Lectionum Catullianarum specimen

41쪽

vero auctoritate est p. 250. d. indem. stuprum pro eurpitudine antiquos dis a testantis laudantisque exempla nonnulla ex Appio Naevioque nituntur, quis horum obsecro veterem horrorem elegantiae obtruserit C tussi Neque, ut significari, Veteres talia turpia ut bant, qualia si eo nomine poeta obiecisset Flavio ambeo, magnam ei offensionem attulisset. Sed nova iam oritur difficultas. Quid enim laciamus truncato ill o De Mem volunt esse quod refert, GTaecorum ἀντει laudat Scaliger vel prodes vel caussa non es Vel, scio quid, cuius significatus nullum novissemus exemplum, nisi Scaliger laudasset ex epitaphio quodam a bonΘnsi, mea sententia satis barbare scripto. Neque velim . . privari pronomine ista, quod omnes codd. mss. praeter Guel . A. Praebere Vidimus; quo quum ibbenter, ut aliis Latinos ad designandas res venereas in notum sit, tum'. l. nihil aptius esse potest ad C

iussi doscribendas dubitationes Inmeysii denique comiectura, ceterum ingeniosa, Verba ni ista re valet tenebras offundunt mihi certe impenetrabiles. His via quasi praemunita, iam nostram qualemcumque pinionem depromamus. Ac totius quidem Versus perturbatio indo manasse mihi videtur, quod pronomen ta nesci qua de caussa in omnibus fere codicibus sedem suam mutaverit, quod si e reduxerimus, quod ut fiat, metro postulatur, duce optimorum librorum ope et auctoritate posterior versus pars legenda sic erit: praevalet ista nil tacere. Restant duae priores Vocula quarum unam codices omnes praeter Gueis Α, qui Num habet, Nam exhibent, quod ferri non posse, supra Mis, ut puto, demonstratum est in altera variant inter ni, in ne mi. Ex his duabus conflandum suspicor: Nonne. Versus autem insequentes codicum Vestigia presse sequens tam egregie restituit Lachmannus, ut in eius

emendatione acquiesci posse videatur. Totus igitur locus

42쪽

legendus seret ita: Nonne praemale ista nil tacere Cur non tam latera eo fudis pandas, Ne tu quid facias metarum. Nisi sua cuique fere eximie placere scirem, im terrogationem illam prae ceterarum coniecturarum lammore vigore quodam illi loco imprimis apto commendari contendisrem. Quod ad mutationem attinet, non desunt exempla. Nam et Non mutata sunt Catuli. X, 26. ubi Lachmanni . habet nam, L. non a autem et O a

pius Catuli LXVII, 42. concilias . cum cone sis hi cantauia, cum an illis LXVIII, 84. obrupto D. 158.: notam pro nata LXVI, 7. quam D. L. pro quo; LXVII, 33. Meu D. L. XXXIV, 12. Mumque L. Mum . pro amnium LXIII, 1. tergo D. L. Doe et i saepissime inter se permutatis A. Heraeum P. 108. sqq. Trochaeum denique primo hendecasyllabi loco nihil

habere offensionis edocemur alub. I, 2. c. expressi que Veterum grammaticorum testimoniis haberet autem, si necesso esset, excusationem a sequentia Verbi muta cum liquida, quibus sic syllabam produci posse exemplis demonstravit Bonileius opusc. hil. p. 26 ed Lips. iusquam ab hoc carmine discedamus, error in tandus est illio Cens. p. 274. qui . . nequicquam tacitum ad se refert, negans cum cubile coniungi posse. Huic rationi primum obstat Verborum collocatio et, si quid sentis, huius structurae nescio quid non Catulli num quum praesertim, si amplectaris Silligi opinionem, Verba nequicquam tacitum sine ullo sententiae detrimento omissa esse possint, contra cum cubile coniuncta inexspectatum elegantisque acuminis lumen orationi addant. Quare rem ita expediendam puto: Quodvis cubile per se quidem tacitum est et mutum; sed ea taciturnitas uno

quidem nil tibi prodest nequicquam tacitum), quum in ipso cubili certa insitit indicia cubile clam ), quibus, quid agas,

Prodatur. οξτριωρον est, ut recte iam uretus observavit.

