De Luciano philosopho ...

11쪽

PRAEFATIO IDE LUCIANI VITA ET SCRIPTIS HQUALE IUDIcIUM DE PHILOSOPHIA ET DE CLARI PHILOSOPHIS IN SCRIPTIS SOPHISTICIS PRIMAE PERIODI TULERIT LUCIANUM. EXPONITUR 13IM A IPTIS IE NDAE PERIODI DE PHILOMPHIA STATUERIT UcΙΑΝUS . EXPONITUR 24 QUID DE PRAECIPUIS PHILOSOPHORUM OMITIS IN CRIPTIS SECUNDAE PERIODI AETATUERIT, EXPONITUR. ... 40 QUID LUCIANUS IN ULTIMA VITAE PARTE DE PHILOSOPHIA STATUERIT, EX SCRIPTIS SENILIBUS EXPONITUR. 48 LUCIANUM PHILOSOPHIAM PRA IRAM LAUDAS DEMONSTRATUR 53

13쪽

Neminem, qui vel primoribus labris Luciane attigerit, fugit quam discrepantes et contrariae sint virorum doctorum de hujus scriptoris ingenio sententiae. Suffcit recensionem a Jacobo institutam legisse, ut cognoscatur inde a Lactantio usque ad nostram aetatem de illius meritis utrimque quasi de atrocli corpore acerrime pugnatum esse. Neque id mirandum Lucianus enim cum religionem popularem saepissime lusit, tum etiam de Socrate aeque ac de Christo ejusque sectatoribus, parum magnifice judicavit nunquam igitur desuerunt, qui indignati quod sanctissima quaeque

14쪽

. . . . . . . .

multo sale defricuisset, levem et malignum hominem

eum appellarent, praeter sermonem purum, elegantem,

sacetum nihil in eo laudantes. Ita vero omnem Luciano laudem detrahi non passi sunt viri tam ingenio quam doctrina insignes, Wielandus,' Jacobus, Hermannus,' qui et scriptis illius diligentius lectis et temporibus melius perspectis patronos ejus se prosessi sunt. A pluribus eum criminibus luculenter defendit telandus in characterismo Luciani operibus praefixo doctius et copiosius idem secti Jacobus, qui tamen prae magno amore, quo illum prosequebatur, laudandi studio saepe nimis indulsit. In hujus libro quae improbanda sint nemo acutius vidit quam Car. Fred Hermannus, qui cum animadvertit in notandis Luciani scriptis nec chronologicum librorum ordinem ab illo servatum esse nee scripta spuria a genuinis satis diligenter esse semota, tum illud maxime reprehendit, quod de Luciani philosophia Iacobus clam pauca et exili protulisset.

15쪽

Nec interito. Quicumque enim Luciani ingenium omni e parte cognoscere et recte aestimare velit, is nisi quid de philosophia ille senserit bene cognitum habeat, ascopo aberrabit Philosophia enim erat sons ex quo homines eruditi, qui popularem religionem contemnerent, quid de mundi creatore et gubernatore, quid de animi immortalitate esset statuendum discebant. Jam Vero quis non agnoscit, quam quisque habeat de rebus divinis sententiam, eam tam in rebus humanis

aestimandis quam in dijudicandis ipsis hominibus summi

esse momenti Nec quisquam certe erit qui non perspiciat, inde omnem de finibus bonorum et malorum quaestionem pendere. De hac autem re jam pridem mirum quantum dissentiunt viri docti. Alii in Epicureorum gregem eum reiicere non dubitant, y alii Electicum, alii Scepticum fuisse in asseverant. notius sic de illo judicat: τὰς γὰρ

1 s. a. fossius des hist araeo Iiit. ΙΙ. 15. Iillemoni Hist. d. mp. . ΙΙ. pari 2 p. 707-710.2 Brueher. Hist. Crit phil. T. II p. 615 sq. Tieman liber Luesans Sehristin und Philosophie. S. 57. 8 F. F. Restati Syllogo do aetate, vita scriptisque Laetani, p. LXX operibus a Lehmanno praefixa): . nam Scepticum suissa matrum, satis prodit, Meumque Seepileos belle tradueat in Vit. auec . 27. Iaeob. I. l. p. 85.

16쪽

ώλιον κωμωδων καὶ διαπαιζων δοξας αυτος ι θειώζει ου τίθησι quem Bestius et Tgschirnerus secuti sunt Hermannus illum per magnam vitae partem de omni philosophia desperasse, aetate vero provectiore Epicurum secutum esse statuit. Ρlankius per quinque annos Lucianum seri philosophiam tractasse pro

certo assirmat. Ranheus philosophiam a Luciano laesam et principes illos, Socratem, latonem, alios, ab e contemptos esse praecise negat. Chlebus, postquam monuit Lucianum omnem philosophiae institutionem talem duxisse, ex qua detrimenti et incommodi multum, utilitatis parum percipere homines possent, postremo haec addit i qui quum nihil quaerendum essest sentiret omnibus philosophorum studiis nisi praesidia is ad vitam bene instituendam idonea, Cynicos, sit, moderates illorum inventis uti quis vellet, non totos

1 Phot Bibl. eod. 128. et Bayle, ex hist crit s. n. Perriers. T. III. p. 678. Igschirnor in des meidenthnins. h. I. s. 155. 2 l. l. p. 14.3 Quaestiones uetaneae Libelli uetanei tempore atque ordine disponuntnr, eorumque argumenta ita enarrantur , ut quid de Lueiani satira, philosophia strorumque nonnullorum, qui videbantur historioi, fido iudieandum sit, appareat. Scripsit d. Plana. ubingae, ex off. L. T. Fues. 185l pag. 10.4 Pollux et Lueianus. Seripsi C. F. Ranhe. Quedlinburgi. 183, p. 25.

