν et Κν λη, est Κυβελη, cs. V. 12 68. 76 20 35 84 91. Quod vom Spongeliu p. 123. se cum Benuei apud Κidd. ad D
Wes p. m. nostro loco Cybebes scripsisse dicit, non probolis de caussis, quas iam exposui. Nam quod Vocati-Vum propter orba tua mater nisi servari minime no-Pessarium putat, quia apud Catuli LXII, 33. tuo eadem