43쪽

Nonnulli Statii codd. omnesmeleagri Dresd. edit. Reg. Lachmanni L. D. Spengelii qui V. 14. omnes codd. habere dicit nulla a. h. b. i. g. . . . H. . habent nulla scelesta ne te alii Statii codd. apud Vossium plerique fere libri ' pengelii ceteri nulla scelesta

nec te Culac nulla scelesta rere, in margine scelesta tenet quod caliger alter non deterius dicit, quamquam

illud probat. uretus narrat, se puerum habuisse librum Veterem, in quo meminerit scriptum esse Scelesta, quae nunc, quae tibi manet vita Statius pro nec te scripsit nocte, adstipulante Doeringio Ald. . nulla, te ne; Brix. Guar. uret nulli te ne Vicent nulli ne te edit. aris a. 1528. tune Basil. a. 1530. nulla Melesta tu ne Douga at. num; eleager vae te Vο sius nullam, scelesta, noctem, quod probarunt Helasius, ΜartynLLaguna Handius, Silligius Lachmannus satius duxit suorum codicum lectionem dare, commemorans tamen in notis eleagri coniecturam, illumque secutus est Rossbachius Spengelius emendandum coniecit p. 97.: Scelesta, nunc te quae si manet ita ' Quis nunc te Hibis', quod Silligius Cens. p. 272. recte improbans nulla, Scelesta Iam, ede, quae tibi manet vita Hauplius obs Crit. . . eleagri coniecturam defendit, quam eandem in editionem recepit p. 10. ipse coniiciens: Quae te si manet sta Eodem loco offensi proposuerant Handius Quae dehia manet vita Santonius Quae tibi misee ita Codices ita discrepant Dresd maneat, Lachmanni L. omisit tibi, tibi quae habet arisinus.

Heysius scripsit Scelesta, nosce, quae tibi manet vita IIam tandem ex his variarum lectionum Vastis undis emersum et quasi ad solidam terram appulsum iuvat retrospicere quique maxime vitandi sint scopuli exam, nare. Quo munere ut aliquanto brevius defungi possimus,

44쪽

Ηaupti effectum est disputatione, qua l. l. v. 14 codicum auctoritatem sequendam esse eoque absolvi sentemtiam docte ostendit. Unum addere poterat, ut res eram omnem dubitationem poneretur, videlicet exempla verbi rogandi usus, quem dicunt, absoluti. alia autem leguntur vid. Amor. I, 8, 3, 44. Ludun formosae. Casta eat, quam nemo rogarit. Aut, si rusticita non vetat, ipsa rogat , cf. ibid. II, 3, 5. II, 7, 25. Sed idem Hamplius ut alios recte impugnavit, commendando Μoleagri vae te refutandi laborem nobis auxit. Vae illud sortius est, quam quod . l. in quo ironiam quandam inesse Versus sequentes coarguunt, ferri possit. Quod vero Hauptius dicit in accusativo casu cum vae coniuncto dis exsecratione cogitari non posse, posse in dativo, id vellem vel exemplis allatis vel alia ratione accuratius demonstrasset. In sequentibus nescio anno Operae printium sit eius te si resutare, quum in ipsius editione non comparere videam. Iuvent tamen nonnulla Notum est, quid differat inter manere cum dativo et accusativo iunctum. Hoc habes perdurandi vel remanendi signissicationem, illud exspectandi prius nostr loco non OmVenire putat Hauptius qua de caussa nescio. Hoc dicit poeta: Quae tibi vita praesens relicta est l. e. nune agis et si quid sentio, etiam suturo tempore ages γQuidni enim, quae mihi ex tempore superiore relicta Sunt, ea futur quoque tempore habeam, sed praesenti tantum Atque ita etiam V sqq. suturum tempus cum praesenti quasi coniunctum est addita particula nunc: Quis nunc te adast yc. Quare illam et notionem et structuram appositissimas esse puto ad nostri loci semientiam. Qua ratione quamquam Hauptiua p. 10. scriptores Latinos nonnumquam locutos esse concedit, men id eam, quae ipsius menti obversetur, coniecturam non praestare Videri dicit. Sed tamen quid ad nos Haupti coniectura Nonne satis est, bonam nostroque

45쪽

loco convenientem sententiam iam inesse in codd. mss.