17쪽

ὰ rejiciendos judicabat; at cum hominum ingenia ad ιν illos repraesentandos Vix comparata esse reputaret, i, nihil melius et ructuosius habebat quam voluptatibus, ιν quae satisfacerent sensibus , nos tradere et caetera ιν quocunque modo ortuna tulisset nihil curare. β γ In tali virorum doctorum dissensione ipsa Luciani scripta adeamus necesse est ante autem quam ad propositam nobis quaestionem aggredimur, de Luciani vita et scriptis pauca praemonenda.

1 De aueiano philosopho dissertationem scripsi Gnil olebus. Berotini 1837. p. 4.

18쪽

Luciani vitae enarratori unicus sons sunt ipsius scripta; quae enim Suidas de illo refert ita sunt comparata, ut nisi quam suerit huic compilatori ignotus et invisus discere inde nihil liceat. Quamquam autem omnes, qui ejus vitam attigerunt, de sonte unde notitia ejus pe-l Aoυκιανος Σαμοσατευς δ ἐπικληθεὶς βλασφηριῶς, λψφημος si ἄθεος πεῖν μαχύλονJ, τι ἐν τοῖς δια

λιγοις αυτου γελοῖα καὶ τὰ περὶ των θείων εἰρημένα παρατίθεται γεγονε δ ἐπὶ του Καίσαρος ρα-νου καὶ ἐπέκεινα ην δ ουτος τὰ πρὶν δικηγορος ἐν 'Ἀντιοχείη τῆς Συριας δυς αγήσας δ ἐν istis ἐπὶ το λογογραφεῖν ἐτράπη, καὶ γέγραπται αὐτῶ ἄπειρα τελευτῆσαι δ αυτον λογος - κυνῶν, ἐπεικατὰ τῆς ἀληθείας λύττησεν εἰς γὰρ τὼ Περεγρινουβίον καθαπτεται του μιστιανισμου, καὶ αυτον βλα -

φημεῖ ὀν μισῶν ό παμμίαρος διὰ καὶ τῆς λύττης ποινὰς αρκούσας ἐν τι παροντι δέδωκεν ἐν δ τψμέλλοντι κληρονιμος του αἰωνίου πυρδ μετὰ του Σα

τανα γενήσεται Suidas ed. aissord, Tom. I. p. 2334. d. Bernh. Vol. II, p. 604.

19쪽

tenda sit idem sentiunt, tamen mirum quantum in vitae enarratione a se discedunt. Neque id mirum cuiquam accidet, qui, quae in vitae enarratore requirantur, reputaVerit. ιν Nam primum, ut Verissime monuit Ran- , heus ), quum ex ipsis Luciani libris vera cognitiost haurienda sit, qui hos non accuratissime legit nec ιν graecae linguae peritissimus est, ut verba ejus optime ιν intelligat, non poterit recte de rebus Luciani exponere.,, Accedit quod Lucianus non nude pleraque et sim-νpliciter quae de se proseri explicat, sed, ut mos est , apud scriptores satyricos, tecte nonnulla significat magis ιν quam aperit. β ostremo, quam necessarium sit, ut avitae enarratore et genuini libri a spuriis secemantur et scripta temporum ordine disponantur, idem copiose exponit. At vero quum neque de nonnullorum librorum

fide neque de tempore, quo singuli scripti sint, satis

constet, nonnisi ea quae pro certo assimari possunt

commemorabo.

Lucianus natus est Samosatae ) ejus autem parentes natione non Syros, sed Graecos homines suisse veri simile est Cum desiisset in scholas ventitare, quindecim sere

20쪽

M nos natum pater eum leviro in disciplinam dedit, ut artem statuariam disceret qua exercenda victum sibi quaereret. At mox artis hujus desertor exstitit rhetore sophista factus est. Quis ejus studia magister rexerit, ubi eruditionis copiam rhetori et sophistae necessariam sibi comparaverit, nullibi tradit. Itinera eum multa secisse et varias adiisse regiones ), elici rerum successu gavisum esse et haud sine laude in patriam rediisse ipse in omnis aperte testatur. Eadem sere narrat in dialogo, qui inscribitur isse Meti cap. 27 sqq. ubi a Rhetorica tanquam a derelicta uxore per fictionem judicii publici κακὰ, νεωρaceusatur, quae talia contra illum prosert: Mea ille opera gloria et divitiis gaudet, quippe quae admodum adolescentem, lingua adhuc barbarum, circa Joniam oberrantem et quid de se ipso saceret dubium, suscepi atque institui. Quoquoversus eum secuta sum, ut clarum et nobilem redderem. At quae in Ionia et Graecia seci, modica sunt trajecto vero Ionico sinu in Italiam illum secuta sum, in Gallia eum locupletavi. Nunc vero me

ἀδοξοτερος. Apologia, cap. 15.