verbis Sed restat gravius, illud bi, quod pro tum si

dicatur nec sit sententia generalis Vel praesens quod dicunt historicum, cum tempore praesenti pro natura sua coniungi posse nego. Nam quum si sit id quod eo tem-FOre . . tempore remoto sis praeterito sive suturo, praesens nullo pacto ferendum est, idque exempla, quod sciam, omnia confirmant An manes Ata .me ἔμαρται

p. s. recepta Haupti sententia futurum tempus est 2 Quod vult sortasse mella assequeremur litteram et trans-Ponentes, sic Melesta, quae te vae tibio mane rita Tum nihil reliquum esset insoliti, quamquam illud nolo. lam ut ad reliqua pergamus, non magis placet Silligi coniectura. Etenim scelesta non per iocum dictum est, ut Catuli. LV, 10. pes mae et XXXVI, 9. Fess ma, sed cum Vera aliqua certe indignatione cf. XV, 15.). Cum hac autem malo concinit amiliare illud, uti vult Silligi , de porro der h. l. non aptum est, quin hoc Verbo tum utimur, quum ab alio revera de aliquare edoceri volumus, veluti de secreto, ut est LV, 15.: Dic nobis ubi si futurus, ede audacter, committe, crede

mori. Denique pro mane tum maneat exspectRremus. Nam edere quum sit quod aperire usurpeturque de re incerta, necesse est sequatur coniunctisus neque enim

id est quod describoro vel indicare, quod ad rem aliquam definitam, quae revera iam est, relatum indicativo iungitur, ut VI, 15. Quare, quidquid habes bonimiasque, dic nobis, ubi Verba virgulis inclusa obiecti instar sunt, pro quidquid id est, quod habes, omnia ea, quae habes. Contra nostro loco quum omnia ad ipsius puellae referenda sint opinionem, necesse fuisset posteri coniunctivum poni. Idem censeo de Scaligeri rere, quod ceterum ne est quidem id quod reputa, ut ille vult, sed id quod puta ideoque a nos. loco alienum,)o domeysii nosce.

46쪽

Quid multa Locus nondum restitutus est, laudam dique Lachmannus et Rossbachius, qui codicum lectiones sensu cassas exhibere quam hariolari, quo nihil magis valuit ad artem criticam infamandam maluerint. Quo orbmine me liberum fore spero, Versum sic scribendum pros

siturus Scelesta snepte Quae ubi manet vita l. e. scelesta o cum tu ipsius detrimento, ut eventus tibi ipsi malus sit. Nam quae tibi vita manet Nemo te iam adibit moraque ab omnibus deserta duritiei tuae poenas dabis &α in qu quis ignorat dicacem ironiam quandam, quam per totum carmen sentimus, mixtam illam doloris blanditiarum,nmoris, gratae memoriae, superbiae, contemptus, qualia amantium esse solent, Variis affectibus Eadem rat ono adverbium cum adiectis coniunctum supra habuimus

VI, 7. nequidquam taci tram; cf. Horat. d. I, 9, 24.: male pertinaci, et, ne plura conquirens in nostro ipso Vocabulo consistam, Geli. Oct. u. XIII, 30. Homo λepte gloriosus; id. XVIII, 5. inscite nesteque argutus. Originem corruptelae sic explico In elisionibus, qua re

multa corrupta sunt, non solum pronuntiando sed etiam

scribendo tempus fuit quo littera elidenda omitteretur; id quum nostro quoque loco factum esset posteaque littera A suppleretur, I littera excidit. Ceterum de simgulis litteris a librariis saepe aut omissis aut additis LHeraeum p. 45 sqq. In reliqua autem Vocabuli parte Verum magis perspicuum est in lectione nec te quamne te o autem iis quum aliis locis inter se permutata sint, ut LIV, 5. Lachmania D. L. habent sensere copto pro seni recocto LXIV, 211., erectum Laurent et Ric- cardianus, restum, D. L. pro Erechtheum LXVI, 5. erectis, L. LX, . contentam . contectam auri prorcontemptam. LXXVH 3. Grecti D. L. pro subrepsit. LXIV, 28. nectane L. pro Neptunλ' tum in nostr ipso carmine eiusdem radicis voce v. 1. Laurentianus habet ἐω

47쪽

Quum dis mulier aues ostendis os tantes. Sic bent codices longe plurimi editionesque, nisGallor, Reg. Vic Brix. his tamen discrepantibus: Pro mulier aves in nonnullis ossi legitur mater alites, in eius alatino,isOptim exemplari s Maliae naves in nonnullis Statii ut videtur alites Guarini et pars Statii exhibent alios, quod idem praebent OAsbachii G. i. margo Gui., Lachmanni Laurent et r. Riccardianus. Haec adnot vit erreius ad marg. d. Ald. I. 1502. anno 1528.: Cum dis mulier monstrabat in avos suos alibi est cum dira maris hiems ostendit oscitantes; sic scr*tum est in codice vetustissimo et venerando Romanae biblioti cae vide Spengel. p. 93. et 4.). Aries ossbachii margo .,

rae lectionesque hae sunt vireti: Cum diva materasites ostenda crinenteis, quod idem iam legitur in ed. Basil. a. 1530. idemque Statius habet, nisi quod probat Faeria oscinentes Divam matrem, quod etiam,vantius o Nd. I. legunt, uretus intelligit ethyn, i. e. mare. Scaligeri est Quum de uia mulier aves ostendit oscitan

tes, quod sic explicat Quaevis 4 τυχουσὰ θ saga de via

mulier ostendit aves laros marinam spumam RS ΘΗ-tes, id tempestate in siccum eiectas et fame paene' bescentes quae interpretati prorsus arbitraria At Vediborum significatione neglecta. Vossi est Cum clivi Mais aves ostendis oscitantes marini Cum dis mulier Laconas ostendit oscitantes. d. Gryph. a. 1537. Cum dira maris hyems aves ostendit oscitantes, quam lectionem falso laudat illigitis, scriptam esse dicens praeterea in Basil. a. 1569. et Hannov. 1608. sic: Cum dis maria hiems ..., quod pariter Guarini ingenio debeatur Gryphianam lectionem exstar dicit Schwenckius Leutsch. Philol. XII, p. 453. in odit Basil. a. 1563. einsius tem

48쪽

tabat: Cum Gisias Malea aves ostendis arce nantes Vel: cum devias mare alites ostendit obnatantes Spurium e sum iudicarunt Doering. Hand. Suomberg. quod quumquam Verisimile putat Schwenchius, tamen eius rei id neas Caussas deesse recte fatetur. Ipse coniicit Cum dista mala per alites Meridis Oscitantes, recte respuens quod

Rhen XIII, 1. p. 149. Lasciva mulier ut nates ostendit oscitantes. Sillig. p. Crit. p. 70. probaverat viret imctionem in editione p. 228. Vult tamen pro rimater fismulier ' quod bisyllabe pronuntiandum sit Lachmannus coniecit Cum dis munerarios ostendis os tantes, quod asterisco insignitum recepit Rossbachius, Verba corrupta esse fassus. Ac recte iam Sillig. Cons. p. 295. ad Quinctilian. VIII, 3, 4. provocavit munerarium ab Augusto primum dictum esse testantem. Hauptius scripsit Cum diva mulserarios ostendis os tantes idemque eysius,

nisi quod pro dis habet luna. Haec igitur ad hunc usque diem provenit coniecturarum seges, quas singulas infulare nec iucundum est neque necessarium. Omnes enim ita comparatae sunt, tam nescio quo pacto obscurae et

abstrusae, ut in iis magis litterarum apices ductusque, quibus tamen nonnulli satis audacter recesserunt, sectati esse, quam quid ipsius loci nexus ac sententia postularet, considerasso critici videantur; quae qualia in agite reputemus t hallus quinque primis versibus homo depingitur in universum mollissimus idemque rapacisAimus. Quando curve quave ratione mollis sit, facile illud quidem nobis divinatu, non addit poeta, sed hominis mollitiem v 1-3. variis imaginibus describit tantummodo. Quo quid magis consentaneum, quam ut rapacitatis eius eadem ratio esse existimanda sit Quam si uno Vers, culo quarto indicasset, mollitiem contra acervata quasi

Verborum copia persecutus esset sane, cur neglectae

aequabilitatis poetam accusaremus; quod inconcinnitatis

49쪽

crimen etiam augeretur, si, qua re cerneretur rapacitas, Oxomplo addidisset Cinaedum dixit initio eumque aeque mollitio ac rapacitate famosum quod sapienti sat Ε spectamus igitur, ut aequitatis caussa rapacitatis tam fortis imago ante oculos ponatur ac mollitie opponatur, ut sensus in ea acquiescere possit. Quod si recte disp. tamus, de parte coniecturarum iam actum est. Sed in

reliquis.quoque est, quod displiceat, immo aperte albsum sit. Quis enim intelligit, quid sit h. l. diva, vel

diva mulier similiaque Aves autem oscitantes quod dicunt esse clamitantes, Verba dant nec ullo comprobare possunt exemplo. Statii vero oscinentes ne Latinum ubdem esse puto; sin autem esset, ut scen de avibus dbeeretur ore auspicium facientibus, cuius rei notio ab . l. aliena est. Cf. aul. Diac. s. oscines p. 115. Fest. P.

193. cum nota p. 56. Isidor. XII, 7, 76 p. 10. d.

Lindemann. Quod denique scripstarunt occinerites probarem, dummodo ne me omnino ex hoc loco sugare vellem. Quis enim in descriptione tempestatis paucis verbis absolvenda aves in litore circumvolitantes commemorabit Id apte faceret forsitan, qui multis verbis ad illam instituendam uteretur. Mihi nihil magis at

rate videtur, si de turbidis procellis sermo est, quam de navibus vi fluctuum iactatis cogitare. Quare non dubitaverim, quin sic locus suo nitori restituendus sit Cum dis maris hiems cap. ostendi aestuantes, ut Catullus v. 12 et 13. :

oleriter aestues velut mίnuta magno Deprensa navis in mari vesaniente vento,

ad hunc versum belle spectare videatur; responderet enim scapha minutae navi, dira hiems vesanienti Vento, Verbo aestuandi utrique loco communi. Ad ipsam mutationem quod attinet, de dis pro diva posito nihil pociatim dico. Verba autem Cum dira maris hiems qua nitantur auctoritate, supra fidimus; quae

50쪽

sive e codicibus fluxerunt, sive ex ingenio nescio cuius, unice Vera duco. Nam nostrorum codicum mulier vel inter vel aliae sua se ipsa dissensione produnt neque, ut dixi, sensum praebent. Ex his autem fragminibus verba Maria hiems nescio quomodo eliciam, nisi Catulli archetypo Veronense scripturae compendiis Omiactum fuisse statuamus, id quod suspicatur Heysius p. 279. Atque haec quidem quot fuerint in charactere Langobardico, cognosci potest ex Herae Studiis acbtinis, qui in huiusmodi res diligenter inquisivit quo

quidem auctore ad unguem omnia nobis congruunt.

Nam i syllaba significabatur hamulo vel contorta ibnoota vel ), s deest Catuli. LXIV, 263. multi

Lachm. D. L. pro multis; litterae autem, et , ut de illa quidem notissimum est, lineola cf. de his omnibus Heraeum p. 153. 132. 135. Sic relinquuntur litterae Mahia, e quibus monstra illa lectionum originem traxerunt. Quod additum est, in Mulier, corruptum puto e litteras sequentis Vocabuli, quae quum in codd. charactere Langobardio exaratis Vix discerni queant, saepe e mutatae sunt; os Heraeus p. 125. Hoc autem ipsum Vocabulum scaphas miras passum est eorruptionum vicissitudines, quarum seriem hanc e88 Puto naVes, Ves, alites e metrica correctione,), Vos, alios, arios, aries.

ne illud dupliciter ortum esse potest, aut e ψο8Semate, aut e singularum litterars corruptione Blud quamquam probabilius videatur, tamen hoc quoque fieri potuit. N pro so non miraberis v pro h non similit dine soni, quod ex re dictantis scribenti facilius a cidere potuerit, sed sic ortum esse Verisimile est, primum utra excideret, cuius mendi exempla sunt Catuli. LXVIII, 46. certe Lachm. . et T. L. Pro charta, LXVI, 48. Oetatum D L. cetitum Laurentianus, caelarum margo L. pro Chalybon. V autem et Hinter se mut torum mirum exemplum habemus Catuli LXII, 20. ubi